Το βάρος της Ιστορίας

Μετά τη σύγχυση των ημερών και τον άστοχο, πονηρό συμψηφισμό απο την κα Μέρκελ των κοινοτικών κονδυλίων με τις γερμανικές αποζημοιώσεις   ας δούμε μερικά χρήσιμα ιστορικά :

" Μια παλιά ιστορία που εξηγεί γιατί είμαστε ανιστόρητοι "
Πανδωρικώς , 26/2/2010, Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης

Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας. Κι ο λαϊκισμός ένας μεγάλος εχθρός. Αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερος από τον εαυτό μας. Αυτόν τον “εθνικό” εαυτό μας που μας δικαιολογεί πάντα αφού πρώτα μας τοποθετήσει στον υψηλό θρόνο απ όπου όλοι και όλα, τα ξένα, των άλλων, φαίνονται υποδιέστερα. Αρκεί να μην χρειάζετε να μετρήσουμε με συγκεκριμένα μέτρα. Να μην μιλάμε δηλαδή για έλλειμα, παραγωγικότητα,απόδοση, κόστος. Αρκεί να μιλάμε για αόριστες, μη μετρίσημες,σχεδόν μεταφυσικές έννοιες. Υπερηφάνεια, δόξα, ελληνικότητα,δίκιο. Διαθέτουμε την μεγαλοπρέπεια των φιλολογικών εννοιών. Τώρα βέβαια αν κάνουμε τον κόπο να κοιτάξουμε την ιστορία των άλλων λαών (και των Τούρκων και των Σέρβων και των Άγγλών και των Βούλγαρων) θα διαπιστώσουμε πως όλοι αυτοπροσδιορίζονται ως περήφανοι, γενναίοι, ηρωικοί,αδικημένοι .Και διαθέτουν όλοι και κατ αποικλειστικότητα τη θεία ευλογία.
Το δημοσίευμα του Focus εξόργισε και μένα. Αλλά ήταν ένα ανόητο, κίτρινο δημοσίευμα των κοκορακίων της γερμανικής δημοσιογραφίας. Ήταν όμως μια άποψη και ο καθένας έχει δικαίωμα σε αυτήν. Θυμηθείτε πόσες φορές έχουμε μιλήσει για κουτόφραγκους ή αμερικανάκια. Βεβαίως τα αστροπελέκια που έφτιαξαν το εξώφυλλο πρέπει γενικώς να προσέχουν όταν χρησιμοποιούν ιστορικούς συμβολισμούς γιατί αν κάποιοι μπουν στον πειρασμό να απαντήσουν αναλόγως, δυστυχώς η Γερμανία δεν διαθέτει κάποια Αφροδίτη της Βόνης αλλά μορφές που ταυτίστηκαν με την παγκόσμια ντροπή.
Είχε δίκιο ο Πάγκαλος πως η Γερμανία ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την ελληνική οικονομία. Τα γερμανικά στρατεύματα κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, σκότωσαν έλληνες, κατέκαψαν την Ελλάδα και κατέκλεψαν περιουσίες και τα αποθέματα χρυσού της χώρας.Αρκεί βέβαια να μην ξεχνάμε πόσο ευθύνονται οι έλληνες και οι ελληνικές κυβερνήσεις.
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που δεν διεκδίκησε πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά γι αυτό δεν φταίνε οι Γερμανοί. Το μεταπολεμικό ελληνικό κράτος, αυτό που δημιουργήθηκε (για να μην ξεχνάμε την ιστορία) και από συνεργάτες των Γερμανών, αρκετά ένοχο και πολύ περισσότερο δουλικό, υπερασπίζοντας ίσως τον εαυτό του, τη φύση του, παραιτήθηκε κάθε διεκδίκησης. Η υπόθεση Μέρτενς, που συγκλόνισε την Ελλάδα τη δεκαετία του 60, είναι μια παλιά ιστορία αρκετά επεξηγηματική. Πριν από χρόνια, μια δημοσιογραφική έρευνά μου για την υπόθεση αυτή, χαρακτηρίστηκε ως προσπάθεια αποκαθήλωσης του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το «έθνος» έπρεπε να παραμείνει η μυθική περιγραφή των σχολικών εγχειριδίων και ο εθνάρχης το σύμβολο μιας ηρωικής και όχι συνεργαζόμενης με τους ναζί, Δεξιάς.
Ο Μέρτενς,οι αποζημιώσεις και ο Καραμανλής
Τον Μάιο του 1957, ο Μαξ Μέρτενς, ο χασάπης της Θεσσαλονίκης, ο ναζί που ευθυνόταν για τον εκτοπισμό των Ελλήνων Εβραίων και την κλοπή των περιουσιών τους, επέστρεψε στην Ελλάδα. Σύμφωνα με μια σημερινή εκδοχή, για να αναζητήσει κομμάτι του θησαυρού των Εβραίων που είχε βυθίσει με πλοίο στην Ελλάδα. Όπως και να έχει, σίγουρος πάντως, για την φιλικότητα του ελληνικού καθεστώτος. Καταζητούμενος από το 1947, ένοιωθε περιέργως αρκετά ασφαλής στην χώρα που είχε κατακάψει. Εκείνη την εποχή μάλιστα ήταν στέλεχος του γερμανικού υπουργείου Δικαιοσύνης και φίλος του καγκελάριου Αντενάουερ.Κάποιοι εβραίοι όμως τον αναγνώρισαν και απαίτησαν την σύλληψή του. Ο Μέρτενς πραγματικά συνελήφθη.
Τον Νοέμβριο του 1958 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον Ευάγγελο Αβέρωφ επισκέπτονται την Βόννη. Ενδίδουν στις πιέσεις του Αντενάουερ να μην διεκδικήσουν πολεμικές αποζημιώσεις. Με την επιστροφή στην Ελλάδα ο Καραμανλής περνά μάλιστα νόμο για αναστολή δίωξης εγκληματιών πολέμου. Ακόμη και οι Άγγλοι την εποχή εκείνη κατηγορούν την ελληνική κυβέρνηση πως «αμνηστεύει εγκληματίες πολέμου». Ο μοναδικός εγκληματίας πολέμου που έχουμε στην Ελλάδα είναι ο Μέρτενς. Ο νόμος αρχικώς τον εξαιρεί από την αμνήστευση αλλά λίγο αργότερα τροποποιείται ο νόμος (ν.δ. 3933/1959) και τον συμπεριλαμβάνει. Έτσι ενώ ο Μέρτενς καταδικάζεται σε 25 έστω μόλις χρόνια κάθειρξης στέλνεται στη Γερμανία όπου απελευθερώνεται. Η υποχωρητική συμπεριφορά του Καραμανλή δεν έχει καμιά εμφανή εξήγηση. Κυβερνητικά στελέχη λένε πως ευνοεί το κλίμα των καλών σχέσεων Ελλάδας Γερμανίας και την είσπραξη ενός δανείου 200 περίπου εκατομμυρίων μάρκων. Αντί να διεκδικήσουμε δεκάδες δισεκατομμύρια όπως είχαμε δικαίωμα, το βουλώνουμε με ένα δάνειο. Γιατί;
Κατά πολλούς η εξήγηση είναι σε όσα είπε μόλις απελευθερώθηκε ο ίδιος ο Μαξ Μέρτενς. Με συνεντεύξεις του στη Σπηγκελ και την Ηχώ του Αμβούργου υποστηρίζει πως κατά την κατοχή, συνεργάτες του ήταν μέλη της κυβέρνησης Καραμανλή. Κατονομάζει μάλιστα συγκεκριμένα:
1.Τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Σύμφωνα με τον Μέρτενς ο Καραμανλής είχε δώσει πληροφορίες ακόμη και για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου αλλά οι γερμανοί δεν τον πίστεψαν
2.Τον Δημήτρη (Τάκο) Μακρή, υπουργό εσωτερικών του Καραμανλή
3.Τον Γεώργιο Θέμελη υφυπουργό Άμυνας
4.Την Δοξούλα σύζυγο του Μακρή η οποία ήταν γραμματέας του και σύνδεσμος με τους πληροφοριοδότες
Οι συνεντεύξεις αναστατώνουν την πολιτική ζωή της χώρας. Η ΕΔΑ μιλά για προδότες που αντάλλαξαν την γερμανική σιωπή με υποχωρήσεις από τις αποζημιώσεις. Έτσι εξηγήθηκε η σπουδή επίσκεψης του Καραμανλή στη Βόννη και η απελευθέρωση του Μέρτενς.
Αποκαλύφθηκε πως πραγματικά ο Μακρής την εποχή της κατοχής διορίστηκε από τα γερμανικά στρατοδικεία ως «δικηγόρος» ελλήνων. Η γυναίκα του Δοξούλα ήταν πραγματικά γραμματέας του Μέρτενς στη Θεσσαλονίκη και ο Θέμελης διορισμένος από τους γερμανούς Νομάρχης. Για τον Καραμανλή δεν υπήρχαν στοιχεία. Μόνο ο τρόπος που έκλεισε την υπόθεση των ελληνικών διεκδικήσεων. Κανένας από τους θιγόμενους δεν κατέφυγε στα γερμανικά δικαστήρια εναντίον του Μέρτενς.
Η ανώμαλη δεκαετία του 60 και βέβαια το μετεμφυλιοπολεμικό ελληνικό κράτος έθαψε την υπόθεση Μέρτενς. Στα άπαντα Καραμανλή, υπάρχει μόνο μια παράγραφος για την υπόθεση που έριξε την πιο σκοτεινή σκιά στην προσωπική ιστορία του Καραμανλή.
Η Ιστορία για μια ακόμη φορά υποχώρησε μπροστά στις ανιστόρητες και αυθαίρετες ερμηνείες της. Ο Καραμανλής έγινε Εθνάρχης, οι έλληνες όσο περήφανοι ήθελαν τα σχολικά εγχειρίδια και οι συνεργάτες των Ναζί ιστορικές οικογένειες πάνω από όλα πατριωτικές.
Αυτή είναι η εξήγηση γιατί η Ελλάδα δεν πήρε πολεμικές αποζημιώσεις. Δεν μπορώ να καταλάβω βεβαίως γιατί όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις όχι μόνο δεν ευνόησαν, αλλά σαμποτάρισαν προσπάθειες ελλήνων πολιτών (κάτοικοι Διστόμου) να διεκδικήσουν με βάση τους ευρωπαικούς νόμους όσα είχαν δικαίωμα.
Οι Γερμανοί βεβαίως είναι φίλοι μας αλλά φίλτατη είναι η αλήθεια. Ας αφήσουμε λοιπόν τους λεονταρισμούς και τις εκρήξεις εθνικής αγανάκτησης γιατί το δάχτυλο της Αφροδίτης σηκώθηκε ειρωνικά μπροστά στο πρόσωπό μας . Η εθνική μας περηφάνεια δεν απειλήθηκε από έναν ανόητο συντάκτη ύλης του Focus αλλά από εμάς τους ίδιους. Και θα απειλείται όσο στη θέση της ιστορικής αλήθειας βάζουμε ανιστόρητους αγανακτισμένους και εύθικτους απολίτικους.
[απο : http://www.koutipandoras.gr]

ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΕΣ – ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ (;)


Δεν ειναι παρηγοριά, αλλά έστειλα την παρακάτω διαμαρτυρία (στα Αγλικά) στο γερμανικό περιοδικό FOCUS και στα Ελληνικά στο Υπ.Εξωτερικών, λέγοντας ότι "αναμένω από την επίσημη πολιτεία να θέσει "ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ" στον βιασμό της ιερής ελληνικής ιστορίας απο την Γοτθική Βαρβαρότητα των αδαών εταίρων μας".
Τα στοιχεία του κειμένου τα πήρα απο www.enimerwsi.com
Εις πείσμα των Γότθων διατηρώ ακέραια την ανάμνηση του αγάλματος και της κλοπής του. Νομίζω όλοι , είτε το συνάντησαν είτε όχι.


"  Ντροπή σας Focus-Germans!
Γιατί το πρωτοσέλιδό σας με την Αφροδίτη να χειρονομεί προσβάλλει όχι μόνον τους Έλληνες, αλλά όλη την ανθρωπότητα!
Παίζοντας απρεπή παιχνίδια με το κλεμμένο άγαλμα της ελληνίδας θεάς, δεν είστε λιγότερο βάρβαροι απέναντι στα ίδια τα σύμβολα της ωραιότητας, της έμπνευσης, του έρωτα και της γονιμότητας!
Μόνο και μόνο για μια από τις πολλαπλές κρίσεις, για λίγα χρήματα! Και για την προστασία της Ευρωπαϊκής οικογένειας, που εσείς, αντί των Ελλήνων, δεν αξίζετε.
Μιλώντας για χρήματα, θα έπρεπε να θυμίσουμε στους γερμανούς φίλους μας μερικές οφειλές που χρωστούν στους Έλληνες, όχι για να διαφθείρουν τους οργανισμούς και τους Κυβερνήτες, αλλά ως αντίτιμο για :
1. Τις καταστροφές που προκάλεσαν τα γερμανικά στρατεύματα στην οικονομία της Ελλάδας, στην περίοδο του ΙΙου παγκοσμίου πολέμου : 7,160 δις. Δολλάρια που μας επιδίκασε η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946)
2. Το δάνειο το οποίο υποχρέωσαν οι κατοχικές δυνάμεις να τους χορηγήσει το ελληνικό κράτος : 3,500 δις. Δολλάρια
3. Τα έξοδα συντήρησης των κατοχικών στρατευμάτων, υπολογισμένα με ονομαστικές τιμές του ΄38 σε σημερινές τιμές : ξεπερνούν τα 70 δις. Δολλάρια.
4. Τις αποζημιώσεις των αμάχων θυμάτων : 100 ολοκαυτώματα πόλεων και χωριών
5. Τις ζημίες που προκάλεσε η SIEMENS στο Ελληνικό Δημόσιο επι 50 χρόνια (Τelefunken, C4I, OTE κλπ.)
6. Τους Ελληνικούς Αρχαιολογικούς θησαυρούς, τους οποίους εκμεταλλεύονται τα Γερμανικά μουσεία και εκλάπησαν από Ελληνικούς αρχαιολογικούς χώρους : ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΙ.
'Οσο για τη θεά Αφροδίτη , την Κύπριδα, αφήστε την στους Έλληνες Ποιητές που ξέρουν να αποδίδουν σεβασμό στη Θεά τους και σε ό,τι εκείνη συμβολίζει :
" H Αφροδίτη δε βλέπεις τι θεά είναι;
Δεν μπορείς να πεις ούτε να μετρήσεις
πόσο είναι μεγάλη και πού φτάνει.
Αυτή τρέφει εσένα κι εμένα κι όλους τους θνητούς.
Και να μη δεις την απόδειξη μόνο με λόγια,
μ’ έργα θα σου δείξω τη δύναμη της θεάς·
λαχταράει η Γη τη βροχή, όταν ξερό τον τόπο
άκαρπο απ’ τη στέγνα του νερού έχει στερημένη·
και λαχταράει ο σεβαστός Ουρανός γεμάτος
βροχή να πέσει στη Γη, από την Αφροδίτη.
Kι όταν ενωθούν σ’ ένα αυτά τα δύο,
μας τα γεννούν όλα και παράγουν αυτά μαζί,
απ’ όπου το θνητό γένος ζει και θάλλει."
(Απόσπασμα από άγνωστο δράμα του Ευριπίδη που δείχνει ότι η ερωτική ενέργεια της Κύπριδας είναι αναγκαία για να ευοδωθεί η γονιμότητα της Φύσης ολόκληρης)_www.mensa.org.gr

Quien Muere, Πάμπλο Νερούντα


Muere lentamente
quien se transforma en esclavo del hábito,
repitiendo todos los días los mismos trayectos,
quien no cambia de marca,
y no arriesga vestir con un color nuevo,
y no le habla a quien no conoce.

Muere lentamente
quien hace de la televisión su gurú.
Muere lentamente
quien evita una pasión,
quien prefiere el negro sobre blanco
y los puntos sobre las "íes" a un remolino de emociones,
justamente las que rescatan el brillo de los ojos,
sonrisas de los bostezos,
corazones a los tropiezos y sentimientos.

Muere lentamente
quien no voltea la mesa cuando está infeliz en el trabajo,
quien no arriesga lo cierto por lo incierto para ir detrás de un sueño,
quien no se permite por lo menos una vez en la vida,
huir de los consejos sensatos.

Muere lentamente
quien no viaja,
quien no lee,
quien no oye música,
quien no encuentra gracia en si mismo.

Muere lentamente
quien destruye su amor propio,
quien no se deja ayudar.
Muere lentamente,
quien pasa los días quejándose de su mala suerte
o de la lluvia incesante.

Muere lentamente,
quien abandona un proyecto antes de iniciarlo,
no preguntando de un asunto que desconoce o
no respondiendo cuando le indagan sobre algo que sabe.

Evitemos la muerte en suaves cuotas,
recordando siempre que estar vivo exige
un esfuerzo mucho mayor que el simple hecho de respirar.
Solamente la ardiente paciencia hará que conquistemos
una espléndida felicidad.

Αργοπεθαίνει

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
δεν διακινδυνεύει χρώμα στα ρούχα του ν΄αλλάξει
και δεν μιλά σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
Όποιος κάνει την τηλεόραση δάσκαλό του
Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο απ'το άσπρο
και τα διαλυτικά πάνω στο "ι"
από το στροβιλισμό των συγκινήσεων ,
εκείνων ακριβώς που κάνουν τα μάτια να λάμπουν,
που κάνουν χαμόγελα τα χασμουρητά,
που φέρνουν χτυποκάρδια απ'τα λάθη και αισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το γραφείο
όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα
για την αβεβαιότητα να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του
τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του,
να αποφύγει τις συνετές συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει
όποιος δεν διαβάζει
όποιος δεν ακούει μουσική
όποιος δεν συμφιλιώνεται με τον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν.
Αργοπεθαίνει
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του
ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δεν αναρωτιέται για ό,τι αγνοεί
ή δεν απαντάει όταν τον ρωτούν γι' αυτά που γνωρίζει.

Ας αποφύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
Ενθυμούμενοι πάντα ότι το να είσαι ζωντανός χ
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό γεγονός της αναπνοής.
Μόνο η ένθερμη καρτερικότητα θα μας οδηγήσει
να κατακτήσουμε μια θαυμαστή ευτυχία

"Ode alla vita" ( Ωδή στη Ζωή)
Αναδημοσίευση από : http://www.synidisi.gr/

Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου


Ο Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου είναι ο χαρισματικός ιδρυτής του συστήματος νεανικών ορχηστρών που έχει αλλάξει ριζικά την ζωή χιλιάδων παιδιών στη Βενεζουέλα. Εδώ μοιράζεται μαζί μας την θαυμάσια ιστορία του και αποκαλύπτει την επιθυμία του για το βραβείου TED που θα μπορούσε να έχει μεγάλο αντίκτυπο στις ΗΠΑ και πέρα απ' αυτές.

Ο ίδιος λέει: « Η μητέρα Τερέζα της Καλκούτα επέμενε σε κάτι που μ’ εντυπωσίαζε πάντα – το πιο επώδυνο και τραγικό πράγμα σχετικά με τη φτώχια δεν είναι η έλλειψη ψωμιού ή στέγης, αλλά η αίσθηση ότι είσαι κανένας, η αίσθηση ότι είσαι ένα τίποτα, η έλλειψη ταυτότητας, η έλλειψη του δημόσιου σεβασμού. Γι’ αυτό η ανάπτυξη του παιδιού στην ορχήστρα και στη χορωδία του διασφαλίζει μια ευγενή ταυτότητα και το κάνει πρότυπο για την οικογένεια και την κοινωνία του.
Κατ’ ουσίαν η ορχήστρα και η χορωδία είναι κάτι πολύ παραπάνω από μουσικές δομές. Είναι πρότυπα και σχολεία κοινωνικής ζωής, γιατί το να τραγουδήσει και να παίξει κανείς σε ομάδα σημαίνει οικειότητα στη συνύπαρξη, με σκοπό την τελειότητα και το κατόρθωμα , με αυστηρή πειθαρχία οργάνωσης και συντονισμού, στην επιδίωξη της αρμονικής αλληλεξάρτησης φωνών και οργάνων.»

Η Ορχήστρα Νέων Τερέζα Καρένιο, περιλαμβάνει τους καλύτερους μουσικούς λυκείων της Βενεζουέλας μέσω του πρωτοποριακού μουσικού προγράμματος Ελ Συστέμα. Εδώ, υπό την διεύθυνση του Γκουστάβο Ντουνταμέλ, παίζουν το δεύτερο μέρος της Συμφωνίας Νο. 10 του Σοστακόβιτς και το Ντανσόν Νο. 2 του Αρτούρο Μάρκες.

Η μικρή μας πόλη, εδώ στην Ελλάδα, έζησε σε μικρογραφία την εμπειρία αυτή, όταν τα παιδιά μας ευτύχησαν να έχουν έναν χαρισματικό δάσκαλο και οι παιδικές χορωδίες και ορχήστρες φώτισαν τη ζωή και τη σκέψη, τη δική τους και τη δική μας. Η πολιτική μικροψυχία και η επαρχιώτικη μετριότητα των ενηλίκων δεν άφησαν το παράδειγμα να αναπτυχθεί . Ωστόσο είδαμε τη δύναμή του και τώρα ξέρουμε.

«Οι διαφωνίες» του Wolfgang Amadeus Mozart

Νίκος Λυγερός, Ανθρωπότητα και Χρόνος


Για να κατανοήσουμε βαθύτερα τα χαρακτηριστικά της ανθρωπότητας, είναι καλό να ενδιατρίψουμε στο κουαρτέτο «Οι διαφωνίες» του Wolfgang Amadeus Mozart και την ενόχληση που προκάλεσε στην εποχή του αλλά και μετέπειτα.

Το πρώτο μέρος του Κουαρτέτου Εγχόρδων  "Διαφωνίες" No. 19 σε Do μείζονα, KV. 465 του Wolfgang Amadeus Mozart,ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 1785 και αποτελεί το τελευταίο έργο έξη κουαρτέτων που συνέθεσε μεταξύ 1782 και1785 κα αφιέρωσε στον Joseph Haydn.

Το σημείο διένεξης είναι η απόρριψη της μουσικής αρμονίας του δασκάλου. Οι παραφωνίες θεωρήθηκαν λάθη τα οποία οι ειδικοί της κοινωνίας όφειλαν να διορθώσουν για το καλό όλων.

Όμως κανείς δεν μελέτησε το έργο του. Διότι αυτή η τεχνική είχε ήδη χρησιμοποιηθεί στον «Μαγικό Αυλό». Μόνο που εδώ ήταν σε ένα πλαίσιο σχετικά ξεκάθαρο και πάνω στο θέμα Ordo ab chao. Έτσι η κοινωνία δεν τα αντιμετώπισε με την ίδια καχυποψία. Ενώ ο δάσκαλος επιδίωξε την παρουσία παραφωνιών στο κουαρτέτο σε ντο μείζονα. Αποδεικνύει την ανάγκη να τεθούν στο σχετικά κλασικό και συμβατικό πλαίσιο μουσικές ιδιομορφίες απόλυτα χαρακτηριστικές. Υπογράφει το έργο του και με αυτόν τον τρόπο έχουμε μία διαχρονική υπογραφή της ίδιας της ανθρωπότητας.

Δεν έλαβε υπόψη του κοινωνικούς θεσμούς που τον έβλεπαν σαν ένα μουσικό πολύ περίπλοκο και πολύ ευφυή για το γούστο τους.

Διότι η ουσία για την κοινωνία δεν είναι η δημιουργία, μα η διασκέδαση. Γι’ αυτόν το λόγο, η μουσική δεν πρέπει με κανένα τρόπο να είναι δέσμια. Όμως η επιδίωξη μιας δημιουργίας που εκτείνεται πέραν των κοινωνικών θεσμών για ν’ αγγίξει αυτό που θεωρεί ουσιώδες, αποτελεί μία αμφισβήτηση της κοινωνικής δομής.

Ο μουσικός δεν είναι μόνο ένα στοιχείο για να διασκεδάζει την παρέα. Έχει μία ξεκάθαρη σκέψη που δεν αρκείται στο να ακολουθεί τους κοινωνικούς κανόνες. Αποδεικνύει την ανάγκη να εκφράσει κάτι βαθύτερο έστω κι αν αυτό δεν είναι άμεσα προσβάσιμο από την πλειονότητα.

Αυτό δεν σημαίνει ωστόσο ότι γίνεται οπαδός του δόγματος που επιβεβαιώνει ότι η τέχνη είναι μόνο για την τέχνη, διότι αυτό συνιστά μόνο και μόνο μία μορφή εξεζητημένου σολιψισμού. Το παράδειγμα του Mozart σίγουρα δεν είναι αυτού του τύπου. Η αναζήτηση του Mozart δεν ήταν μόνο εσωτερική. Λόγω της μεγαλοφυΐας του ήξερε πως δεν χρειαζόταν να αναλύσει τον ίδιο του τον εαυτό. Έχοντας επίγνωση ότι υπάρχει για τους άλλους, εκμεταλλεύτηκε όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσή του για να δημιουργήσει ένα έργο το οποίο θα είχε νόημα για την ανθρωπότητα και όχι για την κοινωνία στην οποία ανήκε μόνο τυπικά.

Αυτή η διαφορά είναι ουσιώδης.

Η ευφυΐα επικοινωνεί ή πιο συγκεκριμένα προσφέρει σε όλους, έστω και αν μόνο μερικοί μπορούν να έχουν πρόσβαση στο έργο της. Επιπλέον, χρησιμοποιεί τα έργα των προκατόχων του αντλώντας απευθείας από τις πηγές για να αποφύγει την επίδραση των κοινωνικών κριτικών που δεν παύουν να κρίνουν για να ερμηνεύσουν με το δικό τους τρόπο το έργο του. Το αρχικό χειρόγραφο έστω και αν ήταν μόνο ένα προσχέδιο ή μία καταγραφή σημειώσεων μάς δίνει πολύ περισσότερες πληροφορίες από τα επιπόλαια σχόλια των δήθεν ειδικών οι οποίοι, με το πρόσχημα ότι ζουν σε μία κοινωνία του μέλλοντος σε σχέση με το δημιουργό, θεωρούν ότι μπορούν να κατανοήσουν την ουσία ενός έργου εγκλωβίζοντάς το σε μία εποχή.

Όμως το έργο μίας ιδιοφυΐας δεν ανήκει σε καμία κοινωνία. Είναι μόνο και μόνο ένα απαραίτητο στοιχείο της δομής της ανθρωπότητας.

Απλές επεξηγήσεις -αναζητήσεις απλού ανθρώπου : Η χρήση της διαφωνίας στη τονική μουσική είναι τυποποιημένη και ακολουθεί το σχήμα: Προετοιμασία – Διαφωνία – Λύση. Στον ύστερο 19ο αι. οι διαφωνίες συχνά παραμένουν άλυτες δημιουργώντας το αίσθημα μιας μετέωρης τονικότητας [ η τονικότητα ορίζεται από την πρώτη νότα (φθόγγο) μιας μουσικής σκάλας (κλίμακας) ].
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό βασικής έρευνας Nature τον Μάρτιο του 2000 απέδειξε ότι οι συνηχήσεις που προκύπτουν από τούς απλούς Πυθαγόρειους λόγους (2:3, 3:4, 1:2 ) έχουν και βιολογική σημασία. Κατά κάποιο τρόπο φαίνεται ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι κουρδισμένος όπως ένα μουσικό όργανο, ώστε να συντονίζεται με αυτές τις απλές αρμονικές συνηχήσεις. Η μελέτη αυτή έδειξε ότι όταν ακούμε σύμφωνα μουσικά διαστήματα που προέρχονται από τούς απλούς αρμονικούς λόγους 2:3, 3:4 και 1:2 το ηλεκτρικό σήμα της λειτουργίας του εγκεφάλου (ηλεκτροεγκεφαλογράφημα-ΗΕΓ) που προέρχεται απο διαφορετικές εγκεφαλικές περιοχές είναι απόλυτα συμμετρικό ενώ όταν ακούμε διάφωνα διαστήματα, δηλ. μη απλών ακεραίων αρμονικών λόγων το ΗΕΓ κατά διαφορετική εγκεφαλική περιοχή εμφανίζει μεγάλη ασυμμετρία. (άρθρο του γιατρού Θανάση Δρίτσα-http://www.cardiacmusic.gr/)

Το σπάνιο βιβλίο, Νίκος Λυγερός

 

Όλοι έψαχναν τα πλούτη και το χρυσό
για να μπορέσουν να υπάρξουν
δίχως να καταλάβουν ότι δεν ζούσαν.
Είχαν γεννηθεί σε μία νεκρή κοινωνία
όπου η μοναδική αξία ήταν η μονιμότητα.
Ποιος όμως τολμούσε να το πιστέψει;
Όλοι προτιμούσαν να λένε το ίδιο
και κυριαρχούσε το απόλυτο κενό.
Μόνο που κάποιος άνοιξε το σπάνιο βιβλίο.

Λυγερός Νίκος
Ο Νίκος Λυγερός είναι ο Έλληνας που κατέχει τον υψηλότερο δείκτη ευφυΐας (IQ) στην κλίμακα Stanford-Binet, με 189 βαθμούς. Γεννήθηκε το 1968 στο Βόλο, σύντομα όμως η οικογένειά του μεταφέρθηκε στη Γαλλία.
Ως ερευνητής κατέχει διάφορα παγκόσμια ρεκόρ στους τομείς της άλγεβρας, της θεωρίας αριθμών και της συνδυαστικής. Είναι επισκέπτης καθηγητής στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, στην Αστυνομική Ακαδημία, στη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας και στη Σχολή Στρατολογικού, στρατηγικός σύμβουλος, καθηγητής προικισμένων παιδιών, expert διερμηνέας και μεταφραστής στα γαλλικά δικαστήρια, συγγραφέας, σκηνοθέτης, ποιητής, επιστημονικός σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας και του Συνδέσμου φίλων Καραθεοδωρή που έχει στόχο την ανάδειξη της επιστημονικής μορφής του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, του μεγαλύτερου μαθηματικού της σύγχρονης Ελλάδας. Έχει ιδρύσει την οργάνωση «The Pi Society» στην οποία για να εγγραφεί κάποιος πρέπει να έχει IQ 176 και πάνω βαθμούς νοημοσύνης, που σύμφωνα με στατιστικές αντιστοιχεί σ’ έναν άνθρωπο στο εκατομμύριο.
Δημοσίευσε περισσότερα από 3600 άρθρα πάνω σε θέματα φιλοσοφίας, νοημοσύνης, εκπαίδευσης, μαθηματικών, φυσικής, μυθολογίας, θρησκείας, ιστορίας, αρχαιολογίας, κινηματογράφου, ζωγραφικής, μουσικής, πολιτικής, κοινωνιολογίας, στρατηγικής, management, οικονομίας. Έχει γράψει και εκδώσει ποιητικές συλλογές, σενάρια, κωμωδίες, δράματα , τραγωδίες , ορατόριο , όπερα, μυθιστορήματα, διηγήματα και δοκίμια.
(Σύνδεσμοι : www.lygeros.org , www.antifono.gr)


Το eMPOWER


Ηλεκτρονική ψηφοφορία για περιβαλλοντικά ζητήματα στην Ε.Ε.
http://www.ep-empower.eu/
Το eMPOWER είναι ένα πιλοτικό πρόγραμμα ηλεκτρονικής συμμετοχής συγχρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή .
Το έργο στοχεύει στην ενδυνάμωση της ενεργούς συμμετοχής των πολιτών σε κοινά κρίσιμα περιβαλλοντικά θέματα μείζονος σημασίας. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο του έργου διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις ώστε με τον κατάλληλο σχεδιασμό και τεχνογνωσία να αναδειχθούν κρίσιμα περιβαλλοντικά θέματα (όπως κλιματικές αλλαγές, διαχείρισης υδατικών πόρων, βιώσιμες μεταφορές) στο ευρύ κοινό, το οποίο και θα κληθεί να πάρει θέση συμμετέχοντας σε σχετικές ηλεκτρονικές ψηφοφορίες

energeiakozani: Δημιουργώντας το ενεργειακό μας μέλλον

Κινήματα στο διαδίκτυο


Αναρτήθηκε από http://www.pokethe.gr/


Η Πολιτική στο διαδίκτυο

Μια εκρηκτικών διαστάσεων συμμετοχική διαδικασία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια στο διαδίκτυο.Αυτόνομοι Οργανισμοί, Πολιτικές οργανώσεις, ακτιβιστές και bloggers έδωσαν στο διαδίκτυο μια άλλη διάσταση, πέραν της εργαλειακής.


Η αντι-πληροφόρηση, εκτός του ελέγχου των επισήμων ΜΜΕ και των δημοσιογραφικών επιτελείων, συγκεντρώνει όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον και σε πολλές περιπτώσεις ασκεί επιρροή για πολιτικά πρόσωπα και πολιτικές επιλογές (εκλογή Σαμαρά), ή αποκαλύπτει και τεκμηριώνει συγκαλυμμένες πτυχές σε πράγματα δημοσίου ενδιαφέροντος (εμβόλιο γρίπης των χοίρων).


Οι διαδικτυακές Καμπάνιες, συχνά εντυπωσιακών διαστάσεων, δημιουργούν ένα νέο πλαίσιο παρέμβασης στις τοπικές υποθέσεις αλλά και στις παγκόσμιες διεργασίες και σε κυβερνητικές επιλογές. Η καμπάνια του Avaaz.org, που προκάλεσε διαδικτυακή διαμαρτυρία “για μια πραγματική συμφωνία στην Κοπεγχάγη”, συγκέντρωσε 11 εκατομμύρια υποστηρικτές σε 72 ώρες - η καμπάνια εξελίσσεται και ήδη έφτασε στο συγκλονιστικό αριθμό των 14.783.145 υποστηρικτών. Οι ομάδες του διαδικτύου προχωρούν μάλιστα μέχρι την διατύπωση Μανιφέστων και σχεδίων πολιτικής και κοινωνικής αλλαγής, με βασικό μέσο επίτευξης το διαδίκτυο.


Προσωπικές ιστοσελίδες αποκαλύπτουν επιστημονικές εργασίες , προσωπικά ενδιαφέροντα και εξαιρετικές ιδιότητες των ανθρώπων - bloggers και παρέχουν, σε πολυάριθμους πολίτες, βήμα πολιτικής και προσωπικής έκφρασης, με επίσης πολυάριθμους αποδέκτες.


Παρακολουθούμε με εξαιρετικό ενδιαφέρον την εξέλιξη αυτή, ως νέο “αυτοοργανούμενο σύστημα”, όπως προβλέπει η κβαντοφυσική (1) , και αξίζει, νομίζω, να διεισδύσουμε σε μερικές ενδιαφέρουσες περιπτώσεις.


To http://www.avaaz.org/


Το Avaaz.org αυτοπροσδιορίζεται ως “ένα νέο παγκόσμιο κίνημα στο διαδίκτυο με μια απλή δημοκρατική αποστολή: να κλείσει το χάσμα μεταξύ του κόσμου που έχουμε, και του κόσμου που οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν παντού”.


“Avaaz” σημαίνει “φωνή” σε πολλές γλώσσες της Ασίας, της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Ευρώπης.


"Σε όλο τον κόσμο, οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν μεγαλύτερη προστασία για το περιβάλλον, μεγαλύτερο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συντονισμένες προσπάθειες για τον τερματισμό της φτώχειας, της διαφθοράς και του πολέμου.

Ωστόσο, η παγκοσμιοποίηση αντιμετωπίζει ένα τεράστιο δημοκρατικό έλλειμμα, διότι οι διεθνείς αποφάσεις διαμορφώνονται από πολιτικές ελίτ που λογοδοτούν σε εταιρείες και δεν είναι σύμφωνες με τις απόψεις και τις αξίες των ανθρώπων του πλανήτη.

Η Τεχνολογία και το Διαδίκτυο επιτρέπουν στους πολίτες να διασυνδεθούν και να κινητοποιηθούν, όπως ποτέ πριν. Η ανάπτυξη ενός νέου μοντέλου διαδικτυακής “πολιτικής των πολιτών” προκαλεί αλλαγές στις χώρες από την Αυστραλία και τις Φιλιππίνες ως τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το Avaaz χρησιμοποιεί αυτό το μοντέλο παγκόσμια, διασυνδέοντας τους ανθρώπους πέραν των συνόρων, ώστε να μεταφέρει τις πολιτικές των πολιτών στα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων.

Το Avaaz έχει γίνει μια υπέροχη κοινότητα ανθρώπων από όλα τα έθνη, υπόβαθρα και ηλικίες.Ο πυρήνας του μοντέλου οργάνωσής μας είναι τα email που λειτουργούν σε 13 γλώσσες. Με την εγγραφή ώστε λαμβάνετε τις ειδοποιήσεις μας, θα είστε σε εγρήγορση σχετικά με τα επείγοντα παγκόσμια ζητήματα και τις ευκαιρίες για την επίτευξη αλλαγών. Τα μέλη του Avaaz μπορούν να ανταποκριθούν γρήγορα με μικρά ποσά συνδρομής ή εθελοντικές χορηγίες.

Σε λίγες ώρες μπορούμε να στείλουμε εκατοντάδες χιλιάδες μηνύματα σε πολιτικούς ηγέτες, λέγοντάς τους να προχωρήσουν σε συμφωνία ια την κλιματική αλλαγή, να οργανώσουμε εκατοντάδες συγκεντρώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο καλώντας σε δράση για να αποτραπεί μια γενοκτονία, ή να συγκεντρώσουμε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, δολάρια και γιεν για να στηρίξουμε τις διαμαρτυρίες κατά της βίας στην Βιρμανία.

Σε λιγότερο από τρία χρόνια, έχουμε αυξηθεί σε πάνω από 3,5 εκατομμύρια μέλη, και αρχίσαμε να ασκούμε πραγματική επίδραση στην παγκόσμια πολιτική. Το Economist γράφει ότι το Avaaz είναι έτοιμο να παραδώσει “ένα εκκωφαντικό μήνυμα αφύπνισης” στους ηγέτες του κόσμου, το Ινδικό Express χαιρετίζει «το μεγαλύτερο αγωνιστή το διαδικτύου σε ολόκληρο τον κόσμο» και ο νομπελίστας Al Gore λέει “το Avaaz είναι εμπνευσμένο και άρχισε ήδη να κάνει τη διαφορά ”.


Αυτές τις μέρες το Avaaz διοργανώνει παγκόσμια διαβούλευση και ψηφοφορία σχετικά με τους στόχους, τις προτεραιότητες, τις παρεμβάσεις και την οργάνωσή του, για το 2010, στην οποία μέχρι σήμερα συμμετείχαν 48.138 άτομα.



Το Κίνημα Zeitgeist

Zeit (χρόνος) + Geist (πνεύμα): Το πνεύμα των καιρών, της εποχής: γερμανική έκφραση που σημαίνει το γενικό πνευματικό, ηθικό και πολιτισμικό περιβάλλον μιας περιόδου.


Προέλευση

Η ιδέα του Zeitgeist διατυπώνεται από παλιά από τον Johann Gottfried Herder και άλλους ερμανούς Ρομαντικούς όπως ο Cornelius Jagdmann, αλλά είναι ευρύτερα γνωστό από την Φιλοσοφία της ιστορίας του Χέγκελ. Το 1769 ο Herder έγραψε μια κριτική στην εργασία Genius seculi (Ευφυής αιώνας) του φιλολόγου Christian Adolph Klotz και εισήγαγε τη λέξη Zeitgeist στην γερμανική ως μετάφραση της έκφρασης genius seculi.


Πώς αυτοπροσδιορίζεται

"Το Κίνημα Zeitgeist δεν είναι ένα πολιτικό κίνημα. Δεν αναγνωρίζει κράτη, κυβερνήσεις, φυλές, θρησκείες ή τάξεις. Η κατανόηση μας δείχνει, ότι αυτές είναι ψευδείς, ξεπερασμένες διακρίσεις, που απέχουν πολύ από θετικούς παράγοντες για την πραγματική συλλογική ανθρώπινη ανάπτυξη και δυναμικό. Βάση των παραπάνω είναι η εξουσία, η διαίρεση και η διαστρωμάτωση, δεν είναι η ενότητα και η ισότητα, που είναι ο στόχος μας.

Έχουμε την πρόθεση να αποκαταστήσουμε τις θεμελιώδεις ανάγκες και την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση μέσω της προώθησης των πιο σύγχρονων αντιλήψεων σχετικά με το ποιοι και τι πραγματικά είμαστε, σε συνδυασμό με το πώς η επιστήμη, η φύση και η τεχνολογία (και όχι η θρησκεία, η πολιτική και το χρήμα)κρατούν τα κλειδιά της προσωπικής μας ανάπτυξης, όχι μόνο ως μεμονωμένα ανθρώπινα όντα, αλλά ως πολιτισμός,τόσο δομικά όσο και πνευματικά.

Ο στόχος είναι να αναθεωρηθεί η κοινωνία του κόσμου μας σε όλα τα επίπεδα σύμφωνα με τις γνώσεις του σήμερα. Όχι μόνο για να ευαισθητοποιήσει σχετικά με τις κοινωνικές και τεχνολογικές δυνατότητες, που πολλοί έχουν εκπαιδευτεί να θεωρούν ως αδύνατες ή ενάντια στην “ανθρώπινη φύση”, αλλά και για να προωθήσει τα μέσα για την υπέρβαση αυτών των στοιχείων της κοινωνίας που διαιωνίζουν τέτοια παρωχημένα συστήματα.

Η κατανόηση του ότι είμαστε συμβιωτικά όντα και ότι ζούμε σε ένα συμβιωτικό σύμπαν θα πρέπει να έχει σημαντικό αντίκτυπο στον τρόπο που σκεφτόμαστε και ενεργούμε προς τα πάντα και προς όλους.

Η ανθρώπινη νοημοσύνη και συνειδητοποίηση, συνδυασμένες με τη στοχαστική διαχείριση και τη χρησιμοποίηση των γήινων πόρων είναι πραγματικά τα μόνα θεμελιώδη ζητήματα. Όλα τα άλλα χτίζονται πάνω σε αυτά. Επομένως, πρέπει να αρχίσουμε μια προσέγγιση που μεγιστοποιεί την εκπαίδευση, την τεχνολογία και τη διαχείριση των πόρων.

Μέχρι να γίνει αυτό, η βιωσιμότητα θα βρίσκεται σε κίνδυνο. Αυτός είναι ο στόχος του Venus Project και του κινήματος Zeitgeist."

Τι είναι το Venus Project;
" Δεν έχει νόημα να επικρίνεις τον πολιτισμό του σήμερα χωρίς να προσφέρεις εναλλακτικές λύσεις. Το Venus Project προτείνει σχέδια για μία κοινωνική αλλαγή που θα οδηγήσει προς έναν ειρηνικό και βιώσιμο παγκόσμιο πολιτισμό. Περιγράφει ένα εναλλακτικό κοινωνικό πρότυπο, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ένας τρόπος της ζωής και όχι μόνο προκηρύξεις κάποιου εγγράφου. Το Venus Project έχει ένα όραμα για το πως μπορεί να είναι το μέλλον εάν εφαρμόσουμε αυτά που ήδη ξέρουμε για να πετύχουμε έναν βιώσιμο παγκόσμιο πολιτισμό. Απαιτεί έναν επιστημονικό επανασχεδιασμό του πολιτισμού μας, στον οποίο ο πόλεμος, η φτώχεια, η πείνα, το χρέος, και τα άσκοπα βάσανα του ανθρώπου, αντιμετωπίζονται, όχι ως αναπόφευκτα αλλά ως απαράδεκτα. Οτιδήποτε λιγότερο θα οδηγήσει σε μια καταστρεπτική συνέχεια των προβλημάτων που είναι εμφυτευμένα στον κόσμο του σήμερα.
Το “Venus Project” δημιουργεί μία κοινωνία τεχνολογίας, στην οποία οι υπολογιστές αντικαθιστούν το παλιό σύστημα εκλογής πολιτικών, το οποίο, στις περισσότερες περιπτώσεις, αντιπροσωπεύεται από παγιωμένα και κατοχυρωμένα συμφέροντα."

Το zeitgeist και η Google
" Η Google αποκαλύπτει το πνεύμα zeitgeist μέσω της συνάθροισης των εκατομμυρίων των ερωτήσεων αναζήτησης που λαμβάνουμε καθημερινά. Έχουμε διάφορα εργαλεία που δίνουν , με διορατικότητα , την διάρθρωση στις παγκόσμιες, περιφερειακές, προηγούμενες και παρούσες τάσεις αναζήτησης. Αυτά τα εργαλεία είναι διαθέσιμα για σας, για να παίξετε, να εξερευνήσετε και να μάθετε από αυτά. Χρησιμοποιήστε τα για όλα τα θέματα, από την επιχειρησιακή έρευνα ως τις απαντήσεις μικροζητημάτων."



Τα blogs

Το weblog ή ιστολόγιο (ή συχνά απλά “blog” για συντόμευση), είναι μια συχνά ενημερωνόμενη σελίδα στο διαδίκτυο, που αποτελείται συνήθως από σύντομα σημειώματα, σε αντίστροφη χρονολογική σειρά. Συχνά τα blogs χρησιμοποιούνται ως σύνδεσμοι για ενδιαφέροντα ευρήματα στο διαδίκτυο, ή για καταχωρήσεις τύπου ημερολογίων για τη ζωή κάποιου, ή συχνά και τα δύο.
Η πολιτική κουλτούρα των ελληνικών blogs
Πολύ ενδιαφέρουσα η έρευνα του Monthly Review, με επεξεργασία στοιχείων από τη VPRC σχετικά με την πολιτική κουλτούρα των Ελλήνων Bloggers. Αναφέρουμε τα χαρακτηριστικά συμπεράσματά της :
“Άνδρες, ανώτερης μόρφωσης, μάλλον εξασφαλισμένης κοινωνικής ένταξης, μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα και φοιτητές, με ενδιαφέρον για την πολιτική, με υψηλό δείκτη παρακολούθησης της δημόσιας σφαίρας, δυσαρεστημένοι από τη λειτουργία της δημοκρατίας και την ποιότητα της πολιτικής ενημέρωσης που παρέχεται σήμερα στην Ελλάδα, ενεργοποιημένοι, ωστόσο, κοινωνικά πολίτες, αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που συνθέτουν τη φυσιογνωμία των bloggers στην Ελλάδα του 2008”.
Το blogging αποτελεί για την κοινωνική αυτή ομάδα τρία πράγματα, τρόπο έκφρασης, μορφή πολιτικής συμμετοχής και χώρο δημοσιοποίησης ιδεών και «προσωπικών» απόψεων.
Εμφανίζεται να υποκαθιστά την «παλαιότερη» συμμετοχική πρακτική της κομματικής (πολιτικής) στράτευσης, από μεγάλο δε μέρος του πληθυσμού αυτού (44%) εκφράζεται η άποψη ότι τα blogs έχουν τη δύναμη να αλλάξουν το κοινωνικο-πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Πιστεύεται, επίσης, ότι στο μέλλον θα έχουν τη δύναμη να προκαλούν μαζικές κοινωνικές κινητοποιήσεις (34%) και να αποτελούν το κύριο μέσο αντικειμενικής πολιτικής ενημέρωσης (21%). Το 9% των ερωτώμενων πιστεύει ότι τα blogs θα εξυπηρετούν κυρίως διαφημιστικούς σκοπούς, ενώ μόλις στο 5% ανέρχεται το ποσοστό όσων προβλέπουν απουσία των blogs στο μέλλον. Πολύ μικρό, τέλος, είναι το ποσοστό των ερωτώμενων (2%), οι οποίοι πιστεύουν ότι τα blogs στο μέλλον θα αποτελέσουν μέσο εξυπηρέτησης άνομων συμφερόντων, ενώ σχεδόν 3 στους 10 bloggers αδυνατούν να κάνουν προβλέψεις για το μέλλον των blogs.
Βρισκόμαστε πιθανόν μπροστά σε μια νέα δυναμική πολιτικής επικοινωνίας και κοινωνικής ενεργοποίησης.
Η κρίση της δημοκρατίας και των αντιπροσωπευτικών θεσμών, η χαμηλή αξιοπιστία του κομματικού συστήματος και των κομμάτων, η κρίση εμπιστοσύνης στην πολιτική ενημέρωση, η απαξίωση του ενημερωτικού και πολιτισμικού τηλεοπτικού προϊόντος τροφοδοτούν την καθημερινότητα του blogging, αλλάζοντας σταδιακά όλη την ιδεολογικο-πολιτική χαρτογράφηση των μέσων επικοινωνίας, αλλά και της πολιτικής κουλτούρας.
Τα ερωτήματα που θέτει η «πολιτιστική επανάσταση» των blogs είναι σημαντικά: Πόσος (πραγματικός) χώρος θα απομείνει σε λίγο καιρό στο τηλεοπτικό ενημερωτικό προϊόν; Πόσο εφικτή θα είναι η ανάκαμψη των εφημερίδων και υπό ποίους όρους μπορεί να συμβεί πιθανόν αυτό; Πόσο αποτελεσματικά θα είναι τα παραδοσιακά Μέσα Ενημέρωσης στο να εκφράσουν και να εκπροσωπήσουν τις νέες κοινωνικές ταυτότητες και πρακτικές; Διαμορφώνεται μήπως ένας νέος, ανεξάρτητος από την πολιτική και την οικονομική εξουσία κοινωνικός χώρος, εντός του οποίου συγκροτούνται αναμειγνυόμενες πολλαπλές κοινωνικές ταυτότητες, πολύμορφες αλλά πάντοτε «αντιεξουσιαστικές» πολιτικές ιδέες και, κυρίως, νέες μορφές κοινωνικής συσπείρωσης και κινητοποίησης;
Τα στοιχεία της έρευνας, τουλάχιστον για το τελευταίο ερώτημα, απαντούν καταφατικά. Οι ενδείξεις που προκύπτουν οδηγούν στη διαπίστωση ότι οι αλλαγές που εγκυμονούνται στην ελληνική κοινωνία θα είναι στα επόμενα χρόνια βαθύτατες. Απομένει να αποκρυσταλλωθεί η μορφή τους και η θεσμική τους συγκρότηση.

Το μανιφέστο των blogs
Το 2008 οι έλληνες Bloggers δημοσίευσαν και συζήτησαν το Μανιφέστο τους.
Στις συζητήσεις αναρωτήθηκαν αν “αρχίζουμε να αποκτάμε χαρακτηριστικά κινήματος ή κοινωνικού ρεύματος; Διότι μανιφέστα εκδίδουν κινήματα ή κοινωνικά ρεύματα. Δεν συμφωνώ στο κεντρικό ζήτημα υπεράσπισης της ανωνυμίας και το δείχνω έμπρακτα γράφοντας ουσιαστικά επώνυμα. Κατανοώ όμως το σκεπτικό της υπεράσπισης της”.
Και διατύπωσαν τις βασικές θέσεις τους:
“Οι παρακάτω 9 θέσεις είναι μια προσπάθεια να διαδοθεί η ιδέα του τι πραγματικά είναι ένα blog, με τελικούς αποδέκτες όχι μόνο τον κόσμο, αλλά και την Πολιτεία και τα Media. Ίσως θα ήταν χρήσιμο να το αναπαράγουν όσοι Bloggers συμφωνούν με τις θέσεις του.
1. Τα blogs είναι διάλογος – ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.
2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία και επικοινωνία.
3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα ή συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.
4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.
5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες – τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.
6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.
7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.
8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.
9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger”.
Μια ελληνική άποψη για τα blogs δημοσιεύθηκε παλαιότερα απο το udemand και συνεισφέρει στο διάλογο για τη σημασία των blogs ως εξής:
“ Ίσως τα blogs να μπορούσαν να βοηθήσουν στην εξεύρεση λύσεων ή τουλάχιστον στην εντονότερη πολιτικοποιημένη δραστηριοποίηση των πολιτών. Δεν μας ενδιαφέρει ο αλληλοσπαραγμός των δημοσιογράφων, δεν θέλουμε, μόνο, τα άπλυτα του πολιτικού συστήματος, δεν μας ενδιαφέρει ο κιτρινισμός. Θέλουμε πρωτοβουλίες και πολιτικό προβληματισμό!

Τα blogs μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως ένας δημόσιος χώρος πολιτικής συζήτησης. Ο καθένας μπορεί να εκφράσει την άποψή του. Όλοι στις παρέες μας βλέπουμε ότι υπάρχουν φίλοι μας με απόψεις και ιδέες για ένα καλύτερο πολίτικο σύστημα, για μία καλύτερη καθημερινότητα. Μπορούμε μέσω των blogs να καταθέτουμε τις ιδέες αυτές και να δημιουργηθεί μία δυναμική πραγματικής αλλαγής. Η ανύπαρκτη κοινωνία των πολιτών μπορεί να ξεκινήσει από τα blogs. Ομαδικές εκδηλώσεις, μαζικές συλλογές υπογραφών, μαζικά και οργανωμένα μποϋκοτάζ και οτιδήποτε άλλο θεωρηθεί εφικτό και χρήσιμο”.
Οι δηλώσεις ταυτότητας στις προμετωπίδες των Bloggers είναι χαρακτηριστικές :
ΣΑΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΛΗΜΕΡΙ.
ΕΥΕΛΠΙΣΤΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΡΜΗΤΗΡΙΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ , ΣΚΕΨΗΣ , ΚΑΙ «ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ» ΤΩΝ «ΣΕΡΒΙΡΙΣΜΕΝΩΝ» .ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΠΡΩΤΙΣΤΟΣ ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΜΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ.
ή
Υπάρχει η άποψη ότι ένα blog είναι μόνο ένα προσωπικό ημερολόγιο

ΛΑΘΟΣ !

Ενα blog μπορεί να είναι:

*Ένας πίνακας νέων ή ανακοινώσεων

*Ένα προσωπικό ημερολόγιο

*Μια συλλογή από links

*Ένας χώρος συνεργατών

*Μια καθημερινή εξαγγελία
*Μια πολιτική εξέδρα
*Οι προσωπικές σου σκέψεις
Με λίγα λόγια το blog είναι ό,τι εσύ θέλεις. Είναι ο προσωπικός σου χώρος στο διαδικτυο, μια ιστοσελίδα που ενημερώνεται σε καθημερινή βάση (ή όποτε εσύ θέλεις) που οι άλλοι χρήστες μπορούν να στέλνουν την γνώμη τους για το περιεχόμενο της (αν εσύ το επιτρέπεις).

Ο ανταγωνισμός των εταιρειών για τα ιστολόγια
“Aυξάνουν δύναμη τα blogs, στάσιμο το Twitter”, παρά τις εκτιμήσεις πολλών για το αντίθετο.

"Αν και ένα χρόνο πριν η κρατούσα άποψη ήθελε τα blogs να «αργοπεθαίνουν» εξαιτίας της εμφάνισης του Twitter,τα σημερινά δεδομένα διαψεύδουν παρόμοιους ισχυρισμούς.
Παρόλο που η απλότητα και η αμεσότητα του Twitter φάνηκε να είναι πιο ελκυστική συγκριτικά με τα posts μακρόσυρτων σκέψεων η πραγματικότητα διαμορφώνεται διαφορετικά.Συγκεκριμένα, ενώ το Twitter «δυσκολεύεται» με την σταθεροποιημένη ανάπτυξή του –σύμφωνα με στοιχεία της comScore– και με την μη πτώση του TweetDeck, η πλατφόρμα φιλοξενίας blogs Wordpress αυξάνει τους μοναδικούς επισκέπτες της έπειτα από μια σταθερή περίοδο ως τον Μάρτιο.
Ειδικότερα, το Τwitter είχε 58,3 εκατομμύρια μοναδικούς επισκέπτες από 58,4 εκατομμύρια τον Σεπτέμβριο ενώ η Wordpress κέρδισε 10 εκατομμύρια επισκέπτες στο τέλος του μήνα, αγγίζοντας τα 151,8 εκατομμύρια."
[www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Τechcrunch, 25/11/09 .]

Η ελευθερία και η προσέγγιση που απολαμβάνουν οι χρήστες του διαδικτύου, ο χρόνος που διαθέτουν οι “ασφαλείς και ευτυχείς” πολίτες για να επικοινωνήσουν, να συνεννοηθούν, να εκθέσουν τον εαυτό τους και τις απόψεις τους σε εκατομμύρια “άλλους” , ή για να προωθήσουν, οι πιο πολιτικοποιημένοι, λύσεις τοπικές και παγκόσμιες, ελπίζουμε να βοηθήσει την ανθρωπότητα να επαναπροσεγγίσει τις αξίες της και να αλλάξει :

“Αν η ελευθερία είναι τόσο δύσκολη ως φιλοσοφική έννοια για τα άτομα, είναι διότι γνωρίζουν μόνο τη σκλαβιά της ευτυχίας που αποτελεί τον απόλυτο στόχο της ασφάλειας και της ειρήνης. Όμως τα άτομα δεν είναι καν νεκροί άνθρωποι. Διότι αυτοί παραμένουν ζωντανοί μέσα στην ανθρωπότητα. Η ελευθερία είναι ένα από τα μέσα προσέγγισης της ανθρωπότητας, διότι προσφέρει στο πλαίσιο της ανθρωπιάς, μέσω της ισότητας και της αλληλεγγύης. Γι’ αυτό και είναι τόσο επικίνδυνη για την κοινωνία της σπατάλης και της αγοράς” λέει ο Νίκος Λυγερός.


[Υποσημείωση (1):Οι τέσσερις κύριες θεωρητικές καινοτομίες της κβαντικής μηχανικής: απροσδιοριστία, υπέρθεση, ασύμβατα παρατηρήσιμα μεγέθη και εμπλοκή. Θα μιλήσουμε γι’ αυτά αργότερα.]


Μέμνησο λουτρών οις ενοσφίσθης


"Θυμήσου τα λουτρά που σε σκότωσαν", Χοηφόρες








Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια
που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω πού να
τ' ακουμπήσω.
Έπεφτε στο όνειρο καθώς έβγαινα από το όνειρο
έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα είναι πολύ δύσκολο
να ξαναχωρίσει.
Κοιτάζω τα μάτια' μήτε ανοιχτά μήτε κλειστά
μιλώ στο στόμα που όλο γυρεύει να μιλήσει
κρατώ τα μάγουλα που ξεπέρασαν το δέρμα.
Δεν έχω άλλη δύναμη'
τα χέρια μου χάνουνται και με πλησιάζουν
ακρωτηριασμένα.
Γιώργου Σεφέρη"Μυθιστόρημα"
Πρώτη έκδοση: Aθήνα,"Κασταλία", Μάρτης 1935
" Είναι τα δυό του συνθετικά που μ'έκαναν να διαλέξω τον τίτλο αυτής της εργασίας' ΜΥΘΟΣ, γιατί χρησιμοποίησα αρκετά φανερά μια ορισμένη μυθολογία' ΙΣΤΟΡΙΑ, γιατί προσπάθησα να εκφράσω, με κάποιον ειρμό, μια κατάσταση τόσο ανεξάρτητη από μενα όσο και τα πρόσωπα ενός μυθιστορήματος". Σημείωση στην πρώτη έκδοση.

Στην

Αλεξάντρ Πούσκιν (1799 – 1837)

(Δημοσιεύεται και στη γλώσσα που έχει γραφτεί,
ώστε, ακόμη κι αν δεν τη γνωρίζουμε,
να μπορούμε να δούμε τη δομή και την όψη των λέξεων
όπως τις είδε ο ποιητής)

К ***
Я помню чудное мгновенье:
Передо мной явилась ты,
Как мимолётное виденье,
Как гений чистой красоты.

В томленьях грусти безнадежной,
В тревогах шумной суеты,
Звучал мне долго голос нежный
И снились милые черты.

Шли годы. Бурь порыв мятежный
Рассеял прежние мечты,
И я забыл твой голос нежный,
Твои небесные черты.

В глуши, во мраке заточенья
Тянулись тихо дни моиБез божества,
без вдохновенья,Без слез,
без жизни, без любви.

Душе настало пробужденье:
И вот опять явилась ты,
Как мимолётное виденье,
Как гений чистой красоты.

И сердце бьётся в упоенье,
И для него воскресли вновь
И божество, и вдохновенье,
И жизнь, и слезы, и любовь.

Στην *
Θυμάμαι τη μοναδική στιγμή,
Μπροστά μου εμφανίστηκες εσύ,
Σαν πρόσκαιρη και φευγαλέα οπτασία,
Σαν σύμβολο της ομορφιάς της πιο αγνής.

Μέσα στα βάσανα της άνελπης μελαγχολίας,
Μέσα στη ματαιότητα της αγωνίας,
Πολλές φορές ηχούσε η γλυκιά φωνή σου,
Κι ονειρευόμουν την αγγελική μορφή σου.

Περνούσαν χρόνια, και της ζωής η μπόρα
Διασκόρπισε τα όνειρα τ’ απατηλά κι ελπιδοφόρα,
Και ξέχασα και τη γλυκιά φωνή σου,
Και την αγγελική μορφή σου.

Στης εξορίας το σκοτάδι το απόμερο,
Οι μέρες μου κυλούσαν χωρίς να καρδιοχτυπώ,
Δίχως θεότητα και χωρίς μούσα,
Χωρίς να κλαίω, να γελώ και ν’ αγαπώ.

Μετά ήρθε το ξύπνημα
Και πάλιν εμφανίστηκες εσύ,
Σαν πρόσκαιρη και φευγαλέα οπτασία
Σαν σύμβολο της ομορφιάς της πιο αγνής.

Έγινε η καρδιά μου έξαλλη απ’ τη χαρά,
Και γι’ αυτήν εζωντανέψανε ξανά,
Και η θεότητα , και η αγάπη, και η ζωή
Με όλα της τα καλά και τα δεινά


1825

Νέοι της Σιδώνος , Αναγνωστάκης Μανόλης



Kανονικά δεν πρέπει νάχουμε παράπονο
Kαλή κι εγκάρδια η συντροφιά σας, όλο νιάτα,
Kορίτσια δροσερά- αρτιμελή αγόρια
Γεμάτα πάθος κι έρωτα για τη ζωή και για τη δράση.
Kαλά, με νόημα και ζουμί και τα τραγούδια σας
Tόσο, μα τόσο ανθρώπινα, συγκινημένα,
Για τα παιδάκια που πεθαίνουν σ' άλλην Ήπειρο
Για ήρωες που σκοτωθήκαν σ' άλλα χρόνια,
Για επαναστάτες Mαύρους, Πράσινους, Kιτρινωπούς,
Για τον καημό του εν γένει πάσχοντος Aνθρώπου.
Iδιαιτέρως σάς τιμά τούτη η συμμετοχή
Στην προβληματική και στους αγώνες του καιρού μας
Δίνετε ένα άμεσο παρών και δραστικό- κατόπιν τούτου
Nομίζω δικαιούσθε με το παραπάνω
Δυο δυο, τρεις τρεις, να παίξετε, να ερωτευθείτε,
Kαι να ξεσκάσετε, αδελφέ, μετά από τόση κούραση.

(Mας γέρασαν προώρως Γιώργο, το κατάλαβες;)


(από το Όμως γιατί ξαναγυρίζουμε κάθε φορά χωρίς σκοπό στον ίδιο τόπο, Eρμής 2000)

Ήλιος ο πρώτος , Οδυσσέας Ελύτης



 Δεv ξέρω πια τη νύχτα φοβερή ανωνυμία θανάτου
Στο μυχό της ψυχής μου αράζει στόλος άστρων.
Έσπερε φρουρέ για να λάμπεις πλάι,
στο ουρανί Αεράκι ενός νησιού που με ονειρεύεται
Ν' αναγγέλλω την αυγή από τα ψηλά του βράχια
Τα δυο μάτια μου αγκαλιά σε πλέουνε με το άστρο
Της σωστής μου καρδιάς : Δεν ξέρω πια τη νύχτα.

Δεν ξέρω πια τα ονόματα ενός κόσμου που μ' αρνιέται
Καθαρά διαβάζω τα όστρακα τα φύλλα τ' άστρα
Η έχτρα μου είναι περιττή στους δρόμους τ' ούρανού
Εξόν κι αν είναι τ' όνειρο που με ξανακοιτάζει
Με δάκρυα να διαβαίνω της αθανασίας τη θάλασσα
Εσπερε κάτω απ' την καμπύλη της χρυσής φωτιάς σου
Τη νύχτα που είναι μόνο νύχτα δεν την ξέρω πια.

Τείχη , Κωνσταντίνος Καβάφης


Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.