Ας σοβαρευτούμε και με το λιγνίτη

του Μάριου Λεονάρδου, 12 .09. 2018 , Πηγή: energypress.gr

Η 1η Σεπτεμβρίου είναι μια σημαντική ημέρα για όσους ασχολούνται με το ηλεκτρικό ρεύμα και τις φυσικές καταστροφές. Την 1/9/1859 συνέβη η πλέον γνωστή Στεμματική Εκπομπή Μάζας (CME) από τον ήλιο (το "συμβάν του Carrington") που χτύπησε τη Γή (1) προωθώντας το Βόρειο Σέλας υπερβολικά νότια, έως την Ταϊτή. Οι έντονες γεωμαγνητικές καταιγίδες προκάλεσαν σπινθήρες στις παγκόσμιες τηλεγραφικές γραμμές, βάζοντας φωτιά σε κάποια τηλεγραφικά γραφεία και απενεργοποιώντας το «βικτωριανό διαδίκτυο». Μια παρόμοια θύελλα, σήμερα, μπορεί να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στα σύγχρονα δίκτυα ηλεκτρικού ρεύματος, υπολογιστών και τηλεπικοινωνιών. Μετασχηματιστές πολλών τόνων, που θα καταστρέφονταν από μια τέτοια καταιγίδα, θα απαιτούσαν χρόνια για να επιδιορθωθούν (2), επηρρεάζοντας την εθνική ασφάλεια, και η έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας (ΗΕ) θα μετέτρεπε πόλεις και ολόκληρες περιοχές σε μη κατοικήσιμες. Στις 23 Ιουλίου 2012 συνέβη μια CME σπάνιας ισχύος που ήταν από πολλές απόψεις τόσο ισχυρή όσο και το συμβάν του Carrington. Ευτυχώς, η Γη ξέφυγε από την πορεία της για 15 μόνον ημέρες.

Η ζωή μας κρεμασμένη σε καλώδιο ρεύματος

Δεν είναι απαραίτητο να πληγεί η Γη από μια σφοδρή CME για να γίνει αντιληπτό πόσο απαραίτητη για τη διαβίωσή μας είναι η αδιάλειπτη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας (ΗΕ). Εφέτος το καλοκαίρι, γίναμε μάρτυρες πολλών συμβάντων με μικρές ή παρατεταμένες διακοπές οφειλόμενες σε βλάβες του συστήματος μεταφοράς ΗΕ της χώρας. Κορυφαίο παράδειγμα η Ύδρα, όπου ξεκίνησε κύμα φυγής τουριστών και επισκεπτών του νησιού, ενώ η τοπική αυτοδιοίκηση είχε ζητήσει να κηρυχθεί το νησί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης (3). Εάν η διακοπή είχε κρατήσει πχ μία εβδομάδα, το νησί θα είχε αδειάσει τουλάχιστον από τους επισκέπτες του. Το ηλεκτρικό ρεύμα, μαζί με το νερό, είναι τα σημαντικότερα αγαθά για την επιβίωση του ανθρώπου στον σημερινό «πολιτισμένο» κόσμο και ιδιαίτερα στις πόλεις. Φαντασθείτε την Αθήνα χωρίς ρεύμα. Θα διαπιστώσετε ότι οι βασικές λειτουργίες της πόλης θα σταματήσουν: υδροδότηση και πιθανόν αποχέτευση, φωτισμός, μεταφορές, ασανσέρ, περίθαλψη κτλ. Συμπερασματικά, η σύγχρονη ζωή, ιδιαίτερα στις πόλεις, κρέμεται από ένα καλώδιο ηλεκτρικού ρεύματος και, δυστυχώς, το καλώδιο αυτό δεν είναι και ιδιαίτερα ανθεκτικό.

Η ασφάλεια της τροφοδοσίας με ενέργεια

Προβλήματα στην αδιάλειπτη παροχή ΗΕ προκύπτουν και όταν υπάρχει έλλειψη καυσίμου για την παραγωγή της. Στο πλαίσιο στρατηγικού σχεδιασμού, 38 ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένων όλων των χωρών της ΕΕ, διενήργησαν δοκιμές προσομοίωσης (energy security stress tests) της ενεργειακής ασφάλειας το 2014 (4). Εξέτασαν δύο σενάρια διακοπής της παροχής ενέργειας για περίοδο ενός ή έξι μηνών:
  • πλήρης κατάργηση των εισαγωγών ρωσικού φυσικού αερίου στην ΕΕ
  • διαταραχή των ρωσικών εισαγωγών αερίου μέσω της ουκρανικής διαδρομής διέλευσης.
Από τις δοκιμές προέκυψε ότι μια παρατεταμένη διακοπή της προσφοράς θα είχε σημαντικό αντίκτυπο στην ΕΕ. Ιδιαιτέρως θα επηρεάζονταν οι χώρες της Ανατολικής ΕΕ και οι χώρες της Κοινότητας Ενέργειας.

Η στρατηγική της ΕΕ (5) καλύπτει τις μακροπρόθεσμες προκλήσεις, όσον αφορά την ασφάλεια του εφοδιασμού, και προτείνει δράσεις εναρμονισμένες με την πολιτική για την Κλιματική Αλλαγή (αύξηση της ενεργειακής απόδοσης , αύξηση παραγωγής από ΑΠΕ, ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς ενέργειας, κοινή ενεργειακή πολιτική και αλληλεγγύη).

Στην Ελλάδα, αυτά τα stress tests πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα και, σύμφωνα με πληροφορίες, ειδικά για την ΗΕ, δεν θεωρήθηκε ότι υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα μια και η ηλεκτροπαραγωγή από εγχώριο λιγνίτη εκτιμήθηκε ότι θα μπορούσε να δώσει 25 TWh ενέργειας στο σύστημα. Η εκτίμηση αυτή ήταν τότε υπερβολική ενώ με τις σημερινές δυνατότητες φαντάζει εξωπραγματική.

Έρχεται κρίση;

Σήμερα, στην ευρύτερη περιοχή μας έχουμε πολλές εστίες από τις οποίες μπορεί να προκύψει μια γενικευμένη κρίση: Ουκρανία, Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη. Υπάρχουν και φωνές που υποστηρίζουν ότι είμαστε στα πρόθυρα σοβαρών εξελίξεων. Συγκεκριμένα, προ μηνός, ο σοφός, και πάντα με επιρροή, γέρων Henry Kissinger δήλωσε στους FT(6): ‘We are in a very, very grave period’. Την ίδια άποψη έχει και ο κ. Παπαχελάς (7): «Η Ιστορία διδάσκει ότι όποτε μία υπερδύναμη μικραίνει ή απομακρύνεται από τον ρόλο της, για δικούς της λόγους, κάτι κακό συμβαίνει. Μπορεί να είναι ένας πόλεμος ή μία μεγάλη οικονομική κρίση. Πάντοτε, πάντως, κάτι κακό και μεγάλο συμβαίνει.»

Εμείς δεν θα εικάσουμε τι θα συμβεί, αλλά θα κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι έχουμε μια εκτεταμένη και σοβαρότατη κρίση. Το άμεσο αποτέλεσμα μιας τέτοιας απευκταίας κατάστασης είναι η διακοπή της τροφοδοσίας της χώρας με πετρέλαιο, φυσικό αέριο και εισαγόμενο ηλεκτρικό ρεύμα.

Πόσο ρεύμα έχει η Ελλάδα σε κατάσταση κρίσης;

Η ποσότητα του ρεύματος μετράται σε TWh (τεραβατώρες) και η κατανάλωσή του δεν είναι ομοιόμορφη όλο το 24ωρο. Η χώρα, το 2017 χρειάστηκε 51,5 TWh, που προήλθαν από (8):

  • Λιγνίτη 17,5 TWh (34%)
  • Φυσικό αέριο 16,4 TWh (32%)
  • ΑΠΕ 9,1 TWh (17%)
  • Υδροηλεκτρικά 2,5 TWh (5%)
  • Εισαγωγές 6,0 TWh (12%)

Αντίστοιχα, η κατανάλωση το 2017 είχε διαμορφωθεί ως εξής:
  • Υψηλή τάση : 11% (Βιομηχανία)
  • Μέση τάση: 22% (Βιοτεχνία – ελαφρά βιομηχανία)
  • Χαμηλή τάση: 67% (σπίτια – καταστήματα)

Εάν από το μίγμα της παραγωγής αφαιρέσουμε το φυσικό αέριο και το εισαγόμενο ηλεκτρικό ρεύμα, μας μένει το 56%, ποσοστό οριακά επαρκές, με κάποιες θυσίες, για να καλύψει τις βασικές ανάγκες του πληθυσμού. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Όχι, και να γιατί:

  • Η υδροηλεκτρική παραγωγή πρέπει να εξυπηρετήσει και τις αρδεύσεις και όχι μόνον την ηλεκτροπαραγωγή
  • Οι ανανεώσιμες πηγές (ΑΠΕ) παράγουν όποτε φυσάει αέρας και λάμπει ο ήλιος και όχι όταν χρειάζεται το ρεύμα. 
Οι παραπάνω προβληματικές πηγές ηλεκτρικού ρεύματος πρέπει, όταν δεν παράγουν, να υποκαθίστανται από θερμική παραγωγή που στο συγκεκριμένο σενάριο είναι ο λιγνίτης. Γενικά, ένα ηλεκτρικό σύστημα με τροφοδοσία πάνω από 20% ΑΠΕ είναι ασταθές. Όμως, ο λιγνίτης δεν μπορεί να εξασφαλίσει αυτό το ρεύμα. Η ΔΕΗ, αρχικά, σχεδίασε και ανέπτυξε τα λιγνιτωρυχεία με όλο τον εξοπλισμό ηλεκτροκίνητο. Αυτό είναι θετικό υπό την έννοια ότι, σε περίπτωση προβλημάτων στην τροφοδοσία της χώρας με πετρέλαιο, η λιγνιτική ηλεκτροπαραγωγή δεν σταματάει. Όμως τα τελευταία 10 χρόνια η κατάσταση άλλαξε σημαντικά και συγκεκριμένα ο ιδιόκτητος ηλεκτροκίνητος εξοπλισμός παροπλίζεται και αντ’ αυτού χρησιμοποιούνται εργολάβοι με πετρελαιοκίνητα μηχανήματα σε ποσοστό που φθάνει το 50% των εργασιών. Επίσης, ο σχεδιασμός των ορυχείων τροποποιείται για να ταιριάζει στους εργολάβους, καθιστώντας τα ορυχεία ακατάλληλα για τον βαρύ ηλεκτροκίνητο εξοπλισμό. Έτσι, σε κατάσταση κρίσεως, οι εργολάβοι σταματούν και οι 17,5 TWh του λιγνίτη συρρικνώνονται σε 10 TWh.

Και άλλα προβλήματα για το λιγνίτη

Με τη συναίνεση διαφόρων Ελληνικών Κυβερνήσεων, η ΕΕ υιοθέτησε ακραίες προδιαγραφές εκπομπής ρύπων για τις μονάδες παραγωγής ΗΕ. Έτσι, από τις 14 λιγνιτικές μονάδες εν λειτουργία σήμερα, θα αποσυρθούν, στις αρχές του επομένου έτους, οι 6 και πιθανολογείται και άλλες 4 το 2020 (10). Βέβαια θα προστεθεί μία καινούργια μονάδα το 2021 αλλά και τότε η παραγωγή από λιγνίτη δεν θα ξεπερνά τις 10 TWh λόγω προβλημάτων ένταξης των μονάδων στο σύστημα αφενός από την εξωφρενική τιμή του CO2 και αφετέρου λόγω της σημαντικής ανόδου του κόστους του εγχωρίου λιγνίτη. Η χαμηλή παραγωγή θα οδηγήσει σε κλείσιμο των λιγνιτικών εκμεταλλεύσεων ενώ η επαναφορά τους σε κανονική παραγωγή θα απαιτούσε έτη.

Και λίγο περιβάλλον

Η μεταλλευτική δραστηριότητα διαταράσσει την επιφάνεια του εδάφους, η οποία πρέπει να επανέλθει σε εκμεταλλεύσιμη κατάσταση με το πέρας των εργασιών. Ο προγραμματιζόμενος σήμερα απότομος τερματισμός των λιγνιτικών εκμεταλλεύσεων θα απαιτήσει σημαντικά κονδύλια για την επαναφορά του εδάφους, τα οποία θα πρέπει να διατεθούν από το κράτος, που με την σημερινή κρίση δεν θα διαθέσει. Αντίθετα (11) με την κανονική ολοκλήρωση των εκμεταλλεύσεων θα υπάρξει, χωρίς επιπλέον κόστος, μια επιφάνεια εδάφους σύμφωνα με την εγκεκριμένη περιβαλλοντική Μελέτη. Γι’ αυτό, η περιοχή Κοζάνης – Πτολεμαΐδας πρέπει να απαιτήσει την ομαλή ολοκλήρωση των εκμεταλλεύσεων.

Συμπέρασμα

Με 10 TWh σίγουρη παραγωγή ρεύματος από λιγνίτη και άλλες 15 TWh από μη σταθερές πηγές, το ηλεκτρικό σύστημα της χώρας δύσκολα θα στηρίξει τη χώρα σε συνθήκες κρίσης. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να στηριχθεί ο λιγνίτης με κάθε δυνατό τρόπο ώστε να έχουμε μια λιγνιτική ηλεκτροπαραγωγή της τάξεως των 20 TWh. 

Οι διοικούντες αυτόν τον τόπο πρέπει να προωθήσουν το θέμα της λιγνιτικής ηλεκτροπαραγωγής σε κατεύθυνση διαφορετική εκείνης που έχουν ενστερνισθεί. Αν δεν θέλουν ή δεν μπορούν ας μετατρέψουν το 40% της λιγνιτικής ηλεκτροπαραγωγής που πωλείται σε 100% και τότε, ίσως βρεθεί λύση μια και στην περίπτωση αυτή οι διοικούντες την ιδιωτική εταιρεία θα ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα της εταιρείας (και της χώρας) και όχι με τις κομματικές ιδεοληψίες.

* Ο Δρ. Μάριος Λεονάρδος είναι Μεταλλειολόγος, τ. Διευθυντής Σχεδιασμού και Απόδοσης στα Ορυχεία της ΔΕΗ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ
  1. ΜΗΝΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ ΗΕΠ, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2017,ΛΑΓΗΕ, http://www.lagie.gr/agora/analysi-agoras/miniaia-deltia-iep/
  2. ΜΗΝΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ ΗΕΠ, ΙΟΥΝΙΟΣ 2018, ΛΑΓΗΕ
  3. Marios Leonardos, A view from Greece on LCP BREF, 11th Coal Dialogue, Brussels, 8 July 2015, https://euracoal.eu/events/ec-euracoal-coal-dialogue/
ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ
CME – Στεμματική Εκπομπή Μάζας από τον ήλιο
ΗΕ - Ηλεκτρική ενέργεια
FT - Financial Times
ΛΑΓΗΕ - Λειτουργός της Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας ΑΕ
ΕΕ – Ευρωπαϊκή Επιτροπή  (ή Ένωση)

Η άγνωστη γεωοικονομία του «Σκοπιανού

Στις 14 Σεπτεμβρίου 2017, πραγματοποιήθηκε στο Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα η παρουσίαση της μελέτης του Δρος Jens Bastian, «The potential for growth through Chinese infrastructure investments in Central and South-Eastern Europe along the “Balkan Silk Road”». 

Η μελέτη εκπονήθηκε για την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης. Στη συζήτηση συμμετείχαν οι: Δρ. Jens Bastian (Ανεξάρτητος Χρηματοοικονομικός Αναλυτής & Οικονομικός Σύμβουλος. Πρώην Επικεφαλής Οικονομολόγος στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία για την Ανασυγκρότηση και μέλος του EU Task Force στην Ελλάδα), Δρ. Peter Sanfey (Αναπληρωτής Διευθυντής στον τομέα Οικονομικών και Πολιτικών των Κρατών στο Τμήμα Οικονομικών, Πολιτικής και Διακυβέρνησης στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης [ΕΤΑΑ]) και o Δρ. Πλάμεν Τόντσεφ  (Επικεφαλής του Προγράμματος Ασιατικών Σπουδών, Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων (ΙΔOΣ), Αθήνα. Μέλος του Συμβουλίου για την Ασφάλεια & τη Συνεργασία Ασίας-Ειρηνικού –Ευρ. Επιτροπή) . Τη συζήτηση συντόνισε ο Καθηγητής Λουκάς Τσούκαλης, Πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Ο υδάτινος δίαυλος Δούναβη-Αξιού-Θεσσαλονίκης

Στον απόηχο της επικείμενης ένταξης της Ελλάδας ως μέλους στην αναπτυξιακή Τράπεζα (New Development Bank) των BRICS αποκτά μέγιστη σημασία ένα έργο υποδομής τεραστίων διαστάσεων που προωθεί η Κίνα στα Βαλκάνια και θα αλλάξει τον γεωστρατηγικό χάρτη της περιοχής με κρίσιμο ελληνικό ενδιαφέρον:

Είναι ο υδάτινος δίαυλος που θα συνδέει τη Μεσόγειο Θάλασσα, μέσω του Αξιού ποταμού στη Θεσσαλονίκη, με τον Δούναβη και το υφιστάμενο ποτάμιο δίκτυο μεταφορών στην Ευρώπη και τη Μαύρη Θάλασσα.

Ο «Δρόμος του Μεταξιού» για να υλοποιηθεί και να αποφέρει τα ποθητά για το παγκόσμιο εμπόριο αποτελέσεματα πρέπει από όπου περάει να δημιουργήσει τεράστια έργα υποδομής που θα διευκολύνουν την μεταφορά των εμπορευμάτων και από άποψη ασφάλειας αλλά και από άποψη συντόμευσης χρόνου.

Ο «Δρόμος του Μεταξιού» στήνεται από ξηράς, αέρος και θαλάσσης και φυσικά οι ποτάμιες και παραλήμμνιες συνδέσεις περιλαμβάνονται σε αυτά. Το έργο αυτό είναι τόσο κολοσσιαίων διαστάσεων που η Ελλάδα και οι υπόλοιπες βαλκανικές χώρες δεν διαθέτουν τους πόρους για να το πραγματοποιήσουν αλλά τους διαθέτει η Κίνα η οποία είναι αποφασισμένη να το πραγματοποιήσει.

Πρόκειται για ένα έργο που όταν και εφόσον πραγματοποιηθεί θα δώσει υψηλή «προστιθέμενη» αξία στις χώρες της Χερσονήσου του Αίμου

Σύμφωνα με την «Καθημερινή» και τον Σταύρο Τζήμα, συζητήσεις επ’ αυτού γίνονται τα τελευταία χρόνια σε επίπεδο κορυφής στον άξονα Βελιγραδίου - Σκοπίων - Αθήνας - Πεκίνου, με πιο πρόσφατη περίπτωση αυτήν της συνεδρίασης του Ανωτάτου Συμβουλίου Ελλάδας και Σερβίας, παρουσία του κ.
Αλέξη Τσίπρα και του Σέρβου προέδρου κ. Αλεξάντερ Βούτσιτς, την Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη.

Τι προβλέπει; Δημιουργία κάθετου πλωτού διαδρόμου από τον Θερμαϊκό Κόλπο μέσω του Αξιού που διασχίζει την ΠΓΔΜ (Βαρδάρης), διασύνδεσή του με τον Μοράβα στη Σερ βία και κατάληξη στον Δούναβη. Ποιος ο στόχος; Η μεταφορά φορτίων από τις χώρες της Ανατολής προς την Ευρώπη σε πολύ λιγότερο χρόνο και με σαφώς χαμηλότερο κόστος.

Σύμφωνα με κάποιες αρχικές μελέτες, το κέρδος σε χρόνο, μέσω αυτού του διαδρόμου, υπολογίζεται σε 3,5 μέρες σε σχέση με το λιμάνι Ρότερνταμ, απ’ όπου τα φορτία μπαίνουν στον υδάτινο δρόμο του Δούναβη για να φτάσουν στις αγορές της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης διά των πλωτών διακλαδώσεών του ή και σε εκείνες του Καυκάσου στη Μαύρη Θάλασσα. Διά της ένωσης του Αξιού με τον Δούναβη, παρακάμπτεται ταυτοχρόνως και ο μεγάλος βραχνάς των θαλάσσιων μεταφορών προς και από τις αγορές της Ρωσίας και του Ευξείνου Πόντου, αυτός των στενών του Βοσπόρου, όπου τα φορτηγά πλοία αναγκάζονται να περιμένουν επί πολλές ώρες ή και ημέρες για να πάρουν σειρά για τον διάπλου, χάνοντας οι ενδιαφερόμενοι χρόνο και χρήμα.

Φυσικά το έργο αυτό θα μειώσει και την γεωπολιτική αξία της Τουρκίας κάτι που πολύ θα ήθελαν πολλές δυτικές χώρες που πλέον βλέπουν ότι πρόκειται για έναν μη ελεγχόμενο αστάθμητο παράγοντα.

Η ένταξη της Ελλάδας την αναπτυξιακή Τράπεζα (New Development Bank) των BRICS διευκολύνει την διοχέτευση των απαράιτητων κεφαλαίων στην περιοχή προς επίτευξη του μεγάλου αυτού έργου.

Είναι εφικτό τεχνικά και οικονομικά ένα τέτοιο έργο; Οταν η Κίνα ενδιαφέρεται και το συζητάει τότε, πολύ εύκολα μπορεί να βρεθούν και άλλοι επενδυτές. Η μεταφορά των φορτίων από την Ανατολική Μεσόγειο κατ’ ευθείαν στην «καρδιά» της Ευρώπης, μέσω Αξιού και Δούναβη, χωρίς να χρειάζεται να φτάσουν μέχρι το Γιβλαρτάρ και από εκεί να «ανηφορίσουν» στην Ολλανδία ή να καθηλώνονται στα στενά του Βοσπόρου, με τον κίνδυνο του ατυχήματος να ελλοχεύει, εξάλλου, δεν αφήνει αδιάφορες, πλην της Κίνας, και τις άλλες χώρες της Ανατολικής Ασίας, που στέλνουν εκατομμύρια κοντέινερ ετησίως στις αγορές της Ευρώπης και της Ρωσίας.

Ως προς τα τεχνικά χαρακτηριστικά, προβλέπονται η εκβάθυνση και η διαπλάτυνση του μήκους 275 χλμ. στο έδαφος της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ Αξιού και του μήκους 346 χλμ. (Σερβία) Μοράβα, που καταλήγει στον Δούναβη. Με βάση προμελέτες που έχουν καταρτίσει οι Σέρβοι, θα χρειαστεί να παρακαμφθούν οι πόλεις Σκόπια της ΠΓΔΜ με κανάλι μήκους 35 χλμ., το Νις και το Κράλιεβο της Σερβίας, με παρακαμπτηρίους μήκους 15 και 73 χλμ., αντιστοίχως.

Προβλέπονται σε κάποια σημεία υδάτινες σήραγγες, και στον σερβικό κάμπο μεταφορά από τον ποταμό Σάββα υδάτινων όγκων για τις γεωργικές καλλιέργειες στις περιοχές που διασχίζει ο Μοράβας κ.ά.
Να επισημάνουμε ότι η ιδέα της πλωτής λεωφόρου που θα συνδέει την Κεντρική Ευρώπη με το Αιγαίο έρχεται από πολύ παλιά, από τον 19ο αιώνα, και πιστώνεται στους Αψβούργους της Αυστροουγγαρίας, που ήθελαν να διασυνδέσουν τη Βιέννη με τη Μεσόγειο.

Τουλάχιστον σε δύο περιπτώσεις, συγκεκριμένα τη μία στο διάστημα 1844-64 και την άλλη το 1904, ευρωπαϊκές εταιρείες ναυσιπλοΐας εκπόνησαν ακόμα και προμελέτες για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, πλην όμως ήρθε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Αυστροουγγαρία διαλύθηκε, η Ευρώπη ερειπώθηκε και όλα τα σχέδια έμειναν στα χαρτιά.

«Στη νεότερη περίοδο, το θέμα ήρθε στην επιφάνεια και πάλι κατά τη δεκαετία του 1970, με την πετρελαϊκή κρίση, οπότε αναζητήθηκαν νέοι δρόμοι μεταφοράς αγαθών, με λιγότερη κατανάλωση καυσίμων», λέει στην «Κ» ο ομότιμος σήμερα καθηγητής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΑΠΘ, Νίκος Παπαμίχος, ο οποίος διετέλεσε μέλος της ομάδας του διακεκριμένου καθηγητή-πολεοδόμου Γιάννη Τριανταφυλλίδη, που είχε αναλάβει στις δεκαετίες 1960 και 1970 την κατάρτιση του χωροταξικού σχεδίου της περιοχής Θεσσαλονίκης. Τότε, ένα από τα θέματα ήταν ο Ευρωλιμένας σε σχέση με αυτό το κανάλι.

«Ενα από τα πρότζεκτ τότε ήταν η διαμόρφωση του Αξιού ως πλωτού καναλιού. Υπήρξε μελέτη αρκετά προχωρημένη από την UNIDO, την υπηρεσία του ΟΗΕ για τη βιομηχανική ανάπτυξη, που έδρευε στη Βιέννη. Οι μελέτες που είδα ήταν πολύ προχωρημένες, με τεχνικά στοιχεία, μέγεθος φορτηγίδων κ.λπ. Θυμάμαι ότι η βασική ιδέα προέβλεπε τα δύσκολα σημεία να παρακάμπτονται με παράλληλα κανάλια για να ελέγχεται η ροή του ποταμού και όλο αυτό συνδεόταν με το μεγάλο πρόγραμμα του Ευρωλιμένα. Σε γενικές γραμμές, γινόταν σύνδεση μέσω Μοράβα με τον Δούναβη. Θυμάμαι, επίσης, ότι μιλούσαν για πλωτό διάδρομο, ο οποίος, μέσω κεντροευρωπαϊκών καναλιών, να φτάνει μέχρι τη Βόρεια Θάλασσα».

Το ζήτημα αναθερμάνθηκε λοιπόν στην συνεδρίαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Ελλάδας και Σερβίας και αυτό όχι τυχαία καθώς μετά προέκυψε και η αίτηση της χώρας για να γίνει μέλος της αναπτυξιακής Τράπεζας (New Development Bank) των BRICS

Όπως είναι γνωστό, βάσει πρόσφατης απόφασης του ΚΥΣΟΙΠ, το υπουργείο Οικονομικών εξουσιοδοτήθηκε να αποστείλει επίσημη επιστολή προκειμένου να ξεκινήσουν οι συζητήσεις για τη συμμετοχή της Ελλάδας στη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα (New Development Bank), στην οποία μέτοχοι είναι οι χώρες των BRICS.

Μετά την ολοκλήρωση των προκαταρκτικών συζητήσεων με βάση τους όρους της Τράπεζας μπορούν να αρχίσουν οι επίσημες συζητήσεις που θα αφορούν ανταλλαγή πληροφοριών, πολιτικές και προτεραιότητες της Τράπεζας και της υποψήφιας χώρας, ποσοστό κεφαλαίων που θα διατεθεί στην υποψήφια χώρα, καθώς και χρονοδιάγραμμα έγκρισης και αποδοχής της ως μέλους της NDB.

Μετά το πέρας των επίσημων διαπραγματεύσεων, η Τράπεζα θα ενημερώσει το Διοικητικό Συμβούλιο για την κατάληξή τους, καθώς και για τους όρους συμμετοχής της υποψήφιας χώρας στην NDB.


H Ελλάδα,θα εκπροσωπείται από έναν διοικητή (GOVERNOR) και έναν αναπληρωτή διοικητή (ALTERNATE GOVERNOR), ενώ θα πρέπει να αντιπροσωπεύεται στο Διοικητικό Συμβούλιο από ένα διευθυντή (DIRECTOR) και έναν αναπληρωτή του (ALTERNATE DIRECTOR) που θα ορίζονται από την ομάδα χωρών (προφανώς της ΕΕ) στην οποία θα ενταχθεί η Ελλάδα(υπενθυμίζεται ότι το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της Asian Infrastructure and Investment Bank (AIIB).

Σημειώνεται ότι η NDB ιδρύθηκε από τις Χώρες BRICS και ως εκ τούτου έχει εξασφαλιστεί τόσο ότι η διοίκηση, όσο και ότι η πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου θα ασκείται και θα προέρχεται από τις χώρες αυτές. Η NDB, υποστηρίζει επενδυτικά προγράμματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των χωρών – μελών της, χρηματοδοτεί έργα υποδομών που είναι βιώσιμα στο πλαίσιο της στρατηγικής της 2017-2021.

Επίσης, χρησιμοποιεί όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία για το σκοπό αυτό, όπως εγγυήσεις, έκδοση ομολόγων, συγχρηματοδότηση έργων με άλλους πολυμερείς χρηματοοικονομικούς μηχανισμούς κτλ.

Τα έργα θα αφορούν κυρίως sovereign operations (δηλαδή έργα που χρηματοδοτούνται από κρατικούς φορείς με την εγγύηση του Δημοσίου). Σημειώνεται ότι η επέκταση χρηματοδότησης και στα ιδιωτικά επιχειρηματικά σχέδια (projects) δεν αποκλείεται. Αναλυτικότερα, η NDB θα εστιάσει το ενδιαφέρον της σε έργα καθαρής ενέργειας, υδάτινων πόρων, άρδευσης, αστικής ανάπτυξης, υγιεινής κ.α.

Η Κίνα είναι αποφασισμένη ακόμα και να «οργώσει» τον πλανήτη προκειμένου να δημιουργηθεί ο σύγχρονος «Δρόμος του Μεταξιού» και οι χώρες που περιλαμβάνονται στην διαδρομή του είναι πολύ τυχερές και σωστά μαντέψατε η Ελλάδα παίζει θεμελιώδη ρόλο στο να καταστεί λειτουργικός...

ΠΗΓΗ¨: pronews.gr


ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ

Greece, Israel, and China's"Belt and Road" InitiativeGeorge N. Tzogopoulos,Mideast Security and Policy Studies No. 139

Η επιστροφή των «αγανακτισμένων» Ένας πολύ κακός οιωνός

Αναρτήθηκε 24/5 από: Μήλιος Χρήστος , pokethe.gr
Αποτέλεσμα εικόνας για μπουταρησ ξυλοδαρμοσ

Το «αυγό του φιδιού» επωάζεται εδώ και καιρό στη Θεσσαλονίκη (και κατ’ επέκταση σε όλη την Β. Ελλάδα). Στους συντηρητικούς χώρους του αθλητισμού, των αποκαλούμενων Μακεδονικών οργανώσεων(;), των πάσης φύσεως ποντιακών συλλόγων και συλλόγων παλιννοστούντων, στους κόλπους της Εκκλησίας και των αποστράτων. Από αυτούς τους χώρους άλλωστε προέρχονταν και οι μόνες οργανωμένες παρουσίες στο πρόσφατο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.
Το νέο «κίνημα των αγανακτισμένων» διαφέρει από το προηγούμενο καθώς δεν αναπτύσσεται πάνω στην οικονομία και τα μνημόνια αλλά πάνω στο Μακεδονικό ζήτημα κι σε ότι μπορεί να ορισθεί σαν εθνικό θέμα. Πρόκειται καθαρά για ένα εθνικιστικού περιεχόμενου και προσανατολισμού κίνημα με ευρύτατες ήδη διαστάσεις.
Είναι χαρακτηριστικές οι ατομικές αναρτήσεις που συνεχίζουν να γίνονται, μετά τον άγριο προπηλακισμό του Δημάρχου, σε όλα τα μέσα επικοινωνίας της Β. Ελλάδας, όπου καταγράφεται μια τεράστια αποδοχή και επικρότηση των όσων έγιναν. Η αγριότητα των διαθέσεων δεν περιορίζεται σε όσους επιτέθηκαν στον Γ. Μπουτάρη αλλά αγκαλιάζει πλήθος κόσμου. Καθημερινά διακινούνται απίθανα ακραίες απόψεις. Δεν πρόκειται για κάποιους λίγους που παρεισέφρησαν στην συγκέντρωση των ποντίων (που υπάρχουν και τέτοιοι). Δεν είναι τόσο περιορισμένο το φαινόμενο.
Είναι εκτεταμένο και με πολλές εκφάνσεις και είναι λάθος να αποδίδονται τα γεγονότα σε «μερικά φασιστικά στοιχεία» την στιγμή που υπήρξε μαζική, καθολική σχεδόν υβριστική συμμετοχή στην αποδοκιμασία του Δημάρχου και μια σιωπηλή στη συνέχεια αμέτοχη παρακολούθηση των επεισοδίων. Να γιατί δεν βρέθηκε ούτε ένας από τους συμμετέχοντες στην συγκέντρωση να βοηθήσει τον Δήμαρχο (ούτε για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους).
Η Βόρεια Ελλάδα πολύ πιθανόν θα καθορίσει το επόμενο εκλογικό αποτέλεσμα. Όχι για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο για τον λόγο ότι σε αυτήν έχουμε την σταθερή άνοδο, το τελευταίο διάστημα, ενός Μακεδονικού εθνικισμού που αυτή τη περίοδο δυνητικά μπορεί να αποτελέσει τον παράγοντα που θα επιφέρει σημαντικές πολιτικές ανακατατάξεις. Το φαινόμενο είναι ακραίο, είναι αυτόνομο, έχει την δυναμική του και δεν είναι διαχειρίσιμο. Αναζητά την δική του πολιτική έκφραση στο χώρο της άκρας δεξιάς. Κουβαλάει μέσα του οργή και μίσος και εξάπτει διχασμούς και πάθη. Είναι απορριπτικό και αντι-συστημικό και διεκδικεί μιαν αντι-δημοκρατική(με αφηρημένο τρόπο ακόμα) απάντηση στην κρίση. Επί πλέον εμπνέεται μέσα από τις πρακτικές των «αγανακτισμένων» του πρόσφατου παρελθόντος (ξυλοδαρμούς πολιτικών, υβρεολόγια περί πουλημένων, περί προσκυνημένων κλπ.).
Το κίνημα των «αγανακτισμένων» λοιπόν επέστρεψε. Είναι εδώ. Με άλλο πρόσωπο. Ταγμένο αυτή τη φορά να υπερασπιστεί τα εθνικά, ποδοσφαιρικά, θρησκευτικά, φυλετικά δίκαια όπως αυτό τα εννοεί με έναν δικό του απόλυτο και βίαιο τρόπο. «Καμιά ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη» που σημαίνει ότι αυτό που θεωρούν δίκαιο θα το επιβάλουν με την βία. Ακόμα και την «απόσχιση από το κράτος των Αθηνών». Κι όλα αυτά με την ανοχή και την συγκατάθεση όλων των πολιτικών και θεσμικών παραγόντων της Βορείου Ελλάδας. Καθώς στην πολιτική όλοι αυτοί έχουν υποκατασταθεί. Την πολιτική πλέον την ασκούν οι αθλητικογράφοι (πρώτα και κύρια αυτοί), οι Μητροπολίτες, οι απόστρατοι, οι πρόεδροι των Μακεδονικών οργανώσεων, των ποντίων, ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ κλπ
Ποιος έμεινε να τους αντισταθεί; Ποιος θα μπορέσει να αποτρέψει τα επερχόμενα;
X. M.

Αν ήσουν Παλαιστίνιος

Η Παλαιστίνη από το 1947  ως σήμερα





Η αρχή της διαμάχης 


«Για να βρούμε την ρίζα του προβλήματος θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το πέρασμα της περιοχής που είναι σήμερα η Παλαιστίνη υπό την Βρετανική επιρροή. Αυτό συνέβη με ένα σύστημα Διεθνούς Εποπτείας το 1922, το οποίο λέγεται Εντολή. Πρόκειται για εντολές οι οποίες δόθηκαν από την Κοινωνία των Εθνών και έτσι η Παλαιστίνη δόθηκε υπό την εντολή των Βρετανών», λέει ο κ. Σωτήρης Ρούσσος, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και Επιστημονικός Υπεύθυνος του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών



«Οι Βρετανοί προκειμένου να βρουν συμμάχους εναντίων των Οθωμανών κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου είχαν δώσει υποσχέσεις για κράτος στην περιοχή και προς τους Εβραίους και προς τους Παλαιστίνιους. Βέβαια, εκείνη την εποχή, οι Παλαιστίνιοι Άραβες στην Παλαιστίνη ήταν πάνω από 85 τοις εκατό του πληθυσμού. Με σταδιακή όμως, εγκατάσταση Εβραίων καθ’ όλη τη διάρκεια του Μεσοπολέμου από το 1922 μέχρι το 1940, η πληθυσμιακή σύνθεση άλλαξε. Αυτό οδήγησε σε μεγάλες συγκρούσεις και μετά ήρθε το Ολοκαύτωμα στην Ευρώπη από τους Ναζί, το οποίο δημιούργησε ακόμα πιο μεγάλες διεθνείς πιέσεις στην Βρετανία για να δημιουργήσει ένα κράτος Εβραίων στην περιοχή της Παλαιστίνης», προσθέτει. Στην απόφαση αυτοί οι Άραβες αντέδρασαν έντονα, καθώς θεώρησαν ότι δεν μπορεί να γίνει ένα τέτοιο κράτος σε μια περιοχή όπου είχαν πλειοψηφία. Έτσι το 1947, τα Ηνωμένα Έθνη και μετά από μεγάλη διπλωματική μάχη, αποφάσισαν ότι θα πρέπει να δημιουργηθούν δύο κράτη στην Παλαιστίνη: ένα Ισραηλινό και ένα Παλαιστινιακό. 



«Οι Άραβες δεν δέχονται αυτή την απόφαση και έχουμε τον πρώτο Αραβοΐσραηλινό πόλεμο το 1948. Το Ισραήλ νικά και αποτέλεσμα είναι να καταλάβει μια σειρά από εδάφη Παλαιστινίων. Από αυτή την πρώτη ‘κατάληψη’ εδαφών, φεύγουν περί το ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, οι οποίοι κατευθύνθηκαν προς την δυτική όχθη του Ιορδάνη, στην Γάζα, στην Συρία και τον Λίβανο», αναφέρει ο κ. Ρούσσος. Θα ακολουθήσουν άλλοι δύο αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι το 1967 και το 1973. Στον πρώτο πόλεμο, γνωστό και ως «Πόλεμο των έξι ημερών», το Ισραήλ θα καταλάβει την δυτική όχθη του Ιορδάνη και ένας μεγάλος πληθυσμός Παλαιστινίων θα βρεθεί υπό κατοχή. (περισσότερα εδώ )


Jerusalem is lost ...


A messenger came, blood on his feet and a wound in his chest, "The Christians are coming!" he said, "I have seen their Cross in the West,"



«Κοινά Ευρωπαϊκά Σύνορα» – Η Γερμανία παραδίδει έξι επιθετικά υποβρύχια στον Ερντογάν

Οι ειδικοί κατηγορούν την Τουρκία ότι παραβιάζει το διεθνές δίκαιο στη Συρία. "Είναι επίσης ακατανόητο το ότι - ενώ οι εξοπλισμοί των αρμάτων μάχης είχαν σταματήσει τουλάχιστον για την ώρα - η εξαγωγή των επιθετικών υποβρυχίων συνεχίζεται ευχαρίστως"
Οι εξαγωγές όπλων προς την Τουρκία είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενες – παρόλα αυτά, η Γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση συνεχίζει να πουλά όπλα στην Άγκυρα.
https://www.eleytheriagora.gr/, 8 Μαΐου 2018

Του Ευθύμη Μαραμή
Δυστυχώς, προς απογοήτευση πολλών «Ευρωπαϊστών» δεν φαίνεται η Γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση να συμμερίζεται το δόγμα της αλληλεγγύης και των «κοινών Ευρωπαϊκών συνόρων». Σύμφωνα με το Spiegel Online: 
«Υπήρξε εντολή παύσης για την αναβάθμιση των αρμάτων μάχης Leopard για την Τουρκία από την Γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση πριν από λίγες εβδομάδες. Αλλά τώρα η Τουρκία παραλαμβάνει έξι νέα επιθετικά υποβρύχια – τα οποία κατασκεύασε η Thyssen Krupp.»
Το ρεπορτάζ συνεχίζει: Οι εξαγωγές όπλων προς την Τουρκία είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενες – παρόλα αυτά, η Γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση συνεχίζει να πουλά όπλα στην Άγκυρα. Ήδη το 2009, έδωσε τη συγκατάθεσή της για την παραγωγή υποβρυχίων για το τουρκικό ναυτικό. Η εταιρεία ThyssenKrupp Marine Systems (TKMS) θα παραδώσει τώρα έξι από αυτά στην Άγκυρα.
Αυτό προκύπτει από την απάντηση σε ερώτηση που έθεσε η αριστερά. Συνεπώς, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε εκδώσει άδεια κατασκευής για τα υποβρύχια της κλάσης 214. Το 2011, η Συνομοσπονδία ανέλαβε επίσης εξαγωγικές εγγυήσεις συνολικού ύψους σχεδόν 2,5 δισ. Ευρώ. Σύμφωνα με πληροφορίες ακόμα και μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, η οποία προκάλεσε μαζικές συλλήψεις, συνεχίστηκε η παραγωγή.
Σύμφωνα επίσης με το Γερμανικό δίκτυο ARD
«Τα εν λόγω υποβρύχια αποτελούν τέλεια επιθετικά όπλα για την τουρκική επεκτατική πολιτική επιθετικότητας στη Μεσόγειο», λέει ο Sevim Dagdelen, ηγέτης της Αριστεράς. Επιπλέον, αυτό συνδέεται με μια «σημαντική μεταφορά τεχνογνωσίας στην Τουρκία».
Συνεχίζει χαρακτηριστικά το ρεπορτάζ του ARD:
Οι ειδικοί κατηγορούν την Τουρκία ότι παραβιάζει το διεθνές δίκαιο στη Συρία. «Είναι επίσης ακατανόητο το ότι – ενώ οι εξοπλισμοί των αρμάτων μάχης είχαν σταματήσει τουλάχιστον για την ώρα – η εξαγωγή των επιθετικών υποβρυχίων συνεχίζεται ευχαρίστως», σημείωσε ο Dagdelen. Είναι προφανές ότι η Τουρκία σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει αυτά τα επιθετικά όπλα κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου εναντίον της Ελλάδας ή της Κύπρου.
Μόλις πριν από μερικούς μήνες έγινε γνωστό ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ενέκρινε εκτεταμένες εξαγωγές όπλων στην Τουρκία στις αρχές του έτους. Σύμφωνα με πληροφορίες του SPIEGEL , μεταξύ 31 Ιουλίου του περασμένου έτους και 15 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους, το Βερολίνο ενέκρινε την εξαγωγή πολεμικού εξοπλισμού αξίας σχεδόν 14 εκατομμυρίων ευρώ.
Οι εξαγωγές όπλων προς την Τουρκία προκάλεσαν έντονη συζήτηση, καθώς εμφανίστηκαν εικόνες επίθεσης με άρματα μάχης Leopard που κατασκευάστηκαν στη Γερμανία κατά την επίθεση εναντίον των Κούρδων στη Συρία. Στη συνέχεια, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Sigmar Gabriel παραιτήθηκε από την προσφορά του να αναβαθμιστούν τα τουρκικά άρματα μάχης. Το προηγούμενο καλοκαίρι είχε υποσχεθεί μια περιοριστική πολιτική εξαγωγών όπλων.
Tο βιομηχανικό μιλιταριστικό σύμπλεγμα της Γερμανίας, σε συνεργασία με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, αποδεικνύεται προμηθευτής εξοπλισμών σε αμφιλεγόμενους – μάλλον επικίνδυνους – Ισλαμιστές ηγέτες. Μακράν από το να ενδιαφέρεται για την ασφάλεια και την ειρήνη στην Ευρώπη, η Γερμανική κυβέρνηση υπονομεύει τους εταίρους της στην Ε.Ε. εξοπλίζοντας τον Ερντογάν.

Αγορά ενέργειας: οι δεσμώτες της απελευθέρωσης

Τιμές ηλεκτρισμού μέσου νοικοκυριού στην Ευρώπη 

( € ανά kwh)

Πηγή: Eurostat

Electricity prices for medium-sized households in Europe



This indicator presents electricity prices charged to final consumers.
Electricity prices for household consumers are defined as followsAverage national price in Euro per kWh including taxes and levies applicable for the first semester of each year for medium size household consumers (Consumption Band Dc with annual consumption between 2500 and 5000 kWh).

Μεταβολή τιμών την περίοδο 2005-2016




Δεν σταματά η "επίθεση" των shorts στη ΔΕΗ

(Εδώ: Η μετοχή της ΔΕΗ )

Της Ελευθερίας Κούρταλη
Πηγή : capital.gr
Έχοντας αφήσει για λίγο στο... περιθώριο τις θέσεις τους στις μετοχές των ελληνικών τραπεζών, αναμένοντας τον απόηχο των stress tests, τα short funds επικεντρώνονται σε άλλα σημεία της αγοράς, με το βρετανικό Lansdowne Partners να επιμένει επιθετικά στη ΔΕΗ και  να αυξάνει αυτή την εβδομάδα για μία ακόμη φορά τα shorts του.
Το Lansdowne έχει βάλει στο στόχαστρό του τη μετοχή της Επιχείρησης από τον περασμένο Νοέμβριο όταν και βρισκόντουσαν σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές για την πώληση των λιγνιτικών μονάδων, και από τότε συχνά-πυκνά ενισχύει όλο και περισσότερο τις αρνητικές καθαρές του θέσεις στη ΔΕΗ.
Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, τη Δευτέρα 30 Απριλίου το fund αύξησε τα shorts του επί των μετοχών της ΔΕΗ στο 1,24% από 1,12% που τα είχε αυξήσει μόλις δύο συνεδριάσεις νωρίτερα, και συγκεκριμένα την Πέμπτη 26 Απριλίου. Πλέον οι αρνητικές του θέσεις στην εταιρεία διαμορφώνονται στα 7,7 εκατ. ευρώ με βάση την τρέχουσα τιμή της  ΔΕΗ στο ελληνικό χρηματιστήριο. Έτσι, το βρετανικό fund έχει αυξήσει κατά 134% τις short θέσεις του στη ΔΕΗ μέσα σε διάστημα σχεδόν πέντε μηνών.
Η μετοχή της ΔΕΗ δέχεται πιέσεις σήμερα στο ταμπλό που ξεπερνούν το 3%, ενώ στις τελευταίες επτά συνεδριάσεις έχει υποχωρήσει 9,4%.
Όπως αναφέραμε, κατά τα άλλα, οι θέσεις των τριών βρετανικών funds Marshall Wace, Lansdowne Partners και Oceanwood Capital Management, στις ελληνικές τράπεζες παραμένουν "παγωμένες" αφού δεν έχουν προχωρήσει σε καμία αλλαγή από τις 17 Απριλίου όπου το Marshall είχε αυξήσει τα shorts του στην Τράπεζα Πειραιώς και είχε κλείσει ή μειώσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα, τα shorts του στην Εθνική Τράπεζα.
Πιο αναλυτικά, το Marshall Wace διατηρεί τις short θέσεις του στην Πειραιώς και στο 0,81% των μετοχών της, το Lansdowne διατηρεί επίσης τα shorts του στην Τράπεζα Πειραιώς στο 1,80% καθώς και στην Εurobank (0,60%). Το Oceanwood Capital Management διατηρεί short θέσεις 0,81% επί των μετοχών της Alpha Bank και 0,70% στην Εθνική Τράπεζα, από τις 10 Ιανουαρίου.

στους καρτούμενους του Έβρου και απανταχού


Οδυσσέας Ελύτης «Ήλιος ο Πρώτος» XVI

Με τι πέτρες τι αίμα και τι σίδερο
Και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι
Ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο
Και μας λιθοβολούν και μας φωνάζουν
Αεροβάτες
Το πως περνούμε τις μέρες και τις νύχτες μας
Ένας Θεός το ξέρει.

Φίλε μου όταν ανάβ' η νύχτα την ηλεχτρική σου οδύνη
Βλέπω το δέντρο της καρδιάς που απλώνεται
Τα χέρια σου ανοιχτά κάτω από μιαν Ιδέα ολόλευκη
Που όλο παρακαλείς
Κι όλο δεν κατεβαίνει
Χρόνια και χρόνια
Εκείνη εκεί ψηλά εσύ εδώ πέρα.

Κι όμως του πόθου τ' όραμα ξυπνάει μια μέρα σάρκα
Κι εκεί όπου πριν δεν άστραφτε παρά γυμνή ερημιά
Τώρα γελάει μια πολιτεία ωραία καθώς τη θέλησες
Κοντεύεις να τη δεις σε περιμένει
Δώσε το χέρι σου να πάμε πριν η Αυγή
Την περιλούσει με ιαχές θριάμβου.

Δώσε το χέρι σου - πριν συναχτούν πουλιά
Στους ώμους των ανθρώπων και το κελαηδήσουνε
Πως επιτέλους φάνηκε να 'ρχεται από μακριά
Η ποντοθώρητη παρθένα Ελπίδα!
Πάμε μαζί κι ας μας λιθοβολούν
Κι ας μας φωνάζουν αεροβάτες
Φίλε μου όσοι δεν ένιωσαν ποτέ με τι
Σίδερο με τι πέτρες τι αίμα τι φωτιά
Χτίζουμε ονειρευόμαστε και τραγουδούμε!

Η Δυτική Μακεδονία απέναντι στις προκλήσεις της Μεταλιγνιτικής Εποχής

Αποτέλεσμα εικόνας για coal rare earth


του Ευάγγελου Καρλόπουλου
Πηγή:http://kozan.gr/archives/96518
05 Μαρτίου 2018

Το Δεκέμβριο του 2017 και σε μια εμβληματική εκδήλωση στο Στρασβούργο, η Δυτική Μακεδονία συμπεριλήφθηκε στις τρείς περιφέρειες-πιλότους, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας «Coal Regions in Transition Platform». Μια πρωτοβουλία που στοχεύει να στηρίξει και να υποστηρίξει τις 42 συνολικά ευρωπαϊκές περιφέρειες με υψηλή εξάρτηση από τα στερεά ορυκτά καύσιμα, προκειμένου αυτές να διαμορφώσουν βιώσιμες συνθήκες μετάβασης σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο χαμηλής ανθρακικής εξάρτησης.

Στην κατεύθυνση αυτή, η προτροπή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συμπυκνώνεται σε δύο λέξεις κλειδιά: “Future Proof”. Επί το ελληνικότερο, το νέο παραγωγικό μοντέλο των περιφερειών μετάβασης οφείλει να εξελιχθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ανθεκτικό στις προκλήσεις του μέλλοντος.

Το κρίσιμο επομένως ζητούμενο τόσο για τη Δυτική Μακεδονία όσο και για όλες τις περιφέρειες που θα κληθούν να μετασχηματίσουν τις οικονομίες τους, έγκειται ακριβώς στο ότι πρέπει να χτίσουν το Παρόν με υλικά του Μέλλοντος.

Το 1956 όταν ξεκίνησε η εξόρυξη λιγνίτη στη Δυτική Μακεδονία, το τοπικό παραγωγικό μοντέλο ήταν κυρίαρχα γεωργοκτηνοτροφικό, ενώ ανθούσαν επαγγέλματα όπως γανωτήδες, παγωτατζήδες, σαμαρτζήδες, παντοπώληδες, αχθοφόροι, πραματευτάδες, τσαγκάρηδες και μια σειρά από επαγγελματίες οι οποίοι δεν υπάρχουν σήμερα. Νομοτελειακά, λίγο μετά το 2040 όταν θα κλείσει και ο τελευταίος λιγνιτικός σταθμός στην περιοχή μας, θα έχουν εξαφανιστεί περισσότερο από το 30% των σημερινών επαγγελμάτων. Σίγουρα και επαγγέλματα που ούτε καν φανταζόμαστε ότι δεν θα υπάρχουν στο προσεχές μέλλον.

Μεταξύ 2025 και 2030, η Ψηφιοποίηση και η Βιομηχανία 4.0 θα βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Η παγκόσμια αγορά για cloud computing θα καταγράφει τζίρους της τάξης τoυ 1 τρις ευρώ. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θα έχουν γίνει 1 εκατομμύριο φορές εξυπνότεροι και το Διαδίκτυο των Πραγμάτων θα κυριαρχεί στην καθημερινότητά μας.

Το 60% της Γνώσης θα είναι εντελώς καινούργιο. Θα απαιτηθεί πλήρης αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών των Πανεπιστημίων, σίγουρα των Λυκείων και των Τεχνικών Σχολών. Το 30% των ειδικοτήτων και το 50% των θέσεων εργασίας θα είναι εντελώς πρωτόγνωρες.

Λίγο πριν το 2030, ο δήμος Κοζάνης θα έχει στελεχώσει δημοτική υπηρεσία διαχείρισης της εναέριας κυκλοφορίας των Drones, τα οποία θα παραδίδουν από πίτσες και σουβλάκια μέχρι φάρμακα κατασκευασμένα αποκλειστικά και μονοσήμαντα για τις προσωπικές ανάγκες του καθενός. Mega– drones θα λειτουργούν ως ασθενοφόρα ή υπηρεσιακά μέσα άμεσης επέμβασης. Τράπεζες, εφορίες και δημόσιες υπηρεσίες θα τις γνωρίζουμε ως ηλεκτρονικές εφαρμογές. Ο κόσμος μας θα είναι τελείως διαφορετικός.

Το 2028 θα έχουν τεθεί σε πλήρη εμπορική ωριμότητα τα αποκεντρωμένα ενεργειακά συστήματα (Small Nuclear Power Reactors-SMR), δίνοντας τη δυνατότητα της φθηνής, αδιάλειπτης και απολύτως ασφαλούς τροφοδοσίας των συστημάτων τηλεθέρμανσης της Δυτικής Μακεδονίας. Απεξάρτηση από το λιγνίτη και το πετρέλαιο θέρμανσης και το τέλος της Ενεργειακής Φτώχειας. Θα έχουμε φθάσει ένα βήμα πριν το «ιερό δισκοπότηρο» της Ενέργειας, την πυρηνική σύντηξη. Μόνον στην Ευρωπαϊκή Ένωση η μείωση του ενεργειακού κόστους θα αγγίζει ετησίως τα 500 δις ευρώ.

Λίγο μετά το 2025, τα εξαντλημένα ορυχεία λιγνίτη στη Δυτική Μακεδονία θα μπορούν να αξιοποιηθούν σε πρακτικές Agromining/Phytomining, καλλιεργώντας μέταλλα και σπάνια ορυκτά με υψηλή προστιθέμενη αξία. Ο λιγνίτης θα μπορεί να μετατρέπεται σε συνθετικές ίνες για την αυτοκινητοβιομηχανία, ακόμη και σε καλλυντικά.

Μετά το 2030, το διοξείδιο του άνθρακα (CO2) που θα παράγεται στη λιγνιτική μονάδα «ΠτολεμαΐδαV» θα αξιοποιείται στην παραγωγή nano–flakes για χρήση στους 3D εκτυπωτές τελευταίας γενιάς, αλλάζοντας άρδην την παραγωγή καταναλωτικών προϊόντων όπως τη γνωρίζουμε σήμερα.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν ενδεικτικά παραδείγματα των αλλαγών που έρχονται. Εν κατακλείδι, η νέα εποχή θα έχει τρία βασικά χαρακτηριστικά. Σημαντική μείωση του ενεργειακού κόστους και του κόστους εργασίας, διαφοροποίηση της χρηματοδότησης ( πχ crowd funding), εκτόξευση των υπηρεσιών υγείας, τουρισμού και ποιότητας διαβίωσης.

Σε κάθε περίπτωση, είναι καταγεγραμμένη η βούληση τόσο του Περιφερειάρχη όσο και των Δημάρχων των ενεργειακών δήμων της Δυτικής Μακεδονίας να υπάρξει άμεσα μια εμπεριστατωμένη αποτύπωση για την περιοχή μας, όλων των επερχόμενων απειλών αλλά και ευκαιριών, με στόχο ο σχεδιασμός της επόμενης ημέρας να γίνει με όρους Οραματικού Ρεαλισμού.

Ο Νώε, λοιδορούμενος από όλους , ξεκίνησε να κατασκευάζει την Κιβωτό πολύ πριν πέσουν οι πρώτες σταγόνες της βροχής. Δυστυχώς, στη Δυτική Μακεδονία ξεκινάμε τη δική μας κιβωτό της Μεταλιγνιτικής Εποχής εν μέσω «ισχυρής βροχόπτωσης». Έστω και βρεγμένοι, ας την κατασκευάσουμε τουλάχιστον ανθεκτική στις καταιγίδες που έρχονται.

Ευάγγελος Καρλόπουλος
Χημικός Μηχανικός, MSc
Μέλος της Ομάδας Εργασίας «Coal Regions in Transition-ΠΔΜ»

Το Μακεδονικό στη σκακιέρα των Βαλκανίων

21 Ιανουάριος 2018| Της Μαρίνας Χατζηκώστα
http://www.sigmalive.com

ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΠΙΕΖΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΜΙΑ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΘΕΜΑ
ΤΗΣ ΟΡΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ Η ΧΩΡΑ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΕΙ ΤΑΧΙΣΤΑ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ, ΕΧΕΙ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΜΕ ΟΡΟΥΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ. Η ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΩΣΤΟΣΟ ΕΝΤΕΧΝΩΣ ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΙΩΠΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΣΣΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΧΑΡΤΕΣ. ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΠΩΣ, ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΘΕΜΑ ΟΝΟΜΑΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΟΥΣΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ

Η πάγια ελληνική θέση είναι ξεκάθαρη. Δεν πρέπει να περιλαμβάνεται ο όρος Μακεδονία.

Για λόγους που απορρέουν κυρίως από ξένους δακτύλους, υπάρχει μια επισπεύδουσα υποτιθέμενη ανάγκη να κλείσει τώρα το θέμα της ονοματοδοσίας της χώρας των Σκοπίων. Από τη μια η πίεση των Σκοπίων προκειμένου να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, από την άλλη η απειλή της Τουρκίας -η οποία τον Δεκέμβριο αναγνώρισε τουρκική μειονότητα στη χώρα των Σκοπίων, ενώ παράλληλα έχει πλέον καταστεί ο πιο σημαντικός επενδυτής του μικρού σλαβικού κρατιδίου- ότι αν τα Σκόπια δεν γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ, λόγω του ότι δεν φέρουν αναγνωρισμένο διεθνώς όνομα χώρας, τότε και η Ελλάδα θα πρέπει να εκδιωχθεί από τη συμμαχία, διαφορετικά θα αποχωρήσει και η ίδια.

Σε τρίτο επίπεδο η Γερμανία, η οποία αφήνοντας κατά μέρος τις προϋποθέσεις ένταξης μιας χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια και με στόχο να βρει φτηνά εργατικά που θα ανταγωνίζονται αυτά της Κίνας, βιάζεται να κατοχυρώσει την εδαφική ακεραιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου αυτή να καταστεί και πάλι ανταγωνιστική στον οικονομικό στίβο των υπερδυνάμεων.

Η ελληνική θέση

Γι’ αυτούς τους λόγους οι δύο πλευρές κλήθηκαν και πάλι σε διαπραγματεύσεις, στο πλαίσιο μιας υπόκωφης απειλής ότι ο χρόνος τελειώνει και το παιχνίδι θα χαθεί. Και η διαπραγμάτευση άρχισε από μια εσφαλμένη βάση, εφαπτόμενη των ελληνικών κόκκινων γραμμών, της σύνθετης ονομασίας. Η πάγια ελληνική θέση είναι ξεκάθαρη. Δεν πρέπει να περιλαμβάνεται ο όρος Μακεδονία.

Η καπήλευση της ταυτότητας των Μακεδόνων είναι ήδη γεγονός στην καθημερινότητα των Σκοπιανών, οι οποίοι από το τέλος του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα εκπαιδεύονται και μεγαλώνουν στο πλαίσιο μιας «κλεμμένης» ταυτότητας, στην προσπάθεια της ηγεσίας της χώρας να απαλείψει πόθους ένωσης με άλλες χώρες που διεκδικούν τις δικές τους μειονότητες, όπως η Βουλγαρία και η Αλβανία. Η Ελλάδα δεν επιδιώκει, σαφώς, τη διάλυση των Σκοπίων. Επιδιώκει την ξεκάθαρη καταγραφή της ιστορίας.

Γεωγραφία εναντίον Ιστορίας

Το μόνο επιχείρημα της πλευράς των Σκοπίων για διεκδίκηση του όρου Μακεδονία είναι αυστηρά γεωγραφικό, όπως διαμορφώθηκαν τα σύνορα μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς οποιαδήποτε ιστορική αναφορά διεκδίκησης είναι απολύτως αβάσιμη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το γεωγραφικό τμήμα της Μακεδονίας, που ανήκει στην κυριαρχία των Σκοπίων, καλύπτει περίπου το ένα τρίτο της γεωγραφικής Μακεδονίας, το οποίο, μάλιστα, είναι 
έξω από τη ζώνη της αρχαίας Μακεδονίας.

Η διαπραγματευτική τους ομάδα διατείνεται πως το κράτος δεν θα επιχειρήσει να καπηλευτεί στοιχεία της ελληνικής μακεδονικής ιστορίας. Ωστόσο, από το 1991, οπότε και η χώρα των Σκοπίων ανακήρυξε την ανεξαρτησία της με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», μέχρι σήμερα, ουκ ολίγες φορές διεκδίκησε ως εθνικό σύμβολο τον Ήλιο της Βεργίνας, παρά τις ενδιάμεσες συμφωνίες που την δεσμεύουν για το αντίθετο - τον οποίο διαφοροποίησε μετά από ελληνικό βέτο με έναν παρόμοιο, κυρίως για περιπτώσεις διεθνούς παρουσίας.

Το Σύνταγμα της χώρας, και τα σχολικά βιβλία Ιστορίας, αναφέρουν πως το έθνος είναι Μακεδονικό και οι ίδιοι Μακεδόνες. Ποιες θα είναι άραγε οι εγγυήσεις που θα δοθούν, ώστε να διασφαλιστεί η ιστορικότητα των Ελλήνων Μακεδόνων; Κι αν το κράτος αυτό αναγνωριστεί με μια σύνθετη ονομασία που περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία, πώς θα ονομάζεται η γλώσσα ή και το έθνος και η υπηκοότητα αυτού, αν όχι Μακεδονικά, Μακεδονικό, Μακεδονική; Τα ονόματα που πρότεινε ο διαπραγματευτής των Ηνωμένων Εθνών έχουν ως εξής:

- Republika Nova Makedonija (Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας)

- Republika Severna Makedonija (Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας)

- Republika Gorna Makedonija (Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας)

- Republika Vardarska Makedonija (Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη)

- Republika Makedonija (Skopje) [Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)].

Σε ό,τι αφορά τη γλώσσα και την υπηκοότητα, ο Μάθιου Νίμιτς προτείνει τη σλαβική εκφορά «Makedonski - Makedonska» εν είδει διαφοροποίησης από το ελληνικό «Μακεδονικός - Μακεδονική». Με λίγα λόγια Μακεδονικός, στη δική τους γλώσσα που δεν είναι παρά Σλαβική, και 
άρα η γλώσσα θα ονομάζεται Μακεδονική, στα σλαβικά.

Το παράδειγμα της Ιορδανίας

Όταν ιδρύθηκε η Ιορδανία, το 1921, έφερε τη σύνθετη ονομασία «Trans Jordania», δηλαδή χώρα πέρα από τον Ιορδάνη. Οι Ιορδανοί αφαίρεσαν, σταδιακά, το πρόθεμα «Trans» και τη λέμε Ιορδανία, κι ως τέτοια αναγνωρίστηκε διεθνώς. Αυτή είθισται να είναι η εύκολη πολιτική πρακτική, κατά την οποία ένα όνομα καθιερώνεται πρώτα στις συνειδήσεις των λαών και ακολούθως γίνεται πολιτικά αποδεκτό διεθνώς. Και σε αυτή την πρακτική σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν τα ΜΜΕ. Προκειμένου να αποφευχθεί λοιπόν μια τέτοια πρακτική, θα ήταν πιθανή η εξεύρεση λύσης, χωρίς τον όρο Μακεδονία;

Συμβιβασμός

Με δεδομένη τη νέα τάξη πραγμάτων στα Βαλκάνια, καθώς φαίνεται ότι έχει έρθει η ιδανική ώρα για τη μετάβαση στην επόμενη φάση της μετα-γιουγκοσλαβικής περιόδου των Βαλκανίων, η χώρα των
 Σκοπίων θα μπορούσε, γνωρίζοντας πως ακόμη και οι λόγοι της δημιουργίας της έχουν παρέλθει 
(σύμφωνα με απόρρητο κείμενο του State Department, το 1944, το κράτος που δημιούργησε ο Τίτο, 
είναι για να απειλήσουν την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας), να συμβιβαστεί με μιαν άλλη λύση, σύνθετης ονομασίας, η οποία, ωστόσο, δεν θα μπορούσε να έχει διπλή χρήση.

Άλλωστε, με την αραίωση της ελληνικής μειονότητας στα Σκόπια, η «μακεδονική ταυτότητα» δεν αποτελεί, πια, το σημείο αναφοράς των κατοίκων, που αποτελούνται από μεγαλύτερες ή μικρότερες μειονότητες Βουλγάρων, Αλβανών, Τούρκων και Σλάβων και όλοι φλερτάρουν σε ένωση του κρατιδίου, με την αντίστοιχη χώρα καταγωγής τους.

Αυτοί που διακαώς επιθυμούν λύση, είναι αφενός η Τουρκία που οραματίζεται να ελέγχει την περιοχή των νέων Βαλκανίων, κι από την άλλη η Ε.Ε., η οποία βλέπει την αύξηση του αριθμού των «μεγάλων παικτών» διεθνώς, ιδίως με την προσθήκη της Κίνας και της Τουρκίας, να επιβάλλουν αλλαγή των κανόνων και των όρων ανταγωνισμού, κυρίως στα πεδία του ορυκτού πλούτου, της ενέργειας, της αγροτικής παραγωγής, του τουρισμού και, φυσικά, των αμυντικών εξοπλισμών.


Το «παιχνίδι» της Τουρκίας

Είναι γνωστό πλέον ότι η Τουρκία επιχειρεί να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στα Βαλκάνια, των οποίων τα σύνορα, σε βάθος χρόνου, δεν αποκλείεται ακόμη και να αλλάξουν. Σε αυτό το πλαίσιο ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, επισκέφθηκε το περασμένο καλοκαίρι τα Σκόπια, λίγο μετά την επίσκεψη Ντιμιτρόφ στην Αθήνα, ενώ και ο Τούρκος αντιπρόεδρος Χακάν Τσαβούσογλου βρέθηκε στην πρωτεύουσα της χώρας των Σκοπίων πριν από περίπου ένα μήνα, βαφτίζοντας, κατά το παράδειγμα Ερντογάν στη Θράκη, τους μουσουλμάνους των Σκοπίων, τουρκική μειονότητα.


Η Τουρκία αναγνώρισε τη χώρα των Σκοπίων, ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ήδη από το 1992. Η Τουρκία είναι ο μεγαλύτερος οικονομικός επενδυτής της χώρας και στηρίζει πλήρως την ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Μάλιστα, πίσω από τις κλειστές πόρτες της διπλωματίας, αναφέρουν κύκλοι του ΝΑΤΟ ότι έχει απειλήσει τη συμμαχία για την ένταξη των Σκοπίων. Σύμφωνα με την Άγκυρα, αν τα Σκόπια δεν μπορούν να γίνουν μέλη της συμμαχίας λόγω της ονομασίας τους, τότε και η Ελλάδα που αποτελεί το άλλο μέρος της διένεξης, θα πρέπει να εκδιωχθεί από το ΝΑΤΟ. Διαφορετικά η Τουρκία απειλεί πως θα αποχωρήσει η ίδια.

Ο γερμανικός δάκτυλος

Την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, αλλά και στην Ε.Ε. (αν και η χώρα έχει εθνικό νόμισμα, πραγματοποιεί το μεγαλύτερο μέρος των συναλλαγών με ευρώ), στηρίζει η Γερμανία, για λόγους διαφορετικών συμφερόντων.

Ωστόσο, ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ δήλωσε ευθαρσώς πως αν δεν συναινέσει η Ελλάδα, τότε τα Σκόπια δεν μπορούν να γίνουν μέλος. Αυτό, κατ’ εντολήν των Ηνωμένων Πολιτειών, οιοποίες με δεδομένες τις κακές σχέσεις που διατηρούν με την Τουρκία τον τελευταίο χρόνο, μετατρέπονται σε σύμμαχο, αλλά όχι φίλο, της Ελλάδας. Φαίνεται πως οι ΗΠΑ αντιλαμβάνονται πλέον καλά ποιος είναι ο επιθυμητός ρόλος που θέλει να αναλάβει η Τουρκία. Η θέση ισχύος της ευρύτερης περιοχής, στην οποία ανήκει σαφώς και η Κύπρος, είναι ιδιαίτερα αυξημένη. Σύμφωνα με στρατηγικούς αναλυτές, αυτήν τη θέση ισχύος οφείλουν να εκμεταλλευτούν Ελλάδα, αλλά και Κύπρος, αν θέλουν να κερδίσουν έδαφος στις παραδοσιακές διενέξεις με την Τουρκία.




Για την ιστορία

Η διαφιλονικία με την Ελλάδα έχει τις ρίζες της από τη δεκαετία του '70 και τις πρώτες προσπάθειες των Σλάβων της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, οι οποίοι επιχείρησαν να διεκδικήσουν την κληρονομιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το βασικό επιχείρημα της Ελλάδας είναι πως το δικαίωμα της χρήσης του όρου Μακεδονία ανήκει μόνο στους Έλληνες, καθώς οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν πρόγονοί τους, σε αντίθεση με τους Σλάβους, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή τον 7ον αιώνα μ.Χ. και χρησιμοποίησαν τον όρο Μακεδόνας μετά τα μέσα του 19ου αιώνα.

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με αναλυτές στρατιωτικών θεμάτων, πέραν του ζητήματος της κληρονομιάς της αρχαίας μακεδονικής ιστορίας, η χρήση του όρου «Μακεδονία» από την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία δεν αποκλείεται να αποτελέσει κίνηση που μελλοντικά θα σήμανε εδαφικές διεκδικήσεις επί της ελληνικής Μακεδονίας, όπου κατοικεί, έως σήμερα, σλαβική μειονότητα. Ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου και δημιουργώντας νέο προηγούμενο, για χώρες που εποφθαλμιούν την κατάκτηση εδαφών, υπό το πρόσχημα της προστασίας μειονοτήτων τους.