το νερό... νεράκι

Όχι στην ιδιωτικοποίηση του νερού: 

Νέα ερωτηματικά και αντιφάσεις προκύπτουν από την απάντηση Olli Rehn σε ερώτηση Νίκου Χρυσόγελου και Πράσινων Ευρωβουλευτών

1.138.000 ευρωπαίοι πολίτες έχουν υπογράψει την «Ευρωπαϊκή πρωτοβουλία πολιτών: το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα» http://www.right2water.eu/el. 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλείται να προτείνει νομοθεσία που να υλοποιεί το ανθρώπινο δικαίωμα (αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ) πρόσβασης σε ύδρευση και αποχέτευση, και να προωθεί την παροχή ύδρευσης και αποχέτευσης ως απαραίτητων δημόσιων υπηρεσιών για όλους.

Δεν υπάρχει κανένα βάσιμο επιχείρημα για την ιδιωτικοποίηση του νερού, με βάση την ανάλυση της ελληνικής πραγματικότητας αλλά και τη διεθνή εμπειρία. Οι πολίτες στη Γερμανία και την Ιταλία έχουν απορρίψει με αποφάσεις τοπικών συμβουλίων αλλά και  δημοψηφίσματα τις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του νερού. Ο Δήμος του Βερολίνου, αλλά και σαράντα Δήμοι της Γαλλίας -ανάμεσά τους οι Δήμοι του Παρισιού, του Μπορντώ και της Μπρεστ- και πολλοί Δήμοι στη κεντρική και ανατολική Ευρώπη, ανάκτησαν ξανά τον έλεγχο του νερού. Συμβόλαια ιδιωτικοποιήσεων και επιχειρήσεις νερού ελέγχονται από την Κομισιόν για αθέμιτο ανταγωνισμό. Αλλά στην Ελλάδα προωθείται η πώληση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ! Κατά την πρόσφατη, μάλιστα, επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στην Ελλάδα ένα από τα θέματα στην αντζέντα των συζητήσεων ήταν το ενδιαφέρον γαλλικών εταιριών νερού για την αγορά τους.

Η πρόσφατη απάντηση του επιτρόπου Olli Rehn σε ερώτηση του Νίκου Χρυσόγελου και Πράσινων Ευρωβουλευτών προς την Κομισιόν, σχετικά με την προώθηση της ιδιωτικοποίησης του νερού, αναδεικνύει νέα ερωτήματα και αντιφάσεις από την Ευρωπαϊκή πλευρά όσο και από την πλευρά της Ελληνικής κυβέρνησης. Συνοπτικά αναφέρουμε (και ακολουθεί αναλυτικός σχολιασμός):

• Η πώληση της ΕΥΔΑΠ  και της ΕΥΑΘ  δεν μπορεί να στηριχθεί σε επιχειρήματα για μείωση των ελλειμμάτων, εφ΄ όσον οι δύο εταιρείες δεν έχουν ελλείμματα αλλά κέρδη.
• Τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μεσοπρόθεσμα οι ιδιωτικοποιήσεις των δύο εταιρειών δεν θα συμβάλλουν τελικά στη μείωση του δημόσιου χρέους.
• Το επιχείρημα της χρηματοδότησης με ιδιωτικούς πόρους έργων υποδομών νερού είναι σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει διεθνώς. Οι ιδιωτικές εταιρίες δεν επενδύουν σε δίκτυα, και όταν επενδύουν επιζητούν κρατική ενίσχυση. Οι δημόσιοι φορείς μπορούν να αξιοποιούν ευρωπαϊκούς πόρους για επενδύσεις.
• Η ευρωπαϊκή εμπειρία δείχνει ότι οι Ρυθμιστικές Αρχές Υδάτων, που θεσπίστηκαν για να ελέγχουν τους ιδιώτες, δεν κατάφεραν ούτε να συγκρατήσουν τις τιμές, ούτε να εξασφαλίσουν τις αναγκαίες επενδύσεις για έργα υποδομής από τις ιδιωτικές εταιρίες. Επιπλέον, στην Ελλάδα του σήμερα, η κυβέρνηση αποφάσισε να μην υπάρξει Ανεξάρτητη Ρυθμιστική Αρχή αλλά τις αρμοδιότητες να αναλάβει η Ειδική Γραμματεία Υδάτων (ΕΓΥ) του ΥΠΕΚΑ, ένας δηλαδή αδύναμος κρατικός μηχανισμός, ο οποίος αμέσως μετά υποβαθμίστηκε και διοικητικά. αναλυτικά στοιχεία εδώ