Διαδεδομένος μεσαιωνικός ύμνος του 13ου αιώνα, που θεωρείται ότι γράφτηκε από τον Θωμά του Celano.Περιγράφει την ημέρα της κρίσης, την τελευταία τρομπέτα που θα καλέσει τις ψυχές μπροστά στο θρόνο του Θεού, όπου οι σωθέντες ελευθερώνονται και οι καταδικασμένοι ρίχνονται στο πύρ το εξώτερον.Όπως οι Μπεν Άλι, οι Μουμπάρακ, οι Καντάφι. Και οι σωθέντες Mohamed ελευθερώνονται, ακόμη και με το θάνατό τους.
" Καμιά κοινωνία δεν πρόκειται να παραμείνει στο μέλλον περιχαρακωμένη στους εθνικούς της καταναγκασμούς και στους όρους που αυτοί επιβάλουν. Ένα νέο ελευθερωτικό κίνημα ενάντια στα Εθνικά status είναι αναπότρεπτο να ξεκινήσει να εκτυλίσσεται με πολλές μορφές. Οι σύγχρονες ελευθερωτικές διαδικασίες δεν θα υπερασπίζονται το παλιό (το Εθνικό). Θα διεκδικούν το Νέο (την συμμετοχή στην οικουμενικότητα) υπερβαίνοντας το παλιό.
Όπως πέρασε, «εν μία νυκτί», μέσα από τις τελευταίες εξεγέρσεις, ο Αραβικός φονταμενταλισμός, στα κατάλοιπα του παλιού κόσμου, έτσι θα περάσουν κι άλλες εθνικές αγκυλώσεις και ιδεολογίες σε άλλους Εθνικούς χώρους.
Η οικουμενικότητα είναι η νέα αδήριτη πραγματικότητα. Που υποκινεί διαδικασίες υπέρβασης του παλιού κόσμου. Το νέο εισβάλει από παντού. Ο κόσμος αλλάζει. Οι κοινωνίες με ειρηνικές ή αιματηρές διαδικασίες δεν μπορούν παρά να ανταποκριθούν αργά ή γρήγορα, στο κάλεσμα των καιρών... " λέει ο Μήλιος εδώ
"Οι μάχες δεν δίνονται μόνο στους δρόμους, αλλά και στα δίκτυα επικοινωνίας. Πολύ σύντομα ανοίχτηκαν παράπλευρες επικοινωνιακές οδοί. Εκδηλώνεται διεθνής αλληλεγγύη με προσφορά δωρεάν ιντερνετικών συνδέσεων από ιντερνετικές εταιρείες και ιδιώτες. Ανοίγουν ασύρματες και δορυφορικές συνδέσεις. Τα μηνύματα τελικά ταξιδεύουν παντού μαζί με το μήνυμα: καμιά χώρα δεν μπορεί να μείνει βουβή και αποκλεισμένη από τον υπόλοιπο κόσμο..." λέει ο Τρυψάνης εδώ
Η φιλοσοφία το διέβλεψε απο καιρό
Η κοινωνία ανιχνεύει, τώρα, οδυνηρά, το μέλλον της.
Η ανθρωπότητα προετοιμάζει την αναγέννησή της;
" Καμιά κοινωνία δεν πρόκειται να παραμείνει στο μέλλον περιχαρακωμένη στους εθνικούς της καταναγκασμούς και στους όρους που αυτοί επιβάλουν. Ένα νέο ελευθερωτικό κίνημα ενάντια στα Εθνικά status είναι αναπότρεπτο να ξεκινήσει να εκτυλίσσεται με πολλές μορφές. Οι σύγχρονες ελευθερωτικές διαδικασίες δεν θα υπερασπίζονται το παλιό (το Εθνικό). Θα διεκδικούν το Νέο (την συμμετοχή στην οικουμενικότητα) υπερβαίνοντας το παλιό.
Όπως πέρασε, «εν μία νυκτί», μέσα από τις τελευταίες εξεγέρσεις, ο Αραβικός φονταμενταλισμός, στα κατάλοιπα του παλιού κόσμου, έτσι θα περάσουν κι άλλες εθνικές αγκυλώσεις και ιδεολογίες σε άλλους Εθνικούς χώρους.
Η οικουμενικότητα είναι η νέα αδήριτη πραγματικότητα. Που υποκινεί διαδικασίες υπέρβασης του παλιού κόσμου. Το νέο εισβάλει από παντού. Ο κόσμος αλλάζει. Οι κοινωνίες με ειρηνικές ή αιματηρές διαδικασίες δεν μπορούν παρά να ανταποκριθούν αργά ή γρήγορα, στο κάλεσμα των καιρών... " λέει ο Μήλιος εδώ
"Οι μάχες δεν δίνονται μόνο στους δρόμους, αλλά και στα δίκτυα επικοινωνίας. Πολύ σύντομα ανοίχτηκαν παράπλευρες επικοινωνιακές οδοί. Εκδηλώνεται διεθνής αλληλεγγύη με προσφορά δωρεάν ιντερνετικών συνδέσεων από ιντερνετικές εταιρείες και ιδιώτες. Ανοίγουν ασύρματες και δορυφορικές συνδέσεις. Τα μηνύματα τελικά ταξιδεύουν παντού μαζί με το μήνυμα: καμιά χώρα δεν μπορεί να μείνει βουβή και αποκλεισμένη από τον υπόλοιπο κόσμο..." λέει ο Τρυψάνης εδώ
Η φιλοσοφία το διέβλεψε απο καιρό
…η ενοποίηση του πλανήτη διαμέσου της τεχνολογίας, των επικοινωνιακών μέσων, των όπλων μαζικής καταστροφής, κάνει ολόκληρη την ανθρωπότητα πανταχού παρούσα.
Αυτή η τεράστια κατάκτηση έχει μια τρομακτική συνέπεια: μας κάνει δυνητικά ενήμερους και υπεύθυνους για οτιδήποτε γίνεται κάθε στιγμή. «Το παγκόσμιο χωριό» δεν είναι παρά το σύνολο των προβλημάτων που εξαναγκάζουν όλους τους ανθρώπους στην ίδια εξωτερικότητα, από την οποία προσπαθούν να προφυλαχτούν, μια και δεν μπορούν να την κατεξουσιάσουν. Αυτή η αλληλεξάρτηση των λαών και το γεγονός πως οι πιο μακρινές πράξεις έχουν για μας απροσμέτρητες συνέπειες είναι κάτι το αβάσταχτο.
Όσο περισσότερο τα μίντια, το εμπόριο και οι διάφορες συναλλαγές προσεγγίζουν μεταξύ τους ηπείρους και πολιτισμούς, τόσο περισσότερο η πίεση των όλων πάνω στον καθένα γίνεται εξουθενωτική` λες και αλλοτριωνόμαστε από ένα πλέγμα δυνάμεων, πάνω στις οποίες δεν έχουμε καμία επιρροή.
Ο πλανήτης έχει συρρικνωθεί σε τέτοιο σημείο , ώστε οι αποστάσεις που μας χώριζαν από τους ομοίους μας είναι πια αμελητέες. Το δίχτυ σφίγγεται, προκαλώντας ένα συναίσθημα κλειστοφοβίας, κάθειρξης.
Δημογραφικές εκρήξεις, μαζικές μεταναστεύσεις, οικολογικές καταστροφές, θα ’λεγε κανείς πως τα ανθρώπινα πλάσματα κουτρουβαλούν διαρκώς τα μεν πάνω στα δε…
Πασκάλ Μπρυκνέρ : "Ο πειρασμός της αθωότητας"
Η κοινωνία ανιχνεύει, τώρα, οδυνηρά, το μέλλον της.
Η ανθρωπότητα προετοιμάζει την αναγέννησή της;
