What Russia Offered Greece

Alexander Mercouris, http://russia-insider.com/en/business/what-russia-offered-greece/ri8306

Russia’s offer of a pipeline came with an offer of a $5 billion prepayment.  This was intended to buy Greece time to apply for a loan from the BRICS Bank.  However the Greeks don’t seem to be embracing the offer.

...In March 2015 Tsipras went to Moscow and the question of how to help him then came up.

It is a fallacy that Putin can simply click his fingers and give Greece money. Any money Russia gives Greece must come from some source. These are (1) the Russian state budget (2) the National Welfare Fund or (3) as commercial payment for a project. 

Russia’s budget has been approved by the Russian parliament and makes no provision of money for Greece. For that to change the budget would have to be amended, which would require the approval of the Russian parliament. That would be controversial at a time when the budget is in deficit.

Providing money from the National Welfare Fund is equally problematic. The National Welfare Fund is only supposed to invest funds in AAA credit rated securities. Greece, which is bankrupt, doesn’t have such a rating.

In December 2013 the Russians overrode this provision to make a loan of $3 billion to Ukraine out of the National Welfare Fund. Ukraine at that time did not have a AAA credit rating. The Russians have regretted the decision ever since. It is inconceivable that the Russians would be prepared to do the same thing again.

That leaves commercial payment for a project as the one remaining option, and that is what the Russians proposed. 

Though it reverses what the Russians decided when they cancelled South Stream last autumn, what they proposed to Tsipras in March and April was the building of a pipeline across Greece taking gas from the hub. This would have come with a $5 billion prepayment paid out of Gazprom’s financial reserves. Greece could have used that payment to pay this month’s installments to the IMF.

That solution would obviously not have sufficed to help Greece overcome its problems. However it would have provided Greece with a breathing space. It seems that the Russians proposed that Greece use this breathing space to join the BRICS Bank. It could then have negotiated with the BRICS Bank for a loan.

Behind the BRICS Bank stands China with its practically unlimited reserves. A loan from the BRICS Bank — with the knowledge that China, however discreetly, was now involved — would have changed the dynamic of the situation and might by itself have stopped the bank run that has been underway in one form or another in Greece since December.

It goes without saying that the proposal that Greece join the BRICS Bank — which the Russians have made publicly — could only have been made with China’s agreement.

That in essence appears to have been the offer the Russians made to the Greeks.

It is far from certain it would have succeeded. There would have been risks in it for both sides. 

The Russians would have gambled that Greece, unlike Bulgaria, would defy the EU and would press ahead with the pipeline project despite it not being compliant with the Third Energy Package. If this gamble failed and the Greeks, like the Bulgarians, reversed themselves then the Russians would have given Greece $5 billion with nothing to show for it.

It says much for the goodwill the Russians have for Greece that they were prepared to take this risk, which meant reversing the decision they took last autumn to abandon pipeline construction on EU territory.

The Greeks for their part would have gambled that knowledge that Russia and China were involved would force the IMF and EU to restructure Greece’s debt. Without such a restructuring a default is at some point inevitable since the debt at 180% of GDP is obviously unsustainable.  

The IMF and EU might have agreed to such a restructuring rather than permit a default that would have pushed Greece further into Russia’s and China’s embrace. However there is no guarantee of this. It is equally possible that the IMF and EU would have been so incensed by Greece’s turn to Russia and China that they would have continued to refuse a restructuring. In that case there would at some point be a default while Greece in the meantime would have burned its bridges with the EU.

Though accepting the Russian offer would have been a gamble, it is not obvious as I write this that accepting it would have left Greece in a worse position than the one it is in anyway. Reports today suggest that the IMF and EU are continuing to take a very hard line and are refusing a restructuring even though the Russian offer has been essentially rejected.

The problem is that while one part of the Greek government based around the energy ministry seems to have embraced the Russian offer, the other part, based around the finance and foreign ministries, seems determined to reject it. Tsipras seems unable to make his mind up between the two.

The Russian offer is probably still on the table if it is embraced wholeheartedly. As of now that does not seem likely. At the moment it looks like the Greeks will only likely embrace it in the event of a Grexit. Whether at that point the offer will still be there remains to be seen.

«Εύρηκα» : είναι αυτό συμβατό με τις συνθήκες της ΕΕ;

«Επιχείρηση Εύρηκα»: Το μυστικό σχέδιο της Γερμανίας για την Ελλάδα

Αποκάλυψη

 tvxs, 13 Ιουλ. 2015

Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2011 η γαλλική εφημερίδα La Tribune αποκάλυπτε το «κρυφό χαρτί» της Γερμανίας για την διαχείριση της ελληνικής κρίσης χρέους. Ήταν το λεγόμενο «Σχέδιο Εύρηκα», το «μυστικό πλάνο της Γερμανίας για τη διάσωση της Ελλάδας», όπως έγραφε τότε η εφημερίδα.

Η πατρότητα του σχεδίου ανήκε στην εταιρία συμβούλων Roland Berger, η οποία συνεργάζεται σταθερά με την γερμανική κυβέρνηση και, σύμφωνα με πηγές που επικαλείτο τότε η La Tribune, ήταν ένα πλάνο «που μάλλον δεν είχε σχεδιαστεί έξω από τους κύκλους της Ανγκελα Μέρκελ και της τρόικα».

Η ιδέα ήταν η δημιουργία ενός φορέα περίπου αντίστοιχου με την Τρόιχαντ, την υπηρεσία που ανέλαβε να εκποιήσει περίπου 8.500 κρατικές εταιρίες της πρώην ανατολικής Γερμανίας το 1990. Η Ελλάδα θα τοποθετούσε σ΄αυτή την υπηρεσία όλα της τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία (τράπεζες, ακίνητα, τηλεπικοινωνίες, λιμάνια…), η συνολική αξία των οποίων υπολογιζόταν στα 125 δισεκατομμύρια ευρώ. Η εν λόγω υπηρεσία θα αγοραζόταν στη συνέχεια από ένα ευρωπαϊκό ίδρυμα με έδρα το Λουξεμβούργο που θα αναλάμβανε και την ιδιωτικοποίηση όλων των εν λόγω περιουσιακών στοιχείων έως το 2025.

Τα έσοδα θα χρησιμοποιούντο για την αποπληρωμή των δανείων στην EKT και τον EFSF και το χρέος θα μειωνόταν στα 88% του ΑΕΠ από το 145% του ΑΕΠ όπου βρισκόταν όταν εκπονήθηκε το σχέδιο. Με βάση τον σχεδιασμό της Roland Berger, με το κλείσιμο του φορέα το 2025 εάν προέκυπταν κεφαλαιακά κέρδη θα επιστρέφονταν στην Ελλάδα. Αν τα έσοδα είναι χαμηλότερα των 125 δις ευρώ, η Ελλάδα θα αναλάμβανε το κόστος, υπό την προϋπόθεση ότι το συνολικό ποσό δεν θα υπερέβαινε το 30% του ΑΕΠ ή τα 150 δις ευρώ ως το 2025.

Το σχέδιο «Εύρηκα» δεν προωθήθηκε τελικά τότε, διότι επικράτησε προβληματισμός ως προς την ενδεχόμενη αντίδραση των τραπεζών και των αγορών μπροστά σε μια τέτοια πρακτική ιδιωτικοποιήσεων

Το ξανασυναντήσαμε, όμως, σε μια ελαφρώς τροποποιημένη εκδοχή του αυτό το Σαββατοκύριακο, μέσα στις τρικυμιώδεις προτάσεις Σόιμπλε για τη… διάσωση της Ελλάδας και της ευρωζώνης. Η νέα «ιδέα» του Γερμανού υπουργού Οικονομικών που έφερε τη θύελλα στο Eurogroup του Σαββάτου και στη χθεσινή σύνοδο κορυφής ήταν η συγκέντρωση «πολύτιμων περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας αξίας 50 δις ευρώ» σε ένα ευαγές fund του Λουξεμβούργου, το οποίο και θα αναλάμβανε την εκποίησή τους για να αποπληρωθούν τα χρέη στους πιστωτές – μεταξύ των οποίων και η Γερμανία.

Το εν λόγω fund του Λουξεμβούργου, όπως καταγράφηκε στο επίμαχο και μη επίσημο προσχέδιο ανακοινωθέντος του Eurogroup, είναι το Institution of Growth. Eκείνο όμως που δεν καταγράφηκε σε κανένα ανακοινωθέν είναι πως το «Institution for Growth» αποτελεί θυγατρική και υποκατάστημα της KfW, της κρατικής αναπτυξιακής τράπεζας της Γερμανίας. Για την ακρίβεια, είναι το πρώτο από τα τρία υποκαταστήματα της KfW, που ιδρύθηκε τον Μάιο του 2014 στο Λουξεμβούργο.

Κι εκείνο που επίσης δεν καταγράφηκε πουθενά, επισήμως και ανεπισήμως, στο Eurogroup και τη σύνοδο κορυφής, είναι το γεγονός πως πρόεδρος του Συμβουλίου των Εποπτών Διευθυντών της KfW είναι o… δρ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας.

Εν ολίγοις, ο γενναιόδωρος δρ Σόιμπλε μας πρόσφερε δύο εναλλακτικές: Είτε να αποχωρήσουμε από το ευρώ και να μας παράσχει ανθρωπιστική βοήθεια, είτε να του εκχωρήσουμε δημόσια περιουσία 50 δις ευρώ για να την διαχειριστεί και να την πωλήσει, προσωπικά, ο ίδιος για να αποπληρώσει τον εαυτό του…

σ’ αυτούς που γύρευαν ν’ αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο

• ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ /
• ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ, Γ΄ 

Σαλαμίνα της Κύπρος

…Σαλαμῖνα τε  τᾶς νῦν ματρόπολις τῶνδ’  αἰτία στεναγμῶν.  ΠΕΡΣΑΙ

Κάποτε ο ήλιος του μεσημεριού, κάποτε φούχτες η ψιλή βροχήκαι τ’ ακρογιάλι γεμάτο θρύψαλα παλιά πιθάρια.Ασήμαντες οι κολόνες· μονάχα ο Άγιος Επιφάνιοςδείχνοντας μουντά, χωνεμένη τη δύναμη της πολύχρυσης αυτοκρατορίας. 5Τα νέα κορμιά περάσαν απ’ εδώ, τα ερωτεμένα·παλμοί στους κόλπους, ρόδινα κοχύλια και τα σφυράτρέχοντας άφοβα πάνω στο νερόκι αγκάλες ανοιχτές για το ζευγάρωμα του πόθου.Κύριος επί υδάτων πολλών,10πάνω σ’ αυτό το πέρασμα. Τότες άκουσα βήματα στα χαλίκια.Δεν είδα πρόσωπα· σα γύρισα είχαν φύγει.Όμως βαριά η φωνή σαν το περπάτημα καματερού,έμεινε εκεί στις φλέβες τ’ ουρανού στο κύλισμα της θάλασσας15μέσα στα βότσαλα πάλι και πάλι: «Η γης δεν έχει κρικέλιαγια να την πάρουν στον ώμο και να φύγουνμήτε μπορούν, όσο κι αν είναι διψασμένοινα γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι.20Και τούτα τα κορμιάπλασμένα από ένα χώμα που δεν ξέρουν,έχουν ψυχές.Μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν,δε θα μπορέσουν· μόνο θα τις ξεκάμουν25 αν ξεγίνουνται οι ψυχές.Δεν αργεί να καρπίσει τ’ αστάχυδε χρειάζεται μακρύ καιρόγια να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι,δε χρειάζεται μακρύ καιρό30το κακό για να σηκώσει το κεφάλι,κι ο άρρωστος νους που αδειάζειδε χρειάζεται μακρύ καιρόγια να γεμίσει με την τρέλα,νῆσός τις ἔστι …». 35Φίλοι του άλλου πολέμου,σ’ αυτή την έρημη συννεφιασμένη ακρογιαλιάσας συλλογίζομαι καθώς γυρίζει η μέρα—Εκείνοι που έπεσαν πολεμώντας κι εκείνοι που έπεσαν χρόνια μετά τη μάχη·εκείνοι που είδαν την αυγή μέσ’ απ’ την πάχνη του θανάτου40ή, μες στην άγρια μοναξιά κάτω από τ’ άστρα,νιώσανε πάνω τους μαβιά μεγάλατα μάτια της ολόκληρης καταστροφής·κι ακόμη εκείνοι που προσεύχουντανόταν το φλογισμένο ατσάλι πριόνιζε τα καράβια:45«Κύριε, βόηθα να θυμόμαστεπώς έγινε τούτο το φονικό·την αρπαγή το δόλο την ιδιοτέλεια,το στέγνωμα της αγάπης·Κύριε, βόηθα να τα ξεριζώσουμε…». * 50 —Τώρα καλύτερα να λησμονήσουμε πάνω σε τούτα τα χαλίκια·δε φελά να μιλάμε·τη γνώμη των δυνατών ποιός θα μπορέσει να τη γυρίσει;ποιός θα μπορέσει ν’ ακουστεί;Καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει το βραχνά των άλλων. 55 —Ναι· όμως ο μαντατοφόρος τρέχεικι όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος του, θα φέρεισ’ αυτούς που γύρευαν ν’ αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντοτο φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας. Φωνή Κυρίου επί των υδάτων.60 Νῆσός τις ἔστι. Σαλαμίνα, Κύπρος, Νοέμβρης 1953

ΠΡΟΣΚΥΝΩ ΤΗ ΧΑΡΗ ΣΟΥ ΛΑΕ ΜΟΥ

Σαν τον Οδυσσέα

Ο ελληνικός λαός πρέπει να ψηφίσει όχι

2 Ιουλίου 2015

Alessandro Bruno, geopoliticalmonitor.com

(Το κείμενο στα αγγλικά εδώ) 

Η Ελλάδα έχει αθετήσει την υποχρέωση πληρωμής 1.3 δισ.  € προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η ευρωζώνη έμεινε ανέπαφη, αλλά κανένας δεν έχει σαφή ιδέα για το τι θα συμβεί μετά το δημοψήφισμα της ερχόμενης Κυριακής.

Ο πρωθυπουργός Τσίπρας και ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης, ειδικός στη θεωρία παιγνίων, έπαιξαν «Το παίγνιο του δειλού» (Chicken game)* με την τρόικα από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές τον περασμένο Ιανουάριο. Αυτό που θέλει η ελληνική κυβέρνηση είναι να μπορεί να επιλέξει τη μορφή της ελληνικής δημόσιας πολιτικής. Αυτό που θέλει η τρόικα - και μερικοί από τους Ευρωπαίους εταίρους της, δηλαδή η Γερμανία - είναι η Ελλάδα να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, εάν θέλει περισσότερη «βοήθεια». Δυστυχώς, οι δύο απαιτήσεις είναι ασυμβίβαστες μεταξύ τους, γιατί έχουν μόνο ένα κοινό σημείο: την λιτότητα. Η Ελληνική, στην πραγματικότητα Ευρωπαϊκή, δημοσιονομική πολιτική ήταν πολύ αυστηρή τα τελευταία χρόνια. Η ανάδυση του ευρώ ήταν συνδεδεμένη με το γερμανικό μάρκο, ενώ το κυρίαρχο μέλημα της ΕΚΤ ήταν να ελέγξει τον πληθωρισμό, προκαλώντας την κατάρρευση των εν γένει κεϋνσιανών πολιτικών, που χαρακτήριζαν τις οικονομίες πολλών εταίρων της ευρωζώνης. Από τότε που το ευρώ τέθηκε σε χρήση, το 2002, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν πίεση για να μειώσουν δαπάνες.

Από το 2010, παρά τις υποτιθέμενες ελληνικές σπατάλες, η Αθήνα έχει μειώσει τις δαπάνες πιο δραστικά από ό, τι οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση στην Ευρώπη. Υπήρξαν διψήφιες μειώσεις των καταβαλλόμενων συντάξεων, της απασχόλησης, των μισθών και των επενδύσεων. Η ανεργία έχει φτάσει στην καλύτερη περίπτωση σε 25%, η ανεργία των νέων είναι πάνω ​​από 65%.

Με την ενίσχυση της τρόικας που καθηλώθηκε, η Ελλάδα δείχνει κάποια σημάδια ανάπτυξης. Αλλά οι περικοπές δαπανών, με αντίστοιχες φορολογικές αυξήσεις, έσκαψαν βαθύτερα τη λιτότητα. Καμία ανάπτυξη δεν είναι δυνατή υπό αυτές τις συνθήκες. Η Ευρώπη στο σύνολό της πρέπει να αλλάξει τη στάση της και να επαναφέρει μια πιο κεϋνσιανή προοπτική, αν πρέπει η Ελλάδα και η ευρωζώνη να επιβιώσουν μακροπρόθεσμα. 

Πολλοί θα αναφέρουν τις ηθικές υποχρεώσεις της Ελλάδας να αποπληρώσει τα δάνειά της και να τιμήσει τις υποχρεώσεις της. Αν ναι, τότε, η Wall Street θα πρέπει να δώσει το παράδειγμα μετά τη διάσωση των τραπεζών  με το ποσό των  900 δις $ το 2008, μετά την αγορά ενυπόθηκων δανείων, ό,τι οι ιδιώτες δανειστές έκαναν στην Ελλάδα. 

Η ελληνική κρίση δεν αναδύθηκε ξαφνικά από το Αιγαίο σαν την τρίαινα του Ποσειδώνα. Αποδεικνύεται ότι το 2010, η Ελλάδα δανείστηκε κυρίως από γερμανικές και γαλλικές τράπεζες - όπως και πολλές άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ. Ήταν αδύνατο να αποπληρώσει τα δάνεια αυτά, έτσι η ΕΚΤ παρενέβη δανείζοντας την Ελλάδα τα χρήματα που εξασφάλισαν ότι οι ιδιωτικές τράπεζες θα πληρωνόταν όσα τους οφειλόταν. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα έκανε το παλιό φοιτητικο κόλπο να παίρνει χρήματα από μια πιστωτική κάρτα για να πληρώσει την άλλη. 

Φυσικά η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αποπληρώσει τα δάνεια που πήρε από ξένες κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς, που δημιούργησαν κατάσταση πολιτικής υποταγής. Οι λογαριασμοί της έγιναν ανησυχία στα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ - κυρίως τη Γερμανία - με αποτέλεσμα την απώλεια της κυριαρχίας επί των οικονομικών υποθέσεών της. Κατά κάποιο τρόπο, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία έκανε το ίδιο με την Αίγυπτο και την Οθωμανική Αυτοκρατορία τον 19^ο αιώνα, θέτοντας τις βάσεις για ευρύτερες κτήσεις.

Η λιτότητα στην Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα αυστηρή. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες που επλήγησαν από την οικονομική κρίση του 2008, οι κυβερνήσεις ήταν σε θέση να συνεχίσουν να βασίζονται στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Δεν ήταν έτσι στην Ελλάδα, όπου η έλλειψη κεφαλαίων και οι δανειστές εμπόδισαν την κυβέρνηση ακόμη και να χρησιμοποιήσει κάποιο έλλειμμα του προϋπολογισμού, ώστε να απαλύνει την ύφεση, πόσο μάλλον να τονώσει κάθε είδους ανάπτυξη. Η Γερμανία, που κατέχει το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της Ελλάδας, επιμένει να  απαιτεί μεταρρυθμίσεις - συνέχισε να το κάνει αυτή την εβδομάδα - αλλά η Ελλάδα δεν έχει επιλογές. 

Επιπλέον, η διασύνδεση κυβερνήσεων της ΕΕ και διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, για την επιβολή των απαιτήσεών τους στην Ελλάδα έγινε πολιτική και οικονομική. Με άλλα λόγια, το ενδιαφέρον της Γερμανίας ή της ΕΕ δεν ήταν να επιλυθεί  πραγματικά το θέμα της Ελλάδας, όσο να στείλουν πολιτικά μηνύματα  στις χώρα τους- ότι πήραν πίσω τα χρήματα για να εμφανιστούν δίκαιοι στους δικούς τους φορολογούμενους. Σε μικρότερο βαθμό, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, και η Ιρλανδία έχουν υποστεί παρόμοια πίεση. Το ότι η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και οι υποστηρικτές της στις Βρυξέλλες, έχουν συστηματικά ευνοήσει τα συμφέροντα των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών πάνω από εκείνα των πολιτών της ευρωζώνης , θα μπορούσε να είναι η σύνοψη της κατάστασης στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον Βρετανό οικονομολόγο Philippe Legrain, ο οποίος υπηρέτησε ως σύμβουλος του Επιτρόπου της ΕΕ Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο από το Φεβρουάριο 2011 έως τον Φεβρουάριο του 2014. Οι πραγματικοί ένοχοι της οικονομικής κρίσης της ευρωζώνης δεν είναι οι οφειλέτες (πολίτες και κυβερνήσεις της νότιας Ευρώπης και της Ιρλανδίας), αλλά οι δανειστές στη Γερμανία και τη Γαλλία και η συνταγή που προτείνει η ΕΕ, η Φρανκφούρτη (όπου εδράζεται η ΕΚΤ) και το Βερολίνο για την επίλυση της κρίσης έχει δημιουργήσει μόνο οικονομική ύφεση και μαζική ανεργία, επειδή τα συμφέροντα των γερμανικών και των γαλλικών τραπεζών τέθηκαν πάνω από εκείνα των πολιτών της ευρωζώνης.

Ο τρόπος που η Μέρκελ και η ΕΕ ανταποκρίθηκαν στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στα τελευταία αιτήματα του Τσίπρα είναι μια αυτάρεσκη άρνηση ότι τα λάθη δεν έγιναν από την πλευρά των Γερμανικών τραπεζών. Συμπεραίνουν ή προσποιούνται ότι η Ευρώπη βρίσκεται στο σωστό δρόμο και επιμένουν ότι εκείνοι που διαφωνούν είναι παραπλανημένοι. Το αποτέλεσμα είναι να πυροδοτούν τον εξτρεμισμό και να ώθούν πολλούς Έλληνες - και άλλους στην Ευρώπη – ενάντια στην Ευρώπη. 

Η αρχή της λύσης για την Ελλάδα και την Ευρώπη είναι να αναγνωρίσουν και να συζητήσουν ειλικρινά τι πήγε στραβά. Ναι, οι οφειλέτες είναι εν μέρει υπεύθυνοι για τα λάθη που έγιναν στα χρόνια της φούσκας, ως το 2007. Όμως, μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν οι τραπεζίτες, που λαμβάνουν μεγάλα ποσά για την υποτιθέμενη ικανότητά τους να αξιολογούν τους κινδύνους, όπως και οι πρόεδροι των κεντρικών τραπεζών, οι ρυθμιστικές και εποπτικές αρχές και οι πολιτικοί, που θα μπορούσαν να περιορίσουν τις οικονομικές υπερβάσεις και να προλάβουν τις φούσκες που είναι πάντα έτοιμες να σκάσουν. Αλλά όταν οι τράπεζες καταρρέουν, οι κυβερνήσεις τις χρηματοδοτούν με χρήματα των φορολογουμένων.

Η κρίση της ευρωζώνης θα μπορούσε να συνοψιστεί ως μια ιστορία των επισφαλών δανείων από ιδιωτικές τράπεζες που μεταστράφηκαν σε επισφαλή δάνεια των κυβερνήσεων. Οι πολιτικοί της Ευρωζώνης επιμένουν ότι οι φορολογούμενοι πολίτες στις πληγείσες χώρες πληρώνουν τα λάθη των ξένων τραπεζών. Αντί να ενώνει την Ευρώπη σε μια συλλογική προσπάθεια πρωτίστως να χαλιναγωγήσει τις τράπεζες που δημιούργησαν το πρόβλημα, η τρόικα έστρεψε τις πιστώτριες χώρες - κυρίως τη Γερμανία - εναντίον των οφειλετών, αναγκάζοντας θεσμικά όργανα της ΕΕ να κάνουν τις προσφορές. Αυτό προκάλεσε μια μακρά και βαθιά ύφεση που χαρακτηρίζεται από γενικευμένη και υπερβολική λιτότητα που οδήγησε σε πτώση 25% το ΑΕΠ στην Ελλάδα. Μείωσε τη ζήτηση και είχε στην πραγματικότητα το αντίστροφο αποτέλεσμα, της επιδείνωσης των δημοσίων οικονομικών. Αυτό τροφοδότησε τον πανικό που είδαμε τις τελευταίες εβδομάδες, καθώς οι επενδυτές αναρωτιούνται τι θα συμβεί αν η Ελλάδα αναγκαστεί να βγει από τη ζώνη του ευρώ και ποιες χώρες θα ακολουθήσουν. Κατά ειρωνικό τρόπο, η Ελλάδα ελαβε μέρος μόνο των χρημάτων από τα δάνεια για τα οποία φέρει ευθύνη. Η πλειοψηφία χρησιμοποιήθηκε για την αποπληρωμή των πιστωτών του ιδιωτικού τομέα, ενώ το ΔΝΤ και οι άλλοι "επίσημοι" πιστωτές μπορούν και χωρίς τα χρήματα που ζητούνται από την Ελλάδα. Αλλά υπάρχουν πολλοί δισεκατομμυριούχοι στον κόσμο που θα μπορούσαν εύκολα να πληρώσουν το ποσό που οφείλεται στο ΔΝΤ και προκάλεσε την κλιμάκωση της κρίσης - χρήματα που το ΔΝΤ θα μπορούσε μάλλον να ξαναδανείσει στην Ελλάδα.

Σαν τον Οδυσσέα, ο Τσίπρας πρέπει τώρα να οδηγήσει τους Έλληνες πίσω στην ασφάλεια, αλλά υπάρχουν δύο δρόμοι. Είτε θα παραδοθούν στο θέλημα των θεών σε άγνωστα νερά ή θα επιλέξουν ένα συμβιβασμό, θα παραμέινουν στην ευρωζώνη και θα υπομείνουν περισσότερη λιτότητα και ταπείνωση. Πράγματι, οι Έλληνες θα μπορούσαν να είναι σε καλύτερη κατάσταση μακροπρόθεσμα ψηφίζοντας Όχι στο δημοψήφισμα, όπως ο Τσίπρας και οικονομολόγοι όπως ο Paul Krugman, ο Joseph Stiglitz και ο Thomas Piketty προέτρεψαν. Οι Έλληνες θα κάνουν χάρη σε όλους τους Ευρωπαίους απορρίπτοντας τα μέτρα λιτότητας. Θα αναγκάσουν την Ένωση να επανεξετάσει τον τρόπο με τον οποίο τέθηκε σε εφαρμογή το ευρώ, απορρίπτοντας την οικονομική προσέγγιση και την εμμονή στον πληθωρισμό, σε ένα θέμα που είναι περισσότερο πολιτικό και ανθρωπιστικό. Το επιχείρημα ότι η αποχώρηση της Ελλάδας από το ενιαίο νόμισμα θα σηματοδοτήσει ρήγμα στο ευρώ θα αποδεδειχθεί αβάσιμο. Ψηφίζοντας Όχι, οι Έλληνες θα αντικρούσουν το μοντέλο σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση υποχωρεί στις απαιτήσεις της τρόικα, ώστε η ΕΚΤ να παρέμβει για να καθησυχάσει τις αγορές. Έτσι συγκρατήθηκε το ευρώ μέχρι τώρα. Συγκρατήθηκε, όμως, διότι, ενώ εξασφάλιζε μια αίσθηση σταθερότητας, παράλληλα διαιώνισε την βαθιά καταστροφική λιτότητα. Μερικά κλάσματα της εκατοστιαίας μονάδας ανάπτυξη δεν μπορεί να αντισταθμίσουν το τεράστιο κόστος πέντε χρόνων μαζικής ανεργίας. Ψήφιζοντας Οχι θα επανέφερε την ΕΚΤ στην σταθεροποίηση των αγορών, αλλά θα μπορούσε επίσης να ταρακουνήσει τις άλλες κουρασμένες από την λιτότητα χώρες, κάνοντας αναπόφευκτες τις αλλαγές στο σημερινό μοντέλο.

Οι πολιτικοί κίνδυνοι της συνεχιζόμενης λιτότητας είναι στην πραγματικότητα μεγαλύτεροι. Η λιτότητα απειλεί τα κεντροαριστερά κόμματα που έχουν προσφέρει τα περισσότερα για να στηρίξουν το ευρώ. Συναινώντας στη σκληρή λιτότητα εγκαταλείπουν τις ίδιες τις αξίες της ύπαρξής τους . Η υποταγή τους είναι ίσως πιο επιζήμια από ότι στα κεντροδεξιά κόμματα, τα οποία με την επιβολή των παραδοσιακών τους αρχών, έλεγχου του πληθωρισμού και του χρέους, απλώς ενεργούν «sui generis». 

Η αριστερά στην Ευρώπη ήταν αγνώριστη τον τελευταίο καιρό και αυτό το φαινόμενο επέτρεψε στα αντιευρωπαϊκά κόμματα να ξεφυτρώνουν δεξιά κι αριστερά. Γι’ αυτό ο Τσίπρας, με τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, έκανε το σωστό. Σε περίπτωση που οι Έλληνες ψηφίσουν Όχι, όπως προέτρεψε, η κυβέρνησή του θα ενισχυθεί και θα αποκτήσει μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση. Το πιο σημαντικό, η ψήφος στο Όχι θα θέσει τέλος στην αβεβαιότητα. Οι περισσότεροι Έλληνες δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την επιστροφή της δραχμής. Τους αρέσει το ευρώ’ αλλά κι αυτοί και εκατομμύρια άλλοι Ευρωπαίοι, δικαιολογημένα έχουν απηυδήσει με λιτότητα. Το δημοψήφισμα θα συμφιλιώσει τα δύο αυτά, ώστε οι Έλληνες να έχουν επίσημα απορρίψει τα ασφυκτικά οικονομικά μέτρα, ενώ ταυτόχρονα εκφράζουν την επιθυμία τους να παραμείνουν στη ζώνη του ευρώ. 

Ποιο κράτος μέλος της ΕΕ θα έχει τα κότσια να κλωτσήσει την Ελλάδα εκτός της Ένωσης; Το δημοψήφισμα θα ζητήσει από τους ψηφοφόρους να θέσουν τις δικές τους προτεραιότητες, παραδίδοντας στον Τσίπρα την εντολή να κάνει αυτό που πρέπει, αν η τρόικα συνεχίσει να πιέζει.

Αφού η Ελλάδα υπήρξε το λίκνο της δημοκρατίας, έχει έτσι την ευκαιρία να θέσει τις βάσεις για την αναγέννηση της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης - μια μεγάλη ιδέα που έχει χάσει το ανάστημά της, ξεχνώντας ότι είναι υπόλογη στους πολίτες και όχι τις τράπεζες.

________________________________________________________________________________

* Παίγνια πολλαπλής ισορροπίας 

 «Το παίγνιο της διασφάλισης» (assurance game): οι λύσεις δεν έχουν αναδιανεμητικές επιπτώσεις στους παίκτες… 

 «Το παίγνιο του δειλού» (Chicken game): αναδιανεμητικού χαρακτήρα, όπου η λύση της επικράτησης του αντιπάλου είναι χειρότερη από την έκβαση του αμοιβαίου συμβιβασμού και προτιμότερη από την σύγκρουση 

 «Το παίγνιο της σύγκρουσης των φύλων» (The battle of the Sexes): αναδιανεμητικού χαρακτήρα όπου η λύση της επικράτησης του αντιπάλου είναι προτιμότερη από την μη λύση

Άρης Αλεξόπουλος, 2008 

Και με ΟΧΙ και με ΝΑΙ ξέρουμε τι ξημερώνει, έτσι;

Τί σημαίνει το νέο δάνειο - Με ποιούς όρους θα δοθεί

Οι λεπτομέρειες

Tvxs.gr, 01 Ιουλ. 2015

Tρίτο πακέτο, με νέο δάνειο και conditionalities, δηλαδή, αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις, σημαίνει το αίτημα Τσίπρα για διετή συμφωνία με τον ESM (Εuropean Stability Mechanism) - ένα αίτημα, που φαίνεται να παίρνει, κατ' αρχάς, το «πράσινο φως» του Eurogroup.

Η διετής συμφωνία που ζητά η Ελλάδα, με βάση το καταστατικό του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) μπορεί να μην περιλαμβάνει το ΔΝΤ, η τελική όμως ή όχι συμμετοχή του Ταμείου συνιστά θέμα πολιτικής απόφασης. Τον ισχυρότερο ρόλο στις αποφάσεις του ESM έχει η Γερμανία η οποία έχει ποσοστό 27,6% στο Μηχανισμό - ποσοστό το οποίο συνιστά blocking minority, δηλαδή αναστέλουσα μειοψηφία.

Στην επιστολή του προς τους επικεφαλής του Eurogroup και του ESM, Γερούν Ντάισελμπλουμ και Κλάους Ρέγκλινγκ, ο πρωθυπουργός επικαλείται τα άρθρα 2, 12, 13 και 16 του καταστατικού του μόνιμου Μηχανισμού Στήριξης.

Tα συγκεκριμένα άρθρα προβλέπουν ότι το αίτημα πρέπει να αξιολογηθεί από την Κομισιόν και την ΕΚΤ, τόσο ως προς τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας όσο και από τη βιωσιμότητα του χρέους, ενώ «εφόσον κρίνεται χρήσιμο και εφικτό η εν λόγω εκτίμηση μπορεί να διενεργείται από κοινού με το ΔΝΤ».

Εάν εκδοθεί απόφαση χρηματοπιστωτικής συνδρομής, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ θα πρέπει να διαπραγματευθούν με το ενδιαφερόμενο μέλος Μνημόνιο Κατανόησης (Memorandum of Understanding, σύμφωνα με το άρθρο 13), στο οποίο θα περιγράφονται οι όροι της οικονομικής στήριξης. Η εν λόγω συμφωνία, με τους όρους της οικονομικής στήριξης, υπογράφεται από την Κομισιόν εξ ονόματος του ESM, ενώ επίσης η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε συνεργασία με την ΕΚΤ, αναλαμβάνει την παρακολούθηση τήρησης των όρων του προγράμματος.

Αναλυτικά, τα επίμαχα άρθρα του καταστατικού του ESM προβλέπουν:

ΑΡΘΡΟ 12 Αρχές

Εφόσον είναι απαραίτητο για τη διασφάλιση της χρηματοοικονομικής σταθερότητας της ζώνης του ευρώ στο σύνολό της και των κρατών μελών της, ο ΕΜΣ δύναται να παρέχει στήριξη σταθερότητας σε μέλος του ΕΜΣ, κάτω από αυστηρούς όρους, κατάλληλους για το επιλεγμένο μέσο χρηματοπιστωτικής συνδρομής. Οι εν λόγω όροι μπορούν να καλύπτουν το φάσμα από ένα πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής έως τη συνεχή τήρηση προκαθορισμένων όρων επιλεξιμότητας.

2. Με την επιφύλαξη του άρθρου 19, η στήριξη σταθερότητας του ΕΜΣ μπορεί να παρέχεται με τα μέσα που προβλέπονται στα άρθρα 14 έως 18.

3. Από 1ης Ιανουαρίου 2013, σε όλα τα νέα κρατικά χρεόγραφα της ζώνης του ευρώ με προθεσμία λήξης άνω του έτους θα περιλαμβάνονται ρήτρες συλλογικής δράσης με τρόπο που να διασφαλίζει ότι οι νομικές τους συνέπειες είναι απαράλλακτες.

ΑΡΘΡΟ 13 Διαδικασία για τη χορήγηση στήριξης σταθερότητας

1. Μέλος του ΕΜΣ μπορεί να ζητήσει στήριξη σταθερότητας με αίτηση προς τον πρόεδρο του συμβουλίου διοικητών. Η εν λόγω αίτηση αναφέρει τα μέσα χρηματοπιστωτικής συνδρομής που πρέπει να εξεταστούν. Με την παραλαβή της αίτησης, ο πρόεδρος του συμβουλίου διοικητών αναθέτει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε συνεργασία με την ΕΚΤ, τα ακόλουθα:

α) να εκτιμήσει την ύπαρξη κινδύνου για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα της ζώνης του ευρώ στο σύνολό της ή των κρατών μελών της, εκτός εάν η ΕΚΤ έχει ήδη υποβάλει σχετική ανάλυση βάσει του άρθρου 18 παράγραφος 2,

β) να εκτιμήσει εάν το δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο. Εφόσον κρίνεται χρήσιμο και εφικτό, η εν λόγω εκτίμηση αναμένεται να διενεργείται από κοινού με το ΔΝΤ,

γ) να εκτιμήσει τις πραγματικές ή δυνητικές ανάγκες χρηματοδότησης του συγκεκριμένου

μέλους του ΕΜΣ

2. Βάσει της αίτησης του κράτους μέλους του ΕΜΣ και της κατά την παράγραφο 1 εκτίμησης, το συμβούλιο διοικητών δύναται να αποφασίσει να χορηγήσει, κατ' αρχήν, στήριξη σταθερότητας στο ενδιαφερόμενο μέλος του ΕΜΣ με τη μορφή διευκόλυνσης χρηματοπιστωτικής συνδρομής.

3. Εάν εκδοθεί απόφαση σύμφωνα με την παράγραφο 2, το συμβούλιο διοικητών αναθέτει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή– σε συνεργασία με την ΕΚΤ και, εφόσον είναι εφικτό, από κοινού με το ΔΝΤ – να διαπραγματευθεί με το ενδιαφερόμενο μέλος του ΕΜΣ μνημόνιο κατανόησης («ΜΚ») όπου θα περιγράφονται αναλυτικά οι όροι που θα συνδέονται με τη διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής. Το περιεχόμενο του ΜΚ αντικατοπτρίζει τις αδυναμίες που πρέπει να αντιμετωπιστούν και το μέσο χρηματοπιστωτικής συνδρομής που έχει επιλεγεί.

Παράλληλα, ο διευθύνων σύμβουλος του ΕΜΣ καταρτίζει πρόταση συμφωνίας για διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής, περιλαμβάνουσα τους όρους και τις προϋποθέσεις χρηματοδότησης, καθώς και την επιλογή των μέσων, που υποβάλλεται στο συμβούλιο διοικητών προς έγκριση. Το ΜΚ συνάδει πλήρως με τα μέτρα συντονισμού των οικονομικών πολιτικών που προβλέπονται στη ΣΛΕΕ, ιδίως με τυχόν πράξεις του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης οποιασδήποτε γνώμης, προειδοποίησης, σύστασης ή απόφασης απευθυνόμενης στο ενδιαφερόμενο μέλος του ΕΜΣ.

4. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπογράφει το ΜΚ εξ ονόματος του ΕΜΣ, υπό τον όρο της προηγούμενης τήρησης των προϋποθέσεων που καθορίζονται στην παράγραφο 3 και της προηγούμενης έγκρισης από το συμβούλιο διοικητών.

5. Το συμβούλιο διευθυντών εγκρίνει τη συμφωνία για διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής στην οποία παρουσιάζονται αναλυτικά οι χρηματοοικονομικές πτυχές της στήριξης σταθερότητας που πρόκειται να χορηγηθεί και, κατά περίπτωση, την εκταμίευση της πρώτης δόσης της συνδρομής.

6. Ο ΕΜΣ θεσπίζει κατάλληλο σύστημα προειδοποίησης για να εξασφαλίσει ότι λαμβάνει εγκαίρως οποιεσδήποτε αποπληρωμές οφείλει το μέλος του ΕΜΣ στο πλαίσιο της στήριξης σταθερότητας.

7. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή – σε συνεργασία με την ΕΚΤ και, εφόσον είναι εφικτό, από κοινού με το ΔΝΤ – επιφορτίζεται με την παρακολούθηση της συμμόρφωσης προς τους όρους που συνοδεύουν τη διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής.

ΑΡΘΡΟ 16 Δανειοδότηση

1. Το συμβούλιο διοικητών δύναται να αποφασίσει να χορηγήσει χρηματοπιστωτική συνδρομή με τη μορφή δανείου σε μέλος του ΕΜΣ, σύμφωνα με το άρθρο 12.

2. Οι όροι που συνδέονται με τα δάνεια ΕΜΣ περιέχονται σε πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής που παρουσιάζεται αναλυτικά στο ΜΚ, σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 3.

3. Οι χρηματοοικονομικοί όροι και οι προϋποθέσεις κάθε δανείου ΕΜΣ καθορίζονται σε συμφωνία για διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής, που πρέπει να υπογραφεί από τον διευθύνοντα σύμβουλο.

4. Το συμβούλιο διευθυντών εγκρίνει τις αναλυτικές κατευθυντήριες γραμμές για τις λεπτομέρειες εφαρμογής των δανείων ΕΜΣ.

5. Το συμβούλιο διευθυντών αποφασίζει με αμοιβαία συμφωνία, βάσει πρότασης του διευθύνοντος συμβούλου και αφού λάβει έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 7, την εκταμίευση των δόσεων της χρηματοπιστωτικής συνδρομής που έπονται της πρώτης δόσης.

πρωί-πρωί Δευτέρας, που ο ήλιος πάλι θ´ανατείλει αναπόφευκτα

Ελλάδα :Πρόγραμμα 100 ημερών, που θα αποτελέσει ένα «ηλεκτροσόκ κινήτρων»

Από Europenow  /  1 Ιουλίου 2015  /  

Ενδιαφέρουσες προτάσεις για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας στη βάση μιας συμφωνίας, η οποία θα έχει τη σύμφωνη γνώμη των θεσμών αλλά και της πλειοψηφίας όλων των πολιτικών κομμάτων της χώρας μας αναπτύσσει ο Επίτιμος Πρόεδρος του Ελληνο-Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου κ. Γιάννος Γραμματίδης στη συνέντευξή που έδωσε για την ιστοσελίδα europenow.gr

Ενδιαφέρουσες προτάσεις για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας στη βάση μιας συμφωνίας, η οποία θα έχει τη σύμφωνη γνώμη των θεσμών αλλά και της πλειοψηφίας όλων των πολιτικών κομμάτων της χώρας μας αναπτύσσει ο Επίτιμος Πρόεδρος του Ελληνο-Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου κ. Γιάννος Γραμματίδης στη συνέντευξή που έδωσε για  την ιστοσελίδα europenow.gr

Προτείνει  ένα οικονομικό Πρόγραμμα πού να μπορεί να αποτελέσει βάση μίας νέας διαπραγμάτευσης αλλά και μίας εκ βάθρων δίκαιης και ουσιαστικής οικονομικής ανάπτυξης, ικανής να οδηγήσει σε κοινωνική πρόοδο και ασφάλεια, με βασικό άξονα την εξισορρόπηση μέτρων δημοσιονομικής ανάκαμψης και ανάπτυξης.

Το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, κατά τον κ. Γραμματίδη, θα πρέπει να χωρίζεται σε δύο βασικές κατευθύνσεις: τα βραχυπρόθεσμα και μέσο-μακροπρόθεσμα μέτρα. Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα, επισημαίνει, θα πρέπει νά υλοποιηθούν μέσα σε ένα πρόγραμμα 100 ημερών, που θα αποτελέσει ένα «ηλεκτροσόκ κινήτρων».

-Κύριε Γραμματίδη, πως πιστεύετε ότι μπορεί να επιτευχθεί μια συμφωνία Ελλάδας –πιστωτών για την ανάπτυξη της χώρας;

«Προϋπόθεση κάθε συμφωνίας θα είναι σαφώς η σύμφωνη γνώμη των θεσμών αλλά και της πλειοψηφίας όλων των πολιτικών κομμάτων της χώρας μας που θα πρέπει να εγγυηθούν την τήρηση μιας τέτοιας συμφωνίας έτσι ώστε αυτή να καταλήξει σε μία ουσιαστική και μακρόπνοη συνεργασία μέσα σε πνεύμα εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας.  Θα πρέπει να προταθεί ένα Οικονομικό Πρόγραμμα πού να μπορεί να αποτελέσει βάση μίας νέας διαπραγμάτευσης αλλά και μίας εκ βάθρων δίκαιης και ουσιαστικής οικονομικής ανάπτυξης ικανής να οδηγήσει σε κοινωνική πρόοδο και ασφάλεια. Βαθιά μου πεποίθηση είναι ότι μόνο ένα τέτοιο αξιόπιστο και ολοκληρωμένο πρόγραμμα μπορεί να αποφέρει τη μέγιστη δυνατή ευελιξία από πλευρά των θεσμών, ώστε να προχωρήσει επιτέλους η χώρα μας μπροστά, αφήνοντας βαρίδια και κόκκινες γραμμές που τελικά προστατεύουν ιδεοληψίες του χθες και όχι το αύριο της κοινωνίας μας».

Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μοντέλο ανάπτυξης πού οι πιστωτές μας θεωρούν πιό κατάλληλο για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας;

«Το νέο Πρόγραμμα πρέπει αντανακλά όλα όσα ως χώρα  έχουμε πετύχει, τα αίτια όσων μέτρων δεν έχουν αποδώσει, τις στρεβλώσεις που είναι απολύτως αναγκαίο να αντιμετωπίσουμε και τις πρακτικές – τακτικές κινήσεις ώστε να ξεπεράσουμε τις απόψεις που μπορεί να έχει ο οποιοσδήποτε για κάθε ειδικό τομέα της οικονομίας, προχωρώντας σε μία ολιστική στρατηγική προς όφελος όλης της οικονομίας. Βασικός άξονας του προτεινόμενου προγράμματος είναι συνεπώς η εξισορρόπηση μέτρων δημοσιονομικής ανάκαμψης και ανάπτυξης. 

Το νέο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων θα πρέπει να χωρίζεται σε δύο βασικές κατευθύνσεις: τα βραχυπρόθεσμα και μέσο-μακροπρόθεσμα μέτρα. Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα θα πρέπει νά υλοποιηθούν μέσα σε ένα πρόγραμμα 100 ημερών που θα αποτελέσει ένα «ηλεκτροσόκ κινήτρων», που να περιλαμβάνει ανάμεσα σε άλλα:

×        Μηδενικό φορολογικό συντελεστή για νεοφυείς επιχειρήσεις για διάστημα 5 ετών και αναλογικές με τα όποια έσοδα ασφαλιστικές εισφορές

×        Φόρος 12,5% για όλες τις επιχειρήσεις

×        Εφαρμογή αναπτυξιακού νόμου που θα εστιάζει σε κρατικές επιχορηγήσεις  “grants”, ώστε να παρέχει επενδυτικά κίνητρα με έμφαση στις ευαίσθητες περιοχές όπως την Ήπειρο και την Δυτική Μακεδονία

×        Άμεση απλοποίηση των διαδικασιών για την έναρξη μίας επιχείρησης

×        Άνοιγμα όλων των επαγγελμάτων με διάταξη νόμου

Το πακέτο μεταρρυθμίσεων που αφορά τα μέσο-μακροπρόθεσμα μέτρα πού θά περιλαμβάνει άρση των στρεβλώσεων της οικονομίας, θα είναι μέρος μίας δανειακής σύμβασης 30-50 δισεκατομμυρίων ευρώ πού θα αφορούν την κάλυψη των σημερινών αναπτυξιακών αναγκών της Ελλάδος (δημόσιες επενδύσεις, εργαλεία για την παροχή κινήτρων σε επιχειρηματίες και προγράμματα επανένταξης ανέργων) και θα αποτελέσουν καταλύτη πραγματικής ανάπτυξης – ικανής να αποπληρώσει με συνέπεια τις δανειακές υποχρεώσεις σε βάθος χρόνου. Γι’ αυτό είναι αναγκαία η επιμήκυνση της ωρίμανσης των δανείων τής χώρας για 50 χρόνια, καθώς και το πάγωμα αποπληρωμής επιτοκίων για 8 έτη. Θα πρέπει να υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα κάθε χρόνο, αλλά με μεγαλύτερη επιείκεια  για τα πρώτα 2 χρόνια λόγω των ειδικών συνθηκών της οικονομίας».

Ποιοί είναι οι λόγοι για τους οποίους οι θεσμοί θα αποδέχονταν ένα τέτοιο μοντέλο;

«Είναι η μόνη δυνατότητα διεύρυνσης της φορολογικής βάσης και μέσα από την επιθυμητή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας».

Θεωρείτε εύκολο να εφαρμόσει η κυβέρνηση ένα τέτοιο μοντέλο ανάπτυξης ;

«Τίποτα δεν είναι εύκολο σε μια κλειστή οικονομία όπως η ελληνική. Πρέπει όμως να γίνει μια αρχή αν θέλουμε να ξεπεράσουμε την κρίση και να θέσουμε τις προϋποθέσεις ανάπτυξης».

- See more at: http://europenow.gr/2015/07/ellada-programma-100-imerwn-pou-tha-apotelesei-ena-ilektrosok-kinitrwn/#sthash.OM7kNO55.dpuf

Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,

«Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,

Λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τους λόγους που σας οδήγησαν στην διακοπή των διαπραγματεύσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι με τις εκβιαστικές ενέργειες τους οι δανειστές στοχεύουν στην δημιουργία «ασύμμετρων σχέσεων εξάρτησης» με την χώρα μας.

Όμως ακόμα και στις συνθήκες αυτές που ο συσχετισμός των δυνάμεων είναι σε βάρος της ελληνικής κυβέρνησης, θεωρούμε ότι το βραχυπρόθεσμο και μεσομακροπρόθεσμο συμφέρον της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας δεν συμπίπτει με την επιλογή της διακοπής των διαπραγματεύσεων, γιατί αντικειμενικά περιορίζει τη δυνατότητα κατάθεσης και διαπραγμάτευσης εναλλακτικών και έντιμων λύσεων με τις λιγότερες συνέπειες για τη χώρα μας και το λαό μας. 

Για τους λόγους αυτούς, σας καλούμε με πολιτική γενναιότητα και εντιμότητα, που άλλωστε σας διακρίνει, να αναλάβετε πρωτοβουλία επανέναρξης των διαπραγματεύσεων και επανεξέτασης του δημοψηφίσματος της Κυριακής 5 Ιουλίου 2015, το οποίο εκτιμούμε ότι, εξ αντικειμένου, δεν μπορεί να δώσει βιώσιμη λύση στο αδιέξοδο.

Με τιμή,
Κώστας Βεργόπουλος
Κώστας Μελάς
Σάββας Ρομπόλης».

Έκκληση

Έκκληση

Συντάκτης: Κωνσταντίνος Τσουκαλάς

Ο Κωνστσταντίνος Τσουκαλάς, μέσω της «Εφημερίδας των Συντακτών, απευθύνει έκκληση στην κυβέρνηση για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων

01.07.2015, 10:15 | ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Αυτή την ύστατη στιγμή κάνω έκκληση στην κυβέρνηση για την αναγκαιότητα συνέχισης των διαπραγματεύσεων. Ακόμα και αν η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι εκείνη στην οποία όλοι ελπίζαμε και προσβλέπαμε, οι ιστορικές τύχες της Ελλάδας και της Ευρώπης εξακολουθούν να είναι αλληλένδετες.

Πιστεύω λοιπόν ότι η νόμιμη κυβέρνηση της Αριστεράς που εκπροσωπεί τη χώρα μας δεν έχει άλλη επιλογή από το να πάρει πρωτοβουλίες τώρα, εδώ και αμέσως. Και οι πρωτοβουλίες αυτές δεν μπορεί να είναι άλλες από τη συνέχιση της διαβούλευσης εις πείσμα των εκβιαστικών όρων που μας επιβάλλονται.

Δεν μας επιτρέπεται να παράσχουμε πρόσθετα επιχειρήματα και άλλοθι σε εκείνους που δεν ζητάν τίποτε καλύτερο από το να επιρρίψουν στην Ελλάδα την αποκλειστική «ευθύνη» για τη διακοπή των συζητήσεων. Και δεν δικαιούμαστε να απεμπολήσουμε τα πανίσχυρα όπλα μας, που δεν είναι άλλα από το δίκαιο και τον ορθό λόγο.

Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η δραματική κατολίσθηση των όρων διαβίωσης ενός ολόκληρου λαού συνιστά απόλυτη ηθική δικαίωση των αξιακά αδιαπραγμάτευτων ελληνικών θέσεων. Οπως και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η πλήρης αποτυχία της πολιτικής της λιτότητας συνιστά ακαταμάχητο επιχείρημα εναντίον όσων επιμένουν πεισματικά στη συνέχιση των υφεσιακών μέτρων.

Θέλω να ελπίζω πως στην παρούσα φάση η όποια πρωτοβουλία ήθελε προκύψει αυτές τις κρίσιμες στιγμές, θα μπορέσει να συμβάλει τουλάχιστον στην αναστολή του διαφαινόμενου αδιέξοδου.

Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη ιστορική καμπή. Σε μια μόνο στιγμή κρίνονται το μέλλον της Ελλάδας, η αξιοπιστία της κυβερνώσης Αριστεράς και οι μακροπρόθεσμες προοπτικές της Ευρώπης. Και δεν μπορούμε να αφήσουμε καμία στιγμή και καμία ευκαιρία να κυλήσουν ανεκμετάλλευτες. Ας μη φτάσει ποτέ η ώρα εκείνη που θα λέμε πως «η στιγμή της ελευθερίας μας ήταν χθες».

Αγαπητέ κ. Πρωθυπουργέ,

Γράφω για να σας ενημερώσω ότι από την δημοκρατική κατάρρευση της κυβέρνησής σας , δια του δημοκρατικού δημοψηφίσματος, επιλέγω να αποσύρετε το δημοψήφισμα και να βρείτε κοινό τόπο με την αγαπητή Γενική Διευθύντρια του ΔΝΤ και τους αγαπητούς Προέδρους ΕΕ και ΕΚΤ σύμφωνα με την παρακάτω πρότασή σας:

Προς τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ

Προς τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
κ. Μάριο Ντράγκι

Προς την Γενική Διευθύντρια του ΔΝΤ
κα Κριστίν Λαγκάρντ

Αγαπητή Γενική Διευθύντρια, αγαπητοί Πρόεδροι,

Γράφω για να σας ενημερώσω για τη θέση της Ελληνικής Δημοκρατίας έναντι του καταλόγου των Προαπαιτούμενων της Συμφωνίας σε Τεχνικό Επίπεδο όπως δημοσιεύθηκε στις 28 Ιουνίου 2015 στον ιστότοπο της Ευρωπαϊκης Επιτροπής.

Η Ελληνική Δημοκρατία είναι έτοιμη να δεχθεί αυτή τηΣυμφωνία σε Τεχνικό Επίπεδο έπειτα από τις ακόλουθες τροποποιήσεις, προσθήκες ή αποσαφηνίσεις, ως μέρος μιας παράτασης του εκπνέοντος προγράμματος του EFSF και της νέας Δανειακής Συμφωνίας με το ESM για την οποία υποβλήθηκε αίτημα σήμερα, Τρίτη 30 Ιουνίου 2015.

Όπως θα επισημάνετε, οι τροποποιήσεις μας είναι συγκεκριμένες και σέβονται πλήρως την συνοχή και την αξιοπιστία του σχεδιασμου του συνολικού προγράμματος.

1. Μεταρρύθμιση ΦΠΑ
Διατήρηση της έκπτωσης του 30% στα νησιά, η οποία θα εφαρμοσθεί επί των νέων συντελεστών.

2. Δημοσιονομικά διαρθρωτικά μέτρα:
Σταδιακή αύξηση της προκαταβολής του φόρου εισοδήματος των ατομικών επιχειρήσεων στο 100% και σταδιακή εξάλειψη της προνομιακής φορολογικής αντιμετώπισης των αγροτών (περιλαμβανομένων των επιδοτήσεων για τον ειδικό φόρο στο ντίζελ) έως το τέλος του 2017. Μείωση της οροφής των στρατιωτικών δαπανών κατά 200 εκατ. ευρώ το 2016 και 400 εκατ. ευρώ το 2017 μέσω μιας στοχευμένης ομάδας δράσεων, περιλαμβανομένης μιας μείωσης του συνόλου των υπαλλήλων και των προμηθειών.

3. Συντάξεις:
Η μεταρρύθμιση του 2010 θα εφαρμοσθεί πλήρως, αλλά η μεταρρύθμιση του 2012 (παράγοντας βιωσιμότητας) θα αναβληθεί έως ότου εφαρμοσθεί η νέα νομοθετική μεταρρύθμιση τον Οκτώβριο 2015. Το ΕΚΑΣ θα εξαλειφθεί σταδιακά έως το τέλος του 2019, αλλά χωρίς οποιαδήποτε άμεση ενέργεια έναντι του κορυφαίου 20% των δικαιούχων.
Όλοι οι φόροι υπέρ τρίτων θα εξαλειφθούν σταδιακά έως το τέλος του 2017, αρχίζοντας από τις 31 Οκτωβρίου 2015.

4. Αγορές εργασίας:
Το νέο πλαίσιο θα νομοθετηθεί το φθινόπωρο 2015.

5. Αγορές προϊόντων:
Άμεση εφαρμογή συγκεκριμένων συστάσεων από την εργαλειοθήκη 1 του ΟΟΣΑ (τουριστικές μισθώσεις, τουριστικά λεωφορεία, άδειες φορτηγών, κώδικας δεοντολογίας για παραδοσιακά τρόφιμα και ευρωκώδικες για τα δομικά υλικά), εργαλειοθήκη 2 (ποτά και πετρελαϊκά προϊόντα) και άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων των συμβολαιογράφων, των αναλογιστών και των δικαστικών επιμελητών, απελευθέρωση της αγοράς για τα γυμναστήρια και εξάλειψη σημαντικού ποσοστού φόρων υπέρ τρίτων.

Επιπλέον, σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ, εφαρμογή ενός φιλόδοξου μεταρρυθμιστικού προγράμματος που περιλαμβάνει:

-Δημιουργία One-Stop-Shop (OSS) υπηρεσιών για τις επιχειρήσεις (ανάλυση βέλτιστης πρακτικής, καθώς και ένας ήδη προετοιμασμένος και ολοκληρωμένος σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ συνολικός οδικός χάρτης)

- Άμεση πραγματοποίηση μιας συνολικής αξιολόγησης του ανταγωνισμού σε συγκεκριμένους τομείς που χαρακτηρίζονται από ολιγοπωλιακές πρακτικές (π.χ. κατασκευές, χονδρεμπόριο, αγροτικά προϊόντα, μέσα ενημέρωσης κλπ.) και ανάλογη υιοθέτηση συστάσεων (οδικός χάρτης και χρονοδιάγραμμα που έχουν ήδη ετοιμαστεί από τον ΟΟΣΑ).

-Ο ΑΔΜΗΕ θα διαχωρισθεί από την ΔΕΗ σε μια χωριστή νομική οντότητα που θα τελεί υπό πλειοψηφικό κρατικό έλεγχο.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την υποστήριξή σας.

Η ελίτ της Ευρώπης θέλει αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΑΠΟ GUARDIAN: Οι Ευρωπαίοι δεν συνθηκολογούν γιατί θέλουν άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα

«Η ελίτ της Ευρώπης θέλει αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα»

2 Ιουλίου 2015, 11:49 Category: Ελλάδα, Κόσμος, Πολιτική Ετικέτες:guardian

Συντάκτης:
Παναγιώτης Ηλιάδης

«Είναι πλέον σαφές ότι οι δυνάμεις της Γερμανίας και της Ευρώπης δεν θέλουν απλά η ελληνική κυβέρνηση να συνθηκολογήσει», επισημαίνει ο Βρετανός αρθρογράφος Seumas Milne του Guardian, υπογραμμίζοντας πως ο πραγματικός σκοπός τους είναι η αλλαγή καθεστώτος.

«Αυτό φυσικά δεν θα επιτευχθεί με στρατιωτική παρέμβαση – αυτή η επιχείρηση κατευθύνεται από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, και όχι από την Ουάσιγκτον», αναφέρει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος. 

Σχολιάζοντας τη χθεσινή αντίδραση της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ καθώς και των επικεφαλής της Κομισιόν και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στη νέα πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης, ο Milne επισημαίνει ότι η πρόθεση των πιστωτών να ρίξουν την εκλεγμένη κυβέρνηση στην Αθήνα δεν μπορεί πλέον να αμφισβητείται.

«Όλες τους οι ενέργειες τις τελευταίες εβδομάδες σε σχέση με την αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που ψηφίστηκε για να ανατρέψει τις πολιτικές λιτότητας, φαίνεται να έχουν σχεδιαστεί για να προκαλέσουν διχασμό ή να δυσφημίσουν την κυβέρνηση του Τσίπρα», προσθέτει το δημοσίευμα. 

Αν και η χθεσινή πρόταση του Έλληνα πρωθυπουργού έμοιαζε σχεδόν με πλήρη αποδοχή του πακέτου λιτότητας για το οποίο οι Έλληνες καλούνται να ψηφίσουν αυτή την Κυριακή, η Μέρκελ απάντησε ότι δεν μπορούν να υπάρξουν συνομιλίες έως ότου το δημοψήφισμα λάβει χώρα. Αυτό για τον αρθρογράφο αποτελεί ξεκάθαρο δείγμα των προθέσεων των δανειστών που θέλουν να «ξεφορτωθούν» τον Τσίπρα