Ο πειρασμός της οικουμενικότητας

Σήμερα , ημέρα πανελλαδικών απεργιών για την υπεράσπιση του δικαιώματος επιβίωσης της χώρας και των κατοίκων της, μπαίνω στον πειρασμό να σκεφτώ τι εννοούσε η mme Lagarde όταν ανέφερε το ‘’ενδιαφέρον’’ της για τα παιδιά της Νιγηρίας, δηλαδή ποιά στοιχεία λαμβάνουν υπόψη τους τα διευθυντήρια ισχύος, ώστε να επιβάλουν αποφάσεις που πυροδοτούν ύφεση, ανεργία, διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής στις προηγμένες χώρες του δυτικού κόσμου.

Το δυτικό πρότυπο

Η εξαθλίωση που καταγράφουμε και αντιπαλεύουμε αποτιμάται, σύμφωνα με το πρότυπο ζωής που επιβλήθηκε και ενσωμάτωσαν οι κοινωνίες μας, με δύο θεμελιώδεις όρους :

1. την παραγωγικότητα της οικονομίας
2. την αγοραστική δύναμη των μισθών

Η ετήσια έκθεση 2012 του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, είναι διαφωτιστική:

-     το αρνητικό σοκ ζήτησης της τριετίας 2010-2012 μετά τις διαδοχικές μειώσεις των δημοσίων δαπανών και τις αυξήσεις των φόρων, ήταν το σημείο εκκίνησης της διαδικασίας της εσωτερικής υποτίμησης στην Ελλάδα.

-     εάν συνεχιστεί η εφαρμογή της ίδιας πολιτικής, η μείωση της εγχώριας ζήτησης θα αποκτήσει καταστροφικές διαστάσεις και ο όγκος της θα έχει επανέλθει σε επίπεδα της δεκαετίας του 1990.

-       οι μέσες ετήσιες αποδοχές ανά απασχολούμενο στην Ελλάδα κατά το 2011 ήταν συγκρίσιμες με αυτές της Σλοβενίας και της Κύπρου (όπου επίσης έχει μειωθεί ο πραγματικός μισθός) και ανέρχονταν σε 25.470 ευρώ έναντι περίπου 33.000 στην Ισπανία, 36.000 στην Γερμανία και 47.000 στην Γαλλία και 44.000 στην Ιρλανδία (Διάγραμμα 42).

-         η αγοραστική δύναμη του μέσου ακαθάριστου μισθού στην Ελλάδα, κατά το 2009, ανερχόταν στο 74% της αντίστοιχης αγοραστικής δύναμης στη Γερμανία και στο 67% της Γαλλίας

Ο κατώτατος μισθός

-      Στην Ευρώπη, ο κατώτατος μισθός υπάρχει προ πολλού σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία και το Βέλγιο, καθιερώθηκε πιο πρόσφατα στο Ηνωμένο Βασίλειο (1999) και στην Ιρλανδία (2000), ενώ στα περισσότερα νέα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης o κατώτατος μισθός θεσπίστηκε στην αρχή της περιόδου μετάβασης (δεκαετία 1990). Δεδομένων των αδύναμων συστημάτων συλλογικής διαπραγμάτευσης στις Χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης οι κατώτατοι μισθοί επηρεάζουν την εξέλιξη του συνόλου μισθών.

-    Ο κατώτατος μισθός σε εθνικό επίπεδο υπάρχει σήμερα στα 20 από τα 27 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

-      Σε 7 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Αυστρία, Γερμανία, Δανία, Σουηδία, Φιλανδία, Ιταλία και Κύπρο)  δεν υπάρχει μεν κατώτατος μισθός σε εθνικό επίπεδο, υπάρχουν όμως κατώτατοι μισθοί που διαπραγματεύονται οι κοινωνικοί συνομιλητές σε κλαδικό επίπεδο. (ισχυρές συνδικαλιστικές οργανώσεις προτίμηση για τους κλαδικούς κατώτατους μισθούς).

-        Στη Γερμανία, διεξάγεται συζήτηση κατά τα τελευταία έτη για την θέσπιση και κατώτατου μισθού σε εθνικό επίπεδο (λόγω επανένωσης των δύο Γερμανιών - διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρατηρείται μεγαλύτερος κατακερματισμός στην αγορά εργασίας και έχει μειωθεί σημαντικά το ποσοστό των εργαζομένων που καλύπτεται από συλλογικές συμβάσεις).

-       Οι βασικοί λόγοι που εξηγούν γενικότερα το αυξανόμενο ενδιαφέρον για τους κατώτατους μισθούς την τελευταία δεκαετία στην Ευρώπη σχετίζονται με την νέα κατάσταση στην αγορά εργασίας, που χαρακτηρίζεται από την σημαντική αύξηση των άτυπων μορφών απασχόλησης που συνδέονται με περισσότερη επισφάλεια και λιγότερα δικαιώματα για τους εργαζόμενους, με την αύξηση του ποσοστού των χαμηλά αμειβόμενων και των φτωχών εργαζομένων για τους οποίους ο κατώτατος μισθός θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα εργαλείο ώστε να υπάρχει ένα μισθολογικό κατώφλι για όλους τους εργαζόμενους

Ο πειρασμός της παγκόσμιας κατάταξης εισοδημάτων

Ο σύνδεσμος δίπλα με τίτλο ¨Χρεωκοπημένοι πλούσιοι¨ (http://www.leastof.org/income/standing?income=8000) παραπέμπει σε μια ενδιαφέρουσα βάση παγκόσμιων δεδομένων, που η οικουμενική σκέψη δεν είναι δυνατόν να αγνοεί:

-       διότι οι ανισότητες συμπαρασύρουν το σύνολο των εργαζομένων του πλανήτη σε δυσμενέστερες θέσεις

-     διότι οι εξαθλιωμένοι του κόσμου , αναγκαστικά ¨εισβάλλουν¨ στον κόσμο μας, με τις γνωστές συνέπειες, κυρίως για τους ίδιους

-    διότι η αγοραστική δύναμη της δύσης εξασφαλίζεται όχι μόνον από την παραγωγικότητα των οικείων οικονομιών, αλλά εν πολλοίς από την εξαθλίωση των ¨άλλων¨ του πλανήτη

Εάν λοιπόν εισάγουμε τα δικά μας δεδομένα θα εκπλαγούμε , ως εξής:

Μέσες ετήσιες αποδοχές στην Ελλάδα _ 2011 = 25.470 ευρώ : ανήκετε στο πλουσιότερο 5,1% του πλανήτη. 6.263.767.008 (6,2 δισεκατομμύρια) άνθρωποι είναι φτωχότεροι από εσάς. Είστε 43 φορές πλουσιότερος από 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους που κερδίζουν λιγότερο από 762 $ το χρόνιο.

Κατώτατες ετήσιες αποδοχές στην Ελλάδα_2012: 704,40 € Χ 12 μισθοί= 8.452,80 ευρώ : ανήκετε στο πλουσιότερο 18,2% του πλανήτη. 5.399.996.582  (5,3 δισεκατομμύρια) άνθρωποι είναι φτωχότεροι από εσάς. Είστε 14 φορές πλουσιότερος απο 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους που κερδίζουν λιγότερο από 762 $ το χρόνιο.

Τα δεδομένα αναφέρονται στην αγοραστική δύναμη και λαμβάνουν υπόψη το κόστος ζωής σε όλες τις περιοχές του κόσμου. Ο επεξεργαστής βασίζεται στο International Comparison Project (ICP) της Παγκόσμιας Τράπεζας που καταγράφει εκατοντάδες τιμές προϊόντων , υπηρεσιών και εισοδημάτων σε 150 χώρες .

Πώς λοιπόν ζεί ένας άνθρωπος με 762$ το χρόνο: δεν έχει ηλεκτρισμό, συσκευές, φώς, θέρμανση, νερό, μπάνιο, τηλέφωνο, κρεβάτι, αυτοκίνητο, υπολογιστή, CDs. Το 100% του εισοδήματός του καταναλώνεται για την πενιχρή ποσότητα τροφής για να παραμείνει ζωντανός. Είναι τυχερός αν αγοράζει κανένα ρούχο ή φάρμακο. 

Έτσι είναι. Δέν είμαστε όλοι το ίδιο. Ούτε οι απώλειες είναι ίδιες. Ούτε το διακύβευμα.Αν θέλουμε να έχουμε επίγνωση των διεκδικήσεών μας , των προτύπων ζωής που υπηρετούμε, των ευφυών λύσεων που θα πρέπει να επινοήσουμε.