Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα το περιβάλλον και η ενέργεια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα το περιβάλλον και η ενέργεια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

41 άβολες αλήθειες για την «νέα οικονομία της ενέργειας»


Πηγή : https://www.mikrometoxos.gr/41-avoles-alitheies-gia-tin-nea-oikonomia-tis-energeias/
06/08/2019

Του Mark P. Mills

Σχεδόν κάθε εβδομάδα ένας δήμαρχος, κυβερνήτης, αρμόδιος ή δημοσιολόγος μπαίνει στη χορεία εκείνων που σπεύδουν να απαιτήσουν ή να προβλέψουν ένα ενεργειακό μέλλον που θα βασίζεται εξ ολοκλήρου στην αιολική και την ηλιακή ενέργεια, καθώς και τις μπαταρίες, απελευθερωμένο από το «βάρος» των υδρογονανθράκων που εδώ και αιώνες τροφοδοτούν ενεργειακά τις κοινωνίες.

Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς ως προς το αν, ή το γιατί, χρειάζεται μια ενεργειακή «μεταμόρφωση», τα φυσικά και οικονομικά δεδομένα σε συνδυασμό με την πραγματικότητα των μεγεθών καθιστούν σαφές ότι δεν υπάρχει η πιθανότητα να δούμε κάτι που θα μοιάζει με μια ριζικά «νέα οικονομία της ενέργειας» στο ορατό μέλλον.

Ο Μπιλ Γκέιτς είπε ότι για να καταλάβουμε την ενεργειακή πραγματικότητα «πρέπει να βάλουμε τα μαθηματικά στην εξίσωση». Και έχει δίκιο. Γι’ αυτό λοιπόν στην πρόσφατη έκθεσή μου για το Manhattan Institute με τίτλο «The New Energy Economy: An Exercise in Magical Thinking» (Η νέα οικονομία της ενέργειας: μια άσκηση στη μαγική σκέψη) έκανα αυτό ακριβώς.

Ακολουθεί μια σύνοψη κάποιων από αυτές τις θεμελιώδεις αλήθειες όπως αυτές προκύπτουν από τα μαθηματικά δεδομένα. (Ανατρέξτε στο πλήρες κείμενο της έκθεσης για εξηγήσεις, τεκμηρίωση και αναφορές).


Οι πραγματικότητες ως προς την κλίμακα της ενεργειακής ζήτησης

1. Οι υδρογονάνθρακες παρέχουν πάνω από το 80% της παγκόσμιας ενέργειας: Αν είχαν όλοι τους τη μορφή του πετρελαίου, τότε τα βαρέλια τοποθετημένα σε μια γραμμή θα έφταναν από την Ουάσινγκτον μέχρι το Λος Άντζελες και η γραμμή αυτή θα ψήλωνε κάθε εβδομάδα όσο το Μνημείο του Ουάσινγκτον.

2. Η μικρή μείωση 2% στη συμμετοχή των υδρογονανθράκων στη χρήση της παγκόσμιας ενέργειας είχε ως αποτέλεσμα πάνω από 2 τρις δολάρια συνολικές παγκόσμιες δαπάνες για εναλλακτικές την περίοδο αυτή. Σήμερα η ηλιακή και η αιολική ενέργεια παρέχουν λιγότερο από το 2% της παγκόσμιας ενέργειας.

3. Όταν τα τέσσερα δισεκατομμύρια των φτωχών ανθρώπων του κόσμου αυξήσουν τη ενεργειακή τους χρήση μόλις στο ένα τρίτο του κατά κεφαλήν επιπέδου της Ευρώπης, η παγκόσμια ζήτηση θα αυξηθεί όσο δύο φορές η συνολική κατανάλωση της Αμερικής.

4. Ο εκατονταπλασιασμός των ηλεκτρικών οχημάτων ώστε να φτάσουν τα 400 εκατομμύρια το 2040, θα αντικαταστήσει το 5% της παγκόσμιας πετρελαϊκής ζήτησης.

5. Η ανανεώσιμη ενέργεια θα πρέπει να αυξηθεί 90 φορές ώστε να αντικαταστήσει παγκοσμίως τους υδρογονάνθρακες σε δύο δεκαετίες. Χρειάστηκε μισός αιώνας για να επεκταθεί η παγκόσμια πετρελαϊκή παραγωγή κατά «μόνο» 10 φορές.

6. Η αντικατάσταση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από υδρογονάνθρακες μέσα στα επόμενα 30 χρόνια θα απαιτούσε την κατασκευή κατασκευαστικό πρόγραμμα εκτός του υφιστάμενου δικτύου
14 φορές μεγαλύτερο απ’ ό,τι έχει καταγραφεί ποτέ στην ιστορία.

7. Η εξάλειψη των υδρογονανθράκων για την παραγωγή ενέργειας στις ΗΠΑ (σύντομα αδύναμη, εδώ και δεκαετίες μη εφικτή) θα άφηνε ανεπηρέαστο το 70% της χρήσης υδρογονανθράκων από τις ΗΠΑ – η Αμερική χρησιμοποιεί το 16% της παγκόσμιας ενέργειας.

8. Η αποδοτικότητα αυξάνει την ενεργειακή ζήτηση καθώς καθιστά τα προϊόντα και τις υπηρεσίες φτηνότερα: από το 1990, η παγκόσμια ενεργειακή αποδοτικότητα βελτιώθηκε κατά 33%, η οικονομία αναπτύχθηκε κατά 80% και η παγκόσμια ενεργειακή χρήση κατά 40%.

9. Η αποδοτικότητα αυξάνει την ενεργειακή ζήτηση: Από το 1995, η χρήση καυσίμων / επιβατο-μίλια στην αεροπορία μειώθηκε κατά 70%, η αεροπορική κίνηση υπερδεκαπλασιάστηκε, και η παγκόσμια χρήση καυσίμων αεροπορίας αυξήθηκε κατά 50%.

10. Η αποδοτικότητα αυξάνει την ενεργειακή ζήτηση: Από το 1995, η ενέργεια που χρησιμοποιείται ανά μπάιτ μειώθηκε κατά 10.000 φορές, αλλά η παγκόσμια διακίνηση δεδομένων αυξήθηκε κατά περίπου 1 εκατομμύριο φορές. Η ηλεκτρική ενέργεια που χρησιμοποιείται παγκοσμίως από υπολογιστές έχει εκτοξευθεί.

11. Από το 1995, η παγκόσμια χρήση ενέργειας αυξήθηκε κατά 50%, ένα ποσό που ισούται με την πρόσθεση δύο επιπλέον Ηνωμένων Πολιτειών.

12. Για λόγους ασφάλειας και αξιοπιστίας, ανά πάσα στιγμή είναι αποθηκευμένο το ισοδύναμο δύο μηνών της εθνικής ζήτησης για υδρογονάνθρακες κατά μέσο όρο. Σήμερα, το αντίστοιχο μόλις δύο ωρών της εθνικής ζήτησης για ηλεκτρισμό μπορεί να αποθηκευτεί σε όλες τις μεγάλης χωρητικότητας μπαταρίες συν όλες τις μπαταρίες στο ένα εκατομμύριο ηλεκτρικών αυτοκινήτων στην Αμερική.

13. Οι μπαταρίες που παράγονται κάθε χρόνο στο Gigafactory της Tesla (το μεγαλύτερο εργοστάσιο μπαταριών του κόσμου) μπορούν να αποθηκεύσουν το αντίστοιχο τριών λεπτών της ετήσιας ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας των ΗΠΑ.

14. Για να κατασκευαστούν αρκετές μπαταρίες ώστε να αποθηκευτεί το αντίστοιχο δύο ημερών της ζήτησης για ηλεκτρική ενέργεια των ΗΠΑ Gigafactory της Tesla (το μεγαλύτερο εργοστάσιο μπαταριών του κόσμου) θα χρειαζόταν 1.000 χρόνια παραγωγής.

15. Κάθε 1 δισεκατομμύριο δολάρια που δαπανάται για την κατασκευή αεροσκαφών οδηγεί σε περίπου 5 δις δολάρια κατανάλωσης καυσίμων για τη λειτουργία τους σε διάστημα είκοσι χρόνων. Η παγκόσμια δαπάνη σε νέα αεριωθούμενα υπερβαίνει τα 50 δισεκατομμύρια ετησίως – και αυξάνεται.

16. Κάθε 1 δισεκατομμύριο δολάρια που δαπανάται για κέντρα δεδομένων οδηγεί σε 7 δισεκατομμύρια δολάρια κατανάλωσης ενέργειας σε διάστημα είκοσι ετών. Η παγκόσμια δαπάνη για κέντρα δεδομένων υπερβαίνει τα 100 δις δολάρια ετησίως – και αυξάνεται.

Η πραγματικότητα για τα οικονομικά της ενέργειας

17. Σε μια περίοδο 30 ετών, εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας ηλιακής ή αιολικής ενέργειας αξίας 1 εκ. δολαρίων παράγουν 40 και 55 εκατομμύρια κιλοβατώρες αντιστοίχως. Οι σχιστολιθικές εξορύξεις αξίας 1 εκ. Δολαρίων παράγουν αρκετό φυσικό αέριο για την παραγωγή 300 εκατομμυρίων κιλοβατωρών σε διάστημα τριάντα ετών.

18. Η κατασκευή μιας εγκατάστασης σχιστολιθικής εξόρυξης κοστίζει το ίδιο με δύο αιολικές
τουρμπίνες: οι δύο αυτές τουρμπίνες μαζί παράγουν το ενεργειακό ισοδύναμο 0,7 βαρελιών πετρελαίου την ώρα, ενώ η εγκατάσταση εξόρυξης παράγει κατά μέσο όρο 10 βαρέλια πετρελαίου την ώρα.

19. Η αποθήκευση ενός βαρελιού πετρελαίου ή το αντίστοιχο σε φυσικό αέριο κοστίζει λιγότερο από 0,50 δολάρια, αλλά η αποθήκευση του ενεργειακού ισοδύναμου ενός βαρελιού πετρελαίου σε μπαταρίες κοστίζει 200 δολάρια.

20. Τα μοντέλα του κόστους για την αιολική και την ηλιακή ενέργεια υποθέτουν αντιστοίχως 41% και 29% δυναμικό(δηλαδή πόσο συχνά παράγουν ηλεκτρική ενέργεια). Τα δεδομένα από τον πραγματικό κόσμο αποκαλύπτουν μέχρι και δέκα ποσοστιαίες μονάδες μικρότερο δυναμικό και για τις δύο. Αυτό συνεπάγεται σε 3 εκατομμύρια δολάρια λιγότερης παραγόμενης ενέργειας απ’ ό,τι υποτίθεται στην εικοσαετή διάρκεια ζωής μιας ανεμογεννήτριας 2 μεγαβάτ και κόστους 3 εκατομμυρίων δολαρίων.

21. Για να αναπληρώνουν τις απώλειες από την ασταθή παραγωγή αιολικής και ηλιακής ενέργειας, οι ενεργειακές εταιρίες των ΗΠΑ χρησιμοποιούν γεννήτριες πετρελαίου και αερίου (μεγέθους ντιζελομηχανών κρουαζιερόπλοιων). Από το 2000, έχουν προστεθεί στο δίκτυο διανομής τρεις φορές περισσότερες από όσες τα προηγούμενα 50 χρόνια.

22. Οι συντελεστές δυναμικού των φαρμών αιολικής ενέργειας βελτιώνονται κατά περίπου 0,7% ετησίως. Αυτή η μικρή βελτίωση οφείλεται κυρίως στη μείωση των ανεμογεννητριών ανά εκτάριο, που οδηγεί σε μια αύξηση της χρήσης γης για την παραγωγή μιας ανεμο-κιλοβατώρας κατά 50%.

23. Πάνω από το 90% της ηλεκτρικής ενέργειας της Αμερικής, και το 99% της ενέργειας που χρησιμοποιείται για τις μεταφορές προέρχεται από πηγές που μπορούν εύκολα να παράσχουν ενέργεια στην οικονομία ανά πάσα στιγμή το ζητήσει η αγορά.

24. Οι γεννήτριες αιολικής και ηλιακής ενέργειας παράγουν ενέργεια κατά μέσο όρο το 25% με 30% του χρόνου και μόνο όταν αυτό το επιτρέπει η φύση. Οι συμβατικές εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας μπορούν να λειτουργούν σχεδόν συνεχώς και είναι διαθέσιμες όταν αυτό χρειαστεί.

25. Η σχιστολιθική επανάσταση μείωσε δραματικά τις τιμές του φυσικού αερίου και του άνθρακα, τα δύο καύσιμα που παράγουν το 70% της ηλεκτρικής ενέργειας των ΗΠΑ. Οι τιμές όμως του ηλεκτρικού δεν έχουν μειωθεί, αλλά αυξήθηκαν κατά 20% από το 2008. Τα οφέλη απορροφήθηκαν από άμεσες και έμμεσες επιδοτήσεις για αιολική και ηλιακή ενέργεια.

Η άβολη αλήθεια της φυσικής


26. Οι πολιτικοί και οι δημοσιολόγοι αρέσκονται να επικαλούνται το παράδειγμα της μεταφοράς ανθρώπων στη σελήνη. Όμως η μεταμόρφωση της οικονομίας της ενέργειας δεν μοιάζει καθόλου με τη μεταφορά κάποιων ανθρώπων στη σελήνη κάποιες φορές. Μοιάζει με τη μεταφορά όλης της ανθρωπότητας στη σελήνη, και μόνιμα.

27. Είναι κοινό το κλισέ ότι η επανάσταση στην ενεργειακή τεχνολογία θα ακολουθήσει την αντίστοιχη επανάσταση στην ψηφιακή τεχνολογία. Όμως οι μηχανές που παράγουν πληροφορία και αυτές που παράγουν ενέργεια διαφέρουν σε βάθος ως προς τις αρχές της φυσικής που συνεπάγεται η λειτουργία τους – το κλισέ αυτό είναι πιο ανόητο και από την σύγκριση μήλων με μπάλες του μπόουλινγκ.

28. Αν η ηλιακή ενέργεια μπορούσε να κλιμακωθεί όπως η τεχνολογία υπολογιστών, τότε ένα και μόνο ηλιακό κύτταρο μεγέθους γραμματοσήμου θα μπορούσε να ηλεκτροδοτήσει το Empire State Building. Αυτό όμως συμβαίνει μόνο στα κόμιξ.

29. Αν οι μπαταρίες μπορούσαν να κλιμακωθούν όπως η ψηφιακή τεχνολογία, τότε μια μπαταρία μεγέθους βιβλίου και κόστους τριών σεντ, θα μπορούσε να τροφοδοτήσει με ενέργεια την πτήση ενός επιβατηγού αεριωθούμενου αεροσκάφους από την Αμερική στην Ασία. Αυτό όμως συμβαίνει μόνο στα κόμιξ.

30. Αν οι μηχανές εσωτερικής καύσης μπορούσαν να κλιμακωθούν όπως οι υπολογιστές, μια μηχανή αυτοκινήτου θα μπορούσε να συρρικνωθεί στο μέγεθος ενός μυρμηγκιού και να παράγει χίλιες φορές μεγαλύτερη ιπποδύναμη. Οι σημερινές μηχανές μεγέθους μυρμηγκιού παράγουν 100.000 φορές λιγότερη ενέργεια.

31. Δεν υπάρχουν βελτιώσεις στην ηλιακή τεχνολογία της τάξης του δεκαπλάσιου αντίστοιχες αυτών της ψηφιακής τεχνολογίας. Το φυσικό όριο για τα ηλιακά κύτταρα (το όριο Shockley-Queisser) είναι η μέγιστη μετατροπή του περίπου 33% των φωτονίων σε ηλεκτρόνια – τα εμπορικά κύτταρα σήμερα βρίσκονται στο 26%.

32. Δεν υπάρχουν βελτιώσεις στην αιολική τεχνολογία της τάξης του δεκαπλάσιου αντίστοιχες αυτών της ψηφιακής τεχνολογίας. Το φυσικό όριο για τις ανεμογεννήτριες (το όριο Betz) είναι η μέγιστη σύλληψη του 60% της ενέργειας του κινούμενου αέρα – οι εμπορικές γεννήτριες πετυχαίνουν σήμερα 45%.

33. Δεν υπάρχουν βελτιώσεις στις μπαταρίες της τάξης του δεκαπλάσιου αντίστοιχες αυτών της ψηφιακής τεχνολογίας. Η Μέγιστη θεωρητική ενέργεια σε ένα κιλό πετρελαίου είναι 1.500% μεγαλύτερη από την αντίστοιχη μέγιστη θεωρητική ενέργεια στο καλύτερο κιλό χημικών μπαταρίας.

34. Χρειάζονται περίπου 60 κιλά μπαταρίες για να αποθηκεύσουν την αντίστοιχη ενέργεια ενός κιλού υδρογονανθράκων.

35.Τουλάχιστον 100 κιλά πρώτων υλών απαιτούνται για την αποθήκευση της αντίστοιχης ενέργειας ενός κιλού υδρογονανθράκων.

36. Η αποθήκευση της ενέργειας που αντιστοιχεί σε ένα βαρέλι πετρέλαιο, το οποίο ζυγίζει περίπου 150 κιλά, απαιτεί περίπου 10.000 κιλά μπαταριών Tesla (που στοιχίζουν 200.000 δολάρια).

37. Η μεταφορά της ενέργειας που αντιστοιχεί στα καύσιμα που χρησιμοποιεί ένα αεροσκάφος σε μία πτήση από την Αμερική στην Ασία θα απαιτούσε μπαταρίες τύπου Tesla αξίας 60 εκατομμυρίων δολαρίων, οι οποίες θα ζύγιζαν πέντε φορές περισσότερο από το ίδιο το αεροσκάφος.

38. Για την κατασκευή των μπαταριών που χρειάζονται για την αποθήκευση της ενέργειας ενός μόνο βαρελιού πετρελαίου απαιτείται το ενεργειακό ισοδύναμο 100 βαρελιών πετρελαίου.

39. Ένα βασισμένο σε μπαταρίες δίκτυο και περιβάλλον αυτοκινήτων σημαίνει γιγατόνους περισσότερων εξορύξεων για την πρόσβαση σε λίθιο, χαλκό, νικέλιο, γραφίτη, σπάνιες γαίες, κοβάλτιο κλπ – και τη χρήση εκατομμυρίων τόνων πετρελαίου και άνθρακα τόσο κατά την εξόρυξη όσο και για την κατασκευή μετάλλων και σκυροδέματος.

40. Η Κίνα κυριαρχεί στην παγκόσμια παραγωγή μπαταριών με το δίκτυό της να τροφοδοτείται κατά 70% από άνθρακα: τα ηλεκτροκίνητα οχήματα που χρησιμοποιούν τις κινεζικές μπαταρίες θα δημιουργούν περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα απ’ όσο εξοικονομούν αντικαθιστώντας τις μηχανές πετρελαιοειδών.

41. Είναι το ίδιο απίθανο να χρησιμοποιήσει κανείς ελικόπτερα για τακτικές διατλαντικές μετακινήσεις – κάτι το εφικτό πλην όμως εξαιρετικά ακριβό – με το να χρησιμοποιήσει έναν πυρηνικό αντιδραστήρα για να τροφοδοτήσει με ενέργεια ένα τρένο, ή φωτοβολταϊκά συστήματα για να τροφοδοτήσει με ενέργεια μια χώρα.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο Economics 21



Ο Mark P. Mills είναι στέλεχος του Manhattan Institute.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 7 Ιουλίου 2019 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ – Μάρκος Δραγούμης.

Αγορά ενέργειας: οι δεσμώτες της απελευθέρωσης

Τιμές ηλεκτρισμού μέσου νοικοκυριού στην Ευρώπη 

( € ανά kwh)

Πηγή: Eurostat

Electricity prices for medium-sized households in Europe



This indicator presents electricity prices charged to final consumers.
Electricity prices for household consumers are defined as followsAverage national price in Euro per kWh including taxes and levies applicable for the first semester of each year for medium size household consumers (Consumption Band Dc with annual consumption between 2500 and 5000 kWh).

Μεταβολή τιμών την περίοδο 2005-2016




Δεν σταματά η "επίθεση" των shorts στη ΔΕΗ

(Εδώ: Η μετοχή της ΔΕΗ )

Της Ελευθερίας Κούρταλη
Πηγή : capital.gr
Έχοντας αφήσει για λίγο στο... περιθώριο τις θέσεις τους στις μετοχές των ελληνικών τραπεζών, αναμένοντας τον απόηχο των stress tests, τα short funds επικεντρώνονται σε άλλα σημεία της αγοράς, με το βρετανικό Lansdowne Partners να επιμένει επιθετικά στη ΔΕΗ και  να αυξάνει αυτή την εβδομάδα για μία ακόμη φορά τα shorts του.
Το Lansdowne έχει βάλει στο στόχαστρό του τη μετοχή της Επιχείρησης από τον περασμένο Νοέμβριο όταν και βρισκόντουσαν σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές για την πώληση των λιγνιτικών μονάδων, και από τότε συχνά-πυκνά ενισχύει όλο και περισσότερο τις αρνητικές καθαρές του θέσεις στη ΔΕΗ.
Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, τη Δευτέρα 30 Απριλίου το fund αύξησε τα shorts του επί των μετοχών της ΔΕΗ στο 1,24% από 1,12% που τα είχε αυξήσει μόλις δύο συνεδριάσεις νωρίτερα, και συγκεκριμένα την Πέμπτη 26 Απριλίου. Πλέον οι αρνητικές του θέσεις στην εταιρεία διαμορφώνονται στα 7,7 εκατ. ευρώ με βάση την τρέχουσα τιμή της  ΔΕΗ στο ελληνικό χρηματιστήριο. Έτσι, το βρετανικό fund έχει αυξήσει κατά 134% τις short θέσεις του στη ΔΕΗ μέσα σε διάστημα σχεδόν πέντε μηνών.
Η μετοχή της ΔΕΗ δέχεται πιέσεις σήμερα στο ταμπλό που ξεπερνούν το 3%, ενώ στις τελευταίες επτά συνεδριάσεις έχει υποχωρήσει 9,4%.
Όπως αναφέραμε, κατά τα άλλα, οι θέσεις των τριών βρετανικών funds Marshall Wace, Lansdowne Partners και Oceanwood Capital Management, στις ελληνικές τράπεζες παραμένουν "παγωμένες" αφού δεν έχουν προχωρήσει σε καμία αλλαγή από τις 17 Απριλίου όπου το Marshall είχε αυξήσει τα shorts του στην Τράπεζα Πειραιώς και είχε κλείσει ή μειώσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα, τα shorts του στην Εθνική Τράπεζα.
Πιο αναλυτικά, το Marshall Wace διατηρεί τις short θέσεις του στην Πειραιώς και στο 0,81% των μετοχών της, το Lansdowne διατηρεί επίσης τα shorts του στην Τράπεζα Πειραιώς στο 1,80% καθώς και στην Εurobank (0,60%). Το Oceanwood Capital Management διατηρεί short θέσεις 0,81% επί των μετοχών της Alpha Bank και 0,70% στην Εθνική Τράπεζα, από τις 10 Ιανουαρίου.

Ανάπα - Kıyıköy : η γεωπολιτική των αγωγών

Αποτέλεσμα εικόνας για turkish stream

Ο Turkish Stream (στην Τουρκία)

Την 1η Δεκεμβρίου 2014, κατά την επίσκεψή του στην Άγκυρα,  ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε, ότι η Ρωσία διακόπτει το έργο του αγωγού South Stream, που επρόκειτο α κατασκευαστεί κατά μήκος του βυθού της Μαύρης Θάλασσας για την παροχή φυσικού αερίου προς τη Νότια και Κεντρική Ευρώπη, λόγω της παρεμπόδισης του έργου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που απαίτησε το έργο να είναι σε συμμόρφωση με την ευρωπαϊκή αντιμονοπωλιακή νομοθεσία. 

Ταυτόχρονα  η Ρωσία ανακοίνωσε ότι θα αντικαταστήσει το έργο του South Stream με αγωγό της ίδιας δυναμικότητας που θα διατρέχει την Τουρκία , ονομάστηκε τελικά Turkish Stream και είναι ήδη υπό κατασκευή από την Gazprom.

Το έργο υλοποιείται ταυτόχρονα σε τρεις περιοχές: στην περιοχή Ανάπα της Ρωσίας, στην Τουρκία  και στη Μαύρη Θάλασσα.

"Στις 17 Ιανουαρίου, άρχισε η κατασκευή τερματικού σταθμού στο Kıyıköy (στην Ανατολική Θράκη, στην Τουρκία)" δήλωσε η South Stream Transport Company, διαχειριστής του υποθαλάσσιου τμήματος του έργου. Το τερματικό κατασκευάζεται από την Petrofac, με κύριο υπεργολάβο την Tekfen, από τους ηγέτες στην κατασκευαστική αγορά της Τουρκίας.

Οι εργασίες στην παραλιακή πόλη Ανάπα της Ρωσίας που βρίσκονται στο τελικό στάδιο θα ολοκληρωθούν το 2018. 

Η Εταιρεία Pioneering Spirit of All Seas συνεχίζει την κατασκευή των δύο υποθαλάσσιων γραμμών, που η μια κατευθύνεται προς την τουρκική ακτογραμμή.

Ως την 4η Ιανουαρίου του 2018, η Gazprom είχε εγκαταστήσει πάνω από 700 χλμ , περίπου το 38%, του υποθαλάσσιου τμήματος του αγωγού.

Οι παραδόσεις φυσικού αερίου από τον Turkish Stream θα ξεκινήσουν το Δεκέμβριο του 2019. 

Η Gazprom εκτίμησε το κόστος του αγωγού Turkish Stream, μήκους 1.100 χιλιομέτρων, σε 7 δισεκατομμύρια ευρώ και το συνολικό κόστος, συμπεριλαμβανομένου του Ρωσικού τμήματος, σε 22 δισεκατομμύρια ευρώ.   

Ο λάβρος Λαβρόφ 

Όπως δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Gazprom Αλεξέι Μίλερ, ο Turkish Stream εξασφαλίζει την παράκαμψη της Ουκρανίας στην διαμετακόμιση φυσικού αερίου. 

Σήμερα η Ρωσία προμηθεύει φυσικό αέριο στην Ευρώπη (153.540 εκατομμύρια κυβικά μέτρα το 2016) και την Τουρκία (25.760 εκατομμύρια κυβικά μέτρα) μέσω διαφόρων αγωγών , δύο από τους οποίους, ο Bratstvo και ο Gas Transport Corridor της Ρουμανίας διασχίζουν το έδαφος της Ουκρανίας, με αποτέλεσμα το Κίεβο να ελέγχει περίπου το 60% της διακίνησης του ρωσικού φυσικού αερίου.

"Ο Turkish Stream μπορεί να επεκταθεί προς την  Ευρώπη, αν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέχει ακλόνητες  εγγυήσεις ότι το έργο δεν θα διακοπεί " δήλωσε, ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ και " η  Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θα χρησιμοποιήσει  το ίδιο τέχνασμα, όπως με τον South Stream για την Βουλγαρία" η οποία, πρόσθεσε, "είναι και πάλι έτοιμη να εξετάσει το ενδεχόμενο σύνδεσης με τον  Turkish Stream".

Σύμφωνα με ανώτερο διπλωμάτη της Ρωσίας, συζητήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή "με σκοπό να εφεύρουν νέους κανόνες  ενάντια σε ένα άλλο ρωσικό σχέδιο – τον Nord Stream 2."

"Μάλλον βρώμικο παιχνίδι, βέβαια, αλλά ελπίζω ότι η καθαρά οικονομική φύση του έργου και το γεγονός ότι, ως οικονομικό και εμπορικό έργο υποστηρίζεται από κορυφαίες ευρωπαϊκές εταιρείες ενέργειας, θα συνεχίσει να αποτρέπει αυτά τα ανέντιμα παιχνίδια από το να πάρουν το πάνω χέρι" δήλωσε ο Λαβρόφ.

Ενώ, σχολιάζοντας την πολιτική των ΗΠΑ εναντίον των ρωσικών ενεργειακών έργων, ο υπουργός τόνισε ότι βλέπει "τον φόβο του θεμιτού ανταγωνισμού".

"Επειδή δεν είναι ακόμη αρκετά καλοί στο θεμιτό ανταγωνισμό, στρέφονται προς τον αθέμιτο ανταγωνισμό, σε πολιτικές πιέσεις, στο να εξαναγκάσουν ευρωπαϊκές χώρες να κατασκευάσουν εγκαταστάσεις  ακριβότερου, υγροποιημένου φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ, αυτή είναι η επιλογή των ευρωπαϊκών χωρών, παρότι θεωρούμε ότι θα έπρεπε οι ίδιες να έχουν επίγνωση των οικονομικών τους συμφερόντων" εξηγεί ο Λαβρόφ .   

Ουάσιγκτον - Βρυξέλλες - Αθήνα

Η εκφρασμένη θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συνδυάστηκε με την θέση της αμερικανικής κυβέρνησης  , η οποία "εκφράζει την ανοικτή αντίθεσή της στους δύο μεγάλους αγωγούς Nord Stream II και Turkish Stream που θα μεταφέρουν ρωσικό φυσικό αέριο ο πρώτος στη Γερμανία και ο δεύτερος στην Τουρκία, με προορισμό την αγορά της Ευρώπης,"  προειδοποιώντας μάλιστα τις ευρωπαϊκές εταιρείες που θα συμμετάσχουν για το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων.

Έτσι η Ελλάδα βρίσκεται πάλι ενώπιον στρατηγικού διλήμματος, αφού :

- στις 18 Ιουνίου του 2015, ο Ρώσος υπουργός Ενέργειας Αλεξάντερ Νόβακ και ο Έλληνας υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας Παναγιώτης Λαφαζάνης υπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας για την κατασκευή και λειτουργία της επέκτασης του Turkish Stream στο έδαφος της Ελλάδας.

-  στη συνέχεια η Αθήνα, μετά την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Ουάσιγκτον και την συνάντησή του με τον πρόεδρο Trump,  διαφαίνεται, ότι επιλέγει να αποδεχθεί τις υποσχέσεις των Αμερικανών για μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε κόμβο εισαγωγής LNG από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες παραγωγούς , παρά να συνεχίσει να συζητά με την Μόσχα το σχέδιο επέκτασης του αγωγού Turkish Stream στο ελληνικό έδαφος. 

Σε αντίθεση με την Αθήνα, η Βουλγαρία επανεξετάζει το ενδεχόμενο σύνδεσης με τον "ρώσικο" Turkish Stream, ενώ σε πρόσφατες επαφές μεταξύ της ρωσικής και της σερβικής πολιτικής ηγεσίας, τέθηκε εκ νέου το θέμα της επέκτασης του Turkish Stream προς την Σερβία.

Η προφανής αλλαγή στρατηγικής της Ελλάδας και η εξαγγελθείσα βεβαιότητα για την  κομβική θέση της χώρας δεν έχει μέχρι σήμερα οδηγήσει σε συμφωνίες συνεργασίας και υλοποιήσεις πολυπόθητων επενδύσεων, δημιουργεί ωστόσο ανησυχίες για την επίλυση του πολύπλοκου προβλήματος πλουραλιστικής εξισορρόπησης της χώρας στον ενεργειακό χάρτη, μεταξύ Ουάσιγκτον-Μόσχας-Βρυξελλών - (και Κίνας βεβαίως).


ΠΗΓΕΣ:
-http://caspianbarrel.org,19/01/2018
-liberal.gr
-http://tass.com/economy/985121

Πλατφόρμα Μετάβασης των Ανθρακοφόρων Περιοχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Τάσος Σιδηρόπουλος, Οικονομολόγος  Διευθυντής Προγραμμάτων ΑΝΚΟ
Πηγή: e-ptolemeos.gr,29/11/2017


Στις 11 Δεκεμβρίου 2017 στο Στρασβούργο πραγματοποιείται η εναρκτήρια εκδήλωση παρουσίασης  της πλατφόρμας μετάβασης των οικονομιών των ανθρακοφόρων περιφερειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ένα διαφορετικό αναπτυξιακό μοντέλο (Coal Regions in Transition Platform). 

Είναι μια δράση της Γενικής Διεύθυνσης Ενέργειας στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Καθαρή Ενέργεια για όλους τους Ευρωπαίους πολίτες» και έχει σαν σκοπό να στηριχθούν οι περιοχές άνθρακα με κοινωνικά δίκαιους όρους, με έμφαση στην απόκτηση νέων δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού και φυσικά στη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας. Επιπλέον η στήριξη θα περιλαμβάνει μεταφορά τεχνογνωσίας από ειδικούς εμπειρογνώμονες διαφόρων Γενικών Διευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου η τελική προσέγγιση του αναπτυξιακού σχεδιασμού της μετάβασης να έχει κατά το δυνατόν πιο ολοκληρωμένο χαρακτήρα. 

Καλούνται συνεπώς οι ανθρακοφόρες περιοχές να σχεδιάσουν και να αναπτύξουν ένα νέο παραγωγικό μοντέλο που αφενός θα συμβαδίζει με τις διεθνείς προτεραιότητες για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και αφετέρου θα εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του κοινωνικοοικονομικού τους ιστού με νέες θέσεις εργασίας και βελτίωση της ποιότητας ζωής. 

Η διαδικασία αυτή της μετάβασης αφορά ένα σημαντικό αριθμό περιφερειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συγκεκριμένα:  11 χώρες 42 περιφέρειες και    240.000 εργαζόμενους εκ των οποίων 180.000 στα ορυχεία άνθρακα – λιγνίτη και 60.000 στα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια. 

Μια από της περιφέρειες αυτές είναι και η Δυτική Μακεδονία, της οποίας το παραγόμενο προϊόν, σύμφωνα με στοιχεία του έτους 2014 της ΕΛ.ΣΤΑΤ, εξαρτάται κατά 42% από τον κλάδο εξόρυξη – παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, ο οποίος απασχολεί άμεσα 5.000 περίπου εργαζόμενους.

Η βαρύτητα βέβαια του ενεργειακού τομέα για τη Δυτική Μακεδονία ενισχύεται από το γεγονός ότι δεδομένων των έντονων κλαδικών εξαρτήσεων που διαμορφώνονται σε τοπικό επίπεδο λόγω των υψηλών πολλαπλασιαστών εισοδήματος και απασχόλησης που έχει, προκύπτουν σημαντικότατες έμμεσες αλλά και δευτερογενείς επιπτώσεις στην τοπική οικονομία. 

Συνεπώς μιλούμε για μια άκρως ενδιαφέρουσα εξέλιξη και ευκαιρία για την Περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας, η οποία θα πρέπει να αξιοποιηθεί στο έπακρον, με την κατάλληλη προετοιμασία, επιστημονική τεκμηρίωση και θεσμική κατοχύρωση.

Το πρώτο βήμα της ένταξης της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας στο χάρτη των ανθρακοφόρων περιοχών που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της αποβιομηχάνισης επιτεύχθηκε ύστερα από επίπονη διετή προσπάθεια της αυτοδιοίκησης και τεκμηρίωση των επιστημονικών φορέων της περιοχής. 

Το επόμενο βήμα αφορά στη διαμόρφωση πλέον συγκεκριμένου αναπτυξιακού προγράμματος που θα δίνει απαντήσεις στα κρίσιμα ζητήματα που απορρέουν από τη μετάβαση της οικονομίας σε συνθήκες χαμηλής λιγνιτικής εξάρτησης. 

Ο αγώνας για την επόμενη μέρα θα πρέπει να είναι και συνεχής και πολύπλευρος. Η ενέργεια με όλες τις εκφάνσεις της μπορεί και θα πρέπει να εξακολουθήσει να είναι σε μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα ο βασικός αναπτυξιακός πυλώνας της περιοχής. Δεν είναι άλλωστε φρόνιμο η περιοχή να απεμπολήσει ότι έχτισε σε υποδομές και εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό με θυσίες δεκαετιών. 
  
Όμως παράλληλα θα πρέπει να σχεδιάζει και με βάση τις ραγδαίες διεθνείς εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στον ενεργειακό τομέα και οι οποίες επ’ ουδενί δεν καθορίζονται από την τοπική κοινωνία και την κεντρική πολιτεία της χώρας. 

Θα πρέπει να διευρύνει το μονόπλευρο αναπτυξιακό της μοντέλο βάζοντας και άλλους τομείς και κλάδους στο παραγωγικό της μείγμα. Να επενδύσει συστηματικά με την αξιοποίηση νέων τεχνολογιών και καινοτομιών σε παραδοσιακούς κλάδους στους οποίους έχει συγκριτικό πλεονέκτημα και οι οποίοι κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών επικυριαρχίας του λιγνίτη έφθιναν ή εξαφανίστηκαν. Να προχωρήσει στην αποδοτική αξιοποίηση του πλούσιου πολιτιστικού και τουριστικού της αποθέματος. 

Να εξετάσει την ορθολογική αξιοποίηση των εξοφλημένων από την εξορυκτική δραστηριότητα εδαφών, έργο που από μόνο του αποτελεί αναπτυξιακή πρόκληση … και το σημαντικότερο, να πείσει την κεντρική πολιτεία ότι η προσπάθεια αυτή είναι εθνική υπόθεση γιατί η ηλεκτρική ενέργεια που παρήγαγε η περιοχή εδώ και δεκαετίες ήταν εθνική υπόθεση και ήρθε η ώρα της αποπληρωμής…   

Μετά τον Άνθρακα: απο τα Απαλάχια ως την Πτολεμαϊδα, ιστορίες που δέν "είδαμε"

Μετά τον άνθρακα τι;

Πώς οι κοινότητες προσαρμόζονται στην ενεργειακή μετάβαση, ιδίως με την απώλεια θέσεων εργασίας στην εξόρυξη; 


(Φωτογραφία Russel Lee , 1946, American National Archives and Records Adminstration )




Ben Paulos 27 Ιουνίου 2016
Πηγή: https://energytransition.org

Ο Ben Paulos ρίχνει μια ματιά στο ντοκιμαντέρ  After Coal, (Μετά τον Άνθρακα) σε δύο κοινότητες που εξαρτώνται από τον άνθρακα , το Wales και το Kentucky.

Η ανησυχία ότι κοινότητες που εξαρτώνται από τον άνθρακα θα δεχτούν ισχυρό πλήγμα με την απομάκρυνση από στον άνθρακα αυξάνεται . 

Καθώς οι εταιρείες άνθρακα συρρικνώνονται και πτωχεύουν, μπορεί να μην είναι σε θέση να αποκαταστήσουν τα εγκαταλελειμμένα ορυχεία και να πληρώσουν τις δαπάνες υγείας και συνταξιοδότησης των αποχωρούντων υπαλλήλων τους.

Στο After Coal, ο σκηνοθέτης Τομ Hansell, αναπληρωτής καθηγητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο των Απαλαχίων, συγκρίνει την εμπειρία στις κοινότητες άνθρακα στην Ουαλία και τα Απαλάχια. Σε περίοδο δέκα ετών , κάθε περιοχή έχασε 20.000 θέσεις εργασίας στην εξόρυξη - πρώτη η Ουαλία, στη δεκαετία του 1980, ακολουθούμενη από Απαλάχια στη δεκαετία του 1990.

Η ανησυχία αυξάνεται , ότι κοινότητες που εξαρτώνται από τον άνθρακα θα δεχτούν ισχυρό πλήγμα με την απομάκρυνση από στον άνθρακα. 

Καθώς οι εταιρείες άνθρακα συρρικνώνονται και πτωχεύουν, μπορεί να μην είναι σε θέση να αποκαταστήσουν τα εγκαταλελειμμένα ορυχεία και να πληρώσουν τις δαπάνες υγείας και συνταξιοδότησης των αποχωρούντων υπαλλήλων τους.

Στο After Coal, ο σκηνοθέτης Τομ Hansell, αναπληρωτής καθηγητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο των Απαλαχίων, συγκρίνει την εμπειρία στις κοινότητες άνθρακα στην Ουαλία και τα Απαλάχια. Σε περίοδο δέκα ετών , κάθε περιοχή έχασε 20.000 θέσεις εργασίας στην εξόρυξη - πρώτη η Ουαλία, στη δεκαετία του 1980, ακολουθούμενη από Απαλάχια στη δεκαετία του 1990.

Για δεκαετίες η βιομηχανία άνθρακα επιχειρεί την μείωση του εργατικού κόστους.. Παλιοτερα μέσω των χαμηλών μισθών, της οικονομικής συμπίεσης στις εργατουπόλεις της εταιρείας και των μη ασφαλών συνθηκών εργασίας. Αλλά οι οργισμένοι εργαζόμενοι οργανώθηκαν και σχημάτισαν συνδικάτα, κερδίζοντας καλύτερες συνθήκες μέ σκληρές απεργίες.

Όμως οι εταιρείες δεν υποχώρησαν. Αν οι εργαζόμενοι έπρεπε να πληρώνονται περισσότερο, τότε η λύση ήταν λιγότεροι εργαζόμενοι. Η εξόρυξη μετακινήθηκε στην επιφάνεια και οι εργαζόμενοι αντικαταστάθηκαν από μηχανήματα. Όταν τα υπόγεια ορυχεία στα Απαλάχια ανταγωνίζονταν τα φθηνότερα επιφανειακά ορυχεία του Wyoming, οι εταιρείες μετέτρεψαν τις  κορυφές των βουνών σε ορυχεία. Αυτή η «αφαίρεση της κορυφής του βουνού» μετέφερε τη ζημιά της εξόρυξης σε ένα εντελώς νέο επίπεδο και ώθησε την κυβέρνηση Ομπάμα σε αυστηρότερους κανονισμούς . 

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, οι εταιρείες εξόρυξης κατάφεραν να είναι επιτυχείς στην παραγωγή περισσότερου άνθρακα από λιγότερους εργαζόμενους. Ο αριθμός των ανθρακωρύχων μειώθηκε από 725.000 το 1910 σε 80.000 το 2013, παρότι η παραγωγή άνθρακα των ΗΠΑ διπλασιάστηκε, ενισχύοντας την παραγωγή από 0,69 σε 12,25 μετρικόυς τόνους ανά εργαζόμενο.

Πλέον η ζήτηση για άνθρακα μειώνεται, οδηγώντας σε περαιτέρω απώλεια θέσεων εργασίας. Ο άνθρακας αποβάλλεται από την αγορά ηλεκτρικής παραγωγής από το φθηνό φυσικό αέριο, την μεγαλύτερη ενεργειακή απόδοση και την μείωση της ζήτησης, καθώς και από την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ιδίως της αιολικής ενέργειας. Κανονισμοί για την ρύπανση του αέρα και των υδάτων θέτουν επιπλέον πίεση στον άνθρακα.

Η ζήτηση άνθρακα έχει μειωθεί στα επίπεδα του 1980 και το μερίδιο του άνθρακα στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος έχει μειωθεί κατά το ήμισυ έως, το λιγότερο, κατα ένα τρίτο. 

Η US Energy Information Administration αναμένει ότι η παραγωγή άνθρακα θα μειωθεί άλλο ένα τρίτο ως το 2030, αν εφαρμοστεί το σχέδιο καθαρής ενέργειας  , όπως προτάθηκε. Η παραγωγή άνθρακα σε αυτό το επίπεδο απαιτεί  εργατικό δυναμικό μικρότερο των 60.000 ανθρακωρύχων στις ΗΠΑ.

Η μείωση του άνθρακα ώθησε την παγκόσμια κοινότητα εργασίας στη δημιουργία ενός σχεδίου «Δίκαιης Μετάβασης» για τις βιομηχανίες που θα επηρεαστούν από τη μετάβαση σε μια πιο βιώσιμη κοινωνία. Η International Trade Union Confederation (Διεθνής Συνομοσπονδία Συνδικάτων) θεωρεί ότι η Δίκαιη Μετάβαση «μεγιστοποιεί τα οφέλη της δράσης για το κλίμα, ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα τις επιπτώσεις για τους εργαζομένους και τις κοινότητές τους.» 

Ή για την ακρίβεια: « Δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας σε ένα νεκρό πλανήτη .»

Σύμφωνα με το  After Coal, ένα σχέδιο Δίκαιης Μετάβασης εφαρμόζεται στην Ουαλία, με κάποια εκπληκτικά αποτελέσματα. Αποκλεισμένοι από την δωρεάν εργασιακή ασφάλιση και αναγκασμένοι να βρουν νέα μέσα διαβίωσης, πρώην ανθρακωρύχοι έχουν καταλήξει σε κάποια σημαντικά επιχειρηματικά σχέδια. Μια υπαίθρια επιχείρηση αναψυχής με 30 υπαλλήλους εξυπηρετεί στελέχη επιχειρήσεων σε φυσικό περιβάλλον. Ένα αποκατεστημένο ορυχείο μετατράπηκε σε τεράστιο πάρκο ορεινής ποδηλασίας, φέρνοντας 60.000 ποδηλάτες-τουρίστες το χρόνο και υποκινώντας την ανάπτυξη 15 ξενώνων.

Η μετάβαση σε μια οικονομία μετα τον άνθρακα εκκολάπτεται και στο Harlan County του Kentucky, όπου η κοινότητα προσπαθεί να συμβιβαστεί με τις απώλειες. Η χρήση ναρκωτικών και η μεταναστευτική έξοδος ήταν ανεξέλεγκτη, καθώς μία από τις φτωχότερες επαρχίες της χώρας πλήττονταν από επίπεδα ανεργίας 19,4% τοις εκατό το 2013.

Σε ένα είδος ομαδικής θεραπείας της κοινότητας, οι κάτοικοι του Harlan County δημιούργησαν μια σειρά θεατρικών εκδηλώσεων,  το Higher Ground, όπου διερευνούν την ταυτότητά τους και τους στόχους τους. Έργο της Νοτιοανατολικής Κοινότητας του  Κεντάκι και του ΤΕΙ, η σειρά ωθεί τους κατοίκους της περιοχής να «εξερευνήσουν το ιστορικό παρελθόν και το ομιχλώδες μέλλον αυτής της κοινότητας των κοιτασμάτων άνθρακα στα Απαλάχια.»

Ο άνθρακας έχει γίνει το μόνιμο θέμα. «Όλοι νοιάζονται για τον άνθρακα,» παραπονέθηκε μια ηθοποιός στο After Coal . «Από όλα όσα είμαστε, διαλέξαμε τον άνθρακα; Εκτιμώ κάθε ανθρακωρύχο που έχει υπάρξει. Αλλά είμαι κάτι περισσότερο από ένας βράχος στο χώμα. Έτσι είναι και αυτός ο τόπος.»

Καθώς οι κάτοικοι του Harlan County συνεχίζουν την πορεία τους έξω από την τρύπα στην οποία βρίσκονται, η οικονομική αναπτυξιακή βοήθεια και το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας που προσφέρονται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα είναι ζωτικής σημασίας. 

Αλλά δεν θα είναι λιγότερο σημαντική η δημιουργικότητα και η αυτενέργεια των ίδιων των κατοίκων. Η ζωή μετά τον άνθρακα φαίνεται να ακμάζει στην Ουαλία. Και το  Harlan County μπορεί επίσης να μεταβεί σε μια δίκαιη και βιώσιμη οικονομία, όταν ο άνθρακας θα έχει, με το πέρασμα του χρόνου, τελειώσει.



Ο Bentham Paulos είναι ενεργειακός σύμβουλος και συγγραφέας με έδρα την Καλιφόρνια.  

Έκπτωση στο ηλεκτρικό ρεύμα: Η επιδότηση της κατανάλωσης των φυσικών πόρων είναι λάθος από χέρι



Το φιλοκυβερνητικό στρατόπεδο και η παράταξη του κ. Καρυπίδη πανηγυρίζουν για την έκπτωση στο ηλεκτρικό ρεύμα που υποσχέθηκε ο κ. Τσίπρας στη Δυτ. Μακεδονία, ενώ η κριτική της αντιπολίτευσης και των τοπικών φορέων  & δήμων  περιορίζεται στο αν τελικά η υπόσχεση θα γίνει πράξη, αν είναι νόμιμο το μέτρο κι αν το 30 % της έκπτωσης είναι μικρό. Κανείς δεν λέει καθαρά ότι δεν πρέπει να δοθεί η παροχή αυτή (τουλάχιστον με αυτή τη μορφή), διότι  μπάζει από παντού 

Οι λόγοι  είναι πολλοί. Να μερικοί:
1)      Η έκπτωση στο ρεύμα επιδοτεί την κατανάλωση και «παγώνει» τα κίνητρα για εξοικονόμηση. Θυμίζουμε το φαινόμενο των υπαλλήλων εκείνων της ΔΕΗ που επειδή είχαν το προνόμιο του φθηνού ρεύματος θέρμαιναν τα σπίτια τους με ενεργοβόρους θερμοσυσσωρευτές χωρίς να νοιάζονται για την μεγάλη κατανάλωση.

2)      Η έκπτωση ΔΕΝ επιδοτεί την παραγωγή και την αντίστοιχη απασχόληση  ανέργων, απλά τους μοιράζει καθρεφτάκια ελαφρύνοντας το λογ/σμό της ΔΕΗ κατά 10-12 € το μήνα. Αν τα λεφτά των 25 εκ/ έτος (που διανέμονται ως έκπτωση) πήγαιναν σε στοχευμένες παραγωγικές επενδύσεις θα δημιουργούσαν θέσεις εργασίας για ανέργους (για να πληρώνουν πιο εύκολα το ρεύμα μέσω της αμοιβής τους και όχι με ελεημοσύνες).

3)      Οι επιχειρήσεις που θα παίρνουν φτηνότερο ρεύμα θα έχουν πλέον μειωμένα  κίνητρα για βελτίωση της ενεργειακής τους αποδοτικότητας και τελικά αντί να κερδίσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα θα χάσουν το τρένο της αποδοτικής χρήσης πόρων που θα  είναι το στοίχημα της ανταγωνιστικότητας τα ερχόμενα χρόνια. Αντίθετα αν τα ίδια χρήματα δεν δίνονταν ως έκπτωση αλλά ως συμπληρωτική χρηματοδότηση για όσους θέλουν να πάρουν διαχρονικά μέτρα εξοικονόμησης, αξιοποιώντας συγχρόνως κι άλλα προγράμματα συνέργειας («Εξοικονομώ» κλπ), τότε το όφελος των επιχειρήσεων που τολμούν θα ήταν σαφώς ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ και ΔΙΑΡΚΕΣ. Δεν θα εξαρτιόταν από τις ορέξεις και τα «τάματα» της κάθε κυβέρνησης και Περιφέρειας. Επιπλέον το κράτος θα εισέπραττε από το ΦΠΑ των τιμολογίων που θα εκδίδονταν για τις  εγκαταστάσεις εξοικονόμησης , δηλ .θα έπαιρνε πίσω ένα μέρος της επιχορήγησης ελαφρύνοντας το αντίστοιχο κονδύλι του προϋπολογισμού προς όφελος της χώρας.

4)      Τα 25 εκ /έτος που βγαίνουν από τον κορβανά του κράτους (κι όχι της ΔΕΗ) είναι πολλά λεφτά. Θα μπορούσαν να δίνονται στις λιγνιτικές περιοχές στα πλαίσια της μεταλιγνιτικής περιόδου με βάση ένα  ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΧΕΔΙΟ μετάβασης. Έτσι το κράτος θα βοηθούσε περισσότερο τον τόπο να κάνει στροφή σε μια οικονομία χαμηλού άνθρακα, θα ενίσχυε τις καινοτόμες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, καθώς και τον πιο αδύναμο κρίκο της κοινωνίας, τους ανέργους, όπως ειπώθηκε παραπάνω.

Κι ένα σχόλιο σχετικά με την επικοινωνιακή πλευρά του θέματος. Η έκπτωση πλασσάρεται ως μια παροχή στις «λαϊκές τάξεις» της Δυτ. Μακεδονίας, ενώ  μάλλον ισχύει το αντίθετο. Πράγματι αφού το μέτρο ισχύει για ΟΛΟΥΣ, τότε επιδοτείται με το ίδιο ποσοστό και ο έχων εισόδημα 1000 το χρόνο και ο έχων 100.000. Οπότε μάλλον «ταξική» κι όχι «φιλολαική» είναι η κατανομή, αφού ο πιο πλούσιος  θα έχει μεγαλύτερο ποσό έκπτωσης λόγω  μεγαλύτερης -συνήθως- κατανάλωσης.

Τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο. Όλοι συμφωνούν – και εμείς – ότι τα 25 εκ. / έτος δίνονται ως αντιπαροχή για τα προβλήματα που δημιουργεί η ΔΕΗ στους κατοίκους, και τον τόπο. (Για αυτό εξάλλου προτείνεται η έκπτωση και στη Μεγαλόπολη). Είναι δηλαδή τα 25 εκ/ έτος ένα αντιστάθμισμα στις παρενέργειες του λιγνιτικού συστήματος ηλεκτροπαραγωγής και άρα μια ακόμη κρυφή  επιδότηση του λιγνίτη και της ΔΕΗ, αφού κανονικά η ίδια η ΔΕΗ θα έπρεπε να επουλώνει (πληρώνει) τις πληγές που προκαλεί. Με αυτή τη λογική (κατά την οποία το κράτος κάθε τόσο επωμίζεται τα «περιβαλλοντικά χρέη» της ΔΕΗ), ο λιγνίτης θα παραμένει εσαεί «φτηνός», αφού οι «παράπλευρες απώλειες» της εκμετάλλευσής του θα χρεώνονται με διάφορες αλχημείες είτε στις τοπικές κοινωνίες (π.χ υψηλό κόστος νερού), είτε στους Έλληνες  φορολογούμενες (όπως καλη ώρα τα 25 εκ./έτος ή όπως τα 200 εκ που θα δώσει το κράτος για τις ζημιές που έκανε η ΔΕΗ στους Αναργύρους) είτε στους περιβαλλοντικούς πρόσφυγες που ξεσπιτώνονται από την καταστροφή του κλίματος.
Μόνοι κερδισμένοι από τις κρυφές επιδοτήσεις παραμένουν (και επί .. Αριστεράς) οι μέτοχοι της ΔΕΗ, ιδιώτες και μη.  


βλ. ΕΔΩ και ένα άρθρο από το «ΒΗΜΑ» σχετικό με το θέμα

Λ. Τσικριτζής         17-11-2017

ΤΑΝΑΡ : Δάνειο 500 εκατομμυρίων δολαρίων εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης

Μεγάλο ευρωπαϊκό δάνειο για τον αμφιλεγόμενο αγωγό Αζέρικου αερίου κινδυνεύει να τροφοδοτήσει τη διαφθορά, την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των συμφωνιών για την κλιματική αλλαγή

Δάνειο 500 εκατομμυρίων δολαρίων εγκρίθηκε σήμερα από την
Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης για την κατασκευή του αγωγού Trans
Anatolian Pipeline , από το οποίο θα επωφεληθούν μεταξύ άλλων, κρατικές
εταιρείες του Αζερμπαϊτζάν και της Τουρκίας.

18 Οκτωβρίου 2017, Πράγα, Βρυξέλλες - Το δάνειο 500 εκατομμυρίων δολαρίων που εγκρίθηκε σήμερα από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD) για την κατασκευή του αγωγού Ανατολίας Trans Anatolian Pipeline (TANAP) θα επιτρέψει αυτό το τεράστιο έργο ορυκτών καυσιμων, με θέα τη συνεχιζόμενη καταπίεση της κοινωνίας των πολιτών και των μέσων ενημέρωσης τόσο στο Αζερμπαϊτζάν όσο και στην Τουρκία.


Διασχίζοντας την Τουρκία, από τα σύνορά της με τη Γεωργία ως τα σύνορα με την Ελλάδα, ο μήκους  1850 χιλιόμετρων TANAP είναι το κεντρικό τμήμα του Νότιου Διαδρόμου Φυσικού Αερίου, του μεγαλύτερου ενεργειακόυ έργου, που επιδιώκει σήμερα η Ε.Ε.
Ο αμφιλεγόμενος αγωγός προβλέπεται να μεταφέρει ετησίως 6 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου του Αζερμπαϊτζάν προς την Τουρκία. Ο TANAP προορίζεται επίσης να τροφοδοτήσει τον Διαδριατικό αγωγό (τον γνωστό στην Ελλάδα υπό κατασκευή ΤΑΡ) με επιπλέον 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα που προορίζονται για την Ευρώπη, παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις ότι νέες προμήθειες φυσικού αερίου θα έθεταν σε κίνδυνο τις δεσμεύσεις της Ε.Ε. στο πλαίσιο της συμφωνίας του Παρισιού για το κλίμα.
Διεθνείς ομάδες της κοινωνίας των πολιτών καταδικάζουν την απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της EBRD να εγκρίνει το δάνειο, και ζήτησαν από την τράπεζα να παγώσει την εκταμίευση του δανείου προς τον δικαιούχο, την κρατική εταιρεία Νοτίου Διαδρόμου Φυσικού Αερίου JSC του Αζερμπαϊτζάν και οι κυβερνήσεις του Αζερμπαϊτζάν και της Τουρκίας να διασφαλίσουν την πλήρη συμμόρφωση με τις  διεθνείς αρχές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά πρότυπα, συμπεριλαμβανομένων των αρχών για τη διαφάνεια των εξορυκτικών εσόδων και τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών, όπως προβλέπεται από την πρωτοβουλία για τη διαφάνεια των εξορυκτικών βιομηχανιών ( EITI).
Τον Μάρτιο, το Αζερμπαϊτζάν αποφάσισε να εγκαταλείψει την ΕΙΤΙ, μετά την αναστολή της ένταξής του, λόγω της συνεχιζόμενης καταστολής του καθεστώτος προς τους δημοσιογράφους και τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων στη χώρα. Οι αξιωματούχοι της EBRD επανειλημμένα εξέφρασαν την δέσμευση της τράπεζας στην ΕΙΤΙ, αλλά μέχρι στιγμής απέτυχαν να αποδείξουν πώς η χορήγηση οικονομικής ενίσχυσης στο Αζερμπαϊτζάν για την υλοποίηση του Νοτίου Διαδρόμου φυσικού αερίου μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της ανησυχητικής κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του καθεστώτος.


Στις αρχές Σεπτεμβρίου, η έρευνα μιας σειράς μέσων ενημέρωσης αποκάλυψε το ξέπλυμα 2,9 δισ. δολαρίων, από ένα βρώμικο ταμείο που φέρεται να λειτουργεί το καθεστώς του Αζερμπαϊτζάν, με στόχο την αγορά επιρροής Ευρωπαίων σε θέσεις κλειδιά για την λήψη αποφάσεων. Σύμφωνα με την έρευνα, ο Kalin Mitrev, Βούλγαρος διευθυντής της στο διοικητικό συμβούλιο της EBRDέλαβε σχεδόν μισό εκατομμύριο δολάρια μέσω του ταμείου.
Η γενναιόδωρη οικονομική υποστήριξη για το έργο TANAP που συμφωνήθηκε έρχεται σε συνέχεια τριών προηγούμενων δανείων η τράπεζα χορήγησε στο έργο Shah Deniz II υποθαλάσσιας παραγωγής φυσικού αερίου του Αζερμπαϊτζάν, που προορίζεται για την τροφοδοσία του Νότιου Διαδρόμου. Με αυτό, οι συνολικές επενδύσεις της EBRD στον Νότιο Διάδρομο ανέρχεται σήμερα σε περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο δολάρια.
Η Άννα Roggenbuck , Υπεύθυνη Πολιτικής στο CEE Bankwatch Network , λέει:
" Με το δάνειο αυτό, η EBRD έδειξε έλλειψη σεβασμού προς τις θεμελιώδεις αρχές της πολυκομματικής δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι λυπηρό να βλέπουμε ότι η εξόρυξη και εισαγωγή πρόσθετων ορυκτών καυσίμων στην Ευρώπη, προς όφελος μιας χούφτας μόνο επιχειρήσεων και καταπιεστικών κυβερνήσεων, αποτιμάται πάνω από την αειφόρο ανάπτυξη και την ελευθερία των απλών ανθρώπων. "
Ο Xavier Sol, Διευθυντής του Counter Balance , λέει:
"Είδαμε σήμερα ένα ιστορικό λάθος από την EBRD. Με την έγκριση αυτού του δανείου, η τράπεζα επιδεικνύει ελάχιστο ενδιαφέρον για τις  κλιματικές προκλήσεις, καθώς και την περιφρόνησή της για την προβληματική κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν. Η στρατηγική της «δημιουργικής συνεργασίας» με τα καθεστώτα Ερντογάν και Αλίεφ δεν ευσταθεί: δίνοντας λευκή επιταγή σε αυτά τα καθεστώτα είναι σαν να ενισχύουν έμπρακτα την καταστολή".
Ο Tim Ratcliffe, στέλεχος του 350.org , δήλωσε:

"Με σημαντικές ποσότητες των υφιστάμενων υποδομώνφυσικού αερίου να μένουν αδρανείς, και την ζήτηση σε ολόκληρη την περιοχή σεπτώση, δεν υπάρχει κανένας λόγος οι δημόσιες τράπεζες όπως η EBRD να πετούν χρήματασε καταστροφικά για το κλίμα έργα ορυκτών καυσίμων. Αντί της ευρωπαϊκής εφόρμησηςστο φυσικό αέριο χρειαζόμαστε επενδύσεις μόνο σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας πουπαρέχουν καθαρή, οικονομικά προσιτή ενέργεια για όλους."

ΔΕΗ: " Κερδοφόρες" αγοραπωλησίες

Συνοπτικά Οικονομικά Αποτελέσματα Ομίλου ΔΕΗ
και
ΕΤΗΣΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΔΕΗ

ΕΤΟΣ 2016

Τα κέρδη προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων (EBITDA) το 2016 αυξήθηκαν κατά
€ 235,3 εκατ. σε σχέση με το 2015, με το αντίστοιχο περιθώριο EBITDA να διαμορφώνεται σε 20,2% έναντι 14,4%, κυρίως λόγω των χαμηλότερων προβλέψεων.

Τα μετά από φόρους κέρδη διαμορφώθηκαν σε € 67,5 εκατ. έναντι ζημιών € 102,5 εκατ. αντίστοιχα.

Οι πωλήσεις της ΔΕΗ το 2016 μειώθηκαν κατά 5,8%, ως αποτέλεσμα της μείωσης του μέσου μεριδίου λιανικής αγοράς της ΔΕΗ. Συγκεκριμένα, το μέσο μερίδιο αγοράς της ΔΕΗ στο σύνολο της χώρας, εκτιμώμενο βάσει GWh και όχι σε αριθμό πελατών, μειώθηκε σε 91,9% το 2016 από 96,4% το 2015. Ειδικότερα στο Διασυνδεδεμένο Σύστημα διαμορφώθηκε σε 91,1% το 2016 από 96% το 2015.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΛΑΓΗΕ, τον Φεβρουάριο του 2017 το αντίστοιχο μέσο μερίδιο αγοράς περιορίσθηκε σε 88,6% από 93,3% τον Φεβρουάριο του 2016. Σύμφωνα πάλι με τα ίδια στοιχεία, το μερίδιο αγοράς της ΔΕΗ, ανά τάση, ήταν περίπου 98,6% στην Υψηλή Τάση, 74,4% στη Μέση Τάση και 92,1% στη Χαμηλή Τάση, μεγέθη που επιβεβαιώνουν το cherry-picking από πλευράς τρίτων προμηθευτών.

Η παραγωγή και οι εισαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας της ΔΕΗ κάλυψαν το 54,5% της συνολικής ζήτησης το 2016 (51,3% στο Διασυνδεδεμένο Σύστημα), ενώ το αντίστοιχο ποσοστό το 2015 ήταν 63,4% (61,2% στο Διασυνδεδεμένο Σύστημα).

Το μερίδιο παραγωγής της ΔΕΗ ως ποσοστό του συνολικού φορτίου στο διασυνδεδεμένο σύστημα το 2016 ήταν 47,6% έναντι 55,2% το 2015.

Η μείωση αυτή οφείλεται κυρίως στην υποκατάσταση λιγνιτικής παραγωγής από παραγωγή από φυσικό αέριο, κυρίως τρίτων και σε μικρότερο βαθμό της ΔΕΗ. Συγκεκριμένα, η λιγνιτική παραγωγή μειώθηκε κατά 23,3% (4.520 GWh), ενώ αντίθετα η παραγωγή από φυσικό αέριο τρίτων αυξήθηκε κατά 102,3% (4.057 GWh) και η παραγωγή της ΔΕΗ από φυσικό αέριο αυξήθηκε κατά 26,7% (1.179 GWh). Επιπρόσθετα, μειωμένη ήταν η υδροηλεκτρική παραγωγή και οι εισαγωγές της ΔΕΗ κατά 10,2% (548 GWh) και 37,1% (1.184 GWh), αντίστοιχα. Αντίθετα, η παραγωγή από ΑΠΕ τρίτων αυξήθηκε κατά 6,5% (610 GWh) και οι εισαγωγές τρίτων κατά 9,6% (788 GWh).

Οι προ αποσβέσεων λειτουργικές δαπάνες μειώθηκαν κατά € 713,9 εκατ. (14,5%), από € 4.907,3 εκατ. το 2015, σε € 4.193,4 εκατ., κυρίως λόγω των προαναφερόμενων χαμηλότερων προβλέψεων και δευτερευόντως λόγω του χαμηλότερου ενεργειακού κόστους.

Οι δαπάνες για υγρά καύσιμα, φυσικό αέριο, στερεά καύσιμα τρίτων, CO2 και αγορές ηλεκτρικής ενέργειας μειώθηκαν κατά € 342,2 εκατ. (13,7%) σε σχέση με το 2015.

Η συνολική δαπάνη μισθοδοσίας, συμπεριλαμβανομένης της μισθοδοσίας που κεφαλαιοποιείται και της μισθοδοσίας του έκτακτου προσωπικού και παρεπόμενων παροχών παρέμεινε ουσιαστικά σταθερή, σε € 976,6 εκατ. το 2016 από € 970 εκατ. το 2015, (ή € 741,3 εκατ. και € 741,6 εκατ. χωρίς εργοδοτικές εισφορές, αντίστοιχα).

Το μισθοδοτούμενο τακτικό προσωπικό αυξήθηκε κατά 546 εργαζόμενους, σε 18.902 την 31.12.2016 από 18.356 την 31.12.2015 λόγω της έναρξης υλοποίησης άκρως απαραίτητων προσλήψεων που εκκρεμούσαν επί σειρά ετών. Η μισθοδοσία του τακτικού προσωπικού διαμορφώθηκε σε € 931,3 εκατ. το 2016 έναντι € 922,6 εκατ. το 2015, (ή € 704,4 εκατ. και € 704,3 εκατ. χωρίς εργοδοτικές εισφορές, αντίστοιχα).

Το 2016, οι δαπάνες καυσίμων, CO2 και αγορών ενέργειας αντιστοιχούν στο 40,4% των συνολικών εσόδων έναντι 42,5% το 2015. Όσον αφορά την εξέλιξη των προβλέψεων, αυτές αντιστοιχούν στο 8,3% των συνολικών εσόδων από 16,6% πέρυσι. Το αντίστοιχο ποσοστό που αφορά την μισθοδοσία αυξήθηκε σε 16,8% έναντι 15,3% πέρυσι, λόγω της προαναφερθείσας πτώσης του κύκλου εργασιών.

Οι συνολικές επενδύσεις το 2016 διαμορφώθηκαν σε € 867,6 εκατ. από 753,6 εκατ. το 2015, δηλαδή αυξήθηκαν κατά € 114 εκατ. ή 15,1%, αύξηση η οποία σε μεγάλο βαθμό οφείλεται σε αυξημένες επενδύσεις των ορυχείων λόγω της αποζημίωσης των δικαιούχων για την απαλλοτρίωση της Ποντοκώμης.

Το καθαρό χρέος διαμορφώθηκε σε € 4.526,8 εκατ., μειωμένο κατά € 262,1 εκατ. σε σχέση με την 31.12.2015 (€ 4.788,9 εκατ.). δεδομένου ότι στη διάρκεια του 2016 αποπληρώσαμε δάνεια ύψους € 409,1 εκατ και αντλήσαμε € 180 εκατ.

Για την Μητρική Εταιρεία το καθαρό χρέος διαμορφώθηκε σε € 4.380,8 εκατ. μειωμένο κατά € 171,8 εκατ. σε σχέση με την 31.12.2015, δεδομένου ότι στη διάρκεια του 2016 αποπληρώσαμε δάνεια ύψους €382 εκατ. και αντλήσαμε €145 εκατ. Πρέπει να σημειωθεί όμως ότι,παρά τη μείωση του καθαρού χρέους της Μητρικής Εταιρείας, συνέπεια κυρίως της αποπληρωμής χρεωλυσίων, καταγράφηκε αύξηση του ύψους των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τρίτους κατά € 184 εκατ. συνολικά εντός του 2016, εξέλιξη που καταδεικνύει την πίεση που ασκείται στην ρευστότητα της Εταιρείας. Συγκεκριμένα, οι πάσης φύσεως συνολικές ληξιπρόθεσμες οφειλές στο τέλος του 2016 ανήλθαν σε € 759 εκατ., έναντι € 575 εκατ. στο τέλος του 2015.

Οι πωλητές και οι αγοραστές ΔΕΗ (ανα)γνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους ;



Πωλούμενα ή όχι ορυχεία και λιγνιτικές μονάδες, οι υποχρεώσεις όχι μόνο της ΔΕΗ , αλλά και της Πολιτείας προς τη ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ παραμένουν στο ακέραιο.

Εκτός απο τα επιχειρησιακά και στρατηγικά θέματα των επικείμενων πωλήσεων παραγωγικών μονάδων της ΔΕΗ ( θέσεις εργασίας, τίμημα πώλησης, συρρίκνωση δημόσιας συμμετοχής, ενεργειακή ασφάλεια) ανακινούνται χρονίζοντα , κρίσιμα θέματα της περιφέρειας , που δεν απαντήθηκαν ούτε απο τη δημόσια ΔΕΗ , ούτε απο το ελληνικό δημόσιο.
Τα κείμενα τεκμηρίωσης που επεξεργάστηκε το ΤΕΕ συνοψίζουν όσα οι ΠΩΛΗΤΕΣ οφείλουνστηνπεριοχή καισυνεχίζουννααποτελούνβάσητωνδιεκδικήσεων για την επιβίωςή της:

- Αποκατάσταση των εκτάσεων εξόρυξης λιγνίτη 200.000 στρεμμάτων στις οποίες η ΔΕΗ αναπτύσσει δραστηριότητες: ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΠΟΡΟΙ
- Επαναπόδοση των εδαφών μετά την εξόρυξη στο δημόσιο και τους Δήμους: ΘΕΣΜΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Με την διάταξη Νόμου 2941/ 2001 , Άρθρο 9, Θέματα Δ.Ε.Η. Α.Ε. αφαιρέθηκε η προϊσχύουσα διάταξη που προέβλεπε μεταβίβαση στο δημόσιο και των εκτάσεων "εξόρυξης λιγνίτη" : 1. Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του Ν. 1280/1982 (ΦΕΚ 108Α ́) αντικαθίσταται ως ακολούθως:« Άρθρο 1Αγροτικές εκτάσεις που αποκτώνται με οποιονδήποτε τρόπο από τη Δ.Ε.Η. για κατασκευή υδροηλεκτρικών έργων και παύουν να είναι αναγκαίες για την εκπλήρωση των σκοπών της, μεταβιβάζονται κατά κυριότητα στο Δημόσιο χωρίς αντάλλαγμα με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Δ.Ε.Η., που εγκρίνεται από τον Υπουργό Ανάπτυξης.»
- Παροχή φυσικού αερίου και εγκατάσταση δικτύων διανομής φυσικού αερίου , ως εναλλακτικού καυσίμου ΚΑΙ στη Δυτική Μακεδονία : ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΑΓΩΓΟΥ ΤΑΡ
- Ανάπτυξη ΑΠΕ - καλλιεργειών βιομάζας σε εκτάσεις εξοφληθέντων ορυχείων που δεν ευνοούν αγροτικές καλλιέργειες: ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ- Παραγωγική ανασυγκρότηση , ώστε η Δυτική Μακεδονία να μην μετατραπεί σε "έρημο χώρα " μετά τις αγοραπωλησίες και την εξάντληση του λιγνίτη: Σύσταση - Ενεργοποίηση Ταμείου Μετάβασης
Τα κείμενα: "Θέσεις, διαπιστώσεις και επισημάνσεις του ΤΕΕ/Τμήμα Δυτικής Μακεδονίας σχετικά με τις εξελίξεις στη ΔΕΗ και τις δεσμεύσεις/υποχρεώσεις της στη Δυτική Μακεδονία" εδώ:
http://tdm.tee.gr/wp-content/uploads/2017/03/theseis_diapistoseis_epismanseis_tee_tdm_sxetika_me_ekselikseis_dei_31_3_2017.pdf

ΔΕΗ: Η πλήρης σύγχυση


Η χαμένη ευκαιρία της Μικρής ΔΕΗ

Ας κάνουμε ένα αιρετικό σενάριο εργασίας. Ας δεχθούμε ότι το 2002, η ΔΕΗ Α.Ε. προχωρούσε από θέση ισχύος και με δική της πρωτοβουλία στη δημιουργία της μικρής ΔΕΗ. Αξιολογώντας ως όφειλε τις επερχόμενες ενεργειακές εξελίξεις, συμπεριφερόμενη ως μια πραγματικά μεγάλη, εξωστρεφής Επιχείρηση. Ας δεχθούμε ότι ο όμιλος Μικρούλη αγόραζε το πακέτο της μικρής ΔΕΗ καταβάλλοντας 2,1 δις ευρώ, χρηματοδοτώντας  τη διεθνή επέκταση της μεγάλης ΔΕΗ στα πρότυπα  του μοντέλου της ιταλικής  Enel.
Μπαίνοντας ο όμιλος Μικρούλη σε έναν λιγνιτικό σταθμό της ΔΕΗ στην περιοχή μας, θα προχωρούσε άμεσα σε αναδιάρθρωση της επιχειρησιακής διαδικασίας. Θα είχε έννομο συμφέρον να μειώσει τις παραγωγικές αναποτελεσματικότητες, να θέσει νέα οργανογράμματα, αναδιανέμοντας ευθύνες και υποχρεώσεις. Είναι αλήθεια ότι κάποιοι εργαζόμενοι, κάθε βαθμίδας, θα ξεβολεύονταν. Αυξήσεις μισθών για τα στελέχη «πυρήνες», μειώσεις για τους εργαζόμενους χωρίς κρίσιμο αντικείμενο. Συμπίεση του μισθολογικού κόστους σε ποσοστό 20-25%. Αυτό δείχνει η διεθνής εμπειρία.
Μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, το 2003 ενδεχομένως, ο όμιλος Μικρούλη θα έβγαινε στην εγχώρια αγορά ηλεκτρισμού προσφέροντας ανταγωνιστικά τιμολόγια μειωμένα κατά 8-12% προκειμένου να προσελκύσει πελάτες. Προφανώς, θα ακολουθούσε η μεγάλη και δυσκίνητη ΔΕΗ. Ανταγωνισμός πάνω στα δίκτυα και όχι για τα δίκτυα. Ουδείς θα τολμούσε να χρησιμοποιήσει τη μικρή ή τη μεγάλη ΔΕΗ ως φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς ή να τις εντάξει σε  ανοησίες  τύπου SWAPS και ΝΟΜΕ.  Τόσο η μεγάλη όσο και μικρή ΔΕΗ δεν θα είχαν σήμερα πάρε-δώσε με την Τρόικα. Σίγουρα όμως, η σημερινή ΔΕΗ δεν θα είχε καταντήσει όπως τα παγκάρια της Εκκλησίας όπου ο κάθε πιστός καταθέτει τον οβολό του κατά το δοκούν.
Στη συνέχεια, ο ανταγωνισμός θα έστρεφε  νομοτελειακά  και τη μικρή και τη μεγάλη ΔΕΗ  σε νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες προκειμένου να παραμείνουν ανταγωνιστικές. Θα έβλεπαν για παράδειγμα  σοβαρά την αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας μεγάλης κλίμακας, τη μικτή καύση λιγνίτη και βιομάζας με καθαρά επιχειρηματικούς όρους. Θα αποζητούσαν διακαώς την έλευση του φυσικού αερίου στη Δυτική Μακεδονία και τις δυνατότητες συνέργιας με τον τοπικό λιγνίτη. Θα ενδιαφερόταν σοβαρά για την μεσοπρόθεσμη προοπτική έξω-ηλεκτρικής αξιοποίησης του λιγνίτη, την αύξηση ευελιξίας των λιγνιτικών μονάδων και την τεχνολογία του ξηρού λιγνίτη, την προοπτική αποκεντρωμένων συστημάτων τηλεθέρμανσης, θα στήριζαν τις ενεργειακές πλατφόρμες P2P και γενικά, θα είχαν κίνητρο και συμφέρον  για όλα τα σύγχρονα και αναδυόμενα τεχνολογικά εργαλεία και πρακτικές. Σε κάθε περίπτωση, η Δυτική Μακεδονία θα είχε μια πρώτης τάξεως  ευκαιρία  γενικευμένης παραγωγικής ανασυγκρότησης μεγάλης κλίμακας.
Ευτυχώς, τα αποφύγαμε όλα αυτά και φθάσαμε στον Απρίλιο  του 2004  με την    Ευρωπαϊκή Επιτροπή να  απευθύνει την πρώτη προειδοποίηση για το μονοπώλιο της ΔΕΗ στους λιγνίτες. Μετά από τέσσερα χρόνια «σκληρής μάχης», στις 5 Μαρτίου του 2008 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού καταδικάζει την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 86 της συνθήκης Ε.Κ. και απαιτεί τη διάθεση του 40% της αγοράς λιγνίτη σε ιδιώτες. Ένα χρόνο μετά, η τότε κυβέρνηση της Ν.Δ. καταλήγει σε συμφωνία με τις Βρυξέλλες προτείνοντας διαγωνισμό τεσσάρων λιγνιτικών κοιτασμάτων  χωρίς τη συμμετοχή της ΔΕΗ.
Ναι, σωστά μαντέψατε και η  συμφωνία αυτή αθετήθηκε, δεδομένου ότι η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα η τότε υπουργός Τίνα Μπιρμπίλη ανακοινώνει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή  ότι για περιβαλλοντικούς λόγους δεν θα ανοίξουν νέα ορυχεία λιγνίτη. Ξεκινά στη συνέχεια ο διάλογος  για τις περιβόητες  ανταλλαγές (swaps) λιγνιτικής ενέργειας μεταξύ ΔΕΗ και τρίτων παραγωγών. Και πάλι σωστά μαντέψατε, πήγαν και αυτές άπατες.  Φθάσαμε έτσι  στο 2014 και το εγχείρημα  της μικρής ΔΕΗ  αποτέλεσε μνημονιακή πλέον  υποχρέωση.
Στο σημείο αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η επιλογή του μοντέλου της «Μικρής ΔΕΗ» προέκυψε επιτακτικά, δεδομένου ότι  επειδή η ΔΕΗ είναι Ανώνυμη Εταιρεία, εισηγμένη στα Χρηματιστήρια  και εξυπηρετεί ως οφείλει κάθε Ανώνυμη Εταιρεία τα ιδιωτικά  συμφέροντα των μετόχων της, δεν μπορεί να έχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά και προνομιακή πρόσβαση στους ενεργειακούς πόρους. Αυτή είναι η θέση της Επιτροπής Ανταγωνισμού και των δανειστών, με την οποία συμφωνήσαμε στα Μνημόνια.
Το 2014, ο αντίλογος απέναντι στη δημιουργία της μικρής ΔΕΗ ήταν γνωστός. Η μικρή ΔΕΗ θα οδηγούσε σε σταδιακή απαξίωση του εγχώριου λιγνίτη και σε αύξηση των εισαγωγών ηλεκτρικής ενέργειας. Θα φθάναμε στο σημείο μάλιστα να μένουν απλήρωτοι οι εργολάβοι και οι εργαζόμενοι, με ορατό τον κίνδυνο κατάρρευσης της ΔΕΗ, ενώ οι «αεριτζήδες ιδιώτες» θα πανηγύριζαν.
Ευτυχώς, τα αποφύγαμε όλα αυτά. Η αποτελεσματική κρατική παρέμβαση, η παροιμιώδης διορατικότητα της ΔΕΗ και ο συνδικαλιστικός ακτιβισμός, θωράκισαν σε μεγάλο βαθμό τη λιγνιτική παραγωγή. Οι εργολάβοι πληρώνονται κανονικά, οι εργαζόμενοι δεν ανησυχούν, ο λιγνίτης παραμένει κυρίαρχος, ενώ η Μια και Μοναδική ΔΕΗ ατενίζει με σιγουριά το Μέλλον της.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Ερχόμενη  στην εξουσία η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, καταργεί το νομοσχέδιο της μικρής ΔΕΗ και προχωρά πανηγυρικά  στη διαδικασία των ΝΟΜΕ. Τι είναι τα ΝΟΜΕ θα ρωτήσουν οι περισσότεροι. Επιγραμματικά, τα ΝΟΜΕ είναι η χαρά του αεριτζή ιδιώτη. Η ΔΕΗ παράγει ηλεκτρική ενέργεια, την οποία αγοράζουν ιδιώτες στο κόστος, χωρίς να ρισκάρουν το παραμικρό, προκαταβάλλοντας  αρχικά το 1% της αξίας της, διοχετεύοντας την και σε εξαγωγές, αποκομίζοντας κέρδη σε βάρος της ΔΕΗ. Με όρους ενεργειακής οικονομίας, μπροστά στο έγκλημα των ΝΟΜΕ, η πώληση μονάδων φαντάζει απλό πταίσμα.
Τα ΝΟΜΕ όμως έχουν ένα ισχυρό επικοινωνιακό  πλεονέκτημα. Δεν περιέχουν τον όρο «πώληση μονάδων» ή τα παράγωγά του. Μπορεί να «στραγγίζουν» τη ΔΕΗ, αλλά δεν πυροδοτούν μαζικές αντιδράσεις, δεν ηχούν άσχημα στο αριστερό ακροατήριο. Respect!. Βεβαίως,  μαντέψατε και πάλι σωστά, τα ΝΟΜΕ  είναι ενδιάμεσο μέτρο, θα τελειώσουν το αργότερο το 2019 και πρέπει να βρούμε και πάλι μια άλλη, μόνιμη  λύση.  Αλλά όπως λένε στους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, «ποιος ζει ποιος πεθαίνει μέχρι το 2019!».
Με τούτα και με κείνα, φάγαμε 15 χρόνια κυνηγώντας την ουρά μας, απαξιώνοντας ανεπανόρθωτα  μια πραγματικά μεγάλη Επιχείρηση, εκμηδενίζοντας τις προοπτικές για την περιοχή μας και φθάσαμε σήμερα  εκεί που ξεκινήσαμε το 2002. Το έχω ήδη ξαναγράψει. Χειριστήκαμε την απελευθέρωση της ενεργειακής αγοράς όπως ο Κολόμβος το ταξίδι για την Αμερική. Όταν ξεκίνησε, δεν ήξερε που πήγαινε. Όταν έφθασε δεν ήξερε που βρισκόταν
Ευάγγελος Καρλόπουλος
Χημικός Μηχανικός, MSc

Τurkish stream



Ανακατατάξεις στην ενεργειακή σκακιέρα με αντίκτυπο στην Ελλάδα

Το ενδιαφέρον τώρα στρέφεται στην αντίδραση των Βρυξελλών και της Ουσάσινγτον, οι οποίες στηρίζουν τον «Νότιο Διάδρομο Αερίου», ακριβώς για να δημιουργήσουν το αντίβαρο στο ρωσικό αέριο και στο μονοπώλιο της Gazprom, ιδιαίτερα στη ΝΑ Ευρώπη.



Παρ, 12/08/2016 

της Μανταλένας Πίου
Aνακατάξεις στους ενεργειακούς σχεδιασμούς για την προμήθεια  φυσικού αερίου με αντίκτυπο και στη χώρα μας φέρνει η πρόταση  της 'Αγκυρας  για τη διασύνδεση δύο αγωγών,  του  Turkish Stream, που θα μεταφέρει αέριο από τη Ρωσία στη Τουρκία και του ΤΑΝΑΡ, Trans-Anatolian Pipeline, που θα διασχίζει την Τουρκία μεταφέροντας  το αζέρικο αέριο ως τα σύνορα με την Ελλάδα, όπου ο ΤΑΝΑΡ θα συνδέεται με τον αγωγό ΤΑΡ, Transadriatic Pipeline.   


Το νέο σχέδιο εμφανίστηκε ως πρόταση της 'Αγκυρας, λίγες ημέρες μετά το ταξίδι Ερντογάν στην Αγία  Πετρούπολη και τη συνάντηση με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, κατά την οποία αναβίωσε ο αγωγός Turkish Stream, ένα πρότζεκτ που είχε παγώσει από τον περασμένο Νοέμβριο μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους.
Το ενδιαφέρον τώρα στρέφεται στην αντίδραση των Βρυξελλών και της Ουσάσινγτον, οι οποίες  στηρίζουν  τον «Νότιο Διάδρομο Αερίου»,  ακριβώς για να δημιουργήσουν το αντίβαρο στο ρωσικό αέριο και στο μονοπώλιο της Gazprom, ιδιαίτερα στη ΝΑ Ευρώπη.
 O «Νότιος Διάδρομος» περιλαμβάνει μία σειρά από έργα,  από την ανάπτυξη του κοιτάσματος Σαχ Ντενίζ ΙΙ στη Κασπία Θάλασσα ως τον  αγωγό  SCP που θα μεταφέρει το αέριο και θα διασχίζει τη Γεωργία,  τον ΤΑΝΑΡ και τον, ελληνικού ενδιαφέροντος,  ΤΑΡ, ο οποίος ξεκινά στους Κήπους, 'Εβρου και καταλήγει στην Ιταλία, μέσω Αλβανίας.
Η σύνδεση στο τουρκικό έδαφος  του ΤΑΝΑΡ με τον Turkish Stream σημαίνει ότι ο ΤΑΡ θα μπορούσε να τροφοδοτείται με αέριο και από τους δύο προμηθευτές και ότι ενδεχομένως η Gazprom αποκτά λόγο  στη λεγόμενη, εναλλακτική διαδρομή. 
'Οπως επισημαίνουν διεθνή μέσα, λίγες ημέρες πριν τη συνάντηση  Πούτιν - Ερντογάν στην Αγία Πετρούπολη, ο Ρώσος πρόεδρος  είχε  επισκεφθεί το Μπακού, όπου συναντήθηκε με τους ομολόγους του από το Αζερμπαιτζάν και το Ιράν για να συζητήσουν νέους τρόπους συνεργασίας των τριών χωρών στην παραγωγή και την εξαγωγή αερίου. Υψηλόβαθμη αζέρικη αντιπροσωπεία είχε επισκεφθεί προ ημερών και την Τουρκία, ενω συνεχίζονται οι επαφές Τούρκων αξιωματούχων με ανώτατα κλιμάκια της Socar, της κρατικής εταιρίας αερίου του Αζερμπαιτζάν και βασικού μετόχου, με 58% του ΤΑΝΑΡ. 
Οι αλλαγές αυτές συμβαίνουν σε μία περίοδο που στο παιχνίδι μπαίνουν για πρώτη φορά ενεργά ως προμηθευτές αερίου οι Αμερικανοί. Το πρότζεκτ του ελληνο-βουλγαρικού αγωγού αερίου (IGB)  με τον  τερματικό σταθμό υγροποιημένου αερίου (LNG) στην Αλεξανδρούπολη έχει την έντονη στήριξη της Ουάσινγκτον, γιατί μεταξύ άλλων, το τερματικό θα μπορεί να εφοδιάζεται με αμερικανικό LNG, το οποίο στη συνέχεια θα διοχετεύεται στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία μέσω του IGB.
O συνδυασμός του Turkish Stream με τον ΤΑΝΑΡ θα μπορούσε να δημιουργήσει μία νέα ευκαιρία για τις αμερικανικές εξαγωγές LNG στην Ευρώπη, στο πλαίσιο της διασφάλισης της ενεργειακής διαφοροποίησης, εκτιμούν ορισμένοι αναλυτές. ..
Η αμερικανική εταιρία Cheniere, η πρώτη που πραγματοποίησε εξαγωγές αμερικανικού LNG,
επιδιώκει τον εφοδιασμό της κεντρικής και ΝΑ Ευρώπης μέσω δύο σημείων, του πλωτού σταθμού στην Αλεξανδρούπολη και ενός ακόμα  πλωτού τερματικού στο νησί Krk της Κροατίας.
Η Cheniere εκτιμά ότι το 2020 οι ΗΠΑ θα είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εξαγωγέας LNG παγκοσμίως με δυναμικό παραγωγής 60 εκατ.μετρικούς τόνους τον χρόνο. Η ίδια εταιρία εμπλέκεται ενεργά στο πρότζεκτ για το πλωτό τερματικό της Αλεξανδρούπολης, έργο που προωθούν η Gastrade του ομίλου Κοπελούζου και η ΔΕΠΑ. Η  εκτιμώμενη ετήσια δυναμικότητα του πλωτού τέρμιναλ φθάνει στα 6,1 δισ κμ.
Αναλυτές του Bloomberg New Energy Finance θεωρούν ότι το αμερικανικό LNG μπορεί να αποκτήσει ρόλο κλειδί στη διαφοροποίηση των πηγών προμήθειας της Ευρώπης, ακόμα και αν προχωρήσουν τα σχέδια για τον Turkish Stream. Η ανταγωνιστικη τιμολόγηση του αμερικανικού αερίου μπορεί να ασκήσει πίεση στη Gazporm και να γίνει ο μπαλαντέρ στην προμήθεια της ευρωπαικής αγοράς.
Η επίσημη θέση της Ουάσινγκτον ωστόσο, έτσι όπως είχε εκφραστεί από τον ειδικό απεσταλμένο του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ Αμος Χοχστάιν, πριν γνωστοποιήθεί η πρόταση για τη σύνδεση των δύο αγωγών, δεν φαίνεται να συμφωνεί με τις απόψεις των αναλυτών. Οι ΗΠΑ εκτιμούν ότι ο Turkish Stream, στην αρχική του μορφή τουλάχιστον, δεν έχει οικονομική λογική και ότι γίνεται για καθαρά γεωπολιτικούς λόγους με στόχο να παρακάμψει την Ουκρανία αφενός και να κρατήσει υπό τον έλεγχο της Gazprom της αγοράς της Νότιας Ευρώπης.
Ο αρχικός σχεδιασμός του Turkish Stream προέβλεπε την κατασκευή 4 γραμμών με δυναμικό μεταφοράς 15,75 δισ. μέτρα αερίου η κάθε μία , 63 δισ. κμ. συνολικά.. Τα πρώτα 600 χλμ του αγωγού ακολουθούν την παλιά διαδρομή του South Stream στη Μαύρη Θάλασσα και τα υπόλοιπα 250 χλμ μία νέα χάραξη προς τα ευρωπαικα παράλια της Τουρκίας.
Ο υπουργός Ενέργειας της Ρωσίας Αλεξάντρ Νόβακ , την επομένη της συνάντησης Πούτιν- Ερντογάν, ανακοίνωσε ότι αν δεν υπάρξουν οι κατάλληλες εγγυήσεις από την Ευρώπη για το έργο, τότε θα κατασκευαστεί μόνον η μία γραμμή, των περιπου 16 δισ. κ.μ., που από το αρχικό σχέδιο είχε προορισμό αποκλειστικά την Τουρκία.
Το συνολικό δυναμικό του αγωγού εξάλλου είχε αναθεωθηθεί προς τα κάτω, στα 32-33 δισ. κμ, από την πρώτη φάση των συζητήσεων για το έργο, προ του παγώματος των σχέσεων Μόσχας – Άγκυρας εξ αιτίας της κατάρριψης του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους.
Στο παιχνίδι για τον νέο ρωσικό αγωγό έχει εμπλακεί και η Ιταλία, όπου θα μπορεί να μεταφέρεται το αέριο μέσω Ελλάδος με την αναβίωση του παλαιού πρότζεκτ, του ελληνο-ιταλικού αγωγού (ITGI).
O ρόλος της Ελλάδας είναι κομβικός και για τον εφοδιασμό των Βαλκανίων, καθώς το αρχικό σχέδιο προέβλεπε τη διαδρομή του σε ελληνικό έδαφος ως τα σύνορα με την πΓΔΜ  και από εκεί στην Σερβία και άλλες βαλκανικές χώρες, με τελικό προορισμό την Αυστρία.
Σε περίπτωση σύνδεσης του ΤΑΝΑΡ με τον Turkish Pipeline και συγχώνευσης των διαφόρων επιμέρους πρότζκεκτ- τότε το ρωσικό αέριο θα μπορούσε να διοχευτεί προς Ιταλία μέσω του ΤΑΡ και προς Βουλγαρία μέσω του IGB
Η αρχική μεταφορική ικανότητα του ΤΑΡ είναι τα 10 δισ. κ.μ. Αερίου ετησίως με δυνατότητα αναβάθμισης στα 20 δισ. κμ και του IGB τα 3 δισ. κμ ετησίως με δυνατότητα αναβάθμισης στα 5 δισ. κμ. ετησίως. 
Χθες, η Ρωσία ανακοίνωσε ότι θα αναθεωρήει τη διαδρομή που θα ακολουθήσει ο Turkish Stream, ενώ εξετάζεται η χρηματοδότηση της κατασκευής της πρώτης γραμμής σε σχήμα 50-50 Gazprom – Τουρκίας.