Γυμνός Καπιταλισμός : Ιρλανδία τώρα
Το δίδαγμα της Ιρλανδίας
Του Δημήτρη Καζάκη, Οικονομολόγου - Αναλυτή, Πηγή: Ποντίκι, 18/11/2010
... Θα αποφύγει η Ιρλανδία την επίσημη πτώχευση;
Ανεξάρτητα από το αν υπαχθεί σε καθεστώς επιτήρησης και κηδεμονίας από την τρόικα, η πτώχευση είναι αναπόφευκτη. Είναι απλά θέμα χρόνου. Όχι μόνο για την Ιρλανδία, αλλά και για την Πορτογαλία, όπως φυσικά και για την Ελλάδα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση του Bloomberg (8/11) στους στρατηγικούς αναλυτές της παγκόσμιας αγοράς, η συντριπτική πλειοψηφία θεωρεί ότι μέσα στους επόμενους 12 με 18 μήνες θα αναγκαστεί σε πτώχευση η Ιρλανδία αμέσως μετά από την Ελλάδα, ενώ η Πορτογαλία θα βρεθεί στην ίδια θέση.
Από κοντά ακολουθεί η Ισπανία, η οποία προς το παρόν επιβιώνει όχι μόνο λόγω της στήριξης των τραπεζών της από την ΕΚΤ, αλλά και από την μετάθεση μέρους του χρέους της στις εσωτερικές της περιφέρειες. Έτσι πτώχευσε η Καταλωνία και απειλούνται με πτώχευση οι άλλες περιφέρειες, προκειμένου να αποφύγει την πτώχευση η κεντρική κυβέρνηση της Ισπανίας. Ως πότε; Την ίδια τύχη προβλέπουν οι παράγοντες της αγοράς και για την Ιταλία, ενώ πρόσφατα αξιολόγησαν τις προοπτικές της Γαλλίας σε χειρότερο επίπεδο από εκείνο της Χιλής και της Βραζιλίας, που έχουν υποστεί την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον από δυο αναδιαρθρώσεις χρέους (Bloomberg, 14/11).
Όλα αυτά δεν οφείλονται στα εσωτερικά δημοσιονομικά προβλήματα κάθε χώρας, τα οποία είναι παράγωγα της κρίσης, αλλά στην τρομακτική εξάρτησή τους από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίων...
συνέχεια εδώ
Παραδίδοντας την Ελλάδα στους δανειστές της : Ο μηχανισμός
1981-2020: Παραδίδοντας την Ελλάδα στους δανειστές της
Πάνος Παναγιώτου χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής διευθυντής GSTA/EKTA
Πηγή:www.sofokleous10.gr
Πάνος Παναγιώτου χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής διευθυντής GSTA/EKTA
Πηγή:www.sofokleous10.gr
 |
| Δημήτρης, Σίφνος 2009 |
Η διεργασία, μέσω της οποίας "νομιμοποιείται" - δια του Μνημονίου- η υποθήκευση της Εθνικής Κυριαρχίας αναλύεται στο παραπάνω άρθρο, με το οποίο συμφωνούν και πολλοί άλλοι αναλυτές.
Συνοψίζοντας:
"Πρώτο εμπόδιο στο στόχο των δανειστών ήταν η παντελής έλλειψη οποιουδήποτε νομικού ερείσματος για την ψήφιση μίας νομοθεσίας από την ελληνική πλευρά που να τους κάλυπτε σε περίπτωση ελληνικής πτώχευσης, παρέχοντας τους εμπράγματες ασφάλειες έναντι της ελληνικής δημόσιας περιουσίας για τα δάνεια τους αλλά και τον πλήρη έλεγχο της ελληνικής οικονομίας ώστε να εξασφαλιστεί ότι θα παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε τα δάνεια, τελικά, να αποπληρωθούν. Είναι ευκόλως αντιληπτό πως αν ετίθετο τέτοιο θέμα κάτω από φυσιολογικές συνθήκες θα προκαλούσε άνευ προηγουμένου αντιδράσεις τόσο πολιτικές όσο και λαϊκές.
Το δεύτερο εμπόδιο στο στόχο δανειστών προέκυπτε από τρία ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που είχε το δημόσιο χρέος της Ελλάδας:
α) Ήταν ιδιαίτερα συγκεντρωμένο (80-90%) σε ευρωπαϊκές τράπεζες, κυρίως γαλλικές, γερμανικές, ελβετικές και βρετανικές και έτσι απειλούσε με κρίση το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και συνάμα τα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά ταμεία των παραπάνω κρατών σε περίπτωση ελληνικής αδυναμίας αποπληρωμής του.
β) Το 90% του ελληνικού χρέους διεπόταν από το ελληνικό δίκαιο με τρόπο τέτοιο που έδινε στην Ελλάδα το δικαίωμα σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή να προβεί σε αλλαγή της νομοθεσίας και να υποχρεώσει τους δανειστές να συμμετέχουν σε μία εθελοντική αναδιάρθρωση του, κάτι πολύ θετικό για την Ελλάδα αλλά όχι για τους δανειστές.
γ) Το 100% του ελληνικού χρέους ήταν απαλλαγμένο από εμπράγματες ασφάλειες και έτσι οι δανειστές ήταν κατά 100% ‘μη εξασφαλισμένοι’ σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του ή πτώχευσης του ελληνικού κράτους.
Η λύση στα παραπάνω προβλήματα ήρθε με την ‘ελληνική κρίση’ η οποία, πέρα από όλα τα δώρα που έφερε σε Ευρώπη και ΗΠΑ (για τα οποία είχαν γίνει πολλές προβλέψεις σε παλαιότερα άρθρα οι οποίες, πια, αποτελούν επιβεβαιωμένα γεγονότα), οδήγησε την Ελλάδα στην υπογραφή της Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης με χώρες της ΕΕ και στο Διακανονισμό Χρηματοδότησης Άμεσης Ετοιμότητας του Δ.Ν.Τ., δημιουργώντας την πολυπόθητη νομοθεσία που εξασφάλισε τα εξής:
α) Την απαλλαγή των ευρωπαϊκών τραπεζών από το ‘τοξικό’ ελληνικό χρέος και τη μεταφορά του σε χώρες της ΕΕ, στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απ’ όπου θα γίνει η διαχείριση του.
β) Την αλλαγή του δικαίου που διέπει το χρέος από το ελληνικό στο αγγλικό, καταργώντας ένα μοναδικό πλεονέκτημα της Ελλάδας.
γ) Την επιβάρυνση του ελληνικού χρέους με εμπράγματες ασφάλειες επί του ελληνικού δημοσίου ακυρώνοντας το δεύτερο εξαιρετικό πλεονέκτημα της Ελλάδας.
δ) Την εποπτεία και τον έλεγχο της ελληνικής οικονομίας και την υποχρέωση της Ελλάδας να υπακούει στις υποδείξεις των δανειστών της, ώστε να εξασφαλιστεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό η αποπληρωμή των δανείων της προς αυτούς.
Συμπερασματικά, η νομοθεσία περί καλυμμένων ομολόγων και οι όροι που έγιναν αποδεκτοί από την Ελλάδα και περιέχονται στο λεγόμενο ‘μνημόνιο’, ολοκλήρωσαν τη νομική πλευρά της εξασφάλισης των δανειστών των ελληνικών τραπεζών και των δανειστών του ελληνικού κράτους από το ενδεχόμενο αδυναμίας πληρωμής τους από τις πρώτες ή το δεύτερο και άνοιξαν το δρόμο για μία ελεγχόμενη πτώχευση την οποία βιώνουμε, ήδη, από τις αρχές του 2010 και θα συνεχίσουμε να βιώνουμε για τα επόμενα χρόνια, με τις προβλέψεις μεγάλων οικονομικών κέντρων του εξωτερικού όπως το CERP (Κέντρο Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών της Ουάσιγκτον) να τοποθετούν την παράταση αυτής της κατάστασης, με τη μία ή την άλλη μορφή, τουλάχιστον μέχρι το 2020.
Στη διάρκεια αυτής της δεκαετίας, η χώρα θα συνεχίσει να προχωρά στο τούνελ μίας οικονομικής άνευ όρων παράδοσης στους δανειστές της, υποθηκεύοντας την ιδιωτική και δημόσια περιουσία της και κάνοντας τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει τα συμφέροντα τους και ελπίζοντας ότι μετά την οικονομική και την κοινωνική καταστροφή θα έρθει η ώρα της λήψης του αντίδωρου για τα όσα δεινά θα έχει υποφέρει, μόνο για να καταλάβει, τελικά, ότι το τίμημα που πλήρωσε ήταν εξαιρετικά υψηλό."
Ένας αυτοδιοικητικός διάλογος που δεν έγινε
17 μέρες πριν τις εκλογές τα μείζονα ζητήματα των περιοχών ευθύνης των υποψηφίων παραμένουν εκτός του δημοσίου διαλόγου.
Ονοματολογία και εσωκομματικές έριδες που δεν αφορούν παρά την αγωνία επικράτησης, στη θέση της αγωνίας των κοινωνιών.
Επικράτησης σε ποιόν και σε τι ? Δεν αποκαλύπτεται.
Ερωτήματα όπως το μέλλον του Ενεργειακού Λεκανοπεδίου, ως βασικού παραγωγικού μηχανισμού, ο ρόλος και η συμπληρωματικότητα των αστικών κέντρων και της υπαίθρου στο νέο αυτοδιοικητικό περιβάλλον, οι συμφωνίες και οι ρήξεις που θα απαιτηθούν δεν αποκαλύπτονται.
Εν τω μεταξύ επειδή το παράδειγμα της Κορνουάλης παραμένει απόκρυφο , αναζητήσαμε και βρήκαμε άλλα φωτεινά παραδείγματα, στον πολιτισμένο κόσμο, για ν'αποδείξουμε ότι μονόδρομοι στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν. Μόνο μικρόψυχη ιδοτέλεια και μικρονοϊκά όσο και βραχύβια συμφέροντα.
ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΕΞΟΡΥΞΕΩΝ
Και επειδή η ανθρωπότητα δεν εκχώρησε το δικαίωμα της (δια)νόησης , η φιλοσοφική και πολιτική αντίληψη του διαλόγου στο radicaldesire.blogspot.com:
..."Αντί για την πραγματική ισότητα, ο αστικός διάλογος πριμοδοτεί την μισο-μνησίκακη, μισο-ανήμπορη ισοπέδωση των πάντων. Είναι το μπλέντερ όπου ο πιο οξύνους και διεισδυτικός συλλογισμός συγχωνεύεται με την πιο ανόητη και κενόλογη παπαγαλία, όπου προτάσεις αλήθειας αλέθονται με προτάσεις χωρίς αλήθεια, όπου η θαρραλέα κατάφαση στην δυνατότητα ισοζυγίζεται με τα αντιδραστικά ανακλαστικά του άγχους και της αγωνίας, και όπου ο λόγος μεταμορφώνεται σε άμορφη μάζα, σε πολτό από τα πιο ετερογενή και ασύμβατα μεταξύ τους στοιχεία.
Όπως αποδεικνύουν και κάποιοι “φίλοι” της μεταμοντέρνας αριστεράς, η “καθαρότητα” είναι ύποπτο πράγμα από τη σκοπιά του αστικού διαλόγου της εποχής μας. Τα πάντα είναι μίξη, πολυμέρεια, ετερογένεια, “σύνθεση”.
Η βίαια αίρεση των ποιοτικών διαφορών ανάμεσα σε ριζικά ασύμβατες ιδέες και είδη λόγου γίνεται αυτό που μας προσφέρεται στη θέση της πραγματικής ισότητας. Και έτσι, όπως έλεγε ο Αντόρνο, βιβλία που αν ζωντάνευαν θα έπαιζαν γροθιές μεταξύ τους, κάθονται δίπλα-δίπλα σαν μπιμπελό στο καθησυχασμένο ράφι της αστικής βιβλιοθήκης"....
Ενας βράχος, Στρατής Τσίρκας (1911 - 1980)
Ένας βράχος κει πέρα με λίγα μάρμαρα κι όμως… Χρόνια και χρόνια τώρα, οι άνθρωποι που ζουν εδώ κι ανάμεσα στους άλλους λόφους γύρω τριγύρω, ίσαμε πέρα στις αμμουδιές του κόλπου, δεν έπαψαν να δίνουν χρυσούς κανόνες, μέτρα φωτεινά και πεντακάθαρα.
«Να, μωρέ τσίμπληδες, πώς ζουν! Με λογικό και λευτεριά· δηλαδή με κανόνες. Κανόνες χρυσούς, κανόνες ζυγιασμένους. Στ’ ανάστημα τ’ ανθρώπου».
Πόλη με τους ανθρώπους πο ’χουνε τ’ ανάστημα του ανθρώπου. Στο μπόι μιας μυρτιάς. Στο μάκρος μιας σκάφης όπου ζυμώνουν το ψωμί. Στο ύψος πο ’χουνε τα κλήματα με τα σταφύλια.
Ποιος είδε το λαό, που ζει κάτω απ’ το βράχο με τα μάρμαρα, ν’ αντιπαλεύει με βαρβάρους, με μιξοβαρβάρους, με νεοβαρβάρους, με δουκάτα, με βασίλεια, μ’ αυτοκρατορίες, για ένα «τίποτα», για μιας τρίχας σκύψιμο του κεφαλιού – μιας τρίχας! Ποιος είδε και δε θάμαξε;
Ούτε ψωμί, που είν’ η ζωή, ούτε κρασί, που είναι τ’ όνειρο. Μόνο ένα φυλλαράκι από τη μυρτιά να μασουλίζουν, με τη στυφή τη γέψη στο στόμα, με τη στυφή την έκφραση στο πρόσωπο, σα να λένε: «Τ’ ανθρώπου τ’ ανάστημα και τίποτ’ άλλο. Την ανθρωπιά μας».
Το χρώμα των ματιών τους να γυρνά προς το μενεξελί κι οι κίνησες των χεριών τους να γίνουνται αργές και γεμάτες σα να χαϊδεύουν αρχαία μάρμαρα. Κι αυτοί οι ζωηροί, αυτοί οι μελαχρινοί, αυτοί οι φωνακλάδες άνθρωποι, να μερώνουν ξαφνικά και με μιαν ήσυχη αποφασιστικότη να λεν: «Εδώ θα πεθάνουμε». Σα να λεν: «Εδώ θα φυτέψουμε».
Και να πεθαίνουν. Όχι για το ψωμί, όχι για το κρασί, μα για τ’ ανάστημα του ανθρώπου. Για τις μυρτιές.
«Εδώ θα φυτέψουμε το δέντρο, για να πάρεις μέτρα χρυσά, ζάβαλε κόσμε. Δίχως αυτά ζωή δε νογέται!» Πάνω στο βράχο, πάνω στα μάρμαρα!
Και θα περάσουν τα χρόνια. Και τότε οι άνθρωποι, ανοιχτομάτηδες, ανοιχτοχέρηδες, ανοιχτόκαρδοι, θα λεν: «Ετούτος εδώ ο λαός, στον ίσκιο αυτού του βράχου με τα μάρμαρα, είναι που μας έδωσε τα μέτρα τα χρυσά, στ’ ανάστημα του ανθρώπου. Δηλαδή τη λευτεριά!»
Θα λεν και θα γέρνουν λαφριά το κεφάλι, μια τρίχα, – όχι! ούτε μια τρίχα – πάνω απ’ τους τάφους, που άγρυπνες θα φυλάγουν, ορθές, στ’ ανάστημα του ανθρώπου, οι μυρτιές.
Αλεξάνδρεια, Γενάρης 1946
Το κείμενο βρίσκεται στο : http://www.sarantakos.com/elgr.html και πληκτρολογήθηκε από τα "Ελεύθερα Γράμματα" (1945 - 1951) δια χειρός Γιάννη Π.
Και πέρασαν οι χρόνοι και οι άνθρωποι του βράχου έχασαν το χρυσό μέτρο -το ανάστημα του ανθρώπου- τη λευτεριά κι οι μυρτιές άγρυπνες φυλάγουν και περιμένουν...
Ορόσημα : Η Ελλάδα πριν και μετά το μνημόνιο
Στον αστερισμό του μνημόνιου – περίοδος πρώτη (δεδομένα και τάσεις στην Ελληνική κοινωνία)
Αναρτήθηκε από τον Μήλιο Χρήστο στις 10 October 2010
URL: http://www.pokethe.gr/wordpress/?p=112
Το μνημόνιο αποτελεί για την Ελλάδα ένα νέο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό ορόσημο. Υπάρχει η Ελλάδα πριν και μετά το μνημόνιο. Μια εντελώς νέα πραγματικότητα που θα χρειασθεί καιρός να συνειδητοποιηθεί.
....................................................................................................................................................................
Τι μέλλει γενέσθαι;Η σημερινή κοινωνική βάση του μνημόνιου, στην πορεία, είναι σίγουρο ότι θα συρρικνωθεί. Η Ελληνική κοινωνία θα κουρασθεί να ακούει για σκάνδαλα και να ελπίζει ότι κάτι θα διορθωθεί.
Το αν έχει περιέλθει σε μια ορισμένη κρίση, δεν σημαίνει ότι το επόμενο βήμα θάναι μια «υγιής ανάπτυξη». Άσχετα αν αυτό θέλει σήμερα να το πιστεύει.
Η εφαρμογή του μνημονίου μπορεί να συγχέεται με μια εξυγιαντική διαδικασία. Δεν είναι όμως ο ρόλος της τέτοιος.
Μήπως όμως είναι του ΔΝΤ; Της ΕΚΤ; ή της Ε.Ε.; Ούτε αυτών.
Αυτό που γίνεται σήμερα στην Ελλάδα είναι μιας μεγάλης κλίμακας αναδιανομή του εισοδήματος, με πολλούς και διάφορους τρόπους. Δεν είναι μια εξυγίανση. Είναι η ανατροπή ενός οικονομικού και κοινωνικού status. Η βίαιη αλλαγή μιας κοινωνικής συνθήκης. Μιας συνθήκης που ήταν άδικη, και που θα την διαδεχθεί μια επίσης άδικη (με μεγαλύτερες κοινωνικές ανισότητες και διακρίσεις). Όπου οι σημερινοί υποστηριχτές του μνημόνιου δεν θα είναι οπωσδήποτε οι ευνοημένοι της νέας συνθήκης.
Τα πράγματα αργά ή γρήγορα θα αποκτήσουν μια πιο ρεαλιστική διάσταση και συνάμα πιο κρίσιμη και τραγική.
Το πρόβλημα είναι να μην ακολουθήσει μια περίοδος αναζήτησης ατομικών λύσεων και παραίτησης από κάθε συλλογική διεκδίκηση και αγώνα. Αυτό βασικά.
πλήρες άρθρο : εδώ
Youkali εκεί που ζούν τα όνειρα
C’est presqu’au bout du monde, … Σχεδόν στην άκρη του κόσμου
Ma barque vagabonde, … η περιπλανώμενη βάρκα μου,
Errant augré du l’onde, … ιππεύοντας τον αφρό των κυμάτων
M’y conduisit un jour. … εκεί μ’ έφερε μια μέρα.
L’ile est toute petite, … Το νησί είναι πολύ μικρό,
Mais la fée qui l’habite … αλλά η νεράιδα που το κατοικεί
Gentiment nous invite … ευγενικά μας προσκαλεί
A en faire le tour. … σε ένα γύρο μικρό.
Youkali,
C’est le pays de nos désirs, … είναι η χώρα των επιθυμιών μας,
Youkali,
C’est le bonheur, c’est le plaisir, … Είναι η ευτυχία, είναι η ευχαρίστηση,
Youkali,
C’est la terre où l’on quitte tous les soucis, … εκεί που εγκαταλείπουμε όλες τις έγνοιες
C’est dans notre nuit, … είναι μέσα στη νύχτα μας,
Comme une éclaircie, … όπως μια έκλαμψη,
L’étoile qu’on suit, … το άστρο που ακολουθούμε,
C’est Youkali! … Είναι το Γιουκαλί!
Youkali,
C’est le respect … είναι ο σεβασμός
De tous les Voeux échangés, … των όρκων που ανταλλάξαμε,
Youkali, …
C’est le pays … είναι η χώρα
Des beaux amours partagés, … των ωραίων ερώτων που μοιραστήκαμε,
C’est l’espérance … είναι η ελπίδα
Qui est au coeur de tous les humains, … στην καρδιά όλων των ανθρώπων,
La délivrance … η απελευθέρωση
Que nous attendons tous pour demain, … που όλοι περιμένουμε απ’το αύριο,
Youkali, …
C’est le pays de nos désirs, …είναι η χώρα των επιθυμιών μας,
Youkali, …Γιουκάλι,
C’est le bonheur c’est le plaisir, … είναι η ευτυχία είναι η ευχαρίστηση,
Mais c’est un rêve, une folie, … Αλλά είναι ένα όνειρο, μια τρέλα,
Il n’y a pas de Youkali! … Δεν υπάρχει Γιουκαλί!
Et la vie nous entrâine, … και η ζωή συνεχίζεται,
Lassante, quotidiene, … βαρετή, καθημερινή,
Mais la pauvre âme humaine, … μα η δόλια η ανθρώπινη ψυχή,
Cherchant partout l’oubli, … ψάχνοντας παντού το ξεχνά,
A pour quitter la terre, … Ν’ αφήσει τη γη,
Sy trouver le mystère … Να βρει το μυστήριο
Où nos rêves se terrent … εκεί που ζουν τα όνειρά μας
En quelque Youkali… Σε κάποιο Γιουκαλί…
Youkali, …
C’est le pays de nos désirs, … είναι η χώρα των επιθυμιών μας,
Youkali, …
C’est le bonheur, c’est le plaisir, … Είναι η ευτυχία, είναι η ευχαρίστηση,
Youkali, …
C’est la terre où l’on quitte tous les soucis, … εκεί που εγκαταλείπουμε όλες τις έγνοιες,
C’est dans notre nuit, … είναι μέσα στη νύχτα μας,
Comme une éclaircie, … όπως μια έκλαμψη,
L’étoile qu’on suit, … το άστρο που ακολουθούμε,
C’est Youkali! … Είναι το Γιουκαλί!
Απο: http://mystigma.com/archives/340 (με μικρές παραλλαγές)
Ο Κurt Weill έγραψε τη μουσική "Youkali: Tango Habanera" το 1934 για το έργο Marie Galante. Οι στίχοι προστέθηκαν το 1946 από τον Roger Fernay.
Ma barque vagabonde, … η περιπλανώμενη βάρκα μου,
Errant augré du l’onde, … ιππεύοντας τον αφρό των κυμάτων
M’y conduisit un jour. … εκεί μ’ έφερε μια μέρα.
L’ile est toute petite, … Το νησί είναι πολύ μικρό,
Mais la fée qui l’habite … αλλά η νεράιδα που το κατοικεί
Gentiment nous invite … ευγενικά μας προσκαλεί
A en faire le tour. … σε ένα γύρο μικρό.
Youkali,
C’est le pays de nos désirs, … είναι η χώρα των επιθυμιών μας,
Youkali,
C’est le bonheur, c’est le plaisir, … Είναι η ευτυχία, είναι η ευχαρίστηση,
Youkali,
C’est la terre où l’on quitte tous les soucis, … εκεί που εγκαταλείπουμε όλες τις έγνοιες
C’est dans notre nuit, … είναι μέσα στη νύχτα μας,
Comme une éclaircie, … όπως μια έκλαμψη,
L’étoile qu’on suit, … το άστρο που ακολουθούμε,
C’est Youkali! … Είναι το Γιουκαλί!
Youkali,
C’est le respect … είναι ο σεβασμός
De tous les Voeux échangés, … των όρκων που ανταλλάξαμε,
Youkali, …
C’est le pays … είναι η χώρα
Des beaux amours partagés, … των ωραίων ερώτων που μοιραστήκαμε,
C’est l’espérance … είναι η ελπίδα
Qui est au coeur de tous les humains, … στην καρδιά όλων των ανθρώπων,
La délivrance … η απελευθέρωση
Que nous attendons tous pour demain, … που όλοι περιμένουμε απ’το αύριο,
Youkali, …
C’est le pays de nos désirs, …είναι η χώρα των επιθυμιών μας,
Youkali, …Γιουκάλι,
C’est le bonheur c’est le plaisir, … είναι η ευτυχία είναι η ευχαρίστηση,
Mais c’est un rêve, une folie, … Αλλά είναι ένα όνειρο, μια τρέλα,
Il n’y a pas de Youkali! … Δεν υπάρχει Γιουκαλί!
Et la vie nous entrâine, … και η ζωή συνεχίζεται,
Lassante, quotidiene, … βαρετή, καθημερινή,
Mais la pauvre âme humaine, … μα η δόλια η ανθρώπινη ψυχή,
Cherchant partout l’oubli, … ψάχνοντας παντού το ξεχνά,
A pour quitter la terre, … Ν’ αφήσει τη γη,
Sy trouver le mystère … Να βρει το μυστήριο
Où nos rêves se terrent … εκεί που ζουν τα όνειρά μας
En quelque Youkali… Σε κάποιο Γιουκαλί…
Youkali, …
C’est le pays de nos désirs, … είναι η χώρα των επιθυμιών μας,
Youkali, …
C’est le bonheur, c’est le plaisir, … Είναι η ευτυχία, είναι η ευχαρίστηση,
Youkali, …
C’est la terre où l’on quitte tous les soucis, … εκεί που εγκαταλείπουμε όλες τις έγνοιες,
C’est dans notre nuit, … είναι μέσα στη νύχτα μας,
Comme une éclaircie, … όπως μια έκλαμψη,
L’étoile qu’on suit, … το άστρο που ακολουθούμε,
C’est Youkali! … Είναι το Γιουκαλί!
Απο: http://mystigma.com/archives/340 (με μικρές παραλλαγές)
Ο Κurt Weill έγραψε τη μουσική "Youkali: Tango Habanera" το 1934 για το έργο Marie Galante. Οι στίχοι προστέθηκαν το 1946 από τον Roger Fernay.
κι όμως (αλλού) υπάρχουν ...
Το ιστολογιο του Σέρβιαnet: κι όμως (αλλού) υπάρχουν ...: "Κοινή ανακοίνωση ΟΤΑ και φορέων κατά της εκμετάλλευσης λιγνίτη σε Δράμα, Ελασσόνα και Βεγόρα Σε μια πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα κινητ..."
Ο τόπος της Ουτοπίας : υπόμνηση οραμάτων
ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΟΙ νεοέλληνες εμείς, επιλήσμονες της αττικής δημοκρατίας, πολίτες εκπροσωπούμενοι ανα τετραετία, αναθέτουμε τις αρμοδιότητες της διαχείρισης του Κράτους μας αλλά και της άμεσης καθημερινής ζωής μας σε αμφίβολης ικανότητας και βέβαιης κομματικότητας αντιπροσώπους, ως ανίκανοι να προτείνουμε, να αποφασίζουμε και να επιλέγουμε ΑΜΕΣΑ και σε ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.
Και ανιστόρητοι ως Έλληνες , καθώς κατεδαφίζουμε , ανακαινίζουμε με μανία και απογυμνώνουμε τις πόλεις και τα χωριά μας απο τη μνήμη , μείναμε άναυδοι με την "ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ" πρόταση που διατυπώνει και ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ο Γκορντίγιο.
Η παρακάτω συνέντευξη δόθηκε στην Ελευθεροτυπία, στις 15-9-2010
Η Μαριναλέντα, στην επαρχία της Ανδαλουσίας, είναι μια κοινότητα 2.700 κατοίκων που δεν αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας. Οι κάτοικοι ανήκουν στον τοπικό συνεταιρισμό και εργάζονται 6,5 ώρες την ημέρα έχοντας όλοι το ίδιο ημερομίσθιο (45 ευρώ), ανεξάρτητα αν απασχολούνται στους αγρούς ή στο τοπικό εργοστάσιο μεταποίησης των προϊόντων. Τα έσοδα δεν μοιράζονται αλλά επενδύονται στον συνεταιρισμό για να δημιουργηθούν νέες δουλειές. Στο χωριό δεν υπάρχει παπάς και αστυνομικός, ενώ η ενοικίαση ενός σπιτιού στοιχίζει 15 ευρώ τον μήνα.
«Το όνειρό μου είναι να δημιουργήσω μια κοινωνία χωρίς τάξεις, χωρίς πλούσιους και φτωχούς», λέει ο 55χρονος δήμαρχος, στη συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία».
Η οικονομική κρίση των ημερών είναι τεχνητή ή πραγματική; Δηλαδή χρεοκόπησαν τα νοικοκυριά ή είναι ένα ακόμη τέχνασμα του κεφαλαίου;«Η οικονομική κρίση είναι μια μεγάλη απατεωνιά, η μεγαλύτερη στην ιστορία του καπιταλισμού. Οι "μηχανικοί" των τραπεζών δίνουν δάνεια ακόμη και σε εταιρείες που δεν μπορούν να τους επιστρέψουν τα χρήματα. Υπάρχουν 55 δισ. δολάρια δανείων χωρίς αντίκρισμα. Γι' αυτό και σ' αυτή την κρίση υπάρχουν θύτες και θύματα».
Εχει επηρεάσει τη Μαριναλέντα η παγκόσμια οικονομική κρίση; Αν ναι, πώς; Αν όχι, γιατί;«Βέβαια και την έχει επηρεάσει, όπως όλο τον πλανήτη, αλλά πολύ λιγότερο. Γιατί εμείς απαντάμε με δικά μας μέσα στην κρίση. Εχουμε διπλασιάσει τη δημόσια επένδυση και πετύχαμε να δουλεύει όλος ο κόσμος».
Η Ελλάδα βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση. Θεωρείτε ότι μπορεί να αναγεννηθεί; Και πώς; Η οικονομική βοήθεια των χωρών της ευρωζώνης και η ένταξή της στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πιστεύετε ότι θα τη βοηθήσουν να αναστηθεί οικονομικά;«Το ΔΝΤ είναι σπηλιά με ληστές. Αυτοί είναι οι φταίχτες για ό,τι γίνεται - για την ανισότητα που υπάρχει στον κόσμο. Θα έρθουν να κλέψουν τη χώρα και να την κάνουν ακόμη φτωχότερη. Και να δώσουν πλεονέκτημα σε λίγους. Το σημερινό σύστημα είναι ένας απόλυτος παραλογισμός. Πρέπει η ελληνική πολιτεία να βρεθεί στην υπηρεσία των φτωχών. Η εθνικοποίηση των τραπεζών και η παροχή κατοικίας από το κράτος προς όλους τους πολίτες είναι μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση. Οι θύτες που μας οδήγησαν σ' αυτή την κρίση πρέπει να... επιβραβευθούν».
Η έννοια της δημοκρατίας υφίσταται στις μέρες μας; Θεωρείτε ότι η άμεση δημοκρατία αποτελεί απάντηση στην κρίση;«Οχι, δεν υπάρχει. Είναι μια φάρσα. Στη σημερινή δημοκρατία ο λαός δεν έχει δύναμη. Είναι μια δημοκρατία της μπουρζουαζίας. Η 5η ελευθερία είναι η ελευθερία τού να κλέβεις, και αυτή είναι η μοναδική ελευθερία, όπως λέει ο Τσόμσκι. Να πάμε σε μια δημοκρατία των εργατών και του λαού, σε μια δημοκρατία με δύο πόδια: πολιτική δημοκρατία αλλά και οικονομική δημοκρατία. Η πολιτική δημοκρατία χωρίς οικονομική δημοκρατία είναι ένα πολύ μεγάλο ψέμα».
Η Αριστερά δείχνει να έχει χάσει τον βηματισμό της - βρίσκεται πίσω από τις εξελίξεις. Μπορεί να απαντήσεις στις νέες προκλήσεις;«Ναι, αλλά με διαφορετική μορφή απ' αυτήν που γνωρίζουμε στην Ευρώπη. Μια Αριστερά που να είναι ικανή να αντιμετωπίσει τον καπιταλισμό και να εφαρμόσει κοινωνική αλληλεγγύη. Εκεί που ο άνθρωπος και οι ανάγκες του θα είναι το κέντρο όλης της οικονομικής ενέργειας. Μια ηθική Αριστερά που ζει όπως μιλάει».
Είναι η Μαριναλέντα μια ιδεώδης κοινωνία;«Πιστεύω ότι ποτέ δεν θα φτάσουμε στο ιδανικό. Είναι ένας δρόμος όμως που πρέπει να διανύσουμε».
Αν είναι πετυχημένη η πολιτική σας γιατί δεν εφαρμόζεται και σε άλλες πόλεις της Ισπανίας;«Πραγματικά σε άλλα μέρη της Ανδαλουσίας, εκεί όπου το συνδικάτο έχει δύναμη, έχουμε καταφέρει να κερδίσουμε γη και να έχουμε κάνει κινήσεις ανάλογες όπως αυτές της Μαριναλέντα. Το αγροτικό συνδικάτο μας έχει 30.000 μέλη και πολλά δημαρχεία. Δεν είναι μια εύκολη κατάκτηση όπως και να το κάνεις, αλλά μια μάχη πολλών αγώνων. Οπως παρατηρεί ο Βρετανός ιστορικός Ερικ Χομπσμπάουμ, «από την εποχή των επαναστάσεων περάσαμε στην εποχή των αυτοκρατοριών και από κει στην εποχή των άκρων».
Σήμερα σε ποια εποχή βαδίζουμε;«Είναι η εποχή στην οποία ο μόνος υπάρχων θεός είναι το χρήμα. Ενας θεός που χρειάζεται γενοκτονίες σ' όλο τον πλανήτη, που συνεχίζει να παράγει πολέμους και 70.000 νεκρούς - δολοφονημένους από την πείνα, κάθε μέρα».
"Σαν εξωγήινο αντιμετώπιζαν τον καλεσμένο στην εκπομή τους (15-9-10 MEGA) ο Δ. Καμπουράκης και ο Γ. Οικονομέας. Σαν να 'θελαν να τον αγγίξουν με το δάχτυλο για να διαπιστώσουν ότι είναι αληθινός. Και δεν είχαν άδικο, με τόσα πρωτάκουστα που έλεγε για το χωριό του στην Ανδαλουσία -μια αδιανόητη στην εποχή μας όαση ελευθεριακής κοινωνίας, μέσα στην παγκοσμιοποιημένη ζούγκλα του πιο βάρβαρου καπιταλισμού. Μια αυτόνομη κομμούνα."
Είχε, πάντως, την άνεση να μιλήσει στο τριήμερο φεστιβάλ των αντιεξουσιαστών της Θεσσαλονίκης για την Αμεση Δημοκρατία και σε ολονύκτιες συζητήσεις στην Αθήνα, με τους ανήσυχους νέους της Πετρούπολης και τα διψασμένα παιδιά των Εξαρχείων:
* Για τους σκληρούς αγώνες 12 χρόνων (γενικές απεργίες, πορείες, συγκρούσεις με την κρατική καταστολή και τους μπράβους των γαιοκτημόνων, καταλήψεις, απεργίες πείνας κ.ά.) που έφεραν τη νίκη: αναγκάστηκαν το κράτος και ο τοπικός γαιοκτήμονας να παραχωρήσουν στον δήμο τη νομή της αγροτικής γης -κι έτσι μπήκαν οι βάσεις της κολεκτίβας. «Δεν θέλουν να δώσουν την ιδιοκτησία, αλλά κι εμείς δεν τη θέλουμε. Η γη δεν ανήκει σε κανένα. Την κληρονομούμε από τους προγόνους μας, την καλλιεργούμε και οφείλουμε να την παραδώσουμε στα παιδιά μας βελτιωμένη» («Αυγή» 19-9-10). [σημ. οποιαδήποτε ομοιότητα με το παράδειγμα π.χ. της ΔΕΗ στην Δυτική Μακεδονία είναι τυχαία]
* Για την άσβεστη στο συλλογικό υποσυνείδητο ιστορική μνήμη: παράδοση ενάμιση αιώνα σχεδόν έχουν οι κομμούνες και οι κολεκτίβες στην Ισπανία, με τους αναρχικούς να πρωτοστατούν. Αποτέλεσαν την πεμπτουσία της Ισπανικής Επανάστασης (1936-38), καθώς οργανώθηκαν και εκατοντάδες από τους αγρότες και τους εργάτες στην Καταλονία, την Ανδαλουσία, την Αραγόνα, τη Λεβάντε και την Καστίλη. Καταπολεμήθηκε άγρια από το μεγάλο κεφάλαιο, την καθολική Εκκλησία και από όλα τα πολιτικά κόμματα- και πιο λυσσαλέα από τους φαλαγγίτες του Φράνκο και τους σταλινικούς κομμουνιστές.
* Για την έμπρακτη απόδειξη ότι (όχι στο απώτερο μέλλον, αλλά εδώ και τώρα) «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Στην Ανδαλουσία, που μαστίζεται από την ανεργία και την ανέχεια (το 2% των γαιοκτημόνων κατέχει το 50% της καλλιεργήσιμης γης, τρία εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας), στην πραγματική όαση της Μαριναλέντα «δεν υπάρχει ανισότητα, δεν έχουμε ανεργία, δεν μας εκμεταλλεύονται οι γαιοκτήμονες, ο πλούτος που παράγουμε επιστρέφει στον εργάτη...».
Δεν είναι αφελής ο δήμαρχος Γκορντίγιο για να ονειρεύεται ότι Μαριναλέντα μπορούν να ξεφυτρώσουν ξαφνικά παντού στον κόσμο. Τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας για μια ελευθεριακή κοινωνική οργάνωση υπερασπίστηκε με ιδιαίτερο πάθος στον τόπο όπου γεννήθηκε η αθηναϊκή δημοκρατία: αυτοδιεύθυνση, αποκέντρωση, αλληλοβοήθεια, οικονομική ισότητα, αλληλεγγύη -συνθήκες, δηλαδή, που διασφαλίζουν το δικαίωμα όλων των ανθρώπων να αποφασίζουν για τη μοίρα τους και να ζουν ανθρώπινα, με αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Είναι πλεονασμός -λέει- να μιλάμε για άμεση δημοκρατία. Η δημοκρατία δεν μπορεί να είναι παρά μόνον άμεση. Η λεγόμενη αντιπροσωπευτική δημοκρατία του αστικού κοινοβουλίου δεν είναι ούτε δημοκρατία ούτε αντιπροσωπευτική, αφού ο ρόλος εντολέως και εντολοδόχου αντιστρέφεται: οι υποτιθέμενοι εντολείς (ο λαός) αποξενώνονται από τα κέντρα αποφάσεων και οι θεωρητικά εντολοδόχοι (οι επαγγελματίες πολιτικοί) αυτονομούνται και αποφασίζουν για πάρτη τους. «Η δημοκρατία που μας πουλάνε από την τηλεόραση -λέει ο Γκορντίγιο- είναι η δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου, των ληστών του ΔΝΤ και των τραπεζών...».
Κι εσύ Καλλικράτεια Ελλάδα καλή τύχη' Είθε η ανάγκη ν' αφυπνίσει τη μνήμη ,το ήθος και την ευφυία σου.
Εγώ είμαι Έλληνας,Εγώ είμαι εκπαιδευτικός
Την 1η θέση σε παγκόσμιο διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα την υπερθέρμανση του πλανήτη κατέλαβε η φωτογραφία αυτή του Χρήστου Λαμπριανίδη. (Ο ατμοηλεκτρικός σταθμός στο βάθος είναι ο - άκαρδος- ΑΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ)
Τον Ιούνιο του 2010 δημιουργείται στο www.deviantart.com ένα group με το όνομα Coolclimate που θα αναλάμβανε να διοργανώσει έναν διεθνή διαγωνισμό με θέμα την υπερθέρμανση του πλανήτη. Συγκεντρώνονται περίπου χίλιες δουλειές μεταξύ των οποίων φωτογραφίες, αγάλματα, γραφικά και ζωγραφιές. Οι συμμετέχοντες ήταν από όλες τις γωνιές του πλανήτη.Ένα πάνελ από αξιόλογους εμπειρογνώμονες Τέχνης επιλέγει τις 20 καλύτερες,οι οποίες δημοσιεύονται στη Huffington Post και τίθενται σε δημόσια ψηφοφορία, μέσω της οποίας θα αναδεικνύονταν οι 5 καλύτερες.
Tο κείμενο που απέστειλε ο Χρήστος Λαμπριανίδης στην Huffington post και διαβάστηκε στην τελετή απονομής βραβείων αναφέρει μεταξύ άλλων :
Τον Ιούνιο του 2010 δημιουργείται στο www.deviantart.com ένα group με το όνομα Coolclimate που θα αναλάμβανε να διοργανώσει έναν διεθνή διαγωνισμό με θέμα την υπερθέρμανση του πλανήτη. Συγκεντρώνονται περίπου χίλιες δουλειές μεταξύ των οποίων φωτογραφίες, αγάλματα, γραφικά και ζωγραφιές. Οι συμμετέχοντες ήταν από όλες τις γωνιές του πλανήτη.Ένα πάνελ από αξιόλογους εμπειρογνώμονες Τέχνης επιλέγει τις 20 καλύτερες,οι οποίες δημοσιεύονται στη Huffington Post και τίθενται σε δημόσια ψηφοφορία, μέσω της οποίας θα αναδεικνύονταν οι 5 καλύτερες.
Tο κείμενο που απέστειλε ο Χρήστος Λαμπριανίδης στην Huffington post και διαβάστηκε στην τελετή απονομής βραβείων αναφέρει μεταξύ άλλων :
"Πρώτα απ’ όλα θα θελα να σας ευχαριστήσω. Εσάς και όλους τους συμμετέχοντες σ’ αυτό τον διαγωνισμό. Ήταν μια πραγματική πρόκληση κι ένα διαβατήριο για μας να θίξουμε ένα σημαντικότατο πρόβλημα που μας αφορά όλους. Σε όποια γωνιά του πλανήτη κι αν ζούμε. Μας αφορά όλους κι όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε τόσο πιο δραστικά μέτρα μπορούμε να πάρουμε.
• Λίγα λόγια για μένα και την περιοχή που ζω.
Εγώ είμαι Έλληνας. Κι έχω πιστεύω το προνόμιο να ζω σ’ ένα προικισμένο τόπο. Στη Δυτική Μακεδονία, στην Βορειοδυτική πλευρά της χώρας. Και το πιο παράδοξο για κομμάτι της Ελληνικής γης? Δεν βρέχεται από θάλασσα. Δεν της λείπει όμως. Πυκνά δάση, ποτάμια και λίμνες καλύπτουν σχεδόν το 65% της επιφάνειάς της. Μαζί με τον πολιτισμό και την ιστορία της , έχει κι ένα μοναδικό θησαυρό. Τον πλούσιο ορυκτό της πλούτο. Το υπέδαφός της έχει πλούσια κοιτάσματα λιγνίτη που εδώ και 50 χρόνια αποτελούν πηγή ηλεκτροδότησης όλης της χώρας μας. Ο λιγνίτης είναι πολύ σημαντικός για τον ενεργειακό τομέα της Ελλάδας αφού καλύπτει το 70% των αναγκών της χώρας σε ηλεκτρική ενέργεια. Η εξόρυξη του λιγνίτη γίνεται σε δύο κυρίως περιοχές της χώρας, στη Δυτική Μακεδονία και στην Πελοπόννησο.
Το νόμισμα αυτό όμως έχει 2 όψεις, όπως άλλωστε όλα τα νομίσματα. Η μία όψη λέει «ενεργειακή καρδιά» της χώρας, ανάπτυξη της μεγαλύτερης βιομηχανίας εξόρυξης και παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, της ΔΕΗ, δουλειά σε περισσότερους από 8000 ανθρώπους, υψηλό ΑΕΠ, σημαντικά περιθώρια ανάπτυξης. Για πολλά χρόνια η περιοχή μας είναι συνώνυμη της ενέργειας.
• Η άλλη όψη του νομίσματος - Το πρόβλημα
Η μακρόχρονη παραμονή των ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων στην περιοχή έχει επιφέρει τεράστια περιβαλλοντική ρύπανση. Η τέφρα και τα αιωρούμενα σωματίδια που εκπέμπονται από τις υψικαμίνους της ΔΕΗ είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικά για τη χλωρίδα και την πανίδα, ενώ καθιστούν την περιοχή ως την πιο επιβαρυμένη περιβαλλοντικά σε όλη την Ελλάδα. Η ελληνική ΔΕΗ, είναι η 5η μεγαλύτερη εταιρία παραγωγής λιγνίτη στον κόσμο, ενώ οι πιο ρυπογόνοι θερμοηλεκτρικοί σταθμοί στην Ευρώπη είναι αυτοί του Αγίου Δημητρίου και της Καρδιάς στην Κοζάνη (έκθεση της WWF).
Εγώ είμαι εκπαιδευτικός. Διδάσκω παιδιά Γυμνασίου. Πάνω από όλα όμως είμαι πατέρας. ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ. Δεν θέλω το περιβάλλον που ζούμε να υποθηκεύσει τη ζωή και το μέλλον των παιδιών. Των δικών μου παιδιών, των μαθητών μου, των συντοπιτών μου.
Είμαι όμως και φωτογράφος. Από χόμπι, από αγάπη. Πως θα μπορούσα άλλωστε να αποτυπώσω καλύτερα την ομορφιά του τόπου μου. Μα και τις ανάγκες του, την φθορά του, την αγωνία των κατοίκων του.
Δεν θέλω ο τόπος μου, που έχει τόσες ομορφιές, να πεθαίνει καθημερινά μέσα από την ανεξέλεγκτη χρήση του ορυκτού του πλούτου με αντάλλαγμα την ευμάρεια της περιοχής. Κι όταν εξαντληθεί ο πλούτος αυτός τι θα συμβεί; Τι γη και αέρα θα αφήσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας;"...
συνέχεια εδώ : http://www.kozan.gr/news.php?extend.8478
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Εν τω μεταξύ τα ερωτήματα, "φωτογραφικά" και αμείλικτα, παραμένουν ως σήμερα αναπάντητα , δίνοντας θέση στο φόβο και την ασφάλεια . Η Κεντρική και η Τοπική κυβέρνηση - που διεκδικεί μάλιστα την ψήφο των πολιτών τις μέρες αυτές- οφείλουν απαντήσεις πολιτικής , στρατηγικής και μέτρων στους καρβουνάδες της Δυτικής Μακεδονίας, καθότι το τίμημα της ευμάρειας βαρύ, το μέλλον αβέβαιο ,η γιγάντια ΔΕΗ διαμελιζόμενη και οι όποιες προτάσεις υπονομευμένες εν τη γεννέσει τους...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Εν τω μεταξύ τα ερωτήματα, "φωτογραφικά" και αμείλικτα, παραμένουν ως σήμερα αναπάντητα , δίνοντας θέση στο φόβο και την ασφάλεια . Η Κεντρική και η Τοπική κυβέρνηση - που διεκδικεί μάλιστα την ψήφο των πολιτών τις μέρες αυτές- οφείλουν απαντήσεις πολιτικής , στρατηγικής και μέτρων στους καρβουνάδες της Δυτικής Μακεδονίας, καθότι το τίμημα της ευμάρειας βαρύ, το μέλλον αβέβαιο ,η γιγάντια ΔΕΗ διαμελιζόμενη και οι όποιες προτάσεις υπονομευμένες εν τη γεννέσει τους...
Βάσσος Λυσσαρίδης:Αν ξεχάσω ... θάχω ενταφιάσει την αξιοπρέπεια μου
Ατιμώρητα εγκλήματα υποτροπιάζουν. Ο Ταλάτ δημιούργησε τον Αϊχμάν. Οι Τοπάλ Οσμάν και Κεμάλ πρόδρομοι για τα Νταχάου, το Δίστομο και τον ορφανό Πενταδάκτυλο.
Η σιωπή ισοδυναμεί με συνενοχή και η απάθεια διευκολύνει την συνέχιση.
Όταν γυρίζω πίσω χάνω την πυξίδα και τον χρόνο, τη γλώσσα, τη φυλή, την εθνότητα, γιατί κοινός ο πόνος, κοινή η οργή, κι η εμμονή για δικαίωση.
Σαμψούντα, Άδανα, Σμύρνη, Κερύνεια με κυνηγούν και στερεότυπα καταγράφω.
Αν ξεχάσω την Αμισό, τη Σάντα, την Κόνικα, τη Σασσούν, το Ασσυριακό Khoi, τη Σμύρνη θάχω ενταφιάσει την αξιοπρέπεια μου,
Αν παραγνωρίσω την Ποντιακή κραυγή Ν΄ αοιλή εμάς και βάϊ εμάς η Ρωμανίαν πάρθεν, τους σταυρωμένους νέο-Σπάρτακους που μεταθανάτια σταυρώνουν τους σταυρωτήδες θάχω χάσει τον αυτοσεβασμό μου
Γιατί θα με κυνηγούν οι κραυγές των θρυμματισμένων από τους Τσέτες νηπίων στους Ποντιακούς βράχους, οι ρόγχοι των απαγχονισμένων Αρμένιων διανοούμενων, οι πατημασιές των πεταλωμένων, ο άφωνος πόνος των βιασθέντων, το περήφανο βλέμμα του Πόντιου με την εθνική συνείδηση που δεν πεθαίνει ούτε στη διασπορά ούτε στην πατρώα γη με το στα φανερά Μαχμούτ αγάς και στα κρυφά Νικόλας τα ζωντανά μάτια των αποκεφαλισθέντων Αρμενίων, η Αρμένισσα μάνα που θηλάζει το βρέφος με πηχτό αίμα, τα ακρωτηριασμένα σώματα των Ασσυρίων, οι καμένες σάρκες στη Σμύρνη, και ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος, οι εξόριστοι σοφοί της Ιωνίας που «χωρίς του Όμηρου τα ποιητικά αδημονούν κι αγανακτούν κι αναζητούν τους τραγωδούς, τους ποιητές, τ΄Απόλλωνα τη λύρα και την απέριττη τη γνώριμη αρχιτεκτονική.
Καμένη Ιωνία.
Δεν κάηκαν μονάχα οι άνθρωποι. Έριξαν στην πυρά θεούς, θεάνθρωπους άφθαστους στίχους, σκέψεις που το σκοτάδι έκαψαν κι έμεινε τώρα ορφανή με μόνο σιωπηλούς θεούς να καρτερούν... συνέχεια εδώ
Αντιστίξεις: Οι μείζονες και οι ελάσσονες
Φιντέλ Κάστρο .....«Η επανάστασή μας είχε να αντιπαρατεθεί με την πλέον ισχυρή αυτοκρατορία του κόσμου, την αυτοκρατορία των γιάνκηδων. Είναι μια αυτοκρατορία βαρβάρων και πολλοί από τους ηγέτες της ήταν πραγματικά βάρβαροι...Είναι η πλέον πολεμοχαρής αυτοκρατορία», δήλωσε ο 84χρονος Φιντέλ που ήταν ντυμένος με τα γνωστά στρατιωτικά πράσινο-χακί ρούχα.
Ο Κάστρο η χώρα του οποίου υφίσταται επί 48 χρόνια το αμερικανικό εμπάργκο, μίλησε για τρία τέταρτα της ώρας στη μεγάλη συγκέντρωση, και στη στυνέχεια εκφώνησε ομιλία, με κάποια δυσκολία, και σχεδόν αυτοσχεδιάζοντας, για μισή ώρα ακόμα μπροστά στο Μουσείο της Επανάστασης, όπου ανακοίνωσε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1960 την ίδρυση των Επιτροπών υπεράσπισης της Επανάστασης.
«Ο καπιταλισμός δεν έχει καμία ηθική αξία, ούτε δεοντολογική, όλα είναι εμπόριο. Δεν μπορεί να διαπαιδαγωγείται ένας λαός κατ' αυτόν τον τρόπο γιατί μετατρέπεται σε εγωιστή και κακοποιό »...
___________________________________________________________________________Καραμανλής - ο ελάσσων : ....Στις δημόσιες εκείνες τοποθετήσεις μου δεν έχω να προσθέσω οτιδήποτε. Τις συνοψίζω κατά συνέπεια στις ακόλουθες επισημάνσεις:
1. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς της λίμνης Βιστωνίδας και των παρόχθιων εκτάσεων είχε οριστικοποιηθεί από τις προ του Μαρτίου 2004 Κυβερνήσεις. Το Δημόσιο είχε αναγνωρίσει υπέρ της Μονής την κυριότητα της εν λόγω περιοχής. Οι σχετικές υπουργικές αποφάσεις και τα αντίστοιχα πρωτόκολλα παράδοσης παραλαβής είχαν σημειωθεί στα βιβλία μεταγραφών των οικείων Υποθηκοφυλακείων ήδη από το 2003.
2. Δεσμευόμενοι από τις αποφάσεις αυτές και λόγω του κοινωνικού προβλήματος που είχε δημιουργηθεί στους κατοίκους των γειτονικών περιοχών και της αξίωσης τους να αντιμετωπισθεί το πρόβλημά τους, αλλά και λόγω της έλλειψης των απαιτούμενων πόρων για τυχόν απαλλοτριώσεις, οι υπουργοί της Κυβέρνησης της ΝΔ, ο καθένας στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, υιοθέτησαν την καθ όλα νόμιμη διαδικασία των ανταλλαγών. Διαδικασία που άλλωστε είχε εφαρμοστεί συχνά στο παρελθόν.
3. Κατά τη διάρκεια των εργασιών των δύο συνεχόμενων εξεταστικών επιτροπών που συνεστήθησαν, της μακρόχρονης διερεύνησης της υπόθεσης και της εξέτασης μεγάλου αριθμού μαρτύρων ουδέν το επιλήψιμο προέκυψε. Δηλαδή, ούτε καν σκιά υποψίας περί ποινικών ευθυνών για τα πολιτικά πρόσωπα. Και αυτό παρά την εμφανή εμπάθεια και προκατάληψη που επιδείχθηκε από διάφορες πλευρές.
1. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς της λίμνης Βιστωνίδας και των παρόχθιων εκτάσεων είχε οριστικοποιηθεί από τις προ του Μαρτίου 2004 Κυβερνήσεις. Το Δημόσιο είχε αναγνωρίσει υπέρ της Μονής την κυριότητα της εν λόγω περιοχής. Οι σχετικές υπουργικές αποφάσεις και τα αντίστοιχα πρωτόκολλα παράδοσης παραλαβής είχαν σημειωθεί στα βιβλία μεταγραφών των οικείων Υποθηκοφυλακείων ήδη από το 2003.
2. Δεσμευόμενοι από τις αποφάσεις αυτές και λόγω του κοινωνικού προβλήματος που είχε δημιουργηθεί στους κατοίκους των γειτονικών περιοχών και της αξίωσης τους να αντιμετωπισθεί το πρόβλημά τους, αλλά και λόγω της έλλειψης των απαιτούμενων πόρων για τυχόν απαλλοτριώσεις, οι υπουργοί της Κυβέρνησης της ΝΔ, ο καθένας στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, υιοθέτησαν την καθ όλα νόμιμη διαδικασία των ανταλλαγών. Διαδικασία που άλλωστε είχε εφαρμοστεί συχνά στο παρελθόν.
3. Κατά τη διάρκεια των εργασιών των δύο συνεχόμενων εξεταστικών επιτροπών που συνεστήθησαν, της μακρόχρονης διερεύνησης της υπόθεσης και της εξέτασης μεγάλου αριθμού μαρτύρων ουδέν το επιλήψιμο προέκυψε. Δηλαδή, ούτε καν σκιά υποψίας περί ποινικών ευθυνών για τα πολιτικά πρόσωπα. Και αυτό παρά την εμφανή εμπάθεια και προκατάληψη που επιδείχθηκε από διάφορες πλευρές.
Δεν είναι όμως έτσι ακριβώς :
___________________________________________________________________________
Μπεγλίτης : ...Μετά την ετυμηγορία του αντιπροέδρου της κυβέρνηση κ. Θόδωρου Πάγκαλου ότι μία από τις αιτίες για την οικονομική χρεοκοπία της χώρας είναι ότι πολιτικοί και πολίτες «όλοι μαζί φάγαμε τα λεφτά», άλλο ένα μέλος της κυβέρνησης πυροδοτεί τη δημόσια συζήτηση και αποδίδει τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και στις περιττές αγορές πανάκριβων οπλικών συστημάτων.
Την καταγγελία – παραδοχή ότι με το πρόσχημα της τουρκικής απειλής στήθηκε ένα πάρτι στο χώρο των αμυντικών εξοπλισμών και ορισμένοι έφτιαξαν περιουσίες, ενδεχομένως και πολιτικές καριέρες (!) εξαπέλυσε σήμερα ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Πάνος Μπεγλίτης.
απο :www.capital.gr
ε.. μετά απ'αυτα... κανείς δεν κοιμάται ... nessun dorma
Εργασιακά : περασμένα ναι , ξεχασμένα όχι
ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ ΣΤΑΧΑΝΟΒΙΣΜΟΣ,
Ο ΔΙΔΥΜΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΤΕΪΛΟΡΙΣΜΟΥ
Ο ΔΙΔΥΜΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΤΕΪΛΟΡΙΣΜΟΥ
ΑΠΟ: http://gerontakos.blogspot.com/2009_08_01_archive.html
Το βράδυ της 30ής προς 31 Αυγούστου 1935, ο σοβιετικός ανθρακωρύχος Αλεξέι Σταχάνοφ (1906-1977) εξάγει 105 (!) τόνους άνθρακος μέσα σε... έξι μόνο ώρες εργασίας στο ανθρακωρυχείο Ιρμίνο του Ντόνετς, καταρρίπτοντας τη μέση ημερήσια νόρμα που ανερχόταν σε επτά τόνους .
Τρεις βδομάδες αργότερα ο ίδιος εργάτης διπλασιάζει την απόδοσή του, ανεβάζοντας την ατομική του παραγωγή σε... 227 τόνους.
Με αφορμή το πρωτοφανές αυτό ρεκόρ , η σταλινική προπαγάνδα πραγματοποιεί μιαν τεράστια εκστρατεία παρακίνησης όλων των σοβιετικών εργατών, να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Αλεξέι Σταχάνοφ, καθιερώνοντας μια σειρά από ηθικές και υλικές διακρίσεις για τους "σταχανοβίτες ήρωες της σοβιετικής εργασίας".
Πολλά χρόνια αργότερα, θα αποκαλυφθεί ότι η ιστορία του υπερπαραγωγικού Σταχάνοφ ήταν μια τέλεια σκηνοθετημένη επιχείρηση, κατά την οποία το τελικό προϊόν της συντονισμένης δουλειάς μιας μεγάλης ομάδας εργαζομένων εμφανίστηκε να προέρχεται από τον άνθρωπο που το σταλινικό καθεστώς τον παρουσίασε ως πρότυπο του σοβιετικού εργάτη.
Έτσι καθιερώθηκε ένα από τα πιο εξοντωτικά, για τη σωματική και ψυχική υγεία των εργαζομένων, σύστημα εργασίας , αντίστοιχο προς τον αυστηρά καθορισμένο καταμερισμό της εργασίας που ίσχυε στη Δύση και ονομαζόταν "τεϊλορισμός".
Εκατομμύρια εργαζόμενοι εξοντώθηκαν κάτω από την τεράστια πίεση που ασκούσαν επάνω τους οι πεινασμένοι για παραγωγικά ρεκόρ εργοστασιακοί κομισάριοι, εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν σε δυσμένεια και εξοντώθηκαν ως "εργασιακά παράσιτα" και "σαμποτέρ" της σοβιετικής παραγωγής.
Τρεις βδομάδες αργότερα ο ίδιος εργάτης διπλασιάζει την απόδοσή του, ανεβάζοντας την ατομική του παραγωγή σε... 227 τόνους.
Με αφορμή το πρωτοφανές αυτό ρεκόρ , η σταλινική προπαγάνδα πραγματοποιεί μιαν τεράστια εκστρατεία παρακίνησης όλων των σοβιετικών εργατών, να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Αλεξέι Σταχάνοφ, καθιερώνοντας μια σειρά από ηθικές και υλικές διακρίσεις για τους "σταχανοβίτες ήρωες της σοβιετικής εργασίας".
Πολλά χρόνια αργότερα, θα αποκαλυφθεί ότι η ιστορία του υπερπαραγωγικού Σταχάνοφ ήταν μια τέλεια σκηνοθετημένη επιχείρηση, κατά την οποία το τελικό προϊόν της συντονισμένης δουλειάς μιας μεγάλης ομάδας εργαζομένων εμφανίστηκε να προέρχεται από τον άνθρωπο που το σταλινικό καθεστώς τον παρουσίασε ως πρότυπο του σοβιετικού εργάτη.
Έτσι καθιερώθηκε ένα από τα πιο εξοντωτικά, για τη σωματική και ψυχική υγεία των εργαζομένων, σύστημα εργασίας , αντίστοιχο προς τον αυστηρά καθορισμένο καταμερισμό της εργασίας που ίσχυε στη Δύση και ονομαζόταν "τεϊλορισμός".
Εκατομμύρια εργαζόμενοι εξοντώθηκαν κάτω από την τεράστια πίεση που ασκούσαν επάνω τους οι πεινασμένοι για παραγωγικά ρεκόρ εργοστασιακοί κομισάριοι, εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν σε δυσμένεια και εξοντώθηκαν ως "εργασιακά παράσιτα" και "σαμποτέρ" της σοβιετικής παραγωγής.
Ποσά ρεκόρ επενδύει η Παγκόσμια Τράπεζα στον άνθρακα
Juliette Jowit , guardian.co.uk. ΑΠΟ : www.researchonmoneyandfinance.org
3,4 δισ. $ επενδύθηκαν πέρυσι στο πιο ρυπογόνο καύσιμο, παρά τις διεθνείς δεσμεύσεις για μείωση των εκπομπών.
3,4 δισ. $ επενδύθηκαν πέρυσι στο πιο ρυπογόνο καύσιμο, παρά τις διεθνείς δεσμεύσεις για μείωση των εκπομπών.
Καπνός απ'το μεγαλύτερο Θερμοηλεκτρικό Σταθμό της Ευρώπης στο Belchatow.
Φωτο: Peter Andrews/Reuters
Ποσά ρεκόρ επενδύθηκαν το περασμένο έτος στην παραγωγή ενέργειας από άνθρακα – την υψηλότερης έντασης εκπομπών άνθρακα μορφή ενέργειας στον πλανήτη - από την Παγκόσμια Τράπεζα, παρα τις διεθνείς δεσμεύσεις μείωσης των εκπομπών άνθρακα που ευθύνινται για την κλιματική αλλαγή.
Η Παγκόσμια Τράπεζα δήλωσε αυτήν την εβδομάδα ότι συνολικά 3,4 δισ. $ - το ένα τέταρτο του συνόλου της χρηματοδότησης για ενεργειακά έργα - δαπανήθηκαν κατά το τελευταίο έτος, έως τον Ιούνιο του 2010, για τη χρηματοδότηση της κατασκευής νέων ανθρακικών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, συμπεριλαμβανομένου του αμφιλεγόμενου σταθμού Medupi στη Νότια Αφρική. Κατά την ίδια περίοδο , η τράπεζα δαπάνησε 1 δις δολάρια για την έρευνα και την άντληση πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Περιβαλλοντικές οργανώσεις ανέφεραν ότι οι δαπάνες για τον άνθρακα κατά την εν λόγω περίοδο ήταν 40 φορές περισσότερες από ότι πέντε χρόνια πρίν, και ισχυρίζονται ότι υπήρξε "έλλειψη συνοχής στο επίκεντρο του προβληματισμού της Παγκόσμιας Τράπεζας για την ενέργεια", που μπορεί να βλάψει μακροπρόθεσμα τις προσπάθειες μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και των αέριων του θερμοκηπίου από ανθρακικούς σταθμούς.
«Την ίδια στιγμή που η τράπεζα επιδιώκει τον έλεγχο των δισεκατομμυρίων, τα οποία θα διοχετευθούν στις αναπτυσσόμενες χώρες, ως βοήθεια για να αντιμετωπίσουν την παγκόσμια υπερθέρμανση, εξακολουθεί να δανείζει απίστευτα μεγάλα και αυξανόμενα ποσά για τη χρηματοδότηση ενεργειακών σταθμών άνθρακα ", δήλωσε ο Alison Doig, σύμβουλος για την αλλαγή του κλίματος της φιλανθρωπικής οργάνωσης Christian Aid.
"Ξέρουμε ότι ο άνθρακας είναι το πιο ρυπογόνο απ΄ όλα τα ορυκτά καύσιμα - που επιδεινώνει την κλιματική κρίση, η οποία επιφέρει καταστροφικές συνέπειες στη ζωή των ανθρώπων που ζουν σε φτώχεια. Γνωρίζουμε επίσης ότι χρηματοδοτώντας την κατασκευή σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα η τράπεζα δεσμεύει τις χώρες στη χρήση άνθρακα για τα επόμενα 40 έως 50 έτη [το προσδόκιμο ζωής των σταθμών]. "
Η Παγκόσμια Τράπεζα υπερασπίστηκε τις χρηματοδοτήσεις της λέγοντας ότι οι αριθμοί για το 2010 στρεβλώθηκαν από δύο μεγάλα έργα άνθρακα στη Μποτσουάνα και τη Νότια Αφρική, ενώ κατά τη διάρκεια της πενταετούς περιόδου από το 2005 η τράπεζα είχε δαπανήσει 4,5 δισ.$ για ηλεκτροπαραγωγή με καύση άνθρακα και 12.5 δις $ για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και για εξοικονόμηση ενέργειας – με έτος ρεκόρ για τους τομείς αυτούς πέρυσι.
Σταθμοί άνθρακα χρηματοδοτήθηκαν μόνο σε «εξαιρετικές περιπτώσεις, σε όσες χώρες υπάρχουν λίγες ή καθόλου δυνατότητες για άλλες πηγές ενέργειας", δήλωσε ο Roger Morier, Εκπρόσωπος της Παγκόσμιας Τράπεζας.
«Το Ενεργειακό χαρτοφυλάκιό μας είναι όλο και περισσότερο προσανατολισμένο προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την εξοικονόμηση ενέργειας », πρόσθεσε ο Mori. "Εκπληρώνουμε την εντολή να ανταποκρινόμαστε στις επείγουσες ανάγκες των πελατών χωρών για πρόσβαση σε επαρκή, αξιόπιστη, οικονομικά προσιτή ηλεκτρική ενέργεια, βοηθώντας ταυτόχρονα αυτές τις χώρες να προχωρήσουν σε Ανάπτυξη με χαμηλές εκπομπές άνθρακα, το συντομότερο δυνατό."
ΛΑΚΩΝΙΚΑ
«Δώσε άδειο φακελάκι»...
Πρωτοβουλία στη Σπάρτη «Εάν σου ζητήσουν φακελάκι, δώσε ένα άδειο!». Με αυτό το σύνθημα και το τηλέφωνο των Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ., οι γιατροί του νοσοκομείου Σπάρτης πρωτοπορούν, παροτρύνοντας τους πολίτες να προβούν σε καταγγελίες. Η απόφαση να υιοθετηθεί η αφίσα ήταν ομόφωνη και εντάσσεται σε μία γενικότερη προσπάθεια «αυτοκάθαρσης» του κλάδου.
ΑΠΟ: news.kathimerini.gr και toxazopouli.blogspot.com
Αμερικανίζομεν μετ΄ευτελείας
«Τροπαιούχος» από το... εξωτερικό ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
Του Δημήτρη Μυ
Του Δημήτρη Μυ
Ολοκληρώνει αύριο και επιστρέφει στην Αθήνα, «τροπαιούχος» ο πρωθυπουργός από τις ΗΠΑ. Στην ομιλία του στη ΓΣ του ΟΗΕ εμφανίστηκε «μέγιστος» να έχει κάνει το καθήκον του για την επίλυση των προβλημάτων της χώρας του (μας) και να προσφέρει ιδέες για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων προβλημάτων. Ο πρωθυπουργός, πράγματι, «γράφει» στο εξωτερικό. Εντός έχει...κάποιες δυσκολίες με τις οποίες θα πρέπει να ασχοληθεί επιστρέφοντας.
Πρόκειται, ωστόσο, για δυσκολίες οι οποίες προκύπτουν από την πολιτική του επιλογή να ικανοποιεί και να εισπράττει το χειροκρότημα των συνομιλητών του στο εξωτερικό, ειδικά των Αμερικανών...
Γιατί είναι καταγοητευμένοι μαζί του οι Αμερικανοί δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς. Ήδη έχει αμερικανοποιήσει απόλυτα το σύστημα υγείας, την παιδεία, τις εργασιακές σχέσεις. Μετατρέπει την Ελλάδα σε παράδεισο για τους fast track «επενδυτές». Όποιος γουστάρει, μπορεί να απολύει χωρίς αποζημιώσεις, να απασχολεί όποιον θέλει, όποτε θέλει και για όσο θέλει τους... δουλοπάροικούς του. Μπορεί να χτίζει, να γκρεμίζει, να μπαζώνει, χωρίς να δίνει λογαριασμό στις χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες, τις ενστάσεις, τις natura. Αυτή η «χώρα –παράδεισος» , χωρίς πολλές κουβέντες ικανοποίησε το αμερικανικό αίτημα για φρενάρισμα των ρωσικών ενεργειακών σχεδίων και συνδέθηκε ταχύτατα με τον ισραηλινό στρατιωτικό βραχίονα. Αυτή η κυβέρνηση θα φροντίσει να ικανοποιηθεί η αμερικανική απαίτηση για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ μέχρι τον ερχόμενο Δεκέμβρη υιοθετώντας μια ευρύτερη αντίληψη γύρω από το θέμα της ονομασίας.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι , όπως ακούγεται, η Αμερικανική Τράπεζα (BOA) επαναδραστηριοποιείται έντονα στην Αθήνα, νοικιάζοντας μάλιστα κτίριο απέναντι από την αμερικανική πρεσβεία, προκειμένου να συμμετάσχει στο μεγάλο φαγοπότι της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας το οποία ξεκινά....
Είναι λοιπόν, προφανές, γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου, αποσπά το ζεστό χειροκρότημα των «αγορών». Το ίδιο προφανές είναι, ότι αυτό το ξένο χειροκρότημα θα του κοστίσει σε ψήφους εντός. Όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία, καθώς φαίνεται ότι ο Γιώργος Παπανδρέου, «παίζει» για άλλο κοινό....
Επιλέγοντας
Από: τα ιστολόγια που παρακολουθώ
“Οι περίοδοι κρίσης είναι περίοδοι μεγάλης ελευθερίας. Ο κόσμος αποδιαρθρώνεται, οι κοινωνίες αποσυντίθενται, οι ελπίδες και οι αξίες με τις οποίες ζήσαμε καταρρέουν. Το μέλλον παύει να είναι η προέκταση των προηγούμενων τάσεων. Η κατεύθυνση των πραγμάτων είναι συγκεχυμένη, η πορεία της ιστορίας μένει μετέωρη”... Andre Gorz στο βιβλίο του «Οι δρόμοι του παράδεισου»
Ιδού λοιπόν μερικοί αριθμοί της αποδιάρθρωσης :
- Τα ποσοστά ανεργίας εκτινάχθηκαν στο 11,8% κατά τους μήνες Απρίλιο, Μάιο και Ιούνιο 2010, από 11,7% στο πρώτο τρίμηνο του έτους και από 8,9% το αντίστοιχο περυσινό διάστημα.
Ο επισήμως καταγεγραμμένος αριθμός των ανέργων ανέρχεται αυτή τη στιγμή στους 594.032 ανθρώπους.
- Ισχυρό πλήγμα έχει δεχθεί η απασχόληση σε τρεις βασικούς κλάδους εξαιτίας της κρίσης. Στις κατασκευές, τη μεταποίηση και το εμπόριο χάθηκαν σε διάστημα ενός χρόνου σχεδόν 100.000 θέσεις εργασίας από τις 148.000 περίπου που απωλέσθησαν στο σύνολο της οικονομίας, καθώς η κατανάλωση υποχωρεί, η οικοδομή βρίσκεται σε κάθετη πτώση για τρίτο συνεχόμενο έτος και οι δημόσιες επενδύσεις έχουν περικοπεί δραστικά προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του Μνημονίου για το έλλειμμα.
________________________________________
- Ο αριθμός των φτωχών στις ΗΠΑ αυξήθηκε για τρίτη συνεχή χρονιά το 2009, με 43,7 εκατομμύρια ανθρώπους να ζουν σε συνθήκες φτώχειας, το υψηλότερο ποσοστό σε 51 χρόνια, ανακοίνωσε σήμερα η στατιστική υπηρεσία.
Το ποσοστό φτώχειας έφθασε το 14,3% το 2009, έναντι 13,2% το προηγούμενο έτος, και η φτώχεια πλήττει ένα άτομο στα επτά, το υψηλότερο ποσοστό από το 1994, δήλωσε ο Ντέιβιντ Τζόνσον, της στατιστικής υπηρεσίας. Έτσι, τέσσερα εκατομμύρια επιπλέον «πέρασαν» στο επίπεδο της φτώχειας το 2009.
________________________________________
- Σύμφωνα με παράγοντες του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, όπως το Bloomberg και η γαλλική τράπεζα Credit Agricole, «η Ελλάδα μπορεί να πληρώσει περίπου 13 δισ. ευρώ επιπλέον σε τόκους, για το χρέος που πρόκειται να πουλήσει αυτή τη χρονιά».
13 δισ. ευρώ επιπλέον από τα κρατικά ταμεία, για να χορτάσουν την ακόρεστη δίψα αυτών που ζουν «νοικιάζοντας» το χρέος των χωρών!
________________________________________
- Αυτή την εβδομάδα στο υπουργείο Άμυνας μονογραφούσαν τα συμβόλαια για την αγορά δύο επιπλέον υποβρυχίων «τύπου 214», κόστους ενός δισ. ευρώ, εκτός των τεσσάρων που έχουμε παραγγείλει και ακόμη δεν έχουν παραληφθεί.
Το συμβόλαιο, μάλιστα, υποχρεώνει την ελληνική πλευρά στην άμεση καταβολή 300 εκατ. ευρώ ως προκαταβολή στους νέους ιδιοκτήτες των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, την Abu Dhabi Mar και την Thyssen, και τους Γερμανούς σε ρόλο συνεταίρου. Και να σκεφτεί κανείς, ότι προ 2-3 ετών οι Γερμανοί προσέφεραν στην Ελλάδα σχεδόν τζάμπα δυο υποβρύχια «τύπου 209».
Παράλληλα, συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις - αν και σε πιο χαλαρούς ρυθμούς σε σχέση με τα υποβρύχια - για έξι γαλλικές φρεγάτες, μέσω διακρατικής συμφωνίας. Το πρόγραμμα υπερβαίνει τα 3,5 δισ. ευρώ, ενώ στην ανάπτυξή του εκτιμάται ότι θα προσεγγίσει τα 6 δισ. ευρώ.
Η διμερής συμφωνία Παπανδρέου – Ερντογάν για μείωση των εξοπλισμών αναστέλλεται ή καταστέλλεται?
________________________________________
- Περισσότερα από 100 σκάφη αναψυχής έχει δεσμεύσει το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, οι ιδιοκτήτες των οποίων απειλούνται με πρόστιμα αλλά και με παραπομπή στη Δικαιοσύνη. Εκτεταμένοι έλεγχοι στις μαρίνες αποκάλυψαν εικονικά ναυλοσύμφωνα που είχαν κάνει οι ιδιοκτήτες σκαφών σε μέλη της οικογένειάς τους ή στο υπηρετικό τους προσωπικό, προκειμένου τα σκάφη τους να χαρακτηρίζονται επαγγελματικά και να αποφεύγουν σημαντικές φορολογικές υποχρεώσεις. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ιδιοκτήτη πολυτελούς σκάφους που το είχε ναυλώσει στον Πομάκο υπηρέτη του... Το ΣΔΟΕ προσπαθεί να εξιχνιάσει τα στοιχεία 4.000 φυσικών προσώπων που έχουν σκάφος άνω των 10 μέτρων, προκειμένου να δικαιολογήσουν τον τρόπο απόκτησης του. ________________________________________
- Αγόρασε την βενζίνη με τιμή 1,553 το λίτρο και πουλούσε με τιμή 1,503 το λίτρο. Συνελήφθη και παραπέμπεται στο αυτόφωρο ο βενζινοπώλης που πωλούσε 3 λεπτά το λίτρο πάνω από το πλαφόν – και όχι η εταιρεία του, που πωλούσε 53 λεπτά πάνω !
Αποανάπτυξη : ευημερώντας μέσα στην ύφεση
Οι «οικοταρτούφοι» και ο μύθος της πράσινης ανάπτυξης
...και εδώ: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=95401
...και αλλού
Η από-ανάπτυξη αναφέρεται πρωτίστως στην ανάγκη αποσύνδεσης του στόχου της κοινωνικής ευημερίας από τον στόχο της οικονομικής μεγέθυνσης, της αύξησης δηλαδή του ΑΕΠ.
Η πρόταση της από-ανάπτυξης είναι απλή. Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα χωρίς να χρειάζεται να παράγουμε ή να καταναλώνουμε όλο και περισσότερο. Ακόμα πιο ριζοσπαστικά, η από-ανάπτυξη προτείνει μια ανάστροφη διαδικασία απο-μεγένθυνσης, ή σμίκρυνσης αν θέλετε, της οικονομίας, δηλαδή ελάττωσης της συνολικής παραγωγής και της συνολικής κατανάλωσης. Η διαδικασία αυτή είναι απαραίτητη, όπως θα εξηγήσω, αν θέλουμε να αποφύγουμε την οικολογική καταστροφή. Και αν την διαχειριστούμε σωστά, η απο-ανάπτυξη όχι μόνο δεν θα οδηγήσει σε αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας, αλλά μπορεί και να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής μας.
Ο όρος απο-ανάπτυξη μεταφράζει στα ελληνικά το γαλλικό décroissance, ή το αγγλικό de-growth, όρος ο οποίος πρωτοεισήχθη από τους οικονομολόγους Jacques Grinevald του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, και Serge Latouche του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Ο τελευταίος έχει γράψει σειρά δημοφιλέστατων βιβλίων πάνω στο θέμα και πολλά άρθρα στην Γαλλική και Διεθνή έκδοση της Le Monde.
Στην Γαλλία, και κατά δεύτερο λόγο στην Ιταλία και την Ισπανία, έχουν γεννηθεί κινήματα πολιτών τα οποία σήμερα αριθμούν χιλιάδες μέλη και τα οποία εργάζονται και εφαρμόζουν καθημερινά, μακριά από ακαδημαϊκές συζητήσεις, την ιδέα της από-ανάπτυξης. Τα κινήματα αυτά έχουν ενεργό ρόλο στην ανάπτυξη δικτύων ανταλλαγών και κοινοτικών νομισμάτων, κοινόκτητων οικισμών και οικολογικών καταλήψεων, κοινόκτητων συστημάτων επιδιόρθωσης ποδηλάτων ή χρήσης αυτοκινήτων, συνεταιριστικών τραπεζών, αγροτοσυναιτερισμών βιολογικών προϊόντων και οικολογικών αυτό-διοικούμενων βιοτεχνιών.
Το μήνυμα της απο-ανάπτυξης δεν είναι απλά ότι πρέπει να καταναλώνουμε λιγότερο. Ανατρέποντας το τοτέμ της οικονομικής ανάπτυξης, η από-ανάπτυξη μας καλεί να επανακτήσουμε την οικονομία από τα χέρια των ειδικών. Να επανα-πολιτικοποιήσουμε δηλαδή την δημόσια συζήτηση για το τι οικονομία θέλουμε και για ποιο σκοπό.
Γιατί να από-αναπτυχθούμε?
Επειδή η οικονομική ανάπτυξη δεν είναι βιώσιμη. Δεν είναι βιώσιμη οικολογικά, δεν είναι βιώσιμη κοινωνικά, δεν είναι βιώσιμη ούτε καν οικονομικά. Η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης είναι ένα οξύμωρο το οποίο πρέπει να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας...
συνέχεια εδώ: http://www.iliosporoi.net/index.php?view=article&catid=34:social-a-poltical-ecology&id=199:o-&tmpl=component&print=1&page
συνέχεια εδώ: http://www.iliosporoi.net/index.php?view=article&catid=34:social-a-poltical-ecology&id=199:o-&tmpl=component&print=1&page
...και εδώ: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=95401
...και αλλού
- Σώπα, δάσκαλε, φώναξε∙ σώπα, δάσκαλε, ν’ ακούσουμε το πουλί!…
«Αναφορά στο Γκρέκο» - Νίκος Καζατζάκης
Μα πού μεταφέρονται τα παιδιά? τα ευρώ? η λογική? Γιατί δεν μεταφέρονται οι δάσκαλοι? τα σχολεία?
Μειωμένος κατά 850.000 ευρώ είναι ο προϋπολογισμός της νομαρχίας Κοζάνης για τη μεταφορά των μαθητών στα σχολεία, αν και ο αριθμός των μεταφερομένων μαθητών παραμένει ίδιος με πέρυσι. Τα χρήματα που διατίθενται φέτος από τον κρατικό κορβανά για τη μεταφορά των περίπου 2.000 μαθητών των δύο βαθμίδων της εκπαίδευσης ανέρχονται μόλις σε 3.800.000 ευρώ έναντι των 4.650.000 ευρώ που ήταν πέρυσι. Για τη μεταφορά των περίπου 2.000 μαθητών στο νομό Κοζάνης μισθώνονται περί τα 30 λεωφορεία και 40 ταξί.
Από: http://ai-vres.blogspot.com/2010/09/blog-post_3364.htmlΜα πού μεταφέρονται τα παιδιά? τα ευρώ? η λογική? Γιατί δεν μεταφέρονται οι δάσκαλοι? τα σχολεία?
Μπροστά στη συνταγματική κρίση
του Δημήτρη Μπελαντή
από το δρόμο τής Αριστεράς, 13 Σεπτεμβρίου 2010
Αναρτήθηκε απο : http://radicaldesire.blogspot.com/
Οι διαδοχικές δέσμες μέτρων κάτω από την κυριαρχία της τρόικας, των Ε.Ε.-ΔΝΤ και της ελληνικής αστικής τάξης έχουν θέσει σε δοκιμασία τη συνοχή του ίδιου του ελληνικού (αστικού) ισχύοντος Συντάγματος.
από το δρόμο τής Αριστεράς, 13 Σεπτεμβρίου 2010
Αναρτήθηκε απο : http://radicaldesire.blogspot.com/
Οι διαδοχικές δέσμες μέτρων κάτω από την κυριαρχία της τρόικας, των Ε.Ε.-ΔΝΤ και της ελληνικής αστικής τάξης έχουν θέσει σε δοκιμασία τη συνοχή του ίδιου του ελληνικού (αστικού) ισχύοντος Συντάγματος.
H ίδια η αρχή του κοινωνικού κράτους και τα συναφή με αυτήν κοινωνικά δικαιώματα (το δικαίωμα στην εργασία, τη σύνταξη και την κοινωνική ασφάλιση, σε έναν αξιοπρεπή μισθό, στη συλλογική διαπραγμάτευση και στη συνδικαλιστική ελευθερία κ.λπ.) συχνά παραβιάζονταν, ώς τώρα, μπρος σε ένα δυσμενή για τη μισθωτή εργασία κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό δύναμης, κατά την περίοδο κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού (ιδίως τα τελευταία 20 χρόνια). Κλασικό παράδειγμα η πάγια κήρυξη των απεργιών από τους δικαστικούς μηχανισμούς, ως παράνομων και καταχρηστικών.
Είναι, όμως, η πρώτη φορά όπου, ρητά, διακηρύσσεται ότι το λογιστικό συμφέρον της χώρας για την κάλυψη των δανειακών της αναγκών και ακόμη περαιτέρω το γυμνό επιχειρηματικό συμφέρον υπό τη δήθεν μορφή της «ανταγωνιστικότητας», με λίγα λόγια, το συνολικό και το μερικό καπιταλιστικό συμφέρον, έχουν πλήρες νομικό και συνταγματικό προβάδισμα έως και στο βαθμό της ουσιαστικής αναστολής των κοινωνικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Η επιλογή αυτή, η οποία αντιστοιχεί σε μια μείζονα οικονομική αλλά και πολιτική κρίση, σηματοδοτεί μια ριζική άμβλυνση της συνοχής του ελληνικού Συντάγματος και της κανονιστικής/ρυθμιστικής του δύναμης.
Οι «πατέρες» του ελληνικού Συντάγματος το 1975 (η τότε πλειοψηφία της Ν.Δ. αλλά και με τη συναίνεση της μειοψηφίας) πραγματοποίησαν έναν, ιστορικού χαρακτήρα, κοινωνικό συμβιβασμό. Αποδέχθηκαν κάτω και από την πίεση του μεταπολιτευτικού συσχετισμού δύναμης και της πτώσης της χούντας, την ύπαρξη και λειτουργία κοινωνικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Με δυο, όμως, επιφυλάξεις: από τη μια πλευρά, η υλοποίηση των κοινωνικών δικαιωμάτων πέρα από το επίπεδο του απλού ευχολογίου θα εξαρτάτο από τον πολιτικό συσχετισμό δύναμης και ιδίως από την εκάστοτε κυβερνητική-πλειοψηφική βούληση. Από την άλλη πλευρά, η ίδια η αναίρεση των κατακτημένων κοινωνικών δικαιωμάτων θα μπορούσε να υλοποιηθεί, αν ερχόταν στην εξουσία ένας συνασπισμός πιο «φιλελεύθερος»/ φιλοεπιχειρηματικός από τον «σοσιαλμανή» κοινωνικό συνασπισμό του 1975.
Με λίγα λόγια, αυτό που εδραιώθηκε το 1975 ήταν ένας κοινωνικοπολιτικός συμβιβασμός όχι μόνιμος αλλά ταλαντευόμενος/κυμαινόμενος και υπό αναίρεση. Με τη γλώσσα της θεωρίας του συνταγματικού δικαίου και μάλιστα ενός «διαπρεπούς και διαβόητου» εκπροσώπου της, του Καρλ Σμιτ, ένας αναβλητικός συμβιβασμός.
* Ο Δημήτρης Μπελαντής είναι διδάκτωρ Νομικής.
Επαλήθευση:
Επίσης :
Τη σχέση του ελληνικού πολιτισμού διαχρονικά με τη δημοκρατία και την κοινωνία εξέτασε η εκπομπή ῾῾Ανιχνεύσεις῾ (15 Σεπτεμβρίου) με προσκεκλημένο τον καθηγητή και πρώην πρύτανη του Πάντειου Πανεπιστημίου κ. Γιώργο Κοντογιώργη.
Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν με την ευκαιρία της επετείου των 2500 χρόνων απο τη Μάχη του Μαραθώνα, είδαμε πως, εν ονόματι μιας ιδιόρρυθμης δημοκρατίας που βιώνουμε τα τελευταία αρκετά χρόνια, το κράτος έχει απομονώσει την κοινωνία απο το γίγνεσθαι, καπηλεύεται με τις ομάδες που επιθυμεί τον οικονομικό πλούτο και ελέγχει τη λειτουργία των θεσμών.
Το γεγονός αποτελεί μείζον πρόβλημα όχι μόνο διότι διαστρεβλώνει την έννοια της δημοκρατίας στη χώρα (κάτι που ενδεχομένως ελάχιστους να ενδιαφέρει) αλλά και διότι δεν της επιτρέπει να αναπτυχθεί ορθολογικά. Είναι ένας απο τους σημαντικότερους λόγους που μας οδήγησαν στη σημερινή κρίση.
Ανιχνεύσεις: Ελλάδα,Δημοκρατία και Κοινωνία: απο τη μάχη του Μαραθώνα from Αντίφωνο on Vimeo.
Η ριζική ανατροπή του κοινωνικού συμβιβασμού του 1975 θέτει σοβαρά προβλήματα όχι μόνο στο πώς, στον τρόπο, αλλά και στο αν, στην υπόσταση της Γ’ ελληνικής αστικής δημοκρατίας.
Είναι βάσιμη η σκέψη ότι η μόνη πραγματικά περίοδος λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στη Δύση γενικότερα, συνυπήρξε αναγκαστικά με το συμβιβασμό του κεϋνσιανού/σοσιαλδημοκρατικού κράτους πρόνοιας.
Η τόσο ριζική απομάκρυνση από τις αρχές του -προοπτική λ.χ. κατάργησης της δημόσιας σύνταξης, κατάργηση της ισχύος της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης ως κατώτατου ορίου κ.λπ.- θέτει ένα σαφές ανελαστικό όριο στη δυνατότητα των λαϊκών τάξεων τόσο να αναπαραχθούν υλικά ικανοποιητικά, αλλά και να διαμεσολαβηθούν στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, εν τέλει.
Σε συνδυασμό και με άλλες διατάξεις που μεταφέρουν στην τρόικα και στον υπουργό Οικονομικών το σύνολο των αρμοδιοτήτων του οικονομικού και κοινωνικού Συντάγματος χωρίς προσδιορισμό και όριο των σχετικών εξουσιοδοτήσεων μπορούμε ήδη να μιλήσουμε για την εμβρυακή μορφή μιας έμμεσης «κοινοβουλευτικής δικτατορίας».
Επαλήθευση:
Επίσης :
Τη σχέση του ελληνικού πολιτισμού διαχρονικά με τη δημοκρατία και την κοινωνία εξέτασε η εκπομπή ῾῾Ανιχνεύσεις῾ (15 Σεπτεμβρίου) με προσκεκλημένο τον καθηγητή και πρώην πρύτανη του Πάντειου Πανεπιστημίου κ. Γιώργο Κοντογιώργη.
Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν με την ευκαιρία της επετείου των 2500 χρόνων απο τη Μάχη του Μαραθώνα, είδαμε πως, εν ονόματι μιας ιδιόρρυθμης δημοκρατίας που βιώνουμε τα τελευταία αρκετά χρόνια, το κράτος έχει απομονώσει την κοινωνία απο το γίγνεσθαι, καπηλεύεται με τις ομάδες που επιθυμεί τον οικονομικό πλούτο και ελέγχει τη λειτουργία των θεσμών.
Το γεγονός αποτελεί μείζον πρόβλημα όχι μόνο διότι διαστρεβλώνει την έννοια της δημοκρατίας στη χώρα (κάτι που ενδεχομένως ελάχιστους να ενδιαφέρει) αλλά και διότι δεν της επιτρέπει να αναπτυχθεί ορθολογικά. Είναι ένας απο τους σημαντικότερους λόγους που μας οδήγησαν στη σημερινή κρίση.
Ανιχνεύσεις: Ελλάδα,Δημοκρατία και Κοινωνία: απο τη μάχη του Μαραθώνα from Αντίφωνο on Vimeo.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)