Μικρή ΔΕΗ - Μεγάλα βάσανα

Σκέψεις για το σχέδιο νόμου «Δημιουργία νέας καθετοποιημένης εταιρίας ηλεκτρικής ενέργειας» (Μικρή ΔΕΗ)

του Χρήστου Ι. Ιωάννου , Απριλίου 4, 2014

Από την πρώτη, κιόλας παράγραφο (Άρθρο 1, παράγραφος 1) γίνεται σαφές ότι στη νέα εταιρεία εισφέρονται όχι μόνο οι μονάδες αλλά καθετοποιείται όλη η διαδικασία από τις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας έως τον τελικό καταναλωτή. Στις επόμενες παραγράφους και άρθρα γίνεται κατανοητό γιατί συμβαίνει αυτό και τι σημαίνουν οι επιλογές αυτές τόσο για τη ΔΕΗ, όσο και για τους εργαζομένους και τις τοπικές κοινωνίες.

Οι λιγνιτικές μονάδες που αποσχίζονται και μεταφέρονται στη νέα εταιρία είναι όλες εκείνες που περικλείουν τα πλουσιότερα, σε θερμογόνο δύναμη, ορυχεία (πχ Βεύη*)  της περιοχής της Δυτικής Μακεδονίας, τα οποία μπορούν να εμπλουτίσουν το «φτωχότερο» μείγμα άλλων ορυχείων και να καταστήσουν τις μονάδες, που αυτά εξυπηρετούν, βιώσιμες και αποδοτικές. 
(*Το κοίτασμα της Βεύης διαθέτει σύμφωνα με το ΙΓΜΕ αποθέματα 95 εκ. τόνων λιγνίτη πολύ καλής απόδοσης που  μπορεί να τροφοδοτήσει μια ηλεκτροπαραγωγική μονάδα 330MW για 35 έως 40 χρόνια.)

Ο ´μικρός´ ΑΗΣ Μελίτης Ι

Κυρίως αφορά τις μονάδες «φιλέτα» της ΔΕΗ, όπως ο ΑΗΣ Μελίτης – Αχλάδας Ι και η μελλοντική μονάδα ΑΗΣ Μελίτης – Αχλάδας ΙΙ, με σύγχρονο σχεδιασμό, υψηλό βαθμό απόδοσης και παραπροϊόντα που παράγουν εμπορικό και γεωργικό πλεόνασμα (χαρακτηριστικό παράδειγμα η γύψος). 

Θα χρεωθεί ο νέος ιδιοκτήτης με τα επικαιροποιημένα κόστη της μελέτης του ΑΗΣ Μελίτης ΙΙ ή απλά θα καρπωθεί τις επενδύσεις της ΔΕΗ ΑΕ που χρηματοδοτήθηκαν από τους Έλληνες πολίτες; 

Το 'μικρό Ορυχείο και ο ΑΗΣ Αμυνταίου Ι, ΙΙ

Ερωτήθηκαν οι τοπικές κοινωνίες εάν συμφωνούν με τους όρους εκμετάλλευσης των ορυχείων από ιδιώτες; 

Ερωτήθηκαν σχετικά με τα δικαιώματα εκμετάλλευσης κοιτασμάτων, όπως αυτά της Μελίτης και των Κομνηνών; 
Τι θα γίνει με τον Τοπικό Πόρο Ανάπτυξης; Θα συνεχίσει να υπάρχει ή θυσιάζεται στο βωμό της ιδιωτικοποίησης; 
Είναι εντελώς διαφορετικό το Εθνικό συμφέρον που πρεσβεύει η ΔΕΗ ΑΕ σε σχέση με το ιδιωτικό συμφέρον και όφελος του επενδυτή της «μικρής ΔΕΗ»!

Οι σταθμοί ΔΕΗ, τα ορυχεία, η Τηλεθέρμανση, ο ΤΑΡ, στη Δυτική Μακεδονία

Όλες οι μονάδες που παραχωρούνται έχουν άμεση σχέση με την εξυπηρέτηση των τοπικών κοινωνιών με την παροχή θερμικής ενέργειας μέσω Τηλεθέρμανσης γεγονός που δεν ξεκαθαρίζεται με ποιο πλαίσιο θα συνεχιστεί η εξυπηρέτησή τους και ποια τιμολογιακή πολιτική θα ακολουθηθεί. Ας μην ξεχνάμε ότι η συγκεκριμένη πηγή θερμικής ενέργειας είναι μονοπώλιο και ως τέτοιο όφειλε ο νόμος να το αντιμετωπίσει. Έχουν επενδυθεί δισεκατομμύρια ευρώ σε έργα υποδομών στη Δυτική Μακεδονία για την Τηλεθέρμανση σε επίπεδο α) υποδομών των ΑΗΣ και των πόλεων, β) δικτύων μεταφοράς και διανομής, γ) εκσυγχρονισμού των συστημάτων θέρμανσης των κτιρίων και συστημάτων παρακολούθησης, ενώ δ) βρίσκονται σε εξέλιξη επεκτάσεις των δικτύων τηλεθέρμανσης στην Πτολεμαΐδα, στο Αμύνταιο και ε) σχεδιάζονται νέες για Πολεοδομικές Ενότητες των Ενεργειακών Δήμων. 
Για ποιο λόγο παραδίδονται όλοι οι καταναλωτές στα χέρια ενός επενδυτή που θα κληθεί να διαχειριστεί ένα, φύσει και θέσει, μονοπώλιο; 
Πως διασφαλίζεται ο κοινωνικός χαρακτήρας της παροχής θερμικής ενέργειας στα πλαίσια του συμφώνου ανταπόδοσης της ΔΕΗ προς τις πληττόμενες περιοχές;

Η ´μικρή´ λίμνη του Άγρα

Κοιτώντας τις υδροηλεκτρικές μονάδες που παραχωρούνται στη νέα «Μικρή ΔΕΗ» παρατηρούμε ότι έχουν συμπεριληφθεί όλες οι μονάδες που συμπληρώνουν το λεκανοπέδιο Πτολεμαΐδας – Φλώρινας καθώς εκμεταλλεύονται τον υδροφόρο ορίζοντα (υπόγειο κι επιφανειακό) του λεκανοπεδίου Αμυνταίου – Εορδαίας. Μην ξεχνάμε την άντληση υδάτων από τη Βεγορίτιδα λίμνη για την ενίσχυση των ΥΗΣ Άγρα κι Εδεσσαίου! Μην λησμονείται το γεγονός ότι ένας ΥΗΣ δεν είναι μόνο η εγκατάσταση παραγωγής ενέργειας αλλά όλο το σύμπλεγμα που περιλαμβάνει τα συνοδά φράγματα κι έργα υποδομών, παρακολούθησης και διαχείρισης των υδάτινων πόρων. 

Το ´μικρό´ φράγμα του Νέστου

Επιπλέον παραχωρείται το πλέον σύγχρονο Υδροηλεκτρικό κι Αρδευτικό φράγμα του Νέστου στην περιοχή του Θησαυρού, Δράμας, το οποίο όχι μόνο είναι κρίσιμο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αλλά και για την άρδευση όλης της περιοχής της Ανατολικής Μακεδονίας και τμήματος της Θράκης! Είναι το τελευταίο έργο με κοινωνικό πρόσημο που εξετέλεσε η ΔΕΗ λίγο πριν την μετατροπή της από ΔΕΚΟ σε ΑΕ και διαχειρίζεται τεράστιους υδάτινους όγκους σε ευαίσθητες παραμεθόριες περιοχές. 

Το ´μικρό´ Φράγμα Σφηκιάς-ΥΗΣ Πουρναρίου

Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση του ποταμού Άραχθου με τον ΥΗΣ Πουρναρίου.

Σε οικονομικό επίπεδο, οι ΥΗΣ παίζουν καθοριστικότατο ρόλο στον καθορισμό της τιμής βάσης, με την οποία πληρώνονται οι ιδιώτες παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας. 

Τι θα τους εμποδίσει να βγάλουν τους ΥΗΣ εκτός συστήματος εκτοξεύοντας το κόστος της μεγαβαττώρας από τη στιγμή που τους ανήκουν; 

Ποιος θα ελέγχει τις ενέργειές τους; 
Ποιος θα κοστολογεί την άρδευση που γίνεται από αυτούς τους ΥΗΣ με τα συνοδά τους φράγματα; 

Στο σημείο αυτό έρχεται να «ξεκαθαρίσει» την κατάσταση το δεύτερο σχέδιο νόμου του ΥΠΕΚΑ που έχει τεθεί σε διαβούλευση κι αφορά τις κατηγορίες αδειών χρήσης και εκτέλεσης έργων αξιοποίησης των υδάτων για βιομηχανική κι ενεργειακή χρήση, όπως φαίνεται στο παράρτημα 1 του σχεδίου, δείχνοντας τις πονηρές προθέσεις που υποκρύπτονται:

3. Βιομηχανική χρήση

3.1 Άμεση χρήση (ενσωμάτωση)

3.2 Έμμεση χρήση (επεξεργασία προϊόντων –πρώτων υλών)

3.3 Εμφιάλωση − συσκευασία νερού

3.4 Ψύξη –Θερμορύθμιση

3.5 Λατομική/μεταλλευτική χρήση (υποβιβασμός στάθμης)

3.6.Λοιπές χρήσεις νερού που εξυπηρετούν δραστηριότητες δευτερογενούς τομέα

3.7Λοιπές χρήσεις νερού που εξυπηρετούν βιομηχανικές δραστηριότητες

4. Ενεργειακή χρήση

4.1 Παραγωγική κίνηση –Υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις

4.2 Θερμοηλεκτρικές εγκαταστάσεις

4.3 Γεωθερμία

4.4Εξόρυξη ενεργειακών ορυκτών (υποβιβασμός στάθμης)

4.5Λοιπές χρήσεις νερού που εξυπηρετούν ενεργειακά έργα

Στην Ελλάδα, σχεδόν ποτέ, δεν γίνεται κάτι τυχαία και συνήθως οι νόμοι λειτουργούν σαν ένα παζλ. Όσο περισσότερα κομμάτια προστίθενται, τόσο σχηματίζεται μια πληρέστερη εικόνα για τα σχεδιαζόμενα. Με συνδυασμένη ανάγνωση των δύο σχεδίων νόμου γίνεται σαφές ότι όχι μόνο παραχωρείται η εκμετάλλευση των ΥΗΣ και των φραγμάτων αλλά παρέχεται η απόλυτη δυνατότητα εκμετάλλευσης των υδάτινων πηγών από τον ιδιώτη – επενδυτή!!!

Στο Άρθρο 2, παράγραφος 3 αναφέρεται ότι «ως αντάλλαγμα για τον εισφερόμενο κλάδο, η ΔΕΗ Α.Ε. θα λάβει το σύνολο των μετοχών εκδόσεως της νέας εταιρίας, η αξία των οποίων θα είναι ίση προς την αξία της καθαρής θέσης του εισφερόμενου κλάδου.» Σε συνδυασμό με το Άρθρο 3, παράγραφος 2 «Σε περίπτωση που η σύμβαση της απόσχισης του κλάδου δεν έχει συμπεριλάβει ορισμένα από τα στοιχεία του ενεργητικού ή του παθητικού που υπάγονται άμεσα από επιχειρηματικής απόψεως στον εισφερόμενο κλάδο, ο τελευταίος συμπεριλαμβάνει τα ανωτέρω παραλειφθέντα στοιχεία του ενεργητικού και παθητικού, εφόσον από την ερμηνεία της σύμβασης απόσχισης δεν συνάγεται σαφώς ότι τα μέρη επιθυμούσαν τον αποκλεισμό των παραλειφθέντων στοιχείων του ενεργητικού και του παθητικού από τον κλάδο. Από της ολοκλήρωσης της απόσχισης, κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 7 του παρόντος νόμου, τα ανωτέρω παραλειφθέντα από τη σύμβαση απόσχισης περιουσιακά στοιχεία λογίζονται ως εισφερθέντα στη νέα εταιρία.» λογιστικά δημιουργούνται κάποια σημαντικά θέματα. 

Το κυρίαρχο πρόβλημα που δημιουργείται είναι ότι είναι ανοιχτό σε «δημιουργική» λογιστική και συμφωνία με τον ιδιώτη – επενδυτή το «μαγείρεμα» των στοιχείων του ενεργητικού και του παθητικού της νέας επιχείρησης ούτως ώστε η καθαρή θέση της να διαμορφωθεί σε επίπεδα που ο ιδιώτης θα επιλέξει, με αποτέλεσμα η αξία των μετοχών, που θα αντανακλούν αυτήν την καθαρή θέση, να δύνανται να έχουν μηδενική ή ακόμα και αρνητική (!) αξία. Συνεπώς το τίμημα αγοράς της «μικρής ΔΕΗ» μπορεί να είναι εξαιρετικά χαμηλό (καθώς η αξία των μετοχών θα αποτελέσει την αφετηρία της πρόσκλησης για την διαπραγμάτευση της αγοράς) και να δημιουργήσει πλασματική εικόνα. Το πλέον συμφέρον θα ήταν να υπολογιστεί η αξία των παγίων της νέας εταιρίας με βάση την αξία αντικατάστασης, χωρίς να υπολογιστούν αποσβέσεις και λοιπά λογιστικά τρικ. 

Γιατί δεν αναφέρονται στο ίδιο άρθρο όλες αυτές οι παράμετροι; Είναι ηλίου φαεινότερον ότι πρόκειται για νομικά τεχνάσματα απόκρυψης των πραγματικών προθέσεων!

Η παράγραφος 3 του Άρθρου 8 έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις διατάξεις σχετικά με τις βεβαιώσεις περί μη ύπαρξης αυθαιρεσίας στα μεταβιβαζόμενα ακίνητα του νόμου 4178/2013. Η παράγραφος 4 του ιδίου άρθρου παραχωρεί όλες τις εγκρίσεις, απαλλοτριώσεις, παραχωρήσεις κι επιχορηγήσεις στη νέα εταιρεία κατ’ απόκλιση όλων των κειμένων, γενικών ή ειδικών διατάξεων και των προβλέψεων διοικητικών πράξεων, δηλαδή όλες οι επιχορηγήσεις, παραχωρήσεις, άδειες κι εγκρίσεις που δόθηκαν με γνώμονα το Εθνικό συμφέρον μεταβιβάζονται αυτομάτως στον ιδιώτη ο οποίος θα έχει τη δυνατότητα να τις καρπωθεί και να τις εκμεταλλευτεί στο έπακρο χωρίς συζήτηση ή νομική προστασία εκ μέρους των θιγομένων!!!!

Επιπλέον αναφέρεται ότι οι εκκρεμείς δίκες της ΔΕΗ ΑΕ συνεχίζονται αυτοδικαίως από τη νέα εταιρεία χωρίς όμως να αποσαφηνίζεται από πού θα προέρχονται τα στοιχεία (ενδεχόμενο να θιγούν τα συμφέροντα της ΔΕΗ ΑΕ), με ποιες υπηρεσίες θα γίνονται οι εκτιμήσεις και οι μελέτες, ενώ αφήνεται θολό αν στις παραστάσεις των δικαστηρίων θα έχουν την ευθύνη παράστασης ή μαρτυρίας υπάλληλοι της ΔΕΗ ΑΕ οι οποίοι δεν θα έχουν σχέση υπαλληλική με τη νέα εταιρεία (πχ δικαστήρια απαλλοτριώσεων).

Καινοφανής είναι η διατύπωση της παραγράφου 6 του Άρθρου 8 με την οποία η μεταφορά του προσωπικού στη νέα εταιρία γίνεται κατά παρέκκλιση κάθε αντίθετης γενικής ή ειδικής ρύθμισης Νόμου, Κανονισμού, Διαιτητικής Απόφασης, διοικητικής πράξης, συλλογικής ή ατομικής σύμβασης εργασίας. Ταυτόχρονα εισάγεται το θέμα της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα των υπαλλήλων (παράγραφος 7, Άρθρο 8) άνευ συγκαταθέσεως του υποκειμένου!

Στη νέα εταιρεία μεταβιβάζονται αυτούσιες όλες οι συμβάσεις προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας καθώς και οι παρεπόμενες έννομες σχέσεις που συνδέονται με αυτές, άνευ συγκατάθεσης των πελατών! Φυσικά η νέα εταιρεία έχει από την πρώτη στιγμή τη δυνατότητα τροποποίησης των όρων των συμβάσεων αυτών (Άρθρο 9, παράγραφοι 1 &2) και για τουλάχιστον έξι (6) μήνες (ίσως και περισσότερο κατά τις διαπραγματεύσεις) καθώς με την παράγραφο 5, απαγορεύεται στη ΔΕΗ ΑΕ να επαναπροσελκύσει τους πελάτες.

Εφόσον το κέρδος του ιδιώτη – επενδυτή είναι το επιδιωκόμενο, φυσικό κι επόμενο είναι με το Άρθρο 9, παράγραφος 9 να εξαιρεθούν από τον εισφερόμενο κλάδο οι πελάτες των νήσων της ελληνικής επικράτειας. Το κόστος εξυπηρέτησης των πελατών αυτών θα βαρύνει αποκλειστικά τη μητρική ΔΕΗ ΑΕ αυξάνοντας έτσι το ποσοστό απόσχισης καθώς οι εναπομείναντες πελάτες της ΔΕΗ ΑΕ θα έχουν μεγαλύτερη επίπτωση στα κέρδη της εταιρείας και φυσικά με μεγαλύτερο κόστος μεταφοράς και διανομής (έχοντας υπ’ όψη την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ). 

Ταυτόχρονα, με το Άρθρο 10, καταργείται η δυνατότητα λήψης ασφαλιστικών μέτρων κατά της ΔΕΗ ΑΕ ή της νέας εταιρείας και το δικαίωμα της προσωρινής δικαστικής προστασίας (άρθρο 14 Ν.2472/1997) με συνέπεια να μην μπορούν να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους τρίτοι έναντι των εταιρειών. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι προσφυγές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κοζάνης κατά της ΔΕΗ ΑΕ σχετικά με τις απαλλοτριωμένες εκτάσεις, την επαναπόδοσή τους στην κοινωνία και τις αποκαταστάσεις των εδαφών. Ακόμη, κενό είναι το τι θα συμβεί με τις αγωγές των πολιτών για τις απαλλοτριώσεις σε εξέλιξη κατά της ΔΕΗ ΑΕ ενώ ούτε οι υπάλληλοι μπορούν να προστατευτούν από παραβάσεις των προσωπικών τους δεδομένων!

Από όλα τα ανωτέρω γίνεται σαφές ότι το σχέδιο νόμου που έχει τεθεί σε διαβούλευση όχι μόνο θίγει τα συμφέροντα της ΔΕΗ ΑΕ, των εργαζομένων, των ταμείων, των κοινωνιών, των αγροτών και όλων των πολιτών αλλά λειτουργεί σκανδαλωδώς ευεργετικά προς τον ιδιώτη και καταστρατηγεί κάθε έννοια προστασίας του Δημοσίου κι Εθνικού συμφέροντος.

Συμπερασματικά, με βάση τα παραπάνω, πιστεύουμε ότι δεν θα πρέπει να ψηφιστεί το παρόν νομοσχέδιο και να αποσυρθεί εντελώς, καθώς αποτελεί εκχώρηση της Δημόσιας Περιουσίας, του Εθνικού πλούτου και σημαντική απειλή στην Εθνική Ασφάλεια.

Οφείλουμε με βάση το Σύνταγμα να αντιδράσουμε και να ενεργοποιηθούμε για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων της χώρας. Είναι καιρός ν’ αφαιρέσουμε τις παρωπίδες από τα μάτια μας και να δούμε την πραγματικότητα ως έχει: ότι είναι ανάγκη πλέον -και όχι επιλογή- η σύγκλιση και η συνδυασμένη δράση όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων προς την κατεύθυνση της αντίδρασης. Μιας αντίδρασης δημοκρατικής, θεσμικής και βαθιά πολιτικής, με επιχειρήματα κι ενέργειες που θα συνενώσουν, θα συσπειρώσουν και θα εμπνεύσουν την κοινωνία, δίνοντας το στίγμα ότι υπάρχει και άλλη λύση, εφικτή, εφαρμόσιμη, πολιτική, με επίκεντρο τον άνθρωπο, τον πολίτη. Λύση σωτηρίας. Διέξοδος ανάκτησης της αξιοπρέπειάς μας, μακριά από την επικρατούσα – σήμερα – λογική του «διαίρει και βασίλευε». Η επιλογή ανήκει σε ολόκληρη την κοινωνία και αποτελεί κρίσιμο παράγοντα η συμμετοχή όλων των σκεπτόμενων ανθρώπων, που πιστεύω βαθιά ότι υπάρχουν στην Ελλάδα σε πλεόνασμα σε σχέση με άλλες χώρες!

Τη στιγμή που το σπίτι μας φλέγεται από ενέργειες τρίτων, πρωταρχικός στόχος είναι να κατασβεστεί η πυρκαγιά πάση θυσία κι έπειτα θα υπάρξει ο χρόνος να κρίνουμε ήρεμα κι αποστασιοποιημένα ποιος ή τι απέδωσε καλύτερα. Προέχει, όμως, άμεσα η σωτηρία και διάσωση του σπιτιού μας, της Ελλάδας…

Χρήστος Ι. Ιωάννου,

Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός

Εικόνες: αεράκι
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Υπόμνηση 1: Το άρθρο 8 του Καταστατικού της ΔΕΗ το οποίο προέβλεπε ότι το ποσοστό του ελληνικού Δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ δεν μπορούσε να περιοριστεί κάτω από το 51% των μετά ψήφου μετοχών της Εταιρείας, μετά από κάθε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, καταργήθηκε με την ΠΝΠ της 7-9-2012 , που κυρωθηκε με το άρθρο 2 Ν.4092/2012.

Υπόμνηση 2: Με το νομοσχέδιο για τη νέα, ιδιωτική ΔΕΗ, την επονομαζόμενη και «μικρή» ΔΕΗ με τον τίτλο «Δημιουργία νέας καθετοποιημένης εταιρίας Ηλεκτρικής Ενέργειας» στη νέα εταιρία εισφέρονται υπό τους όρους του νόμου τα εξής στοιχεία του παραγωγικού δυναμικού της ΔΕΗ Α.Ε.:

(α) οι κάτωθι μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο λιγνίτη:
(i) η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ΑΗΣ Αμύνταιο Ι & ΙΙ, ισχύος 600MW
(ii) η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ΑΗΣ Μελίτη Ι, ισχύoς 330MW
(β) άδεια ηλεκτροπαραγωγής για τον σταθμό παραγωγής Μελίτη ΙΙ, ισχύος 450 MW
(γ) τα πάσης φύσεως δικαιώματα ΔΕΗ Α.Ε επί των παρακάτω λιγνιτικών παραχωρήσεων, τα οποία με βάση τα διαθέσιμα αποθέματα εξασφαλίζουν παροχή καυσίμου για τη μακρόχρονη λειτουργία των παραπάνω λιγνιτικών μονάδων, ήτοι:

(i) του ορυχείου Αμυνταίου συμπεριλαμβανόμενου του ορυχείου Λακκιάς
(ii) του ορυχείου Κλειδιού
(iii) του ορυχείου Λόφων Μελίτης
(iv) των ορυχείων Κομνηνών Ι & ΙΙ
(v) του ορυχείου Βεύη

(δ) οι κάτωθι υδροηλεκτρικές μονάδες:
(i) η μονάδα παραγωγής ΥΗΣ Πλατανόβρυση, ισχύος 116 MW
(ii) η μονάδα παραγωγής ΥΗΣ Θησαυρού, ισχύος 384 MW
(iii) η μονάδα παραγωγής ΥΗΣ Άγρας, ισχύος 50 MW
(iv) η μονάδα παραγωγής ΥΗΣ Εδεσσαίος, ισχύος 19 MW
(v) η μονάδα παραγωγής ΥΗΣ Πουρνάρι Ι και ΙΙ, συνολικής ισχύος 334 MW 

(ε) η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο φυσικό αέριο ΑΗΣ Κομοτηνής, ισχύος 485 MW

Κρίτων Αρσένης: Πουλώντας το νερό μέσω "μικρής ΔΕΗ"

ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ''Δ.Ε.Η'': Κρίτων Αρσένης: Nτοκιμαντέρ για το πώς η κυβέρνηση...: Τετράλεπτο βίντεο- ντοκιμαντέρ ετοίμασε ο ευρωβουλευτής και υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ, Κρίτωνας Αρσένης σχετικά με το πώς η κυβέρνηση ιδιωτ...

ο αιώνας της Ευρασίας

Πηγή: http://www.commondreams.org/view/2014/05/19

Ελεύθερη μετάφραση: αεράκι

Με τίτλο “Η Γέννηση του αιώνα της Ευρασίας: Η Ρωσία και η Κίνα δημιουργούν το Pipelineistan” ο Pepe Escobar, ανταποκριτής των Asia Times και αναλυτής του Real News Network αναλύει την σινο-ρωσική συμμαχία και αναφέρει τα εξής ενδιαφέροντα:

Η Κίνα κατασκευάζει τα δικά της δίκτυα αγωγών για να διανείμει πόρους της Ρωσίας στο έδαφός της και για εξαγωγή

Ένα  φάντασμα στοιχειώνει Ουάσιγκτον : 

το όραμα μιας σινο-ρωσικής συμμαχίας  προσηλωμένης στην επέκταση συναλλαγών και εμπορίου στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρασιατικής ηπείρου, σε βάρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Αναμφίβολα η Ουάσιγκτον είναι ανήσυχη. Αυτή η συμμαχία είναι ήδη δεδομένη με διάφορους τρόπους: μέσω της ομάδας BRICS των αναδυόμενων δυνάμεων (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική)` με τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης, ασιατικό αντίβαρο στο ΝΑΤΟ` στο εσωτερικό των G20  και μέσω των 120 κρατών μελών του Κινήματος των Αδεσμεύτων (NAM).

Οι εμπορικές συναλλαγές είναι μέρος μόνον των μελλοντικών συμφωνιών. Όπως και οι δελεαστικές συνεργασίες για την ανάπτυξη νέων στρατιωτικών τεχνολογιών. Με το σοφιστικέ, σε στυλ Star Wars, αντιπυραυλικό σύστημα αεράμυνας S-500 της Ρωσίας που έρχεται το 2018, το Πεκίνο είναι σίγουρο ότι θα θέλει μια εκδοχή του. Η Ρωσία είναι επίσης έτοιμη να πουλήσει δεκάδες Sukhoi Su-35 μαχητικά αεροσκάφη στους Κινέζους, καθώς το Πεκίνο και η Μόσχα κινούνται ώστε να επισφραγίσουν μια εταιρική σχέση στην αεροπορική βιομηχανία.

Αυτή την εβδομάδα θα δούμε τα πρώτα πραγματικά πυροτεχνήματα για τον εορτασμό της γέννησης του  Ευρασιατικού αιώνα, όταν ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν συναντηθεί στο Πεκίνο με τον Κινέζο Πρόεδρο, Xi Jinping.

Θυμάστε το " Pipelineistan" , όλους αυτούς τους ζωτικής σημασίας αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου που διασχίζουν την Ευρασία και συνθέτουν ένα πραγματικό κυκλοφοριακό σύστημα για την ζωή της περιοχής.

Φαίνεται ότι τώρα θα υπογραφεί η απόλυτη συμφωνία “Pipelineistan”, αξίας 1 τρισεκατομμύριων δολαρίων που συζητείται εδώ και 10 χρόνια. 

Με αυτήν  , ο  υπό κρατικό έλεγχο ρώσικος ενεργειακός κολοσσός Gazprom θα συμφωνήσει να προμηθεύει στον γιγαντιαίο, κρατικά ελεγχόμενο National Petroleum Corporation (CNPC) της Κίνας 3,75 δισ. κυβικά πόδια υγροποιημένου φυσικού αερίου ημερησίως, για τουλάχιστο  30 χρόνια, αρχής γενομένης από το 2018 , που ισοδυναμεί με το ένα τέταρτο των συνολικών εξαγωγών φυσικού αερίου της Ρωσίας σε όλη την Ευρώπη.

Η τρέχουσα ημερήσια ζήτηση φυσικού αερίου της Κίνας είναι περίπου 16 δισ. κυβικά πόδια την ημέρα, και οι εισαγωγές αντιστοιχούν στο 31,6% της συνολικής κατανάλωσης.

Μπορεί η Gazprom να εισπράττει ακόμη το μεγαλύτερο μέρος των κερδών της από την Ευρώπη, αλλά η Ασία μπορεί να αποδειχθεί το Everest της. Η εταιρεία θα χρησιμοποιήσει αυτό το mega -deal για την τόνωση των επενδύσεων στην Ανατολική Σιβηρία και ολόκληρη η περιοχή θα αναδιαμορφωθεί σε προνομιακό κόμβο φυσικού αερίου για την Ιαπωνία καθώς και τη Νότια Κορέα.

Αν θέλετε να μάθετε γιατί δεν υπάρχει χώρα κλειδί στην Ασία πρόθυμη να " απομονώσει" τη Ρωσία λόγω της ουκρανικής κρίσης - σε πείσμα της κυβέρνησης Ομπάμα – αναζητήστε το “Pipelineistan”.

Έξοδος από τα πετροδολάρια, Είσοδος στο ‘φυσικό αέριο-σε-Yuan’

Στη συνέχεια η Ουάσιγκτον έχει το άγχος να εξετάσει τη μοίρα των πετροδολαρίων, ή καλύτερα την "θερμοπυρηνική" πιθανότητα η Μόσχα και το Πεκίνο να συμφωνήσουν  για τις πληρωμές στα πλαίσια της συμφωνίας Gazprom-CNPC όχι σε πετροδολάρια, αλλά σε κινεζικό γουάν.

Δύσκολα μπορεί να κανείς φανταστεί μεγαλύτερη τεκτονική ανατροπή, με το “Pipelineistan” να διαπερνάει την αυξανόμενη σινο-ρωσική πολιτική-οικονομική-ενεργειακή συνεργασία, και μαζί την μελλοντική πιθανότητα ώθησης, με επικεφαλής και πάλι Κίνα και Ρωσία, προς ένα  νέο, διεθνές αποθεματικό νόμισμα - στην πραγματικότητα ένα καλάθι νομισμάτων - που θα αντικαταστήσει το δολάριο (τουλάχιστον στα αισιόδοξα όνειρα των μελών της BRICS).

Αμέσως μετά την πιθανή αλλαγή του παιχνιδιού  στην σινο-ρωσική σύνοδο κορυφής, τον Ιούλιο ακολουθεί η σύνοδος κορυφής BRICS στη Βραζιλία. Τότε,  η 100 δις $ αναπτυξιακή τράπεζα των BRICS, που ανακοινώθηκε το 2012, θα ανακοινωθεί επίσημα, ως εναλλακτική δυνατότητα απέναντι στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και την Παγκόσμια Τράπεζα, για την χρηματοδότηση έργων στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Η στενότερη συνεργασία των BRICS με στόχο να παρακαμφθεί το δολάριο αντανακλάται στο “Αέριο-σε-γουάν” ,  για την αγορά και πώληση φυσικού αερίου σε κινεζικό νόμισμα. Η Gazprom εξετάζει και την αγορά ομολόγων σε γουάν, ως μέρος του οικονομικού προγραμματισμού επέκτασής της. Ομόλογα σε γουάν ήδη διαπραγματεύονται στο Χονγκ Κονγκ, τη Σιγκαπούρη, το Λονδίνο και πρόσφατα στην Φρανκφούρτη.

Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο λογικό για τη νέα συμφωνία αγωγών, από τη διαπραγμάτευση σε γουάν. Το Πεκίνο θα πληρώσει την Gazprom με αυτό το νόμισμα (μετατρέψιμο σε ρούβλια)’ η Gazprom θα συσσωρεύσει γουάν’ και τότε η Ρωσία θα αγοράσει μυριάδες αγαθά και υπηρεσίες made-in- China σε γουάν μετατρέψιμο σε ρούβλια.

Είναι γνωστό ότι οι τράπεζες στο Χονγκ Κονγκ, από τη Standard Chartered στην HSBC - καθώς και άλλες που συνδέονται στενά με την Κίνα μέσω εμπορικών συμφωνιών - έχουν μετατρέψει τα αποθέματά τους σε γουάν, που σημαίνει ότι το γουάν θα μπορούσε να γίνει ένα εκ των πραγμάτων παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα ακόμα και πριν γίνει πλήρως μετατρέψιμο. (Το Πεκίνο ανεπίσημα εργάζεται για ένα πλήρως μετατρέψιμο γουάν από το 2018.)

Η συμφωνία αερίου Ρωσίας-Κίνας είναι άρρηκτα δεμένη με την ενεργειακή σχέση μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και Ρωσίας. Εν τέλει, το μεγαλύτερο μέρος του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Ρωσίας προέρχεται από τις πωλήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και μεγάλο μέρος της επιρροής της στην κρίση της Ουκρανίας.

Με τη σειρά της, η Γερμανία εξαρτάται από τη Ρωσία για το σημαντικό 30% του εφοδιασμού της με φυσικό αέριο. Ωστόσο, γεωπολιτικές επιταγές της Ουάσιγκτον - συνοδευμένες από την πολωνική υστερία - επέβαλαν πιέσεις στις Βρυξέλλες, να βρουν τρόπους για να «τιμωρήσουν» τη Μόσχα στον ενεργειακό τομέα στο μέλλον (χωρίς να διακινδυνεύουν τις σημερινές ενεργειακές σχέσεις).

Υπάρχει μια σταθερή φήμη στις Βρυξέλλες αυτές τις μέρες σχετικά με την πιθανή ακύρωση του προβλεπόμενου αγωγού South Stream των 16 δις €, η κατασκευή του οποίου πρόκειται να ξεκινήσει τον Ιούνιο. Με την ολοκλήρωση, θα μεταφέρει ακόμη περισσότερο ρώσικο φυσικό αέριο προς την Ευρώπη - κάτω από τη Μαύρη Θάλασσα, παρακάμπτοντας την Ουκρανία, προς Βουλγαρία, Ουγγαρία, τη Σλοβενία, Σερβία, Κροατία, Ελλάδα, Ιταλία και Αυστρία.

Η Βουλγαρία, η Ουγγαρία και η Τσεχία έχουν ήδη ξεκαθαρίσει ότι είναι κατηγορηματικά αντίθετες σε οποιαδήποτε ακύρωση. Η περίπτωση ακύρωσης πιθανώς δεν είναι στα χαρτιά. Τελικά, η μόνη προφανής εναλλακτική λύση είναι το φυσικό αέριο της Κασπίας από το Αζερμπαϊτζάν, αλλά αυτό δεν είναι πιθανό να συμβεί, εκτός εάν η ΕΕ μπορέσει ξαφνικά να συγκεντρώσει την βούληση και τα κονδύλια για ένα νέο πρόγραμμα  κατασκευής του θρυλικού Μπακού-Τιφλίδα-Τσεϊχάν (BTC) , που συνέλαβε την περίοδο Κλίντον, ώστε να παρακάμψει τη Ρωσία και το Ιράν.

Όμως το Αζερμπαϊτζάν δεν έχει επάρκεια να παράσχει τις απαιτούμενες ποσότητες φυσικού αερίου, ενώ άλλοι παραγόντες , όπως το Καζακστάν, που μαστίζεται από προβλήματα υποδομών, ή το αναξιόπιστο Τουρκμενιστάν, που προτιμά να πουλήσει φυσικό αέριο στην Κίνα, είναι ήδη σε μεγάλο βαθμό εκτός εικόνας. Και να μην ξεχνούμε ότι ο South Stream, σε συνδυασμό με τα παράλληλα ενεργειακά έργα, θα δημιουργήσει πολλές θέσεις εργασίας και επενδύσεις σε πολλές κατεστραμμένες οικονομικά χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Έτσι οι εξωπραγματικές απειλές της ΕΕ, χρησιμεύουν μόνο στο να επιταχύνουν την αυξανόμενη σύμπραξη της Ρωσίας με τις ασιατικές αγορές. Για το Πεκίνο ιδιαίτερα, διαμορφώνεται μια win-win κατάσταση. Τελικά, μεταξύ της ενέργειας που παρέχεται σε θάλασσες που αστυνομεύονται και ελέγχονται από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ και των σταθερών  χερσαίων οδών της Σιβηρίας, δεν υπάρχει σύγκριση.

Διαλέξτε τον δικό σας Δρόμο του Μεταξιού

Φυσικά, το δολάριο ΗΠΑ παραμένει το κορυφαίο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, με συμμετοχή 33% στην  παγκόσμια αγορά συναλλάγματος στα τέλη του 2013, σύμφωνα με το ΔΝΤ. Ωστόσο το 2000 ήταν 55%.

Κανείς δεν ξέρει το ποσοστό σε  γουάν (και το Πεκίνο δεν μιλάει), αλλά το ΔΝΤ επισημαίνει ότι τα αποθεματικά σε "άλλα νομίσματα" στις αναδυόμενες αγορές αυξήθηκαν κατά 400% από το 2003.

Η Fed αναμφισβήτητα μετατρέπει σε νόμισμα το 70% του χρέους της κυβέρνησης των ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια να διατηρήσει τα επιτόκια. Ο σύμβουλος του Πενταγώνου Jim Rickards, όπως και κάθε τραπεζίτης με έδρα το Χονγκ Κονγκ, τείνουν να πιστεύουν ότι η Fed χρεωκοπεί (αν και δεν το λέν επίσημα). Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί την έκταση ενός πιθανού μελλοντικού κατακλυσμού που ενδέχεται να αντιμετωπίσει το δολάριο ΗΠΑ στο Αραράτ του 1.4 δις δολαρίων παραγώγων.

Μην σκεφτείτε ότι αυτή θα είναι η πένθιμη καμπάνα για τον Δυτικό καπιταλισμό, οπωσδήποτε όμως ο κλονισμός της κυρίαρχης οικονομικής πεποίθησης, του νεοφιλελευθερισμού, που εξακολουθεί να είναι η επίσημη ιδεολογία των Ηνωμένων Πολιτειών, της συντριπτικής πλειοψηφίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τμημάτων της Ασίας και της Νότιας Αμερικής.

Όσο για τον ονομαζόμενο «αυταρχικό νεοφιλελευθερισμό» του Μέσου Βασιλείου, τι αποδοκιμάζεται αυτή τη στιγμή;

Η Κίνα έχει αποδείξει ότι υπάρχει μια, προσανατολισμένη στα αποτελέσματα, εναλλακτική απέναντι στο Δυτικό «δημοκρατικό» καπιταλιστικό μοντέλο, ώστε τα έθνη να επιτυγχάνουν. 

Κατασκευάζει όχι έναν, αλλά μυριάδες νέους Δρόμους του Μεταξιού , μαζικά δίκτυα σιδηροδρόμων υψηλής ταχύτητας, αυτοκινητόδρομους, αγωγούς, λιμάνια και δίκτυα οπτικών ινών σε τεράστια τμήματα της Ευρασίας, έναν δρόμο της Νοτιοανατολικής Ασίας, ένα δρόμο της Κεντρικής Ασίας, μια "θαλάσσια αρτηρία" στον Ινδικό Ωκεανό και ακόμη μια σιδηροδρομική γραμμή υψηλής ταχύτητας μέσω Ιράν και Τουρκίας που οδηγεί στην Γερμανία.

Τον Απρίλιο, όταν ο Πρόεδρος Xi Jinping επισκέφθηκε την πόλη Duisburg στον ποταμό Ρήνο, με το μεγαλύτερο εσωτερικό λιμάνι στον κόσμο, ακριβώς στην καρδιά της Γερμανικής βιομηχανίας χάλυβα του Ρουρ, έκανε μια τολμηρή πρόταση: ένας νέος «οικονομικός Δρόμος του Μεταξιού» θα πρέπει να οικοδομηθεί μεταξύ Κίνας και Ευρώπης, με βάση τον βάσει σιδηρόδρομο Chongqing-Xinjiang-Ευρώπη, που  ήδη διατρέχει από την Κίνα , το Καζακστάν και στη συνέχεια, μέσω της Ρωσίας, την Λευκορωσία, την Πολωνία, και τέλος τη Γερμανία. Είναι 15 ημέρες με το τρένο, 20 λιγότερες από ό, τι τα φορτηγά πλοία από την ανατολική ακτή της Κίνας. Αυτός θα είναι ο απόλυτος γεωπολιτικός σεισμός για την αναβάθμιση της οικονομικής ανάπτυξης σε ολόκληρη την Ευρασία.

Λάβετε υπόψη ότι, εάν δεν σκάσουν οι φούσκες, η Κίνα πρόκειται να γίνει - και να παραμείνει - η υπ 'αριθμόν ένα παγκόσμια οικονομική δύναμη, μια θέση που απολάμβανε για 18 από τους τελευταίους 20 αιώνες. Αλλά μην το πείτε στους αγιογράφους του Λονδίνου, που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η αμερικανική ηγεμονία θα διαρκέσει για πάντα.

Προς τον Ψυχρό Πόλεμο 2.0

Παρά τις πρόσφατες σοβαρές οικονομικές διαμάχες, οι χώρες BRICS εργάστηκαν συνειδητά, ώστε να γίνουν η αντίρροπη δύναμη στην αρχική Ομάδα G7 - αφού αποβλήθηκε η Ρωσία τον Μάρτιο. Είναι πρόθυμες να δημιουργήσουν μια νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική, για να αντικαταστήσουν αυτήν που επιβλήθηκε στον απόηχο του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και βλέπουν τον εαυτό τους ως μια πιθανή πρόκληση στον  αποκλειστικό και μονοπολικό κόσμο που φαντάζεται η Ουάσιγκτον για το μέλλον μας , με την ίδια, ως παγκόσμιο robocop και το ΝΑΤΟ ως Robo-αστυνομική δύναμη. Η ιστορική μαζορέτα του ιμπεριαλισμού, ο Ian Morris, στο βιβλίο του “ Πόλεμος! Σε τι χρησιμεύει;” , ορίζει τις ΗΠΑ ως το απόλυτο "globocop" και "την τελευταία ελπίδα της Γης ". Εάν αυτό globocop "κουραστεί από το ρόλο του", γράφει, "δεν υπάρχει σχέδιο Β".    

Λοιπόν, υπάρχει ένα σχέδιο που οι BRICS και άλλες χώρες θα ήθελαν τουλάχιστον να σκεφτούν. Και όταν οι χώρες BRICS ενεργούν με αυτό το πνεύμα στην παγκόσμια σκηνή, γρήγορα πλάθεται ένα περίεργο μείγμα φόβου, υστερίας, και φιλονικίας από το καθεστώς της Ουάσιγκτον.Για παράδειγμα ο Christopher Hill, πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών για την Ανατολική Ασία και πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Ιράκ , σήμερα σύμβουλος του Albright Stonebridge Group, μιας εταιρείας συμβούλων βαθιά συνδεδεμένης με το Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Όταν η Ρωσία ήταν εκτός, ο Hill ονειρευόταν μια "νέα παγκόσμια τάξη" με αμερικανική ηγεμονία. Τώρα που οι αχάριστοι Ρώσοι απέρριψαν αυτό  "που πρόσφερε η Δύση" – δηλαδή "ειδικό καθεστώς με το ΝΑΤΟ, προνομιακή σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς και συμμετοχή σε διεθνείς διπλωματικές σχέσεις"- κατά την άποψή του, ασχολούνται με την προσπάθεια να αναβιώσουν τη σοβιετική αυτοκρατορία. Μετάφραση: αν δεν είστε υποτελείς μας, είστε εναντίον μας. Καλώς ήρθατε στον Ψυχρό Πόλεμο 2.0.  

Το Πεντάγωνο έχει τη δική του εκδοχή, που δεν κατευθύνεται  τόσο στη Ρωσία, όσο στην Κίνα, η οποία, όπως ισχυρίζονται τα  think tank σε θέματα μελλοντικού πολέμου, είναι ήδη σε πόλεμο με την Ουάσινγκτον με μια σειρά από τρόπους. Κι αν αυτό δεν είναι Αποκάλυψη τώρα, είναι Αρμαγεδδών αύριο.

Η κυβέρνηση Ομπάμα, χωρίς να το λέει, το εννοεί : για  ό,τι πάει στραβά, "στοχοποιεί" δημόσια την Ασία και τα αμερικανικά μέσα γεμίζουν με συζητήσεις ότι για την αναβίωση της Ψυχροπολεμικής "πολιτικής περιορισμού" στον Ειρηνικό φταίει η Κίνα.

Η τρελή εξόρμηση προς τον Ψυχρό Πόλεμο 2.0 σχετίζεται με κάποια γελοία πραγματικά γεγονότα : η κυβέρνηση των ΗΠΑ, με 17.5 τρις δολάρια εθνικό χρέος, σχεδιάζει μια οικονομική αναμέτρηση με τη Ρωσία, τον μεγαλύτερο παγκόσμιο παραγωγό ενέργειας και μείζονα πυρηνική δύναμη και προωθεί μια, μη βιώσιμη οικονομικά, στρατιωτική περικύκλωση του μεγαλύτερου πιστωτή της, της Κίνας.

Η Ρωσία διαθέτει σημαντικό εμπορικό πλεόνασμα. Γιγαντιαίες κινεζικές τράπεζες δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να βοηθήσουν τις ρωσικές τράπεζες, αν τα Δυτικά κεφάλαια στερέψουν. 

Όσον αφορά την συνεργασία εντός των BRICS, λίγα έργα συναγωνίζονται έναν αγωγό  πετρελαίου 30 δις $ σε επίπεδο σχεδιασμού, που θα εκτείνεται από τη Ρωσία προς την Ινδία, μέσω βορειοδυτικής Κίνας.

Κινεζικές εταιρείες συζητούν ήδη πρόθυμα τη δυνατότητα να λάβουν μέρος στη δημιουργία ενός διαδρόμου μεταφοράς από τη Ρωσία στην Κριμαία, ένα αεροδρόμιο, ναυπηγείο και τερματικό σταθμό υγροποιημένου φυσικού αερίου.

Υπάρχει κι ένα άλλο "θερμοπυρηνικό" τέχνασμα στα σκαριά: η δημιουργία του ισοδυνάμου φυσικού αερίου προς τον Οργανισμό Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών, που θα περιλαμβάνει τη Ρωσία, το Ιράν και τον φερόμενο ως δυσαρεστημένο σύμμαχο των ΗΠΑ, το Κατάρ.

Το (άτυπο) μακροπρόθεσμο σχέδιο των BRICS περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός εναλλακτικού οικονομικού συστήματος, με συστατικά ένα καλάθι νομισμάτων με αναφορά σε χρυσό, που θα παρακάμψει το παρόν Αμερικανοκεντρικό παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αναμφίβολα η Ρωσία και η Κίνα συγκεντρώνουν όσο χρυσό μπορούν. Το ευρώ - ένα υγιές νόμισμα που υποστηρίζεται από μεγάλες αγορές ρευστοποιήσιμων ομολόγων και τεράστια αποθέματα χρυσού - θα ήταν επίσης ευπρόσδεκτο.

Δεν είναι μυστικό στο Χονγκ Κονγκ ότι η Τράπεζα Κίνας έχει χρησιμοποιήσει ένα παράλληλο δίκτυο μετατροπών, για τη διεξαγωγή κάθε είδους συναλλαγών με την Τεχεράνη, που βρίσκεται κάτω από το βαρύ καθεστώς των κυρώσεων των ΗΠΑ.

Με την Ουάσιγκτον να κρατάει την Visa και την Mastercard ως όπλα στην αυξανόμενη, Ψυχροπολεμικού ύφους οικονομική εκστρατεία εναντίον της Ρωσίας, η Μόσχα είναι έτοιμη να εφαρμόσει ένα εναλλακτικό σύστημα πληρωμών και πιστωτικών καρτών, που δεν θα ελέγχονται χρηματοοικονομικά από την Δύση. Μια ακόμα πιο εύκολη διαδρομή θα ήταν να υιοθετηθεί το κινεζικό σύστημα ενιαίων πληρωμών , του οποίου η λειτουργία έχει ήδη ξεπεράσει την American Express σε παγκόσμιο όγκο.  

Με άξονα τον εαυτό μου

Κανένα ποσό της διοίκησης Ομπάμα με "στόχο" την Ασία , ώστε να περιορίσει την Κίνα (απειλώντας την με τον έλεγχο από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ των θαλασσίων ενεργειακών διαδρόμων της) δεν είναι αρκετό για να πιέσει το Πεκίνο να απομακρυνθεί από την εμπνευσμένη από τον  Deng Xiaoping αυτο-οριζόμενη στρατηγική " ειρηνικής ανάπτυξης ", που αποβλέπει στο να την μετατρέψει σε παγκόσμια εμπορική δύναμη.

Ούτε η προώθηση των στρατευμάτων των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη ή παρόμοιες Ψυχροπολεμικού τύπου πράξεις μπορούν να αποτρέψουν τη Μόσχα από την προσεκτική δράση εξισορρόπησης: εξασφάλιση ότι η σφαίρα επιρροής της Ρωσίας στην Ουκρανία θα παραμείνει ισχυρή, χωρίς να διακυβεύεται το εμπόριο , οι συναλλαγές , καθώς και οι πολιτικοί δεσμοί με την Ευρωπαϊκή Ένωση –με μείζονα στρατηγικό εταίρο την Γερμανία. Αυτό είναι το Άγιο Δισκοπότηρο της Μόσχας’ μια ζώνη ελεύθερων συναλλαγών από τη Λισαβόνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ, η οποία (όχι τυχαία) αντικατοπτρίζει το όνειρο της Κίνας για ένα νέο Δρόμο του Μεταξιού προς τη Γερμανία.

Όλο και περισσότερο δύσπιστο προς την Ουάσιγκτον, το Βερολίνο από την πλευρά του απεχθάνεται την ιδέα να αγκιστρωθεί η Ευρώπη στα δίχτυα ενός Ψυχρού Πολέμου 2.0. Οι Γερμανοί ηγέτες έχουν πιο μεγάλα ψάρια να τηγανίσουν, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών να σταθεροποιηθεί η ταλαντευόμενη ΕΕ και να αποκρουστεί η οικονομική κατάρρευση στη νότια και κεντρική Ευρώπη και η άνοδος όλο και περισσότερο ακροδεξιών κομμάτων.

Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Πρόεδρος Ομπάμα και οι ανώτατοι αξιωματούχοι του, όπως δείχνουν όλες οι ενδείξεις, περιπλέκονται στη δική τους περιδίνηση - στο Ιράν, στην Κίνα, στους εξ ανατολών γείτονες της Ρωσίας  και ( υπογείως ) στην Αφρική. Η ειρωνεία όλων αυτών των κατά βάση στρατιωτικών ελιγμών είναι ότι στην πραγματικότητα βοηθούν Μόσχα, Τεχεράνη και Πεκίνο να δημιουργήσουν το δικό τους στρατηγικό βάθος στην Ευρασία και αλλού, όπως φαίνεται στη Συρία, ή σε κρίσιμες, όλο και μεγαλύτερες ενεργειακές συμφωνίες . Βοηθούν επίσης να εδραιωθεί η αυξανόμενη στρατηγική εταιρική σχέση μεταξύ Κίνας και Ιράν. Η αδυσώπητη αφήγηση του Υπουργείου Αλήθειας από την Ουάσιγκτον για όλες αυτές τις εξελίξεις αγνοεί προσεκτικά το γεγονός ότι, χωρίς τη Μόσχα, η «Δύση» δεν θα είχε ποτέ καθίσει να συζητήσει την τελική πυρηνική συμφωνία με το Ιράν ή να καταφέρει μια συμφωνία χημικού αφοπλισμού από τη Δαμασκό.

Όταν οι διαφορές μεταξύ της Κίνας και των γειτόνων της στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, καθώς και της Ιαπωνίας για  τα νησιά Senkaku / Diaoyou συναντούν την κρίση στην Ουκρανία, το αναπόφευκτο συμπέρασμα είναι ότι τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα θα θεωρήσουν τα χερσαία και θαλάσσια σύνορά τους ιδιωτική περιουσία και δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν ήσυχα τις προκλήσεις - είτε μέσω επέκτασης του ΝΑΤΟ, στρατιωτικής περικύκλωσης από τις ΗΠΑ, ή πυραυλικών ασπίδων. Το Πεκίνο και η Μόσχα δεν στρέφονται στις συνηθισμένες μορφές ιμπεριαλιστικής επέκτασης, παρά την εκδοχή των γεγονότων που διοχετεύεται στο Δυτικό κοινό. Οι «κόκκινες γραμμές» τους παραμένουν ουσιαστικά αμυντικής φύσης, ασχέτως αν  μερικές φορές εμπλέκονται επιθετικά για την εξασφάλιση τους.

Όσο κι αν η Ουάσιγκτον μπορεί να θέλει, να φοβάται ή να προσπαθεί να αποτρέψει, τα πραγματικά γεγονότα δείχνουν ότι τα επόμενα χρόνια, το Πεκίνο, η Μόσχα και η Τεχεράνη θα προσεγγίζουν, αργά αλλά σταθερά, δημιουργώντας έναν νέο γεωπολιτικό άξονα στην Ευρασία. Εν τω μεταξύ, μια Αμερική σε σύγχυση υποστηρίζει και υποκίνει την αποδόμηση της δικής της μονοπολικής τάξης πραγμάτων, προσφέροντας στους BRICS μια πραγματική ευκαιρία να προσπαθήσουν να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού.

Ο άξονας Ρωσίας - Κίνας

Στη γη των think-tank της Ουάσιγκτον, έχει επικρατήσει η πεποίθηση ότι η κυβέρνηση Ομπάμα θα πρέπει να επικεντρωθεί στην αναπαραγωγή του Ψυχρού Πολέμου με μια νέα έκδοση της πολιτικής περιορισμού,  για να «περιορίσει την ανάπτυξη της Ρωσίας ως ηγεμονικής δύναμης".

Η συνταγή: στρατιωτικοποίηση των γειτόνων, από την Βαλτική ως το Αζερμπαϊτζάν, ώστε να «περιοριστεί» η Ρωσία. Ο Ψυχρός Πόλεμος 2.0 είναι παρών, επειδή, από τη σκοπιά των ελίτ της Ουάσιγκτον, ο 1.0 ποτέ δεν εγκαταλείφθηκε.

Όμως, όσο κι αν οι ΗΠΑ αντιστρατεύονται  την ανάδυση ενός πολυπολικού, πολυεξουσιαστικού κόσμου, τα οικονομικά δεδομένα υπογραμμίζουν αυτήν την εξέλιξη. Το ερώτημα παραμένει: Η υποχώρηση του ηγεμόνα θα είναι αργή και επαρκώς αξιοπρεπής, ή θα συμπαρασυρθεί όλος ο κόσμος στην ονομαζόμενη " εκδοχή Σαμψών";

Καθώς παρακολουθούμε το θέαμα να ξεδιπλώνεται, χωρίς την τελική  αναμέτρηση στον ορίζοντα, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι μια νέα δύναμη αναπτύσσεται στην Ευρασία, με την σινο-ρωσική στρατηγική συμμαχία να απειλεί να κυριαρχήσει στην Κεντρική Γή*, με μεγάλες εντάσεις στον εσωτερικό δακτύλιό* της. Αυτός είναι ο εφιάλτης Μάκιντερ* από την πλευρά της Ουάσιγκτον. 

Σκεφτείτε, για παράδειγμα, πώς το βλέπει ο Zbigniew Brzezinski, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφαλείας, μέντορας παγκόσμιας πολιτικής του Πρόεδρου Ομπάμα.Το 1997 στο βιβλίο του Η Μεγάλη Σκακιέρα , ο Brzezinski υποστήριξε ότι "ο αγώνας για την παγκόσμια κυριαρχία μπορεί να συνεχιστεί  στην ευρασιατική σκακιέρα, στην οποία  η Ουκρανία θα ήταν ένας γεωπολιτικός άξονας. Αν η Μόσχα ανακτήσει τον έλεγχο της Ουκρανίας, η Ρωσία θα ανακτήσει αυτόματα τα μέσα ώστε να γίνει μια αυτοκρατορία, που θα εκτείνεται σε Ευρώπη και Ασία. " έγραψε εκείνη την εποχή.

Αυτή  παραμένει η βάση της λογικής πίσω από την αμερικανική αυτοκρατορική περιοριστική πολιτική - από το ευρωπαϊκό «εγγύς εξωτερικό» της Ρωσίας ως τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Χωρίς την τελική αναμέτρηση ακόμη στον ορίζοντα , παρατηρούμε  τη στροφή της Ρωσίας προς την Ασία, της Κίνας προς όλο τον κόσμο και τις χωρες BRICS να εργάζονται σκληρά για την ανάδυση του νέου αιώνα της Ευρασίας.

© 2014 Pepe Escobar

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

*Θεωρίες της "Κεντρικής Γης" ("Heartland") και της "Γης του Δακτυλίου" ("Rimland") των Σερ Χάλφορντ Μάκιντερ (1861-1947) και Νίκολας Σπάικμαν (1893-1943)

Τι είπαν οι δύο αυτοί γεωγράφοι και πολιτικοί επιστήμονες που τηρείται με "θρησκευτική ευλάβεια" από τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ για δεκαετίες μέχρι και σήμερα;

Το 1904, ο Βρετανός Μάκιντερ, υποστήριξε για πρώτη φορά, ότι οι πεδιάδες της Ανατολικής Ευρώπης και της Σιβηρίας αποτελούν μία ιδιαιτέρως νευραλγική περιοχή, την οποία ονόμασε "Κεντρική Γη". Η περιοχή αυτή, διαθέτει ανεξάντλητους φυσικούς πόρους και κεντρική θέση στον πλανήτη, που την καθιστούν τη σημαντικότερη από όλες. Ο γεωγράφος Μάκιντερ, πρωτοπόρος της γεωπολιτικής, ισχυρίστηκε ότι οι χερσαίες δυνάμεις θα μπορούσαν κάποια στιγμή - ελέγχοντας την "Κεντρική Γη" - να αποκτήσουν και ναυτική δύναμη. Έτσι, θα μπορούσαν να επικρατήσουν παγκοσμίως!

Αυτό το ενδεχόμενο, πανικόβαλε έκτοτε τις Ναυτικές Δυνάμεις της Αγγλίας και των ΗΠΑ. Έτσι, ήρθε ο Ολλανδο-αμερικανός καθηγητής Σπάικμαν, με τη θεωρία της "Δακτυλίου Γης", επηρεάζοντας περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον την χάραξη της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής εδώ και έξι δεκαετίες!

Ο Σπάικμαν, λέει: Υφίστανται εδάφη που περικλείουν την "Κεντρική Γη". Πρόκειται για την περίφημη "Δακτύλιο Γη" ή "Εσωτερικό Δακτύλιο" που αποτελείται από την Ιαπωνία, την Κίνα, την Νοτιο-ανατολική Ασία, την Ινδία, το Πακιστάν, το Ιράν, τη Μέση Ανατολή, την Τουρκία, τη Χερσόνησο του Αίμου και τη Δυτική Ευρώπη.

Βασικός στόχος της αμερικανικής γεωστρατηγικής - διαχρονικά - είναι η περικύκλωση της Ρωσίας, η αποφυγή δημιουργίας ΜΙΑΣ ισχυρής δυνάμεως στην Ευρασία και η απαγόρευση κάθε εξόδου της στις θερμές θάλασσες. Εκεί οφείλονται οι πόλεμοι της Κορέας, του Βιετ Νάμ, του Αφγανιστάν και του Ιράκ!

Πηγή: http://www.logiosermis.net

Ένα έθνος, τέσσερις ιστορικές αφηγήσεις

ΣΤΑΘΗΣ Ν. ΚΑΛΥΒΑΣ
Πηγή: η Καθημερινή

Πώς δομούνται οι μεγάλες αφηγήσεις για το παρελθόν πάνω στις οποίες κτίζεται η ιστορική συνείδηση ενός έθνους; Και πώς μεταλλάσσονται στον χρόνο; Το ερώτημα έχει ιστορική, αλλά και πολιτική σημασία.

Μέχρι σήμερα έχουν εμφανιστεί τέσσερις μεγάλες ιστορικές αφηγήσεις. Η πρώτη και ισχυρότερη προκύπτει μέσα από τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό και παίρνει την ολοκληρωμένη της μορφή στο έργο του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου. Θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε «εθνική αφήγηση». Κεντρική της ιδέα η ιστορική συνέχεια του ελληνικού έθνους από την αρχαία Ελλάδα έως σήμερα. Η αφήγηση αυτή λειτούργησε ως πανίσχυρη ενοποιητική ουσία για το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, αλλά και ως όραμα που καθόρισε τον πολιτικό προσανατολισμό της χώρας για δεκαετίες. Εμπότισε τη συνείδηση ολόκληρων γενεών μέσα από τη σχολική εκπαίδευση, αλλά και διαμέσου εκατοντάδων εκλαϊκευτικών έργων, εγκυκλοπαιδειών κ.λπ. Είτε μας αρέσει είτε όχι, καμία ιστορική προσέγγιση (ή πολιτικό πρόγραμμα) δεν μπορεί να αποκτήσει την αποδοχή της κοινωνίας αν την παραβιάσει: ρωτήστε τον Νίκο Δήμου ή τη Μαρία Ρεπούση. Οπως όμως συμβαίνει στις περιπτώσεις αυτές, η καθολική της αναγνώριση ουσιαστικά την έχει καταστήσει πολιτικά ουδέτερη.

Η πιο φιλόδοξη και συστηματική προσπάθεια αμφισβήτησης της εθνικής αφήγησης έγινε με την άρθρωση μιας μαρξιστικής ιστορικής αφήγησης από διανοούμενους, όπως ο Γεώργιος Σκληρός και ο Γιάννης Κορδάτος στις αρχές του 20ού αιώνα και ιδίως στο διάστημα του Μεσοπολέμου. Παρά τη φιλοδοξία του το εγχείρημα αυτό απέτυχε, τόσο γιατί η εθνική αφήγηση είχε ήδη αποκτήσει ισχυρά κοινωνικά ερείσματα όσο και γιατί η μαρξιστική αφήγηση δεν είχε σημείο επαφής με την αγροτική Ελλάδα των μικροϊδιοκτητών. Η απήχησή της υπήρξε βέβαια πολύ μεγαλύτερη στους διανοούμενους και αυτό μάλλον εξηγεί την περίεργη, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, σημερινή σχετική δημοφιλία των μαρξιστικών ιδεών στους κύκλους αυτούς.

Τα πράγματα αλλάζουν με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατ’ αρχάς το ΚΚΕ επιχειρεί μέσω του ΕΑΜ να συνθέσει μια εθνική αφήγηση με κομμουνιστικό υπόστρωμα, κάτι που αποτυπώνεται στο μανιφέστο του Δημήτρη Γληνού «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ». Πριν προλάβει όμως να τη διαδώσει, το ΚΚΕ θα γνωρίσει τη συντριβή. Οι νικητές του Εμφυλίου θα προσαρμόσουν με αρκετή επιτυχία την εθνική αφήγηση στις επιταγές της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Το αποτέλεσμα είναι η τρίτη ιστορική αφήγηση, η «εθνικοφροσύνη», με βασικό χαρακτηριστικό της την αναφορά σε έναν νέο (εσωτερικό) εχθρό του έθνους, τον κομμουνισμό, που εκπορευόταν φυσικά από τον πραγματικό (εξωτερικό) εχθρό, δηλαδή τους Σλάβους. Σήμερα έχει λησμονηθεί πόσο ευρεία υπήρξε η κυριαρχία της αφήγησης αυτής στη διάρκεια της μετεμφυλιακής περιόδου, καθώς την ασπάστηκαν τόσο η Δεξιά όσο και το Κέντρο. Ενδεχομένως μάλιστα και να επιβίωνε αν δεν μεσολαβούσε η χούντα. Στην προσπάθειά του όμως να νομιμοποιήσει την εξουσία του, το καθεστώς των συνταγματαρχών αγκάλιασε την ιστορική αυτή αφήγηση με ενθουσιασμό, επιστρατεύοντας μάλιστα και διανοούμενους όπως ο (πρώην κομμουνιστής) Γεώργιος Γεωργαλάς και ο Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου. Η κατάρρευση της χούντας το 1974 σήμανε αναπόφευκτα και το τέλος της ιστορικής αυτής αφήγησης, που επιβίωσε ως μια απλή γραφική ανάμνηση.

Με τη Μεταπολίτευση επανεμφανίζεται η περιθωριακή έως τότε εαμική αφήγηση που είχαν καλλιεργήσει στο διάστημα της μετεμφυλιακής περιόδου κομμουνιστές διανοούμενοι, όπως ο Σόλωνας Γρηγοριάδης και ο Νίκος Σβορώνος. Μετά το 1974 η αφήγηση αυτή θα εκλαϊκευτεί ακόμη περισσότερο χάρη στις προσπάθειες ταλαντούχων συγγραφέων, όπως ο Τάσος Βουρνάς και ο Βασίλης Ραφαηλίδης, και θα πάρει τη μορφή της τέταρτης αφήγησης, της «εθνολαϊκής». Πρόκειται ουσιαστικά για την εθνικοφροσύνη από την ανάποδη, αφού είναι εξίσου αμυντική και ξενοφοβική με αυτήν: τώρα εσωτερικός εχθρός του έθνους είναι οι δωσίλογοι, οι συνεργάτες, το Παλάτι, η άρχουσα τάξη κ.λπ., που βρίσκονται στη δούλεψη του ξένου εχθρού, δηλαδή των Αγγλων και των Αμερικανών. Την εθνολαϊκή αφήγηση θα χρησιμοποιήσει στη συνέχεια με μεγάλη επιτυχία ο Ανδρέας Παπανδρέου για να ανέλθει την εξουσία, συμπληρώνοντας την έννοια του έθνους και του λαού με τους «μη προνομιούχους». Στον αστερισμό αυτής της εκδοχής εξακολουθούμε να ζούμε και σήμερα, αφού ουσιαστικά διδάσκεται στα σχολεία, αναπαράγεται στα μίντια και λειτουργεί ως εξαρτημένο αντανακλαστικό για τους περισσότερους ανθρώπους. Η κραυγή του υπόδικου βουλευτή της Χρυσής Αυγής Στάθη Μπούκουρα, «ο Ανδρέας Παπανδρέου με έκανε εθνικιστή», αποτυπώνει το περιεχόμενο, τη συνέχεια και την επιρροή αυτής της ιστορικής αφήγησης.

Η εθνολαϊκή αφήγηση ενισχύθηκε από την κρίση. Ο «αντιμνημονιακός λόγος» βασίζεται αποκλειστικά στη θεματολογία της: οι κακοί ξένοι που επιβουλεύονται το έθνος, οι ντόπιοι πράκτορές του, ο αγνός λαός κ.λπ. Μόνη διαφορά είναι η αντικατάσταση των Αμερικανών από τους Γερμανούς. Σημαίνει αυτό πως θα συνεχιστεί η ηγεμονία της; Οχι απαραίτητα. Οπως η εθνικοφροσύνη κατέρρευσε μαζί με τη χούντα, έτσι και η εθνολαϊκή αφήγηση θα χαθεί τελικά μαζί με τη μήτρα της, τη Μεταπολίτευση. Δεν γνωρίζουμε όμως πώς και πότε, όπως και ποια θα είναι η αφήγηση που θα τη διαδεχθεί.

* Ο κ. Στάθης Ν. Καλύβας είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Yale.

νερο-δόλλαρα

ή ... τι άραγε συμβαίνει αν τα funds ποντάρουν και κατά του νερού;

Πακέτο 10.684.800 μετοχών της ΕΥΔΑΠ που αντιστοιχούν στο 10% του μετοχικού κεφαλαίου της επιχείρησης μεταβιβάστηκε στη συνεδρίαση της Τετάρτης .

Το στρατηγικό πακέτο αποκτήθηκε με 8,10 ευρώ ανά μετοχή (13% χαμηλότερα από την τρέχουσα χρηματιστηριακή τιμή) και με συνολικό τίμημα 86,3 εκατ. ευρώ. Πωλήτρια ήταν η Τράπεζα Πειραιώς, στην οποία είχε περιέλθει με την  απορρόφηση της ATEbank.

Οι αγοραστές του πακέτου - η Paulson & Co του γνωστού Αμερικανού επενδυτή Τζον Πόλσον και το fund  Baupost - θα εισπράξουν σε λίγες εβδομάδες μέρισμα 0,36 ευρώ (0,324 ευρώ φορολογημένο) συν 0,02 ευρώ ανά μετοχή από διανομή αποθεματικών - συνολικά 0,344 ευρώ ανά μετοχή καθαρά. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί για τους νέους μεγαλομετόχους της ΕΥΔΑΠ σε μερισματική απόδοση 4,24% επί της τιμής κτήσεως.

Η απόφαση  για το ύψος του διανεμόμενου μερίσματος και τη διανομή αποθεματικών ελήφθη  την Τετάρτη στη Γενική Συνέλευση της ΕΥΔΑΠ, με τις ψήφους  του ΤΑΙΠΕΔ που κατέχει 61,33%.

Η ιδιωτικοποίηση

Για τους υπόλοιπους μετόχους της ΕΥΔΑΠ το διανεμόμενο συνολικό ποσό αντιστοιχεί σε καθαρή απόδοση 3,70% επό της χρηματιστηριακής τιμής της μετοχής, η οποία έκλεσε την Τετάρτη στα 9,30 ευρώ.

«Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει έως το τέλος Μαρτίου, γεγονός που θα προκαλέσει την κατάρρευση του ευρώ». Αυτό είχε δηλώσει τον Φεβρουάριο του 2012 ο δισεκατομμυριούχος Αμερικάνος John Paulson, ιδρυτής του ομώνυμου fund. 

H εξαγορά από το νεοϋορκέζικο hedge fund Paulson&Co. του ποσοστού που διατηρούσε η Τράπεζα Πειραιώς στην ΕΥΔΑΠ φανερώνει, σε πρώτη ανάγνωση, ότι οι Κασσάνδρες που προέβλεπαν τα χειρότερα για την ελληνική οικονομία διαψεύστηκαν (!). Και αποτελεί την πρώτη τοποθέτηση στις ελληνικές υποδομές του αμερικανικού fund που έδινε, μέχρι πρότινος, το «παρών» μόνο στον εγχώριο τραπεζικό κλάδο.

Δεδομένου επίσης, ότι ο Paulson αγοράζει στην πτώση επειδή προβλέπει άνοδο, η «είσοδος» στα ελληνικά νερά δείχνει τις προοπτικές όχι μόνο της συγκεκριμένης αγοράς αλλά και της οικονομίας, ενώ σηματοδοτεί τη σταδιακή αλλαγή του μίγματος του εγχώριου επιχειρηματικού χάρτη.

Και μπορεί για τα μεγέθη του fund που διαχειρίζεται κεφάλαια 22,8 δισ. δολαρίων, η εκταμίευση περίπου 86 εκατ. ευρώ (για την απόκτηση του 10%) να μην μοιάζει με “big deal”, ωστόσο καταδεικνύει τις σημαντικές προοπτικές της ΕΥΔΑΠ.

Η εισηγμένη κατάφερε να «κλείσει» το κεφάλαιο των χρεών του Δημοσίου, έχοντας εισπράξει, κατά το 2013, περίπου 400 εκατ. ευρώ με αποτέλεσμα να έχει «κλειδώσει» η επιστροφή κεφαλαίου. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το μηδενικό τραπεζικό δανεισμό, την καλή μερισματική πολιτική και τη σημαντική ρευστότητα (270 εκατ.) καθιστά την εισηγμένη ως μία από τις καλύτερες εταιρείες με βασικό μέτοχο το Δημόσιο, όπως αναφέρουν οι αναλυτές.

Σε κάθε περίπτωση, η ΕΥΔΑΠ εμφανίζει σημαντικές προοπτικές για τη δημιουργία υπεραξίας, κάτι που προσέλκυσε το αμερικανικό hedge fund του οποίου ο ιδρυτής μπήκε στο κλάμπ των δισεκατομμυριούχων το 2007, ποντάροντας κατά της αμερικανικής αγοράς ενυπόθηκων δανείων. Κέρδισε, δηλαδή, 3,7 δισ. δολάρια, καθώς είχε προβλέψει το «κανόνι» των αμερικανικών στεγαστικών δανείων, επενδύοντας (μέσω των CDS τίτλων εξασφάλισης έναντι κινδύνου χρεοκοπίας) στην κατάρρευση της αμερικανικής αγοράς ακινήτων του 2007.

Όσον αφορά την αποκρατικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, όλα θα κριθούν από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με το εάν η μεταβίβαση των μετοχών της εισηγμένης στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων είναι νόμιμη (το ΤΑΙΠΕΔ με 61,33% είναι ο βασικός μέτοχος της ΕΥΔΑΠ). 

Προσφυγή στο ΣτΕ έχει υπάρξει και για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ, ωστόσο η κατάσταση είναι περισσότερο περίπλοκη για την αττική εταιρεία ύδρευσης. Και αυτό επειδή τα πάγια στοιχεία έχουν ενοποιηθεί στον όμιλο ΕΥΔΑΠ, σε αντίθεση με την ΕΥΑΘ που διαθέτει απλώς τη διαχείριση του δικτύου ύδρευσης.

Ωστόσο, το ενδεχόμενο να μην πραγματοποιηθεί η αποκρατικοποίηση, δεν εμπόδισε τον John Paulson να αποκτήσει το 10% της εισηγμένης με κεφαλαιοποίηση που αγγίζει το 1 δισ. ευρώ (990 εκατ.).  Εξάλλου, ο κλάδος του νερού δεν θα μπορούσε να μην είναι γεμάτος προοπτικές σε μία χώρα, όπως η Ελλάδα, της οποίας ένα σημαντικό τμήμα απειλείται με ερημοποίηση και η βελτίωση της διαχείρισης των υδάτινων πόρων απαιτεί σημαντικές επενδύσεις.

Για την ώρα, η αγορά αναμένει την αλλαγή της σύνθεσης του διοικητικού συμβουλίου της ΕΥΔΑΠ και ιδίως εάν το νέο μέλος -ο εκπρόσωπος του Paulson&Co.-θα είναι εκτελεστικό.

Paulson&Co.

Μπορεί ο πρόεδρος του αμερικανικού fund John Paulson να προέβλεψε την κατάρρευση των αμερικανικών ακινήτων, επενδύοντας σε αυτή, ωστόσο, το... χαρτοφυλάκιό του περιλαμβάνει και αποτυχημένες επενδύσεις. Πριν από καιρό σχεδόν κατέρρευσε-έχασε τη μισή του αξία- ένα από τα μεγαλύτερα funds του Paulson&Co., καθώς οι αναλυτές του υποτίμησαν την ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας. Απώλειες είχε λόγω και των τοποθετήσεών του σε χρυσό.

Η Paulson&Co που ιδρύθηκε το 1994, «χτυπάει» επενδυτικά πριν από μεγάλα οικονομικά ή επιχειρηματικά γεγονότα (χρεοκοπίες κρατών ή εταιρειών, επιχειρηματικές αναδιαρθώσεις) και τοποθετείται σε προβληματικές επιχειρήσεις.

Η απόκτηση του 10% της ΕΥΔΑΠ διαδέχτηκε μία ακόμη επένδυση που πραγματοποίησε το αμερικανικό hedge fund επί ευρωπαϊκού εδάφους και αφορά την εξαγορά του 4,5% του ολλανδικού κολοσσού των τηλεπικοινωνιών KPN.

Πηγές: www.capital.gr, http://www.sofokleousin.gr