Φτώχια: Οι ανέντιμες μετρήσεις

Exposing the Great 'Poverty Reduction' Scandal

Understanding how we measure poverty rates is vital if we want to adequately address this global crisis

The received wisdom comes to us from every direction: poverty rates are declining and extreme poverty will soon be eradicated from the face of the earth.  This narrative is delivered by the World Bank, the governments of rich countries, and – most importantly – the UN Millennium Development Campaign.  Relax, they tell us.  The world is getting better, thanks to the spread of free market capitalism and Western aid.  Development is working, and soon, one day in the very near future, poverty will be no more.  

It’s a comforting story, but unfortunately it’s just not true.  Poverty is not disappearing as quickly as they say.  In fact, according to some measures, poverty has been getting significantly worse.  If we are to be serious about eradicating poverty, we need to cut through the sugarcoating and face up to some hard facts...

Πατριδογνωσία: Σύρος

Σύρος: “Όταν η Ερμούπολη ήταν πολιτεία, η Αθήνα ήταν… χωριό”

Posted By 24grammata

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός 

Όταν η Ερμούπολη ήταν πολιτεία, η Αθήνα ήταν… χωριό
«Η παλιά πόλη  βρίσκεται πάνω σε έναν κώνο, σαν κομματάκι ζάχαρης» Κάπως έτσι, είδε την Άνω Σύρα η Ελίζαμπεθ Γκρόβενορ (1797-1891), όταν το 1840 επισκέφτηκε το νησί. Bέβαια, τότε,  είδε, κυρίως, την παλαιά πόλη της Σύρου, γιατί η Ερμούπολη ακόμα χτιζόταν (η ανοικοδόμηση άρχισε μετά την επανάσταση του 1821 και, όταν ολοκληρώθηκε,  ήταν πραγματικά ένα κόσμημα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους). 
Ολόκληρη η σύγχρονη Ελλάδα θα ήταν, σήμερα, διαφορετική, αν είχε μπολιαστεί από το μεράκι και τη διορατικότητα των Συριανών, που έφτιαξαν από το μηδέν μία πόλη κόσμημα, όχι μόνο για το Αιγαίο αλλά και για όλη τη Μεσόγειο.  Όπου κι αν στρέψεις το μάτι σου στο νησί, θα νοιώσεις το μεγαλείο και τη δημιουργικότητα των σύγχρονων Συριανών, κάτι που δύσκολα θα το συναντήσεις στα αστικά κέντρα του υπόλοιπου ελληνικού κράτους. Δεν πρόκειται για ένα, ακόμα, ξερό κυκλαδονήσι αλλά για το μεγαλύτερο εμπορικό, βιομηχανικό, οικονομικό κέντρο της Ελλάδας του 19ου αιώνα. Το πρώτο μεγάλο λιμάνι του ελληνικού κράτους (την εποχή, που ο Πειραιάς ήταν ψαροχώρι).  
Η νέα πόλη ονομάστηκε Ερμούπολη, προς τιμήν του κερδώου Ερμή (θεού του εμπορίου) και ήταν πραγματικά το εμπορικό κέντρο της μετ επαναστατικής Ελλάδας. Είναι η μόνη αμιγής νεοκλασική πολιτεία του 19ου αιώνα στην Ελλάδα. Ό,τι συνέβαινε στην Ερμούπολη, συνέβαινε για πρώτη φορά στην Ελλάδα: το 1823 ιδρύθηκε στην Ερμούπολη το πρώτο Νοσοκομείο της Ελλάδας, ενώ το 1833, ο Νεόφυτος Βάμβας, ιδρύει το πρώτο Ελληνικό Γυμνάσιο. Την ίδια εποχή εκδίδεται στην Ερμούπολη η πρώτη ξενόγλωσση εφημερίδα που τυπώθηκε στην Ελλάδα. Είναι η «Μέλισσα», που συντάσσεται σε Ελληνικά και Γαλλικά. 
Η κίνηση κεφαλαίων ήταν τέτοια, που, όπως λέγεται,  το πρώτο εργοστάσιο βυρσοδεψίας έκανε τζίρο 1.0000.000 δρχ,  όταν ο προϋπολογισμός όλης της υπόλοιπης Ελλάδας ήταν, μόλις, 900.000 δρχ. Η Σύρος ήταν το μεγαλύτερο διακομιστικό κέντρο  εμπορίου με την υπόλοιπη Ελλάδα, τη Ρωσία και την Ανατολή. 
Εδώ ιδρύθηκε (1856) και η πρώτη σύγχρονη ναυτιλιακή εταιρεία, η «Ελληνική Ατμοπλοΐα». Στους Συριανούς ταρσανάδες ναυπηγήθηκαν πάνω από 2000 πλοία. Αργότερα εδώ θα δημιουργηθεί και το πρώτο σιδερένιο Ελληνικό Ατμόπλοιο. Γι αυτό και ο ποιητής Θεόφιλος Γκοτιέ (1811-1872) θα μείνει έκπληκτος από επίπεδο του νησιού και θα ομολογήσει ότι «Η Σύρος … είναι περίπου ο ομφαλός της Ελλάδος, η πρωτεύουσα της κομψότητας και της αρχοντιάς».
Αποτέλεσμα αυτής της οικονομικής ανάπτυξης ήταν και η εξέλιξη στις Τέχνες και τα Γράμματα: στη Σύρο γεννήθηκε ο  Εμμανουήλ Ροΐδης (1836 – 1904), που εκτός των άλλων, έγραψε και την «πάπισσα Ιωάννα», ένα από τα πιο αξιόλογα μυθιστορήματα της νέας ελληνικής λογοτεχνίας. Στη Σύρο γεννήθηκε (αν και έφυγε σε μικρή ηλικία) και  Δημήτριος Βικέλας (1835-1908), ποιητής και πεζογράφος. Ο Βικέλας είναι, επίσης, γνωστός για τη συμμετοχή του στην αναβίωση της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, το 1896. Στην Ερμούπολη γεννήθηκε και ο  σατιρικός ποιητής Γεώργιος Σουρής (1850- 1919) καθώς και η  ποιήτρια Ρίτα Μπούμη-Παπά (1906-1984) και ο Μάνος Ελευθερίου. Βέβαια, δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τον πασίγνωστο Φραγκοσυριανό (συριανός-καθολικός) λαϊκό συνθέτη, τον Μάρκο Βαμβακάρη. Στη Σύρο σπούδασε και ο Ελ. Βενιζέλος και είχε απόλυτο δίκιο, όταν έλεγε ότι στην Ερμούπολη 
ξαναγεννήθηκε η Ελλάδα.

Οι νησίδες τριγύρω από τη Σύρο
1. Διδύμη ή Γαιδαρος (37025΄36.42΄΄Ν 24058΄21.83΄΄Ε),
2. Στρογγυλό,3.  Βαρβαρούσα


4. Γυάρος (37035΄59.02΄΄Ν 24044΄04.01΄΄Ε):  Η επιφάνεια του νησιού είναι 23 τετρ. χιλ. Σήμερα το νησί είναι ακατοίκητο. Χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας στους ρωμαϊκούς χρόνους (το αναφέρει ο Θεόφραστος, ο Τάκιτος, ο Πλίνιος και άλλοι). Όλοι, ανεξαιρέτως το περιγράφουν ως ένα άγονο τόπο, γεμάτο τεράστια ποντίκια. Ο Πλίνιος αναφέρει ότι το νησί είχε κατοίκους, αλλά αναγκάστηκαν να φύγουν, γιατί τους απειλούσαν τα τεράστια ποντίκια, που έτρωγαν ακόμα και τα σίδερα(;!). Τόπος εξορίας ήταν και κατά τη Βυζαντινή περίοδο, αλλά και στη νεότερη  Ελλάδα απο το 1947 μέχρι το 1952 και από το 1956 μέχρι το 1974 (συνολικά βασανίστηκαν 25.000 πολιτικοί κρατούμενοι, γιατί είχαν το «θράσος» να μη συμφωνούν με την επίσημη εξουσία). Στο νησί υπάρχουν τα κτήρια των φυλακών, του νοσοκομείου και του ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού που έχτισαν οι εξόριστοι από το 1947 μέχρι το 1951. Η κατασκευή τους αποτέλεσε μέγα οικονομικό σκάνδαλο, γιατί, αν και τα κτήρια χτίστηκαν χωρίς μεροκάματα (καταναγκαστική εργασία), όμως το  ελληνικό δημόσιο χρεώθηκε ένα υπέρογκο κόστος (λόγω της  μεγάλης αρπαχτής των «σωφρονιστών» και των εργολάβων).  Μετά τη μεταπολίτευση το νησί χρησιμοποιήθηκε ως πεδίο βολής του Πολεμικού Ναυτικού. Σήμερα ακούγονται σκέψεις για δημιουργία Αιολικού πάρκου.
Στη Γυάρο υπάρχει ένα είδος φιδιού, που είναι μοναδικό στον κόσμο. Πρόκειται για  το Hierophis (ή Coluber) gyarosensis, ο θρυλικός «μαύρος όφις» της Γυάρου. για τη Γυάρο και εδώ ^[1]
5. Γλαρονήσι,  6. Φούης, 7. Κομμένο, 8. Άσπρο(37023΄31.88΄΄Ν 24059΄42.83΄΄Ε),  9. Νάτα, 10. Στρογγυλό Ποσειδωνίας, 11. Σχινονήσι: ακατοίκητο , ερημονήσι, και βρίσκετε απέναντι από την παραλία των Αγκαθοπών στο νότιο τμήμα της Σύρου. Διαθέτει μια μικρή αμμώδη παραλία και 
λιγοστούς θάμνους. Μόνιμοι κάτοικοι τα κουνέλια και αποικία χελιδονιών, 12. Ψαθονήσι

Εφτά μικρά στολίδια της Συριανής Αρχόντισσας

Α. Το νησί αναφέρεται με το ίδιο όνομα «Συρίη», από τα  Ομηρικά έπη (Ο΄ 403- 484).  Την αποκαλούσαν και  «δίπολις», επειδή είχε δύο πόλεις: την Ποσειδωνία και τη Φοινική. Πρωτοκατοικήθηκε από το 4000 και το όνομα της προέρχεται από το Φοινικικό «Ουσούρα», που σημαίνει ευτυχής ή από τη λέξη «συρ», που σημαίνει βράχος.
Β. Προκαλεί έκπληξη στον επισκέπτη ότι ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας καλλιτεχνικής δημιουργίας βρίσκεται, δίχως ίχνος προστασίας, σε έναν από τους ναούς του νησιού. Πρόκειται για ένα από τα εννέα έργα του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου (El Greco), που βρίσκονται στην Ελλάδα. Εκτίθεται στον Ναό της Κοιμήσεως στην Ερμούπολη. Είναι  έργο σε αυγοτέμπερα σε ξύλο πριν από το 1567.
Γ. Ο Γάλλος γιατρός και βοτανολόγος Ζοζεφ Τουρνεφόρ (Tournefort), που ταξίδεψε στην Ανατολή στα 1700, αναφέρει ότι από τους κατοίκους της Σύρου τα άτομα που ανήκαν στο ανατολικό δόγμα δεν συγκροτούσαν παραπάνω από 8 οικογένειες έναντι 6.000 συνολικού καθολικού πληθυσμού.
Δ. Ισως, οι περισσότεροι να θυμούνται τη Σύρο, τη Γαλησσά, τη Παρακοπή, το Φοίνικα ή την Ντελαγράτσια από τη Φραγοσυριανή (Καθολική Συριανή) του Μάρκου Βαμβακάρη. Ο ίδιος ο Μάρκος Βαμβακάρης αναφέρει στην αυτοβιογραφία του (Μάρκος Βαμβακάρης – Αυτοβιογραφία»,Βέλλου-Κάιλ, Αθήνα 1978, εκδ. Παπαζήση): «….Εγώ, όταν έπαιζα και τραγουδούσα, κοίταζα πάντα κάτω, αδύνατο να κοιτάξω τον κόσμο, τα έχανα. Εκεί, όμως, που έπαιζα, σηκώνω μια στιγμή το κεφάλι και βλέπω μια ωραία κοπέλα. Τα μάτια της ήταν μαύρα. Δεν ξανασήκωσα το κεφάλι, μόνο το βράδυ την σκεφτόμουν, την σκεφτόμουν…..Πήρα, λοιπόν, μολύβι κι έγραψα πρόχειρα:
Μία φούντωση, μια φλόγα έχω
μέσα στην καρδιά
Λες και μου΄χεις κάνει μάγια
Φραγκοσυριανή γλυκιά…»
Ο Μάρκος ηχογράφησε το τραγούδι το 1937, αλλά δεν σημείωσε καμία επιτυχία. Εικοσιπέντε χρόνια αργότερα (το 1961) θα το επανακτελεσει ο Βασίλης Τσιτσάνης (με τη φωνή του Μπιθικώτση) και θα το καθιερώσει ως κλασικό χασάπικο.
Ε. Το Ακρωτήριο Άγιος Φωκάς  είναι το βορειότερο ακρωτηριο της Σύρου. Οφείλει το όνομα του στον Αγιο Φωκά, που ήταν ο πρώτος προστάτης των Θαλασσινών (πολύ πριν τον Άγιο Νικόλαο). Μία από τις ελάχιστες επιγραφές βρίσκεται σκαλισμένη σε ένα μικρό ναό της περιοχής: « Κ(υρι)ε κ(αι) αγιε Φωκα σοσο(ν) το (πλ)οιον Μαρίαν» ( Κ. Ρωμαίου, «κοντά στις ρίζες», εκδ. εστία).  Στην πάροδο του χρόνου έχει αλλάξει πολλές ονομασίες: «Πετρίτης», «Τρίμεσο», «Γράμματα», και τελευταία «Στριμεσός». Στο ακρωτήριο λειτουργεί αυτόματος  φάρος τύπου Άγκα.
ΣΤ. Η χαρά του θαλασσινού είναι να βλέπει πράγματα, που δεν μπορούν να δουν όσοι  ταξιδεύουν απ την ξηρά. Γι αυτό, μόλις θα περάσετε τον όρμο του ΓαλληΣΣά με Νότια πορεία (ανάμεσα στα ακρωτήρια Κατακέφαλος και Ατσιγγανόκαστρο) βρίσκεται το ξωκκλήσι Άγιος Στέφανος. Είναι χτισμένο σε εκπληκτική θέση, λαξευμένο πάνω σε βράχο, προσιτό μόνο από τη θάλασσα. Αξίζει να το δήτε και να κολυμπήσετε στα καταγάλανα νερά του.
Ζ. Ο Μάνος Ελευθερίου εξομολογείται («ΛΙΜΑΝΙ» στο τεύχος Σεπτεμβρίου 2006) για την ιδιαίτερη πατρίδα του: "..στη Σύρο ευτυχώς, υπάρχει ακόμα ένας πολιτισμός που τον έχουν άνθρωποι χωρίς μεγάλη μόρφωση. Ξέρετε, πολιτισμός δεν είναι μόνο να ξέρεις τον Ντοστογιέφσκι. Πολιτισμός είναι να αντιλαμβάνεσαι το καλό, το ωραίο και να το διατηρείς. Εκεί, λοιπόν, το έχουν αυτό το πράγμα. Ακόμα και οι λαϊκοί άνθρωποι, που είναι σχεδόν αγράμματοι, έχουν ένα έμφυτο πολιτισμό μέσα τους. Και το βλέπεις αυτό. Ακόμα και στον τρόπο που χτίζουν τα εξοχικά σπίτια τους. Είναι μοναδικός ο τρόπος τους."

http://www.hermoupolis.gr/%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1---%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82/history.aspx

δεν είναι τα ροδάκινα καρδιά μου

Διπλωματικοί ελιγμοί από τη Ρωσία

Πηγή:premium.paratiritis.gr,12 Αυγούστου 2014

Διπλωματικοί ελιγμοί με συμφωνίες και συνασπισμούςΣυνασπισμό κρατών προσπαθεί με διακρατικές συμφωνίες  σε επιμέρους τομείς αλλά και με ευρύτερες οικονομικές συνεργασίες όπως η BRICS  και Ευρασιατική  Ένωση προσπαθεί να διμορφώσει η Ρωσία ώστε να αντιμετωπίσει τις ΗΠΑ και την ΕΕ στον οικονομικό πόλεμο που έχει ξεσπάσει με την πολιτική των κυρώσεων.

Συμφωνία με την κρατική εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου της Μιανμάρ Sun Apex Holdings υπέγραψε η ρωσική Bashneft International BV, θυγατρική της Bashneft, για γεωλογικές έρευνες και γεωτρήσεις στην πετρελαιοπηγή Block EP-4. Οπως ανακοίνωσε σήμερα το γραφείο Τύπου της Bashneft, το επενδυτικό κόστος του έργου ανέρχεται στα 38,3 εκατομμύρια δολάρια και η συμφωνία έχει τριετή διάρκεια, με δυνατότητα παράτασης για άλλα τρία χρόνια και προβλέπει την ανάπτυξη προγράμματος γεωλογικής έρευνας για να καταγραφεί η σεισμικότητα του εδάφους με την κατασκευή δύο ερευνητικών γεωτρήσεων. Η ρωσική εταιρεία θα κατέχει πλέον το 90% της επιχείρησης και η Sun Apex Holdings θα διατηρήσει το 10%.

Η σύμβαση με τη Μιανμάρ είναι η δεύτερη διεθνής συμφωνία έργου της ρωσικής Bashneft. Εχει προηγηθεί συμφωνία με κοινοπραξία στην οποία συμμετέχουν η βρετανική πετρελαϊκή Premier Oil με 30% και η ιρακινή South Oil Company, για την εξερεύνηση του πετρελαϊκού πεδίου Block 12 στα νότια του Ιράκ. Η Bashneft κατέχει το 70% του εγχειρήματος.

Υπενθυμίζεται ότι η Μόσχα πρόσφατα προχώρησε σε συμφωνία με το Ιράν η οποία προβλέπει  ότι η Ρωσία θα αγοράζει ιρανικό πετρέλαιο. Αρχικά οι δυο πλευρές μιλούσαν για πολύ μεγάλες ποσότητες (έως 25 εκατομμύρια τόνους ετησίως) που αποτελεί περίπου το 1/4 του συνόλου της ιρανικής εξόρυξης πετρελαίου. Προς το παρόν, έχει συμφωνηθεί μια πολύ μικρότερη ποσότητα, 2,5-3 εκατ. τόνοι ετησίως. Το Ιράν θα πουλά το πετρέλαιό του λίγο φθηνότερα απ’ ότι κοστίζει το αργό πετρέλαιο (Brent). Το ύψος της ετήσιας σύμβασης μπορεί να φτάσει τα 2,35 δισ. δολάρια.

Αρμα για τον ρωσικό κλοιό αναμένεται ότι θα είναι η Ευρασιατική Ενωση. Ήδη,την πρόθεση του Κιργιστάν να ενταχθεί στην Τελωνειακή Ενωση Ρωσίας- Λευκορωσίας και Καζακστάν επιβεβαίωσε ο πρόεδρος του Κιργιστάν Αλμάζμπεκ Αταμπάγιεφ σε συνάντηση που είχε με τον ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν.

Ο Αταμπάγιεφ τόνισε πως η χώρα του εργάζεται μεθοδικά προς αυτήν την κατεύθυνση ώστε να ενταχθεί στην Τελωνειακή Ένωση αλλά και στην Ευρασιατική Οικονομική Ένωση πριν από το τέλος του έτους. Η ιστορική συνθήκη για τη δημιουργία της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης (EAU) υπεγράφη τον περασμένο Μάιο από τους προέδρους της Ρωσίας, της Λευκορωσίας και του Καζακστάν στην πρωτεύουσα του Καζακστάν, Αστάνα.

Η EAU αναμένεται να ευνοήσει τη στενότερη ενσωμάτωση των χωρών αυτών που έχουν ήδη υπογράψει από το 2010 την Τελωνειακή Ένωση, ένα σχήμα καθαρά τελωνειακού χαρακτήρα μεταξύ των πρώην εταίρων της Σοβιετικής Ένωσης. Οι χώρες συμμετοχής δεσμεύονται για την ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων, κεφαλαίων αλλά και υπηρεσιών, συνεργασία στον τομέα της απασχόλησης και εφαρμογή κοινής συντονισμένης πολιτικής σε νευραλγικούς τομείς όπως η ενέργεια, η γεωργία και οι μεταφορές.

Η συνθήκη σφραγίζει τη δημιουργία της Ευρασιατικής Οικονομικής Ενωσης, η οποία ξεκίνησε ως πρωτοβουλία των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών, μέσα στη δεκαετία του 1990. Ηδη προχωρούν οι διαδικασίες ένταξης της Αρμενίας και της Κιργιζίας, ενώ μέλη της μπορούν να γίνουν ακόμη και Ινδία, η Τουρκία ή η Συρία.

Για τον πόλεμο της Χαμάς με το Ισραήλ

Πηγή: http://www.pokethe.gr/wordpress/?p=257

Περί αυτού πρόκειται. Δεν υπάρχει κανένας πόλεμος των παλαιστινίων με το Ισραήλ. Πρόκειται για μια ακόμα αναμέτρηση της Χαμάς με το Ισραήλ. Οι Παλαιστίνιοι σαν μια κοινωνία των τεσσάρων περίπου εκατομμυρίων δεν μετέχουν στο πόλεμο. Απλώς ένα μέρος από αυτούς υφίσταται τα δεινά του.
Ο πόλεμος δεν αγγίζει τους Παλαιστίνιους της Δυτικής όχθης, ούτε την Φατάχ, ούτε την Παλαιστινιακή Αρχή. Όσον αφορά τους Παλαιστίνιους της Λωρίδας της Γάζας αυτοί κινήθηκαν κατά μάζες να φύγουν προς διάφορες κατευθύνσεις αλλά παρεμποδίστηκαν (και συνεχίζουν να παρεμποδίζονται) από την Χαμάς. Παραμένουν παγιδευμένοι να πληρώνουν το τίμημα μιάς άγριας αναμέτρησης.

Δεν υπάρχει ανεξαρτησιακό κίνημα που να μην έχει εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά, που να μην κατασπαράζεται από εμφύλιες διαμάχες
Το Παλαιστινιακό κίνημα δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
Χρόνια τώρα κρατά στους κόλπους του η διένεξη ανάμεσα σε μετριοπαθείς και αδιάλλακτους που πέρασε από διάφορες φάσεις για να καταλήξει στην σημερινή της μορφή με την Χαμάς από την μια και την Φατάχ από την άλλη με την πρώτη να κυριαρχεί στην Λωρίδα της Γάζας και την δεύτερη στην Δυτική όχθη.
Η Παλαιστινιακή κοινωνία είναι μια βαθιά διχασμένη κοινωνία.
Δεν είναι η γεωγραφική της κατάτμηση σε δύο ανεξάρτητες περιοχές η απουσία δηλ. ενός ενιαίου εθνικού χώρου που αποτυπώνει τον όποιο διαχωρισμό αλλά η άβυσσος που χωρίζει πολιτικά και ιδεολογικά τις δύο πλευρές. Από τη μια η στρατηγική της πολιτικής διευθέτησης του Παλαιστινιακού προβλήματος (Φαταχ) και από την άλλη η στρατηγική του ένοπλου αγώνα (Χαμάς).

Η άνοδος τα τελευταία χρόνια της Χαμάς και η απόλυτη επικράτησή της στη Λωρίδα της Γάζας οδήγησε στον Ισραηλινό αποκλεισμό της περιοχής. Χρόνια τώρα η Λωρίδα της Γάζας ασφυκτιά κάτω από το καθεστώς του αποκλεισμού από στεριά και θάλασσα προσπαθώντας να λύσει τα προβλήματα του ανεφοδιασμού δια μέσω Τούνελ από την μεριά των Αιγυπτιακών συνόρων.
Στοιχείο επιδείνωσης της ανθρωπιστικής κρίσης στη Λωρίδα της Γάζας αποτέλεσε η σχετικά πρόσφατη απόφαση της στρατιωτικής κυβέρνησης της Αιγύπτου να κλείσει τα τούνελ και τα άλλα συνοριακά περάσματα. Στο πρόβλημα του επισιτισμού που έτσι πήρε τραγικές διαστάσεις αν προσθέσει κανείς και το απαράδεκτο πολιτικό καθεστώς που έχει επιβάλει η Χαμάς στην Λωρίδα της Γάζας με την κατάργηση κάθε πολιτικού δικαιώματος και ελευθερίας καταλαβαίνει σε τι κόλαση ζωής βρίσκονται εκεί 1,5 εκατ. Παλαιστίνιοι άμαχοι.

Στην σπαρασσόμενη από εμφύλιες διαμάχες Παλαιστίνη ανακινήθηκε τελευταία, για άλλη μια φορά (είχε γίνει και το 2011 και το 2012 χωρίς επιτυχία) το θέμα του σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητας με την υποστήριξη της Χαμάς χωρίς όμως και την συμμετοχή της στην κυβέρνηση (προκειμένου να μην διακοπή η οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ προς την Παλαιστινιακή αρχή που αποτελεί σημαντικό παράγοντα βιωσιμότητας της Δυτικής Όχθης)). Το όλο θέμα προκάλεσε σοβαρές τριβές στο εσωτερικό των ΗΠΑ ανάμεσα στους δημοκρατικούς και ρεπουμπλικάνους καθώς και σοβαρή κρίση στις σχέσεις ΗΠΑ-Ισραήλ.

Άσχετα από τις αντιδράσεις που προκάλεσε ο σχηματισμός αυτής της κυβέρνησης γεγονός είναι ότι αυτή δεν αποτελεί μια ουσιαστική πρόοδο στο Παλαιστινιακό.
Οι δύο διαφορετικές στρατηγικές συνεχίζουν να υπάρχουν. Ο σχηματισμός κυβέρνησης εθνικής ενότητας δεν συνεπάγεται σοβαρές πολιτικές συγκλίσεις. Η στρατηγική της σύγκρουσης με το Ισραήλ (η στρατηγική της Χαμάς) παραμένει πλειοψηφική μέσα στην Παλαιστινιακή κοινωνία. Η άποψη ότι η λύση του Παλαιστινιακού θα προκύψει από την πολεμική ήττα του Ισραήλ είναι η δημοφιλέστερη ανάμεσα στους παλαιστίνιους. Αλλά είναι και η πλέον ανέφικτη.
Η Χαμάς έχει μαξιμαλιστικούς στόχους (την επιστροφή στο καθεστώς του 1977 στην Παλαιστίνη-στόχο που υιοθέτησε πρόσφατα και ο Αλ. Τσίπρας) και ατελέσφορα μέσα (την ένοπλη αναμέτρηση με μια περιφερειακή υπερδύναμη). Η στρατηγική αυτή επιφυλάσσει στους παλαιστίνιους μεγάλες ήττες και μεγάλα δεινά.
Η λύση του Παλαιστινιακού είναι αδύνατον να επιτευχθεί με στρατιωτικά μέσα.
Αυτό δεν είναι συνειδητοποιημένο μέσα στην Παλαιστινιακή κοινωνία.
Οι Παλαιστίνιοι είναι στην πλειοψηφία τους με την Χαμάς και ταυτόχρονα ανέτοιμοι να δεχθούν τις καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής της.
Έτσι θα πορεύονται διχασμένοι ανάμεσα στην εξεύρεση μιάς πολιτικής λύσης και την σύγκρουση με το Ισραήλ. Έως ότου έλθει το πλήρωμα του χρόνου και αποσαφηνιστούν στο εσωτερικό του Παλαιστινιακού κινήματος οι στρατηγικές και τα αιτούμενα υπέρ μιας πολιτικής διευθέτησης του προβλήματος. Της μόνης δυνατής.

Μήλιος Χρήστος