Αντιστίξεις: Οι μείζονες και οι ελάσσονες

Φιντέλ Κάστρο .....«Η επανάστασή μας είχε να αντιπαρατεθεί με την πλέον ισχυρή αυτοκρατορία του κόσμου, την αυτοκρατορία των γιάνκηδων. Είναι μια αυτοκρατορία βαρβάρων και πολλοί από τους ηγέτες της ήταν πραγματικά βάρβαροι...Είναι η πλέον πολεμοχαρής αυτοκρατορία», δήλωσε ο 84χρονος Φιντέλ που ήταν ντυμένος με τα γνωστά στρατιωτικά πράσινο-χακί ρούχα.

Ο Κάστρο η χώρα του οποίου υφίσταται επί 48 χρόνια το αμερικανικό εμπάργκο, μίλησε για τρία τέταρτα της ώρας στη μεγάλη συγκέντρωση, και στη στυνέχεια εκφώνησε ομιλία, με κάποια δυσκολία, και σχεδόν αυτοσχεδιάζοντας, για μισή ώρα ακόμα μπροστά στο Μουσείο της Επανάστασης, όπου ανακοίνωσε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1960 την ίδρυση των Επιτροπών υπεράσπισης της Επανάστασης.

«Ο καπιταλισμός δεν έχει καμία ηθική αξία, ούτε δεοντολογική, όλα είναι εμπόριο. Δεν μπορεί να διαπαιδαγωγείται ένας λαός κατ' αυτόν τον τρόπο γιατί μετατρέπεται σε εγωιστή και κακοποιό »...

___________________________________________________________________________

Καραμανλής - ο ελάσσων : ....Στις δημόσιες εκείνες τοποθετήσεις μου δεν έχω να προσθέσω οτιδήποτε. Τις συνοψίζω κατά συνέπεια στις ακόλουθες επισημάνσεις:


1. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς της λίμνης Βιστωνίδας και των παρόχθιων εκτάσεων είχε οριστικοποιηθεί από τις προ του Μαρτίου 2004 Κυβερνήσεις. Το Δημόσιο είχε αναγνωρίσει υπέρ της Μονής την κυριότητα της εν λόγω περιοχής. Οι σχετικές υπουργικές αποφάσεις και τα αντίστοιχα πρωτόκολλα παράδοσης παραλαβής είχαν σημειωθεί στα βιβλία μεταγραφών των οικείων Υποθηκοφυλακείων ήδη από το 2003.


2. Δεσμευόμενοι από τις αποφάσεις αυτές και λόγω του κοινωνικού προβλήματος που είχε δημιουργηθεί στους κατοίκους των γειτονικών περιοχών και της αξίωσης τους να αντιμετωπισθεί το πρόβλημά τους, αλλά και λόγω της έλλειψης των απαιτούμενων πόρων για τυχόν απαλλοτριώσεις, οι υπουργοί της Κυβέρνησης της ΝΔ, ο καθένας στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, υιοθέτησαν την καθ όλα νόμιμη διαδικασία των ανταλλαγών. Διαδικασία που άλλωστε είχε εφαρμοστεί συχνά στο παρελθόν.


3. Κατά τη διάρκεια των εργασιών των δύο συνεχόμενων εξεταστικών επιτροπών που συνεστήθησαν, της μακρόχρονης διερεύνησης της υπόθεσης και της εξέτασης μεγάλου αριθμού μαρτύρων ουδέν το επιλήψιμο προέκυψε. Δηλαδή, ούτε καν σκιά υποψίας περί ποινικών ευθυνών για τα πολιτικά πρόσωπα. Και αυτό παρά την εμφανή εμπάθεια και προκατάληψη που επιδείχθηκε από διάφορες πλευρές.

Δεν είναι όμως έτσι ακριβώς : 

Εγγραφα-φωτιά του επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης αποκαλύπτουν υποτιμολογήσεις στον υπολογισμό της αξίας των «ιερών» οικοπέδων που αντάλλαξε η μονή
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=32&artId=317927&dt=03/10/2010#ixzz131WWYheb

___________________________________________________________________________

Μπεγλίτης : ...Μετά την ετυμηγορία του αντιπροέδρου της κυβέρνηση κ. Θόδωρου Πάγκαλου ότι μία από τις αιτίες για την οικονομική χρεοκοπία της χώρας είναι ότι πολιτικοί και πολίτες «όλοι μαζί φάγαμε τα λεφτά», άλλο ένα μέλος της κυβέρνησης πυροδοτεί τη δημόσια συζήτηση και αποδίδει τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και στις περιττές αγορές πανάκριβων οπλικών συστημάτων. 

Την καταγγελία – παραδοχή ότι με το πρόσχημα της τουρκικής απειλής στήθηκε ένα πάρτι στο χώρο των αμυντικών εξοπλισμών και ορισμένοι έφτιαξαν περιουσίες, ενδεχομένως και πολιτικές καριέρες (!) εξαπέλυσε σήμερα ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Πάνος Μπεγλίτης.

απο :www.capital.gr

ε.. μετά απ'αυτα... κανείς δεν κοιμάται ... nessun dorma

Εργασιακά : περασμένα ναι , ξεχασμένα όχι

ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ ΣΤΑΧΑΝΟΒΙΣΜΟΣ,
Ο ΔΙΔΥΜΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΤΕΪΛΟΡΙΣΜΟΥ

ΑΠΟ: http://gerontakos.blogspot.com/2009_08_01_archive.html

 

Το βράδυ της 30ής προς 31 Αυγούστου 1935, ο σοβιετικός ανθρακωρύχος Αλεξέι Σταχάνοφ (1906-1977) εξάγει 105 (!) τόνους άνθρακος μέσα σε... έξι μόνο ώρες εργασίας στο ανθρακωρυχείο Ιρμίνο του Ντόνετς, καταρρίπτοντας τη μέση ημερήσια νόρμα που ανερχόταν σε επτά τόνους .
Τρεις βδομάδες αργότερα ο ίδιος εργάτης διπλασιάζει την απόδοσή του, ανεβάζοντας την ατομική του παραγωγή σε... 227 τόνους.
Με αφορμή το πρωτοφανές αυτό ρεκόρ , η σταλινική προπαγάνδα πραγματοποιεί μιαν τεράστια εκστρατεία παρακίνησης όλων των σοβιετικών εργατών, να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Αλεξέι Σταχάνοφ, καθιερώνοντας μια σειρά από ηθικές και υλικές διακρίσεις για τους "σταχανοβίτες ήρωες της σοβιετικής εργασίας".
Πολλά χρόνια αργότερα, θα αποκαλυφθεί ότι η ιστορία του υπερπαραγωγικού Σταχάνοφ ήταν μια τέλεια σκηνοθετημένη επιχείρηση, κατά την οποία το τελικό προϊόν της συντονισμένης δουλειάς μιας μεγάλης ομάδας εργαζομένων εμφανίστηκε να προέρχεται από τον άνθρωπο που το σταλινικό καθεστώς τον παρουσίασε ως πρότυπο του σοβιετικού εργάτη.
Έτσι καθιερώθηκε ένα από τα πιο εξοντωτικά, για τη σωματική και ψυχική υγεία των εργαζομένων, σύστημα εργασίας , αντίστοιχο προς τον αυστηρά καθορισμένο καταμερισμό της εργασίας που ίσχυε στη Δύση και ονομαζόταν "τεϊλορισμός".
Εκατομμύρια εργαζόμενοι εξοντώθηκαν κάτω από την τεράστια πίεση που ασκούσαν επάνω τους οι πεινασμένοι για παραγωγικά ρεκόρ εργοστασιακοί κομισάριοι, εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν σε δυσμένεια και εξοντώθηκαν ως "εργασιακά παράσιτα" και "σαμποτέρ" της σοβιετικής παραγωγής.

Ποσά ρεκόρ επενδύει η Παγκόσμια Τράπεζα στον άνθρακα

Juliette Jowit , guardian.co.uk. ΑΠΟ :  www.researchonmoneyandfinance.org

3,4 δισ. $ επενδύθηκαν πέρυσι στο πιο ρυπογόνο καύσιμο, παρά τις διεθνείς δεσμεύσεις για μείωση των εκπομπών.

Καπνός απ'το μεγαλύτερο Θερμοηλεκτρικό Σταθμό της Ευρώπης στο Belchatow.   

Φωτο: Peter Andrews/Reuters

Ποσά ρεκόρ επενδύθηκαν το περασμένο έτος στην παραγωγή ενέργειας από άνθρακα – την υψηλότερης έντασης εκπομπών άνθρακα μορφή ενέργειας στον πλανήτη - από την Παγκόσμια Τράπεζα, παρα τις διεθνείς δεσμεύσεις μείωσης των εκπομπών άνθρακα που ευθύνινται για την κλιματική αλλαγή.

Η Παγκόσμια Τράπεζα δήλωσε αυτήν την εβδομάδα ότι συνολικά 3,4 δισ. $  - το ένα τέταρτο του συνόλου της χρηματοδότησης για ενεργειακά έργα - δαπανήθηκαν κατά το τελευταίο έτος, έως τον Ιούνιο του 2010,  για τη χρηματοδότηση της κατασκευής νέων ανθρακικών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, συμπεριλαμβανομένου του αμφιλεγόμενου σταθμού Medupi στη Νότια Αφρική. Κατά την ίδια περίοδο , η τράπεζα δαπάνησε 1 δις δολάρια για την έρευνα  και την άντληση πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Περιβαλλοντικές οργανώσεις ανέφεραν ότι οι δαπάνες για τον άνθρακα κατά την εν λόγω περίοδο ήταν 40 φορές περισσότερες από ότι πέντε χρόνια πρίν, και ισχυρίζονται ότι υπήρξε "έλλειψη συνοχής στο επίκεντρο του προβληματισμού της Παγκόσμιας Τράπεζας για την ενέργεια", που μπορεί να βλάψει μακροπρόθεσμα τις προσπάθειες μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και των αέριων του θερμοκηπίου από ανθρακικούς σταθμούς.

 «Την ίδια στιγμή που η τράπεζα επιδιώκει τον έλεγχο των δισεκατομμυρίων, τα οποία θα διοχετευθούν στις αναπτυσσόμενες χώρες, ως βοήθεια για  να αντιμετωπίσουν την παγκόσμια υπερθέρμανση, εξακολουθεί να δανείζει απίστευτα μεγάλα και αυξανόμενα ποσά για τη χρηματοδότηση ενεργειακών σταθμών άνθρακα ", δήλωσε ο Alison Doig, σύμβουλος για την αλλαγή του κλίματος της φιλανθρωπικής οργάνωσης Christian Aid.

"Ξέρουμε ότι ο άνθρακας είναι το πιο ρυπογόνο απ΄ όλα τα ορυκτά καύσιμα - που επιδεινώνει την κλιματική κρίση, η οποία επιφέρει καταστροφικές συνέπειες στη ζωή των ανθρώπων που ζουν σε φτώχεια. Γνωρίζουμε επίσης ότι χρηματοδοτώντας την κατασκευή σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα η τράπεζα δεσμεύει  τις χώρες στη χρήση  άνθρακα για τα επόμενα 40 έως 50 έτη [το προσδόκιμο ζωής των σταθμών]. "

Η Παγκόσμια Τράπεζα υπερασπίστηκε τις χρηματοδοτήσεις της λέγοντας ότι οι αριθμοί για το 2010 στρεβλώθηκαν από δύο μεγάλα έργα άνθρακα στη Μποτσουάνα και τη Νότια Αφρική, ενώ κατά τη διάρκεια της πενταετούς περιόδου από το 2005 η τράπεζα είχε δαπανήσει 4,5 δισ.$ για ηλεκτροπαραγωγή με καύση άνθρακα και  12.5 δις $ για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και για εξοικονόμηση ενέργειας – με  έτος ρεκόρ για τους τομείς αυτούς πέρυσι.

Σταθμοί άνθρακα χρηματοδοτήθηκαν μόνο σε «εξαιρετικές περιπτώσεις, σε όσες  χώρες υπάρχουν λίγες ή καθόλου  δυνατότητες για άλλες πηγές ενέργειας", δήλωσε ο Roger Morier, Εκπρόσωπος της Παγκόσμιας Τράπεζας.

«Το Ενεργειακό χαρτοφυλάκιό μας είναι όλο και περισσότερο προσανατολισμένο προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την εξοικονόμηση ενέργειας », πρόσθεσε ο Mori. "Εκπληρώνουμε την εντολή να ανταποκρινόμαστε στις επείγουσες ανάγκες των πελατών χωρών για πρόσβαση σε επαρκή, αξιόπιστη, οικονομικά προσιτή ηλεκτρική ενέργεια, βοηθώντας ταυτόχρονα αυτές τις χώρες να προχωρήσουν σε Ανάπτυξη με χαμηλές εκπομπές άνθρακα, το συντομότερο δυνατό."                                                          

ΛΑΚΩΝΙΚΑ

«Δώσε άδειο φακελάκι»...

Πρωτοβουλία στη Σπάρτη

«Εάν σου ζητήσουν φακελάκι, δώσε ένα άδειο!». Με αυτό το σύνθημα και το τηλέφωνο των Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ., οι γιατροί του νοσοκομείου Σπάρτης πρωτοπορούν, παροτρύνοντας τους πολίτες να προβούν σε καταγγελίες. Η απόφαση να υιοθετηθεί η αφίσα ήταν ομόφωνη και εντάσσεται σε μία γενικότερη προσπάθεια «αυτοκάθαρσης» του κλάδου.

ΑΠΟ: news.kathimerini.gr και toxazopouli.blogspot.com

Αμερικανίζομεν μετ΄ευτελείας

«Τροπαιούχος» από το... εξωτερικό ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
Του Δημήτρη Μυ

Ολοκληρώνει αύριο και επιστρέφει στην Αθήνα, «τροπαιούχος» ο πρωθυπουργός από τις ΗΠΑ. Στην ομιλία του στη ΓΣ του ΟΗΕ εμφανίστηκε «μέγιστος» να έχει κάνει το καθήκον του για την επίλυση των προβλημάτων της χώρας του (μας) και να προσφέρει ιδέες για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων προβλημάτων. Ο πρωθυπουργός, πράγματι, «γράφει» στο εξωτερικό. Εντός έχει...κάποιες δυσκολίες με τις οποίες θα πρέπει να ασχοληθεί επιστρέφοντας.

Πρόκειται, ωστόσο, για δυσκολίες οι οποίες προκύπτουν από την πολιτική του επιλογή να ικανοποιεί και να εισπράττει το χειροκρότημα των συνομιλητών του στο εξωτερικό, ειδικά των Αμερικανών...

Γιατί είναι καταγοητευμένοι μαζί του οι Αμερικανοί δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς. Ήδη έχει αμερικανοποιήσει απόλυτα το σύστημα υγείας, την παιδεία, τις εργασιακές σχέσεις. Μετατρέπει την Ελλάδα σε παράδεισο για τους fast track «επενδυτές». Όποιος γουστάρει, μπορεί να απολύει χωρίς αποζημιώσεις, να απασχολεί όποιον θέλει, όποτε θέλει και για όσο θέλει τους... δουλοπάροικούς του. Μπορεί να χτίζει, να γκρεμίζει, να μπαζώνει, χωρίς να δίνει λογαριασμό στις χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες, τις ενστάσεις, τις natura. Αυτή η «χώρα –παράδεισος» , χωρίς πολλές κουβέντες ικανοποίησε το αμερικανικό αίτημα για φρενάρισμα των ρωσικών ενεργειακών σχεδίων και συνδέθηκε ταχύτατα με τον ισραηλινό στρατιωτικό βραχίονα. Αυτή η κυβέρνηση θα φροντίσει να ικανοποιηθεί η αμερικανική απαίτηση για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ μέχρι τον ερχόμενο Δεκέμβρη υιοθετώντας μια ευρύτερη αντίληψη γύρω από το θέμα της ονομασίας.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι , όπως ακούγεται, η Αμερικανική Τράπεζα (BOA) επαναδραστηριοποιείται έντονα στην Αθήνα, νοικιάζοντας μάλιστα κτίριο απέναντι από την αμερικανική πρεσβεία, προκειμένου να συμμετάσχει στο μεγάλο φαγοπότι της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας το οποία ξεκινά....

Είναι λοιπόν, προφανές, γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου, αποσπά το ζεστό χειροκρότημα των «αγορών». Το ίδιο προφανές είναι, ότι αυτό το ξένο χειροκρότημα θα του κοστίσει σε ψήφους εντός. Όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία, καθώς φαίνεται ότι ο Γιώργος Παπανδρέου, «παίζει» για άλλο κοινό....

Άνισες συναλλαγές

Πάγκαλος: "Μαζί φάγαμε τα λεφτά"

όχι βέβαια κύριε... διότι :

Τα πόθεν έσχες των πολιτικών για το οικονομικό έτος 2009

Επιλέγοντας

Από: τα ιστολόγια που παρακολουθώ

“Οι περίοδοι κρίσης είναι περίοδοι μεγάλης ελευθερίας. Ο κόσμος αποδιαρθρώνεται, οι κοινωνίες αποσυντίθενται, οι ελπίδες και οι αξίες με τις οποίες ζήσαμε καταρρέουν. Το μέλλον παύει να είναι η προέκταση των προηγούμενων τάσεων. Η κατεύθυνση των πραγμάτων είναι συγκεχυμένη, η πορεία της ιστορίας μένει μετέωρη”... Andre Gorz στο βιβλίο του «Οι δρόμοι του παράδεισου»

Ιδού λοιπόν μερικοί αριθμοί της αποδιάρθρωσης :

- Τα ποσοστά ανεργίας εκτινάχθηκαν στο 11,8% κατά τους μήνες Απρίλιο, Μάιο και Ιούνιο 2010, από 11,7% στο πρώτο τρίμηνο του έτους και από 8,9% το αντίστοιχο περυσινό διάστημα.

Ο επισήμως καταγεγραμμένος αριθμός των ανέργων ανέρχεται αυτή τη στιγμή στους 594.032 ανθρώπους.

- Ισχυρό πλήγμα έχει δεχθεί η απασχόληση σε τρεις βασικούς κλάδους εξαιτίας της κρίσης. Στις κατασκευές, τη μεταποίηση και το εμπόριο χάθηκαν σε διάστημα ενός χρόνου σχεδόν 100.000 θέσεις εργασίας από τις 148.000 περίπου που απωλέσθησαν στο σύνολο της οικονομίας, καθώς η κατανάλωση υποχωρεί, η οικοδομή βρίσκεται σε κάθετη πτώση για τρίτο συνεχόμενο έτος και οι δημόσιες επενδύσεις έχουν περικοπεί δραστικά προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του Μνημονίου για το έλλειμμα.

________________________________________

- Ο αριθμός των φτωχών στις ΗΠΑ αυξήθηκε για τρίτη συνεχή χρονιά το 2009, με 43,7 εκατομμύρια ανθρώπους να ζουν σε συνθήκες φτώχειας, το υψηλότερο ποσοστό σε 51 χρόνια, ανακοίνωσε σήμερα η στατιστική υπηρεσία.

Το ποσοστό φτώχειας έφθασε το 14,3% το 2009, έναντι 13,2% το προηγούμενο έτος, και η φτώχεια πλήττει ένα άτομο στα επτά, το υψηλότερο ποσοστό από το 1994, δήλωσε ο Ντέιβιντ Τζόνσον, της στατιστικής υπηρεσίας. Έτσι, τέσσερα εκατομμύρια επιπλέον «πέρασαν» στο επίπεδο της φτώχειας το 2009.

________________________________________

- Σύμφωνα με παράγοντες του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, όπως το Bloomberg και η γαλλική τράπεζα Credit Agricole, «η Ελλάδα μπορεί να πληρώσει περίπου 13 δισ. ευρώ επιπλέον σε τόκους, για το χρέος που πρόκειται να πουλήσει αυτή τη χρονιά».

13 δισ. ευρώ επιπλέον από τα κρατικά ταμεία, για να χορτάσουν την ακόρεστη δίψα αυτών που ζουν «νοικιάζοντας» το χρέος των χωρών!

 ________________________________________

- Αυτή την εβδομάδα στο υπουργείο Άμυνας μονογραφούσαν τα συμβόλαια για την αγορά δύο επιπλέον υποβρυχίων «τύπου 214», κόστους ενός δισ. ευρώ, εκτός των τεσσάρων που έχουμε παραγγείλει και ακόμη δεν έχουν παραληφθεί.

Το συμβόλαιο, μάλιστα, υποχρεώνει την ελληνική πλευρά στην άμεση καταβολή 300 εκατ. ευρώ ως προκαταβολή στους νέους ιδιοκτήτες των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, την Abu Dhabi Mar και την Thyssen, και τους Γερμανούς σε ρόλο συνεταίρου. Και να σκεφτεί κανείς, ότι προ 2-3 ετών οι Γερμανοί προσέφεραν στην Ελλάδα σχεδόν τζάμπα δυο υποβρύχια «τύπου 209».

Παράλληλα, συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις - αν και σε πιο χαλαρούς ρυθμούς σε σχέση με τα υποβρύχια - για έξι γαλλικές φρεγάτες, μέσω διακρατικής συμφωνίας. Το πρόγραμμα υπερβαίνει τα 3,5 δισ. ευρώ, ενώ στην ανάπτυξή του εκτιμάται ότι θα προσεγγίσει τα 6 δισ. ευρώ.

Η διμερής συμφωνία Παπανδρέου – Ερντογάν για μείωση των εξοπλισμών αναστέλλεται ή καταστέλλεται?

________________________________________

- Περισσότερα από 100 σκάφη αναψυχής έχει δεσμεύσει το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, οι ιδιοκτήτες των οποίων απειλούνται με πρόστιμα αλλά και με παραπομπή στη Δικαιοσύνη. Εκτεταμένοι έλεγχοι στις μαρίνες αποκάλυψαν εικονικά ναυλοσύμφωνα που είχαν κάνει οι ιδιοκτήτες σκαφών σε μέλη της οικογένειάς τους ή στο υπηρετικό τους προσωπικό, προκειμένου τα σκάφη τους να χαρακτηρίζονται επαγγελματικά και να αποφεύγουν σημαντικές φορολογικές υποχρεώσεις. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ιδιοκτήτη πολυτελούς σκάφους που το είχε ναυλώσει στον Πομάκο υπηρέτη του... Το ΣΔΟΕ προσπαθεί να εξιχνιάσει τα στοιχεία 4.000 φυσικών προσώπων που έχουν σκάφος άνω των 10 μέτρων, προκειμένου να δικαιολογήσουν τον τρόπο απόκτησης του. ________________________________________

- Αγόρασε την βενζίνη με τιμή 1,553 το λίτρο και πουλούσε με τιμή 1,503 το λίτρο. Συνελήφθη και παραπέμπεται στο αυτόφωρο ο βενζινοπώλης που πωλούσε 3 λεπτά το λίτρο πάνω από το πλαφόν – και όχι η εταιρεία του, που πωλούσε 53 λεπτά πάνω !

Αποανάπτυξη : ευημερώντας μέσα στην ύφεση

Οι «οικοταρτούφοι» και ο μύθος της πράσινης ανάπτυξης

Η από-ανάπτυξη αναφέρεται πρωτίστως στην ανάγκη αποσύνδεσης του στόχου της κοινωνικής ευημερίας από τον στόχο της οικονομικής μεγέθυνσης, της αύξησης δηλαδή του ΑΕΠ.

Η πρόταση της από-ανάπτυξης είναι απλή. Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα χωρίς να χρειάζεται να παράγουμε ή να καταναλώνουμε όλο και περισσότερο. Ακόμα πιο ριζοσπαστικά, η από-ανάπτυξη προτείνει μια ανάστροφη διαδικασία απο-μεγένθυνσης, ή σμίκρυνσης αν θέλετε, της οικονομίας, δηλαδή ελάττωσης της συνολικής παραγωγής και της συνολικής κατανάλωσης. Η διαδικασία αυτή είναι απαραίτητη, όπως θα εξηγήσω, αν θέλουμε να αποφύγουμε την οικολογική καταστροφή. Και αν την διαχειριστούμε σωστά, η απο-ανάπτυξη όχι μόνο δεν θα οδηγήσει σε αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας, αλλά μπορεί και να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής μας.

Ο όρος απο-ανάπτυξη μεταφράζει στα ελληνικά το γαλλικό décroissance, ή το αγγλικό de-growth, όρος ο οποίος πρωτοεισήχθη από τους οικονομολόγους Jacques Grinevald του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, και Serge Latouche του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Ο τελευταίος έχει γράψει σειρά δημοφιλέστατων βιβλίων πάνω στο θέμα και πολλά άρθρα στην Γαλλική και Διεθνή έκδοση της Le Monde.

Στην Γαλλία, και κατά δεύτερο λόγο στην Ιταλία και την Ισπανία, έχουν γεννηθεί κινήματα πολιτών τα οποία σήμερα αριθμούν χιλιάδες μέλη και τα οποία εργάζονται και εφαρμόζουν καθημερινά, μακριά από ακαδημαϊκές συζητήσεις, την ιδέα της από-ανάπτυξης. Τα κινήματα αυτά έχουν ενεργό ρόλο στην ανάπτυξη δικτύων ανταλλαγών και κοινοτικών νομισμάτων, κοινόκτητων οικισμών και οικολογικών καταλήψεων, κοινόκτητων συστημάτων επιδιόρθωσης ποδηλάτων ή χρήσης αυτοκινήτων, συνεταιριστικών τραπεζών, αγροτοσυναιτερισμών βιολογικών προϊόντων και οικολογικών αυτό-διοικούμενων βιοτεχνιών.

Το μήνυμα της απο-ανάπτυξης δεν είναι απλά ότι πρέπει να καταναλώνουμε λιγότερο. Ανατρέποντας το τοτέμ της οικονομικής ανάπτυξης, η από-ανάπτυξη μας καλεί να επανακτήσουμε την οικονομία από τα χέρια των ειδικών. Να επανα-πολιτικοποιήσουμε δηλαδή την δημόσια συζήτηση για το τι οικονομία θέλουμε και για ποιο σκοπό.

Γιατί να από-αναπτυχθούμε?

Επειδή η οικονομική ανάπτυξη δεν είναι βιώσιμη. Δεν είναι βιώσιμη οικολογικά, δεν είναι βιώσιμη κοινωνικά, δεν είναι βιώσιμη ούτε καν οικονομικά. Η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης είναι ένα οξύμωρο το οποίο πρέπει να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας...
συνέχεια εδώ:  http://www.iliosporoi.net/index.php?view=article&catid=34:social-a-poltical-ecology&id=199:o-&tmpl=component&print=1&page

...και εδώ: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=95401

...και αλλού

- Σώπα, δάσκαλε, φώναξε∙ σώπα, δάσκαλε, ν’ ακούσουμε το πουλί!…

«Αναφορά στο Γκρέκο» - Νίκος Καζατζάκης

Μειωμένος κατά 850.000 ευρώ είναι ο προϋπολογισμός της νομαρχίας Κοζάνης για τη μεταφορά των μαθητών στα σχολεία, αν και ο αριθμός των μεταφερομένων μαθητών παραμένει ίδιος με πέρυσι.  Τα χρήματα που διατίθενται φέτος από τον κρατικό κορβανά για τη μεταφορά των περίπου 2.000 μαθητών των δύο βαθμίδων της εκπαίδευσης ανέρχονται μόλις σε 3.800.000 ευρώ έναντι των 4.650.000 ευρώ που ήταν πέρυσι. Για τη μεταφορά των περίπου 2.000 μαθητών στο νομό Κοζάνης μισθώνονται περί τα 30 λεωφορεία και 40 ταξί.

Από: http://ai-vres.blogspot.com/2010/09/blog-post_3364.html

Μα πού μεταφέρονται τα παιδιά? τα ευρώ? η λογική? Γιατί δεν μεταφέρονται οι δάσκαλοι? τα σχολεία?

Μπροστά στη συνταγματική κρίση

του Δημήτρη Μπελαντή
από το δρόμο τής Αριστεράς, 13 Σεπτεμβρίου 2010
Αναρτήθηκε απο : http://radicaldesire.blogspot.com/

Οι διαδοχικές δέσμες μέτρων κάτω από την κυριαρχία της τρόικας, των Ε.Ε.-ΔΝΤ και της ελληνικής αστικής τάξης έχουν θέσει σε δοκιμασία τη συνοχή του ίδιου του ελληνικού (αστικού) ισχύοντος Συντάγματος.

H ίδια η αρχή του κοινωνικού κράτους και τα συναφή με αυτήν κοινωνικά δικαιώματα (το δικαίωμα στην εργασία, τη σύνταξη και την κοινωνική ασφάλιση, σε έναν αξιοπρεπή μισθό, στη συλλογική διαπραγμάτευση και στη συνδικαλιστική ελευθερία κ.λπ.) συχνά παραβιάζονταν, ώς τώρα, μπρος σε ένα δυσμενή για τη μισθωτή εργασία κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό δύναμης, κατά την περίοδο κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού (ιδίως τα τελευταία 20 χρόνια). Κλασικό παράδειγμα η πάγια κήρυξη των απεργιών από τους δικαστικούς μηχανισμούς, ως παράνομων και καταχρηστικών.

Είναι, όμως, η πρώτη φορά όπου, ρητά, διακηρύσσεται ότι το λογιστικό συμφέρον της χώρας για την κάλυψη των δανειακών της αναγκών και ακόμη περαιτέρω το γυμνό επιχειρηματικό συμφέρον υπό τη δήθεν μορφή της «ανταγωνιστικότητας», με λίγα λόγια, το συνολικό και το μερικό καπιταλιστικό συμφέρον, έχουν πλήρες νομικό και συνταγματικό προβάδισμα έως και στο βαθμό της ουσιαστικής αναστολής των κοινωνικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.

Η επιλογή αυτή, η οποία αντιστοιχεί σε μια μείζονα οικονομική αλλά και πολιτική κρίση, σηματοδοτεί μια ριζική άμβλυνση της συνοχής του ελληνικού Συντάγματος και της κανονιστικής/ρυθμιστικής του δύναμης.

Οι «πατέρες» του ελληνικού Συντάγματος το 1975 (η τότε πλειοψηφία της Ν.Δ. αλλά και με τη συναίνεση της μειοψηφίας) πραγματοποίησαν έναν, ιστορικού χαρακτήρα, κοινωνικό συμβιβασμό. Αποδέχθηκαν κάτω και από την πίεση του μεταπολιτευτικού συσχετισμού δύναμης και της πτώσης της χούντας, την ύπαρξη και λειτουργία κοινωνικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Με δυο, όμως, επιφυλάξεις: από τη μια πλευρά, η υλοποίηση των κοινωνικών δικαιωμάτων πέρα από το επίπεδο του απλού ευχολογίου θα εξαρτάτο από τον πολιτικό συσχετισμό δύναμης και ιδίως από την εκάστοτε κυβερνητική-πλειοψηφική βούληση. Από την άλλη πλευρά, η ίδια η αναίρεση των κατακτημένων κοινωνικών δικαιωμάτων θα μπορούσε να υλοποιηθεί, αν ερχόταν στην εξουσία ένας συνασπισμός πιο «φιλελεύθερος»/ φιλοεπιχειρηματικός από τον «σοσιαλμανή» κοινωνικό συνασπισμό του 1975.

Με λίγα λόγια, αυτό που εδραιώθηκε το 1975 ήταν ένας κοινωνικοπολιτικός συμβιβασμός όχι μόνιμος αλλά ταλαντευόμενος/κυμαινόμενος και υπό αναίρεση. Με τη γλώσσα της θεωρίας του συνταγματικού δικαίου και μάλιστα ενός «διαπρεπούς και διαβόητου» εκπροσώπου της, του Καρλ Σμιτ, ένας αναβλητικός συμβιβασμός.

Η ριζική ανατροπή του κοινωνικού συμβιβασμού του 1975 θέτει σοβαρά προβλήματα όχι μόνο στο πώς, στον τρόπο, αλλά και στο αν, στην υπόσταση της Γ’ ελληνικής αστικής δημοκρατίας.

Είναι βάσιμη η σκέψη ότι η μόνη πραγματικά περίοδος λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στη Δύση γενικότερα, συνυπήρξε αναγκαστικά με το συμβιβασμό του κεϋνσιανού/σοσιαλδημοκρατικού κράτους πρόνοιας.

Η τόσο ριζική απομάκρυνση από τις αρχές του -προοπτική λ.χ. κατάργησης της δημόσιας σύνταξης, κατάργηση της ισχύος της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης ως κατώτατου ορίου κ.λπ.- θέτει ένα σαφές ανελαστικό όριο στη δυνατότητα των λαϊκών τάξεων τόσο να αναπαραχθούν υλικά ικανοποιητικά, αλλά και να διαμεσολαβηθούν στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, εν τέλει.

Σε συνδυασμό και με άλλες διατάξεις που μεταφέρουν στην τρόικα και στον υπουργό Οικονομικών το σύνολο των αρμοδιοτήτων του οικονομικού και κοινωνικού Συντάγματος χωρίς προσδιορισμό και όριο των σχετικών εξουσιοδοτήσεων μπορούμε ήδη να μιλήσουμε για την εμβρυακή μορφή μιας έμμεσης «κοινοβουλευτικής δικτατορίας».

* Ο Δημήτρης Μπελαντής είναι διδάκτωρ Νομικής.


Επαλήθευση:


Επίσης :

Τη σχέση του ελληνικού πολιτισμού διαχρονικά με τη δημοκρατία και την κοινωνία εξέτασε η εκπομπή ῾῾Ανιχνεύσεις῾  (15 Σεπτεμβρίου) με προσκεκλημένο τον καθηγητή και πρώην πρύτανη του Πάντειου Πανεπιστημίου κ. Γιώργο Κοντογιώργη.
Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν με την ευκαιρία της επετείου των 2500 χρόνων απο τη Μάχη του Μαραθώνα, είδαμε πως, εν ονόματι μιας ιδιόρρυθμης δημοκρατίας που βιώνουμε τα τελευταία αρκετά χρόνια, το κράτος έχει απομονώσει την κοινωνία απο το γίγνεσθαι, καπηλεύεται με τις ομάδες που επιθυμεί τον οικονομικό πλούτο και ελέγχει τη λειτουργία των θεσμών.
Το γεγονός αποτελεί μείζον πρόβλημα όχι μόνο διότι διαστρεβλώνει την έννοια της δημοκρατίας στη χώρα (κάτι που ενδεχομένως ελάχιστους να ενδιαφέρει) αλλά και διότι δεν της επιτρέπει να αναπτυχθεί ορθολογικά. Είναι ένας απο τους σημαντικότερους λόγους που μας οδήγησαν στη σημερινή κρίση.


Ανιχνεύσεις: Ελλάδα,Δημοκρατία και Κοινωνία: απο τη μάχη του Μαραθώνα from Αντίφωνο on Vimeo.

Αναδιάρθρωση χρέους ?

Υπέρ της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους ο Π. Στάινμπρουκ
Πηγή : ANA, 13/09/2010
 

Στο χορό των προγνώσεων για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας μπαίνει και ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. Σε συνέντευξη προς το Der Spiegel ο Πέερ Στάινμπρουκ ζητά αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους.

O σοσιαλδημοκράτης πρώην υπουργός προβαίνει στην εκτίμηση ότι «η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ορθοποδήσει χωρίς αναδιάρθρωση των δανείων της. Θα ήταν σοβαρό λάθος, λαμβάνοντας υπόψη τα συμφέροντα ορισμένων τραπεζών, να αναβάλλεται διαρκώς και εις βάρος των φορολογουμένων το αναπόφευκτο», επισημαίνει ο Πέερ Στάινμπρουκ και διευκρινίζει ότι «δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να απαλλάξουν τη χώρα οι πιστωτές από ένα μέρος των χρεών της, παρατείνοντας το χρόνο αποπληρωμής, χαρίζοντας τα τοκοχρεωλύσια ή – όπως είναι ο τεχνικός όρος – εφαρμόζοντας ένα ‘haircut’».

Κριτική στην Μέρκελ

Ο Στάινμπρουκ επέκρινε την καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ για τη διστακτικότητά της κατά τη διάρκεια της ευρωκρίσης: «Κατα την κρίσιμη φάση της ελληνικής κρίσης και της ευρωκρίσης η γερμανική κυβέρνηση δεν κατέστησε επαρκώς σαφές ότι το ευρώ δεν αποτελεί απλώς ένα νόμισμα, αλλά ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Επέτρεψε να ανέβουν οι εθνικιστικοί-σοβινιστικοί τόνοι. Αυτό ήταν εκρηκτικά επικίνδυνο», λέει χαρακτηριστικά ο Γερμανός πρώην υπουργός Οικονομικών.

Στο ερώτημα εάν η ευρωκρίση οφείλεται στους κερδοσκόπους, ο Πέερ Στάινμπρουκ απαντά ότι «για την ελληνική κρίση ευθύνονται οι κυβερνήσεις» και διευκρινίζει: «Οι μεν (σ.σ. οι ελληνικές) επειδή υπερχρεώθηκαν και εξαπάτησαν και οι δε (σ.σ. οι ευρωπαϊκές), επειδή παρέβλεπαν για πολύ καιρό τα «κόλπα» που γίνονταν. Σ’ αυτή την τελευταία παρατήρηση συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου», επισήμανε ο πρώην υπουργός.

ΑΡΚΕΤΑ ΜΑΣ “ΓΔΑΡΑΤΕ” ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ

«ΑΡΚΕΤΑ ΜΑΣ “ΓΔΑΡΑΤΕ” ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ, ΤΩΡΑ ΠΛΗΡΩΣΤΕ!» ...: "by Amynias
Αδύνατον να χωνέψουν οι Ευρωπαίοι το ηχηρό πολιτικό χαστούκι που έφαγαν η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. από τη νεοεκλεγείσα δεξιά κυβέρνηση της Ουγγαρίας..."

Όλο το γνωστό Σύμπαν σε ένα ταξίδι έξι λεπτών από το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας

Όλο το γνωστό Σύμπαν σε ένα ταξίδι έξι λεπτών από το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας

ΠΛΟΗΓΟΙ : ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΡΩΓΜΕΣ

Οι προνομιούχοι (?) του Οικονομίας
Πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=202127

Η περικοπή επιδομάτων και δώρων δεν ισχύει για όλους τους δημόσιους υπαλλήλους! Από το «μαχαίρι» εξαιρέθηκαν 150 υπάλληλοι, ναυτικό προσωπικό της πλοηγικής υπηρεσίας του υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας με τροπολογία που πέρασε στη Βουλή η πρώην υπουργός Οικονομίας Λ. Κατσέλη και υπέγραψε και ο υπουργός Γ.Παπακωνσταντίνου.

Κάτοικοι Ελασσόνας: Καλύτερα άνεργοι παρά λιγνιτωρύχοι

Πηγή: http://www.capital.gr/News.asp?id=1042745

Με... «σταλινικά» ποσοστά, απαντούν όχι στην αξιοποίηση των ανεκμετάλλευτων κοιτασμάτων λιγνίτη στην Ελασσόνα, οι κάτοικοι της περιοχής. Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε μεταξύ των κατοίκων της περιοχής, τόσο στο χωριό Δομένικο όπου έχει εντοπιστεί το μεγαλύτερο μέρος των κοιτασμάτων, όσο και στην ευρύτερη περιοχή του νομού Λάρισας, το 86,6% απαντά όχι στην προοπτική δημιουργίας εργοστασίου καύσης λιγνίτη ή ορυχείου εξόρυξης λιγνίτη. Όσο για το 13,4% που δηλώνει ότι επιθυμεί την αξιοποίηση των κοιτασμάτων, αιτιολογεί την απάντησή του λέγοντας ότι θα βοηθούσε οικονομικά την περιοχή και τους κατοίκους

"Αυτο"διοίκηση ή Αποκεντρωμένη Κρατική Διοίκηση

Καλλικράτης 2010 :

Η θεσμική ολοκλήρωση μιας χρονίζουσας διοικητικής μεταρρύθμισης

Αναρτήθηκε 1/5/2010 στο http://www.pokethe.gr/ από: Κουταλάς Γ., Τρυψανης Θ., Μήλιος Χρ.

Μετά από μια σειρά μεταβατικές καταστάσεις η ιστορία με τους Δήμους περνά στην τελική της φάση. Όλη η μεταπολιτευτική φιλολογία για διοικητική αποκέντρωση, περιφερειακή οργάνωση κλπ., στο θεσμικό της τουλάχιστον μέρος, ολοκληρώνεται. Κλείνει ένας κύκλος πολιτικών αναφορών που στην αφετηρία του φαίνεται να είχε άλλο νόημα κι άλλες στοχεύσεις...

...Οι Δήμοι παρ’ όλη την ενσωμάτωσή τους στη Δημόσια Διοίκηση παραμένουν πολιτικοί θεσμοί με διευρυμένο αντικείμενο και αυξημένη πολιτική σημασία που μπορεί, υπό όρους να υπερβεί και τα τοπικά πλαίσια. 

Πέραν αυτού είναι θεσμοί άμεσα προσβάσιμοι ανοιχτοί σε παρεμβάσεις στο πολιτικό επίπεδο και σε όλο το φάσμα των νέων αρμοδιοτήτων τους. Οι νέες συνενώσεις αντικειμενικά τους προσδίδουν μεγαλύτερη πολιτική βαρύτητα, αναβαθμίζουν το κύρος και την σημασία τους στη Δημόσια ζωή. Τους μετατρέπουν σε σημαντικό κρίκο της όλης κρατικής διοίκησης και της ασκούμενης κρατικής πολιτικής.

Μια επιστροφή σε συνθήκες αυτονομίας είναι πολύ δύσκολο (σχεδόν αδύνατο) να γίνει, όπως το θέτουν με άρθρα τους διάφοροι επώνυμοι. Το ζήτημα θα πρέπει να ειδωθεί με δεδομένες τις νέες συνθήκες.

Η κοινοβουλευτικοποίηση του θεσμού είναι από τα αρνητικά στοιχεία της νέας περιόδου όπως και η δικομματική, κατά βάσιν, μονοπώληση των Δημάρχων. Αλλά και με τις σημερινές συνθήκες αυτά λίγο-πολύ ίσχυαν ως ένα βαθμό ιδιαίτερα στους μεγάλους Δήμους.

Το θέμα θα κριθεί μέσα στο πλαίσιο των γενικών πολιτικών ανακατατάξεων που είναι σε εξέλιξη και τις νέες πολιτικές κατευθύνσεις που θα υπάρξουν (αν θα υπάρξουν) σε ότι αφορά γενικά το Κράτος, την αποκεντρωμένη του οργάνωση και την δημοκρατική λειτουργία των θεσμών.

συνέχεια ....

Κυβέρνηση Παπακωνσταντίνου -Νταλάρα ...ας ευθυμήσουμε λιγάκι

Από τον Μάη στο Σεπτέμβρη

Απαγόρευση του καπνίσματος :

Η νέα βαρβαρότητα των αμερικανιζόντων, αποστειρωμένων βουτυροπαίδων

Προς (αντι) παθητικούς (αντι)καπνιστές  ανάρτησης ανακαίνισις:

η παραπάνω εικόνα και οι μετρήσεις (http://kepe.air-quality.gr/xartis.html) των ρύπων αφορούν την δημόσια υγεία στον Ν.Κοζάνης-παρόμοια εικόνα και στις μεγαλουπόλεις- όπου συν τοις άλλοις, ένα βρέφος, πριν λίγο καιρό, έχασε κα Ξενογιαννακοπούλου τη μικρή,  άκαπνη ζωή του απο αφυδάτωση, περιφερόμενο στα Νοσοκομεία της Μακεδονίας, λόγω έλλειψης παιδιάτρων.

Όσο για τον Γκιώνη, θα μπορούσε να αντικαταστήσει τους φίλους καπνιστές με μη καπνίζοντες, προκειμένου να διασώσει τη μοσχοβολιστή μονομέρεια των ρούχων του και την καθαρότητα του δικαιώματός του.

Δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε την εικόνα εξευτελισμού των καπνιστών, στα πεζοδρόμια υπηρεσιών, γραφείων, καφενείων, όπου, ωσάν εξαρτημένοι, άρρωστοι αλητήριοι, καπνίζουν ως αυτοσκοπό, χωρίς απόλαυση, διότι αυτό αξίζει σε όσους  αντιστεκόμενοι συνεχίζουν να αυτοδιατίθενται : πρέπει να ευτελιστούν για να καμφθούν. Δεν υπάρχει χώρος γι'αυτούς στην πολιτισμένη κοινωνία, τους αφαιρείται το δικαίωμα της στεγασμένης συναναστροφής.

Ενδιαφέρουσα η σχετική συζήτηση και το βιντεάκι στο : http://taxalia.blogspot.com/2010/09/blog-post_7936.html

Ζωτικός χώρος αντί Ανταγωνισμού

Έρευνα ανατρέπει τις βασικές αρχές του Δαρβίνου

Ο Δαρβίνος μπορεί να έκανε λάθος θεωρώντας ότι ο ανταγωνισμός ήταν η κινητήρια δύναμη της εξέλιξης, περιγράφοντας ένα κόσμο στον οποίο οι οργανισμοί μάχονται για την κυριαρχία και μόνο ο ισχυρότερος επιβιώνει.

Νέα έρευνα έρχεται να προσθέσει νέα στοιχεία, εισάγοντας την έννοια του «ζωτικού χώρου», αντί του ανταγωνισμού, ως σημαντικότερη αιτία της εξέλιξης. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από ομάδα ερευνητών στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ της Βρετανίας, με τη χρήση απολιθωμάτων για τη μελέτη των εξελικτικών τάσεων των ειδών για περισσότερα από 400 εκατομμύρια χρόνια.

Εστιάζοντας στα ζώα της στεριάς – αμφίβια, ερπετά, θηλαστικά και πουλιά – οι επιστήμονες έδειξαν ότι ο βαθμός βιοποικιλότητας συνέπιπτε με τη διαθεσιμότητα «ζωτικού χώρου» στο πέρασμα του χρόνου. Ο «ζωτικός χώρος» αναφέρεται στις ειδικές συνθήκες που απαιτούνται για την ανάπτυξη ενός οργανισμού, και περιλαμβάνουν παράγοντες όπως η διαθεσιμότητα τροφής και το ευνοϊκό κλιματολογικό περιβάλλον.

Η νέα μελέτη διατείνεται ότι οι μεγάλες εξελικτικές αλλαγές συμβαίνουν όταν τα ζώα μετακινούνται σε μεγάλες, άδειες περιοχές ζωτικού χώρου, που δεν καταλαμβάνονται από άλλα ζώα. Για παράδειγμα, όταν τα πουλιά ανέπτυξαν την ικανότητα να πετούν, άνοιξαν πολλές νέες δυνατότητες που δεν υπήρχαν για τα υπόλοιπα ζώα, δίνοντας στα πουλιά νέο ζωτικό χώρο και ξεκινώντας μια νέα εξελικτική πορεία.

Παρόμοια, η εξαφάνιση των δεινοσαύρων άφησε πίσω της μεγάλες περιοχές ζωτικού χώρου που εκμεταλλεύτηκαν τα θηλαστικά για τη δική τους εξέλιξη. Το σκεπτικό αυτό έρχεται σε αντίθεση με την ιδέα ότι ο έντονος ανταγωνισμός για φυσικές πηγές σε πυκνοκατοικημένες περιοχές είναι η κινητήρια δύναμη της εξέλιξης. «Για παράδειγμα, παρά το γεγονός ότι τα θηλαστικά ζούσαν μαζί με τους δεινοσαύρους για 60 εκατομμύρια χρόνια, δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν τα κυρίαρχα ερπετά. Όταν όμως οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν, τα θηλαστικά κατέλαβαν γρήγορα τους άδειους πλέον χώρους με αποτέλεσμα σήμερα να κυριαρχούν στον κόσμο», σημείωσε ο Μάικ Μπέντον, μέλος της επιστημονικής ομάδας που διατύπωσε τη νέα θεωρία.

http://www.kathimerini.gr/ , πληροφορίες: BBC

Σύνοψις , Αύγουστος 2010

Η ανάπτυξη της καταστροφής

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ

Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν γίνει τόσες αλλαγές στον πλανήτη μας που άλλαξαν ριζικά τις συνθήκες της ανθρώπινης ζωής.

Η παγκοσμιοποίηση του αρπαχτικού μαφιόζικου κεφαλαίου επικράτησε παντού και επέβαλε δύο θανατηφόρες καταστροφές. Η μία αφορά το περιβάλλον και η άλλη την εργασία. Οι άνεργοι σήμερα στην Ευρώπη υπολογίζονται σε ογδόντα εκατομμύρια και με προοπτική να φτάσουν στα εκατό τα αμέσως επόμενα χρόνια. Η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι συγκρίσιμη με πυρηνική καταστροφή. Και μόνο μικρές μειονότητες έχουν συνείδηση αυτής της πραγματικότητας. Η πλειοψηφία δεν έχει πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες που αφορούν μόνο τους ψαγμένους. Τα ΜΜΕ, κυρίως τα τηλεοπτικά, είναι η μαζική συσκότιση της πληροφορίας που αντικαθίσταται από την επικοινωνία και τη χυδαία διασκέδαση.

Περίπου 200 πολυεθνικές ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία σε όλους τους τομείς, με τζίρο μεγαλύτερο από το Εθνικό Ακαθάριστο Προϊόν πολλών χωρών. Π.χ., η General Motor είναι πλουσιότερη από τη Δανία. Η Ford είναι πιο ισχυρή οικονομικά από τη Νοτιοαφρικανική Ενωση και η οικονομική δύναμη της Toyota είναι πιο μεγάλη από την πλουσιότερη χώρα του κόσμου· τη Νορβηγία. Και σαν μέσο σύγκρισης ας δούμε δύο αριθμούς. Η μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια που δόθηκε ποτέ σε χώρα ήταν στο Μεξικό και έφτανε στο αστρονομικό ποσό των 50 δισ. δολαρίων. Οι τρεις μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρείες των ΗΠΑ ελέγχουν 500 δισ. δολάρια.

Μια πολυεθνική σήμερα μπορεί να έχει δεκάδες χιλιάδες απασχολούμενους σε όλο τον κόσμο και να είναι αόρατη. Μπορεί να έχει τα γραφεία της στην Ελβετία, εργοστάσια παραγωγής εξαρτημάτων στην Πολωνία, μονάδες συναρμολόγησης στη Λιθουανία και το φινίρισμα να γίνεται στην Ταϊλάνδη. Και όπου μια μονάδα παραγωγής έχει προβλήματα, την παίρνει και την πάει σε άλλη χώρα. Μπορεί να επιβάλλει όποιο καθεστώς εργασίας θέλει, καταστρατηγώντας ακόμα και αυτούς τους άθλιους νόμους των χωρών ευκαιρίας. Στην ουσία αυτές νομοθετούν και επιβάλλουν κυβερνήσεις σε συνεργασία με τα ΜΜΕ που ελέγχουν και χειραγωγούν συνειδήσεις και τις κατευθύνουν εκεί όπου θέλουν.

Ο Ραμονέ βρίσκει σε αυτόν τον καπιταλισμό του καζίνου, τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά: Παγκόσμιος, Διαρκής, Αμεσος και Αϋλος. Αυτό αποτελεί ένα σύστημα και το ονομάζει ΠΔΑΑ. Αυτά τα χαρακτηριστικά τα έχει μόνο ο Θεός. Δηλαδή διαμορφώνεται μια παγκόσμια υπερεξουσία που έχει επί γης τη μεταφυσική δύναμη του ίδιου του Θεού. Και αυτό φαίνεται καθαρά στους πολέμους που κάνει και στη φτώχεια που δημιουργεί.

Μόνο στην Ευρώπη έχουμε περίπου 60 εκατομμύρια φτωχούς. Ο μισός πληθυσμός του πλανήτη, δηλαδή ο ένας στους δύο, ζει με λιγότερο από 1,50 ευρώ την ημέρα. Και 1 εκατομμύριο άνθρωποι με λιγότερο από 0,50 ευρώ την ημέρα.

Ο καθημερινός βομβαρδισμός της πρώην Γιουγκοσλαβίας στοίχιζε περίπου 60 εκατομμύρια ευρώ. Με αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να είχαν τραφεί γύρω στα 80 εκατομμύρια άνθρωποι. Αυτός είναι ο κόσμος που ζούμε και το δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα. Και μια που το έφερε η κουβέντα: ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας εγκαινίασε ένα καινούργιο δόγμα πολέμου. Μηδέν απώλειες για τους επιτιθέμενους, εκατόμβες θυμάτων από αυτούς που δέχονται την επίθεση. Οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ δεν είχαν ούτε έναν νεκρό. Οι Σέρβοι είχαν δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και ολόκληρη η υποδομή της χώρας καταστράφηκε. Η Σερβία βρέθηκε δύο δεκαετίες πίσω. Και ας μη θυμηθούμε εδώ και τους Ελληνες υποστηρικτές αυτής της σφαγής. Στο όνομα βέβαια του ευρωπαϊσμού, χαιρέτισαν αυτή τη σύγχρονη Γκουέρνικα και χρησιμοποίησαν την τυραννία του Μιλόσεβιτς ως άλλοθι για το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας.

Στους 50 πιο σημαντικούς ανθρώπους που επηρεάζουν την τύχη του πλανήτη δεν υπάρχει ούτε ένας πολιτικός, συγγραφέας, μουσικός, σκηνοθέτης, επιστήμονας. Είναι δισεκατομμυριούχοι του αρπαχτικού κεφαλαίου με επικεφαλής τον Μπιλ Γκέιτς της Μικροσόφτ. Αυτοί πια κυβερνούν τον κόσμο. Και ο αντικαπιταλισμός σήμερα έχει χάσει την παλιά του ανατρεπτική δύναμη. Είναι πια μια στοιχειώδης προϋπόθεση για επιβίωση.

perkor29@gmail.com , Πηγή: Ελευθεροτυπία - 21/08/2010

ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ: ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ Ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ;

«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ» Ή ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ;
ΤΗΣ ΦΛΩΡΑΣ ΠΑΠΑΔΕΔΕ*

Tι συνιστά η παραγωγή κι ο εφοδιασμός μιας χώρας με ηλεκτρική ενέργεια; Κάλυψη μιας βασικής κοινωνικής ανάγκης, αφού κανείς σήμερα δεν μπορεί να δουλέψει και να ζήσει χωρίς ρεύμα; Ή «αφάγωτη πίτα 10 δις €», «χοντρό φιλέτο» για κρατικοδίαιτους «επενδυτές» και «ισχυρό μαγνήτη» για ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα;

Οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις του κεφαλαίου (Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ), ξένοι και ντόπιοι επιχειρηματικοί όμιλοι, κυβερνητικοί και «αντιπολιτευόμενοι» δοσίλογοι, απαντούν φυσικά το δεύτερο. Ακριβώς αυτή την αντίληψη ονόμασαν πριν 20 χρόνια «απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας» και την υλοποιούν στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία.

Η «απελευθέρωση» στην Ελλάδα ούτε «καθυστέρησε», ούτε «στράβωσε». Το αποδεικνύουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και το ύψος του δημόσιου χρέους! Οι «βίαιες αλλαγές» που στον κλάδο της ηλεκτρικής ενέργειας ξεκίνησαν ήδη από το 1999, αποτέλεσαν το όχημα για μια τεράστια μεταφορά δημοσίων πόρων προς το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, που στο τέλος του «απελευθερωμένου» δρόμου των ιδιωτικοποιήσεων βρίσκεται περισσότερο κρατικοδίαιτο και παρασιτικό από ποτέ.

Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΤΥΩΝ

Η παράδοση της διαχείρισης του Συστήματος Μεταφοράς στα ιδιωτικά συμφέροντα πραγματοποιήθηκε το 2001. Το Δίκτυο Μεταφοράς που χτίστηκε με τα χρήματα του ελληνικού λαού και τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων στη ΔΕΗ, παραδόθηκε στην εταιρεία ΔΕΣΜΗΕ Α.Ε. για να μπορούν να κάνουν χρήση οι ιδιώτες «επενδυτές». Μέχρι το 2010, η ΔΕΗ πλήρωσε 1,17 δις € για τέλη χρήσης του Συστήματος που παραμένει «στην κυριότητά της»! Τα χρήματα αυτά, πληρωμένα από τον ελληνικό λαό, «αξιοποιήθηκαν» από το ΔΕΣΜΗΕ για επιδοτήσεις, αποζημιώσεις και λοιπές διευκολύνσεις των ιδιωτών «επενδυτών»!!

Προχωρώντας στον ήδη ανοιγμένο δρόμο, το κεφάλαιο ζητά και το επόμενο βήμα: εκτός από τη διαχείριση, να τεθεί και η ιδιοκτησία των δικτύων στη διάθεση της «αγοράς», για να κερδοσκοπήσουν και να την απομυζήσουν. Στη νέα δομή των λογαριασμών αντανακλάται η μορφή που ετοιμάζεται να δώσει η «απελευθερωμένη» αγορά στη ΔΕΗ και οι χρεώσεις που θα προσθέσει στα οικιακά τιμολόγια. Κάθε εταιρεία Παραγωγής, Μεταφοράς, Διανομής και Προμήθειας θα χρεώνει τη δική της τιμή, το δικό της πάγιο και τη δική της αύξηση «ανάλογα με το κόστος λειτουργίας και συντήρησης, τις αποσβέσεις και το εύλογο κέρδος».

Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Το 2003, απαγορεύτηκε νομοθετικά στη ΔΕΗ να κατασκευάσει νέες μονάδες για να «ανοίξει χώρος» στους ιδιώτες. Από το 2004, σύμφωνα με τις επίσημες μελέτες του ΔΕΣΜΗΕ η χώρα βρίσκεται συνεχώς στα όρια του μπλακ-άουτ. Αυτό ήταν το «ευνοϊκό επενδυτικό κλίμα» που απαιτούσαν οι ιδιώτες «επενδυτές» για να εκβιάζουν για αυξήσεις, επιδοτήσεις, εγγυήσεις, κ.ο.κ. Όπερ και εγένετο. Την επένδυση και για τις τρεις «ιδιωτικές μονάδες» κατέβαλε στην ουσία το ελληνικό δημόσιο:

1) Η Μονάδα του Ομίλου Μυτιληναίου αδειοδοτήθηκε ως Σταθμός Συμπαραγωγής, εντάχθηκε στον αναπτυξιακό νόμο κι έλαβε αδρή κρατική επιδότηση. Αντί να ηλεκτροδοτεί το δικό της ηλεκτροβόρο εργοστάσιο (ΑτΕ, πρώην ΠΕΣΙΝΕ), αγοράζει από τη ΔΕΗ φθηνά (40,50 €/MWh) και της πουλά ακριβά στο Χρηματιστήριο Ενέργειας.

2) Η Ενεργειακή Θεσσαλονίκης, η Μονάδα της Elpedison, κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου από τα τότε κρατικά ΕΛΠΕ, μετά παραδόθηκε μαζί τους στο Λάτση και εν συνεχεία στην Edison.

3) Η Μονάδα της Ήρων Θερμοηλεκτρική, που πλέον ανήκει κατά 51% στη Γαλλική GdF-Suez χρηματοδοτήθηκε απευθείας από τη ΔΕΗ: από το 2003, η επιχείρηση του κου Μπόμπολα νοίκιαζε τους αεριοστροβίλους της στη ΔΕΗ έναντι 445 €/MWh!!! Η ΔΕΗ τότε πουλούσε 71,27 €/MWh. Η ενοικίαση αιτιολογήθηκε ως απαραίτητη για την ευστάθεια του συστήματος. Ήταν η μονάδα που προκάλεσε το μπλακ άουτ τον Ιούλη του 2004…

Μέχρι το 2010, η ΔΕΗ δαπάνησε για αναγκαστική αγορά ρεύματος από τους παραπάνω «ανταγωνιστές» 1,82 δις €. Τον Ιούνιο, η κυβέρνηση που περικόπτει μισθούς και συντάξεις, αύξησε την επιδότηση των ιδιωτικών μονάδων από 35.000 σε 100.000 ευρώ ανά εγκατεστημένο μεγαβάτ κατ’ έτος. Γιατί έτσι «επενδύουν» οι ιδιώτες!!!

Πατώντας στο στρωμένο έδαφος, παλιοί και νέοι «παράγοντες της αγοράς» θέλουν τώρα και τις Μονάδες της ΔΕΗ. Δεν χρειάζεται «να βάλουν δραχμή», τις έχει πληρώσει ο ελληνικός λαός και λειτουργούν με εγχώριο φθηνό καύσιμο. Πολλές παραλλαγές του ξεπουλήματος κυκλοφορούν: Πώληση του 40% των μονάδων, πώληση του 40% της παραγόμενης λιγνιτικής κι υδροηλεκτρικής ισχύος σε τιμή κόστους στους «ανταγωνιστές», κ.ο.κ. Η τρόικα και οι συνεργάτες της ετοιμάζουν συνειδητά μια ακόμα κοινωνική καταστροφή. Επενδύσεις κι εγκαταστάσεις δισεκατομμυρίων, μεγάλο τμήμα του φυσικού πλούτου της χώρας παραδίνεται στα αρπακτικά της αγοράς με ένα μόνο στόχο: να κερδοσκοπήσουν ληστεύοντας κι απαξιώνοντάς τα.

Η «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ» ΤΩΝ ΤΙΜΟΛΟΓΙΩΝ

Στην Ελλάδα, το παραμύθι της «καλής απελευθέρωσης» που σκοτώνει τον «κρατικό μπαμπούλα» και φέρνει «οφέλη» στο λαό, ξέμεινε από «οφέλη» πριν σκοτώσει το «μπαμπούλα». Τρόικα, κυβέρνηση, «επιχειρηματίες» και λοιποί συνοδοιπόροι, αναλύουν καθημερινά ότι για μια «καλή απελευθέρωση» δεν αρκεί να διαμελιστεί η ΔΕΗ, να πωληθούν μονάδες, να χαρίζεται στους ιδιώτες παραγωγή, να τους προαγοράζει το κράτος την ισχύ, κ.ο.κ. Πρέπει να αυξηθούν και τα οικιακά τιμολόγια από 40% ως 110%! Γιατί μέχρι σήμερα, εξαιτίας «λανθασμένης κοινωνικής πολιτικής», αυξήθηκαν μόνο κατά 48%!! Ο ελληνικός λαός με το «κουρεμένο» του εισόδημα καλείται να δώσει εκτός από την περιουσία του και νέο πανωπροίκι στις «απελευθερωμένες» ορέξεις του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου.

ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΣΕ Η «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ»

Δεν γνωρίζουμε πόσα εισέπραξαν οι «επενδυτές» από κίνητρα και άλλες επιδοτήσεις. Γνωρίζουμε όμως πόσα εισέπραξε το δημόσιο και πόσα πλήρωσε για την «απελευθέρωση» μέσω της ΔΕΗ. Συγκεκριμένα, την 9ετία 2001-2009, το ελληνικό δημόσιο εισέπραξε από την πώληση του 49% της ΔΕΗ κι από τα μερίσματά του συνολικά 2,3 δις €. Την ίδια περίοδο, οι διάφορες μερίδες του κεφαλαίου εισέπραξαν από τη ΔΕΗ 10,4 δις € δημόσιου χρήματος!! 10,4 δις € μόνο από την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και τη μερική ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Δηλ. πάνω από το 3,5% του δημόσιου χρέους της χώρας ή όσο το 62% του σημερινού δημοσίου ελλείμματος! Κι ότι συνέβη στη ΔΕΗ, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι συνέβη και στον ΟΤΕ, στην ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, στον ΟΣΕ και όπου αλλού «απελευθερώθηκαν» οι αγορές.

Η υπερχρέωση της χώρας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην πολιτική των απελευθερώσεων-ιδιωτικοποιήσεων που αποτελεί εδώ και 15 χρόνια μόνιμη πηγή οικονομικής αιμορραγίας και παραγωγικής υποβάθμισης. Τώρα η τρόικα και οι ντόπιοι συνεργάτες της ετοιμάζονται, στο όνομα του χρέους που δημιούργησαν, να μετατρέψουν τη χώρα σε ένα απέραντο πεδίο απροκάλυπτης κερδοσκοπίας και ξεπουλήματος.

Έπαψαν πια να μιλούν και για «οφέλη». Ο χαρακτήρας των μέτρων δεν κρύβεται, ούτε οι συνέπειές τους για το λαό. Γι’ αυτό καταφεύγουν στην τρομοκράτηση. «Ή θα δεχτούμε την απελευθέρωση, ή θα φύγουμε από την Ε.Ε.» Και τότε λένε, μας περιμένουν χιλιάδες σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί…

Ο λαός φτωχαίνει και το βιοτικό του επίπεδο καταποντίζεται μέσα στην Ε.Ε. Το 2008 στη χώρα μας, το 37-40% των νοικοκυριών υπέφερε από ενεργειακή ένδεια (ξόδευαν το 20% του εισοδήματός τους για πετρέλαιο και ρεύμα). Τι θα γίνει μετά τα «μέτρα σταθερότητας» και τις «απελευθερώσεις»; Πόσο διαφέρουν οι συνέπειες αυτές από την επιβολή εμπάργκο;;

Όμως για το κεφάλαιο αυτές είναι οι ιδανικές συνθήκες εκμετάλλευσης και κερδοσκοπίας σε βάρος μιας ολόκληρης χώρας και του λαού της. Συνιστούν πραγματική «απελευθέρωσή» του από κάθε εργατικό δικαίωμα, από κάθε κοινωνική υποχρέωση που είχε επιβάλει με την πάλη του ο λαός μας. Γιατί το ρεύμα και το νερό, ακριβώς όπως η μόρφωση και η υγεία, είναι αγαθά πρώτης ανάγκης για το σύγχρονο άνθρωπο, αλλιώς παύει να είναι σύγχρονος.

Θα υποταχτούν οι σύγχρονοι εργαζόμενοι σε αυτόν τον παραλογισμό; Στο ζουρλομανδύα της Ε.Ε.; Το συνδικαλιστικό κίνημα, οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, όλος ο ελληνικός λαός δεν έχουν κανένα λόγο να αποδεχτούν τη θηλιά που σφίγγει το λαιμό τους. Πρέπει να πρωτοστατήσουν για την ανατροπή των «απελευθερώσεων»-ιδιωτικοποιήσεων. Μόνο έτσι μπορεί να αποδεσμευτεί ο τεράστιος αυτός κοινωνικός πλούτος από τις αρπάγες των «αγορών» και να διοχετευτεί στη στήριξη του λαϊκού εισοδήματος και στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Η αποδοχή της «απελευθέρωσης» σε οποιοδήποτε βαθμό και μορφή, θα οδηγήσει για μια ακόμη φορά τους εργαζόμενους σε σίγουρη ήττα.

Υπάρχει φιλολαϊκή λύση και το συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί και οφείλει να τη διεκδικήσει σήμερα. Να αγωνιστεί για Επανεθνικοποίηση του συνόλου της ηλεκτρικής ενέργειας σε μία 100% δημόσια επιχείρηση με αποκλειστικότητα σε Παραγωγή, Μεταφορά, Διανομή ηλεκτρικής ενέργειας. Μια ΔΕΗ αμιγώς κρατική που θα εγγυάται φθηνό ρεύμα για το λαό, στρατηγική στήριξη της εθνικής παραγωγής, αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της χώρας με σεβασμό στο περιβάλλον, θέσεις εργασίας με δικαιώματα σε χιλιάδες εργαζόμενους.

12.8.2010

*Πολιτικός Επιστήμονας - Οικονομολόγος ΜSc

Γραμματέας Συλλόγου Επιστημονικού Προσωπικού ΔΕΗ

©servianet 2005-10

ΓΕΛΟΙΟΙ ΕΡΩΤΕΣ

Απόσπασμα
Κείμενο: Θανάσης Τζιούμπας, (Περισσότερα στο http://www.ardin.gr/)
Οι φωτο προστέθηκαν απο ΑΕΡΆΚΙ , ως συνειρμικές εικόνες , παιχνίδια της μνήμης , αφόρητο αίτημα δικαίου, σε μια υπόθεση που καθόρισε μεταχουντικά την διεθνή θέση της Ελλάδας.

ΑΠΩΛΕΙΑ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΩΝ ΕΔΑΦΩΝ

1946-2000

Η επίσκεψη Νετανιάχου και οι εναγκαλισμοί με το καθεστώς Παπανδρέου τέλειωσαν και η καθεστωτική δημοσιογραφία ξεκίνησε την εργώδη εκστρατεία απαρίθμησης των «πλεονεκτημάτων» που θα επιφέρει στην υπόθεση της Ελλάδας η ισραηλινή «προστασία».

Και τι δεν ακούσαμε:  

Οι αφίξεις των Ισραηλινών τουριστών θα αυξηθούν (αλήθεια πόσοι παραπάνω από το 1,6% των συνολικών αφίξεων που υπολογίζονται σήμερα θα σώσουν τον ελληνικό τουρισμό;) Οι εμπορικές συναλλαγές θα αυξηθούν (αυξάνοντας βεβαίως και το διαρκές έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου, την στιγμή που η ιδέα του μποϋκοτάζ κερδίζει έδαφος διεθνώς).

Θα αγοράσουμε τεχνολογία από το Ισραήλ (όταν για δεκαετίες οι ιθαγενείς επενδύσεις στην έρευνα αγγίζουν αυτές της υποσαχάρειας Αφρικής και ότι απέμεινε από το γνωστικό κεφάλαιο του τόπου ψάχνει τις αγγελίες του εξωτερικού). 

Πρόσβαση στα κοιτάσματα φυσικού αερίου, όταν τα τούρκικα ερευνητικά σκάφη εργάζονται πυρετωδώς πάνω από την ελληνική υφαλοκρηπίδα (και βέβαια με την αναπαραγωγή χαρτών όπου η Γάζα και το Παλαιστινιακό κράτος ΔΕΝ έχουν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, ΑΟΖ).

Νέα όπλα θα προστεθούν στο ελληνικό οπλοστάσιο (ήταν ανάγκη να έρθει ο Νετανιάχου για να συμμετέχει το Ισραήλ με τις συλλογές καθοδήγησης βομβών spice που φωτογραφίζει ο εν εξελίξει «διεθνής» διαγωνισμός της ελληνικής αεροπορίας;) Θα υπάρξει περαιτέρω συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας (στην επόμενη φλοτίλα η Μοσάντ θα ξέρει και πόσα σφραγίσματα στα δόντια φέρει ο κάθε επιβάτης ελληνικού πλοίου).

Το ψητό βέβαια βρίσκεται στην στρατιωτική «συνεργασία». Το περιεχόμενο της: Η διάθεση στην ισραηλινή αεροπορία του χώρου που της στέρησε η ρήξη με τον Ερντογάν για να συνεχίσει τόσο την συνήθη εκπαίδευση όσο και (άπειρα πιο σημαντικό) την προετοιμασία για το νέο μακελειό στο Ιράν το οποίο ετοιμάζει η σιωνιστική κλίκα Νετανιάχου – Λίμπερμαν στα νέα επεισόδια του «πολέμου των πολιτισμών».

Η άσκηση «Ένδοξος Σπαρτιάτης» το 2008 και η άσκηση «Μίνωας» που αναγκάστηκε η Αθήνα να ακυρώσει το φετινό καλοκαίρι μετά την πειρατεία στον στολίσκο για την Γάζα, ήταν το πρελούδιο αυτής της δυσωδίας, μια νέα αεροπορική άσκηση της Ισραηλινής αεροπορίας στα… βουνά της Ηπείρου που παρουσιάζουν χρήσιμες ομοιότητες απόστασης και ανάγλυφου με το έδαφος του Ιράν, αποτελεί κατά τα φαινόμενα τη συνέχεια του αρραβώνα.

Κι όχι μόνο: Η διαδρομή των ισραηλινών αεροσκαφών διέρχεται μέσα από την επιχειρησιακή ακτίνα της 126 Σμηναρχίας Μάχης στην Κρήτη. Η σμηναρχία αυτή επιχειρεί με τα ρώσικα συστήματα S 300 PMU 1 και TOR M 1, που είναι τα ίδια συστήματα που πιθανόν αποτελούν τον κορμό της ιρανικής αεράμυνας και οι δυνατότητές τους είναι σχετικά άγνωστες στους Ισραηλινούς, αλλά και τους Αμερικανούς επιτελείς. Αν αυτά λειτουργήσουν κατά την ισραηλινή διέλευση, όπως επίμονα ζητούν τα ισραηλινά επιτελεία, τότε είναι εύλογο να υποθέσουμε ότι κρίσιμα χαρακτηριστικά τους θα καταγραφούν και υποκλαπούν από τα ισραηλινά μέσα ηλεκτρονικού πολέμου. Αν δεν έχει συμβεί βέβαια αυτό το 2008, όπου οι δικοί μας ορκιζόταν ότι τα συστήματα έμειναν κλειστά. . .

To κράτος κλέφτης και η ΔΕΗ Κλεπταποδόχος. Νόμιμα Ναι. Ηθικά;

Aνοιχτή επιστολή στην Υπουργό ΠΕΚΑ κ. Τίνα Μπιρμπίλη - του Γκουντιού Β. Ιωάννη, Η/γου & Μ/γου Μηχανικού ΤΕ

"Κυρία υπουργέ,

Πριν από μερικά χρόνια, σε κάποιο θερινό τμήμα της Βουλής των Ελλήνων, παρουσία δύο - τριών βουλευτών και ενός υπουργού (ως συνήθως), με μια τροπολογία (απʼ αυτές τις γνωστές), πιθανότατα βράδυ (τότε γίνονται αυτές οι δουλειές), ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΚΕ ΚΛΟΠΗ (νόμιμη).

Το κράτος, με πρόσχημα τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας και το πλούσιο σε άνθρακα υπέδαφος της περιοχής, δια της τροπολογίας, απαλλοτρίωσε (με την αντιεξουσιαστική έννοια του όρου) όλη την έκταση του ενεργειακού λεκανοπεδίου της περιοχής μας.

Και σαν καλός κλέφτης είχε συνεννοηθεί με τον κλεπταποδόχο, για να παραδώσει τη λεία του.

Η ΔΕΗ, σαν καλός κλεπταποδόχος και ως έτοιμη από παλιά, είχε τον τρόπο αφομοίωσης και εξαφάνισης των ιχνών του προϊόντος εγκλήματος.

Ως εταιρεία Α.Ε. μετοχοποίησε την νέα ακίνητη περιουσία της και αύξησε έτσι την αξία της μετοχής της και κατά συνέπεια και την περιουσία των μετόχων της.

Έτσι ολοκληρώθηκε η ΔΩΡΕΑΝ μεταβίβαση του μισού νομού από τους φυσικούς ιδιοκτήτες του, σε μια ανώνυμη εταιρία η οποία ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ανήκει κατά πλειοψηφία στο δημόσιο, με μεσάζοντα τη Βουλή των Ελλήνων.

Δυστυχώς, οι αντιρρήσεις των «ιθαγενών» δεν εισακούστηκαν και το έγκλημα συντελέστηκε.

Νομότυπα, αλλά καθόλου ηθικά.

Η ΔΕΗ, ως επικυρίαρχος της περιοχής, λειτουργεί πλέον με τη λογική του απόλυτου άρχοντα. Του φεουδάρχη. Του τσιφλικά.

Η αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος της γης και των νερών σε συνδυασμό με την παροχή παχυλού μισθού και προνομίων στους εργαζόμενους ώθησε μια γενιά ανθρώπων σε μονοσήμαντο, μονοθεματικό, προσγειωμένο και για τους περισσότερους απατηλό πλέον «όνειρο». Την πρόσληψη στη ΔΕΗ. Τοποθέτησε σε μια ολόκληρη γενιά παρωπίδες και ταυτόχρονα καθήλωσε την διάθεση των νέων για άλλες πρωτοβουλίες και άλλες εργασιακές προοπτικές.

Η σίγουρη και με καλές αποδοχές εργασία δημιουργεί προϋποθέσεις ευμάρειας, προσδοκία ευημερίας, «διασφάλιση» επιβίωσης. Ταυτόχρονα όμως λειτουργεί ως συλλογικό αναισθητικό. Χαλαρώνει τη διάθεση για αντίδραση στο συντελούμενο έγκλημα στην περιοχή. Αποδείχτηκαν χλιαρές, ανοργάνωτες, μεμονωμένες και αποσπασματικές οι αντιδράσεις. Αυτοί που αντιτάχτηκαν κατάντησαν γραφικοί και οι ενέργειές τους θεωρήθηκαν τροχοπέδη στην κατάκτηση του «ονείρου». Κάποιες ποιο οργανωμένες προσπάθειες κατέληξαν στα δικαστήρια με αντίδικο τη ΔΕΗ. Οι τοπικοί άρχοντες (παλαιάς κοπής) ισορροπούν πάντοτε ανάμεσα στη ΔΕΗ και την κοινωνία. Εξάλλου το όνειρο του λαού αποτελεί εργαλείο αυτών των πολιτικών.

Η ΔΕΗ ως ΑΕ επιδιώκει πλέον, το μεγαλύτερο κέρδος με το μικρότερο δυνατό κόστος, στο μικρότερο δυνατό χρονικό διάστημα. Λογική συνέπεια είναι να καταστούν οι ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες της περιοχής οι περισσότερο ρυπογόνες της Ευρώπης. Η υγιεινή και ασφάλεια των «προνομιούχων» εργαζομένων υποβαθμίζεται. Ο βαθμός απόδοσης των εγκαταστάσεων είναι συνεχώς μειούμενος με συνέπεια να κατασπαταλάται ο μη ανανεώσιμος φυσικός ενεργειακός πλούτος της χώρας. Η προστασία του περιβάλλοντος μεταλλάχτηκε από υποχρέωση σε κόστος. Οι αποκαταστάσεις των εδαφών είναι αποσπασματικές και εξυπηρετούν επικοινωνιακούς σκοπούς. Η επικοινωνιακή προσέγγιση υποκατέστησε την αποτελεσματική δράση. Η υποκρισία περισσεύει.

Κλεψιά και απαράδεκτο περιβάλλον στη μια μεριά, ελπίδα για καλό μεροκάματο από την άλλη, βρίσκονται σε μια ιδιότυπη ζυγαριά, η οποία μάλλον γέρνει προς το δεύτερο.

Πόσο ακόμα;

Όταν ο άνθρακας τελειώσει ή αν ο φόρος διοξειδίου του άνθρακα καταστήσει ασύμφορη την εξόρυξή του, τι θα γίνει στην περιοχή;

Οι προτάσεις - λύσεις είναι γνωστές και συγκεκριμένες.

Σημαντικότερη όμως όλων, είναι η ΑΜΕΣΗ - ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΜΕΣΗ - επιστροφή της κλεμμένης γης στην τοπική κοινωνία. Η αποκατάσταση της αδικίας. Ο τεχνικός τρόπος είναι εύκολο να βρεθεί και να συμφωνηθεί προς όφελος και των δύο πλευρών. Η διάθεση του κλεπταποδόχου δεν είναι ξεκάθαρα δεδομένη. Είναι απολύτως αναγκαία προϋπόθεση για την επανεδραίωση της εμπιστοσύνης.

Αν η επιστροφή των εδαφών δεν γίνει τώρα, που το κράτος κατέχει το 51% των μετοχών της επιχείρησης και ασκεί τη διοίκησή της, το μαράζωμα της περιοχής και η υποβάθμισή της είναι προδιαγεγραμμένη και αναπόφευκτη.

Οι μετεγκαταστάσεις των οικισμών είναι πλέον συνθήκη win – win. Η αποκατάσταση του περιβάλλοντος (εδάφους και ρύπων) επίσης. Οι νέες μονάδες αντιρρυπαντικής τεχνολογίας έπρεπε ήδη να κατασκευάζονται. Οι πράσινες επενδύσεις αποτελούν εθνική αναγκαιότητα. Η δέσμευση του πρωθυπουργού είναι διατυπωμένη με απόλυτη σαφήνεια.

Τα οφέλη είναι οφθαλμοφανή. Οι καθυστερήσεις και οι στρεβλώσεις επίσης. Οι «μεγαλοκαρχαρίες» μύρισαν αίμα.

Οι φυγόκεντρες δυνάμεις της υπανάπτυξης, της ανεργίας και των περιορισμένων ευκαιριών, σε συνδυασμό με της ελκτικές δυνάμεις του αδηφάγου και αθηνοκεντρικού κράτους, της ανοικτής Ευρώπης και της Αμερικής θα ερημώσουν την περιοχή.

Κανείς δεν υιοθετεί την μονόπλευρη ανάπτυξη. Αναμφισβήτητα, υπάρχουν και άλλα μοναδικά και συγκριτικά πλεονεκτήματα στη Δυτική Μακεδονία. Στη δική μας ευχέρεια, δουλειά και κοινωνική συνοχή (κατʼ απόλυτη προτεραιότητα) επαφίεται να τα αναδείξουμε, να τα ωριμάσουμε, να τα καταστήσουμε και αυτά μέρος της προόδου του στρατηγικά ευαίσθητου τόπου μας. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να εγκαταλειφθεί η τεχνογνωσία στην παράγωγη ενέργειας ως παρακαταθήκη του εικοστού αιώνα. Δεν θα αποδειχθούμε ούτε στάσιμη, ούτε ανακόλουθη γενιά.

Κυρία υπουργέ,

σας παρακαλώ, κατά την πολυαναμενόμενη επίσκεψή σας, μην αναλωθείτε σε γενικόλογες αναφορές στην πράσινη ανάπτυξη και στην ευημερία της περιοχής, στα ωραία άνευ ουσιαστικού και συγκεκριμένου περιεχομένου λόγια.

Ως νέα φέρελπις πολιτικός, εκπρόσωπος μιας νέας γενιάς θετικών ανθρώπων, έχετε την υποχρέωση να δώσετε απόλυτα συγκεκριμένες και καθαρές απαντήσεις. Σαφείς και εφαρμόσιμες. Πρακτικές και αποτελεσματικές.

Πρέπει να εγγυηθείτε τη νόμιμη, ηθική και με σεβασμό στην περιοχή λειτουργία της ΔΕΗ ΑΕ.

Μπορείτε να δώσετε προοπτική στη Δυτική Μακεδονία ή να την καταδικάσετε.

Αν θέλετε, μπορείτε να αποκαταστήσετε ΤΩΡΑ την αδικία. Να επιστραφούν τα εδάφη στους φυσικούς ιδιοκτήτες τους. Στους απογόνους αυτών που τα μάτωσαν για να τα ελευθερώσουν πριν από λιγότερο από εκατό χρόνια, τα πότισαν με τον ιδρώτα τους καλλιεργώντας τα, έσκαψαν ακόμα και με τα χέρια τους μετατρέποντας τα στον κυριότερο μοχλό ανάπτυξης όλης της χώρας. Τότε και εμείς, ως τοπική κοινωνία, μπορούμε να αναλάβουμε και πάλι με εγγυημένη επιτυχία, όπως και έως σήμερα, το ενεργειακό μέλλον της Ελλάδας.

Σας υποδεχόμαστε με την ελπίδα και την πεποίθηση ότι θα εφαρμόσετε την καθαρή δέσμευση (στις ευρωεκλογές και στις εθνικές εκλογές από την πλατεία της Κοζάνης) του πρωθυπουργού.

Είναι στρατηγικό συμφέρον της Ελλάδας, η ενεργειακή καρδιά της χώρας να λειτουργεί στον τόπο της. Χωρίς αρρυθμίες και εμφράγματα.

Στο χέρι σας είναι.

[ ...και η κα Υπουργός δεν πήρε θέση. Ούτε η τοπική κοινωνία. Ούτε και οι εκπρόσωποι...]

Ψευδαισθήσεις, Παναγιώτης Κονδύλης,1992

καλοκαιράκι , σύσσωμος ο λαός παρακολουθεί στις 9 "Χίλιες και μια νύχτες" μιας επιβλητικής - ανυπόστατης Κωνσταντινούπολης, τα φασολάκια καρποφορούν και οι τριάδες της επιτροπείας κυκλοφορούν ανάμεσά μας....

Παναγιώτης Κονδύλης,1992

Posted on Αυγούστου 2, 2010 by Herr K.

"...Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε ιδιαίτερα τι πλεονεκτήματα έχει ένα έθνος επεκτεινόμενο πέρα από τα όρια του κράτους του. Όχι μόνον ο κύριος κορμός του έθνους, πού ζει μέσα στο κράτος, δέχεται συνεχώς ζείδωρες μεταγγίσεις αίματος απ’ έξω, αλλά και το ίδιο το εθνικό κράτος, έχοντας το μάτι στυλωμένο στους ομοεθνείς του εξωτερικού, έχει μιαν αίσθηση ευρύτερης ιστορικής ευθύνης και αποστολής.

Όποιος θα κατανοήσει χωρίς προκαταλήψεις τι οφείλει ο σημερινός τουρκικός δυναμισμός στην αίσθηση αυτή, θα καταλάβει εύκολα για ποιο πράγμα μιλάμε, δεδομένου ότι οι αντίστοιχες ελληνικές εμπειρίες φαίνονται να έχουν εξανεμισθεί από καιρό.

Πράγματι, ένα καθοριστικό γνώρισμα της σημερινής ελληνικής εθνικής ζωής, δηλ. της εθνικής ζωής μετά τη γεωπολιτική συρρίκνωση του ελληνισμού, είναι η απουσία ιστορικών στόχων ικανών να κινητοποιήσουν συνειδητά και μακροπρόθεσμα συλλογικές δυνάμεις. Πάνω σ’ αυτό δεν πρέπει να ξεγελιέται κανείς ούτε από τυποποιημένες πατριωτικές κορώνες ούτε από τις ανόρεχτες μάχες οπισθοφυλακής πού δίνονται για το κυπριακό — ούτε επίσης πρέπει να εκλαμβάνει ως τέτοιο στόχο την «ένταξη στην Ευρώπη»: γιατί προς αυτήν ωθεί μια μαζική επιθυμία καταναλωτικής ευζωίας, η οποία, προκειμένου να πραγματοποιηθεί, δεν θα δίσταζε και πολύ να μετατρέψει την ένταξη σε ταπεινωτική εθνική εκποίηση.

Η παρατήρηση αυτή μας φέρνει στη δεύτερη από τις δύο μεγάλες φάσεις της εθνικής συρρίκνωσης του ελληνισμού σ’ αυτόν τον αιώνα.

Αν η πρώτη είχε κυρίως γεωπολιτικό χαρακτήρα, η δεύτερη, πού άρχισε μετά τη σχετική ολοκλήρωση της πρώτης, χαρακτηρίζεται από τα συμπτώματα και τα συμπαρομαρτούντα ενός παρασιτικού καταναλωτισμού αδιάφορου για τις μακροπρόθεσμες εθνικές του επιπτώσεις, ιδιαίτερα σ’ ό,τι αφορά την ανεξαρτησία της χώρας και την αυτοτέλεια των εθνικών της αποφάσεων.

Τον καταναλωτισμό αυτόν δεν τον ονομάζουμε παρασιτικό για να τον υποβιβάσουμε ηθικά, αντιπαρατάσσοντάς του «ανώτερα» και «πνευματικά» ιδεώδη ζωής, όπως κάνουν διάφοροι διανοούμενοι. Θα ήταν εξωπραγματικό και ανόητο να θέλει να αποκόψει κανείς τον ελληνικό λαό στο σύνολό του από τις νέες δυνατότητες της παραγωγής και της τεχνολογίας — και επί πλέον θα ήταν και επικίνδυνο, γιατί μια τέτοια αποκοπή θα συμβάδιζε με μια γενικότερη οικονομική και στρατιωτική καθυστέρηση.

Ό όρος «παρασιτικός καταναλωτισμός» χρησιμοποιείται εδώ στην κυριολεξία του για να δηλώσει ότι η σημερινή Ελλάδα, όντας ανίκανη να παραγάγει η ίδια όσα καταναλώνει και μην έχοντας αρκετή αυτοσυγκράτηση — και αξιοπρέπεια — ώστε να μην καταναλώνει περισσότερα απ’ όσα μπορεί να παραγάγει η ίδια, προκειμένου να καταναλώσει παρασιτεί, και μάλιστα σε διπλή κατεύθυνση: παρασιτεί στο εσωτερικό, που υποθηκεύει τους πόρους του μέλλοντος μετατρέποντάς τους σε τρέχοντα τοκοχρεολύσια, και παρασιτεί προς τα έξω, που έχει επίσης δανεισθεί υπέρογκα ποσά όχι για να κάνει επενδύσεις μελλοντικά καρποφόρες αλλά κυρίως για να πληρώσει με αυτά τεράστιες ποσότητες καταναλωτικών αγαθών, τις οποίες και πάλι εισήγαγε από το εξωτερικό.

Η εξέλιξη αυτή συντελέσθηκε στο πλαίσιο της μεταπολεμικής προοδευτικής διαπλοκής των διεθνών οικονομικών διαδικασιών γενικά και των ευρωπαϊκών οικονομιών ειδικότερα, ωστόσο θα ήταν λάθος να τη θεωρήσουμε ως ειμαρμένη πού ενέσκηψε πάνω σε μιαν αδύνατη κι ανυπεράσπιστη Ελλάδα, αιχμαλωτισμένη ανέκκλητα στα δίχτυα του «διεθνούς κεφαλαίου».

Τέτοιες φαινομενικά περισπούδαστες εξηγήσεις προσφέρουν όσοι οχυρώνονται πίσω από την αγοραία «αριστερή» και «φιλολαϊκή» ρητορική, αρνούμενοι να αναμετρήσουν το μέγεθος των δικών τους ευθυνών, το βάθος των συντελεστών της σημερινής εθνικής κρίσης και την οδυνηρότητα των πιθανών διεξόδων απ’ αυτήν.

Οι πρωταρχικοί λόγοι, πού έθεσαν σε κίνηση τη διαδικασία της εθνικής εκποίησης και της συναφούς πολιτικής αποδυνάμωσης της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο, είναι ενδογενείς και ανάγονται στη λειτουργία του πολιτικού της συστήματος και στη συμπεριφορά όλων των υποκειμενικών του παραγόντων.

Με άλλα λόγια: το ελληνικό κοινωνικό και πολιτικό σώμα στο σύνολο του επωφελήθηκε από τη μεταπολεμική πρωτοφανή ανάπτυξη της διεθνούς οικονομίας και άντλησε βραχυπρόθεσμα ωφελήματα απ’ αυτή με αντάλλαγμα τον μακροπρόθεσμο υποβιβασμό της Ελλάδας στην κλίμακα του διεθνούς καταμερισμού της εργασίας και συνάμα τη γενική εθνική της υποβάθμιση.

Αυτό έγινε με τη μορφή ενός σιωπηρού, αλλά διαρκούς και κατά μέγα μέρος συνειδητού και επαίσχυντου κοινωνικού συμβολαίου, στο πλαίσιο του οποίου η εκάστοτε πολιτική ηγεσία — «δεξιά», «φιλελεύθερη» ή «σοσιαλιστική», κοινοβουλευτική ή δικτατορική: στο κρίσιμο τούτο σημείο οι αποκλίσεις υπήρξαν ελάχιστες — ανέλαβε τη λειτουργία να ενισχύει γρήγορα και παρασιτικά τις καταναλωτικές δυνατότητες του «λαού» με αντίτιμο την πολιτική του εύνοια ή ανοχή, ήτοι τη διαχείριση της πολιτικής εξουσίας και την κάρπωση των συναφών κοινωνικών και υλικών προνομίων...

Πρόκειται για το κείμενο “Προϋποθέσεις, παράμετροι και ψευδαισθήσεις της ελληνικής εθνικής πολιτικής ” που αποτελεί επίμετρο στο βιβλίο “Πλανητική πολιτική μετά τον ψυχρό πόλεμο” (1992)

Πλήρες κείμενο : http://kondylis.wordpress.com/