ΔΕΗ : τι πωλούμε ;

Μικρό ιστορικό

To 1950 υπήρχαν στη Ελλάδα 400 περίπου εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Η πρώτη ύλη που χρησιμοποιούσαν ήταν το πετρέλαιο και ο γαιάνθρακας που φυσικά εισάγονταν από το εξωτερικό.

Η κατάτμηση της παραγωγής, σε συνδυασμό με τα εισαγόμενα καύσιμα, εξωθούσε την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος στα ύψη (τριπλάσιες ή και πενταπλάσιες τιμές απ' αυτές που ίσχυαν στις Ευρωπαϊκές χώρες). Το ηλεκτρικό λοιπόν ήταν ένα αγαθό πολυτελείας, αν και τις περισσότερες φορές παρεχόταν με ωράριο και οι ξαφνικές διακοπές ήταν σύνηθες φαινόμενο.

Τον Αύγουστο του 1950 ιδρύεται η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, για να λειτουργήσει "χάριν του δημοσίου συμφέροντος" και το 1956, αποφασίζεται η εξαγορά όλων των ιδιωτικών και δημοτικών επιχειρήσεων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ώστε να υπάρχει ένας ενιαίος φορέας διαχείρισης.

Φωτο:Γρηγόρης Δαλλής

Η ΔΕΗ με αριθμούς

7,4 εκατομμύρια πελάτες

12.5 GW εγκατεστημένη ισχύς - 68% της εγκατεστημένης ισχύος στην Ελλάδα

11.304 χλμ. γραμμές Μεταφοράς (Υψηλής Τάσης)

231.200 χλμ. γραμμές Διανομής Χαμηλής και Μέσης Τάσης και 949 χλμ γραμμές Υψηλής Τάσης

Στοιχεία από την Ετήσια Έκθεση του Διοικητικού Συμβουλίου ΔΕΗ α.ε. (2012)

Ο Όμιλος ΔΕΗ α.ε. περιλαμβάνει τις εταιρίες : «ΑΔΜΗΕ Α.Ε.», «ΔΕΗ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ Α.Ε», «ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε.» (πρώην ΔΕΗ ΡΟΔΟΣ Α.Ε.), «ΑΡΚΑΔΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ 1 Α.Ε.», «ΑΡΚΑΔΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ 2 Α.Ε.», «ΗΛΙΑΚΟ ΒΕΛΟΣ 1 Α.Ε.», «ΗΛΙΑΚΟ ΒΕΛΟΣ 2 Α.Ε.», «SOLARLAB A.E.», «ΗΛΙΑΚΑ ΠΑΡΚΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 1 Α.Ε.», «ΗΛΙΑΚΑ ΠΑΡΚΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 2 Α.Ε.», «PPC FINANCE PLC», PPC Quantum EnergyLtd και ΦΟΙΒΗ Ενεργειακή Φωτοβολταϊκά Α.Ε.

Η περιουσία

Ο Όμιλος, παράγει ηλεκτρική ενέργεια από τους 63 ιδιόκτητους σταθμούς παραγωγής της Μητρικής Εταιρείας και από τους επιπλέον 46 σταθμούς που ανήκουν στην 100% θυγατρική της ΔΕΗ Ανανεώσιμες Α.Ε, μεταφέρει ηλεκτρική ενέργεια μέσω δικτύου υψηλής τάσης, μήκους περίπου 12.178 χιλιομέτρων , που ανήκει στην κατά 100% θυγατρική εταιρεία «Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας» (ΑΔΜΗΕ), και διανέμει ηλεκτρική ενέργεια μέσω ιδιόκτητου δικτύου διανομής (μέση και χαμηλή τάση), μήκους 231.200 χιλιομέτρων που ανήκει στην κατά 100% θυγατρική εταιρεία «Διαχειριστής Εθνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας» (ΔΕΔΔΗΕ).

Η εγκατεστημένη ισχύς των μονάδων παραγωγής της ΔΕΗ το 2012 ανήλθε σε 12.5 GW

Παραγωγή λιγνίτη:  61,7 εκατομμύρια Τόνοι , συνολικές εκσκαφές στα Ορυχεία της ΔΕΗ 308,7 εκατομμύρια κυβικά μέτρα. Ο λιγνίτης που αναλώνεται στους λιγνιτικούς ατμοηλεκτρικούς σταθμούς παραγωγής της Μητρικής Εταιρείας εξορύσσεται σε σημαντικό ποσοστό από τα ιδιόκτητα (1) λιγνιτωρυχεία της.

Ο Όμιλος έχει επίσης εγκαταστήσει δίκτυο οπτικών ινών μεταφοράς μήκους 2.117 χιλιομέτρων.

Προσωπικό

Αριθμός μισθοδοτούμενου τακτικού προσωπικού 2012:19.998, 2011:20.821, 2010:21.845, 2009: 22.582. Ο μέσος όρος ηλικίας του προσωπικού προσεγγίζει τα 46 έτη.

Αμοιβές Προσωπικού: 2012: 729.297.000 ευρώ  2011: 834.705.000 ευρώ

Αμοιβές μελών Διοικητικού Συμβουλίου: 2012: 700.000 ευρώ, 2011: 413.000 ευρώ. Το ΔΣ της εταιρείας αποτελείται από έντεκα (11) μέλη.

Αμοιβές Αναπληρωτών Διευθυνόντων Συμβούλων και Γενικών Διευθυντών:               

2012: 1.761.000 ευρώ,  2011: 2.130.000 ευρώ

Οικονομικά μεγέθη

Κύκλος εργασιών  5,9 δισεκατομμύρια ευρώ , αύξηση κατά € 471,6 εκατ. (+8,6%) από το 2011.

Κέρδη προ τόκων φόρων και αποσβέσεων  990,9 εκατ. ευρώ το 2012 , αύξηση κατά 211,1 εκατ. ευρώ (+27,1%), ως αποτέλεσμα της σημαντικής μείωσης των δαπανών μισθοδοσίας εκμετάλλευσης κατά € 154,3 εκατ. και λοιπών διευθετήσεων.

Καθαρά κέρδη 30,5 εκατ. ευρώ έναντι ζημιών € 148,9 εκατ. το 2011.

Συνολική ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας , 63,4 TWh έναντι 61,9 TWh το 2011,  αυξηση το 2012 κατά 1.473 GWh (+2,4%).

Έσοδα για χρήση Συστήματος Μεταφοράς το 2011  302 εκατ. Ευρώ. Τα αντίστοιχα έσοδα στο 2012 απαλείφονται λόγω απόσχισης του κλάδου Μεταφοράς.

Καθαρό χρέος 4.,68 δισεκατομμύρια ευρώ παραμένοντας ουσιαστικά στα επίπεδα της 31.12.2011 (€ 4.702,7εκατ.) , Λόγος καθαρού χρέους προς καθαρή θέση 0,8.

Συνολικές επενδύσεις του Ομίλου για το έτος 2012: 821,9 εκατ. Ευρώ

Πιστοληπτική αξιολόγηση: Όπως αναφέρουν στις εκθέσεις τους οι Οίκοι Αξιολόγησης ICAP και STANDARD AND POORS (S&P), η εξέλιξη της ρευστότητας της ΔΕΗ και η δυσκολία εξεύρεσης χρηματοδότησης στην Ελληνική Οικονομία και προσβάσεων στις διεθνείς κεφαλαιαγορές, αποτελούν τους κύριους παράγοντες ανησυχίας και προβληματισμού, με την S&P να υποβαθμίζει στις 7.6.2012 τη ΔΕΗ σε CC από CCC με αρνητικές προοπτικές και την ICAP στις 03.05.12, να υποβαθμίζει τη ΔΕΗ σε C από BB.

Μετοχικό Κεφάλαιο 1.067.200.000 ευρώ, διαιρούμενο σε 232.000.000 κοινές ονομαστικές μετοχές, ονομαστικής αξίας Ευρώ 4,60 η κάθε μια.

Το άρθρο 8 του Καταστατικού της ΔΕΗ το οποίο προέβλεπε ότι το ποσοστό του Ελληνικού Δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ δεν μπορούσε να περιοριστεί κάτω από το 51% των μετά ψήφου μετοχών της Εταιρείας, μετά από κάθε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου καταργήθηκε με την ΠΝΠ της 7-9-2012 που κυρωθηκε με το άρθρο 2 Ν.4092/2012.

Μέτοχος πλειοψηφίας της Εταιρείας είναι το Ελληνικό Δημόσιο με ποσοστό 51,12%

Το Σεπτέμβριο του 2012 το ΤΑΙΠΕΔ κατέστη πληρεξούσιος του Ελληνικού Δημοσίου με δικαίωμα να ασκεί τα δικαιώματα ψήφου 39.440.000 κοινών με δικαίωμα ψήφου μετοχών , ποσοστό 17% του υφιστάμενου μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρείας, κατά την απόλυτη κρίση του, με τον προσφορότερο τρόπο και χωρίς να λαμβάνει οδηγίες από τον μέτοχο Ελληνικό Δημόσιο, χωρίς να επέλθει μεταβίβαση προς το ΤΑΙΠΕΔ δικαιωμάτων ψήφου του Ελληνικού Δημοσίου στη ΔΕΗ Α.Ε.

Η Γενική Συνέλευση των μετόχων της εταιρείας είναι το ανώτατο όργανό της και δικαιούται να αποφασίζει για κάθε υπόθεση που αφορά την εταιρεία.

«παρ. 4.9 Έκθεσης: Σημαντικές συμφωνίες που τίθενται σε ισχύ, τροποποιούνται ή λήγουν σε περίπτωση αλλαγής ελέγχου:

Σε πολλές δανειακές συμβάσεις προβλέπεται ότι, σε περίπτωση μεταβολής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος εάν η συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου στο Μετοχικό Κεφάλαιο της Εταιρείας μειωθεί κάτω από το 51%, το γεγονός αυτό αποτελεί γεγονός καταγγελίας (event of default).

Επιπρόσθετα, σε περίπτωση μεταβολής στη μετοχική σύνθεση της ΔΕΗ που, θα οδηγεί, σε αλλαγή του ελέγχου επί της Εταιρείας, αυτό αποτελεί «Επισπεύδον Γεγονός» βάσει του συμφωνητικού Μετόχων μεταξύ της ΔΕΗ και της εταιρείας Urbaser που 
αφορά την εταιρεία WASTE SYCLO S.A., και εγείρει την προβλεπόμενη διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσουν οι μέτοχοι, εντός συγκεκριμένης προθεσμίας. Ο έτερος μέτοχος δύναται να ασκήσει το δικαίωμά του να προβεί στην εξαγορά των μετοχών του πρώτου, με βάση την προβλεπόμενη διαδικασία του συμφωνητικού μετόχων.»

.................…..........................................................................................................................................

(1) Την παραχώρηση στο Δημόσιο, χωρίς αντάλλαγμα των εδαφών μετά την εξόρυξη και εκμετάλλευση του λιγνίτη κατοχύρωνε το άρθρο 1 του Ν. 1280/82. Κατά τον χρόνο μετοχοποίησης της ΔΕΗ (2001) και μετατροπής της από κρατική Εταιρεία σε εισηγμένη , ανώνυμη εταιρεία, με το άρθρο 9 του Ν. 2941/2001 αφαιρέθηκαν απο την προηγούμενη διάταξη οι εκτάσεις εκμετάλλευσης λιγνίτη, που φαίνεται να μεταβιβάστηκαν κατά πλήρη κυριότητα στην ΔΕΗ και μετά την εξόρυξη.

Η Ευρώπη, οι οραματιστές, οι κληρονόμοι

Γιαννίτσης: Βρισκόμαστε μισό βήμα πριν ένα big bang που θα φέρει μακρόχρονους κύκλους κρίσης | ΠαραΠολιτική

Από τι απελευθερώνουν τα δίκτυα;

Με το λιτό νομοσχέδιο (5 άρθρων) και με τον πολιτικά ορθό τίτλο "Ρύθμιση θεμάτων της ΑΔΜΗΕ ΑΕ" συζητείται στην Βουλή η μετοχοποίηση των 12.200 χλμ. δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας.

Οι προδιαγραφές πώλησης και η διαδικασία εκτίμησης των πωλούμενων περιουσιακών στοιχείων δεν περιγράφονται, όταν η δημόσια διαχείριση απαιτεί λεπτομερείς προδιαγραφές και όρους ακόμη και για το ταπεινό χαρτί φωτοτυπίας.

Oι αρμόδιοι υπουργοί Οικονομικών και Ενέργειας-Περιβάλλοντος θα ασκήσουν τις απόλυτες εξουσιοδοτήσεις που ´άνευ´ άλλων όρων τους εκχωρεί το νομοσχέδιο. 

Από τις εξελίξεις το επόμενο διάστημα θα φανεί τι ακριβώς θα απελευθερωθεί, τι θα πληρωθεί και τι θα επενδυθεί.

Εντυπωσιακή η σιγή της διοίκησης και της ηγεσίας της ΔΕΗ, πλην συνδικάτων, που πιέζουν για να "διασφαλίσουν" τα περιουσιακά στοιχεία των συντάξεων και εφάπαξ των εργαζομένων απο την χαμηλών προσδοκιών και οφέλους μετοχοποίηση, που εύλογα προβλέπεται αναντίστοιχη της αξίας των πωλούμενων δικτύων.

Εντυπωσιακή και η υποτίμηση για τις αστοχίες παρόμοιων ιδιωτικοποιήσεων απο τα διεθνή παραδείγματα, για την χαμηλή αξία των μετοχών, για την στρατηγική αξία των δικτύων.

Με προσχηματικές επικλήσεις  κοινοτικών οδηγιών, που δεν υποχρεώνουν σε παρόμοιες πρακτικές και με γενικόλογες αναφορές σε αντισταθμιστικές επενδύσεις (όπως η διασύνδεση των νησιών!) η τεμαχισμένη πλέον  , σχεδόν αποκλεισμένη απο τις αγορές ΔΕΗ, που δεν άντεξε ούτε τις πιέσεις  της αγοράς, ούτε τις δεσμεύσεις της δημόσιας σφαίρας, εκχωρεί , άλαλη , την περιουσία της και μαζί το δικαίωμα ανάπτυξης  σύγχρονων, δημόσιων ενεργειακών υποδομών. 

- Τα συνοδευτικά κείμενα του νομοσχεδίου Εδώ

- Η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 15/2013 ¨Έγκριση αποκρατικοποίησης και αναδιάρθρωσης της ΔΕΗ" εδώ

Τα ιερά του έθνους

Όταν οι ηγεσίες διαγωνίζονται για τα ιερά της αθεΐας ή της θεοσεβίας, ο λαός συνωστίζεται  έντρομος στις εκκλησίες και τις εφορίες,το ΤΑΙΠΕΔ εκπληστηριάζει και η 'λαλέουσα' ιστορία λέει:

"Είπατε τω βασιλεί χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά. Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνιν, ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ."

Πείτε στον Βασιλιά πως κατάχαμα έπεσε ο έντεχνος αυλός, ο Φοίβος δεν έχει πια κατοικία, ούτε δάφνη μαντική, ούτε πηγή ομιλούσα. Γιατί χάθηκε και το νερό που μιλούσε. (Ορειβάσιος)

Ο τελευταίος «χρησμός» τον οποίο έδωσε το Μαντείο των Δελφών είναι πασίγνωστος. Είναι η απάντηση προς τον Ιουλιανό, τον αποκληθέντα Παραβάτη , που είχε στείλει τον γιατρό Ορειβάσιο ν΄ αναζωογονήσει το Μαντείο.

Τον «χρησμό» δεν το δίνει πια ο Φοίβος αλλά το ιερατείο.

Λίγα είναι τα κείμενα, στην παγκόσμια φιλολογία, που ηχούν τόσο σπαρακτικά και σαν πένθιμο σήμαντρο σημαίνουν το τέλος ενός κόσμου.

O δε Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός (Κατά Ιουλιανού ΙΙ,32) γράφει: «Ουκ έτι φθέγγεται δρυς, ούκ έτι λέβης μαντεύεται, ουκ έτι Πυθία πληρούται. Πάλιν η Κασταλία σεσίγασται και σιγά και ύδωρ εστίν ου μαντεύομενον αλλά γελώμενον. Πάλιν ανδριάς άφωνος ο Απόλλων. Πάλιν δάφνη φυτό, εστί μύθω θρηνούμενον».

Η πτώση των «εθνικών» είναι ραγδαία. Ο Θεοδόσιος ο Μέγας κλείνει το Μαντείο, διατάζει να καταστραφούν οι ειδωλολατρικοί ναοί και καταργεί τους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Ιουστινιανός κλείνει τη φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας και καταστρέφει ή ακρωτηριάζει πολλά αρχαία μνημεία για να πάρει υλικό έτοιμο για να χτίσει την Αγιά Σοφιά και να διακοσμήσει την Νέα Ρώμη. Το όνομα Έλληνες είναι σχετλιαστικό πια. Σημαίνει τους αθλίους ειδωλολάτρες... τους εθνικούς.Οι πρώτοι αιώνες του Βυζαντίου είναι ανθελληνικοί.

Σύμφωνα με τον Άγγελο Βλάχο, η στιγμή είναι ιστορική. Το «πας μη Έλλην βάρβαρος» αντιστρέφεται. «Πας Έλλην απεχθής ειδωλολάτρης».

Το κύριο όνομα Έλλην γίνεται επίθετο κακόηχο και η νέα αυτή έννοια της λέξης θα εξαφανισθεί εντελώς. Mόνο μετά τον 8ο αι. μ.Χ., όταν εκχριστιανισθούν και οι τελευταίοι ειδωλολάτρες της περιοχής της Μάνης, μόνο τότε το εθνικό Έλλην παίρνει πάλι τη θέση κυρίου ονόματος. (Wikipedia)

ισορροπίες

Το λάθος της Ευρώπης στο θέμα της ενέργειας και οι νόμοι που ωφελούν μερικές εταιρείες

Πηγή: Greek Money

Την επιθυμία χωρών όπως η Ισπανία να απαλλαγούν από τους δεσμευτικούς στόχους μείωσης των ρύπων ικανοποιούν οι προτάσεις της Κομισιόν για το ενεργειακό μέλλον της Ευρώπης.

Η λευκή βίβλος της επιτροπής για το 2030 προβλέπει πανευρωπαϊκό δεσμευτικό στόχο μείωσης των ρύπων κατά 40% ώς το 2030 σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Δεν θέτει όμως δεσμευτικούς στόχους για κάθε χώρα, πέραν όσων ισχύουν ώς το 2020, πράγμα που προξενεί αβεβαιότητα στον κλάδο των πράσινων τεχνολογιών.

«Οι προτάσεις δεν ικανοποιούν τις προσδοκίες ευρωπαϊκών εταιρειών που ζητούν ισχυρό πλαίσιο για επενδύσεις και καινοτομία στην Ευρώπη» δήλωσε ο Χάρι Φερχάρ της εταιρείας Philips. «Η Ευρώπη πρέπει να καταλάβει ότι ποτέ δεν πρόκειται να ηγηθεί στον τομέα της φθηνής ενέργειας και πρέπει να ηγηθεί στον τομέα της ελαχιστοποίησης της κατανάλωσης ενέργειας. Η ενεργειακή αποτελεσματικότητα είναι κλειδί προκειμένου να γίνει η Ευρώπη πιο ανταγωνιστική και ενεργειακά ανεξάρτητη».

Από τις προτάσεις της Κομισιόν απουσίαζε κάθε αναφορά στην εξοικονόμηση ενέργειας, καθώς το σχετικό κεφάλαιο έγινε αντικείμενο ζωηρών αντιπαραθέσεων και ο καθορισμός συγκεκριμένων στόχων μετατέθηκε για αργότερα.

«Είναι μια απογοητευτική ημέρα για την Ευρώπη. Αυτή τη στιγμή στέλνουμε δισεκατομμύρια ευρώ εκτός Ευρώπης για προμήθεια ενέργειας, αντί να δίνουμε δουλειές σε ανθρώπους εντός Ευρώπης για να εξοικονομήσουμε ενέργεια», σχολίασε η Μόνικα Φρασόνι, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συμμαχίας Εξοικονόμησης Ενέργειας. «Η επιτροπή υποχώρησε στις ισχυρές πιέσεις των εκπροσώπων των μεγάλων εταιρειών ενέργειας και των ενεργοβόρων βιομηχανιών. Το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό τόσο για το κλίμα όσο και για την ανταγωνιστικότητά μας».

Στην εφημερίδα «Γκάρντιαν», ο αρθρογράφος Ντάμιαν Κάριγκτον περιέγραψε τη συμφωνία ως λεπτή ισορροπία ανάμεσα «στο ζήτημα των καιρών μας», την κλιματική αλλαγή και «το ζήτημα των ημερών», την οικονομική κρίση. «Τα σχέδια της ευρωπαϊκής επιτροπής είναι σαφώς ανεπαρκή για να καλύψουν τον στόχο της ίδιας της Ε.Ε. για περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη στους +2 βαθμούς Κελσίου. Για όσους όμως εστιάζουν στην οικονομία της Ευρώπης σήμερα, η συμφωνία ήταν ό,τι πιο αισιόδοξο μπορούσε να υπάρξει».

Οι στόχοι για το 2030 περιλαμβάνουν πανευρωπαϊκή δέσμευση ότι το 27% της ενέργειας στην Ευρώπη θα προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, προς απογοήτευση της Βρετανίας, η οποία επεδίωκε την κατάργηση και αυτού του δεσμευτικού στόχου.

«Το μήνυμά μου προς τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις είναι ας είμαστε ειλικρινείς. Η περικοπή 40% δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι μεγάλο πράγμα», δήλωσε η επίτροπος αρμόδια για τη Δράση και το Κλίμα Κόνι Χέντεγκορ. Οι προτάσεις της επιτροπής αποτελούν τη βάση αλλά όχι την τελική μορφή της σχετικής ευρωπαϊκής νομοθεσίας.

Μας αρκεί μια δημόσια ΔΕΗ ή θέλουμε μια αποτελεσματική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας ;

Πηγή: http://energeiakozani.blogspot.gr 
Ευάγγελος Καρλόπουλος, 23 Ιαν 2014

Η απάντηση φαντάζει ενδεχομένως προφανής. Η πλειοψηφία των συμπολιτών μας, κυρίως στη Δυτική Μακεδονία, θα προτιμούσε μια αποτελεσματική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας αλλά και μια ΔΕΗ με έντονα δημόσιο χαρακτήρα. Μέχρι σήμερα, καταφέραμε μόνο το πρώτο. Να έχουμε μια ΔΕΗ μερικώς ιδιωτικοποιημένη αλλά κάτω από κρατικό έλεγχο.

Παραμένει όμως κυρίαρχο το έτερο ζητούμενο. Η αναγκαιότητα μιας εθνικά αποτελεσματικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.

Μια αποτελεσματική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας δεν είναι ιδεολόγημα αλλά προσδιορίζεται μέσα από συγκεκριμένα και αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά:

• Παρέχει ηλεκτρική ενέργεια με καθολικό τρόπο και χωρίς αποκλεισμούς στο σύνολο της επικράτειας 

• Το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας για τους καταναλωτές δεν ρυθμίζεται αυθαίρετα στα υπουργικά συμβούλια αλλά αντανακλά το πραγματικό κόστος ηλεκτροπαραγωγής, μεταφοράς και διανομής

• Μια αποτελεσματική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, ακριβώς λόγω της προαναφερόμενης ορθολογικής διαχείρισης των τιμολογίων, δημιουργεί το οικονομικό απόθεμα ώστε να απορροφά χωρίς προβλήματα τα χαμηλά τιμολόγια των ευάλωτων καταναλωτών και να περιορίζει την ενεργειακή φτώχεια

• Διαθέτει και αναπτύσσει το βέλτιστο δυναμικό παραγωγής ενέργειας και ισχύος, χωρίς να επιβαρύνει τους καταναλωτές με πλεονάζουσες και αλόγιστες επενδύσεις

• Στηρίζει τη βιομηχανική παραγωγή, πρακτικά τις θέσεις εργασίας των συμπολιτών μας και την ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονομίας, με τη βοήθεια των μονάδων βάσης οι οποίες καταγράφουν το χαμηλότερο κόστος παραγωγής

• Προωθεί και ενσωματώνει τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, όπως τις ΑΠΕ για παράδειγμα, με λελογισμένο τρόπο και χωρίς να επιβαρύνει τους καταναλωτές με ανερμάτιστα υψηλές εγγυημένες τιμές

• Διαθέτει τη μέγιστη δυνατή διασπορά ενεργειακών πηγών και προμηθευτών, χωρίς να αποκλείει συγκεκριμένα καύσιμα (πχ λιθάνθρακα σήμερα ή φυσικό αέριο πριν από χρόνια), επειδή έτσι το υπαγόρευσαν οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες του κάθε υπουργού ή οι ανήκουστες φιλοδοξίες των συνδικαλιστών να διαμορφώνουν την ενεργειακή πολιτική μιας ολόκληρης χώρας

• Μια αποτελεσματική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας μετακυλύει τις χαμηλές τιμές της χονδρεμπορικής αγοράς στους καταναλωτές, δεν συντηρείται με διοικητικά επιβαλλόμενες χρεώσεις και δεν καρπώνεται υπεραξίες καυσίμων ή τεχνολογιών σε βάρος των καταναλωτών

• Δεν ανέχεται, εν έτη 2014, το απαράδεκτα υψηλό κόστος χρήσης πετρελαίου για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στα νησιά, χρεώνοντας τους καταναλωτές με σχεδόν 500 εκ ευρώ ετησίως

• Προωθεί τον ανταγωνισμό, στηρίζει τη βιωσιμότητα των επενδύσεων και αμείβει την αναγκαιότητα ύπαρξης εφεδρειών παραγωγής. Αποφεύγει όμως τον παραλογισμό να αμείβει με Αποδεικτικά Διαθεσιμότητας Ισχύος (ΑΔΙ) τις λιγνιτικές μονάδες, σήμερα της ΔΕΗ και αύριο ενδεχομένως των ιδιωτών, μεταφέροντας το κόστος και πάλι στους καταναλωτές

• Σε μια αποτελεσματική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, οι καθετοποιημένες εταιρείες με μεγάλο χαρτοφυλάκιο και ακριβώς λόγω της στρατηγικής σημασίας της ενέργειας για τις εθνικές οικονομίες, δεν είναι δόκιμο να συγχρονίζονται ή να ταυτίζονται με το κατά περίπτωση εθνικό κίνδυνο χρηματοδότησης. Για παράδειγμα, δεν είναι τυχαίο ότι η χρηματοδότηση της νέας λιγνιτικής μονάδας Πτολεμαιδα V, «ξεπάγωσε» μόνο μετά τα όποια θετικά μηνύματα των αγορών απέναντι στην πορεία της χώρας μας. Το υψηλό «country risk» της Ελλάδας συμπαρέσυρε και την πιστοληπτική αξιοπιστία τη ΔΕΗ. Με άλλα λόγια, «όταν μπλέκεις με τα πίτουρα» είναι εύκολο αλλά ενδεχομένως και άδικο να «σε φάνε οι κότες».

Με εξαίρεση την καθολικότητα παροχής, η εγχώρια αγορά ηλεκτρικής ενέργειας είναι σήμερα κάθε άλλο παρά αποτελεσματική. Διαθέτουμε μια αγορά ηλεκτρικής ενέργειας η οποία, κάτω από έντονα κρατικό παρεμβατισμό, δεν διαμόρφωσε το βέλτιστο μίγμα καυσίμων και τεχνολογιών, διόγκωσε μια πλασματική αγορά ΑΠΕ, δεν έχει την ευελιξία να στηρίξει τη βιομηχανική παραγωγή και ανέδειξε τη ΔΕΗ ως τον αποτελεσματικότερο φοροεισπρακτικό μηχανισμό σε εθνικό επίπεδο.Σε απάντηση όλων αυτών και μετά από μια δεκαπενταετία παλινωδιών, κοντόφθαλμων, συμβιβαστικών και άτολμων επιλογών αλλά και απίθανων σεναρίων όπως τα περιβόητα swaps, προωθείται από την πλευρά του ΥΠΕΚΑ ο κάθετος ανταγωνισμός, η αποκαθήλωση της μεγάλης ΔΕΗ, η δημιουργία παράλληλων «μικρών» ΔΕΗ και πώληση της ΑΔΜΗΕ για καθαρά δημοσιονομικούς λόγους.

Και όλα αυτά, σε συνθήκες παρατεταμένης ύφεσης, με τη ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας να κινείται σε χαμηλά επίπεδα και με την Οριακή Τιμή Συστήματος (ΟΤΣ) να παραπέμπει ουσιαστικά σε μια σχεδόν ανύπαρκτη αγορά. Και κυρίως, σε ένα περιβάλλον όπου συνεχίζεται η αδυναμία εύρεσης χρηματοδοτήσεων και χωρίς να αμβλύνεται το υψηλό κόστος δανεισμού.

Από την άλλη μεριά, είναι ακατανόητο το γεγονός ότι η δημιουργία μιας καθετοποιημένης ανταγωνιστικής αγοράς δεν επιχειρήθηκε το 2002 για παράδειγμα, σε μια εποχή υψηλής και αυξανόμενης ζήτησης ενέργειας, σε μια εποχή εύκολης πρόσβασης σε φθηνή χρηματοδότηση, σε μια εποχή που οι γενικότερες οικονομικές συνθήκες θα ευνοούσαν την επιτυχία ενός παρόμοιου εγχειρήματος. Δυστυχώς, στην περίπτωση της Ενέργειας δεν ισχύει το «κάλιο αργά παρά ποτέ».Η εγχώρια αγορά ηλεκτρικής ενέργειας κουβαλάει και αναπαράγει στρεβλώσεις δεκαετιών, βιώνει σήμερα συνθήκες που θυμίζουν «ενεργειακή φουρτούνα». Όμως, σε συνθήκες φουρτούνας είναι τουλάχιστον επικίνδυνο να προσπαθείς να υποκαταστήσεις το μεγάλο, ενδεχομένως δυσκίνητο, αλλά διαχρονικά αξιόπιστο και δοκιμασμένο καράβι που λέγεται ΔΕΗ με «μικρές» βαρκούλες.

Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να χαθούν και το καράβι και οι βαρκούλες.

Ευάγγελος Καρλόπουλος , Χημικός Μηχανικός

Η Διαφθορά στην Ελλάδα 2007– 2010

Όλη η έρευνα εδώ: 24grammata.com Culture e-Magazine – Free eBooks – WebTV » Έθνική Έρευνα για τη Διαφθορά στην Ελλάδα – 2010

Public Issue

Μετά ΠΑΣΟΚ

Πηγή: ΠΟΚΕΘΕ

Η μετα-ΠΑΣΟΚ περίοδος

Και το αίτημα για μιά Νέα Κεντροαριστερά

(μερικά αρχικά ζητήματα)

Μετά από πολλές χρονικές μεταθέσεις και αναβολές η πολυαναμενόμενη μετα-ΠΑΣΟΚ περίοδος είναι, εδώ και δύο περίπου χρόνια, ένα αδιαμφισβήτητο πολιτικό γεγονός.

Το ΠΑΣΟΚ, σαν πολιτικό κόμμα που μονοπώλησε για 35 περίπου χρόνια την εκπροσώπηση του ιστορικού χώρου της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα (από το 1974 ως το 2010) έχει περάσει οριστικά πλέον και αμετάκλητα «στο χρονοντούλαπο της ιστορίας».

Η κατάληξη ήταν αναμενόμενη. Εξού και η πλατιά διαδεδομένη πολιτικο-δημοσιογραφική φιλολογία, χρόνια τώρα, για μετα-ΠΑΣΟΚ περίοδο που όμως χρονικά ολοένα αναβάλλονταν κι αργούσε διαψεύδοντας πρόσκαιρα τους υποστηρικτές της.

Ας μην ξεχνάμε ότι το τραυματισμένο και για πολλούς ξοφλημένο (από τότε) ΠΑΣΟΚ του 1989 κατόρθωσε να ανασυνταχθεί και να επανακάμψει τρείς συνεχόμενες φορές. Σε πείσμα όλων όσων βιάζονταν να το τελειώσουν. Την πρώτη φορά με τον Α. Παπανδρέου, μετά το 1993, την δεύτερη με τον Σημίτη το 1996 και την τρίτη με τον Γ. Παπανδρέου το 2009. 

Γιατί δεν θα μπορούσε να γίνει το ίδιο και για τέταρτη φορά; Τι έχει αλλάξει;

Ο πολιτικός χώρος της κεντροαριστεράς βρίσκεται σήμερα σε πλήρη αντιλογία με τις πολιτικές του παρελθόντος. Απαιτεί ριζικές αλλαγές, νέα πρόσωπα, νέες πολιτικές αντιλήψεις και πρακτικές. Αυτό δεν υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. Δεν είχε μπεί ακόμα σε ανοιχτή κρίση το πολιτικό σύστημα. Δεν είχε πάρει τις σημερινές διαστάσεις το φαινόμενο της απορριπτικότητας. Δεν έμπαινε τόσο επιτακτικά το θέμα της ανανέωσης της πολιτικής μας ζωής.

Το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να επιβιώσει σε βάθος χρόνου και να ανακάμψει πιθανόν στο μέλλον. Αλλά θα έπρεπε σε αυτή τη φάση να κλείσει αποφασιστικά τους λογαριασμούς του με το παρελθόν. 

Με το αναχρονιστικό διακηρυκτικό του πλαίσιο, τις καταδικασμένες πολιτικές του πρακτικές, τα φθαρμένα από την πολύχρονη εξουσία πρόσωπα.

Για να υπάρξει ένα νέο ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να βρεθούν, πρώτα από όλα, οι νεκροθάφτες του παλιού. Χωρίς να καταστραφεί το παλιό ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να υπάρξει Νέο. Δυνάμεις όμως για να αναλάβουν ένα τέτοιο έργο υπάρχουν;

Το παλιό πάντως ιστορικό ΠΑΣΟΚ έχει κλείσει οριστικά τον κύκλο της ζωής του.

Η κύρια προσπάθεια σήμερα στο ΠΑΣΟΚ γίνεται στην κατεύθυνση να συντηρηθεί και να διασωθεί το παλιό ΠΑΣΟΚ. Σε αυτό το πνεύμα κινείται ο Βενιζέλος και σε αυτό το πνεύμα έγινε το τελευταίο συνέδριο και ο εορτασμός της 3ης του Σεπτέμβρη όπου επαναβεβαιώθηκε με την παρουσία όλου του παλιού πολιτικού προσωπικού η εμμονή στην συντήρηση του παλιού ΠΑΣΟΚ (χωρίς να διασφαλίζεται κάτι τέτοιο από πουθενά). Στο ίδιο πνεύμα αντιμετωπίζονται και οι νέες πολιτικές προκλήσεις στο χώρο της κεντροαριστεράς όπου υποστηρίζεται ένα σχήμα ελιάς με συνιστώσες (δηλ.ένας «ΣΥΡΙΖΑ» στον κεντροαριστερο χώρο) όπου αναμένεται να μπορούν να συστεγασθούν και να επιβιώσουν διάφορες θνησιγενείς καταστάσεις τύπου ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ κλπ.

Η μετα-ΠΑΣΟΚ περίοδος λοιπόν, σε αυτή τη φάση, είναι μια περίοδος πολιτικού κενού για τον κεντροαριστερό χώρο. Αυτό δεν είχε έτσι ακριβώς εννοηθεί ότι θα προκύψει. Η εκτίμηση που κυριαρχούσε ήταν ότι με έναν τρόπο θα υπήρχε διάδοχη κατάσταση. Ότι κάτι άλλο θα έπαιρνε τη θέση του ΠΑΣΟΚ. Αλλά η ζωή είναι πάντα πιο πολύπλοκη κι απρόβλεπτη από οποιαδήποτε θεωρία.

Από την διάγνωση βέβαια ενός πολιτικού κενού ως την κάλυψή του υπάρχει μεγάλη απόσταση. Και δεν αρκούν οι προθέσεις.

Η συζήτηση για την νέα κεντροαριστερά μόλις έχει αρχίσει και δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν πρόκειται να κλείσει με γενικές διακηρύξεις και εκλογικές συγκολλήσεις υπαρκτών παραγοντικών σχημάτων.

Αυτή μπορεί νάναι μια πρόσκαιρη και εφήμερη μορφή που μπορεί να πάρει η υπόθεση της κεντροαριστεράς (και επι της ουσίας να συνιστά μια πλαστογραφημένη έκδοσή της ή ένα αρχικό πρόπλασμα). Ωστόσο και σε αυτήν ακόμα την μορφή της μπορεί να έχει μια θετική συμβολή στις μέρες μας σε ότι αφορά το κρίσιμο ζήτημα της πολιτικής σταθερότητας στην Ελλάδα την οποία και μπορεί να ενισχύσει σημαντικά. Γεγονός που δεν πρέπει καθόλου να παραβλέπουμε και να υποτιμούμε γιατί από το κακό υπάρχει πάντα και το χειρότερο.

Η διαδικασία ωστόσο ανασυγκρότησης του χώρου, αυτή καθαυτή, παραμένει το κύριο. Είναι αυτό που ξεπερνά την συγκυρία. Ποια άραγε θα είναι αυτή; Πώς θα ξετυλιχθεί, τι χαρακτηριστικά θα πάρει, τι δυνάμεις νέες θα αναδείξει και ποιες νέες πολιτικές;

Αλλά και πολιτικο-οργανωτικά τι πρόκειται να γίνει; θα αναληφθεί κάποια πρωτοβουλία «από πάνω» και θα ευδοκιμήσει; Από ένα πρόσωπο, από μια πολιτική ομάδα; Θα υπάρξει ένα μεγάλο σχήμα (τύπου ελιάς ή κάτι άλλο) ή ο χώρος θα εκφρασθεί πολυκερματισμένα μέσα από δύο –τρία μικρά και μεσαία σχήματα; Όλα αυτά μέλλει να αρχίσουν να μορφοποιούνται σε μια πορεία και να παίρνουν σάρκα και οστά.

Το βέβαιο είναι ότι ο κεντροαριστερός χώρος δεν πρόκειται να παραμείνει για πολύ στην σημερινή του μορφή. Οι δυνάμεις που περικλείει μέσα του δεν πρόκειται να μείνουν για πολύ αδρανείς κι άπρακτες. Και είναι αρκετές.

Υπάρχουν όμως μερικές αρνητικές οριοθετήσεις για αυτές τις δυνάμεις που είναι ανάγκη να επισημανθούν.

Ο κεντροαριστερός χώρος δεν μπορεί σήμερα να εκφρασθεί μέσα από το ΠΑΣΟΚ, την ΔΗΜΑΡ, και τα άλλα μικρά σχήματα στελεχών του παλιού ΠΑΣΟΚ.

Ούτε μέσα από την συνένωσή τους.

Ούτε μπορεί να προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ.

Το αίτημα της ανασυγκρότησής τίθεται με πολύ αυστηρό και συγκεκριμένο τρόπο. Δεν τίθεται γενικά και αόριστα. Και δεν μπορεί, από τα πράγματα, σε αυτή την φάση να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο ένα παλιό δυναμικό. Και ειδικά από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ (πλήν ελαχίστων).

Ήδη όλες οι πολιτικές κινήσεις πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ (Φλωρίδη, Μόσιαλου, Λοβέρδου, Κατσέλη-Καστανίδη) έχουν οδηγηθεί, μία προς μία, σε αποτυχία. Το ίδιο θα γίνει και με την αναμενόμενη κίνηση Τζουμάκα. Δεν υπάρχει περίπτωση να αποκτήσουν την παραμικρή απήχηση γιατί με έναν τρόπο, συνδέονται, στην «μέση συνείδηση» με το παλιό. Και η απορριπτικότητα, καλώς ή κακώς, σαν φαινόμενο, αφορά όλον τον παλιό πολιτικό κόσμο (και κύρια τον προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ). Αφορά βέβαια και πολιτικές (όχι μόνο πρόσωπα). Αλλά για αυτές θα αναφερθούμε σε άλλο κείμενο.

Η υπόθεση λοιπόν της κεντροαριστεράς είναι αρκετά πολύπλοκη και υπόκειται σε μια σειρά περιορισμούς σε ότι αφορά, πρώτα από όλα, τις δυνάμεις που μπορούν κεντρικά να αναλάβουν την ευθύνη της. Τα νέα πρόσωπα είναι ζητούμενα αλλά και δύσκολο να βρεθούν και οι διαθεσιμότητες περιορισμένες.

Το υποκειμενικό όμως πρόβλημα, με την έννοια που το θέτουμε, παραμένει το κρίσιμο και καθοριστικό σημείο κάθε προσπάθειας. Το νέο πράγματι δεν μπορεί να φτιαχτεί με παλιά υλικά και ο κεντροαριστερός χώρος είναι ώρα να αποδείξει αν διαθέτει αξιόλογα αποθέματα δυνάμεων.

Η κίνηση των 58 από υποκειμενική άποψη συγκεντρώνει ένα νέο αξιόλογο δυναμικό. Αυτό την κάνει να διαφέρει από τις άλλες κινήσεις. Μένει όμως να αποδείξει αν μπορεί να κάνει και πολιτική.

Η προσπάθεια πάντως να συνενώσει όλες τις υπαρκτές δυνάμεις (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, κινήσεις πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ) στο βαθμό που θα αποδώσει (γιατί και αυτό δεν είναι σίγουρο) φανερώνει μια τάση συμπόρευσης σε αυτή τη φάση με το παλιό. Η κατεύθυνση αυτή δεν γνωρίζουμε κατά πόσο αποτελεί έκφραση αδυναμίας ή μια καθαρή επιλογή. Σε κάθε περίπτωση δεν συμβάλει στο να αποσαφηνιστεί ο χαρακτήρας της ανασυγκρότησης του κεντροαριστερού χώρου.

Ότι δηλ. αυτός επί της ουσίας και σημειολογικά θα πρέπει να σηματοδοτεί κάτι εντελώς νέο και ότι αυτό προϋποθέτει τον αποφασιστικό διαχωρισμό και τη ρήξη σε όλα τα επίπεδα με ότι εκπροσωπεί το παρελθόν.

Μήλιος Χρήστος

Το χρέος κινεί τον καπιταλισμό και κάθε κρίση την επόμενη

Πηγή ( πλήρες άρθρο) 24grammata.com Culture e-Magazine – Free eBooks – WebTV » Το χρέος κινεί τον καπιταλισμό και κάθε κρίση την επόμενη

γράφει ο Γιάννης Βαρουφάκης,  καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας και Πολιτικής Οικονομίας στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών  

Τι ακριβώς σημαίνει Κρίση; Γιατί ο καπιταλισμός είναι αδύνατον να λειτουργήσει χωρίς χρέος; Και, εν τέλει, πώς ακριβώς μια κρίση που ξέσπασε στη νοτιοανατολική Ασία το 1998 γονάτισε τις οικονομίες της Δύσης δέκα χρόνια αργότερα;

Τι σημαίνει Κρίση;

Πρόκειται για μια περίοδο κατά την οποία συμβιώνουν (για ικανά χρονικά διαστήματα, π.χ. πάνω από τουλάχιστον έξι μή­νες) δυο πλεονάσματα: ένα πλεόνασμα μισθωτής εργασίας (που δεν θέλει κανείς να μισθώσει) και ένα πλεόνασμα κεφαλαίων (δη­λαδή αποταμιεύσεων που δεν βρίσκουν επικερδή τοποθέτηση). Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή… Μια μεμονωμένη αγο­ρά βρίσκεται σε κρίση όταν μαστίζεται από συστηματική υπερ­βάλλουσα προσφορά – π.χ. απούλητα σπίτια, αυτοκίνητα, κρεατικά. Συνήθως, μια τέτοια κρίση δεν διαρκεί πολύ, καθώς η τιμή πέ­φτει αρκετά έως ότου το απούλητο στοκ μειωθεί (καθώς η μείωση της τιμής οδηγεί όλο και πιο πολλούς αγοραστές να κάνουν την εμφάνισή τους ενώ, παράλληλα, η παραγωγή ή η προς πώληση πο­σότητα μειώνεται). Στην περίπτωση όμως της Κρίσης (με κεφα­λαίο Κ), η πλεονάζουσα προσφορά χτυπά τις δύο άκρως προβλη­ματικές αγορές: την αγορά εργασίας και την αγορά χρήματος (ή κε­φαλαίων). Γιατί είναι πιο προβληματικές αυτές οι αγορές από τις άλλες; Επειδή σε αυτές τις δύο αγορές η μείωση των τιμών δεν οδη­γεί αναγκαστικά στην αύξηση της ζήτησης. Σε περίοδο Κρίσης πα­ρατηρείται το εξής φαινόμενο: ακόμα κι όταν αρχίσει να μειώνεται η τιμή της εργασίας (ο μισθός) ή του χρήματος (το επιτόκιο), οι επι­χειρηματίες, αντί να προσλάβουν εργαζομένους, μπορεί κάλλιστα να απολύσουν κι άλλους (δηλαδή να μειώσουν περισσότερο τη ζή­τηση εργασίας) και παράλληλα να ακυρώσουν επενδυτικά προ­γράμματα (μειώνοντας τη ζήτηση χρήματος ή κεφαλαίων). Κι αυ­τό παρά το γεγονός ότι η τιμή της εργασίας και των κεφαλαίων μει­ώνεται, πολλές φορές ραγδαία. Γιατί το κάνουν αυτό; Επειδή ερ­μηνεύουν τη μείωση της τιμής της εργασίας και του χρήματος ως ένδειξη μιας μεγαλύτερης πτώσης της ζήτησης των προϊόντων τους – καθώς γνωρίζουν ότι οι σημερινοί μισθοί των εργαζομένων εί­ναι η πηγή της μελλοντικής ζήτησης των προϊόντων τους. Έτσι, τα δύο αυτά πλεονάσματα (μισθωτής εργασίας και αδιάθετων απο­ταμιεύσεων) δεν διορθώνονται από τη φυσιολογική λειτουργία της αγοράς. Τότε, άνευ πολιτικής παρεμβάσεως (π.χ. επεκτατικής νο­μισματικής ή δημοσιονομικής πολιτικής) η Κρίση απλώς αναπα­ράγεται.

Χρέος και καπιταλισμός: μια έντονη σχέση

Το χρέος ηχεί ως κάτι κακό (ιδίως σε περίοδο Κρίσης Χρέ­ους, όπως η τωρινή). Όμως, καπιταλισμός χωρίς χρέος είναι απλώς αδύνατος. Για να το δούμε αυτό, ας συγκρίνουμε την παραγωγική διαδικασία πριν και μετά την ανάδυση του καπιταλισμού. Επί φε­ουδαρχίας, οι κολίγοι παρήγαν, π.χ., σιτηρά με την εργασία τους επί των γαιών όπου παραδοσιακά κατοικούσαν. Στο τέλος του σί­του, ο αφέντης-γαιοκτήμονας έστελνε τον σερίφη να πάρει -με το καλό ή με το κακό- το μερίδιο του ηγεμόνα, αφήνοντας το υπόλοι­πο για τους κολίγους και την κοινότητά τους. Πρώτα δηλαδή πα­ρατηρούσαμε την παραγωγή και κατόπιν γινόταν η διανομή του παραχθέντος προϊόντος. Ο καπιταλισμός άλλαξε τη χρονική ακο­λουθία. Πώς; Κατά πρώτον ήρθε η έξωση των κολίγων από τις πα­τρογονικές γαίες, το φράξιμο των γαιών και η μίσθωση τους σε ιδιώτες επιχειρηματίες, κάποιες φορές τέως κολίγους ή επιστάτες, οι οποίοι, με τη σειρά τους, έπρεπε να μισθώσουν την εργασία τέ­ως κολίγων ώστε να καλλιεργηθεί η γη και να πληρώσουν νοίκι στον γαιοκτήμονα. Για να το κάνουν αυτό, οι νέοι αυτοί επιχειρη­ματίες έπρεπε να δανειστούν χρήματα είτε από τον ντόπιο τοκο­γλύφο είτε, πολλές φορές, από τον ίδιο τον γαιοκτήμονα, ώστε να προκαταβάλουν ενοίκια, μισθούς και πρώτες ύλες. Έτσι, οι επιχει­ρηματίες ζούσαν με την αγωνία τού αν θα κατάφερναν στο τέλος να πουλήσουν τη σοδειά για ποσό που θα κάλυπτε τους μισθούς τα ενοίκια, τις πρώτες ύλες και τους τόκους του χρέους τους. Με άλλα λόγια, στον καπιταλισμό παρατηρείται ένας κομβικής σημα­σίας ετεροχρονισμός: πρώτα γίνεται η διανομή (μεταξύ γαιοκτη­μόνων, εργαζομένων, τραπεζιτών και επιχειρηματιών) και ακο­λουθεί η παραγωγή. Είναι σαν το χρέος να μεταφέρει αξία από το μέλλον στο παρόν – να παίρνει ένα μέρος αξίας που δεν έχει πα­ραχθεί ακόμα και να το προκαταβάλλει σήμερα. Το χρέος κινεί τον καπιταλισμό και επιτρέπει στον επιχειρηματία να δηλώνει ότι το κέρδος του – η αξία που τον μένει, αφού πληρωθούν ο γαιοκτήμο­νας, ο εργαζόμενος, ο τραπεζίτης και ο προμηθευτής πρώτων υλών- αποτελεί μια «δίκαιη» ανταμοιβή για το ρίσκο που ανέλαβε.

58 ανυπόμονοι (;) μεταρρυθμιστές

Πηγή: Left Liberal Synthesis: Ακατανόητος και ίσως επιβλαβής μαξιμαλισμός:          

Τελικά βρεθήκαμε στο Free Thinking Zone  για τη συζήτηση των bloggers. Το κλίμα ήταν χαλαρό, το ύφος της συζήτησης και η διάταξη του χώρου προσιδίαζε προς ένα παραγωγικό  "πολιτικό  εργαστήριο" .Οι σκέψεις που κατέθεσα ήταν συνοπτικά οι ακόλουθες:

Η πρωτοβουλία , όπως τουλάχιστον περιγράφεται στην γενέθλια πρόσκληση-διακήρυξη δεν με βρίσκει σύμφωνο. Την βρίσκω σχετικά αυτοκαταστροφική για το μέλλον των εύλογων μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η κοινωνία.

Οι 58 "εκβιάζουν" την δημιουργία ενός πολιτικού υποκειμένου για να συμμετάσχει στις ευρωεκλογές, ενώ ρισκάρουν να αποδυναμώσουν εμμέσως την επερχόμενη νίκη ένός αυτούσιου καθαρά αυτοδιοικητικού ρεύματος το οποίο κινείται στους άξονες των εύλογων μεταρρυθμίσεων που έχουμε ανάγκη .Την ώρα που ο Συριζα, ανατρέπει τις παραδόσεις της ανανεωτικής αριστεράς , υποβιβάζει τον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα και υποτάσσει τα πάντα στο "fast track αντιμνημόνιο", μια σειρά πετυχημένων  δημάρχων στο κλίμα των πέντε κινδυνεύουν να νικήσουν χωρίς ιδεολογικοπολιτική καταξίωση.

Η γενική αίσθηση ότι ένας χώρος μπορεί να εκπροσωπηθεί πολιτικά επειδή θα στελεχωθεί από πρόσωπα κύρους, είναι λανθασμένη. Υποτιμά την ανάγκη συμβολικών ταυτίσεων, συναισθηματικών προβολών, τη σημασία της «ιστορικής συνέχειας»  Το ιστορικό παράδειγμα της Συμμαχίας του 77 κσι η πρόσφατη πανωλεθρία Μόντι στην Ιταλία τεκμηριώνουν πως η πολιτική σύγκρουση γίνεται σε πολλαπλά επίπεδα. Με την έννοια αυτή η αποτύπωση ενός τοπολογικού πολιτικού κέντρου trans όπου διασταυρώνονται και επικοινωνούν μεταρρυθμιστές όλων των εκκινήσεων είναι ολέθρια. Οι μεταρρυθμίσεις ιστορικά επιτυχαίνουν όταν οι μεταρρυθμιστές είναι ισχυροί, ταυτόχρονα συγχρονισμένοι , εντός των πολιτικών οικογενειών τους και όχι όταν συνωστίζονται άχρωμοι στο υπερβατικό «κέντρο».  

Η πολιτική αποτύπωση του Συριζα ως "νεοκομμουνιστικού" και η ευρύτερη δυσανεξία προς τον χώρο είναι άστοχη. Ο ρητορικός ριζοσπαστισμός, η αναβολή των εύλογων μεταρρυθμίσεων, η εύνοια στο τοπικό και το μερικό, δεν προέρχονται από τον "κομμουνισμό" αλλά από τον τυπικό αστικό χαρακτήρα του Συριζα. 

Ίδιον όλων των αστικών εκάστοτε αντιπολιτεύσεων είναι η θεατρική οξύτητα. Μάλιστα αν συγκριθεί  ο Τσίπρας με τον Γαπ του 07-09 ( επικεφαλής ομάδας τρακτέρ με άροτρα με σκοπό το Σύνταγμα, διαδήλωση κατά της Cosco,συμπαράσταση στον Γκορτσίδη, επανακρατικοποίηση του Οτε κλπ) μάλλον φαίνεται ελαφρώς πιο νουνεχής. Η παθολογική δυσανεξία προς τον Συριζα,ουσιαστικά τον ακολουθεί στην αδιέξοδη γραμμή του να μετατρέψει τις ευρωεκλογές σε δημοψήφισμα. Στην λογική αυτή ο Συριζα φλερτάρει με  την ιδέα να καταγραφεί ως  νικητής στο Ευρωπαικό γίγνεσθαι μαζί με την Marine Le Pen. Μια   αποκωδικοποίηση των ευρωπαϊκών εκλογών, με το ίδιο κριτήριο ( οι νικητές νομιμοποιούνται να κυβερνήσουν) δημιουργεί ένα πολιτικό τοπίο εντός του οποίου υπονομεύεται το ίδιο το δικό του σχέδιο. Ο Συριζα διεκδικεί για τον εαυτό του την διακυβέρνηση, για να συνδιαλέγει με την πιο ευρωφοβική καιροσκοπική Γαλλία καταγράφοντας μια εκβιαστική Πύρρειο νίκη. Η αποτροπή των ευρωεκλογών - δημοψήφισμα αδυνατίζει με την ασθμαίνουσα συγκόλληση που προτείνουν οι 58, γιατί αδυνατίζει τον υφιστάμενο παραγωγικό κατακερματισμό και δραματοποιεί την σύγκρουση.

 Oι 58 μπορούν να έχουν μια ιστορική ευκαιρία αν αναστείλουν το σχέδιο τους για ενα ψηφοδελτίο των ευροεκλογών και να μετατραπούν σε think tank του ευρύτερου διακομματικού ρεύματος που εκπροσωπουν οι Καμίνης, Μπουτάρης, Βερνίκος(;), Ιωακειμίδης κλπ. Το ρεύμα αυτό μπορεί να καταγραφεί ως ο μεγάλος νικητής σε μια περίπλοκη συγκυρία. Στο επίπεδο αυτό είναι φυσική και δυνατή μια τοπολογική συμπόρευση των πάσης εκκίνησης μεταρρυθμιστών. 

Με ένα παράδοξο τρόπο οι 58 αγνοούν τον υπαρκτό ευρύτερο μεταρρυθμισμό για να εμπλακούν σε μια πολιτική κατασκευή η οποία δεν προκύπτει από πουθενά (άρνηση Δημαρ). Τα δια γυμνού οφθαλμού ορατά , κατασκευασμένα ερωτήματα των δημοσκοπήσεων για την κεντροαριστερά , όπου η υποστήριξη προκύπτει ήδη  από την πλοκή του ερωτήματος (κλασσικό κολπάκι) , επιβεβαιώνουν πως ο καταρρέων Δολ πάει να πάρει στο λαιμό του και άλλους. Είμαστε τόσο αφελείς;

Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X.

Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.



(Κωνσταντίνος Καβάφης, Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

επικατάρατος εν γη αλμυρά. . .

Πηγή :http://www.euro2day.gr  , 10/10/13

Τα hedge fund στην ελληνική "γη της ευκαιρίας"

Ο κατάλογος των καλεσμένων στο μεγάλο γκαλά που δόθηκε στη Ν.Υόρκη προς τιμήν του Έλληνα πρωθυπουργού ήταν ενδεικτικός της τεράστιας σημασίας της συνάθροισης: Οι "μέγιστοι" της ελληνικής διασποράς και η αφρόκρεμα της Wall ήταν όλοι εκεί.

Από τον Andrew Liveris της Dow Chemical μέχρι τον πρέσβη John Negroponte, οι «μέγιστοι και οι βέλτιστοι» της ελληνικής διασποράς συγκεντρώθηκαν πρόσφατα, τσουγκρίζοντας τα ποτήρια σαμπάνιας τους σε δείπνο, όπου απόλαυσαν τα εδέσματα της σεφ Αργυρώς Μπαρμπαρήγου, στη μεγάλη δεξίωση του 583 Park Avenue.

Ο Bill Clinton παρέθεσε ομιλία, κλέβοντας τρόπον τινά το επίκεντρο του ενδιαφέροντος από τον τιμώμενο καλεσμένο της βραδιάς, τον Έλληνα πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.

Ο κατάλογος των καλεσμένων ήταν ενδεικτικός της τεράστιας σημασίας που είχε η συνάθροιση: Εκτός από τους Έλληνες παριστάμενους, παραβρέθηκε και η αφρόκρεμα της Wall Street. Για τον κ. Σαμαρά, η δεξίωση αποτέλεσε τον τελευταίο σταθμό της νεοϋρκέζικης περιοδείας, που ξεκίνησε με ιδιωτική συνάντηση με τον Jamie Dimon, της JPMorgan, και ένα απόγευμα στην εταιρία διαχειριστών hedge fund, μεταξύ των οποίων ο John Paulson, ο πολυεκατομμυριούχος επικεφαλής του Paulson & Co.

Οι λόγοι ήταν σαφείς: Τα hedge funds -που κάποτε κατηγορήθηκαν ότι διόγκωσαν ή και προκάλεσαν ακόμη την ελληνική κρίση χρεών σφυροκοπώντας τις τιμές των ομολόγων της- περιλαμβάνονται σήμερα στους πλέον αισιόδοξους και σημαντικούς παίκτες στην ελληνική αγορά. Η Ελλάδα, με 1,4 εκατ. ανέργους, αποδεικνύεται ότι είναι η «γη της ευκαιρίας» για τους χρηματοπιστωτικούς κερδοσκόπους.
«Παρατηρούμε μεγάλη εισροή ρευστότητας τελευταία, με οδηγούς επενδυτικές τράπεζες που κατευθύνουν hedge funds και επενδυτές αναδυόμενων αγορών σε roadshows της Ελλάδας,» εξηγεί ο George Zois, επικεφαλής ελληνικών μετοχών της χρηματιστηριακής Exotix.

Ο καταπονημένος τραπεζικός τομέας της Ελλάδας έχει συγκεντρώσει μεγάλο ενδιαφέρον από τους επενδυτές. Οι Paulson & Co, Baupost, Dromeus, York Capital, Eaglevale και Och-Ziff συγκαταλέγονται σε αυτούς που έχουν αγοράσει μετοχές της Alhpa Bank και της Πειραιώς. Όλοι είχαν σημαντικά κέρδη.
Για παράδειγμα, οι μετοχές της Alpha Bank έχουν σημειώσει άνοδο 32% από την ανακεφαλαιοποίηση του Ιουνίου. Ακόμα και μετά την άνοδο αυτή, τελεί υπό διαπραγμάτευση στο 80% της λογιστικής της αξίας, χαμηλότερα από τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές τράπεζες.

Εν τω μεταξύ, hedge funds που συμμετείχαν στην ανακεφαλαιοποίηση έλαβαν και αυτά warrants, μετατρέψιμα σε 7,4 μετοχές της Alhpa Bank με τιμή άσκησης 4%, 5% και 8% υψηλότερη από την τιμή έκδοσης έπειτα από ένα, δύο και πέντε χρόνια από την έκδοση.

Για τα funds αυτά, η επένδυση στην Alhpa -μετοχές και warrants- αποδίδει μέχρι τώρα 290%.
Η επένδυση στα warrants* σημαίνει ακόμα ότι τα hedge funds μπορεί να κυριαρχήσουν στο μετοχολόγιο των μετόχων των ελληνικών τραπεζών. Αν όλα τα warrants μετατρέπονταν σήμερα σε μετοχές, ανέφερε ένας διαχειριστής hedge fund, τότε το 50% της Alhpa Bank και της Πειραιώς θα βρισκόταν στα χέρια των hedge funds.

Οι επενδυτές έχουν διαισθανθεί ευκαιρίες και πέρα από τις τράπεζες. Εταιρείες όπως ο ΟΠΑΠ, το μονοπώλιο στον τζόγο, ο ΟΤΕ και η Ελλάκτωρ, όμιλος με συμφέροντα στις κατασκευές, στη διαχείριση αποβλήτων και στις εξορύξεις, τα έχουν πάει αρκετά καλά. Ο ΟΠΑΠ έχει κερδίσει περίπου 70% φέτος, ο ΟΤΕ έχει σημειώσει άνοδο 63% και η Ελλάκτωρ 48%.

«Όταν ξεκινήσαμε το ελληνικό fund μας προ έτους, στην αρχή ο κόσμος μας κορόιδευε», σχολιάζει ο Αχιλλέας Ρισβάς του Dromeus Capital, hedge fund που έχει επικεντρώσει τις επενδύσεις του στην Ελλάδα. «Μετά άρχισαν να επιχειρηματολογούν. Και σήμερα θέλουν να επενδύσουν σε εμάς».
To Dromeus εξασφάλισε απόδοση 40% το 2012. Κερδίζει 93% ως τώρα φέτος. Ο μέσος όρος απόδοσης των hedge funds είναι 5,6% φέτος και πέρυσι ήταν 6,4%, σύμφωνα με στοιχεία του HFR.
Για τον κ. Ρισβά οι ευκαιρίες στην Ελλάδα είναι ακόμα άφθονες. «Υπάρχει προφανώς ακόμα upside στις 'δημόσιες αγορές', αλλά νομίζω ότι η επόμενη φάση στο ελληνικό στοίχημα είναι στις ιδιωτικές αγορές», λέει. «Το real estate έχει υποστεί βαθιά υποχώρηση, για παράδειγμα. Η αγορά γραφείων πρώτης κατηγορίας (prime) υποχώρησε 50-60% και ακόμα πιέζεται».

Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι οι κίνδυνοι δεν είναι υψηλοί. Τα ελληνικά assets υπέστησαν μεγάλη πτώση τιμών το καλοκαίρι, ακολουθώντας το παγκόσμιο ξεπούλημα στις αναδυόμενες αγορές και οι αβεβαιότητες εξακολουθούν να είναι πάρα πολλές για το μέλλον των περιφερειακών κρατών της Ευρώπης.

«Αυτή η χώρα είναι σε βαθιά ύφεση για τέσσερα χρόνια», σημειώνει ο Paolo Batori της Morgan Stanley,επικεφαλής στο τμήμα ανάλυσης κρατικού χρέους. «Είναι θετικό ότι τώρα έχουμε 'πράσινα βλαστάρια' (green shoots), αλλά η ισχύς τους εξαρτάται από το τι θα συμβεί στην ευρωπαϊκή και στην παγκόσμια οικονομία».

Πάνω απ' όλα, όμως, το ρίσκο είναι εσωτερικό και πολιτικό. Η εμπιστοσύνη στην ελληνική κυβέρνηση είναι κρίσιμο δομικό στοιχείο της προθυμίας των περισσότερων hedge funds να τοποθετηθούν στη χώρα, υποστηρίζει σε ιδιωτική συζήτηση επικεφαλής ενός εξ αυτών. Το φλερτ του κ. Σαμαρά με τα hedge funds μπορεί να είναι ασυνήθιστο, δεν είναι όμως αδικαιολόγητο.

ΠΗΓΗ: FT.com

Βλέπε και : Επέλαση hedge funds στις ελληνικές τράπεζες

..................................................................................................................................................................................................................

Κοντολογίς: Το ελληνικό κράτος ανακεφαλαιοποιώντας τις τράπεζες, δέμευσε κεφάλαια 200 δις ευρώ για την παροχή ρευστότητας και εγγυήσεων στις Ελληνικές Τράπεζες, χωρίς κανένα άλλο κέρδος, πλήν της βιωσιμότητας του τραπεζικού συστήματος. 

Τα  hedge funds  ανακεφαλαιοποιώντας τις τράπεζες , γίνονται μέτοχοι των τραπεζών, των ελληνικών επιχειρήσεων και της κινητής και ακίνητης περιουσίας  των Ελλήνων, έναντι κινδύνου και υψηλών κερδών .

Εμείς: Τί ακριβώς μπορούμε να περιμένουμε απο την "πολύ φιλική προς τις επιχειρήσεις κυβέρνηση της Ελλάδας", τις "πολύ καλά κεφαλαιοποιημένες" τράπεζες, το υπερχρεωμένο, κουτό, δειλό και διεφθαρμένο κράτος μας; 

Μάλλον μόνο την χειραφέτησή μας. Έναντι κινδύνου και κέρδους επίσης.

..................................................................................................................................................................................................................

* Ηedge fund  αντισταθμιστικό κεφάλαιο (ο ακριβής όρος αποδίδεται στα ελληνικά ως «αντισταθμιστικό αμοιβαίο κεφάλαιο υψηλού κινδύνου»):  είναι επενδυτικά κεφάλαια που μπορούν να ενσωματώνουν μια ευρύτερη γκάμα επενδύσεων και χρηματοοικονομικών προϊόντων σε σχέση με άλλα επενδυτικά μοντέλα. Αυτά όμως τα αμοιβαία κεφάλαια είναι διαθέσιμα μόνο σε συγκεκριμένους επενδυτές όπως τα Ασφαλιστικά Ταμεία, Ιδρύματα, Πανεπιστημιακά κληροδοτήματα και επενδυτές με πολύ υψηλά ποσά προς επένδυση. Το επιτρεπόμενο είδος των επενδυτών καθορίζεται από τις ρυθμιστικές αρχές της κάθε χώρας. Τα hedge funds είναι συνήθως ανοιχτά, δηλαδή ο επενδυτής μπορεί να επενδύσει επιπλέον κεφάλαια ή να αποσύρει μέρος του κεφαλαίου του σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα.

Warrants : τίτλοι που δίνουν στον κάτοχό τους το δικαίωμα να πληρώσει την τιμή εξάσκησης για να αποκτήσει μετοχές σε συγκεκριμένες ημερομηνίες στο μέλλον. Οπότε η αξία τους συνδέεται με την πιθανότητα η μετοχή να είναι πάνω από την τιμή εξάσκησης στις ημερομηνίες αυτές. Όσο πιο μεγάλη η πιθανότητα αυτή τόσο πιο πολύ είναι κάποιος διατεθειμένος να πληρώσει για τα warrants άρα τόσο πιο μεγάλη η αξία τους.

Πράσινοι βλαστοί (green shoots) : όρος που χρησιμοποιείται για να υποδείξει σημάδια της οικονομικής ανάκαμψης κατά τη διάρκεια μιας περιόδου οικονομικής ύφεσης.

...............................................................................................................................................................

επικατάρατος εν γη αλμυρά. . .απο το ποίημα του Βύρωνα Λεοντάρη“Αγριομυρίκη εν τη ερήμω…” 

η ΠΟΛΙΤΕΙΑ των hedge fund

ΠΗΓΗ: euro2day.gr
Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο... των hedge fund
Jonathan Ford

Από το πρώτο hedge fund τη δεκαετία του '40 μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει. Οι παχυλές αμοιβές όμως παραμένουν, αν και δεν είναι διατηρήσιμες. Το μοντέλο μηδενικού αποτελέσματος και οι ανάρμοστες μέθοδοι ενός κλάδου που πλέον είναι... mainstream.

Ο Άλφρεντ Γουίνσλοου Τζόουνς ρωτήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '70 πώς έβλεπε τις προοπτικές των εξειδικευμένων επενδυτικών οχημάτων, τα οποία θεωρείται ότι ο ίδιος εφηύρε, και δεν δήλωσε αισιόδοξος. «Τα hedge funds δεν έχουν μπροστά τους λαμπρό μέλλον» είχε απαντήσει.

Ο Τζόουνς πίστευε πως μπορούσε εύκολα κανείς να αντιγράψει το επενδυτικό στυλ των hedge funds και πως οι ανισορροπίες στις οποίες στηρίζονται αυτά τα επενδυτικά οχήματα σύντομα θα εξαλειφθούν. Δεν πίστεψε ούτε μία στιγμή ότι τα hedge funds θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντικό τμήμα της επενδυτικής σκηνής.

Εάν ζούσε στις μέρες μας, θα είχε εκπλαγεί από τις αντοχές του δημιουργήματός του. Τα hedge funds δεν είναι πλέον προνόμιο μόνο των λίγων πλούσιων επενδυτών και διαχειρίζονται κεφάλαια 2,5 τρισ. δολ., πολλά εκ των οποίων προέρχονται από συνταξιοδοτικά ταμεία. Το ποσό είναι πολύ υψηλότερο από το 1,9 τρισ. δολ. που διαχειρίζονταν τα hedge funds προ κρίσης.

Ένα πράγμα, ωστόσο, δεν έχει αλλάξει. Η δομή των αμοιβών που εφηύρε ο Τζόουνς για τη χρηματοδότηση του πρώτου fund με υπό διαχείριση κεφάλαια 100.000 δολ. στα τέλη της δεκαετίας του '40. Είναι γεγονός ότι υπήρξε κάποια μείωση στην προμήθεια απόδοσης του 20%, η οποία -μαζί με μία ετήσια προμήθεια διαχείρισης- αποτελεί το βασικό έσοδο των hedge funds. Σε γενικές γραμμές όμως, οι χρεώσεις δεν έχουν αλλάξει πολύ.

Με άλλα λόγια, προμήθειες που σχεδιάστηκαν για να χρηματοδοτούνται μικρά πολυτελή επενδυτικά οχήματα, τα οποία στηρίχθηκαν κατά κύριο λόγο στην εκτενή έρευνα, μετατοπίστηκαν σε γιγαντιαία funds που διαχειρίζονται διψήφια νούμερα δισεκατομμυρίων δολαρίων. Εάν προστεθούν και τα έξοδα trading, που οι επενδυτές των hedge funds πρόθυμα αναλαμβάνουν, τότε η ρευστότητα που δημιουργείται είναι πραγματικά τερατώδης.

Με αυτή δεν χρηματοδοτείται μόνο το προκλητικό lifestyle που απολαμβάνουν όσοι διαχειρίζονται τέτοιες εταιρείες. Χρηματοδοτείται επίσης ένας πραγματικός αγώνας για απόκτηση πληροφοριών που πολλά funds θεωρούν απαραίτητo για την ευημερία τους.

Τα hedge funds είναι πολύ ακριβά στη διαχείρισή τους. Τεράστια κεφάλαια απαιτούνται για την πρόσληψη εξειδικευμένων traders και αναλυτών από την κρίση των οποίων εξαρτώνται περιουσίες. Πέραν αυτών, υπάρχει ένα τεράστιο κόστος για ΙΤ και την απόκτηση πληροφοριών, πόσο μάλλον οι προμήθειες που καταβάλλουν τα hedge funds σε διαμεσολαβητές και ειδικότερα σε επενδυτικές τράπεζες.

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι το κόστος αυτό επηρεάζει σημαντικά τις αποδόσεις που λαμβάνουν οι επενδυτές. Σε βιβλίο που εκδόθηκε τον περασμένο χρόνο, ο επενδυτής Σάιμον Λακ εκτιμά από τη δεκαετία του '90 πως οι προμήθειες που χρέωναν τα hedge funds και τα funds of funds ροκάνισαν περίπου το 98% των αποδόσεων που πετύχαιναν.

Η πρόσφατη υπόθεση για insider trading* εναντίον της SAC Capital, του hedge fund που ίδρυσε ο Στιβ Κοέν, υπογραμμίζει τις σπατάλες του συγκεκριμένου μοντέλου. Οι πολύ υψηλές προμήθειες της SAC -ο Κοέν είχε το θράσος να χρεώνει όχι το συνηθισμένο 2 και 20, αλλά 3 και 50- της επέτρεπαν όχι μόνο να προσλαμβάνει τους καλύτερους traders αλλά και να το κάνει με τέτοιο σπάταλο τρόπο ώστε ο καθένας εξ αυτών να είναι υπεύθυνος για ελάχιστες μετοχές.

Οι διαχειριστές χαρτοφυλακίων δεν αμείβονταν βάσει της απόδοσης του συνολικού fund, αλλά βάσει μόνο της απόδοσης των ελάχιστων εταιρειών που παρακολουθούσαν. Δεδομένου ότι η SAC ήταν hedge fund που επικεντρωνόταν στις εταιρικές εξελίξεις (event driven), οι διαχειριστές έπρεπε να μελετούν κάθε πληροφορία που μπορούσαν να συγκεντρώσουν και η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει κίνηση στις τιμές των εν λόγω μετοχών.

Αυτή η προσέγγιση είναι εντάσεως εργασίας για τη SAC και σίγουρα απέδιδε υψηλότερες αποδόσεις. Την εξαετία 2006-20011, για πέντε χρονιές, οι αποδόσεις της ξεπέρασαν τον μέσο όρο των αποδόσεων στον κλάδο των hedge funds και συχνά με μεγάλη απόσταση. Το πρόβλημα ήταν πως πολλές από αυτές τις πληροφορίες αποκτήθηκαν με ανάρμοστο τρόπο.

Η SAC μπορεί να παραβίασε τους κανόνες, αλλά τα στελέχη της ουσιαστικά έκαναν κάτι που κάνουν όλα τα hedge funds: αναζητούσαν το πλεονέκτημα. Σε άλλους κλάδους οι επιχειρήσεις επιδιώκουν το ίδιο αποτέλεσμα με διαφορετικούς τρόπους, είτε χρηματοδοτώντας βραβευμένους μαθηματικούς για να βρουν αλγόριθμους που θα ανιχνεύουν την αναποτελεσματικότητα των αγορών, είτε καταβάλλοντας παχυλές αμοιβές στα χρηματιστήρια για να τοποθετήσουν τερματικά στην έδρα τους - γεγονός που δίνει χρονικό πλεονέκτημα μετρήσιμο σε κλάσματα του δευτερολέπτου.

Οι επενδυτές έχουν ανεχθεί αυτές τις τακτικές, παρότι οι αποδόσεις που υπόσχονται έχουν συρρικνωθεί τα τελευταία χρόνια. Είναι, όμως, πραγματικά αμφισβητήσιμο κατά πόσον αυτό το «πλεονέκτημα» πραγματικά ευνοεί τους οργανισμούς που αντιστοιχούν στη μερίδα του λέοντος των υπό διαχείριση κεφαλαίων στα hedge funds.

Τα συνταξιοδοτικά ταμεία είναι εκτεθειμένα σε όλη την αγορά, όχι μόνο στα hedge funds. Εάν λοιπόν, τα hedge funds αποδίδουν κέρδη εις βάρος άλλων συμβατικών επενδυτών, τότε τα συνταξιοδοτικά ταμεία κινδυνεύουν να εμπλακούν απρόθυμα σε ένα παιχνίδι μηδενικού αποτελέσματος, όπου τα κέρδη του ενός fund αντισταθμίζονται από τις ζημίες κάποιου άλλου, μείον και το κόστος της συναλλαγής. Αυτό το μοντέλο, σε τελική ανάλυση, ευνοεί μόνο τους διαμεσολαβητές και όχι τους επενδυτές.

Πριν από λίγα χρόνια, το συνολικό κόστος των επενδύσεων σε ένα hedge fund, όπου περιλαμβάνονται οι προμήθειες προς τις επενδυτικές τράπεζες, υπερέβαινε το 7% του συνόλου των προς επένδυση κεφαλαίων. Το ποσοστό αυτό, όμως, είναι μεγαλύτερο από τις μακροπρόθεσμες αποδόσεις στο χρηματιστήριο. Κατά συνέπεια, δεν είναι διατηρήσιμο. Η πρόβλεψη του Τζόουνς ήταν λίγο πρώιμη. Ουσιαστικά, όμως, μπορεί να αποδειχθεί σωστή.

ΠΗΓΗ: FT.com

..............................................................................................................................................................................................................

* insider trading (Εσωτερική πληροφόρηση) είναι η αγοραπωλησία εταιρικών τίτλων ή άλλων χρεογράφων (όπως ομόλογα / μετοχές /δικαιώματα προαίρεσης) από ιδιώτες οι οποίοι έχουν πρόσβαση σε εμπιστευτικές πληροφορίες (price sensitive information). 
 
Ένα πρόσωπο μπορεί να κατηγορηθεί για insider trading αν εκμεταλλεύτηκε αυτές τις εμπιστευτικές πληροφορίες για να αποκομίσει χρηματικό όφελος ή να αποφύγει ζημιές.
 
Ο παραπάνω ορισμός της εσωτερικής πληροφόρησης (insider trading) δεν συμπεριλαμβάνει συναλλαγές που έγιναν βασιζόμενες σε εξωτερικές πληροφορίες, όπως είναι η γνώση για επικείμενες αλλαγές στη νομοθεσία ολόκληρης της αγοράς, τεχνολογικές εξελίξεις που θα επηρέασουν μια ολόκληρη βιομηχανία ή γνώση για τις στρατηγικές και την εισαγωγή νέων προϊόντων ανταγωνιστώνστην αγορά, με την προϋπόθεση ότι αυτές οι πληροφορίες δεν αποκτήθηκαν από βιομηχανική κατασκοπία ή παράνομα μέσα. 

Η αθέμιτη χρήση εμπιστευτικών πληροφοριών μπορεί να είναι παράνομη ή νόμιμη ανάλογα με το πότε ο insider έκανε τη συναλλαγή (trade). Θεωρείται παράνομη, όταν οι πληροφορίες εξακολουθούν να μην είναι προσβάσιμες στο υπόλοιπο επενδυτικό κοινό, ενώ μπορεί να γίνει εκμετάλλευση τους μόλις το ενημερωτικό υλικό δημοσιοποιηθεί, οπότε ο insider δεν έχει κανένα πλεονέκτημα σε σχέση με άλλους επενδυτές. 

της... Ευρώπης οι κολασμένοι

Ένας στους 4 Ευρωπαίους αντιμέτωπος με τη φτώχεια

Η Eurostat υπολογίζει ότι 124,5 εκατ. άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Σαφής η επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου τα τελευταία χρόνια. Τι δείχνουν τα στοιχεία για την Ελλάδα.

Πηγή: http://www.euro2day.gr

Σοκάρουν τα στοιχεία της Eurostat βάσει των οποίων 124,5 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ε.Ε., μέγεθος που αντιστοιχεί στο 24,8% του συνολικού πληθυσμού, κινδυνεύουν με φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό. 

Η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία τονίζει ότι η δυσοίωνη αυτή στάση εντείνεται καθώς το αντίστοιχο ποσοστό το 2011 είχε διαμορφωθεί στο 24,3%.

Η Eurostat εξηγεί ότι 1 στους 4 Ευρωπαίους αντιμετωπίζει μία από τις τρεις συνθήκες:

• ζει σε νοικοκυριό όπου το σταθμισμένο διαθέσιμο εισόδημα είναι κάτω από το όριο της φτώχειας, 

• αντιμετωπίζει σοβαρή έλλειψη πόρων (π.χ. δεν μπορεί να καλύψει ενοίκιο και λογαριασμούς εταιρειών κοινής ωφέλειας), 

• ζει σε οικογένειες όπου δεν υπάρχει εργαζόμενος πλήρους απασχόλησης.

Το 2012, το υψηλότερο ποσοστό ανθρώπων που βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό καταγράφηκε στη Βουλγαρία (49%), στη Ρουμανία (42%), στη Λετονία (37%) και στην Ελλάδα (35%). Το χαμηλότερο ποσοστό καταγράφεται στην Ολλανδία και την Τσεχία (15%).

Ειδικότερα ως προς τον κίνδυνο φτώχειας (πρώτη στήλη του πίνακα που ακολουθεί), το υψηλότερο ποσοστό καταγράφεται στην Ελλάδα και στη Ρουμανία (23%), ενώ ακολουθεί η Ισπανία (22%). Πρέπει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη παράμετρος είναι μεταβλητή και πως το κατώτατο όριο φτώχειας διαφέρει ανά χώρα, καθώς διαμορφώνεται ως ποσοστό του μέσου διαθέσιμου εισοδήματος. Σε επίπεδο Ε.Ε. πάντως, το 17% του πληθυσμού εκτιμάται ότι βρίσκεται αντιμέτωπο με τη φτώχεια.

Η Eurostat εξηγεί ότι με τον όρο «σοβαρή έλλειψη βασικών πόρων» (δεύτερη στήλη του πίνακα που ακολουθεί) αναφέρεται σε νοικοκυριά όπου διαπιστώνεται σημαντική επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου όπως οι οικογένειες «που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν λογαριασμούς κοινής ωφέλειας ή να θερμάνουν τα σπίτια τους». Σε επίπεδο Ε.Ε. πρόκειται για το 10% του πληθυσμού, ενώ στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι αγγίζει το 19,5%.

Η τρίτη κατηγορία (και τρίτη στήλη στον πίνακα) αφορά νοικοκυριά όπου οι ενήλικοι έως 59 ετών εργάζονται συνολικά στο 20% των ωρών που θα μπορούσαν να δουλεύουν. Συνολικά, το 10% των Ευρωπαίων εμπίπτει σε αυτήν την κατηγορία. Πρώτη είναι η Κροατία με ποσοστό 16%, ενώ ακολουθούν η Ισπανία, η Ελλάδα και το Βέλγιο με ποσοστό 14%.

 Ακολουθεί ο πίνακας με τα στοιχεία της Eurostat όπου στις τρεις πρώτες στήλες υπάρχουν οι τρεις προαναφερθείσες κατηγορίες. Η τρίτη στήλη αφορά τον αριθμό των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν τουλάχιστον μία από τις τρεις αυτές συνθήκες, ως συνολικό ποσοστό του πληθυσμού. Στην Ελλάδα πρόκειται για το 34,6% του πληθυσμού που αντιστοιχεί σε 3,8 εκατ. ανθρώπους. Η επιδείνωση από τον προηγούμενο χρόνο είναι σημαντική. Το 2011 το αντίστοιχο ποσοστό άγγιζε το 31%.