Αδυναμίες

Επενδύοντας πότε στο χάος και πότε στη λήθη

Παραπολιτική, 27-3-2014



Ενώπιον Γερμανών βουλευτών, μελών της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Ομοσπονδιακής Γερμανικής Βουλής με επικεφαλής τον Πρόεδρό της Γκίντερ Κρίχμπαουμ ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ.Γιάννης Δραγασάκης μίλησε σαν να μην είναι ΣΥΡΙΖΑ.

Είπε πολλά και σοβαρά πράγματα τονίζοντας κυρίως ότι «στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε πλήρη επίγνωση ότι η κρίση είναι δική μας, απ' αυτή τη σκοπιά προσεγγίζουμε το πρόβλημα και όχι από μια σκοπιά, η οποία θεωρεί ότι μας φταίνε οι ξένοι».

Ωραία όλα αυτά αλλά τώρα είναι κάπως αργά. Ήδη από το 2009 ο ΣΥΡΙΖΑ επένδυσε συνειδητά στο χάος και στο διχασμό, ευνόησε και υποστήριξε όλους τους μύθους που ήθελαν τη χώρα μας να βρίσκεται στο στόχαστρο ξένων που θέλουν να μας πάρουν την Ακρόπολη και εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να κλείνει το μάτι σε κάθε διεκδίκηση.

Ακόμα και τώρα, η μόνη πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για το μέλλον είναι η...ανατροπή της κυβέρνησης κι από εκεί και πέρα βλέπουμε.

Τι άλλαξε και είναι πια αργά; Η χώρα δειλά-δειλά βγαίνει από την πρώτη φάση της κρίση, οι πολίτες προσπαθούν σιγά-σιγά να αρχίσουν τη ζωή τους από την αρχή παρά τις δυσκολίες και το βαρύ κόστος της δημοσιονομικής προσαρμογής. Δεν είμαστε στο 2012, δεν ελπίζει ο ίδιος αριθμός ανθρώπων και με το ίδιο πάθος στην «ολική ανατροπή».

Οι επιλογές των προσώπων του ΣΥΡΙΖΑ στους δήμους και στις περιφέρειες όλης της χώρας έδειξαν στους πολίτες ότι το κόμμα παραμένει δέσμιο των ισορροπιών και των δομών του 4%. Άνθρωποι άγνωστοι στις τοπικές τους κοινωνίες κατεβαίνουν υποψήφιοι, δείχνουν τη μεγαλύτερη απροθυμία συνεννόησης με άλλους υποψηφίους και έχουν κυρίως να επιδείξουν στη σταδιοδρομία τους μόνο κομματικά παράσημα.

Για όλα αυτά και για άλλα πολλά ακόμα, καλός και άγιος ο κ. Δραγασάκης, χρήσιμο να ακούμε ότι δεν πιστεύουν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ ότι μας φταίνε οι ξένοι αλλά δεν μας είναι τόσο εύκολο να ξεχάσουμε τα όσα έγιναν σε αυτή τη χώρα τα τελευταία χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να εκπροσωπήσει ούτε έναν που δεν ανήκει στο στενό πυρήνα του αντιμνημονιακού ακροατηρίου, ούτε έναν που δεν του αρκεί απλώς να ακούει κατάρες κατά της κυβέρνησης.

Η Ιστορία θα είναι πολύ σκληρή με όσους τελικά θα στερήσουν από την Αριστερά την ευκαιρία να δοκιμαστεί για μια φορά στην εξουσία.

γυναίκα

Νίκος Καββαδίας, Ινδικός Ωκεανός 1951

Γυναίκα 

Στον Αντώνη Μωραΐτη

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.

Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.

Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία.

Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.

Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου.

Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει.

Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου,

για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δε με ορίζει.

Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι.

Την τάβλα πάρε, τζόβενο, να ξαναπάμε αρόδο.

Ποιος σκύλας γιος μας μούντζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι,

που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;

Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι.

Γιομάτη φύκια και ροδάνθη, αμφίβια Μοίρα.

Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,

πρώτη φορά, σε μια σπηλιά, στην Αλταμίρα.

Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.

Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ που μ' είδες.

Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσει

τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες.

Το τείχος περπατήσαμε μαζί το Σινικό.

Κοντά σου ναύτες απ' την Ουρ πρωτόσκαρο εβιδώναν.

Ανάμεσα σε ολόγυμνα σπαθιά στο Γρανικό

έχυνες λάδι στις βαθιές πληγές του Μακεδόνα.

Πράσινο. Αφρός, θαλασσινό βαθύ και βυσσινί.

Γυμνή. Μονάχα ένα χρυσό στη μέση σου ζωστήρι.

Τα μάτια σου τα χώριζαν εφτά Ισημερινοί

μες στου Giorgione το αργαστήρι.

Πέτρα θα του 'ριξα και δε με θέλει το ποτάμι.

Τι σου 'φταιξα και με ξυπνάς προτού να φέξει.

Στερνή νυχτιά του λιμανιού δεν πάει χαράμι.

Αμαρτωλός που δε χαρεί και που δε φταίξει.

Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.

Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.

Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω

ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα.

http://youtu.be/HsV6f25UUAg

C HOB6ιM KR6ιΜΟΜ

C новым Крымом: Για τη Νέα Κριμαία
Πηγή: http://e-amyna.com

Ουκρανία: το κριμαϊκό δημοψήφισμα και η επόμενη μέρα

Υποστηρικτές της ένωσης της Κριμαίας με τη Ρωσία πανηγυρίζουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος υπό το βλέμμα του αγάλματος του Λένιν στη Συμφερόπολη (φωτογραφία: Agence France Presse)

Με ποσοστό 96,7% τάχθηκαν οι πολίτες της Κριμαίας υπέρ της ένωσης της επαρχίας με τη Ρωσία, εγκρίνοντας τη σχετική απόφαση του τοπικού κοινοβουλίου της Κριμαίας (του οποίου τη διάλυση αποφάσισε χθες η ουκρανική Βουλή σε μια μάλλον σπασμωδική κίνηση). Παρά τον καταιγισμό δηλώσεων από δυτικής πλευράς που καταδικάζουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και προειδοποιούν ότι η τυχόν απόσχιση της Κριμαίας από την Ουκρανία δεν θα αναγνωριστεί, ο πρωθυπουργός της επαρχίας Σ. Αξιόνοφ χαιρέτισε το αποτέλεσμα και μεταβαίνει αύριο στη Ρωσία, όπου πιθανολογείται ότι θα ζητήσει την ένταξη της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία. Το ερώτημα είναι, τι θα επακολουθήσει.

Η κατάσταση είναι ήδη τεταμένη όχι μόνο στην Κριμαία (όπου καταγγέλθηκε απαγωγή του ηγέτη του ρωσικού κόμματος στη Σεβαστούπολη), αλλά και σε ολόκληρη την ανατολική Ουκρανία. Στο Χάρκοβο, όπου ήδη υπάρχουν δύο ρωσόφωνοι πολίτες νεκροί από ένοπλες συγκρούσεις, έγιναν

διαδηλώσεις με αίτημα τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος κατά το πρότυπο της Κριμαίας. Επιπλέον, η ηγεσία του εθνικιστικού ουκρανικού κόμματος «Δεξιός Τομέας» ανακοίνωσε ότι ξεκινά αγώνα για το «ανατολικό μέτωπο» και απέστειλε αυτοκινητοπομπές ενόπλων από το Χάρκοβο προς το Ντονέσκ και στη Λουγκάνσκ, όπου πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις ρωσόφωνων που ζητούν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος όπως στην Κριμαία. Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών επεσήμανε το γεγονός μιλώντας για “κίνδυνο προβοκάτσιας” και ανακοίνωσε ότι η Ρωσία λαμβάνει εκκλήσεις “ειρηνικών πολιτών” για υποστήριξη, οι οποίες “θα εξεταστούν”. Την εικόνα συμπληρώνουν οι αναφορές για μεθοριακό επεισόδιο μεταξύ ρωσικών και ουκρανικών στρατευμάτων στην περιοχή της Χερσώνας.

Με δεδομένο το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, το ερώτημα που τίθεται είναι αν υπάρχουν περιθώρια για ομαλή επίλυση της ουκρανικής κρίσης. Θα επιχειρήσουμε να διατυπώσουμε κάποιες προβλέψεις, αποκρυπτογραφώντας τα “σήματα” που στέλνουν η ρωσική και η δυτική πλευρά και εντοπίζοντας τα ζωτικά σημεία ενδιαφέροντος κάθε πλευράς.

Σε προηγούμενο άρθρο μας για το θέμα της Ουκρανίας, είχαμε παρατηρήσει ότι η πραγματικότητα των διεθνών σχέσεων εκδικείται όσους την αγνοούν – δηλαδή όσους δρουν αγνοώντας τους συσχετισμούς ισχύος, είτε λόγω ιδεοληψιών είτε από άλλα ανορθολογικά κίνητρα. Η παρατήρηση αυτή ισχύει και σήμερα, και μάλιστα δεν αφορά πια μόνο τη δυτική, αλλά και τη ρωσική πλευρά.

Στο “δυτικό στρατόπεδο” υπήρξαν κάποια σημάδια αυτοκριτικής για τις ανερμάτιστες επιλογές που έγιναν στην αρχή της κρίσης, με πρώτο τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών Φρανκ – Βάλτερ Σταϊνμάιερ, ο οποίος αναγνώρισε ότι οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ (συμπεριλαμβανομένου του ιδίου) βιάστηκαν να ταυτιστούν με την ουκρανική αντιπολίτευση στα πρώτα στάδια της κρίσης, παραβλέποντας τα ευρύτερα γεωπολιτικά διακυβεύματα. Αντίστοιχα, οι δηλώσεις του προέδρου της Κομισιόν Μπαρόζο στις 5 Μαρτίου περί ανάγκης “σεβασμού όλων των Ουκρανών πολιτών και κοινοτήτων” (δηλαδή και των ρωσόφωνων), έδειξαν διάθεση καταλλαγής, ενώ και ο διάλογος ΗΠΑ – Ρωσίας σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών έδειξε πρόθεση συμβιβασμού από αμερικανικής πλευράς. Το ερώτημα όμως που θα καθορίσει τις επόμενες εξελίξεις, είναι αν υπάρχει κάποιο σχέδιο διαπραγμάτευσης με τη Ρωσία, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε συμβιβασμό.

Οι δηλώσεις και ενέργειες της δυτικής “παράταξης” δείχνουν ότι η ανάγκη συμβιβασμού με τη Ρωσία έγινε μεν αντιληπτή (με τεράστια καθυστέρηση), αλλά οι προσδοκίες ως προς τους όρους του συμβιβασμού αυτού είναι εξωπραγματικές. Συγκεκριμένα στο θέμα της Κριμαίας σύσσωμο το δυτικό στρατόπεδο, συμπεριλαμβανομένων του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, του προέδρου της ΕΕ Χέρμαν Β. Ρομπαϊ, του προέδρου της Κομισιόν Ζ. Μπαρόζο και του ΓΓ του ΝΑΤΟ Αντερς Φογκ Ρασμουσεν, διακηρύσσει ότι το κριμαϊκό δημοψήφισμα είναι παράνομο, ενώ η Ρωσία υπερασπίζεται τη νομιμότητά του, δηλώνοντας μάλιστα ότι θα σεβαστεί τη βούληση των πολιτών της Κριμαίας. Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, το αμερικανικής έμπνευσης ψήφισμα που χαρακτήριζε ως παράνομο το δημοψήφισμα συγκέντρωσε 13 ψήφους, αλλά δεν υιοθετήθηκε λόγω του ρωσικού βέτο. Εν όψει της πιθανολογούμενης προσάρτησης της Κριμαίας στη Ρωσία, οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ αναμένεται να υιοθετήσουν κυρώσεις υπό μορφή στοχευμένης δέσμευσης ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, σε εκτέλεση σχετικής απόφασης της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ της 6ης Μαρτίου.

Με αυτά τα δεδομένα, υπάρχει άραγε έδαφος συμβιβασμού;

Η απάντηση, κατά την άποψη του γράφοντος, είναι θετική - αλλά βρίσκεται δυτικότερα από την Κριμαία. Όπως είχαμε παρατηρήσει εξ αρχής, οι στόχοι της ρωσικής ηγεσίας πιθανότατα δεν επικεντρώνονται στην προσάρτηση της Κριμαίας, ούτε καν στην προσάρτηση του συνόλου των ρωσόφωνων ανατολικών περιοχών της Ουκρανίας. Αυτοί πιθανότατα είναι ελάσσονες στόχοι και εναλλακτικές επιλογές σε περίπτωση μη επίτευξης του μείζονος στρατηγικού στόχου – που κατά τη γνώμη μας είναι η ανάκτηση του ελέγχου στο σύνολο της Ουκρανίας. Ο στόχος αυτός εξηγείται με όρους ιστορικούς, συμβολικούς, αλλά πρωτίστως στρατηγικούς. Η Ουκρανία δεν είναι μόνο ένα ιστορικό πεδίο αντιπαράθεσης (πολιτικής, πολιτισμικής, θρησκευτικής και στρατιωτικής) μεταξύ της Ρωσίας και των κεντροευρωπαϊκών δυνάμεων, ούτε μόνο μια νευραλγική επαρχία της πρώην ΕΣΣΔ. Είναι σήμερα η δίοδος από την οποία διακινείται, μέσω αγωγών, το 66% των ρωσικών εξαγωγών φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Θα ήταν απλώς αδιανόητο να αδιαφορήσει η Ρωσία για τον γεωπολιτικό προσανατολισμό μιας τέτοιας χώρας, όπως αφελώς ανέμεναν κάποιοι δυτικοί ηγέτες. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι, αποσπώντας ένα τμήμα της Ουκρανίας, η Ρωσία δεν διασφαλίζει τη φιλική στάση της υπόλοιπης – το αντίθετο μάλιστα.

Επομένως η υπόθεση εργασίας του παρόντος άρθρου είναι ότι όποιος εστιάζει στην Κριμαία, βλέπει το δέντρο και όχι το δάσος, που είναι το σύνολο της Ουκρανίας. Αν αληθεύει αυτή η υπόθεση, η λύση του προβλήματος βρίσκεται στις συζητήσεις που έχουν ήδη διεξαχθεί μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών Κέρι και Λαβρόφ, με αντικείμενο μια “συνταγματική μεταρρύθμιση” στην Ουκρανία. Πρόκειται για μια συμφωνία που (κατά την αμερικανική διατύπωση) θα εγγυάται το σεβασμό των μειονοτήτων, αλλά στην πραγματικότητα είναι λογικό να επεκταθεί και σε θέματα κατανομής πολιτικής ισχύος εντός του κράτους, προκειμένου να διασφαλιστούν τα ρωσικά συμφέροντα. Μπροστά σε μια τέτοια λύση, η εδαφική ενσωμάτωση της Κριμαίας και της ανατολικής Ουκρανίας θα ήταν για τη Ρωσία λιγότερο ελκυστική, καθώς θα περιείχε περισσότερο ρίσκο και λιγότερο κέρδος.

Όμως η επίτευξη μιας τέτοιας συμβιβαστικής λύσης είναι αμφίβολη, για δύο λόγους: Αφ’ ενός γιατί οι συζητήσεις Κέρι – Λαβρόφ έγιναν πολύ αργά, όταν η υπόθεση του κριμαϊκού δημοψηφίσματος έχει πάρει το δρόμο της. Αφ’ ετέρου διότι, σε αντίθεση με τον αμερικανικό πραγματισμό, η ευρωπαϊκή και η ρωσική ηγεσία δεν φαίνονται διατεθειμένες να συμβιβαστούν:

Από ευρωπαϊκής πλευράς, στη γεωπολιτική μυωπία προστίθεται τώρα και ο υποκριτικός νομικισμός, καθώς μιλούν για ΄παραβίαση του διεθνούς δικαίου και αντισυνταγματικότητα του κριμαϊκού δημοψηφίσματος, εκείνοι που δε δίστασαν να επιβάλουν την απόσχιση του Κοσόβου από τη Σερβία κατά παράβαση και του σερβικού συντάγματος και της διεθνούς νομιμότητας.

Από ρωσικής πλευράς δεν είναι βέβαιο αν, μετά τον επιδέξια επιθετικό χειρισμό του “πρώτου γύρου” της κρίσης, υπάρχει η απαραίτητη αυτοσυγκράτηση ώστε να αποφευχθούν ενέργειες που θα καταστήσουν απαγορευτικό για τη δυτική πλευρά έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό. Δεν αποκλείεται η ρωσική ηγεσία να διακατέχεται και από τη διάθεση αποκατάστασης του ρωσικού γοήτρου, μετά από δύο δεκαετίες γεωπολιτικής υποχώρησης. Πάντως η επίσπευση του κριμαϊκού δημοψηφίσματος από τις 25 Μαϊου για τις 16 Μαρτίου είναι ένδειξη ότι ο Β. Πούτιν σκοπεύει κατ’ αρχήν να εξαργυρώσει τα κέρδη του “πρώτου γύρου” ενσωματώνοντας επίσημα την Κριμαία, και στη συνέχεια να διαπραγματευθεί το καθεστώς της υπόλοιπης Ουκρανίας, αξιοποιώντας τις εξεγέρσεις στις ρωσόφωνες περιοχές και την επικρεμάμενη απειλή της ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης για μια τελική, ευνοϊκή συμφωνία. Μια τέτοια εξέλιξη όμως πιθανώς ξεπερνά τις πολιτικές αντοχές των δυτικών κυβερνήσεων, που έχουν ήδη καταδικάσει μια απόσχιση της Κριμαίας ως πράξη διεθνώς παράνομη κλπ. Θα ήταν πολιτικά δύσκολο μετά από τέτοιες “κορώνες” να αποδεχτούν ένα συμβιβασμό.

Η ρωσική ηγεσία που, σε αντίθεση με τις δυτικές ηγεσίες, έδειξε ότι γνωρίζει άριστα το αμείλικτο παιχνίδι ισχύος των διεθνών σχέσεων, προφανώς γνωρίζει και τη βασική αρχή, ότιστον αντίπαλο πρέπει να αφήνεται πάντοτε μια αξιοπρεπής διέξοδος υποχώρησης. Η άμεση προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία απειλεί να κόψει αυτή τη διέξοδο για τη δυτική πλευρά, τη στιγμή ακριβώς που οι συζητήσεις στρέφονταν στη διασφάλιση των θεμελιωδών ρωσικών συμφερόντων. Η ρωσική ηγεσία επομένως έχει να επιλέξει, αν θα κατοχυρώσει το έλασσον κέρδος ή θα επιδιώξει το μείζον. Για έναν ψυχρό ρεαλιστή, η επιλογή θα ήταν απλή - αν όμως υπεισέρχονται και θέματα γοήτρου, το θέμα περιπλέκεται… Το άμεσο μέλλον θα δείξει.

η ´μικρή´ ΔΕΗ εκ τω έσω

Αξιοποίηση Λιγνίτη & ” “Μικρή” ΔΕΗ δυσοίωνες προοπτικές για τη Δ. Μακεδονία 

Χρ. Γ. Παπαγεωργίου, τ. ∆/ντης ∆ΛΚ∆Μ ∆ΕΗ ΑΕ

Μετά τα πιο πάνω είναι φανερό, ότι ακόμη κι αν δημιουργηθεί η «μικρή» ∆ΕΗ σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, στην πράξη θα αναφανούν τόσο μεγάλα και τέτοιας έκτασης και φύσης προβλήματα, τα οποία δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσει και να επιλύσει κανείς ιδιώτης. 

Είναι γνωστές, σε όσους έχουν ασχοληθεί με την εκμετάλλευση λιγνιτωρυχείων και τη λειτουργία των ΑΗΣ οι σχετικές δυνατότητες και αδυναμίες των ιδιωτών, που καλούνται να εμπλακούν στο χώρο της λιγνιτοενεργειακής δραστηριότητας, οι οποίες δεν αφήνουν κανένα απολύτως περιθώριο αμφισβήτησης για την επικείμενη αποτυχία του εγχειρήματος. 

Ιδιαίτερα στον τομέα αποκατάστασης των εδαφών στους χώρους των εκμεταλλεύσεων και στο θέμα των σχέσεων με τις τοπικές κοινωνίες προβλέπεται η  εμφάνιση πολύ μεγάλων δυσκολιών και αδιεξόδων. Παράλληλα, προκαλούνται παράπλευρες απώλειες στις αντίστοιχες δραστηριότητες της γειτονικής ∆ΕΗ ΑΕ, που επαυξάνουν το κόστος, λόγω της απώλειας των οικονομιών κλίμακας, και υπεξαίρεσης πολύτιμων πόρων, που παραχωρούνται στη «μικρή» ∆ΕΗ.

Ίσως, κάποιοι επιθυμούν διακαώς και σκηνοθετούν την αποτυχία αυτή, προκειμένου να τεθεί ο λιγνίτης εκτός ενεργειακού παιχνιδιού, σε όφελος ανταγωνιστικών πηγών ηλεκτρικής ενέργειας. Ήδη, η εγκατεστημένη ισχύς των μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με πρώτη ύλη το εισαγόμενο φυσικό αέριο έχει κιόλας ξεπεράσει την αντίστοιχη λιγνιτική. Στο ενδεχόμενο επιχείρημα κάποιων ότι η χώρα διαθέτει κοιτάσματα φυσικού αερίου κτλ, η απάντηση, σήμερα, είναι ότι εάν και εφόσον υπάρχουν και είναι εκμεταλλεύσιμα θα απαιτηθεί μεγάλο χρονικό διάστημα για την αξιοποίησή των (12 – 15 χρόνια), με αρκετές αβεβαιότητες, όπως διδάσκει η πρόσφατη ( 100 χρόνια) παγκόσμια ιστορία σχετικά με τις εκμεταλλεύσεις των υδρογονανθράκων (πολιτικές- στρατιωτικές επεμβάσεις –πόλεμοι κτλ). 

Ακριβώς για τούτο, η χώρα μας χρειάζεται μια εγχώρια, αξιόπιστη, συνεχή, ελεγχόμενου κόστους και φθηνή ηλεκτροπαραγωγική βάση, ιδιαίτερα για τη βραχυμεσοπρόθεσμη περίοδο με τη ζοφερή οικονομική προοπτική. Αντίθετα, σε περίπτωση παραγκωνισμού του λιγνίτη, οι συνέπειες θα είναι βαρύτατες για τη χώρα και μάλιστα σε μια περίοδο που η οικονομική συγκυρία, η ενεργειακή ασφάλεια, κι όχι μόνο, δεν προσφέρονται για ανέξοδους πειραματισμούς. 

Ας ξανασκεφτούν, λοιπόν διπλά και τριπλά οι αρμόδιοι για τη συντελούμενη ήδη σήμερα υποβάθμιση του λιγνίτη στο ενεργειακό ισοζύγιο κι ας δουν επιτέλους τι πραγματικά συντελείται στις προηγμένες χώρες της Ε.Ε. και ιδιαίτερα στις αναδυόμενες υπερδυνάμεις (Κίνα , Ινδία) στον τομέα των στερεών καυσίμων.

Η κατευθυνόμενη και σκόπιμη αδυναμία να κατασκευαστούν μέχρι σήμερα οι νέες λιγνιτικές μονάδες Μελίτη 2 και Πτολ/δα 5, όπως προέβλεπε ο αρχικός προγραμματισμός (Νοε. 2007), καθώς και η καθυστέρηση της επίλυσης των προβλημάτων ανάπτυξης των λιγνιτωρυχείων και εξασφάλισης της τροφοδοσίας με λιγνίτη των λιγνιτικών ΑΗΣ, κοστίζει ήδη ακριβά στον έλληνα καταναλωτή.


Ωστόσο, θεωρούμε ότι η πρότασή μας, δηλ. της άμεσης ανέγερσης λιγνιτικών μονάδων με νέα τεχνολογία καύσης, στα πλαίσια της ∆ΕΗ ΑΕ με τη σημερινή της μορφή, εξυπηρετούν με τον πλέον αξιόπιστο τρόπο τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα της χώρας. Συγκεκριμένα εξυπηρετούν τους 
στόχους του τριγώνου της βιώσιμης ανάπτυξης (ανταγωνιστικότητα τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας- ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού – συμβατότητα με το περιβάλλον) και παρέχουν αξιόπιστες απαντήσεις στο ερώτημα: πότε, πού, με(από) ποιον και γιατί.

Μόνο με την ενίσχυση της λιγνιτοπαραγωγής και της αξιοποίησης των στερεών καυσίμων με σύγχρονες τεχνολογίες καύσης μπορεί να υπάρξει ελπίδα ανάκαμψης για τον ηλεκτρο- ενεργειακό τομέα, που μπορεί κάλλιστα, όπως απέδειξε η μέχρι σήμερα πορεία της ∆ΕΗ ΑΕ, όταν δεν ναρκοθετήθηκε από ποικιλώνυμα συμφέροντα, να συμβάλει θετικά στην οικονομική ανάκαμψη μέσω της εξασφάλισης χαμηλής τιμής της ηλεκτρικής κιλοβατώρας από την αποδοτικότερη εκμετάλλευση των εγχώριων λιγνιτών.

Οι καιροί ου μενετοί ......Οι πειραματισμοί με τη λειτουργική διάσπαση της ήδη συρρικνούμενης συμμετοχής του λιγνίτη στο ενεργειακό ισοζύγιο θα επιτείνουν αντί να επιλύσουν τα υφιστάμενα σοβαρότατα προβλήματα και θα κοστίσουν ακριβά στους κατοίκους της ∆υτ. Μακεδονίας, αλλά και στη χώρα γενικότερα. "

Πηγή: kozan.gr 
Πλήρης ανάλυση  εδώ

Φωτογραφία  του Ηρακλή Μήλα με θέμα  ”Το Λυκόφως του Λιγνίτη” νικήτρια σε διαγωνισμό του site photocrowd.com

η αδύναμος και ευάλωτος πατρίς μας

Πηγή:Τα Νέα της Πτολεμαΐδας

Πρὸς τοὺς Ἐντιμοτάτους

1) κ. Ἰωάννην Στουρνάραν Ὑπουργὸν Οἰκονομικῶν

2) κ. Ἰωάννην Μανιάτην Ὑπουργὸν Περιβάλλοντος, Ἐνέργειας καὶ Κλιματικῆς Ἀλλαγῆς

Εἰς ΑΘΗΝΑΣ

Ἐντιμότατοι Κύριοι Ὑπουργοί,

Μετὰ μεγάλης ἀνησυχίας καὶ ἀγωνίας διὰ τὸ μέλλον καὶ τὴν πορείαν τοῦ τόπου μας, καὶ εἰδικώτερον τῆς ἀκριτικῆς Μητροπολιτικῆς μας Περιφερείας, συντάσσομεν τὴν παροῦσαν ἐπιστολήν, μεταφέροντες ταυτοχρόνως τοὺς ἐντόνους προβληματισμοὺς καὶ τὰ ερωτηματικὰ τοῦ ποιμνίου μας.

Ἀφορμὴν διὰ τὴν ἐπιστολήν μας λαμβάνομεν ἀπὸ τὸ Σχέδιον Νόμου τοῦ Ὑπουργείου Περιβάλλοντος, Ἐνέργειας καὶ Κλιματικῆς Ἀλλαγῆς, τὸ ὀποῖον ἐτέθη πρὸς δημοσίαν διαβούλευσιν τὴν Δευτέραν 10ην Μαρτίου 2014 καὶ ἀφορᾷ εἰς τὴν «Δημιουργία Νέας Καθετοποιημένης Ἑταιρείας Ἠλεκτρικῆς Ἐνέργειας», ἀποτελεῖ δὲ συνέχεια τῆς Πράξεως τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου περὶ Ἐγκρίσεως Ἀναδιαρθρώσεως καὶ Ἀποκρατικοποιήσεως τῆς ΔΕΗ.

Συμφώνως πρὸς τὸ ἄρθρον 1, παράγρ. 3 τοῦ ἀνωτέρω σχεδίου νόμου, «Στὴ νέα ἑταιρία εἰσφέρονται ὑπὸ τοὺς ὅρους τοῦ παρόντος νόμου…στοιχεῖα τοῦ παραγωγικοῦ δυναμικοῦ τῆς ΔΕΗ Α.Ε.», μεταξὺ τῶν ὁποίων «οἱ μονάδες ἠλεκτροπαραγωγῆς μὲ καύσιμο λιγνίτη: ΑΗΣ Ἀμύνταιο Ι & ΙΙ, ἰσχύος 600MW, ἡ μονάδα ἠλεκτροπαραγωγῆς ΑΗΣ Μελίτη Ι, ἰσχύoς 330MW», καὶ ἡ «ἄδεια ἠλεκτροπαραγωγῆς γιὰ τὸν σταθμό παραγωγῆς Μελίτη ΙΙ, ἰσχύος 450 MW», ὡς καὶ «τὰ πάσης φύσεως δικαιώματα ΔΕΗ Α.Ε. ἐπὶ τῶν…λιγνιτικῶν παραχωρήσεων…» τῶν ὀρυχείων «Ἀμυνταίου, συμπεριλαμβανόμενου τοῦ ὀρυχείου Λακκιᾶς» καὶ τῶν ὀρυχείων Κλειδίου, Λόφων Μελίτης, Κομνηνῶν Ι & ΙΙ καὶ τοῦ «ὀρυχείου Βεύη».

Ὀφείλομεν νὰ ὁμολογήσωμεν ὅτι ἡ ἀνάγνωσις τῶν προμνημονευθέντων ἀλλὰ καὶ λοιπῶν σημείων τοῦ ἐν λόγῳ σχεδίου νόμου προκαλεῖ εὔλογα ἐρωτήματα καὶ ἀπορίας.

Θὰ ἐξυπηρετηθῇ τελικῶς τὸ ἐθνικὸν δημόσιον συμφέρον ἐκ τῆς πωλήσεως μέρους τῆς ΔΕΗ εἰς ἰδιώτας, δεδομένης ἰδίως τῆς παρατεταμένης οἰκονομικῆς καὶ γενικωτέρας κρίσεως, τὴν ὁποίαν διέρχεται ἡ Ἑλλάς; Ἐν μέσῳ μάλιστα ἑνὸς ἐπιμόνως ἀσταθοῦς καὶ κλυδωνιζομένου οἰκονομικοῦ περιβάλλοντος ποῖοι καὶ πόσοι ἐνδιαφερόμενοι ἐπενδυταὶ θὰ εὑρεθοῦν; Καὶ ἔναντι ποίου τιμήματος ἡ ἀδύναμος καὶ εὐάλωτος Πατρίς μας θὰ διαπραγματευθῇ τὴν πώλησιν σημαντικοῦ μεριδίου τοῦ νευραλγικοῦ ἐνεργειακοῦ τομέως;

Πέραν τούτου, πῶς θὰ διασφαλισθῇ ἡ ὑπὸ τοῦ ἰδιώτου ἐπενδυτοῦ-ἐπιχειρηματίου παροχὴ φθηνοῦ ἠλεκτρικοῦ ῥεύματος πρὸς τοὺς καταναλωτάς, καθ᾽ ἣν στιγμὴν ἀπουσιάζει σχετικὴ ῥύθμισις-πρόβλεψις εἰς τὸ δημοσιευθὲν σχέδιον νόμου; Ποῖος δύναται νὰ ἐγγυηθῇ ὅτι τὸ κόστος λειτουργίας τῶν μονάδων καὶ τῶν ὀρυχείων δὲν θὰ μετακυλισθῇ ὑπὸ τοῦ ἰδιώτου ἰδιοκτήτου αὐτῶν εἰς τοὺς καταναλωτάς, ἐπιβαρύνοντας ἔτι περαιτέρω οὐ μόνον τὰ τιμολόγια ἠλεκτρικοῦ ῥεύματος ἀλλὰ καὶ τοὺς ἤδη στενάζοντας, λόγῳ τῆς κρίσεως, οἰκογενειακοὺς προϋπολογισμούς;

Ταυτοχρόνως, πῶς καὶ ποῖος θὰ καθορίσῃ τὴν ὑποχρέωσιν τοῦ ἰδιώτου ἰδιοκτήτου διὰ τὴν τοποθέτησιν μέρους τῶν κερδῶν του εἰς νέας ἐπενδυτικὰς πρωτοβουλίας, αἱ ὁποῖαι θὰ δώσουν πνοὴν ζωῆς καὶ προοπτικὴν ἀναπτύξεως εἰς τὴν ἀσφυκτιῶσαν ὑπὸ τῆς κρίσεως περιοχήν μας; Καὶ πῶς θὰ ῥυθμισθῇ τὸ ζήτημα τῶν ἀνταποδοτικῶν τελῶν λόγῳ τῆς ἐπιβαρύνσεως τοῦ περιβάλλοντος καὶ τῆς ὑγείας τῶν κατοίκων ἐξ αἰτίας τῶν ἐκπεμπομένων ῥύπων ἐκ τῆς λειτουργίας τῶν ἐργοστασίων;

Ἐπὶ πλέον, πῶς θὰ προστατευθοῦν τὰ ἐργασιακὰ δικαιώματα τῶν ἐργαζομένων εἰς τὰς ἀνωτέρω ἠλεκτροπαραγωγοὺς μονάδας; Καὶ ἐντὸς τίνος πλαισίου, ὑπὸ ποίους δὲ ὅρους καὶ συμβάσεις θὰ διενεργῆται καὶ θὰ τελῇ ἡ πρόσληψις καὶ ἀπασχόλησις νέου προσωπικοῦ ὑπὸ τοῦ ἰδιώτου ἐργοδότου;

Εἰς τὸ σημεῖον αὐτό ὀφείλομεν νὰ ὑπομνήσωμεν ὅτι ζῶμεν καὶ κινούμεθα εἰς μίαν ἀκριτικὴν περιοχὴν τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ὑφίσταται ἐντονώτερον πάσης ἄλλης τὰς συνεπείας τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως. Συμφώνως μάλιστα πρὸς τὰ στοιχεῖα τῆς Ἑλληνικῆς Στατιστικῆς Ἀρχῆς (ΕΛ.ΣΤΑΤ.), τὸν Δεκέμβριον τοῦ 2013 ἡ ἀνεργία εἰς τὴν Ἀποκεντρωμένην Διοίκησιν Ἠπείρου-Δυτικῆς Μακεδονίας ἀνῆλθε εἰς ποσοστὸν 30,4%. Καὶ πολλοὶ φοβοῦνται ὅτι τὸ ποσοστὸν τοῦτο θὰ ἐκτιναχθῇ ἔτι ὑψηλότερον, ἰδίως εἰς τὴν περίπτωσιν μιᾶς βεβιασμένης καὶ ὑπὸ ἀσφυκτικὴν οἰκονομικὴν πίεσιν σχεδιαζομένης ἀποκρατικοποιήσεως μέρους τῆς ΔΕΗ.

Πιστεύομεν ἀκραδάντως ὅτι ἐν μέσῳ τῶν τρεχουσῶν δυσμενῶν οἰκονομικῶν συνθηκῶν ἀπαιτεῖ μεγάλην περίσκεψιν καὶ βάσανον ἡ ἀπόφασις πωλήσεως περιουσιακῶν στοιχείων τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου, ἤτοι ὑποδομῶν, δικτύων, μονάδων, ὀρυχείων, τὰ ὁποῖα μάλιστα ἅπτονται τοῦ βασικωτάτου τομέως τῆς παραγωγῆς ἐνεργείας καὶ εὑρίσκονται εἰς τὴν Δυτικὴν Μακεδονίαν, μίαν λίαν εὐαίσθητον ἀκριτικὴν περιοχὴν τῆς Ἑλλάδος.

Ὡς καλῶς γνωρίζετε, ζῶμεν εἰς τὸ λεγόμενον Τριεθνές, ἔχοντες ὡς βόρειον γείτονα ἕν κράτος, τὸ ὁποῖον καὶ ἐπισήμως ἀμφισβητεῖ τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας καὶ τῶν κατοίκων της, ἐγείρει δὲ συνεχῶς ζητήματα κυριαρχικῶν δικαιωμάτων. Συνεπῶς, θεωροῦμεν ὅτι ἡ παρουσία τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, καὶ διὰ τῆς διατηρήσεως τοῦ πλήρους ἐλέγχου τῶν ἠλεκτροπαραγωγῶν ὑποδομῶν τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας, ὀφείλει νὰ εἶναι ἰσχυρὰ καὶ ἔντονος, δίδουσα τὰ σωστὰ μηνύματα πρὸς τὰ ὅμορα κράτη.

Ἐντιμότατοι Κύριοι Ὑπουργοί, παρακαλοῦμεν νὰ λάβητε σοβαρῶς ὑπ᾽ ὅψιν Σας τὰς ἀνησυχίας καὶ τοὺς ἐκτιθεμένους προβληματισμούς, ἀνησυχίας καὶ προβληματισμοὺς μιᾶς ὁλοκλήρου κοινωνίας. Αἰσθανόμεθα ὅτι, ἐπὶ τέλους, ὀφείλει οὐ μόνον νὰ ἀκουσθῇ ἀλλὰ καὶ νὰ προσμετρηθῇ δεόντως ἡ φωνὴ τῶν ἀκριτῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς μας πρὸ τῆς λήψεως μιᾶς τόσον σημαντικῆς καὶ καθοριστικῆς διὰ τὸ μέλλον των ἀποφάσεως.

Ἐλπίζοντες ὅτι θὰ λάβητε ὑπ᾽ ὄψιν Σας τὰ ἀνωτέρω ἐκτεθέντα καὶ ὅτι θὰ καταβάλητε πᾶσαν δυνατὴν προσπάθειαν πρὸς ἐπωφελῆ χειρισμὸν τοῦ σπουδαιοτάτου τούτου ζητήματος διὰ τοὺς ἐνεργειακοὺς Δήμους τῶν Περιφερειακῶν Ἐνοτήτων Φλωρίνης καὶ Κοζάνης, διὰ τὴν Δυτικὴν Μακεδονίαν καὶ τὴν Ἑλλάδα ἅπασαν, διατελοῦμεν,

Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἑορδαίας

ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ