58 ανυπόμονοι (;) μεταρρυθμιστές

Πηγή: Left Liberal Synthesis: Ακατανόητος και ίσως επιβλαβής μαξιμαλισμός:          

Τελικά βρεθήκαμε στο Free Thinking Zone  για τη συζήτηση των bloggers. Το κλίμα ήταν χαλαρό, το ύφος της συζήτησης και η διάταξη του χώρου προσιδίαζε προς ένα παραγωγικό  "πολιτικό  εργαστήριο" .Οι σκέψεις που κατέθεσα ήταν συνοπτικά οι ακόλουθες:

Η πρωτοβουλία , όπως τουλάχιστον περιγράφεται στην γενέθλια πρόσκληση-διακήρυξη δεν με βρίσκει σύμφωνο. Την βρίσκω σχετικά αυτοκαταστροφική για το μέλλον των εύλογων μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η κοινωνία.

Οι 58 "εκβιάζουν" την δημιουργία ενός πολιτικού υποκειμένου για να συμμετάσχει στις ευρωεκλογές, ενώ ρισκάρουν να αποδυναμώσουν εμμέσως την επερχόμενη νίκη ένός αυτούσιου καθαρά αυτοδιοικητικού ρεύματος το οποίο κινείται στους άξονες των εύλογων μεταρρυθμίσεων που έχουμε ανάγκη .Την ώρα που ο Συριζα, ανατρέπει τις παραδόσεις της ανανεωτικής αριστεράς , υποβιβάζει τον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα και υποτάσσει τα πάντα στο "fast track αντιμνημόνιο", μια σειρά πετυχημένων  δημάρχων στο κλίμα των πέντε κινδυνεύουν να νικήσουν χωρίς ιδεολογικοπολιτική καταξίωση.

Η γενική αίσθηση ότι ένας χώρος μπορεί να εκπροσωπηθεί πολιτικά επειδή θα στελεχωθεί από πρόσωπα κύρους, είναι λανθασμένη. Υποτιμά την ανάγκη συμβολικών ταυτίσεων, συναισθηματικών προβολών, τη σημασία της «ιστορικής συνέχειας»  Το ιστορικό παράδειγμα της Συμμαχίας του 77 κσι η πρόσφατη πανωλεθρία Μόντι στην Ιταλία τεκμηριώνουν πως η πολιτική σύγκρουση γίνεται σε πολλαπλά επίπεδα. Με την έννοια αυτή η αποτύπωση ενός τοπολογικού πολιτικού κέντρου trans όπου διασταυρώνονται και επικοινωνούν μεταρρυθμιστές όλων των εκκινήσεων είναι ολέθρια. Οι μεταρρυθμίσεις ιστορικά επιτυχαίνουν όταν οι μεταρρυθμιστές είναι ισχυροί, ταυτόχρονα συγχρονισμένοι , εντός των πολιτικών οικογενειών τους και όχι όταν συνωστίζονται άχρωμοι στο υπερβατικό «κέντρο».  

Η πολιτική αποτύπωση του Συριζα ως "νεοκομμουνιστικού" και η ευρύτερη δυσανεξία προς τον χώρο είναι άστοχη. Ο ρητορικός ριζοσπαστισμός, η αναβολή των εύλογων μεταρρυθμίσεων, η εύνοια στο τοπικό και το μερικό, δεν προέρχονται από τον "κομμουνισμό" αλλά από τον τυπικό αστικό χαρακτήρα του Συριζα. 

Ίδιον όλων των αστικών εκάστοτε αντιπολιτεύσεων είναι η θεατρική οξύτητα. Μάλιστα αν συγκριθεί  ο Τσίπρας με τον Γαπ του 07-09 ( επικεφαλής ομάδας τρακτέρ με άροτρα με σκοπό το Σύνταγμα, διαδήλωση κατά της Cosco,συμπαράσταση στον Γκορτσίδη, επανακρατικοποίηση του Οτε κλπ) μάλλον φαίνεται ελαφρώς πιο νουνεχής. Η παθολογική δυσανεξία προς τον Συριζα,ουσιαστικά τον ακολουθεί στην αδιέξοδη γραμμή του να μετατρέψει τις ευρωεκλογές σε δημοψήφισμα. Στην λογική αυτή ο Συριζα φλερτάρει με  την ιδέα να καταγραφεί ως  νικητής στο Ευρωπαικό γίγνεσθαι μαζί με την Marine Le Pen. Μια   αποκωδικοποίηση των ευρωπαϊκών εκλογών, με το ίδιο κριτήριο ( οι νικητές νομιμοποιούνται να κυβερνήσουν) δημιουργεί ένα πολιτικό τοπίο εντός του οποίου υπονομεύεται το ίδιο το δικό του σχέδιο. Ο Συριζα διεκδικεί για τον εαυτό του την διακυβέρνηση, για να συνδιαλέγει με την πιο ευρωφοβική καιροσκοπική Γαλλία καταγράφοντας μια εκβιαστική Πύρρειο νίκη. Η αποτροπή των ευρωεκλογών - δημοψήφισμα αδυνατίζει με την ασθμαίνουσα συγκόλληση που προτείνουν οι 58, γιατί αδυνατίζει τον υφιστάμενο παραγωγικό κατακερματισμό και δραματοποιεί την σύγκρουση.

 Oι 58 μπορούν να έχουν μια ιστορική ευκαιρία αν αναστείλουν το σχέδιο τους για ενα ψηφοδελτίο των ευροεκλογών και να μετατραπούν σε think tank του ευρύτερου διακομματικού ρεύματος που εκπροσωπουν οι Καμίνης, Μπουτάρης, Βερνίκος(;), Ιωακειμίδης κλπ. Το ρεύμα αυτό μπορεί να καταγραφεί ως ο μεγάλος νικητής σε μια περίπλοκη συγκυρία. Στο επίπεδο αυτό είναι φυσική και δυνατή μια τοπολογική συμπόρευση των πάσης εκκίνησης μεταρρυθμιστών. 

Με ένα παράδοξο τρόπο οι 58 αγνοούν τον υπαρκτό ευρύτερο μεταρρυθμισμό για να εμπλακούν σε μια πολιτική κατασκευή η οποία δεν προκύπτει από πουθενά (άρνηση Δημαρ). Τα δια γυμνού οφθαλμού ορατά , κατασκευασμένα ερωτήματα των δημοσκοπήσεων για την κεντροαριστερά , όπου η υποστήριξη προκύπτει ήδη  από την πλοκή του ερωτήματος (κλασσικό κολπάκι) , επιβεβαιώνουν πως ο καταρρέων Δολ πάει να πάρει στο λαιμό του και άλλους. Είμαστε τόσο αφελείς;

Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X.

Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.



(Κωνσταντίνος Καβάφης, Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

επικατάρατος εν γη αλμυρά. . .

Πηγή :http://www.euro2day.gr  , 10/10/13

Τα hedge fund στην ελληνική "γη της ευκαιρίας"

Ο κατάλογος των καλεσμένων στο μεγάλο γκαλά που δόθηκε στη Ν.Υόρκη προς τιμήν του Έλληνα πρωθυπουργού ήταν ενδεικτικός της τεράστιας σημασίας της συνάθροισης: Οι "μέγιστοι" της ελληνικής διασποράς και η αφρόκρεμα της Wall ήταν όλοι εκεί.

Από τον Andrew Liveris της Dow Chemical μέχρι τον πρέσβη John Negroponte, οι «μέγιστοι και οι βέλτιστοι» της ελληνικής διασποράς συγκεντρώθηκαν πρόσφατα, τσουγκρίζοντας τα ποτήρια σαμπάνιας τους σε δείπνο, όπου απόλαυσαν τα εδέσματα της σεφ Αργυρώς Μπαρμπαρήγου, στη μεγάλη δεξίωση του 583 Park Avenue.

Ο Bill Clinton παρέθεσε ομιλία, κλέβοντας τρόπον τινά το επίκεντρο του ενδιαφέροντος από τον τιμώμενο καλεσμένο της βραδιάς, τον Έλληνα πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.

Ο κατάλογος των καλεσμένων ήταν ενδεικτικός της τεράστιας σημασίας που είχε η συνάθροιση: Εκτός από τους Έλληνες παριστάμενους, παραβρέθηκε και η αφρόκρεμα της Wall Street. Για τον κ. Σαμαρά, η δεξίωση αποτέλεσε τον τελευταίο σταθμό της νεοϋρκέζικης περιοδείας, που ξεκίνησε με ιδιωτική συνάντηση με τον Jamie Dimon, της JPMorgan, και ένα απόγευμα στην εταιρία διαχειριστών hedge fund, μεταξύ των οποίων ο John Paulson, ο πολυεκατομμυριούχος επικεφαλής του Paulson & Co.

Οι λόγοι ήταν σαφείς: Τα hedge funds -που κάποτε κατηγορήθηκαν ότι διόγκωσαν ή και προκάλεσαν ακόμη την ελληνική κρίση χρεών σφυροκοπώντας τις τιμές των ομολόγων της- περιλαμβάνονται σήμερα στους πλέον αισιόδοξους και σημαντικούς παίκτες στην ελληνική αγορά. Η Ελλάδα, με 1,4 εκατ. ανέργους, αποδεικνύεται ότι είναι η «γη της ευκαιρίας» για τους χρηματοπιστωτικούς κερδοσκόπους.
«Παρατηρούμε μεγάλη εισροή ρευστότητας τελευταία, με οδηγούς επενδυτικές τράπεζες που κατευθύνουν hedge funds και επενδυτές αναδυόμενων αγορών σε roadshows της Ελλάδας,» εξηγεί ο George Zois, επικεφαλής ελληνικών μετοχών της χρηματιστηριακής Exotix.

Ο καταπονημένος τραπεζικός τομέας της Ελλάδας έχει συγκεντρώσει μεγάλο ενδιαφέρον από τους επενδυτές. Οι Paulson & Co, Baupost, Dromeus, York Capital, Eaglevale και Och-Ziff συγκαταλέγονται σε αυτούς που έχουν αγοράσει μετοχές της Alhpa Bank και της Πειραιώς. Όλοι είχαν σημαντικά κέρδη.
Για παράδειγμα, οι μετοχές της Alpha Bank έχουν σημειώσει άνοδο 32% από την ανακεφαλαιοποίηση του Ιουνίου. Ακόμα και μετά την άνοδο αυτή, τελεί υπό διαπραγμάτευση στο 80% της λογιστικής της αξίας, χαμηλότερα από τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές τράπεζες.

Εν τω μεταξύ, hedge funds που συμμετείχαν στην ανακεφαλαιοποίηση έλαβαν και αυτά warrants, μετατρέψιμα σε 7,4 μετοχές της Alhpa Bank με τιμή άσκησης 4%, 5% και 8% υψηλότερη από την τιμή έκδοσης έπειτα από ένα, δύο και πέντε χρόνια από την έκδοση.

Για τα funds αυτά, η επένδυση στην Alhpa -μετοχές και warrants- αποδίδει μέχρι τώρα 290%.
Η επένδυση στα warrants* σημαίνει ακόμα ότι τα hedge funds μπορεί να κυριαρχήσουν στο μετοχολόγιο των μετόχων των ελληνικών τραπεζών. Αν όλα τα warrants μετατρέπονταν σήμερα σε μετοχές, ανέφερε ένας διαχειριστής hedge fund, τότε το 50% της Alhpa Bank και της Πειραιώς θα βρισκόταν στα χέρια των hedge funds.

Οι επενδυτές έχουν διαισθανθεί ευκαιρίες και πέρα από τις τράπεζες. Εταιρείες όπως ο ΟΠΑΠ, το μονοπώλιο στον τζόγο, ο ΟΤΕ και η Ελλάκτωρ, όμιλος με συμφέροντα στις κατασκευές, στη διαχείριση αποβλήτων και στις εξορύξεις, τα έχουν πάει αρκετά καλά. Ο ΟΠΑΠ έχει κερδίσει περίπου 70% φέτος, ο ΟΤΕ έχει σημειώσει άνοδο 63% και η Ελλάκτωρ 48%.

«Όταν ξεκινήσαμε το ελληνικό fund μας προ έτους, στην αρχή ο κόσμος μας κορόιδευε», σχολιάζει ο Αχιλλέας Ρισβάς του Dromeus Capital, hedge fund που έχει επικεντρώσει τις επενδύσεις του στην Ελλάδα. «Μετά άρχισαν να επιχειρηματολογούν. Και σήμερα θέλουν να επενδύσουν σε εμάς».
To Dromeus εξασφάλισε απόδοση 40% το 2012. Κερδίζει 93% ως τώρα φέτος. Ο μέσος όρος απόδοσης των hedge funds είναι 5,6% φέτος και πέρυσι ήταν 6,4%, σύμφωνα με στοιχεία του HFR.
Για τον κ. Ρισβά οι ευκαιρίες στην Ελλάδα είναι ακόμα άφθονες. «Υπάρχει προφανώς ακόμα upside στις 'δημόσιες αγορές', αλλά νομίζω ότι η επόμενη φάση στο ελληνικό στοίχημα είναι στις ιδιωτικές αγορές», λέει. «Το real estate έχει υποστεί βαθιά υποχώρηση, για παράδειγμα. Η αγορά γραφείων πρώτης κατηγορίας (prime) υποχώρησε 50-60% και ακόμα πιέζεται».

Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι οι κίνδυνοι δεν είναι υψηλοί. Τα ελληνικά assets υπέστησαν μεγάλη πτώση τιμών το καλοκαίρι, ακολουθώντας το παγκόσμιο ξεπούλημα στις αναδυόμενες αγορές και οι αβεβαιότητες εξακολουθούν να είναι πάρα πολλές για το μέλλον των περιφερειακών κρατών της Ευρώπης.

«Αυτή η χώρα είναι σε βαθιά ύφεση για τέσσερα χρόνια», σημειώνει ο Paolo Batori της Morgan Stanley,επικεφαλής στο τμήμα ανάλυσης κρατικού χρέους. «Είναι θετικό ότι τώρα έχουμε 'πράσινα βλαστάρια' (green shoots), αλλά η ισχύς τους εξαρτάται από το τι θα συμβεί στην ευρωπαϊκή και στην παγκόσμια οικονομία».

Πάνω απ' όλα, όμως, το ρίσκο είναι εσωτερικό και πολιτικό. Η εμπιστοσύνη στην ελληνική κυβέρνηση είναι κρίσιμο δομικό στοιχείο της προθυμίας των περισσότερων hedge funds να τοποθετηθούν στη χώρα, υποστηρίζει σε ιδιωτική συζήτηση επικεφαλής ενός εξ αυτών. Το φλερτ του κ. Σαμαρά με τα hedge funds μπορεί να είναι ασυνήθιστο, δεν είναι όμως αδικαιολόγητο.

ΠΗΓΗ: FT.com

Βλέπε και : Επέλαση hedge funds στις ελληνικές τράπεζες

..................................................................................................................................................................................................................

Κοντολογίς: Το ελληνικό κράτος ανακεφαλαιοποιώντας τις τράπεζες, δέμευσε κεφάλαια 200 δις ευρώ για την παροχή ρευστότητας και εγγυήσεων στις Ελληνικές Τράπεζες, χωρίς κανένα άλλο κέρδος, πλήν της βιωσιμότητας του τραπεζικού συστήματος. 

Τα  hedge funds  ανακεφαλαιοποιώντας τις τράπεζες , γίνονται μέτοχοι των τραπεζών, των ελληνικών επιχειρήσεων και της κινητής και ακίνητης περιουσίας  των Ελλήνων, έναντι κινδύνου και υψηλών κερδών .

Εμείς: Τί ακριβώς μπορούμε να περιμένουμε απο την "πολύ φιλική προς τις επιχειρήσεις κυβέρνηση της Ελλάδας", τις "πολύ καλά κεφαλαιοποιημένες" τράπεζες, το υπερχρεωμένο, κουτό, δειλό και διεφθαρμένο κράτος μας; 

Μάλλον μόνο την χειραφέτησή μας. Έναντι κινδύνου και κέρδους επίσης.

..................................................................................................................................................................................................................

* Ηedge fund  αντισταθμιστικό κεφάλαιο (ο ακριβής όρος αποδίδεται στα ελληνικά ως «αντισταθμιστικό αμοιβαίο κεφάλαιο υψηλού κινδύνου»):  είναι επενδυτικά κεφάλαια που μπορούν να ενσωματώνουν μια ευρύτερη γκάμα επενδύσεων και χρηματοοικονομικών προϊόντων σε σχέση με άλλα επενδυτικά μοντέλα. Αυτά όμως τα αμοιβαία κεφάλαια είναι διαθέσιμα μόνο σε συγκεκριμένους επενδυτές όπως τα Ασφαλιστικά Ταμεία, Ιδρύματα, Πανεπιστημιακά κληροδοτήματα και επενδυτές με πολύ υψηλά ποσά προς επένδυση. Το επιτρεπόμενο είδος των επενδυτών καθορίζεται από τις ρυθμιστικές αρχές της κάθε χώρας. Τα hedge funds είναι συνήθως ανοιχτά, δηλαδή ο επενδυτής μπορεί να επενδύσει επιπλέον κεφάλαια ή να αποσύρει μέρος του κεφαλαίου του σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα.

Warrants : τίτλοι που δίνουν στον κάτοχό τους το δικαίωμα να πληρώσει την τιμή εξάσκησης για να αποκτήσει μετοχές σε συγκεκριμένες ημερομηνίες στο μέλλον. Οπότε η αξία τους συνδέεται με την πιθανότητα η μετοχή να είναι πάνω από την τιμή εξάσκησης στις ημερομηνίες αυτές. Όσο πιο μεγάλη η πιθανότητα αυτή τόσο πιο πολύ είναι κάποιος διατεθειμένος να πληρώσει για τα warrants άρα τόσο πιο μεγάλη η αξία τους.

Πράσινοι βλαστοί (green shoots) : όρος που χρησιμοποιείται για να υποδείξει σημάδια της οικονομικής ανάκαμψης κατά τη διάρκεια μιας περιόδου οικονομικής ύφεσης.

...............................................................................................................................................................

επικατάρατος εν γη αλμυρά. . .απο το ποίημα του Βύρωνα Λεοντάρη“Αγριομυρίκη εν τη ερήμω…” 

η ΠΟΛΙΤΕΙΑ των hedge fund

ΠΗΓΗ: euro2day.gr
Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο... των hedge fund
Jonathan Ford

Από το πρώτο hedge fund τη δεκαετία του '40 μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει. Οι παχυλές αμοιβές όμως παραμένουν, αν και δεν είναι διατηρήσιμες. Το μοντέλο μηδενικού αποτελέσματος και οι ανάρμοστες μέθοδοι ενός κλάδου που πλέον είναι... mainstream.

Ο Άλφρεντ Γουίνσλοου Τζόουνς ρωτήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '70 πώς έβλεπε τις προοπτικές των εξειδικευμένων επενδυτικών οχημάτων, τα οποία θεωρείται ότι ο ίδιος εφηύρε, και δεν δήλωσε αισιόδοξος. «Τα hedge funds δεν έχουν μπροστά τους λαμπρό μέλλον» είχε απαντήσει.

Ο Τζόουνς πίστευε πως μπορούσε εύκολα κανείς να αντιγράψει το επενδυτικό στυλ των hedge funds και πως οι ανισορροπίες στις οποίες στηρίζονται αυτά τα επενδυτικά οχήματα σύντομα θα εξαλειφθούν. Δεν πίστεψε ούτε μία στιγμή ότι τα hedge funds θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντικό τμήμα της επενδυτικής σκηνής.

Εάν ζούσε στις μέρες μας, θα είχε εκπλαγεί από τις αντοχές του δημιουργήματός του. Τα hedge funds δεν είναι πλέον προνόμιο μόνο των λίγων πλούσιων επενδυτών και διαχειρίζονται κεφάλαια 2,5 τρισ. δολ., πολλά εκ των οποίων προέρχονται από συνταξιοδοτικά ταμεία. Το ποσό είναι πολύ υψηλότερο από το 1,9 τρισ. δολ. που διαχειρίζονταν τα hedge funds προ κρίσης.

Ένα πράγμα, ωστόσο, δεν έχει αλλάξει. Η δομή των αμοιβών που εφηύρε ο Τζόουνς για τη χρηματοδότηση του πρώτου fund με υπό διαχείριση κεφάλαια 100.000 δολ. στα τέλη της δεκαετίας του '40. Είναι γεγονός ότι υπήρξε κάποια μείωση στην προμήθεια απόδοσης του 20%, η οποία -μαζί με μία ετήσια προμήθεια διαχείρισης- αποτελεί το βασικό έσοδο των hedge funds. Σε γενικές γραμμές όμως, οι χρεώσεις δεν έχουν αλλάξει πολύ.

Με άλλα λόγια, προμήθειες που σχεδιάστηκαν για να χρηματοδοτούνται μικρά πολυτελή επενδυτικά οχήματα, τα οποία στηρίχθηκαν κατά κύριο λόγο στην εκτενή έρευνα, μετατοπίστηκαν σε γιγαντιαία funds που διαχειρίζονται διψήφια νούμερα δισεκατομμυρίων δολαρίων. Εάν προστεθούν και τα έξοδα trading, που οι επενδυτές των hedge funds πρόθυμα αναλαμβάνουν, τότε η ρευστότητα που δημιουργείται είναι πραγματικά τερατώδης.

Με αυτή δεν χρηματοδοτείται μόνο το προκλητικό lifestyle που απολαμβάνουν όσοι διαχειρίζονται τέτοιες εταιρείες. Χρηματοδοτείται επίσης ένας πραγματικός αγώνας για απόκτηση πληροφοριών που πολλά funds θεωρούν απαραίτητo για την ευημερία τους.

Τα hedge funds είναι πολύ ακριβά στη διαχείρισή τους. Τεράστια κεφάλαια απαιτούνται για την πρόσληψη εξειδικευμένων traders και αναλυτών από την κρίση των οποίων εξαρτώνται περιουσίες. Πέραν αυτών, υπάρχει ένα τεράστιο κόστος για ΙΤ και την απόκτηση πληροφοριών, πόσο μάλλον οι προμήθειες που καταβάλλουν τα hedge funds σε διαμεσολαβητές και ειδικότερα σε επενδυτικές τράπεζες.

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι το κόστος αυτό επηρεάζει σημαντικά τις αποδόσεις που λαμβάνουν οι επενδυτές. Σε βιβλίο που εκδόθηκε τον περασμένο χρόνο, ο επενδυτής Σάιμον Λακ εκτιμά από τη δεκαετία του '90 πως οι προμήθειες που χρέωναν τα hedge funds και τα funds of funds ροκάνισαν περίπου το 98% των αποδόσεων που πετύχαιναν.

Η πρόσφατη υπόθεση για insider trading* εναντίον της SAC Capital, του hedge fund που ίδρυσε ο Στιβ Κοέν, υπογραμμίζει τις σπατάλες του συγκεκριμένου μοντέλου. Οι πολύ υψηλές προμήθειες της SAC -ο Κοέν είχε το θράσος να χρεώνει όχι το συνηθισμένο 2 και 20, αλλά 3 και 50- της επέτρεπαν όχι μόνο να προσλαμβάνει τους καλύτερους traders αλλά και να το κάνει με τέτοιο σπάταλο τρόπο ώστε ο καθένας εξ αυτών να είναι υπεύθυνος για ελάχιστες μετοχές.

Οι διαχειριστές χαρτοφυλακίων δεν αμείβονταν βάσει της απόδοσης του συνολικού fund, αλλά βάσει μόνο της απόδοσης των ελάχιστων εταιρειών που παρακολουθούσαν. Δεδομένου ότι η SAC ήταν hedge fund που επικεντρωνόταν στις εταιρικές εξελίξεις (event driven), οι διαχειριστές έπρεπε να μελετούν κάθε πληροφορία που μπορούσαν να συγκεντρώσουν και η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει κίνηση στις τιμές των εν λόγω μετοχών.

Αυτή η προσέγγιση είναι εντάσεως εργασίας για τη SAC και σίγουρα απέδιδε υψηλότερες αποδόσεις. Την εξαετία 2006-20011, για πέντε χρονιές, οι αποδόσεις της ξεπέρασαν τον μέσο όρο των αποδόσεων στον κλάδο των hedge funds και συχνά με μεγάλη απόσταση. Το πρόβλημα ήταν πως πολλές από αυτές τις πληροφορίες αποκτήθηκαν με ανάρμοστο τρόπο.

Η SAC μπορεί να παραβίασε τους κανόνες, αλλά τα στελέχη της ουσιαστικά έκαναν κάτι που κάνουν όλα τα hedge funds: αναζητούσαν το πλεονέκτημα. Σε άλλους κλάδους οι επιχειρήσεις επιδιώκουν το ίδιο αποτέλεσμα με διαφορετικούς τρόπους, είτε χρηματοδοτώντας βραβευμένους μαθηματικούς για να βρουν αλγόριθμους που θα ανιχνεύουν την αναποτελεσματικότητα των αγορών, είτε καταβάλλοντας παχυλές αμοιβές στα χρηματιστήρια για να τοποθετήσουν τερματικά στην έδρα τους - γεγονός που δίνει χρονικό πλεονέκτημα μετρήσιμο σε κλάσματα του δευτερολέπτου.

Οι επενδυτές έχουν ανεχθεί αυτές τις τακτικές, παρότι οι αποδόσεις που υπόσχονται έχουν συρρικνωθεί τα τελευταία χρόνια. Είναι, όμως, πραγματικά αμφισβητήσιμο κατά πόσον αυτό το «πλεονέκτημα» πραγματικά ευνοεί τους οργανισμούς που αντιστοιχούν στη μερίδα του λέοντος των υπό διαχείριση κεφαλαίων στα hedge funds.

Τα συνταξιοδοτικά ταμεία είναι εκτεθειμένα σε όλη την αγορά, όχι μόνο στα hedge funds. Εάν λοιπόν, τα hedge funds αποδίδουν κέρδη εις βάρος άλλων συμβατικών επενδυτών, τότε τα συνταξιοδοτικά ταμεία κινδυνεύουν να εμπλακούν απρόθυμα σε ένα παιχνίδι μηδενικού αποτελέσματος, όπου τα κέρδη του ενός fund αντισταθμίζονται από τις ζημίες κάποιου άλλου, μείον και το κόστος της συναλλαγής. Αυτό το μοντέλο, σε τελική ανάλυση, ευνοεί μόνο τους διαμεσολαβητές και όχι τους επενδυτές.

Πριν από λίγα χρόνια, το συνολικό κόστος των επενδύσεων σε ένα hedge fund, όπου περιλαμβάνονται οι προμήθειες προς τις επενδυτικές τράπεζες, υπερέβαινε το 7% του συνόλου των προς επένδυση κεφαλαίων. Το ποσοστό αυτό, όμως, είναι μεγαλύτερο από τις μακροπρόθεσμες αποδόσεις στο χρηματιστήριο. Κατά συνέπεια, δεν είναι διατηρήσιμο. Η πρόβλεψη του Τζόουνς ήταν λίγο πρώιμη. Ουσιαστικά, όμως, μπορεί να αποδειχθεί σωστή.

ΠΗΓΗ: FT.com

..............................................................................................................................................................................................................

* insider trading (Εσωτερική πληροφόρηση) είναι η αγοραπωλησία εταιρικών τίτλων ή άλλων χρεογράφων (όπως ομόλογα / μετοχές /δικαιώματα προαίρεσης) από ιδιώτες οι οποίοι έχουν πρόσβαση σε εμπιστευτικές πληροφορίες (price sensitive information). 
 
Ένα πρόσωπο μπορεί να κατηγορηθεί για insider trading αν εκμεταλλεύτηκε αυτές τις εμπιστευτικές πληροφορίες για να αποκομίσει χρηματικό όφελος ή να αποφύγει ζημιές.
 
Ο παραπάνω ορισμός της εσωτερικής πληροφόρησης (insider trading) δεν συμπεριλαμβάνει συναλλαγές που έγιναν βασιζόμενες σε εξωτερικές πληροφορίες, όπως είναι η γνώση για επικείμενες αλλαγές στη νομοθεσία ολόκληρης της αγοράς, τεχνολογικές εξελίξεις που θα επηρέασουν μια ολόκληρη βιομηχανία ή γνώση για τις στρατηγικές και την εισαγωγή νέων προϊόντων ανταγωνιστώνστην αγορά, με την προϋπόθεση ότι αυτές οι πληροφορίες δεν αποκτήθηκαν από βιομηχανική κατασκοπία ή παράνομα μέσα. 

Η αθέμιτη χρήση εμπιστευτικών πληροφοριών μπορεί να είναι παράνομη ή νόμιμη ανάλογα με το πότε ο insider έκανε τη συναλλαγή (trade). Θεωρείται παράνομη, όταν οι πληροφορίες εξακολουθούν να μην είναι προσβάσιμες στο υπόλοιπο επενδυτικό κοινό, ενώ μπορεί να γίνει εκμετάλλευση τους μόλις το ενημερωτικό υλικό δημοσιοποιηθεί, οπότε ο insider δεν έχει κανένα πλεονέκτημα σε σχέση με άλλους επενδυτές. 

της... Ευρώπης οι κολασμένοι

Ένας στους 4 Ευρωπαίους αντιμέτωπος με τη φτώχεια

Η Eurostat υπολογίζει ότι 124,5 εκατ. άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Σαφής η επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου τα τελευταία χρόνια. Τι δείχνουν τα στοιχεία για την Ελλάδα.

Πηγή: http://www.euro2day.gr

Σοκάρουν τα στοιχεία της Eurostat βάσει των οποίων 124,5 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ε.Ε., μέγεθος που αντιστοιχεί στο 24,8% του συνολικού πληθυσμού, κινδυνεύουν με φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό. 

Η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία τονίζει ότι η δυσοίωνη αυτή στάση εντείνεται καθώς το αντίστοιχο ποσοστό το 2011 είχε διαμορφωθεί στο 24,3%.

Η Eurostat εξηγεί ότι 1 στους 4 Ευρωπαίους αντιμετωπίζει μία από τις τρεις συνθήκες:

• ζει σε νοικοκυριό όπου το σταθμισμένο διαθέσιμο εισόδημα είναι κάτω από το όριο της φτώχειας, 

• αντιμετωπίζει σοβαρή έλλειψη πόρων (π.χ. δεν μπορεί να καλύψει ενοίκιο και λογαριασμούς εταιρειών κοινής ωφέλειας), 

• ζει σε οικογένειες όπου δεν υπάρχει εργαζόμενος πλήρους απασχόλησης.

Το 2012, το υψηλότερο ποσοστό ανθρώπων που βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό καταγράφηκε στη Βουλγαρία (49%), στη Ρουμανία (42%), στη Λετονία (37%) και στην Ελλάδα (35%). Το χαμηλότερο ποσοστό καταγράφεται στην Ολλανδία και την Τσεχία (15%).

Ειδικότερα ως προς τον κίνδυνο φτώχειας (πρώτη στήλη του πίνακα που ακολουθεί), το υψηλότερο ποσοστό καταγράφεται στην Ελλάδα και στη Ρουμανία (23%), ενώ ακολουθεί η Ισπανία (22%). Πρέπει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη παράμετρος είναι μεταβλητή και πως το κατώτατο όριο φτώχειας διαφέρει ανά χώρα, καθώς διαμορφώνεται ως ποσοστό του μέσου διαθέσιμου εισοδήματος. Σε επίπεδο Ε.Ε. πάντως, το 17% του πληθυσμού εκτιμάται ότι βρίσκεται αντιμέτωπο με τη φτώχεια.

Η Eurostat εξηγεί ότι με τον όρο «σοβαρή έλλειψη βασικών πόρων» (δεύτερη στήλη του πίνακα που ακολουθεί) αναφέρεται σε νοικοκυριά όπου διαπιστώνεται σημαντική επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου όπως οι οικογένειες «που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν λογαριασμούς κοινής ωφέλειας ή να θερμάνουν τα σπίτια τους». Σε επίπεδο Ε.Ε. πρόκειται για το 10% του πληθυσμού, ενώ στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι αγγίζει το 19,5%.

Η τρίτη κατηγορία (και τρίτη στήλη στον πίνακα) αφορά νοικοκυριά όπου οι ενήλικοι έως 59 ετών εργάζονται συνολικά στο 20% των ωρών που θα μπορούσαν να δουλεύουν. Συνολικά, το 10% των Ευρωπαίων εμπίπτει σε αυτήν την κατηγορία. Πρώτη είναι η Κροατία με ποσοστό 16%, ενώ ακολουθούν η Ισπανία, η Ελλάδα και το Βέλγιο με ποσοστό 14%.

 Ακολουθεί ο πίνακας με τα στοιχεία της Eurostat όπου στις τρεις πρώτες στήλες υπάρχουν οι τρεις προαναφερθείσες κατηγορίες. Η τρίτη στήλη αφορά τον αριθμό των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν τουλάχιστον μία από τις τρεις αυτές συνθήκες, ως συνολικό ποσοστό του πληθυσμού. Στην Ελλάδα πρόκειται για το 34,6% του πληθυσμού που αντιστοιχεί σε 3,8 εκατ. ανθρώπους. Η επιδείνωση από τον προηγούμενο χρόνο είναι σημαντική. Το 2011 το αντίστοιχο ποσοστό άγγιζε το 31%.