ΤΑΡ : Η είσοδος της Ελλάδας στο διεθνές ενεργειακό περιβάλλον

Πηγή : Ο ξένος τύπος για τον αγωγό TAP: Ελλάδα, ο νέος ενεργειακός κόμβος της Ευρώπης | Οικονομία - NewsIt.gr


Νίκησε ο πιο φθηνός αγωγός και η... Ελλάδα. Αυτό είναι το κλίμα που επικρατεί στον διεθνή Τύπο σχετικά με την απόφαση του Αζερμπαϊτζαν να επιλέξει τον αγωγό TAP που περνά και από την Ελλάδα για τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη.



Στη συμφωνία για την κατασκευή του TAP και στις χώρες, που με κάποιο τρόπο εμπλέκονται με τον συγκεκριμένο αγωγό, αναφέρονται πολλά δημοσιεύματα στα διεθνή ΜΜΕ. Όλα χαρακτηρίζουν την Ελλάδα νικητή των εξελίξεων, σημειώνοντας ότι με την απόφαση η αδύναμη οικονομικά χώρα εξασφαλίζεται ενεργειακά, ενώ αποκτά και μια καλή πηγή εσόδων.

Τα αυστριακά ΜΜΕ δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω της συμμετοχής αυστριακής εταιρείας στον ανταγωνιστικό αγωγό Nabucco και αποδίδουν την επιλογή ΤΑΡ σε πολιτικές παρεμβάσεις και όχι σε οικονομικούς υπολογισμούς, ενώ σημειώνουν ότι οι τιμές αερίου είναι υψηλότερες σε Ιταλία και Ελλάδα. 

Τα αυστριακά μέσα κάνουν λόγο, επίσης, για μεγάλη ήττα της αυστριακής εξωτερικής πολιτικής, ενώ κάποια αναφέρουν ότι ο μεγάλος νικητής του νοτίου διαδρόμου δεν είναι η Ρωσία, αλλά η Τουρκία.


Τα ρωσικά ΜΜΕ αναφέρουν ότι ο ΤΑΡ είναι ανταγωνιστικός του ρωσικού αγωγού South Stream και ότι η Gazprom πρέπει να προετοιμαστεί να αγωνισθεί για την ευρωπαϊκή αγορά, ανεξαρτήτως των οιωνδήποτε αγωγών. Εξάλλου, εκτιμούν ότι λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός πώλησης της ΔΕΣΦΑ, η Gazprom «μπορεί να αποχαιρετίσει την αγορά της Ελλάδας».

Τα σερβικά ΜΜΕ αναφέρουν ότι οικονομικά υποταγμένη στην ΕΕ και με καταρρέουσα οικονομία Ελλάδα, ανεδείχθη στον νέο στρατηγικό, ενεργειακό πυλώνα της ΕΕ και των δυτικών Βαλκανίων.

Τα κοινοτικά ΜΜΕ αναφέρουν ότι ο Αζέρος Πρόεδρος Aliyev χρησιμοποιεί το φυσικό αέριο προκειμένου να ωφεληθεί πολιτικά, καθώς η Επιτροπή τον έχει καταστήσει προνομιακό εταίρο μεταξύ των άλλων ηγετών των πρώην σοβιετικών χωρών και αυτός προσπαθεί να πετύχει ευνοϊκή μεταχείριση από τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ για την εσωτερική κατάσταση στη χώρα του.

Τα αμερικανικά ΜΜΕ εκτιμούν ότι η επιλογή του αγωγού βασίστηκε στον υπολογισμό του κόστους συμπληρώνοντας πως η Ιταλία και η Ελλάδα συνιστούν καλύτερες αγορές για φυσικό αέριο σε σχέση με τη Βουλγαρία και την Ουγγαρία. Επισημαίνουν, επίσης, και τη σημασία της εξαγοράς της ελληνικής εταιρίας φυσικού αερίου ΔΕΣΦΑ από την αζέρικη εταιρία Socar σχετικά με την επιλογή ΤΑΡ.

Τα ιταλικά ΜΜΕ αναφέρουν ότι πρόκειται για πολύ καλή είδηση για την Ιταλία, η οποία προσδοκά να καταστεί κόμβος για το φυσικό αέριο.


Πλήγμα για την Αυστρία 


Έτσι αντιμετωπίζει ο αυστριακός Τύπος την απόφαση του Αζερμπαϊτζαν να επιλέξει τον αγωγό που περνά και από την Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος της Die Presse: «OMV: Τέλος για το όνειρο του παγκόσμιου παίκτη». Όπως γράφει η εφημερίδα: «ο «αντίπαλος» αγωγός TAP θα περνά μέσα από την Ελλάδα και θα φτάνει την Ιταλία: αυτή η διαδρομή πρέπει να ήταν καθοριστική για την επιλογή του ΤΑΡ, καθώς η αζέρικη κοινοπραξία Σαχ Ντενίζ λαμβάνει από την Ιταλία και την Ελλάδα υψηλότερες τιμές για το αέριο». Η εφημερίδα επισημαίνει ότι εδώ και καιρό η Ε.Ε. υποστήριζε τον Ναμπούκο ως «έργο prestige».

Το θέμα του αγωγού είναι το κεντρικό άρθρο της εφημερίδας από τον Gerhard Hofer με τίτλο: «Ο OMV μένει άπραγος. Αντί για μεγάλα κέρδη μεγάλο κόστος», με τον αρθρογράφο «η αποτυχία ήταν πανηγυρική» και πως «η ερασιτεχνική εφαρμογή (του σχεδίου) πρέπει να χρεωθεί στον OMV και στην κοινοπραξία του Nabucco». Σύμφωνα με τον αρθρογράφο οι Βρυξέλλες στήριξαν παρασκηνιακά τον TAP. «Ο ΤΑΡ περνά και μέσω της Ελλάδας και εξασφαλίζει στην αδύναμη οικονομικά χώρα όχι μόνον ενέργεια, αλλά και μία κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτη πηγή εσόδων. Νίκησε ο πιο φτηνός, πιο αποτελεσματικός και πιο γρήγορα υλοποιήσιμος αγωγός».

Με τον τίτλο «Ελλάδα – ο νέος ενεργειακός κόμβος της Ευρώπης», άρθρο της Τάνια Βούγιτς στην Politika αναφέρει ότι «η Ελλάδα, οικονομικά υποταγμένη στην ΕΕ και με καταρρέουσα οικονομία, ανεδείχθη στο νέο στρατηγικό, ενεργειακό πυλώνα της ΕΕ και των δυτικών Βαλκανίων».

Χύνοντας... χολή, το άρθρο αναφέρει επίσης ότι, «σύμφωνα με Έλληνες αξιωματούχους, η Ελλάδα, από μία χώρα δευτερεύουσας σημασίας εντός της ΕΕ, καθίσταται τώρα ευρωπαϊκός ενεργειακός κόμβος, νέος προορισμός μεγάλων επενδύσεων και εταίρος με νέα διαπραγματευτική ικανότητα».

Το θέμα είναι το κόστος 

Οι New York Times γράφουν πως οι λόγοι για την απόφαση του ομίλου Shah Deniz, των διαχειριστών της εγκατάστασης - δηλαδή η Αζέρικη πετρελαϊκή εταιρία Socar, η Βρετανική BP, η Νορβηγική Statoil και η Γαλλική Total - δεν γνωστοποιήθηκαν, ωστόσο εικάζεται ότι είναι θέμα κόστους αλλά και ότι υπολογίζεται πως η Ιταλία και η Ελλάδα συνιστούν καλύτερες αγορές για φυσικό αέριο σε σχέση με τη Βουλγαρία και την Ουγγαρία. 

Επίσης, ο αναλυτής της εταιρίας ερευνών αγοράς με έδρα τη Μόσχα IHS Andrew Neff, εξέφρασε την άποψη ότι στην απόφαση αυτή μέτρησε και η συμφωνία, την περασμένη εβδομάδα, για την εξαγορά της ελληνικής εταιρίας φυσικού αερίου ΔΕΣΦΑ από την Αζέρικη εταιρία Socar, εξέλιξη που «δίνει στο Αζερμπαϊτζάν άμεση σχέση τροφοδότησης με την Ελλάδα», όπως δήλωσε χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με τον Adrew Neff, η συμφωνία της SOCAR για την αγορά της ΔΕΣΦΑ ήταν ο λόγος που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ του ΤΑΡ εφόσον παρέχει άμεση δυνατότητα παροχής αερίου στην Ελλάδα. Άλλοι παράγοντες ίσως αφορούν το κόστος δεδομένης και της μείωσης της κατανάλωσης αερίου στην Ευρώπη, πέραν του ότι η κοινοπραξία πιθανόν να θεωρεί τις αγορές της Ιταλίας και Ελλάδος καλύτερες από τις αντίστοιχες της Βουλγαρίας και Ουγγαρίας, γράφει.

Πάντως, υπογραμμίζεται ότι η Ιταλία προμηθεύεται άφθονο αέριο από την Αλγερία και η Ελλάδα φαίνεται να χρειάζεται πολύ χρόνο για να ανακάμψει.

Η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung με τίτλο «Κατασκευάζεται αγωγός φυσικού αερίου προς την Ευρώπη», σημειώνει ότι πριν από τα τέλη της τρέχουσας δεκαετίας θα ρέει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν προς την Ευρώπη, δεδομένου ότι ο όμιλος από το Αζερμμπαϊτζαν ανακοίνωσε χθες την κατασκευή του αγωγού ΤΑΡ. Συνεπώς τα σχέδια για τον εναλλακτικό αγωγό Nabucco δεν θα γίνουν πραγματικότητα, αφού προκρίθηκε ο αγωγός TAP.

Τηλεγράφημα του dpa από την Αθήνα και τη Μόσχα αναδημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του περιοδικού Manager Magazin (του ομίλου Spiegel) με τίτλο «Ανταγωνισμός αγωγών: Ο Ναμπούκο αποτυγχάνει στον ΤΑΡ» και υπότιτλο «Στο πόκερ των αγωγών για την παροχή φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν ο προωθούμενος από την Ευρωπαϊκή Ένωση Ναμπούκο απέτυχε οριστικά. Την ανάθεση για το φυσικό αέριο του ομίλου Shah Deniz II έλαβε ο ΤΑΡ – στον οποίο συμμετέχει και η Eon».

«Φύλλο συκής» μιας πολιτικής απόφασης... 

Η ιστοσελίδα ευρωπαϊκής ενημέρωσης EUObserver.com δημοσιεύει άρθρο Andrew Rettman με τίτλο «Υποχώρηση του ευρωπαϊκού σχεδίου να περιορίσει την εξάρτησή της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο» ενώ η ιστοσελίδα EurActiv.com δημοσιεύει άρθρο με τίτλο «Τέλος στο σχέδιο Nabucco που στήριζε η ΕΕ μετά την επιλογή του αντίπαλου αγωγού από τους Αζέρους».

Το δημοσίευμα της ιστοσελίδας EurActiv σημειώνει ότι σύμφωνα με τις δηλώσεις του Gerhard Roiss, διευθύνοντος συμβούλου της αυστριακής OMV, η επιλογή του αγωγού TAP έναντι του Nabucco έγινε λόγω της υψηλότερης τιμής του φυσικού αερίου στην Ελλάδα και στην Ιταλία. Ο Roiss ωστόσο αναρωτήθηκε κατά πόσο εν τέλει μπορούν να υπάρξουν υψηλότερες τιμές φυσικού αερίου σε μια χώρα που έχει βυθιστεί στη λιτότητα ή σε μια χώρα όπως η Ιταλία όπου η παροχή φυσικού αερίου είναι άφθονη. Και κάλεσε τους δημοσιογράφους να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα για το αν αυτή η απόφαση είναι το «φύλλο συκής» μιας πολιτικής απόφασης. 

Η Ελλάδα νικήτρια, πολιτικά τα κίνητρα του Αζερμπαϊτζάν 

Η επιλογή του TAP καθιστά την Ελλάδα το «νικητή» και τη Βουλγαρία τον «ηττημένο» των εξελίξεων, σύμφωνα με δημοσιεύματα. ΗΒουλγαρία εξαρτάται σχεδόν 100% από την εισαγωγή ρωσικού φυσικού αερίου ενώ τα σχέδια για την κατασκευή του South Stream ο οποίος επίσης προβλέπεται να διασχίζει τη Βουλγαρία, ενδεχομένως θα αναβληθούν αφού το εν λόγω σχέδιο θεωρείται ότι έχει μεγαλύτερη πολιτική σημασία και πως είναι εξαιρετικά ακριβό.

Το δημοσίευμα της ιστοσελίδας EUObserver.com σχολιάζει ότι το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να περιοριστεί η εξάρτηση των ανατολικοευρωπαϊκών χωρών από το ρωσικό φυσικό αέριο «πάει πίσω» λόγω της επιλογής του αγωγού TAP.

Σύμφωνα με ενδείξεις, σχολιάζει το δημοσίευμα, ο Αζέρος Πρόεδρος Aliyev χρησιμοποιεί το φυσικό αέριο προκειμένου να ωφεληθεί πολιτικά: η Επιτροπή εξέδωσε τον Μάιο σχέδιο συνθήκης για την ΕΕ και το Αζερμπαϊτζάν με θέμα «Strategic Modernisation Partnership», καθιστώντας τον Aliyev προνομιακό εταίρο μεταξύ των άλλων ηγετών των πρώην σοβιετικών χωρών.

Επιπλέον, αναμένεται ότι ο Aliyev θα καθυστερήσει την υπογραφή των συμβολαίων του TAP ως το Σεπτέμβριο-Οκτώβριο, την εποχή των προεδρικών εκλογών.

Η χρονική αυτή επιλογή, σύμφωνα με τη δημοσιογράφο Khadija Ismayilova (Μπακού), δεν είναι τυχαία και στοχεύει να «φιμώσει» τις ευρωπαϊκές κριτικές σε ό,τι αφορά το σεβασμό των δημοκρατικών κανόνων.


Ο Ναμπούκο πέθανε, ζήτω ο TAP

Η Hurriyet δημοσιεύει, στις εσωτερικές σελίδες, ανταπόκριση του Γιώργου Κιρμπάκη από την Αθήνα, με τον τίτλο «Εορταστική ατμόσφαιρα στην Ελλάδα» και γράφει ότι η απόφαση που ελήφθη για το σχέδιο ΤΑΡ, όσον αφορά στη μεταφορά του αερίου του Αζερμπαϊτζάν στην Ευρώπη, προκάλεσε μεγάλη χαρά στην Ελλάδα, που αντιμετωπίζει οικονομική κρίση.

Σύμφωνα με το Κέντρο Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών της Ελλάδα, κατά τις εργασίες κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου στο πλαίσιο του σχεδίου ΤΑΡ (2015-2018) το κέρδος της Ελλάδας θα είναι 320 εκατ. ευρώ και θα εξασφαλιστεί δυνατότητα εργασίας σε 2.700 άτομα. Η συμβολή του ΤΑΡ στην Ελλάδα σε 50 χρόνια (2019-2069) θα είναι γύρω στα 35 δις ευρώ. Το καθαρό κέρδος της Ελλάδας, κατά το διάστημα αυτό, θα ξεπεράσει τα 5 δις ευρώ. Ο Δ/ντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Πάντειου Πανεπιστημίου της Αθήνας, Κων/νος Φίλης, τόνισε ότι, χάρη στον ΤΑΡ, η Ελλάδα λαμβάνει μέρος για πρώτη φορά στο χάρτη ενέργειας.

Η Zaman αναφέρεται στο ίδιο θέμα, στις εσωτερικές σελίδες, με τον τίτλο «Το φυσικό αέριο της Κασπίας θα μεταφέρει η ΤΑΡ και η Nabucco έμεινε εκτός». Η Vatan κάνει λόγο για το θέμα, με τον τίτλο «Απεβίωσε το σχέδιο Nabucco». 


Κόστος και πολιτική σταθερότητα 


Το εν λόγω σχέδιο σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδαςIndependent (Gas from Azerbaijan will use Tap pipeline), με χρονικό ορίζοντα το 2019, αναμένεται να αποτελέσει την ευρωπαϊκή εναλλακτική στις εισαγωγές αερίου από την Ρωσία.

Οι Times, μέσα από δημοσίευμα με τίτλο BP chooses E.ON-led consortium to run Azeri pipeline, αναφέρονται αναλυτικότερα στην εν λόγω απόφαση κοινοπραξίας μεταξύ της αζέρικης εταιρείας με την βρετανική BP και τη νορβηγική Statoil ύψους 25 δις $, διασχίζοντας τη Δύση μέσω Ελλάδας, Αλβανίας δια μέσου Αδριατικής θάλασσας. Όπως αναφέρεται, για τα κριτήρια επιλογής της BP λήφθηκαν υπόψιν η δυνατότητα μεταφοράς, η πολιτική σταθερότητα των χωρών που θα διασχίζει ο αγωγός, καθώς και το κόστος του αερίου στα σημεία πώλησης.

Ανάλογο είναι και το δημοσίευμα των Financial Times (ΤAP clinches Azeri Gas Pipeline Deal) προσφέροντας αναλυτικές πληροφορίες περί των κοινοπραξιών που αφορούσαν στους δύο αγωγούς TAP και Νabucco. Μεταξύ άλλων σημειώνεται ότι η εν λόγω συμφωνία του ΤAP θα αποτελέσει ορόσημο για την Ευρώπη αναφορικά με τη δημιουργία ενός νοτίου διαύλου μεταφοράς φυσικού αερίου από την Κασπία και τη Μέση Ανατολή, μειώνοντας την ευρωπαϊκή εξάρτηση από τις εισαγωγές ρωσικού αερίου….

Για το ίδιο θέμα περί της απόρριψης του σχεδίου του αγωγού Nabucco από τους παραγωγούς φυσικού αερίου στο κοίτασμα Σαχ Ντενίζ ΙΙ στο Αζερμπαϊτζάν φιλοξενεί δημοσίευμα και η WSJ με τίτλο European Pipeline Loses Bid to Ship Gas, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι ο αγωγός Nabucco υποστηρίζονταν εδώ και χρόνια από τους Ευρωπαίους εταίρους και τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές εταιρείες ενέργειας. 

Εντούτοις, όπως αναφέρεται, η απόρριψη του συγκεκριμένου σχεδίου ενδεχομένως να οφείλεται στις ανησυχίες των Βρυξελλών ότι οι χώρες της Ρουμανίας και Βουλγαρίας -τις οποίες θα διέσχιζε ο Nabucco- ίσως να μην μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν το δικό τους επενδυτικό μερίδιο που απορρέει από την εν λόγω συμφωνία μεταφοράς αερίου.


Η ιταλική εφημερίδα Il Fatto Quotidiano με τίτλο: «Αέριο από το Αζερμπαϊτζάν στην Ιταλία, πράσινο φως για τον ΤΑΡ, ο Nabucco ‘κόπηκε’, ο ρόλος της Ελλάδας» φιλοξενεί άρθρο του Francesco De Palo, όπου σημειώνεται: «Για πρώτη φορά η Ελλάδα μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι, μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης, μετατράπηκε σε σημαντικό κέντρο μεταφοράς αερίου και αυξάνοντας έτσι το γεωπολιτικό της βάρος, ενώ, μετά τις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης της ΔΕΣΠΑ, η κυβέρνηση μπορεί να πάρει μια ανάσα».

Η La Stampa σε σύντομο διαδικτυακό της άρθρο αναφέρεται ειδησεογραφικά στην είδηση επισημαίνοντας ότι «το αζέρικο αέριο θα περάσει από την Ιταλία μέσω του ΤΑΡ, σχέδιο που στηρίχθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση του M.Monti και επιβεβαιώνει το ενδιαφέρον των ιταλικών εταιρειών Enel, Snam, Hera, Acea»

Gazprom, αποχαιρέτα την Ελλάδα που χάνεις

«Η νίκη του ΤΑP δεν ήταν ξαφνική, καθώς από το 2012 οι μέτοχοι του Shah Deniz συνεννοήθηκαν με μετόχους του ΤΑP για τη χρηματοδότηση του σχεδίου, ενώ στις αρχές Ιουνίου, η Socar αγόρασε την ελληνική ΔΕΣΦΑ, ελπίζοντας, ότι θα μπορεί να προμηθεύει αέριο από το Αζερμπαϊτζάν μέσω του ΤΑP» γράφει η ρωσική Κομμερσάντ, αναφέροντας, ότι μέχρι σήμερα, η Ελλάδα αγοράζει όλο το φυσικό αέριο από τη Gazprom….

Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός πώλησης της ΔΕΣΦΑ, η Gazprom «μπορεί να αποχαιρετίσει την αγορά της Ελλάδας», καταλήγει το δημοσίευμα.


Στο ίδιο θέμα αναφέρεται και η εφημερίδα RBK Daily, με τίτλο: «H Ελλάδα υπέγραψε συμφωνία για τον TAP», σημειώνοντας, ότι στις 26 του μηνός η Ελλάδα και ΤΑP υπέγραψαν κυβερνητική συμφωνία, η οποία κλείσθηκε την περασμένη εβδομάδα, σύμφωνα με τα ελληνικά ΜΜΕ.

Παρατίθεται δήλωση του διευθύνοντος συμβούλου του ΤΑP Κέτιλ Τούνγκλαντ, ότι η συμφωνία θέτει στερεές βάσεις για την κατασκευή του ελληνικού τμήματος του αγωγού και ότι το ύψος της επένδυσης ανέρχεται σε 1,5 δις ευρώ, καθώς και ότι ευελπιστεί σε μακροχρόνια συνεργασία με τις ελληνικές Αρχές.

η ΕΡΤ και η ψηφιακή μετάβαση



Σήμερα, η λειτουργούσα ΝΕΤ φιλοξένησε συζήτηση με θέμα τις εξελίξεις στην ΕΡΤ σε σχέση με τον διαγωνισμό για τους ψηφιακούς παρόχους.
Οι προσκεκλημένοι στη συζήτηση, ειδικοί στο θέμα της ψηφιακής μετάβασης (Θ. Κυριακόπουλος της Ikusi, Ν. Μιχαλίτσης πρώην τεχνικός διευθυντής της ΕΡΤ, Μ. Παπαχριστούδη από το Digital TV Info, Α. Κανάτας καθηγητής ΕΜΠ κ.α.) έθεσαν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διάσταση του θέματος της ΕΡΤ, που διέλαθε της μέχρι σήμερα συζήτησης : το ανταγωνιστικό ραδιοτηλεοπτικό περιβάλλον.

Τον περασμένο Μάιο, η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών έδωσε στη δημοσιότητα κείμενο δημόσιας διαβούλευσης με θέμα : «Δημόσια Διαβούλευση Αναφορικά με τον Περιορισμό του Αριθμού των Δικαιωμάτων Χρήσης Ραδιοσυχνοτήτων Επίγειας Ψηφιακής Ευρυεκπομπής και τη Διαδικασία Χορήγησής τους», με το οποίο κλήθηκαν οι ενδιαφερόμενοι να απαντήσουν στις ερωτήσεις του κειμένου, με σκοπό:

- να αναδειχτεί το ενδιαφέρον της αγοράς όσον αφορά την ανάπτυξη εθνικών και περιφερειακών δικτύων επίγειας ψηφιακής εκπομπής, προκειμένου η πολιτεία να προχωρήσει στον περιορισμό των δικαιωμάτων χρήσης που θα χορηγήσει

- να διατυπωθούν οι απόψεις όλων των ενδιαφερομένων αναφορικά με τις υποχρεώσεις που προτείνεται να επιβληθούν στους παρόχους, τη διαδικασία χορήγησης που προτείνεται, το προτεινόμενο χρονοδιάγραμμα και τους όρους συμμετοχής στη διαδικασία.

Ενδιαφέροντα σημεία του κειμένου:

-Σύμφωνα με τον Χάρτη Συχνοτήτων το πλήθος των διαθέσιμων διαύλων στην Επικράτεια είναι από 8 έως 10

-Στην ΕΡΤ, νόμιμο πάροχο δικτύου προς εκπλήρωση σκοπών δημοσίου συμφέροντος, εκχωρείται ατελώς φάσμα το οποίο αντιστοιχεί σε δύο διαύλους ( σήμερα διαθέτει τρεις)

- Η διαδικασία της ψηφιακής μετάβασης διαφέρει από χώρα σε χώρα καθώς εξαρτάται κυρίως από τη διαμορφωμένη τηλεοπτική αγορά. Τα δικαιώματα για τους παρόχους δικτύου στην Ελλάδα  επιλέγεται να περιλαμβάνουν τη χρήση Διαύλων και Κέντρων Εκπομπής για την εγκατάσταση και λειτουργία ενός Δικτύου ψηφιακής ευρυεκπομπής τηλεοπτικού σήματος και μετάδοσης των δεδομένων (προγραμμάτων), μέσω του δικτύου, καθώς και συμπληρωματικών και άλλων υπηρεσιών (ραδιοφώνου, διαδικτύου, δεδομένων κλπ.)

Κριτικές (θέσεων και προθέσεων), ερμηνείες  και προβλέψεις που διατυπώνονται:

-     Στην διαβούλευση δεν προσκλήθηκε να διατυπώσει προτάσεις η ΕΡΤ α.ε.

-  Οι πάροχοι , λόγω της λειτουργίας της ραδιοτηλεοπτικής αγοράς στην Ελλάδα, συνοψίζονται σε μία κοινοπραξία (Digea) των γνωστών σταθμών - καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας. Αυτό συνιστά δημιουργία μονοπωλίου, με απόλυτη ισχύ στα ραδιοτηλεοπτικά σήματα και προγράμματα , με κόστος για τους χρήστες, με αμφίβολη την - μή ελκυστική - κάλυψη της περιφέρειας.

-   Δημιουργούνται σχέσεις «εξάρτησης» των παρόχων περιεχομένου από τους παρόχους δικτύου και πρακτικές πιθανόν καταχρηστικές από τον πάροχο δικτύου (βλ. πρόσφατη διακοπή σήματος του καναλιού 902 από την DIGEA λόγω μετάδοσης εκπομπής της ΕΡΤ)


Το σχετικό βίντεο της συζήτησης στην ΕΡΤ εδώ

Όχι στην επιστροφή της δικτατορίας στην Ελλάδα

LIBERATION , 13 juin 2013 

Εμείς, οι πολίτες της Ευρώπης και του κόσμου, καλούμε όλους τους πολίτες για την υποστήριξη της γενικής απεργίας των Ελλήνων εργαζομένων και των δημοσιογράφων.

Étienne Balibar, φιλόσοφος, και 47 υπογράφοντες

" Όταν το ΔΝΤ αναγνωρίζει με μισόλογα ότι οι ιδιωτικοποιήσεις και οι αναδιαρθρώσεις που επιβάλλονται από την τρόικα σε αντάλλαγμα για τα δάνεια και υποτίθεται ότι μειώνουν το ελληνικό δημόσιο χρέος, οδήγησε πράγματι την χώρα στην καταστροφή, η ίδια τρόικα - με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ΕΚΤ - επιστρέφει στην Αθήνα για να ανανεώσει τις απαιτήσεις της. 
Το πράττει με τέτοιους όρους ώστε η ελληνική κυβέρνηση να αποφασίσει να επισπεύσει την υποταγή της Ελλάδας στη νεοφιλελεύθερη δικτατορία, μέσα και έξω από τη χώρα.
Το βάρβαρο κλείσιμο της Δημόσιας Τηλεόρασης (ΕΡΤ), με μεθόδους που παραπέμπουν σε πραξικόπημα, είναι ταυτόχρονα μια βαρειά επίθεση στην ελευθερία της έκφρασης και της πληροφόρησης, σε αντίθεση με τις ιδρυτικές συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και το νέο παράδειγμα του τρόπου που εξελίσσεται προς τον αυταρχισμό, σε αντίθεση με τα συμφέροντα του λαού της. 
Εμείς, οι πολίτες της Ευρώπης και του κόσμου, δεν μπορεί και δεν πρέπει να το δεχθούμε. Καλούμε όλους τους πολίτες να διακηρύξουν την αγανάκτησή τους και να υποστηρίξουν τη γενική απεργία των εργαζομένων και των Ελλήνων δημοσιογράφων. 
Περιμένουμε τους εκπροσώπους μας στο Στρασβούργο και στις Βρυξέλλες να απαιτήσουν αμέσως την επαναλειτουργία της ΕΡΤ και την επανάληψη των εκπομπών της.
Ήρθε η ώρα να τεθεί ένα τέλος στην καταστροφή του ελληνικού έθνους και στην  αποδόμηση της Ευρώπης από τις κυβερνήσεις της, που υπόκεινται στις επιταγές της οικονομικής ολιγαρχίας."

Οι ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ  : Michel Agier, Zineb Ali-Benali, Athena Athanassiou, Chryssanthi Avlami, Paola Bacchetta, Étienne Balibar, Driss Belhacenne, Anne Emmanuelle Berger, Antonia Birnbaum, Wendy Brown, Judith Butler, Marie-Claire Caloz-Tschopp, Dimitris Christopoulos, Catherine Colliot-Thélène, Marie Cuillerai, Sonia Dayan-Herzbrun, Stéphane Douailler, Sara R. Farris, Éric Fassin, François Gèze, Marie-Elisabeth Handman, Engin Isin, Maria Kakogianni, Danièle Kergoat, Camille Louis, Giacomo Marramao, Sandro Mezzadra, Jean-Luc Nancy, Matthieu de Nanteuil, Georges Navet, Toni Negri, Bertrand Ogilvie, Mathieu Potte-Bonneville, Beatriz Preciado, Josep Ramoneda, Jacques Rancière, Judith Revel, Joan W. Scott, Yves Sintomer, Michel Surya, Alberto Toscano, Eleni Varikas, Patrick Vauday, Patrice Vermeren, Sophie Wahnich, Frieder Otto Wolf, Pierre Zaoui, Slavoj Žižek


H ΔΕΗ του Τενεσί

ή όταν οι ρεπουμπλικάνοι (των ΗΠΑ) δεν έχουν τις εμμονές της Ευρώπης

Κατά της Αποκρατικοποίησης Μεγάλης Επιχείρησης Ηλεκτρισμού οι Ρεπουμπλικάνοι στο Τενεσί
http://www.energia.gr


Η διοίκηση της κρατικής Tennessee ValleyAuthority απέρριψε την πρόταση της κυβέρνησης Ομπάμα για αποκρατικοποίηση της επιχείρησης, ενώ ο νέος διευθύνοντας, Μπιλ Τζόνσον, θεωρεί ότι υπάρχουν ακόμα κάποια περιθώρια για να ξεπεράσει τα προβλήματα ρευστότητας.
Πιο αναλυτικά, η κυβέρνηση είχε προτείνει την αποκρατικοποίηση της εταιρείας, μιας από τις μεγαλύτερες ηλεκτροπαραγωγούς των ΗΠΑ, τονίζοντας ότι οι κεφαλαιακές της ανάγκες θα ξεπεράσουν τα 30 δις. δολάρια. Εναντίον της πρότασης τάχθηκαν σε πρώτη φάση τόσο η διοίκηση της Tennessee, όσο και ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στα τέλη του 2012, η εταιρεία είχε χρέη ύψους 24,5 δις. δολαρίων, ενώ το επενδυτικό της πρόγραμμα κάνει λόγο για επενδύσεις ύψους 25 δις. μέσα στην επόμενη δεκαετία. Ο Τζόνσον δήλωσε σχετικά ότι αν και η απόφαση για την ιδιωτικοποίηση αφορά την ίδια την κυβέρνηση, εντούτοις ο όμιλος έχει περιθώρια για μείωση του κόστους ώστε να αντιμετωπιστεί το υψηλό χρέος αποτελεσματικά.
Ο ίδιος τόνισε ότι οι τιμές του ηλεκτρισμού στην περιοχή που δραστηριοποιείται η Tennessee είναι χαμηλότερες από τον μέσο όρο στις ΗΠΑ και συνεπώς υπάρχει πολιτική βούληση για να αποτραπεί η ιδιωτικοποίηση.
Σημειώνεται, τέλος, ότι η Tennessee διαθέτει παραγωγή 35 GW και προμηθεύει 187 μεγάλους καταναλωτές και 9 εκατ. πολίτες στο Τενεσί και στις γύρω περιοχές, ενώ απασχολεί 12.760 εργαζόμενους.

Το κράτος της ανιψιάς

Πολιτική Επιθεώρηση: Το κράτος της ανιψιάς


"Η αναποτελεσματική διακυβέρνηση και οι αποτυχημένες προσπάθειες μεταρρύθμισης συνδέονται με τον εκτεταμένο νομικό φορμαλισμό.


Όλες οι θεματικές που καλύπτονται από την παρούσα επισκόπηση – από τη διοίκηση του ανθρώπινου δυναμικού μέχρι τις διαδικασίες προϋπολογισμού – αντανακλούν ένα τεράστιο ζήτημα «νομικού φορμαλισμού» το οποίο αποτελεί εμπόδιο για μια αποτελεσματική και αποδοτική διακυβέρνηση.

Αυτό υπονομεύει την παραγωγικότητα και αποδοτικότητα της κεντρικής διοίκησης, αυξάνει τα κόστη της και υπονομεύει επίσης την αποτελεσματικότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών της κεντρικής διοίκησης προς τις επιχειρήσεις και τους πολίτες.

Ο νομικός φορμαλισμός έχει δημιουργήσει μία συγκεκριμένη νοοτροπία και ένα νομικό πλαίσιο που δεν παρέχουν κανένα κίνητρο για πρωτοβουλία από τη μεριά των δημοσίων υπαλλήλων, αποθαρρύνουν κάθε δράση πολιτικής η οποία δεν συνοδεύεται από ένα νομικό κείμενο, ευνοούν την ευλαβική τήρηση (και ανάπτυξη) των διοικητικών διαδικασιών και όχι την έμφαση στην ουσία της πολιτικής που εμπεριέχεται στην λειτουργία μιας δημόσιας υπηρεσίας, πράγμα που επιβραδύνει την λειτουργία της δημόσιας διοίκησης." [Έκθεση ΟΟΣΑ για την ελληνική Κεντρική Διοίκηση (2011)]


... Οι ενδιαφερόμενοι ας κάνουν τον κόπο να ξαναδιαβάσουν την έκθεση για τη δημόσια διοίκηση, που η Ελλάδα παρήγγειλε και ο ΟΟΣΑ παρέδωσε τον Οκτώβριο του 2011 - και έκτοτε αγνοείται η τύχη της. Στις σελίδες της διεκτραγωδείται, στην ψυχρή γλώσσα των τεχνοκρατών, ένα κράτος που χτίστηκε, επί δεκαετίες ολόκληρες, σαν γιγαντιαίο, τερατώδες αυθαίρετο, χωρίς αρχιτεκτονικό σχέδιο, με αλλεπάλληλα «πανωσηκώματα».
Ενα κράτος που οι υπάλληλοί του κατανέμονται σε 1.448 αεροστεγώς διαφορετικούς κλάδους, υπάγονται σε τέσσερα διαφορετικά νομικά καθεστώτα, έχουν προσληφθεί με άπειρους διαφορετικούς τρόπους και στεγάζονται σε 1.552 διαφορετικά, διάσπαρτα κτίρια

Τα υπουργεία του οποίου, αληθινοί βροντόσαυροι, αποτελούνται το καθένα, κατά μέσο όρο, από 439 δομές (γραμματείες, διευθύνσεις και τμήματα), το 20% των οποίων, μία στις πέντε, έχει έναν διευθυντή και κανέναν υπάλληλο! Και που διαχειρίζεται, κάθε υπουργείο, από 600 έως και 4.500 αρμοδιότητες, λεπτομερέστατα καταγεγραμμένες σε νομικά κείμενα (νόμους και υπουργικές αποφάσεις) που φθάνουν έως και τις 4.000 για συγκεκριμένο υπουργείο (ούτε να τα ξεφυλλίσει προκάνει ο εκάστοτε υπουργός), οι οποίες μάλιστα ασκούνται κατά συναρμοδιότητα με κάποιο άλλο υπουργείο ή οργανισμό (για την ασφάλεια τροφίμων, φερ' ειπείν, οι συναρμόδιοι είναι τέσσερις, για την πολιτική προστασία οκτώ). Ενα κράτος, δηλαδή, δίχως στόχους, δίχως σχέδιο, δίχως συντονιστικό κέντρο, δομικά ανίκανο να αποδώσει μετρήσιμο έργο - πολύ περισσότερο να υποστηρίξει μεταρρυθμίσεις...
Και όσοι αφελείς τυχόν αναρωτιούνται πώς στην ευχή το φτιάξαμε αυτό το τέρας, ας κάνουν τον κόπο να διαβάσουν, ως διασκεδαστικό, τυχαίο παράδειγμα, τα πρακτικά μιας δίκης που διεξάγεται αυτές τις ημέρες, εντελώς στα σιωπηλά, για μια υπόθεση που κάποτε σκανδάλισε το πανελλήνιο... 

Το βαθύ τραγούδι του Πικάσο


Την κραυγή της Γκουέρνικα δεν την ακούει κανείς

Guernica,  Pablo Picasso , 1937
Λάδι σε Καμβά, Εθνικό Μουσείο Βασίλισσα σοφία, Μαδρίτη

ένα κείμενο του Κωνσταντίνου Αν. Θέμελη

Πηγή :LA IVOLUTIONI

Γκερνίκα* – 75 χρόνια μετά την καταστροφή της

Η Καστίλλη, η Καταλανία, η Γαλικία και η Ναβάρα, είναι οι τέσσερις μεγάλες κοινότητες οι οποίες αποτελούν την Ισπανία. Η Ναβάρα, είναι η χώρα των Βάσκων, και η Γκουέρνικα η ιερή τους πόλη – το σύμβολο των αγώνων για την αυτονομία τους. Κάτω απ΄το ιερό δέντρο της Γκουέρνικα, οι βασιλιάδες της Ισπανίας ορκίζονται κάθε φορά να σέβονται τις fuerross – τις ελευθερίες των βασκικών περιοχών. Η Γκουέρνικα δεν είναι συγκοινωνιακός κόμβος, ούτε βιομηχανικό κέντρο. Δεν είναι ούτε σημείο συγκέντρωσης στρατευμάτων.
Έχει 7000 κατοίκους που είναι όλοι τους άμαχος πληθυσμός. Σήμερα είναι 27 Απριλίου 1937. Είναι μια ανοιξιάτικη Δευτέρα. Και η πόλη έχει πανηγύρι.
Ο εμφύλιος πόλεμος έχει αρχίσει εδώ και εννιά μήνες στην Ισπανία αλλά τα μέτωπά του είναι μακριά. Στην Αραγώνα και στη Μαδρίτη – ενώ στις 13 Φεβρουαρίου οι φασίστες του Φράνκο έχουνε μπει στη Μάλαγα. Όλα είναι λαμπερά στην Γκουέρνικα – είναι μεσημέρι. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί αυτό που πρόκειται να συμβεί σε λίγες ώρες.

Ένα αρρωστημένο μυαλό

“Οι Κόνδορες είναι το καινούργιο βομβαρδιστικό μας. Στη διάθεσή μας. Είναι έτοιμα να κάνουν την πρώτη τους δοκιμή. Όπου αποφασίσετε εσείς”, είπανε οι φασίστες του Χίτλερ στο δικτάτορα της Ισπανίας.
Όμως κανένας κάτοικος της Γκουέρνικα αυτή τη γιορτινή μέρα δεν φαντάστηκε ότι η πόλη τους ήταν η πρώτη που ήρθε για δοκιμή στο αρρωστημένο του μυαλό.
“Στην Γκουέρνικα”, είπε “εκεί δεν υπάρχει κανένας στρατιωτικός στόχος. Βρίσκονται μόνο άμαχοι και είναι σε κατάσταση γιορτής. Έτσι, θα τσακίσω το ηθικό των Βάσκων που θέλουν αυτονομία”.
Το τι συνέβη εκείνη τη Δευτέρα στην Γκουέρνικα έγινε γνωστό στην παγκόσμια κοινή γνώμη χάρη στην παρουσία δύο δημοσιογράφων. Του ανταποκριτή των “Times” του Λονδίνου και του συναδέλφου του, της παρισινής εφημερίδας “Ce Soir”. Στο φύλλο της 29ης Απριλίου των “Times” και της 30ης της “Ce Soir” περιγράφουν και οι δύο τη φρίκη εκείνης της καταστροφής η οποία υπήρξε ο πρώτος βομβαρδισμός άμαχου πληθυσμού στην Ιστορία.
Στα τέλη του Απρίλη, η άνοιξη έχει κατακτήσει την ψυχή των ανθρώπων, έχει επιβάλει το δικό της ρυθμό στο αίμα τους. Ο ήλιος επιβραδύνει την αποχώρησή του και στις πέντε παρά είκοσι, το απόγευμα, είναι αρκετά ψηλά. Σηκώνεις το κεφάλι σου να απολαύσεις το γαλάζιο του ουρανού μέσα στους ήχους της γιορτής.
Τότε ήταν που φάνηκε το πρώτο βομβαρδιστικό. Άφησε τις βόμβες του και έφυγε αμέσως. Πριν προλάβουν να συνέλθουν οι άνθρωποι από τον αιφνιδιασμό – δέκα λεπτά αργότερα - έξι Junker 52 χτύπησαν το κέντρο της πόλης. Πανικόβλητοι οι άνθρωποι άρχισαν να τρέχουν στα υπόγεια, τα πρόχειρα καταφύγια και το βουνό. Αυτούς τους τελευταίους τους ανέλαβαν τα πολυβόλα τους.
Όταν, επιτέλους, τα αεροπλάνα έφυγαν, οι επιζώντες άρχισαν να αναζητούν τραυματίες για να τους προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες.
Αλλά τα αεροπλάνα επέστρεψαν για τρίτη φορά, ρίχνοντας εμπρηστικές βόμβες τώρα.
Έξι παρά είκοσι – μια ώρα μετά: η σιωπή σκεπάζει την Γκουέρνικα. Οι άνθρωποι χωρίς να βγάζουν λέξη, βουβοί μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής μοχθούν να περισώσουν ζωές.
Αλλά στα αυτιά του αρρωστημένου μυαλού δεν φτάνει ακόμη η σιωπή που αυτός θα ήθελε να καλύψει την Γκουέρνικα – η σιωπή του νεκροταφείου. Γι’ αυτό και τα βομβαρδιστικά επιστρέφουν.
Η απελπισία είναι τέτοια που κανείς δεν φροντίζει να προφυλαχθεί. Η πόλη καίγεται αλλά τη φωτιά κανείς δεν μπορεί να τη σβήσει – το δίκτυο του νερού έχει διακοπεί. Άλλωστε τα βομβαρδιστικά θα ξανάρθουν. Για πέμπτη φορά μέσα σε τρεις ώρες. Έχει αρχίσει να νυχτώνει και η πόλη που έλαμπε το μεσημέρι, δεν φαίνεται πια στον χάρτη.
Πάνω σ’ αυτόν το χάρτη είναι που κοιτάζει τώρα ένας ζωγράφος στο Παρίσι, και δεν τη βρίσκει. Μόνο ακούει μια ιδιαίτερη σιωπή, που θα του τρυπήσει τα σπλάχνα και λίγες μέρες αργότερα θα βγάλει μια κραυγή.

Ένας ζωγράφος σε κατάσταση αναμονής

Η Διεθνής Ένωση Ζωγραφικής του Παρισιού θα άνοιγε στο τέλος εκείνης της άνοιξης του 1937. Τον Ιανουάριο, η κυβέρνηση του Φράνκο ανέθεσε στον Πικάσο να ζωγραφίσει έναν πίνακα, ο οποίος θα αποτελούσε τη συμμετοχή της Ισπανίας στην έκθεση.
Ο Πικάσο δέχτηκε. Άρπαξε την ευκαιρία, παρ’ όλο που περνούσε μια ταραγμένη περίοδο της ζωής του. Ήταν 56 χρονών, είχε χωρίσει με τη γυναίκα του, Όλγα Κόκλοβα το 1935, ενώ είχε γεννηθεί η κόρη του Μάγια από το δεσμό του με τη Μαρία Τερέζα Βαλτέρ.
Στη ζωγραφική του, τα τέσσερα τελευταία χρόνια επεξεργάζεται την ιδέα του Μινώταυρου, τον οποίο τον τοποθετεί μέσα στο πλαίσιο μιας μεσογειακής μυθολογίας που θέλει να δημιουργήσει. Μινώταυρος θα είναι ο ίδιος ο Πικάσο.
Ωστόσο δέχτηκε.
Βρήκε το θέμα και τον τίτλο: “Όνειρο και ψεύδος του Φράνκο” και στις 8 Ιανουαρίου έφτιαξε μια σειρά από χαρακτικά που περιγράφουν μια ιστορία. Κεντρική μορφή τους ο Ταύρος. Την ίδια μέρα άρχισε και μια άλλη σειρά από χαρακτικά κάνοντας το πρώτο απ’ αυτά. Την άλλη μέρα έφτιαξε άλλα δύο.
Έπειτα σταμάτησε. Πέρασε ο Ιανουάριος, ο Φεβρουάριος επίσης. Το Μάρτιο και σχεδόν ολόκληρο τον Απρίλιο, ο Πικάσο δεν ξανάπιασε σχεδόν το έργο που του είχανε παραγγείλει. Λες και κάτι περίμενε.
Κι εκείνο ήρθε μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας “Ce Soir”, στις 30 Απριλίου. Κοίταξε στο χάρτη της πατρίδας του και δεν είδε την Γκουέρνικα.
Κι έβγαλε μια κραυγή.
Την πρώτη Μαΐου άρχισε να κάνει τις πρώτες σπουδές πάνω στο καινούργιο του θέμα, τα πρώτα σχέδια. Η συμμετοχή της Ισπανίας στη Διεθνή Έκθεση θα ήταν αυτή: ένας μποξέρ με ολοκαίνουργια γάντια χτυπάει ένα παιδί.
“Όταν τα πράγματα φτάνουν ως εδώ, τα καλλιτεχνικά κίνητρα που χρειάζομαι για να ζωγραφίσω μπορούν να περιμένουν. Προέχει η ηθική”.

Το βαθύ τραγούδι του Πικάσο

Συνέχισε τις σπουδές του θέματός του ολόκληρο το πρώτο δεκαήμερο. Στη σπουδή 15, που έγινε στις 9 Μαΐου  φαίνεται πως είχε τοποθετήσει ήδη τα δύο ζώα, τον ταύρο και το άλογο ως κεντρικά στην αναπαράσταση που ετοιμάζει. Τα δύο αυτά ζώα – που είναι τα πιο οικεία στην Ισπανία – και η μεταξύ τους σχέση θα παραμείνουν παρ’ όλα όσα θα αλλάξουν στη πορεία.
Από τις σπουδές του πέρασε σ’ ένα τεράστιο σχέδιο φτιαγμένο με πινέλο. Στις φωτογραφίες που έβγαλε η Ντόρα Μάαρ στη διάρκεια της δουλειάς του ως εκείνη τη στιγμή, μπορεί να δει κανείς πως ο Πικάσο σκόπευε να περιλάβει στη σύνθεση του πίνακα μια υψωμένη γροθιά. Αργότερα την αφαίρεσε. Στο τελικό έργο δεν υπάρχει.
Κι έτσι, χωρίς την άδεια της κυβέρνησης μέσα του, ο πίνακας ενσάρκωσε αυτό που βγήκε από τα σπλάχνα του Πικάσο όταν είδε τον μποξέρ να χτυπάει ένα παιδί: την κραυγή του.
Κοιτάξτε τη γιγάντια τοιχογραφία. Η κραυγή βγαίνει απ’ όλες τις μορφές της. Εκτός από τον Ταύρο.
Είναι η ίδια κραυγή που βγαίνει με τους ήχους του Cante Jondo που είναι το βαθύ χαμόγελο της Ανδαλουσίας. Ο Πικάσο ήταν Ανδαλουσιανός, γεννήθηκε στη Μάλαγα. Όλες οι μορφές θρηνούν μέσα στην απελπισία. Μόνο ο Ταύρος, παγερός, αποστρέφει το πρόσωπο του απ’ αυτές. Κοιτάζει έξω από τον πίνακα. Εκεί που βρίσκονται τα αεροπλάνα.
Η κραυγή βγαίνει απ’ όλες τις μορφές της, και λέει: “Στερείστε Ηθικής”.
Απευθύνεται σε όλους όσοι είναι έξω από την τοιχογραφία. Δηλαδή σε εμάς.

* Στην Εουσκέρα, τη γλώσσα των Βάσκων, η προφορά της λέξης Γκουέρνικα είναι “Γκερνίκα”.


χαιρετισμοί της υπέρβασης

ο ψαλμωδός

Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει· 
χαῖρε, δι᾿ ἧς ἀρὰ ἐκλείψει.
Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδὰμ ἡ ἀνάκλησις·
χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας λύτρωσις.
Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς·
χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον, καὶ Ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα·
χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα.
Χαῖρε, ἀστήρ ἐμφαίνων τὸν Ἥλιον·
χαῖρε, γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως.
Χαῖρε, δι᾿ ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις·
χαῖρε, δι᾿ ἧς βρεφουργεῖται Κτίστης.
Χαῖρε, βουλῆς ἀποῤῥήτου μύστις·
χαῖρε, σιγῆς δεομένων πίστις.
Χαῖρε, τὸ τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα·
χαῖρε, τὸ τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα.
Χαῖρε, τὸ Φῶς ἀῤῥήτως γεννήσασα·
χαῖρε, τὸ πῶς, μηδένα διδάξασα.
Χαῖρε, σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν·
χαῖρε, πιστῶν καταυγάζουσα φρένας.
Χαῖρε, ὅτι τὰ οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ·
χαῖρε, ὅτι τὰ ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς.
Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα·
χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος.
Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς·
χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν.
Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα·
χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.
Χαῖρε, ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί·
χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί.
Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα·
χαῖρε, πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα.
Χαῖρε, ὁλκὰς τῶν θελόντων σωθῆναι·
χαῖρε, λιμὴν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.



ο ποιητής

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το φως και η πρώτη
χαραγμένη στην πέτρα ευχή του ανθρώπου
η αλκή μες στο ζώο που οδηγεί τον ήλιο
το φυτό που κελάηδησε και βγήκε η μέρα

Η στεριά που βουτά και υψώνει αυχένα
ένα λίθινο άλογο που ιππεύει ο πόντος
οι μικρές κυανές φωνές μυριάδες
η μεγάλη λευκή κεφαλή Ποσειδώνος

ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΟΡΕΣ ΑΝΕΜΟΙ που ιερουργούνε
που σηκώνουν το πέλαγος σαν Θεοτόκο
που φυσούν και ανάβουνε τα πορτοκάλια
που σφυρίζουν στα όρη κι έρχονται

Οι αγένειοι δόκιμοι της τρικυμίας
οι δρομείς που διάνυσαν τα ουράνια μίλια
οι Ερμήδες με το μυτερό σκιάδι
και του μαύρου καπνού το κηρύκειο

Ο Μαϊστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής
ο Πουνέντες, ο Γραίγος, ο Σιρόκος
η Τραμουντάνα, η Όστρια

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το ξύλινο τραπέζι
το κρασί το ξανθό με την κηλίδα του ήλιου
του νερού τα παιχνίδια στο ταβάνι
στη γωνιά το φυλλόδεντρο που εφημερεύει

Οι λιθιές και τα κύματα χέρι με χέρι
μια πατούσα που σύναξε σοφία στην άμμο
ένας τζίτζικας που έπεισε χιλιάδες άλλους
η συνείδηση πάμφωτη σαν καλοκαίρι.

ΤΑ ΝΗΣΙΑ με το μίνιο και με το φούμο
τα νησιά με το σπόνδυλο καποιανού Δία
τα νησιά με τους έρημους ταρσανάδες
τα νησιά με τα πόσιμα γαλάζια ηφαίστεια

Στο μελτέμι τα ορτσάροντας με κόντρα φλόκο
Στο γαρμπή τ’ αρμενίζοντας πόντζα λαμπάντα
έως όλο το μάκρος τους τ’ αφρισμένα
με λιτρίδια μαβιά και με ηλιοτρόπια

Η Σίφνος, η Αμοργός, η Αλόννησος
η Θάσος, η Ιθάκη, η Σαντορίνη
η Κως, η Ίος, η Σίκινος

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ στο πέτρινο πεζούλι
αντίκρυ του πελάγους η Μυρτώ να στέκει
σαν ωραίο οκτώ ή σαν κανάτι
με την ψάθα του ήλιου στο ένα χέρι

Το πορώδες και άσπρο μεσημέρι
ένα πούπουλο ύπνου που ανεβαίνει
το σβησμένο χρυσάφι μες στους πυλώνες
και το κόκκινο άλογο που δραπετεύει

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ εορτάζοντας τη μνήμη
των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης
ένα θαύμα να καίει στους ουρανούς τ’ αλώνια
ιερείς και πουλιά να τραγουδούν το χαίρε :

ΧΑΙΡΕ η Καιομένη και χαίρε η Χλωρή
Χαίρε η Αμεταμέλητη με το πρωραίο σπαθί

Χαίρε η που πατείς και τα σημάδια σβήνονται
Χαίρε η που ξυπνάς και τα θαύματα γίνονται

Χαίρε του παραδείσου των βυθών η Αγρία
Χαίρε της ερημίας των νήσων η Αγία

Χαίρε η Ονειροτόκος χαίρε η Πελαγινή
Χαίρε η Αγκυροφόρος και η Πενταστέρινη

Χαίρε με τα λυτά μαλλιά η χρυσίζοντας τον άνεμο
Χαίρε με την ωραία λαλιά η δαμάζοντας τον δαίμονα

Χαίρε που καταρτίζεις τα Μηναία των κήπων
Χαίρε που αρμόζεις τη ζώνη του Οφιούχου

Χαίρε η ακριβοσπάθιστη και σεμνή
Χαίρε η προφητικιά και δαιδαλική

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χώμα που ανεβάζει
μιάν οσμή κεραυνού σαν από θειάφι
του βουνού ο πυθμένας όπου θάλλουν
οι νεκροί άνθη της αύριον

Μιας νυχτός Ιουνίου η νηνεμία
γιασεμιά και φουστάνια στο περιβόλι
το ζωάκι των άστρων που ανεβαίνει
της χαράς η στιγμή λίγο πριν κλάψει

ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ η πόα της ουτοπίας
τα κορίτσια οι παραπλανημένες Πλειάδες
τα κορίτσια τ’ Αγγεία των Μυστηρίων
τα γεμάτα ως πάνω και τ’ απύθμενα

Τα στυφά στο σκοτάδι και όμως θαύμα
τα γραμμένα στο φως και όμως μαυρίλα
τα στραμμένα επάνω τους όπως οι φάροι
τα ηλιοβόρα και τα σεληνοβάμονα

Η Ερση, η Μυρτώ, η Μαρίνα
η Ελενη, η Ρωξανη, η Φωτεινη
η Αννα, η Αλεξανδρα, η Κυνθια

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το αναίτιο δάκρυ
ανατέλλοντας αργά στα ωραία μάτια
των παιδιών που κρατιούνται χέρι χέρι
των παιδιών που κοιτάζουνται και δε μιλιούνται
Των ερώτων το τραύλισμα πάνω στα βράχια
ένας φάρος που εκτόνωσεν αιώνων θλίψη
το τριζόνι το επίμονο καθώς η τύψη
και το μάλλινο έρημο μέσα στ’ αγιάζι

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χέρι που επιστρέφει 
από φόνο φριχτόν και τώρα ξέρει
ποιός αλήθεια ο κόσμος που υπερέχει
ποιό το "νυν" και ποιο το "αιέν" του κόσμου :

ΝΥΝ το αγρίμι της μυρτιάς Νυν η κραυγή του Μάη
ΑΙΕΝ η άκρα συνείδηση Αιέν η πλησιφάη

Νυν νυν η παραίσθηση και του ύπνου η μιμική
Αιέν αιέν ο λόγος και Τρόπις η αστρική

Νυν των λεπιδόπτερων το νέφος το κινούμενο
Αιέν των μυστηρίων το φως το περιιπτάμενο

Νυν το περίβλημα της Γης και η Εξουσία
Αιέν η βρώση της Ψυχής και η Πεμπτουσία

Νυν της Σελήνης το μελάγχρωμα το ανίατο
Αιέν το χρυσοκύανο του Γαλαξία σελάγισμα

Νυν των λαών το αμάλγαμα και ο μαύρος Αριθμός
Αιέν της Δίκης το άγαλμα και ο Μέγας Οφθαλμός

Νυν η ταπείνωση των Θεών
Νυν η σποδός του Ανθρώπου

Νυν Νυν το μηδέν

και ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ !


ο μελωδός