Πολυπλοκότητα και κρίση

Blod | Βαρουφάκης Γιάννης | Πολυπλοκότητα και κρίση : Η ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ

Φραγκφούρτη - Βερολίνο: 1Χ2

...Κάπου εκεί, κατέφθασε η καλή τρόικα για να βοηθήσει να μην πτωχεύσει το μικρό κράτος. Για δύο χρόνια πλήρωνε για να αποτρέψει την πτώχευση. Αρχικά έδωσε €110 δις θέτοντας κάποιους όρους στο μικρό κράτος, όπως είναι λογικό να κάνει ο κάθε δανειστής. Ενάμιση χρόνο μετά, υποσχέθηκε άλλα €130 δις. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, προσέθεσε στα «δώρα» που κόμιζε κι ένα «κούρεμα» προηγούμενων χρεών της τάξης (υποτίθεται) των €100 δις.

Όποιος δεν γνωρίζει τίποτα άλλο από τα παραπάνω (σωστά) δεδομένα, θα πρέπει να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτή η κυρία τρόικα είναι και φιλεύσπλαχνη και γενναιόδωρη: Συνολικά έδωσε €240 δις από την «τσέπη» της και μεσολάβησε με τους παλαιούς δανειστές του μικρού κράτους να «σβήσουν», να διαγράψουν δηλαδή, άλλα €100 δις. Δηλαδή, κόμισε €340 δις ως δώρα στο μικρό, υπερχρεωμένο κράτος.

Ας τα δεχθούμε όλα αυτά. Έστω λοιπόν ότι η κυρία τρόικα είναι, πράγματι, φιλεύσπλαχνη και γενναιόδωρη. Αυτό όμως σημαίνει ότι είναι και απελπιστικά ηλίθια. Ξέρω ότι είναι βαριά η λέξη αλλά, αλίμονο φίλες και φίλοι, πως μπορούμε να καταλήξουμε σε διαφορετικό χαρακτηρισμό (από το ότι η τρόικα αξίζει το Νόμπελ Βλακείας) όταν, με στόχο να καταπολεμήσει ένα χρέος της τάξης των €260 δις, άντε €298 δις το 2010, αφιέρωσε €340 δις αλλά το μικρό, υπερχρεωμένο κράτος, παρόλο αυτόν τον πακτωλό χρημάτων της κυρίας τρόικας, κατέληξε και πάλι να χρωστά πάνω από €345 δις!........................................................

Και τώρα;

Τώρα κατάλαβαν, πολύ αργά βέβαια, την κορυφαία κουταμάρα τους. Πήραν ένα πρόβλημα το οποίο μπορούσε να έχει διευθετηθεί με ένα ποσό των €40 ή €50 δις (π.χ. ένα άτοκο δάνειο τον Ιανουάριο του 2010) και το μετέτρεψαν σε μια μαύρη τρύπα του ενός τρις και βάλε – αν λάβουμε υπ’ όψη μας τα μνημόνια της πεσούσης Ιρλανδο-Πορτογαλίας, τα κρυφά μνημόνια της αποτελματωμένης Ιταλο-ισπανίας, και πάει λέγοντας..............

Η λύση της Φραγκφούρτης

Εν συντομία, κρίνουν ότι (όπως έγραψα παραπάνω), μετά τις γαλλικές εκλογές, Ελλάδα και Πορτογαλία θα οδηγηθούν στην έξοδο από την ευρωζώνη. Γιατί; Επειδή, όπως παραδέχθηκαν, η Γερμανία έσφαλε. Επειδή η θεραπεία των τελευταίων δύο ετών απεδείχθη δηλητηριώδης (όπως έγραφα πιο πάνω). Παραδέχονται με άλλα λόγια την κουταμάρα των Μνημονίων όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και των υπόλοιπων. Θεωρούν ότι τα Μνημόνια σκότωσαν την Ελλάδα και την Πορτογαλία. Τις μετέτρεψαν σε μέλη των οποίων η γάγγραινα που προκάλεσε η λάθος θεραπεία δεν μπορεί πια να γιατρευτεί και πως χρειάζεται: (α) να σταματήσει η δηλητηριώδης θεραπεία (δηλαδή η σφικτή λιτότητα) στα υπόλοιπα μέλη που δεν έχουν ακόμα φτάσει στην φάση της γάγγραινας (Ιταλία, Ισπανία και, με λίγη προσπάθεια, Ιρλανδία), και (β) να καυτηριαστεί η πληγή που θα αφήσουν οι ακρωτηριασμοί της Ελλάδας και της Πορτογαλίας (δηλαδή, η αποχώρισή μας από το ευρώ). Και πως θα καυτηριαστούν; Με την παροχή περίπου €2 τρις φρέσκου χρήματος από την ΕΚΤ στις τράπεζες των εναπομεινάντων μελών (ιδίως της Ιταλίας και της Ισπανίας) και, παράλληλα, την διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, με παράλληλη στήριξη κάποιων από τις τράπεζές μας, ώστε οι δύο υπό ακρωτηριασμό χώρες να μην καταρρεύσουν εντελώς.............................................................

Πλάνη οικτρά

Η λύση της Φραγκφούρτης, αν και δεν έχει επικρατήσει, κερδίζει καθημερινά έδαφος στην Γερμανία. Αυτό εξηγεί εν μέρει κάποιες από τις ρήσεις του κ. Schauble και την γενικότερη δυστοκία που παρατηρούμε όσον αφορά το Μνημόνιο 2. 

1. Η Φραγκφούρτη υποθέτει πως γνωρίζει εκείνο που είναι εξ ορισμού άγνωστο, τουλάχιστον πριν την καταστροφή: το κόστος ενός ακρωτηριασμού. Οι διασυνδέσεις των τραπεζικών συστημάτων της Ελλάδας, της Γαλλίας και της Γερμανίας, αλλά και της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, θα φανούν στο φώς της ημέρας μόνον Μετά την Καταστροφή – ακριβώς όπως οι διασυνδέσεις της σχετικά μικρής Lehman’s με το διεθνές τραπεζικό σύστημα ήταν αδύνατον να φανούν παρά μόνο μετά την Κατάρρευση.............................................

Επίλογος

Όλοι, πλην μερικών εκ των πολιτικών μας, έχουν κατανοήσει την κορυφαία  κουταμάρα που μας ήρθε υπό την μορφή των δανειακών συμβάσεων (που έγιναν γνωστές ως Μνημόνια, Μεσοπρόθεσμα κλπ). Απεδείχθησαν δηλητηριώδεις για ολόκληρη την ευρωζώνη. Ακόμα και στην Φραγκφούρτη και στο Βερολίνο κατάλαβαν ότι, αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική, θα βουλιάξουν και οι ίδιοι. Έως εκεί συμφωνούν (για αυτό και ο ξύπνιος κ. Monti δεν φοβάται να διακηρύττει, ακόμα και μπροστά σε γερμανούς ιθύνοντες, «Φτάνει η λιτότητα!). Κάπου όμως εκεί αρχίζει η διαφωνία που τείνει να πάρει την μορφή καυγά: Ενώ η Φραγκφούρτη απέκτησε, πρόσφατα, μια αισιοδοξία ότι μπορεί να μην αλλάξει τίποτα πετώντας απλά Ελλάδα και Πορτογαλία εκτός ευρώ, το Βερολίνο διστάζει. Αυτό είναι καλό. Αλλά δεν αρκεί: Όσο ο δισταγμός του Βερολίνου σημαίνει συνέχιση της δηλητηριώδους «θεραπείας» των Μνημονίων, τόσο πιο κοντά θα έρθουν οι χώρες μας στην πραγματική γάγγραινα και τόσο πιο πολύ θα πλησιάσει η στιγμή που η Φραγκφούρτη θα υπερισχύσει, με αποτέλεσμα καταστροφικό για όλους: Βορρά και Νότο, Ανατολή και Δύση (και δεν αναφέρομαι μόνο στην Ευρώπη).

Κι εμείς; Ψηφίζοντας κάθε κουταμάρα που μας δίνουν, από τον Μάη του 2010 έως τώρα, αφήνουμε την άποψη της Φραγκφούρτης να κερδίζει έδαφος, ερχόμενοι όλο και κοντύτερα στην στιγμή του ακρωτηριασμού-καυτηριασμού μας. Αν, αντίθετα, είχαμε μια ηγεσία με το κουράγιο να πει όχι στα νέα δάνεια, πριν από την επικράτηση της Φραγκφούρτης, και παράλληλα δηλώνοντας ρητά ότι η θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη είναι αδιαπραγμάτευτη, τότε θα δίναμε στο Βερολίνο (το οποίο δεν θα αφήσει όσο παραμένει αντίθετο στην άποψη της Φραγκφούρτης να προχωρήσει ο ακρωτηριασμός) μια τελευταία ευκαιρία να σώσει την ευρωζώνη από την διπλή απειλή (α) των κουτών Μνημονίων και (β) της παράλογης λογικής της Φραγκφούρτης. Πλήρες άρθρο

undefined

το φως δεν καίγεται

Λαός αξιοπρέπειας

Ν. Λυγερός

Η αξιοπρέπεια δεν είναι ένας οικονομικός παράγοντας, δεν μετριέται με δείκτες. Και η μούτζα μας στην κατοχή χρησιμοποιούσε όλα τα δάκτυλα του χεριού. Πολλές φορές τα πράγματα ήταν δύσκολα για το λαό μας, αλλά ποτέ δεν χάσαμε την αξιοπρέπειά μας. Ακόμα και ηττημένοι. Ούτε στο εκτελεστικό απόσπασμα δεν σκύβαμε. Δεν υπήρχε λόγος, η γη μας θα ήταν ο τάφος μας. Μπορεί να ξερίζωσαν ακόμα και τα θεμέλια των σπιτιών μας όταν αντισταθήκαμε αλλά το αντέξαμε και χτίσαμε καινούργια πάνω στην ίδια γη, ενώ οι κατακτητές μας έφτυσαν αίμα και φύγαν. Είμαστε ακραίοι, υπερβολικοί και φωνακλάδες γιατί είμαστε ακρίτες, δεν μας αρέσει η μετριότητα και αγαπάμε δυνατά. Παίζουμε θέατρο ναι, αλλά από την αρχή για ν’ αντέχουμε τις τραγωδίες και να πεθαίνουμε με κωμωδίες. Χαζεύουμε τον ουρανό, αγναντεύουμε τη θάλασσα, είναι αλήθεια. Έτσι δημιουργήσαμε την αστρονομία και κατασκευάσαμε το ναυτικό. Μας αρέσει να ξαναφτιάχνουμε τον κόσμο, έτσι πλάσαμε τα μαθηματικά. Κι όπως νιώθουμε πάντα αδύναμοι επινοήσαμε τη στρατηγική. Δεν είμαστε διαφορετικοί αλλά κάνουμε τη διαφορά. Ζούμε αιώνες μ’ ένα κομμάτι γης γιατί έχουμε τον ουρανό και τη θάλασσα. Κι αν είμαστε μόνο σκιές για τους άλλους είναι γιατί έχουμε ήλιο. Ο λαός μας έτρωγε πέτρες αλλά σκάλιζε μάρμαρο. Πολλές φορές μας έκαψαν αλλά δεν μας κατέστρεψαν γιατί το φως δεν καίγεται. Μας πήραν πολλές φορές το χώρο μας αλλά πάντα είχαμε το χρόνο. Μοιάζουμε με τη θάλασσά μας. Ποιος μπόρεσε να την αρπάξει; Κι αν την μαστίγωσαν δεν έπαθε τίποτα. Αυτή είναι το αίμα μας γιατί δεν μας έδωσαν άλλο γαλάζιο. Είναι το δώρο μας, το μοναδικό. Αυτός είναι και ο μόνος μας πλούτος. Αλλιώς θα μας είχαν κατακλέψει. Είμαστε τα παιδιά που δεν έκανε η Αντιγόνη γι’ αυτό και δεν πεθαίνουμε ποτέ. Ποιος να σκοτώσει ένα σύμβολο; Κι όταν πεθαίνει ένας δικός μας κι έχει αφήσει έργο, δεν είναι τυχαίο που η κραυγή μας βγάζει τη λέξη: άξιος! Και ζούμε για να τον θυμόμαστε, δεν έχουμε άλλη επιλογή, είναι θέμα ανάγκης. Είμαστε λίγοι στην αρχή και γινόμαστε σπάνιοι στο τέλος. Αυτή είναι η μοναχική μας πορεία. Έτσι γεννήθηκε ο ελληνισμός και παραμένει μια αξία για όλη την ανθρωπότητα ενώ έπεσαν τόσες ιδεολογίες που θεωρούσαμε αθάνατες. Ενώ εμείς ξέρουμε εξαρχής ότι δεν υπάρχει αθανασία. Το έχουμε μέσα μας με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ακόμα και αν είχαμε χάσει τις πινακίδες μας, τις μυκηναϊκές. Τίποτα δεν ξεχάσαμε γιατί ποτέ δεν χάσαμε τις αξίες μας. Κι αν δίνουμε τόση σημασία στην ελευθερία, είναι γιατί συνδυάζεται με τη σκέψη. Δίχως ελεύθερη σκέψη, δεν είσαι άνθρωπος. Κι εμείς παραμείναμε άνθρωποι ακόμα και σκλαβωμένοι. Μόνον έτσι δεν γίναμε σκλάβοι. Πολιορκημένοι ναι, αλλά πάντα ελεύθεροι, διότι δεν ξέραμε να ζήσουμε αλλιώς. Αυτό λέει ακόμα και η σημαία μας με τις γαλανόλευκες συλλαβές της: Ελευθερία ή Θάνατος. Γιατί λοιπόν να γονατίσουμε τώρα; Μετά από τόσους αιώνες, να παραδοθούμε για ποιο λόγο; Επειδή θεωρούν ότι μας έπεισε η ρητορική της κρίσης; Εμείς έχουμε κρίση από τον Σωκράτη χάρη στη μαιευτική. Δεν θα χάσουμε την αξιοπρέπειά μας για τόσο λίγο!

Επιστροφή στις μάζες

του Ηλία Ιωακείμογλου 

Πηγή:Ελληνική επιτροπή ενάντια στο Χρέος

...Η εσωτερική υποτίμηση είναι η συνειδητή πολιτική που θέλει να ξαναφτιάξει τον κόσμο, δηλαδή την εργασία και την παραγωγή, την κοινωνική αναπαραγωγή και την εκμετάλλευση της φύσης, απαλλάσσοντάς τον από τις πιο αδύναμες πλευρές του.

Το θεωρητικό σχήμα στο οποίο βασίζεται η πολιτική αυτή, προβλέπει ότι μια οικονομία μπορεί, μειώνοντας τους μισθούς, να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά τιμής, να αυξήσει έτσι τις εξαγωγές της και την συνολική ζήτηση, άρα και την παραγωγή, και να οδηγηθεί σε ένα νέο επίπεδο ισορροπίας βελτιωμένων ανταγωνιστικών επιδόσεων.

Η πορεία αυτής της οικονομίας, σύμφωνα με το θεωρητικό σχήμα της εσωτερικής υποτίμησης, είναι αναγκαστική, χωρίς εναλλακτική λύση, διότι η οικονομία έλκεται από ένα σημείο βαρυτικής έλξης, έναν μοιραίο ελκυστή, στον οποίο θα καταλήξει ανεξάρτητα από τον δρόμο που θα ακολουθήσει. Οι πραγματικές όμως δυνατότητες της εσωτερικής υποτίμησης να οδηγήσει την οικονομία σε ένα νέο επίπεδο ισορροπίας μπορούν να είναι πολύ διαφορετικές από τις διακηρυγμένες δυνατότητές της. Αυτό συμβαίνει επειδή η ίδια η διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης πυροδοτεί διαδικασίες σωρευτικής αιτιότητας που δημιουργούν διαδοχικούς κύκλους αποεπένδυσης, οι οποίοι είναι σε θέση να παρεμποδίσουν, πρόσκαιρα ή για μια ολόκληρη δεκαετία ή περισσότερο, την προσαρμογή της οικονομίας και να την κρατούν σε κατάσταση ύφεσης για πολύ καιρό πριν οι διορθωτικοί μηχανισμοί της αγοράς, επαναφέρουν την οικονομία σε ισορροπία.

Αυτό σημαίνει ότι ανάλογα με τα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά του παραγωγικού συστήματος, της κατανάλωσης και των επενδύσεων, των θεσμών των αγορών προϊόντων και της αγοράς εργασίας, η οικονομία μπορεί να ακολουθήσει μια ταχεία προσαρμογή σαν και αυτή που προβλέπεται από την καθεστωτική θεωρία, ενδέχεται όμως η προσαρμογή να είναι εξαιρετικά βραδεία. Γνωρίζουμε από εσωτερικές υποτιμήσεις που πραγματοποιήθηκαν σε άλλες χώρες, και από ερευνητικές εργασίες ότι η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει μία ή δύο δεκαετίες.

Συναντάει και άλλα εμπόδια η διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης. Ό,τι κερδίζει με το ένα χέρι αυξάνοντας τις καθαρές εξαγωγές, το χάνει διπλά από το άλλο μειώνοντας την εσωτερική ζήτηση.

Αν αξιολογήσουμε την εσωτερική υποτίμηση στην Ελλάδα με κριτήριο τους διακηρυγμένους στόχους της, είναι εύκολο να δείξουμε ότι έχει αποτύχει, και ότι μάλιστα η αποτυχία της θα συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμη.

Αν, όμως, την κρίνουμε με ταξικά κριτήρια, ως όπλο της αστικής στρατηγικής για τον νεοφιλελεύθερο μετασχηματισμό του ελληνικού καπιταλισμού είναι μια επιτυχημένη πολιτική. Η οικονομία μπορεί να παραμένει σε κατάσταση ύφεσης ή βραδείας ανάπτυξης επί δεκαετίες, έως ότου οι υποτελείς κοινωνικές τάξεις υποχωρήσουν πλήρως από τις απαιτήσεις τους, έως ότου αποδεχθούν να ζήσουν με τον νέο τρόπο, έως ότου καμφθούν οι αντιστάσεις τους...περισσότερα

199 αναλφάβητα νουμεράκια χρεωκοπίας

Πηγή: PSI++ | Techie Chan

ΧΑΡΤΗΣ  ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

"...Το ελληνικό κρατικό χρέος έκλεισε το 2011 στα 380δις ευρώ περίπου (δεν έχουν βγεί ακόμα ακριβή στοιχεία)

Το PSI+ αφορά ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που βρίσκονται ακόμα σε κυκλοφορία, πλην αυτών που κατέχει η ΕΚΤ, οπότε μιλάμε για ομόλογα αξίας περί τα 200δις ευρώ. Το περίφημο κούρεμα αφορούσε 50% της ονομαστικής αξίας του ομολόγου, δηλαδή θεωρητικό κέρδος για το ελληνικό κράτος ύψους 100δις ευρώ. Ακόμα λοιπόν κι αν όλα γίνονταν με μη λαμόγικους τρόπους το ελληνικό κράτος θα είχε χρέος 380-100=280δις ευρώ , όσα δηλαδή χρωστούσε και στο τέλος του 2009 που το πασόκ ανέλαβε τη διακυβέρνηση και μιλούσε για τιτανικούς. Αν λοιπόν το χρέος του τέλους του 2009 δεν ήταν βιώσιμο, από που κι ως που η ίδια ποσότητα χρέους σήμερα να είναι βιώσιμη με το ελληνικό αεπ να βρίσκεται αρκετά χαμηλότερα από αυτό του 2009?

...Ιδού λοιπόν τι προβλέπει το καινούργιο PSI με τόσο απλά νούμερα που ακόμα και παιδάκι του δημοτικού μπορεί να αποφασίσει πόσο συμφέρει. 

Ξεκινώντας έχουμε ομόλογα αξίας 200δις ευρώ και κούρεμα ονομαστικής αξίας 50%, άρα κέρδος όπως είπαμε και πριν 100δις ευρώ. Όμως το ελληνικό κράτος θα δώσει στις ελληνικές χρεοκοπημένες τράπεζες (και χρεοκοπημένες όχι λόγω των ελληνικών ομολόγων μην αφήνετε κανένα τραπεζικό τσουτσέκι να σας ξεγελάσει, τα ομόλογα που διαθέτουν είναι πολύ λιγότερα από τα χρήματα που θα πάρουν), περίπου 30-35δις με διάφορες λαμογιές που θα έκαναν κάθε σοβαρό κράτος να στείλει στη φυλακή οποιονδήποτε υπογράψει μια τέτοια μεγέθους απάτη. Που θα τα βρει αυτά τα 30-35δις? Θα τα δανειστεί φυσικά από το νέο μνημόνιο που είπαμε παραπάνω. Άρα από τα 100δις δυνητικό κέρδος που μας είχαν μείνει, φτάνουμε στα 65δις κέρδος. Και το χρέος πηγαίνει από τα 280δις ευρώ στα 315δις με το καλημέρα. Και αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

...Το ελληνικό δραματάκι που εξελίσσεται μας έχει απορροφήσει από την πραγματική αλλαγή που συμβαίνει εδώ και 2 μήνες στην ευρώπη. Με το ιταλικό και το ισπανικό κράτος και τις γαλλικές και βέλγικες τράπεζες εντελώς χρεοκοπημένες και εκτός αγορών, η εκτ προχώρησε στην παραχώρηση έκτακτης ρευστότητας ύψους 200δις ευρώ, προκειμένου να κρύψει αυτό το “μικρό” προβληματάκι. Με λίγα λόγια τύπωσε 200δις και πλιζ βαριέμαι να ακούω διάφορες τεχνικές λεπτομέρειες για ποιο λόγο δεν μπορούμε αυτό να το ονομάσουμε τύπωμα, ενώ θα ήταν πρέπον να το ονομάσουμε έκτακτη ρευστότητα. Πίσω λοιπόν από αυτή την τραπεζική ταχυδακτυλουργική, η εκτ έδωσε 200δις φρέσκα φρέσκα στις ευρωπαικές τράπεζες προκειμένου να αποπληρώσουν τα τραπεζικά ομόλογα που έληγαν τους επόμενους μήνες και να αγοράσουν με τα ρέστα κρατικά ομόλογα των χωρών στις οποίες βρίσκονται. Η διαφορά στο μείγμα έχει να κάνει με τις ανάγκες κάθε κράτους. Όπως λέγαμε και στο Αίμα και Σπέρμα, αυτά τα 200δις “έκτακτης τριετούς ρευστότητας” δεν φτάνουν παρά για να καλύψουν μερικούς μήνες και σύντομα θα βλέπαμε κι άλλη “έκτακτη τριετή ρευστότητα” να μπαίνει στο ευρωπαϊκό σύστημα. Και φυσικά η εκτ δεν μας απογοήτευσε και ετοιμάζει ένα νέο πακέτο για το τέλος φεβρουαρίου το οποίο κάτι μου λέει πως ως νούμερο θα μας εντυπωσιάσει εξίσου.

Έτσι λοιπόν και η ευρώπη προσχώρησε στο παραμυθάκι του τυπώματος με τον γνωστό αγγλοσαξωνικό τρόπο, όπου το τύπωμα αυτό κατευθύνεται προς τράπεζες και ομολογιούχους, τη στιγμή που ο κατιμάς εισπράττει ανεργία και λιτότητα. Στην ουσία λοιπόν έχουμε μια διπλή κίνηση. Από τη μία η πτώση της κατανάλωσης και του διαθέσιμου εισοδήματος που τους πολίτες δημιουργεί αποπληθωριστικές τάσεις, από την άλλη αυτές οι αποπληθωριστικές τάσεις μετατρέπονται σε έναν ικανό πληθωρισμό μέσω του τυπώματος των κεντρικών τραπεζών (διότι ποιος οικονομολόγος μπορεί να δικαιολογήσει το 3% πληθωρισμό στην ευρωζώνη εν μέσω ύφεσης?). Αν σαν καλός συστημικός οικονομολόγος το πάρετε αυτό ως όλον, θα αποφανθείτε πως όλα καλώς βαίνουν. Επειδή όμως η οικονομία δεν είναι ένα όλον, αλλά ο μήτσος και ο κώστας και ο λάτσης, στην ουσία συνεχίζεται η προσφιλής συνήθεια των τελευταίων ετών, να παίρνουμε από τον κώστα και από τον μήτσο και να τα δίνουμε στον λάτση.

...Προσωπικά δεν περιμένω θαύματα. Οι έλληνες πχ στην αντίστοιχη περίπτωση το 2010 έδειξαν εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση ΓρΑΠ (βλ. περιφερειακές εκλογές νοεμβρίου 2010). Στην ουσία αν δεν σου βάλουν το αυγό στον κώλο, η τραπεζική ταχυδακτυλουργική είναι πολύ περίπλοκη για να θέλεις να ασχοληθείς περισσότερο από τη στιγμή που το ATM συνεχίζει να ξερνάει χρήματα. Αλλά κάτι μου λέει πως τα επόμενα 2 χρόνια θα είναι πολύ πολύ πιο ενδιαφέροντα από τα προηγούμενα 2................................................................................"

Τέλος στην ομηρεία

Τέλος στην ομηρεία | ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

undefined

Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης

Δε θέλω μια χώρα θυμωμένη, με πολίτες οργισμένους και φοβισμένους.

Δε μου αρέσει που καίνε γερμανικές σημαίες στο Σύνταγμα, αλλά δεν αντέχω να βλέπω και τις ανίκανες ευρωπαϊκές ηγεσίες να μας κουνάνε το δάχτυλο.

Δε με παρηγορεί η ιδέα, πολίτες να κυνηγούν πολιτικούς, να βρίζουν και να τους τρομοκρατούν, αλλά δεν επιθυμώ, κιόλας, να ξαναδώ στα μάτια μου όλους αυτούς τους πολιτευτές.

Όλους αυτούς, που εδώ και δύο χρόνια γαντζωμένοι στην εξουσία αδιαφορούν για τα προβλήματα του κόσμου. Που δεν ξέρουν τι κάνουν και που μας κατευθύνουν με τις επιλογές τους.

Δεν είναι κακό να μη γνωρίζεις. Κακό είναι μετατρέπεσαι από «εκπρόσωπος του λαού», αγγελιοφόρος και θύτης του κεφαλαίου και των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων επιλογών.

Δεν είναι τυχαίο πως εδώ και δύο χρόνια ποτέ δε συζητήθηκε σοβαρά σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο αν τα μέτρα μπορούν να είναι «βιώσιμα». Δεν είναι τυχαίο πως ποτέ τα τελευταία δύο χρόνια δε μπήκε στο τραπέζι του κυρίαρχου διαλόγου η αποτελεσματικότητα των αποφάσεων. Ποτέ μα ποτέ δεν έδωσαν απάντηση στις ερωτήσεις πολιτικών, δημοσιογράφων, οικονομολόγων, πολιτών, ακόμη και βουλευτών της δικής τους παράταξης για το αν τα μέτρα εκτός από βάσανα θα μπορούσαν να φέρουν - έστω και μακροπρόθεσμα - καλύτερες μέρες.

Κανένα σχέδιο, καμία πρόταση, ουδεμία αλλαγή στον τρόπο που λειτουργούσαν τα πράγματα και μας έφεραν ως εδώ.

Από τότε που ανέλαβε αυτή η ανεκδιήγητη πολιτική ηγεσία, το μόνο που έκανε ήταν να θέτει εκβιαστικά διλλήματα και να προχωρά στα τυφλά.

Ακόμα και σήμερα, στο οριακό σημείο που μας έφτασαν, αδυνατούν να κάνουν το απλό: Να αφουγκραστούν τα ζόρια του κόσμου.

Αντί να επιδιώξουν - έστω και την ύστατη ώρα - να μεταφέρουν την εικόνα της αληθινής Ελλάδας στους δήθεν εταίρους, την πραγματικότητα μιας χώρας που υποφέρει, πραγματοποιούν συναντήσεις επί συναντήσεων, όχι για να βρουν λύσεις, αλλά για να συναποφασίσουν πως θα τα παρουσιάσουν με όσο το δυνατόν λιγότερο πολιτικό κόστος.

Γι' αυτό από τα κανάλια πληροφορούμαστε για το άγχος του Βενιζέλου πριν από το Eurogroup, γι' αυτό συστηματικά διαβάζουμε για το «ύψος των περιστάσεων», αντί να μαθαίνουμε για τα παγωμένα σχολεία και τα συσσίτια, για τη «στάση πληρωμών» που έχει ήδη ξεκινήσει σε δημόσιο και ιδιωτικά τομέα, για τα αδιέξοδα των νέων και τη δραματική ανεργία, για τα απλήρωτα ταμεία, την παγωμένη αγορά, τις ελλείψεις σε φάρμακα, σε γιατρούς και μηχανήματα στα νοσοκομεία.

Αυτά τα δύο χρόνια κάποιοι Έλληνες ανέβασαν κατακόρυφα τις τιμές των ακινήτων σε Αγγλία και Βερολίνο και γέμισαν τις ελβετικές τράπεζες με ρευστό.

Αυτά τα δύο χρόνια δεν υποφέρει η Ελλάδα που τα «έφαγε». Ούτε οι πολιτικοί που τα «έφαγαν».

Υποφέρει η Ελλάδα που ήταν συνεπής, που δούλευε, που πλήρωνε φόρους, που ήλπιζε σε καλύτερες μέρες. Αυτή η Ελλάδα ζημιώνεται και αυτή η Ελλάδα πληρώνει το μάρμαρο των δραματικών επιλογών.

Κι όμως, έχουν το θράσος και χρησιμοποιούν ξανά τη γνωστή επιτυχημένη συνταγή των εκβιασμών. Έμαθαν και οι «τεχνοκράτες» τα κόλπα. Μας οδηγούν κατευθείαν στην χρεοκοπία. Στην Ελλάδα της φτώχειας και του εξευτελισμού. Αυτή η Ελλάδα δε φοβάται πλέον το παραμύθι με «το λύκο και τη χρεοκοπία», αφού έχει ήδη χρεοκοπήσει.

Σήμερα Κυριακή είναι η ευκαιρία για τον ελληνικό λαό, μετά από τόσα και τόσα, να δείξει τι πραγματικά θέλει. Ας κοιταχτεί στον συλλογικό καθρέφτη. Ας είναι η πρώτη φορά που θα αποφασίσει και θα αναλάβει ο ίδιος τις συνέπειες των δικών του αποφάσεων.

Εδώ και καιρό είμαστε όμηροι των επιλογών, αλλά και των απειλών, διαφόρων αδίστακτων. Πριν να είναι πολύ αργά, ας μπει ένα τέλος σε αυτήν την ομηρία.

Ανταγωνιστικότητα και Κόστος Εργασίας

Ανταγωνιστικότητα. Μύθος και Πραγματικότητα 

Πηγή:http://www.aformi.gr/
Μια εξαιρετικά αναλυτική και τεκμηριωμένη απομυθοποίηση.

π.χ. Το Μέσο Ωριαίο Κόστος εργασίας σε δολλάρια 

το ναυάγιο

Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα
ύστερα απ' το φριχτό ναυάγιο και το χαμό
το πλοίο βουλιάζει τώρα μακριά
που πήγαν οι άλλες βάρκες ποιοι γλίτωσαν
εμείς θα βρούμε κάποτε μια ξέρα
ένα νησί ερημικό
εκεί θα στήσουμε τα σπίτια μας
γύρω-γύρω στη μεγάλη πλατεία
και στη μέση μια εκκλησιά
θα κρεμάσουμε μέσα τη φωτογραφία 
του καπετάνιου μας που χάθηκε ψηλά-ψηλά
λίγο πιο χαμηλά του δεύτερου πιο χαμηλά του τρίτου
θ' αλλάξουμε τις γυναίκες μας και θα κάνουμε πολλά παιδιά
κι ύστερα θα καλαφατήσουμε ένα μεγάλο καράβι καινούργιο
ολοκαίνουργιο και θα το ρίξουμε στη θάλασσα
θά 'χουμε γεράσει μα θα μας γνωρίζουνε
μόνο τα παιδιά μας δε θα μοιάζουνε με μας.


Το Ναυάγιο
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Πέτρος Πανδής

Υποθηκεύουμε τη χώρα μας για μιά χούφτα πρωτογενές έλλειμμα

Πίνακας 3.1  Κρατικός προϋπολογισμός 2012 Β(σε εκατ. ευρώ)
	2011		2012		Μεταβολή %
	Εκτιμήσεις	Εκτιμήσεις πραγμ/σεων	Προβλέψεις	Προβλέψεις	2012/2011
	ΜΠΔΣ		ΜΠΔΣ
Τακτικός Προϋπολογισμός (ΤΠ)
1. Καθαρά έσοδα ΤΠ (α+β-γ)	54.042	51.582	56.229	54.204	5,1
α. Τακτικά έσοδα (1+2+3+4)	55.592	54.356	57.668	55.89	2,8
1. Άμεσοι φόροι	20.554	20.677	21.711	23.637	14,3
2. Έμμεσοι φόροι	30.219	29.144	31.243	29.087	-0,2
3. Απολήψεις από ΕΕ	185	186	148	146	-21,5
4. Μη φορολογικά έσοδα	4.634	4.35	4.566	3.019	-30,6
β. Μη τακτικά έσοδα (1+2+3)	2.25	1.926	2.258	2.114	9,8
1. Έσοδα καταργηθέντων ειδικών λογαριασμών	1.113	992	1.129	880	-11,3
2. Έσοδα προγράμματος αντιμετώπισης της χρηματοπιστωτικής κρίσης	1.097	894	1.094	1.174	31,3
3. Έσοδα ΝΑΤΟ	40	40	35	60	50,0
γ. Επιστροφές φόρων	3.8	4.7	3.697	3.8	-19,1
2. Δαπάνες ΤΠ (α+β+γ+δ+ε)	71.472	71.17	71.071	70.405	-1,1
α. Πρωτογενείς δαπάνες (1+2+3+4+5+6+7)	52.051	51.839	50.668	49.185	-5,1
1. Αποδοχές και λοιπές πρόσθετες παροχές	15.375	15.228	14.375	13.419	-11,9
2. Εισφορά στον ΕΟΠΥΥ				476
3. Συντάξεις	6.258	6.5	6.471	6.577	1,2
4. Κοινωνική ασφάλιση και περίθαλψη	17.414	17.478	15.172	15.91	-9,0
5. Λειτουργικές και άλλες δαπάνες	7.261	7.304	7.509	7.344	0,6
6. Αποδιδόμενοι πόροι	5.162	5.058	5.622	4.459	-11,8
7. Αποθεματικό	580	270	1.52	1
β. Καταπτώσεις εγγυήσεων	1.469	1.481	1.652	1.62	9,4
- Σε φορείς που έχουν κατηγοριοποιηθεί εντός γεν. κυβέρνησης	1.245	1.257	1.518	1.481	17,8
- Σε φορείς που έχουν κατηγοριοποιηθεί εκτός γενικής κυβέρνησης	224	224	134	139	-38,1
γ. Δαπάνες τόκων	16.002	16.3	16.9	17.9	9,8
δ. Πληρωμές στα νοσοκομεία για εξόφληση παλαιών οφειλών τους	450	450	350	400	-11,1
ε. Δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα	1.5	1.1	1.5	1.3	18,2
3. Έλλειμμα ΤΠ (1-2)	-17.43	-19.587	-14.842	-16.202	-17,3
Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων (ΠΔΕ)
4. Έσοδα (α+β+γ)	3.925	3.322	4.615	4.86	46,3
α. Εισροές ΕΣΠΑ	3.192	2.927	3.616	4.271	45,9
β. Λοιπές εισροές	530	245	788	389	58,6
γ. Ίδια έσοδα	203	150	211	200	33,3
5. Δαπάνες	7.55	7.55	7.7	7.7	2,0
6. Έλλειμμα  ΠΔΕ (4-5)	-3.625	-4.228	-3.085	-2.84	-32,8
7. Έλλειμμα κρατικού προϋπολογισμού (3+6)	-21.055	-23.815	-17.927	-19.042	-20,0
(% του ΑΕΠ)	-9,3%	-10,8%	-7,8%	-8,8%
8. Πρωτογενές αποτέλεσμα (7-2γ)	-5.053	-7.515	-1.026	-1.142	-84,8
(% του ΑΕΠ)	-2,2%	-3,4%	-0,4%	-0,5%
ΑΕΠ (αναθεωρημένο)	225.4	220.319	228.4	215.31

ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

ΤΟ ΒΗΜΑ - Ολο το νέο Μνημόνιο - πολιτική

ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 13 ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ:

[ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΠ'ΕΥΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ]

BRUSSELS:547482.2

DRAFT 02/03/12 2:54PM

13. ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΑΡΜΟΔΙΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

(1) Η παρούσα Σύμβαση και κάθε εξωσυμβατική αξίωση που γεννάται σε σχέση με αυτή θα διέπονται και θα ερμηνεύονται σύμφωνα με το Αγγλικό δίκαιο.

(2) Τα Μέρη υποχρεούνται να υπαγάγουν κάθε διαφορά που ενδέχεται να προκύψει σε σχέση με τη νομιμότητα, εγκυρότητα, ερμηνεία ή εκτέλεση της παρούσας Σύμβασης στην αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου.

(3) Ο Όρος 13(2) εφαρμόζεται προς όφελος του ΕΤΧΣ. Κατά συνέπεια, τίποτε από όσα αναφέρονται στον όρο 13(2) δεν εμποδίζει το ΕΤΧΣ από το να εκκινήσει διαδικασίες αντιδικίας (οι"Διαδικασίες") στα δικαστήρια του Επωφελούμενου Κράτους Μέλους ή του εφαρμοστέου δικαίου της παρούσας Σύμβασης και το Επωφελούμενο Κράτος Μέλος αποδέχεται αμετάκλητα την υπαγωγή στην αρμοδιότητα των ανωτέρω δικαστηρίων. Στο μέτρο που το επιτρέπει ο νόμος, το ΕΤΧΣ θα μπορεί να εκκινήσει παράλληλες Διαδικασίες σε περισσότερες από μια από τις ανωτέρω δικαιοδοσίες.

(4) Το Επωφελούμενο Κράτος Μέλος και η Τράπεζα της Ελλάδος παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα Σύμβαση, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά από κάθε δικαίωμα ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόφασης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων στο μέτρο που αυτό δεν απαγορεύεται από αναγκαστικό νόμο.

Διάλογοι μιας κάποιας πιθανής διεξόδου

και μνημόνιο και χρεοκοπία

Δ.Παπαδημούλης:"Πάμε στο «και μνημόνιο και χρεοκοπία» με αυτήν την πολιτική και για αυτό τώρα είναι ιστορική πρόκληση για τις δυνάμεις της ευρύτερης Αριστεράς, της οικολογίας και τις άλλες προοδευτικές αντιμνημονιακές δυνάμεις να αναζητήσουν τον δρόμο της συνεργασίας και της ενότητας. Προκειμένου να διαμορφωθεί μια νέα πλειοψηφία ικανή να απαλλάξει μέσα από εκλογές – που πρέπει να γίνουν άμεσα – τον τόπο από αυτήν την πολιτική και από αυτήν την κυβέρνηση.

Αποτελεί ιστορική ευθύνη για όλες τις δυνάμεις να μην κάθονται στις δάφνες των υψηλών δημοσκοπικών ποσοστών, αλλά να ανταποκριθούν στην πιεστική πρόκληση της Ιστορίας, του κόσμου και των πολιτών που έως χθες ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και τώρα λένε «ναι» στην Αριστερά. Για αυτούς που ζητούν από την Αριστερά να ενωθεί, να συσπειρωθεί και να φέρει ένα πρόγραμμα προκειμένου να διεκδικήσει ώστε να είναι αυτή η κυβερνητική λύση!"

ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ :

"Γιατί λοιπόν η Αριστερά αποφεύγει σήμερα – που οι συνθήκες είναι τόσο ώριμες όσο δεν θα είναι ίσως ποτέ άλλοτε στο προσεχές μέλλον και είναι ιστορική ευκαιρία – να ενωθεί και να κατέβει στις εκλογές με κυβερνητικό πρόγραμμα, δίχως αποκλεισμούς και θεωρητικές μπούρδες περί καθαρών και μιασμάτων, ορθόδοξων και ανορθόδοξων, αυθεντικών και ιμιτασιόν;

Δεν πρέπει να διαφεύγει από κανέναν ότι δεν θα καταρρεύσουν μόνο τα δυο μεγάλα κόμματα, αλλά το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα στο οποίο μετέχει μετά πολλών επαίνων σύσσωμη η Αριστερά, μέχρι τα μπούνια. Αυτές λοιπόν τις κρίσιμες ώρες, πέρα από τους διαπρύσιους αγωνιστικούς λόγους του Τσίπρα, μπορεί να αποδείξει η Αριστερά κάτι παραπάνω από τον εκνευριστικά κενού περιεχομένου στερεότυπο αντιπολιτευτικό της λόγο, και αυτό να είναι η θέλησή της να κυβερνήσει, δίχως καμιά δικαιολογία;

Ο δημοσκοπικός οίνος που κερνά το σύστημα μπορεί να αποδειχτεί παγίδα. Ας γίνει η συγκυρία, ευκαιρία και κυβερνητικός λόγος, κι όχι λαϊκιστικά σόου τύπου Κανέλλη και Λαφαζάνη!" ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Επίλογος 

Γιάννη Βαρουφάκη

Το επόμενο εικοσιτετράωρο οι τριακόσιοι της Βουλής θα κληθούν να πάρουν την τελευταία σημαντική απόφαση του πολιτικού τους βίου. Τους την παρουσιάζουν ως μονόδρομο. Ναι, μονόδρομος είναι. Ένας μονόδρομος που θα στερήσει και σε αυτούς, αλλά και σε μια ολόκληρη γενιά, το δικαίωμα να αποφασίζουν. Το Μνημόνιο Νο.2, που τους λένε να ψηφίσουν για να σωθεί η χώρα, θα αποτύχει. Όπως απέτυχε και το προηγούμενο. Το μόνο που θα πετύχει είναι να δημιουργήσει μια Ελλάδα που από τούδε και στο εξής, στερείται το δικαίωμα να επιλέγει.

Την Κυριακή, πριν φύγουν από το σπίτι τους για τη Βουλή, ας κάτσουν μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου τους ακίνητοι. Για πέντε, δέκα λεπτά ας στηθούν μπροστά στο είδωλό τους. Να κοιτάξουν βαθειά μέσα στα ίδια τους τα μάτια. Να στοχαστούν μπροστά στην αντανάκλασή τους. Και να σκεφτούν κάτι πολύ, πολύ απλό: Ό,τι και να κάνει η κα Μέρκελ, η ΕΕ, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η χώρα μας, η γενιά που έρχεται, θα είναι λιγότερο αδύναμη αν εκείνοι απλά προσέλθουν στο Κοινοβούλιο και πούνε όχι στο Μνημόνιο Νο.2. Έτσι απλά. Και μετά ας φύγουν από την μπρος πόρτα, διαχεόμενοι μέσα στην κοινωνία που τόσο καιρό πληγώνουν κι η οποία όμως έχει την δύναμη να τους συγχωρήσει. Αρκεί να πουν το «όχι» σε μια δανειακή συμφωνία-τέρας που είναι καταδικασμένη στην αποτυχία.

Πιθανή διέξοδος

ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Στο φως αυτών των διεργασιών φαίνεται εναργέστερα οτι για την Αριστερά είναι άκρως λαθεμένη στρατηγική αυτή που επιδιώκει απλώς να διαμορφώσει ένα εν γένει «αντιμνημονιακό» μέτωπο.

Η Iskra έχει επανειλημμένα τονίσει ότι το "αντιμνημόνιο" δεν μπορεί να είναι αφετηριακή κατεύθυνση, δεν συνιστά από μόνο του ούτε πρόγραμμα ούτε στρατηγική, ούτε καν υποδεικνύει προσανατολισμό!

Έχουμε πει επανειλημμένα ότι κάτω από μια αντιμνημονιακή ρητορική μπορεί να καλυφθούν κάθε λογής ετερόκλητες πολιτικές δυνάμεις και επιλογές , οι οποίες κατά τεκμήριο δεν είναι καθόλου αποτελεσματικές ούτε καν στην ακύρωση των μνημονίων.

Ένας ρηχός, επιφανειακός και δημαγωγικός αντιμνημονιακός ή και αντινεοφιλελεύθερος λόγος δεν είναι καθόλου ικανός να αμφισβητήσει το μνημόνιο και το νεοφιλελευθερισμό και πολύ περισσότερο να ανοίξει νέους προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους στη χώρα.

Η Αριστερά, -η οποία δύο και πάνω χρόνια έχει εναποθέσει την πολιτική της προοπτική σε κάθε λογής «πλατιά» αντιμνημονιακά μέτωπα, τα οποία, σε πείσμα της πραγματικότητας, ξεκινούν από ένα ανακόλουθο και χωρίς αντίκρυσμα ετερογενές άθροισμα δυνάμεων, που αρχίζει από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και το ΚΚΕ, περνάει μέσα από τηΔΗΜΑΡ και φτάνει μέχρι τους λεγόμενους «διαφωνούντες» του ΠΑΣΟΚ- διατρέχει κινδύνους από μια αναδιάταξη του σκηνικού στο χώρο του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Κεντροδεξιάς , με την εμφάνιση «αντιμνημονιακών» σχημάτων.

Έστω και τώρα, η Αριστερά στο σύνολό της οφείλει να ανασυνταχθεί ταχύτατα, να ανοίξει δρόμους συνεργασίας και συμπαράταξης και κυρίως να προτάξει ως θεμελιώδεις κρίκους κεντρικά μεγάλα αφετηριακά αιτήματα που θα ακυρώνουν τρόικα και μνημόνια, θα απαντούν στην αστική κινδυνολογία και θα ανοίγουν νέους προοδευτικούς ορίζοντες.

Διαβάστε περισσότερα http://news.kozaninet.gr/?p=24733#ixzz1moibyVcW