Η φετινή ετήσια συνάντηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κατέστησε σαφές ότι η Ευρώπη και η διεθνής Κοινότητα παραμένει ακυβέρνητη, όσο αφορά την οικονομική πολιτική. Η ηγεσία της οικονομίας, από τους υπουργούς οικονομικών ως τα στελέχη ιδιωτικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, επανέλαβαν το συνηθισμένο «μάντρα»: οι χώρες σε κρίση πρέπει να τακτοποιήσουν το σπίτι τους, να μειώσουν τα ελλείμματά τους, να μειώσουν το εθνικό τους χρέος, να προωθήσουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και να προωθήσουν την ανάπτυξη. Πρέπει να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη, ειπώθηκε επανειλημμένα.
Είναι ελάχιστα χρήσιμο να ακούμε τέτοιες παραινέσεις από εκείνους που, κρατώντας τα ηνία των κεντρικών τραπεζών, των Υπουργείων Οικονομικών και των ιδιωτικών τραπεζών, οδήγησαν το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα στο χείλος της καταστροφής – και δημιούργησαν το συνεχιζόμενο χάος. Ακόμη χειρότερα, όταν σπάνια εξηγείται πώς να τετραγωνίσουμε τον κύκλο. Πώς μπορεί να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη, όσο οι οικονομίες σε κρίση κάνουν βουτιά στην ύφεση; Πώς μπορεί να αναβιώσει η ανάπτυξη, όταν η λιτότητα, σχεδόν με βεβαιότητα θα σημαίνει περαιτέρω μείωση της συνολικής ζήτησης, στέλνοντας ακόμα χαμηλότερα την παραγωγή και την απασχόληση;
...Η Ευρώπη , ως σύνολο, δεν είναι σε κακή δημοσιονομική κατάσταση΄ ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ είναι συγκρίσιμος με αυτόν των Ηνωμένων Πολιτειών. Αν κάθε πολιτεία των ΗΠΑ ήταν αποκλειστικά υπεύθυνη για τον προϋπολογισμό της, συμπεριλαμβανομένων των πληρωμών όλων των παροχών ανεργίας,τότε και η Αμερική, θα αντιμετώπιζε δημοσιονομική κρίση. Το μάθημα είναι προφανές: το σύνολο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών. Αν η Ευρώπη – κυρίως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – δανειζόταν και επαναδάνειζε , το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους της Ευρώπης θα μειωνόταν, δημιουργώντας χώρο για δαπάνες που θα προωθούσαν την ανάπτυξη και την απασχόληση.
...Υπάρχουν ήδη ιδρύματα εντός της Ευρώπης, όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, που θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν επενδύσεις που απαιτούν οικονομικούς πόρους, στις οικονομίες που διψούν για ρευστότητα. Η ΕΤΕπ θα πρέπει να επεκτείνει τις δανειοδοτήσεις της. Είναι ανάγκη να αυξηθούν οι πόροι που διατίθενται για την υποστήριξη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων – κύρια πηγή δημιουργίας θέσεων εργασίας, σε όλες τις οικονομίες – κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, δεδομένου ότι η συρρίκνωση της πίστωσης των τραπεζών πλήττει πολύ σκληρά τις επιχειρήσεις αυτές.
...Οι οδύνες που η Ευρώπη υποφέρει, ιδίως οι φτωχοί και οι νέοι, είναι περιττές. Ευτυχώς, υπάρχει εναλλακτική λύση. Αλλά η καθυστέρηση της κατανόησής της θα έχει μεγάλο κοστος και ο χρόνος της Ευρώπης εξαντλείται.πλήρες άρθρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου