η μικρή , ευπώλητη ΔΕΗ

Στην Κομισιόν ο φάκελος «μικρή ΔΕΗ» μαζί με το αγκάθι της Βεύης...

ΠΗΓΗ: energypress

Στην Κομισιόν ετοιμάζεται να αποστείλει σύμφωνα με τις πληροφορίες το φάκελο της «μικρής ΔΕΗ» το ΥΠΕΚΑ όπου και θα τη ρωτά κατά πόσο πρέπει να συμπεριληφθεί στο χαρτοφυλάκιο της νέας εταιρείας και το ορυχείο της Βεύης.

Η επιστολή προς τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού (DGCompetition) πρόκειται να φύγει εντός των ημερών και θα δίνει μια πλήρη εικόνα του πακέτου της νέας εταιρείας, σε επίπεδο τόσο μονάδων, όσο και ορυχείων.

Η Κομισιόν καλείται στην ουσία να επιλύσει τη διαφωνία που έχει προκύψει μεταξύ του ΥΠΕΚΑ που επιμένει ότι το ορυχείο της Βεύης δεν πρέπει να συμπεριληφθεί στο πακέτο αφού ο διαγωνισμός βρίσκεται στην τελική ευθεία, και του ΤΑΙΠΕΔ που υποστηρίζει ακριβώς το αντίθετο.

Το ΤΑΙΠΕΔ επιμένει ότι το συγκεκριμένο ορυχείο πρέπει να συμπεριληφθεί οπωσδήποτε στο πακέτο της μικρής ΔΕΗ, καθώς είναι απαραίτητο για την τροφοδοσία τόσο της μονάδας Μελίτη Ι στη Φλώρινα (330 MW), όσο και της υπό σχεδιασμό μονάδας Μελίτη ΙΙ(480 MW) που έχει συμπεριληφθεί στο χαρτοφυλάκιο της νέας εταιρείας.

Υπενθυμίζουμε ότι το συγκεκριμένο ορυχείο αποτελείται από ένα τμήμα που ανήκει στη ΔΕΗ (το 40%) και το οποίο βρίσκεται εκτός λειτουργίας λόγω προβλημάτων που έχουν προκύψει με τον εργολάβο, και ένα τμήμα(το υπόλοιπο 60%) που βρίσκεται επί χρόνια σε διαδικασία διαγωνισμού για παραχώρηση σε ιδιώτες.

‘Η και τα δύο κοιτάσματα ή κανένα…

«’Η ο ανάδοχος της μικρής ΔΕΗ θα εκμεταλλεύεται και τα δύο κοιτάσματα ή κανένα. Το ορυχείο πρέπει να δοθεί ως ενιαίο σύνολο, διαφορετικά ακυρώνεται η σωστή τροφοδοσία της Μελίτη, τόσο της σημερινής μονάδας όσο και εκείνης που θα γίνει», λένε στελέχη τουΤΑΙΠΕΔ, και εξηγούν ότι εναπόκειται στην Κομισιόν να δώσει τη λύση.

Γίνεται σαφές με βάση τουλάχιστον τα όσα υποστηρίζουν στο ΤΑΙΠΕΔ πως από την απάντηση της Κομισιόν, θα κριθεί το αν θα προχωρήσουν γρήγορα οι διαδικασίες για τη «μικρή ΔΕΗ». Αν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών συναινέσουν στο να συμπεριληφθεί και η Βεύη στα περιουσιακά στοιχεία της νέας εταιρείας, το ΤΑΙΠΕΔ θα πάρει το πράσινο φως για να ξεκινήσει τις χρονοβόρες διαδικασίες απόσχισηςτων περιουσιακών αυτών στοιχείων από τη μητρική. Αν πάλι δεν συναινέσουν, τότε θα ξεκινήσει ένας νέος γύρος συζητήσεων μεταξύΥΠΕΚΑ- ΤΑΙΠΕΔ και του συμβούλου της ιδιωτικοποίησης, την HSBC, που σημαίνει καθυστερήσεις και που σίγουρα θα μεταθέσει χρονικά τα χρονοδιαγράμματα έναρξης της πώλησης, που τοποθετείτο στο τελευταίο τρίμηνο του 2013.

Σε κάθε περίπτωση στο φάκελο που θα αποστείλει το ΥΠΕΚΑ προς τις Βρυξέλλες θα περιγράφεται μια πλήρη εικόνα με το τι ακριβώς θα περιλαμβάνει το χαρτοφυλάκιο της νέας εταιρείας, σε επίπεδο τόσο μονάδων (λιγνιτικές Μελίτη Ι & ΙΙ, Αμύνταιο Ι & ΙΙ, φυσικού αερίου Κομοτηνή, μαζί με τα υδροηλεκτρικά Θησαυρού & Πλατανόβρησης), όσο και ορυχείων.

---

«Κλείδωσε» το πακέτο της «Μικρής ΔΕΗ» που θα δοθεί σε ιδιώτες

Χρ. Λιάγγου, Καθημερινή, 15/2/2013

Το πακέτο της «Μικρής ΔΕΗ» που θα συσταθεί για να παραχωρηθεί σε ιδιώτες «κλείδωσε» σε ό,τι αφορά τις μονάδες και τα ορυχεία και παραμένει ασαφές ως προς το κομμάτι που αφορά τον τομέα της εμπορίας. Το χαρτοφυλάκιο της νέας εταιρείας θα περιλαμβάνει μονάδες με αντιπροσωπευτικό μείγμα καυσίμων (λιγνίτη, υδροηλεκτρικά και φυσικό αέριο) συνολικής ισχύος 1.900 MW περίπου, η οποία θα προσαυξηθεί στα 2.350 MW, αφού θα συμπεριληφθούν και τα 480 MW της υπό σχεδιασμό μονάδας Μελίτη 2 στη Φλώρινα.

Από το λιγνιτικό δυναμικό της ΔΕΗ στη νέα εταιρεία θα εισέλθουν η μονάδα Μελίτη 1 της Φλώρινας με ισχύ 330 MW και 200 εργαζομένους, που είναι η πλέον σύγχρονη λιγνιτική μονάδα της επιχείρησης, και οι δύο μονάδες του Αμυνταίου με ισχύ 600 MW και συνολικά 310 εργαζομένους. Από τις μονάδες του φυσικού αερίου στη νέα εταιρεία θα περάσει η μονάδα της Κομοτηνής, συνολικής ισχύος 480 MW, μαζί με τους 98 εργαζομένους σε αυτή.

Το υδροηλεκτρικό χαρτοφυλάκιο της νέας εταιρείας θα περιλαμβάνει συνολική ισχύ 494 MW και 50 εργαζομένους. Αυτό θα προέλθει από την παραχώρηση του συγκροτήματος του Νέστου με τις τρεις μονάδες του Θησαυρού, ισχύος 128 MW η καθεμιά και τη μονάδα της Πλατανόβρυσης με ισχύ 110 MW.

Στη «Μικρή ΔΕΗ» θα περάσει επίσης το ορυχείο του Αμυνταίου με 680 εργαζομένους, καθώς και το ορυχείο της Βεύης. Το ορυχείο της Βεύης περιλαμβάνει ένα κομμάτι που ανήκει στη ΔΕΗ και αυτή τη στιγμή βρίσκεται εκτός λειτουργίας λόγω προβλημάτων που έχουν προκύψει με τον εργολάβο εκμετάλλευσης και ένα κομμάτι που βρίσκεται σε διαδικασία διαγωνισμού για παραχώρηση σε ιδιώτες.

Η πλευρά του ΤΑΙΠΕΔ υποστηρίζει ότι θα πρέπει να σταματήσει ο διαγωνισμός και το προς παραχώρηση κοίτασμα της Βεύης να πάει στη νέα εταιρεία για από κοινού εκμετάλλευση με το κοίτασμα της ΔΕΗ, ενώ η πλευρά του υπουργείου φέρεται να δυσκολεύεται, ισχυριζόμενη ότι ο διαγωνισμός βρίσκεται στο τελικό στάδιο της ανάθεσης. Η διελκυστίνδα μεταξύ υπουργείου και ΤΑΙΠΕΔ είναι ένας από τους λόγους που έχουν οδηγήσει σε καθυστέρηση το κλείσιμο του χαρτοφυλακίου της «Μικρής ΔΕΗ». Ο δεύτερος παράγοντας της καθυστέρησης, αφού με βάση τις υποχρεώσεις του Μνημονίου, η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε υποβάλει πλήρη σχέδιο των περιουσιακών στοιχείων που θα ιδιωτικοποιηθούν από τον Νοέμβριο του 2012, συνδέεται με τις δυσκολίες προσδιορισμού της εμπορικής δραστηριότητας της ΔΕΗ που θα εισφερθεί στη νέα εταιρεία.

Το γεγονός ότι δεν υπάρχει προηγούμενη εμπειρία δυσκολεύει τις αποφάσεις, αναφέρουν αρμόδιοι παράγοντες. Το σχέδιο αναφέρεται στην απόσχιση ενός ποσοστού 20% του τομέα της εμπορίας και μένει να αποσαφηνιστεί εάν το κριτήριο θα είναι η γεωγραφική περιοχή. Στην περίπτωση αυτή θα προέλθει από τη Β. Ελλάδα για να «κουμπώσει» με την υπόλοιπη δραστηριότητα της νέας εταιρείας ή εάν θα είναι η κατηγοριοποίηση των πελατών. Στη δεύτερη περίπτωση θα πρέπει να οριστικοποιηθεί τι ποσοστό θα αφορά οικιακούς πελάτες, εμπορικούς, βιομηχανικούς κ.λπ.

Σε ό,τι αφορά τους εργαζομένους, εκτός από αυτούς που απασχολούνται στις υπό παραχώρηση μονάδες και ορυχεία και οι οποίοι αριθμούν περί τους 1.280, έχει συμφωνηθεί να μεταφερθεί και ένα 20% περίπου εργαζομένων από τις κεντρικές υπηρεσίες της ΔΕΗ (οικονομικές και πληροφορικής) που θα ανεβάσει τον συνολικό αριθμό εργαζομένων στη νέα εταιρεία στους 2.000 περίπου.

Η ηγεσία του ΥΠΕΚΑ σε συνεργασία με τον σύμβουλο ιδιωτικοποίησης HSBC και το ΤΑΙΠΕΔ θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να επιλύσουν τις ασάφειες στο κομμάτι της εμπορίας και τους εργαζομένους από τις κεντρικές υπηρεσίες της ΔΕΗ, το αργότερο μέχρι την έλευση της τρόικας στο τέλος του Φεβρουαρίου, αφού δεσμεύονται να παρουσιάζουν ένα κατ’ αρχήν σχέδιο με αναλυτικά στοιχεία για το προς πώληση χαρτοφυλάκιο.

Σε κάθε περίπτωση, η υλοποίηση αυτού του σχεδίου προβλέπεται να ολοκληρωθεί σε ορίζοντα 3ετίας, διάστημα που σύμφωνα με αρμόδιους παράγοντες του ΥΠΕΚΑ έχει γίνει αποδεκτό από την τρόικα. Ενα από τα πλέον κρίσιμα θέματα που καλούνται να διαχειριστούν οι νομικές υπηρεσίες της ΔΕΗ σε συνεργασία με τον σύμβουλο αποκρατικοποίησης HSBC είναι το πώς η απόσχιση αυτών των περιουσιακών στοιχείων θα επηρεάσει την αποπληρωμή των δανείων της ΔΕΗ.

Το καθαρό χρέος της επιχείρησης στο τέλος του 9μήνου του 2012 ήταν 4,7 δισ. ευρώ. Οι συμβάσεις είναι συνδεδεμένες με τα περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης και αυτό σημαίνει ότι η ΔΕΗ πριν προχωρήσει η απόσχιση θα πρέπει να έρθει σε διαπραγματεύσεις με όλες τις τράπεζες, τονίζουν αρμόδιοι παράγοντες και εξηγούν ότι για να γίνει αυτή θα πρέπει να υπάρξει αποτίμηση του κάθε παγίου.

Η δυσκολία του εγχειρήματος συνδέεται επίσης με παραχωρήσεις εδαφών και απαλλοτριώσεις, με το ασφαλιστικό των εργαζομένων αλλά και με δεσμεύσεις της ΔΕΗ έναντι της τοπικής κοινωνίας. Ενδεικτικά αναφέρεται η δέσμευση με νόμο από το 1996 απόδοσης στις τοπικές κοινωνίες Φλώρινας, Κοζάνης και Αρκαδίας ποσοστού 0,5% επί του τζίρου της ΔΕΗ ως αντισταθμιστικού οφέλους από την επιβαρυντική για το περιβάλλον λιγνιτική δραστηριότητα, που μεταφράζεται σε 25 εκατ. ετησίως.

ΧΡΗΣΙΜΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο διασυνδεδεμένο σύστημα για το έτος 2010

 ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: 

Οι τοπικές κοινωνίες του ενεργειακού λεκανοπεδίου στην Δυτική Μακεδονία παρακολουθούν με αμηχανία και κάποια χαιρεκακία τα τεκταινόμενα περί την ΔΕΗ και δεν τοποθετούνται. 

Η πολυετής κυριαρχία των ισχυρών συνδικαλιστικών ηγεσιών, εξασφάλισε υψηλά εισοδήματα και ανταμοιβές στο προσωπικό της ΔΕΗ και πλούτο στις φιλοξενούσες πόλεις  κατά το παρελθόν.

Ωστόσο η ασθενής σχέση των συνδικάτων με τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα που δημιούργησε η λειτουργία και οι πρακτικές της ΔΕΗ , και η ιδιοτελής, συχνά σκανδαλώδης συμπεριφορά των συνδικαλιστικών ηγεσιών, διέρρηξε την σχέση τους με τις τοπικές κοινωνίες, αλλά και με τους ίδιους τους συναδέλφους τους.

Η ΓΕΝΟΠ , που τάσσεται βεβαίως κατά της ιδιωτικοποίησης και των πωλήσεων, δεν διαθέτει πλέον τα  ισχυρά πολιτικά και κοινωνικά ερείσματα του παρελθόντος, ενώ  ο χρόνος μετράει σε βάρος της ενότητας και της μαχητικότητά της . 

Κάπως έτσι η κραταιά, μεγάλη ΔΕΗ τεμαχίζεται σε "μικρή" , προς πώληση, που περιλαμβάνει ωστόσο τις τις πλέον σύγχρονες μονάδες. Από όσες της απομείνουν θα διατηρηθούν ελάχιστες, μια που σταδιακά θα αποσυρθούν για περιβαλλοντικούς λόγους, ως το 2020 και πρίν τη λήξη του χρόνου ζωής τους όλες οι παλιότερες μονάδες. 

Εν τω μεταξύ, αναμένουμε σιωπηλά και με απορία τα σχέδια για τα δίκτυα και τους καταναλωτές της , για την επιστροφή ή μη των απαλλοτριωμένων εδαφών , για τα ανταποδοτικά οφέλη προς την αυτοδιοίκηση, για την θέση και το μέλλον των Δήμων και των Περιφερειών του ενεργειακού χάρτη....

Στο κείμενο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «ΟΙ ΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΛΙΓΝΙΤΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΤΗΣ ΔΕΗ»_ 80626242-Description of alternative measures to be adopted by the Hellenic Republic forthe further liberalisation of the Greek wholesale electricity generation  (Ιαν. 2012 ), στο ΑΝΝΕΧ Ι αναφέρεται ο νέος σχεδιασμός απόσυρσης των μονάδων της ΔΕΗ , που περιλαμβάνει και τις μονάδες που τροφοδοτούν τις Τηλεθερμάνσεις.

-       Η στήλη 'Old decomissioning date' περιλαμβάνει τον τεχνικά σχεδιασμένο χρόνο απόσυρσης των μονάδων, που συνήθως παρατείνεται

-       Η στήλη 'New 20-20-20 decomissioning date' περιλαμβάνει τον νέο χρόνο απόσυρσης των μονάδων, για λόγους εκπομπών και ενεργειακής αποδοτικότητας

-       Η στήλη 'New decomissioning date no investment 'περιλαμβάνει τον χρόνο απόσυρσης αν δεν γίνουν επενδύσεις και στον πίνακα φαίνεται ότι αφορά ΜΟΝΟ την αποθείωση στον Αγ.Δημήτριο 5

ΑΟΖ, φοβίες, ασχετοσύνη και ραγιαδισμός

του καθηγητή Νίκου Λυγερού

ΤΡΙΤΗ, 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013

Ακόμα και αν δεν το έχουν καταλάβει μερικοί ή δεν θέλουν να το καταλάβουν τα μεγάλα κοιτάσματα της ελληνικής ΑΟΖ βρίσκονται μακριά από τις ακτές και όλα στο Ιόνιο Πέλαγος και Νότια της Κρήτης. Όλα τα εύκολα κοιτάσματα του Αιγαίου Πελάγους έχουν ερευνηθεί κατά συνέπεια το όλο πλαίσιο είναι ξεκάθαρο όσον αφορά στο ενεργειακό.....

Καθώς η ελληνική ΑΟΖ έχει ως στόχο την ανάκαμψη και την ανάπτυξη της πατρίδας μας, δεν πρόκειται να κάνουμε κινήσεις που ενοχλούν τη μοναδική, προς το παρόν, βαριά βιομηχανία μας, δηλαδή τον τουρισμό. Αν λοιπόν εξετάσουμε την πυκνότητα των νησιών μας στο Αιγαίο Πέλαγος και δεν είναι να είμαστε όλοι μαθηματικοί για να το ανακαλύψουμε, αντιλαμβανόμαστε εύκολα ότι ο χώρος για πλατφόρμες που φαίνονται από μακριά είναι ελάχιστος.

Συνεπώς δεν υπάρχει κανένας λόγος να επικεντρωνόμαστε πάνω σε αυτό το θέμα και να λειτουργεί ως καταλυτικό στοιχείο για την τεχνητή παραγωγή φοβιών. Αφού η Τουρκία δεν είναι έτοιμη να κάνει οριοθέτηση μαζί μας απλώς πρέπει να αδιαφορήσουμε για όσα λέει ακριβώς όπως έκανε ο Τάσσος Παπαδόπουλος στην Κύπρο.

Έτσι οι προειδοποιήσεις για πιθανόν ενέργειες της Τουρκίας, έχουν ακριβώς την ίδια αξία με αυτές που κάνει τόσα χρόνια με την Κύπρο, ενώ έχει θεσπίσει την ΑΟΖ της από το 2004, χωρίς κανένα πρόβλημα.

Τώρα όσον αφορά στο θέμα της ανακήρυξης της ελληνικής ΑΟΖ, τα πράγματα είναι πολύ απλά, αφού είναι μια διαδικασία που γίνεται πάντα μονομερώς. Και αυτό έχει γίνει ήδη από 134 χώρες στον κόσμο. Επίσης συνεχώς μας ανακοινώνουν ότι η Αμερική δεν θέλει να κάνουμε μονομερείς κινήσεις και κανείς δεν προσέχει ότι χρησιμοποιεί πάντα τον πληθυντικό ενώ υπάρχει μόνο και μόνο μία κίνηση που μπορεί να γίνει από την Ελλάδα μέσα στο πλαίσιο του Δικαίου της θάλασσας και είναι βέβαια η θέσπιση της ΑΟΖ.

Ας υπενθυμίσουμε επιπλέον και τα λόγια του Ισραήλ που έχει μια απεγνωσμένη ανάγκη για διέξοδο μέσω της Κύπρου και της Ελλάδας, κάνετε ΑΟΖ και αν η Τουρκία δεν την αναγνωρίσει θα είναι Casus Belli για μας. Βέβαια ο τοπικός ραγιαδισμός έχει ξεχάσει ακόμα και αυτή τη δήλωση ενώ συνεχώς μας θυμίζουν, λανθασμένα βέβαια, ότι η Κύπρος είχε το Ισραήλ που έβαλε πλάτες.

Σε κάθε περίπτωση λοιπόν το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ είναι απόλυτα ξεκάθαρο γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά, τοποστρατηγικά αρκεί να έχουμε καταλάβει το Δίκαιο της θάλασσας και να μην έχουμε ξεχάσει τι μας έχουν διδάξει ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης με τη σκέψη τους και τη δράση τους.

Η ελληνική ΑΟΖ θα γίνει για όλους τους Έλληνες. Κι αν υπάρχουν ραγιάδες και προδότες δεν μας πειράζει αφού δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα. Διότι μόλις αντιληφθούν την αποφασιστικότητά μας θα αρχίσουν και αυτοί να λένε θετικά πράγματα για την ελληνική ΑΟΖ, λες και ήταν από τους μαχητές και τους αγωνιστές της. Δεν χρειάζεται λοιπόν κανένας εκνευρισμός για όσους δεν μπορούν να το αντιληφθούν με την πρώτη γιατί δεν υπάρχει μαγαζί όπου μπορείς ν’ αγοράσεις κότσια ούτε άλλα αντρικά εξαρτήματα. Συνεπώς συνεχίζουμε ακάθεκτοι τον αγώνα μας έως το τελικό αποτέλεσμα κι ας μάθουμε στη συνέχεια ότι όλα έγιναν από άλλους, χαλάλι τους, αρκεί να έχουμε απέραντο γαλάζιο.

για μια χούφτα δολλάρια

Κορυφώνεται το αμερικανικό «πρέσινγκ» για ΔΕΠΑ και ΑΟΖ

ΠΗΓΗ: http://www.energypress.gr

Το μήνυμα της αμερικανικής κυβέρνησης ότι δε θα επιθυμούσε επ’ ουδενί την πώληση της ΔΕΠΑ στους Ρώσους, μετέφερε εκ μέρους της Ουάσιγκτον το υψηλόβαθμο στέλεχος του State Department Έρικ Ρούμπιν ο οποίος επισκέφθηκε ατύπως την Αθήνα την περασμένη εβδομάδα. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Κεφάλαιο» η επίσκεψη του αμερικανού διπλωμάτη, αν και κρατήθηκε επιμελώς μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, είχε εξέχουσα σημασία και σηματοδοτεί την κορύφωση των αμερικανικών πιέσεων ενόψει της 12ης Απριλίου, ημερομηνίας κατά την οποία κατατίθενται οι δεσμευτικές προσφορές στο ΤΑΙΠΕΔ και μπαίνει στην τελική ευθεία η πώληση της εταιρείας αερίου.

Το γεγονός ότι η αμερικανική πλευρά, σε αντίθεση με το Βερολίνο, δε θα έβλεπε με καλό μάτι την απόκτηση της ελληνικής εταιρείας από το ρωσικό γίγαντα του αερίου, δεν αποτελεί είδηση. Ωστόσο κατά τις επαφές το υψηλόβαθμο στέλεχος του Στέητ Ντιπάρτμεντ, ανέλυσε μια σειρά από λόγους ευρύτερου γεωπολιτικού και οικονομικού ενδιαφέροντος, που καθιστούν ανεπιθύμητη μια τέτοια εξέλιξη.

Εκείνο που επισημαίνεται από την αμερικανική διπλωματία είναι ο κίνδυνος η  χώρα μας να οδηγηθεί σε μια άτυπη ενεργειακή «ομηρία» της Μόσχας με ευρύτερες γεωπολιτικές διαστάσεις. Στόχος της Ρωσίας, σύμφωνα με το μήνυμα που μετέφερε η Ουάσιγκτον είναι να διατηρήσει πάση θυσία μονοπωλιακές συνθήκες στις αγορές της νοτιοανατολικής Ευρώπης, όπου και αποκομίζει σημαντικά υπερκέρδη συγκριτικά με αγορές της κεντρικής ή δυτικής Ευρώπης όπου υπάρχουν εναλλακτικοί προμηθευτές και η Gazprom αναγκάζεται να πουλάει το αέριό της φθηνότερα με χαμηλότερα περιθώρια κέρδους. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι η Gazprom μαζί με την επίσης ρωσική Negusneft (η οποία έχει δηλώσει ότι θα προμηθεύεται αέριο από τη Gazprom σε περίπτωση που κερδίσει το διαγωνισμό) έχουν καταθέσει τις υψηλότερες προσφορές για τη ΔΕΠΑ, επιχειρώντας να προασπίσουν ευρύτερα επιχειρηματικά συμφέροντα της Μόσχας στην περιοχή των Βαλκανίων. Επί της ουσίας, όπως τονίστηκε κατά τις επαφές με υψηλόβαθμους κυβερνητικούς παράγοντες, η ρωσική εταιρεία δίνει «μάχη επιβίωσης» και διατήρησης του άτυπου μονοπωλίου που διατηρεί στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Σημειώνεται ότι ο κ. Ρούμπιν κατά την επίσκεψή του είχε επαφές όχι μόνο με την ελληνική κυβέρνηση αλλά και με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα. Επίσης είχαν προηγηθεί προ δύο εβδομάδων, επαφές του βοηθού υφυπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ, με την ελληνική κυβέρνηση στο περιθώριο της επίσκεψης υπό τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά στο Κατάρ.

ΔΝΤ

Η στάση της Ουάσιγκτον βρίσκεται σε απόσταση από το Βερολίνο, το οποίο διατηρεί παραδοσιακά καλές σχέσεις με τη Μόσχα, ενώ ταυτόχρονα έχει στρέψει το βλέμμα του στις εξελίξεις που συντελούνται στην Ανατολική Μεσόγειο, προσβλέποντας να αποκτήσει πρόσβαση στα χρυσοφόρα κοιτάσματα αερίου της περιοχής. Μάλιστα σύμφωνα με την εφημερίδα όταν αρμόδια κυβερνητικά στελέχη ανέφεραν στον αμερικανό διπλωμάτη ότι η τρόικα πιέζει για την πώληση της ΔΕΠΑ, η απάντηση που έλαβαν από τον κ. Ρούμπιν ήταν αφοπλιστική: «Τρόικα δεν είναι μόνο οι Βρυξέλλες, είναι και το ΔΝΤ, το οποίο είμαστε βέβαιοι ότι μπορεί να κατανοήσει τις ιδιαιτερότητες που υπάρχουν γύρω από τη συγκεκριμένη αποκρατικοποίηση».

Στη μέση βέβαια των διαφορετικών απόψεων στις δύο όχθες του Ατλαντικού βρίσκεται η Αθήνα, η οποία καλείται να διαχειριστεί με τον πλέον επωφελή τρόπο για τα εθνικά συμφέροντα, το διεθνές ενδιαφέρον. Το γεγονός ότι βρίσκεται μεταξύ διασταυρούμενων πυρών ίσως αποδειχθεί χρήσιμο εργαλείο για την ελληνική διπλωματία καθώς τελικά το ισχυρό ενδιαφέρον του διεθνούς παράγοντα μπορεί να δώσει διαπραγματευτική ισχύ στην Αθήνα

TAP

Καθοριστικό ρόλο σε αυτές τις διεργασίες διαδραματίζει και το γεγονός ότι η χώρα μας αποτελεί «ζωτικό» διάδρομο μέσω του αγωγού TAP – η διακρατική συμφωνία για την κατασκευή του οποίου υπεγράφη μετά από αρκετές δυσκολίες την περασμένη Τετάρτη στην Αθήνα – ο οποίος μπορεί να σπάσει το επί δεκαετίες μονοπώλιο της ρωσικής εταιρίας στο αέριο των αγωγών της νοτιανατολικής Ευρώπης. Όπως διαμήνυσε ο αμερικανός διπλωμάτης στην ελληνική κυβέρνηση, πιθανή πώληση της ΔΕΠΑ στη Gazprom θα βάλει τέλος στο project του TAP και ταφόπλακα στην επένδυση του 1,5 δις ευρώ.

South Stream

Ταυτόχρονα όμως ο αμερικανός διπλωμάτης αποκάλυψε μια σειρά από άλλες άγνωστες πτυχές και νέα δεδομένα το φαραωνικό project του South Stream, μέσω του οποίου η Gazprom επιχειρεί να «στεγανοποιήσει» το μονοπώλιό της. Σύμφωνα με στοιχεία που αποκάλυψε η αμερικανική πλευρά το πραγματικό κόστος του αγωγού δεν είναι 20 δις δολάρια, όπως έχει ανακοινώσει η Gazprom αλλά 55 δις δολάρια, καθώς έχει αποκρυφτεί από τους Ρώσους το γεγονός ότι απαιτούνται εκτεταμένες επενδύσεις εντός του ρωσικού δικτύου. Με αυτό το κόστος η απόσβεση του αγωγού δεν μπορεί να γίνει εφόσον υπάρχουν ανταγωνιστές στις αγορές των Βαλκανίων.

Φρένο και στην ΑΟΖ

Το δεύτερο εξαιρετικά σημαντικό μήνυμα που μετέφερε ο αμερικανός διπλωμάτης στην ελληνική κυβέρνηση αφορά στο θέμα της ανακήρυξης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Σύμφωνα με την αμερικανική θέση, στην παρούσα φάση η μονομερής ανακήρυξη ΑΟΖ θα δημιουργούσε αναίτια ένταση διαταράσσοντας τις λεπτές ισορροπίες που επικρατούν στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Το θέμα συζητήθηκε και με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, με την επισήμανση ότι η αμερικανική πλευρά επιθυμεί να προχωρήσουν οι απαραίτητες διεργασίες που θα επιτρέψουν την αξιοποίηση πιθανών κοιτασμάτων νοτίως της Κρήτης, χωρίς οι διεργασίες αυτές να θεωρηθούν ως μονομερείς κινήσεις ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο το θερμόμετρο στην ευρύτερη περιοχή, με δεδομένη την ένταση που ήδη επικρατεί στο τρίγωνο Άγκυρας, Λευκωσίας, Τελ Αβίβ.

Άποψη της αμερικανικής πλευράς σε κάθε περίπτωση είναι ότι τα όποια θέματα υπάρχουν θα πρέπει να διευθετηθούν με τρόπο τέτοιο που να μη δημιουργούνται προβλήματα και ότι οι κινήσεις για την αξιοποίηση του πιθανού πλούτου που βρίσκεται σε περιοχές όπως νότια της Κρήτης μπορούν να υλοποιηθούν χωρίς να απειληθούν εντάσεις. Σε αυτή την κατεύθυνση εκτιμάται ότι θα υπάρξει εποικοδομητική συνεισφορά της αμερικανικής πλευράς.

Υποσημείωση : Το όφελος για το Δημόσιο Ταμείο από την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ αναμένεται να ξεπεράσει τα 530 εκατ. ευρώ. Το ενδιαφέρον Ρωσίας και Αμερικής για την εξαγορά επισημαίνει τον στρατηγικό χαρακτήρα και την κερδοφορία των εταιρειών.

Σύμφωνα με την ΔΕΣΦΑ :

Το Εθνικό Σύστημα Φυσικού Αερίου μεταφέρει φυσικό αέριο από τα ελληνοβουλγαρικά και ελληνοτουρκικά σύνορα, καθώς και από τον τερματικό σταθμό υγροποιημένου φυσικού αερίου, ο οποίος βρίσκεται εγκατεστημένος στη νήσο Ρεβυθούσα του κόλπου Μεγάρων, σε καταναλωτές εγκατεστημένους στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Αποτελείται από:

·       Τον κεντρικό αγωγό μεταφοράς αερίου και τους κλάδους αυτού,

·       Τους Μετρητικούς Σταθμούς Συνόρων Σιδηροκάστρου Σερρών και Κήπων Έβρου,

·       Το Σταθμό Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (ΥΦΑ) Ρεβυθούσας,

·       Τους Μετρητικούς και Ρυθμιστικούς σταθμούς φυσικού αερίου,

·       Τα Κέντρα Ελέγχου και Κατανομής Φορτίου,

·       Τα Κέντρα Λειτουργίας και Συντήρησης του Μετρητικού Σταθμού Συνόρων Σιδηροκάστρου, Ανατολικής Ελλάδος, Βορείου Ελλάδος, Κεντρικής Ελλάδος και Νοτίου Ελλάδος, και

·       Το σύστημα Τηλελέγχου και Τηλεπικοινωνιών.  

(ΠΗΓΗ:ΔΕΣΦΑ)

η υποταγή του νοήματος

4/2

2013

Δ. Ραυτόπουλος: Η Αριστερά θέλει να αλλάξει όλον τον κόσμο εκτός από τον εαυτό της.

Αναρτήθηκε από: ΠΟΚΕΘΕ

Ενας από τους τελευταίους σημαντικούς κριτικούς της ελληνικής μεταπολεμικής λογοτεχνίας μιλάει για την πρόσφατη συλλογή δοκιμίων του με θέμα τον Εμφύλιο και τις συνέπειές του, για την Αριστερά, τη βία, την κριτική και τον δυτικό πολιτισμό

ΤΟ ΒΗΜΑ: 20/01/2013

Η λογοτεχνία μπορεί να διαβάσει καλύτερα τον Εμφύλιο γιατί βλέπει τα ανθρώπινα δράματα, τις συνειδήσεις και τις συμπεριφορές, θα πει ο Δημήτρης Ραυτόπουλος, ένας από τους τελευταίους μεγάλους κριτικούς της μεταπολεμικής λογοτεχνίας μας. Εχοντας βιώσει τις ψυχοφθόρες ιδεολογικές συγκρούσεις στον χώρο του περιοδικού «Επιθεώρηση Τέχνης», ο Δημήτρης Ραυτόπουλος κρίνει αυστηρά την Αριστερά λέγοντας ότι ακόμη και σήμερα παραμένει ένα κλειστό σύστημα, «θέλει να αλλάξει τον κόσμο χωρίς να αλλάξει η ίδια».

Προσφάτως κυκλοφόρησε η συλλογή δοκιμίων του με τίτλο Εμφύλιος και λογοτεχνία (Εκδόσεις Πατάκη) που αναφέρονται στην εμπειρία του Εμφυλίου και των συνεπειών του. Κρίνονται έργα που βρίσκονται στον ανθρωπολογικό ορίζοντα του Εμφυλίου όπως εκφράζονται στη λογοτεχνία του Στρατή Τσίρκα, του Δημήτρη Χατζή, του Αρη Αλεξάνδρου, του Αντρέα Φραγκιά αλλά και νεότερων: του Θανάση Βαλτινού, της Ρέας Γαλανάκη, του Μισέλ Φάις κ.ά.

Γιατί επιλέξατε να μελετήσετε τη λογοτεχνική έκφραση του Εμφυλίου;

«Πρώτον, επειδή θεωρώ ότι ο Εμφύλιος είναι η σπορά και η φύτρα των δεκαετιών παρακμής, όχι μόνο πολιτικής βέβαια: γενικευμένη ανομία, θεσμική - εξωθεσμική βία, κιβδηλία, ψέμα, αρπακτικότητα, έξαρση του αντικοινωνικού εγωισμού κτλ. Δεύτερον, γιατί βλέπω στον Εμφύλιο γενικά τον θρίαμβο του θανάτου, την άρνηση του πολιτισμού με την αποχαλίνωση των ενστίκτων της καταστροφής και της κακουργίας. Ας μην ξεχνάμε ότι ο εμφύλιος είναι ολοκληρωτικός πόλεμος. Δεν έχει μέτωπο, δεν έχει “δίκιο”, έστω και τυπικό, δεν αναγνωρίζει ουδετερότητα, ούτε βέβαια κριτική. Περνάει μέσα από κάθε ανθρώπινη κοινότητα και σχέση. Τρίτον, πιστεύω ότι η στρατηγική του Εμφυλίου ως κοινωνική επανάσταση είναι ο θάνατος της επανάστασης. Η σταλινική Γ’ Διεθνής θέλησε την επανάσταση ως γενικευμένο εμφύλιο πόλεμο. Στρατιωτικοποίησε λοιπόν τα κινήματα, επέβαλε την υποταγή στην κομματική εξουσία, την εγκεφαλική ισοπέδωση και τον εγκιβωτισμό των συνειδήσεων. Τα “μέσα” δεν παραμέρισαν απλώς τον σκοπό, αλλά τον υποκατέστησαν. Δεν υπάρχει πια σκοπός, αυτός επαναπατρίστηκε στην ουτοπία».

Λέτε κάπου ότι η λογοτεχνία είναι η μόνη που μπορεί να διαβάσει σωστά την Ιστορία. Αυτό όμως δεν είναι έργο των ιστορικών;

«Οι ιστορικοί διαβάζουν τον Εμφύλιο σε διάφορα επίπεδα. Το ανθρώπινο πεδίο δεν ενδιαφέρει τον ιστορικό. Παράδειγμα, στη δίτομη Ιστορία του Εμφυλίου του καθηγητή Γιώργου Μαργαρίτη δεν υπάρχει τίποτε σχετικό. Τίποτε που να αφορά την ανθρώπινη κατάσταση, τα δράματα, τις συγκρούσεις, τις ενοχές - όλο δηλαδή το εσωτερικό χάος που δημιουργεί ο Εμφύλιος. Αυτό μόνον η λογοτεχνία μπορεί να το κάνει. Γιατί χωρίς αυτήν η καταγραφή των γεγονότων είναι ελλιπής και λιγότερο ενδιαφέρουσα. Ακόμη και όταν ο Μαργαρίτης ασχολείται με έναν λογοτέχνη, τον Θανάση Βαλτινό, το κάνει για να τα βάλει μαζί του επειδή δεν συμφωνεί με τη δική του άποψη για τον Εμφύλιο».

Τον Βαλτινό η Αριστερά τον είχε επικρίνει για τον τρόπο με τον οποίο παρουσίασε τον Εμφύλιο στο μυθιστόρημά του «Ορθοκωστά»…

«Η Ορθοκωστά είναι σπουδαίο έργο, τόσο για τη λογοτεχνία όσο και για την εξέλιξη  της σύγχρονης συνείδησης. Ο Βαλτινός συνδέει τις γενιές του Εμφυλίου με τις επόμενες. Αν διαβάσουμε την Ορθοκωστά πρώτα και μετά την Κάθοδο των εννιά, θα καταλάβουμε καλύτερα το δεύτερο. Θα καταλάβουμε γιατί αυτοί οι νέοι άνθρωποι, οι αντάρτες που κατεβαίνουν προς τη θάλασσα, είναι απομονωμένοι. Γιατί ο λαός τούς αποπέμπει, τους κλείνει τις πόρτες. Πρέπει να τελειώσουν κάποτε τα ψέματα, να πούμε όλη την αλήθεια. Η Αριστερά για να είναι Αριστερά πρέπει να ξεκινήσει από την αλήθεια, δεν μπορεί να παραμένει στους μύθους της, στις κλειστές και απαραβίαστες απόψεις της».

Η Αριστερά σήμερα έχει απελευθερωθεί από το ιδεολογικό εργαλείο της;

«Μπορεί να έχει αποστασιοποιηθεί από την κλασική μαρξιστική προοπτική και στρατηγική, αλλά δεν έχει απελευθερωθεί κατά τα υπόλοιπα, δηλαδή πνευματικά. Υπάρχουν θέματα που η Αριστερά αρνείται να συζητήσει. Και κατασκευάζει εχθρούς σε όσους λένε κάτι άλλο. Ακόμη και σήμερα η αριστερή κριτική είναι δεσμευμένη στον αυτοματισμό που δημιούργησε η αριστερή ιδεολογία. Δεν ψάχνει, δεν συζητεί. Η Αριστερά παραμένει ένα σύστημα κλειστό. Η παράταξη που θέλει να αλλάξει τα πάντα δεν θέλει να αλλάξει τον εαυτό της. Να προσαρμοστεί στον καιρό της. Ακόμη και οι ταγματασφαλίτες κάποτε απολογούνται. Και τίθεται το ερώτημα: ποιος τους βοήθησε να γίνουν ταγματασφαλίτες; Μήπως η μονοπώληση της Αντίστασης από τους εαμικούς έστειλε κάποιους φτωχούς στα Τάγματα Ασφαλείας;».

Γράφετε για τη «δημοκρατικότητα» της βίας. Τι σημαίνει;

«Είναι ένα σχήμα λόγου. Θέλω να τονίσω ότι η βία υπάρχει παντού, είναι ίσως η μοίρα του ανθρώπου. Στον Εμφύλιο είναι η γενίκευσή της και η αποθέωσή της. Πολλοί προσπαθούν και σήμερα να υπάρξει. Να φθάσουμε σε εμφύλια βία το αποκλείω. Αλλά κάποιας μορφής εμφυλιοπολεμική βία βλέπω να καλλιεργείται και να καλύπτεται πολιτικά».

Ποια είναι τα δικά σας εργαλεία στην κριτική;

«Το δικό μου είδος κριτικής κατάγεται από την ερμηνευτική - ιδιαίτερα την κοινωνιοκριτική και τη θεματική, κατά την οποία (δυστυχώς) το νόημα προϋπάρχει. Η δική μου κριτική εξελίσσεται σε μια σύνθεση με την παραγωγή νοήματος του ίδιου του έργου, ιδίως των συνόλων λογοτεχνίας της εποχής μου. Με άλλα λόγια ξεκίνησα από τη μαρξιστική κοινωνιοκριτική, τη λουκατσιανή, που ζητεί στο έργο την αναπαράσταση του κοινωνικού γίγνεσθαι και του συλλογικού φαντασιακού, δηλαδή μια αντανάκλαση της κοινωνικής, ιστορικής πραγματικότητας στο περιεχόμενο του έργου».

Κάτι τέτοιο δεν είναι και ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός;

«Πράγματι, πολύ σύντομα αναγνώρισα ότι αυτή η εξωτερικότητα - το νόημα το δοτό, που έρχεται απ’ έξω - μοιραία οδήγησε στον σοσιαλιστικό ρεαλισμό (κριτικό ρεαλισμό, κατά τον Λούκατς), οδήγησε δηλαδή στην υποταγή του νοήματος στην ιδεολογία και στις εξουσίες, γενικά στο σύστημα κυριαρχίας. Αν όμως η λογοτεχνία είναι κάτι χρηστικό, τότε είναι άχρηστη, δεν έχει ούτε ελευθερία, ούτε αλήθεια (τη δική της), ούτε ομορφιά. Απευθύνεται στον μαζάνθρωπο, τον κανοναρχεί, του πλάθει μια ψευτοσυνείδηση. Ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός δεν ανήκει στη λογοτεχνία αλλά στην παραλογοτεχνία. Υπάρχει, ας πούμε, και ένας “καπιταλιστικός” ρεαλισμός, δηλαδή η μαζική κουλτούρα της κατανάλωσης».

Υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στην ελληνική λογοτεχνία μεταπολεμικώς, ως σήμερα;

«Δεν νομίζω. Υπάρχουν νεωτερικές γραφές, υπήρχαν όμως και παλαιότερα. Δεν υπάρχει ένα ρήγμα, μια επανάσταση, κάτι που να ξεχωρίζει. Δεν τη βλέπω και στη νεότερη διεθνή λογοτεχνία. Μεγάλοι λογοτέχνες, όπως ο Φίλιπ Ροθ, παραμένουν σε μια ρεαλιστική γραφή ακόμη και όταν φτιάχνουν φανταστικές ιστορίες - όπως στη Συνωμοσία εναντίον της Αμερικής. Υπάρχουν και οι πρωτοπορίες και θα υπάρχουν πάντα. Το μοντέρνο, η μη ρεαλιστική, μη ιστορική, μη παραδοσιακή γραφή θα εξακολουθήσει να υπάρχει. Από την άλλη μεριά, η λογοτεχνία που περιορίζεται στην αυτοαναφορά περιορίζει τη λογοτεχνία σε έναν μικρό κύκλο και αφήνει το πεδίο ελεύθερο στην τηλεόραση, στην αισθηματική λογοτεχνία, στην παραλογοτεχνία. Ακόμη και στην αστυνομική λογοτεχνία, όπου το μυστήριο έγκειται στην ανακάλυψη του δολοφόνου και όχι στην κατανόηση του κειμένου».

Μήπως πλέον ο κόσμος διαβάζει λιγότερο;

«Η Πολιτεία των Γραμμάτων, όπως έλεγαν παλιά οι Γάλλοι, θα υπάρχει πάντα. Δεν μπορεί όλος ο λαός να ανήκει σε αυτήν· μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δεν μπορεί. Ωστόσο η λογοτεχνία δεν χρειάζεται να υψώνει τείχη ανάμεσα στον κόσμο και σε αυτήν».

Ακούγονται φωνές ότι κινδυνεύει ο δυτικός πολιτισμός.

Τις συμμερίζεστε;

«Είμαι πιστός στον πολιτισμό του Διαφωτισμού. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο. Ακόμη και μακρινές λογοτεχνίας, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής, είναι επηρεασμένες από αυτόν. Ο δυτικός πολιτισμός περιέχει αξίες όπως η ελευθερία, η δημοκρατία, το κράτος δικαίου, που δεν είναι ξεπερασμένες. Δεν μπορεί να είσαι μόνο με αυτά ικανοποιημένος, πρέπει να ζητείς τη διεύρυνσή τους. Περνάνε κρίση οι αξίες του δυτικού πολιτισμού αλλά παραμένουν. Αν εναλλακτική λύση είναι η μουσουλμανική ιδεολογία, τότε η σχέση μας με αυτούς είναι όση η σχέση του ήλιου με το απόλυτο σκοτάδι».

ο κατώτατος κύριος καθηγητής

«Ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα παραμένει σε υψηλά επίπεδα και επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας». Η δήλωση αυτή δεν ανήκει σε κάποιον εκπρόσωπο της τρόικας αλλά στο γενικό γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών Γιώργο Μέργο.

'Αφωνο άφησε το ακροατήριο της γενικής συνέλευσης της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών ο κ. Μέργος όταν κατά τη διάρκεια ομιλίας του υποστήριξε: «Το μοναδιαίο κόστος εργασίας μειώθηκε στην Ελλάδα, αλλά ο κατώτατος μισθός παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Αυτό πρέπει να το προσέξουμε στην ανάπτυξη», είπε ο κ. Μέργος παρουσιάζοντας διαφάνειες αναφορικά με την πορεία των μεγεθών της οικονομίας μετά την μέχρι τώρα ασκούμενη δημοσιονομική πολιτική. Ο κ. Μέργος υποστήριξε ότι «υπάρχει φως στο τούνελ» επικαλούμενος στοιχεία που δείχνουν τη δημιουργία πλεονάσματος και τη μείωση των ελλειμμάτων.

Αμέσως μετά τη διαφάνεια που έδειχναν τον κατώτατο μισθό σε χώρες του ΟΟΣΑ ο κ. Μέργος υποστήριξε ότι «η ευελιξία στην αγορά εργασίας όπως εφαρμόστηκε στη Βόρεια Ευρώπη μπορεί να αποτελέσει για εμάς εμπειρία αφού δεν επηρεάστηκε η κοινωνική συνοχή». (http://www.express.gr)

Ποιος είναι όμως ο κύριος Καθηγητής που συνεχίζει να μας συμβουλεύει;

Ο Γεώργιος Μέργος είναι Καθηγητής Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου διδάσκει από το 1986.

Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Έχει MSc στην Αγροτική Οικονομική στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και PhD στο Πανεπιστήμιο Stanford των ΗΠΑ στην Εφαρμοσμένη Οικονομική.

• Εργάστηκε ως Ερευνητής-Οικονομολόγος στην Παγκόσμια Τράπεζα (1983 - 1986).
• Σύμβουλος στη Γενική Διεύθυνση Ι (Εξωτερικών Υποθέσεων) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε θέματα αναπτυξιακής συνεργασίας, κυρίως σε χώρες της Ασίας, της Ανατολικής Ευρώπης και της τ. ΕΣΣΔ.
• Mέλος της Επιτροπής Ανταγωνισμού (1991-1995) και Σύμβουλος του Υπουργού Γεωργίας
• Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών (2004 - 2007).
• Διετέλεσε Διοικητής του ΙΚΑ (2007-2009).
• Διετέλεσε, επίσης, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου Συντάξεων του Συμβουλίου της Ευρώπης (5/2009 - 5/2012).
• Διετέλεσε εκπρόσωπος του δημοσίου στο Δ.Σ. της Alpha Bank [ACBr.AT] (2009-2010) και μέλος του Δ.Σ εισηγμένων εταιρειών.
• Έχει συνεργασθεί ερευνητικά με το ΙΟΒΕ (1990-1996), συμβουλευτικά με Διεθνείς Οργανισμούς και ως Εμπειρογνώμων με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (DG External Relations), σε θέματα αναπτυξιακής συνεργασίας σε πολλές χώρες (Κίνα, Ινδία, Αίγυπτος, λοιπές χώρες της Νότιας Ασίας, όλες τις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης και ορισμένες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης) (1986 - 2000).
• Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Οικονομικών (2012-).

Όλοι οι τομείς του κράτους της και της οικονομίας στους οποίους εργάστηκε ο κ.Μέργος, σε ηγετική  θέση ευθύνης ή σε συμβουλευτική  θέση καταγράφουν αποτυχίες, προβλήματα, υστερήσεις , κατάρρευση.

Οι τομείς των κοινοτικών οργάνων ομοίως δεν μπορούν να  είναι υπερήφανοι για τις επιδόσεις τους.

Εμείς ως έλληνες εργαζόμενοι κρινόμαστε για το έργο μας καθημερινά και έχουμε υποστεί τις συνέπειες των λαθών και της ανικανότητας  των κυρίων καθηγητών, των κυβερνόντων και των πράξεων και παραλείψεών μας.

Ο κύριος καθηγητής με ποιο έργο συνεχίζει να παρέχει δημόσια υπηρεσία;

Και ποια οικονομική θεωρία υπηρετεί, όταν ακόμη και σήμερα αναζητά  την ανταγωνιστικότητα στον κατώτατο μισθό - που έχει ήδη ευτελιστεί – και όχι στις διαρθρωτικές αδυναμίες, που καταγράφηκαν και ομολογούνται από το σύνολο του οικονομικού και του πολιτικού κόσμου, εντός και εκτός χώρας; 

Οι άνθρωποι της ΔΗΜ.ΑΡ. στο κράτος

You Pay Your Crisis: Οι άνθρωποι της ΔΗΜ.ΑΡ. στο κράτος

Θα είχε ενδιαφέρον βέβαια να διερευνηθεί η συμμετοχή και η συμβολή των ανθρώπων της αριστεράς - και όχι μόνον της ΔΗΜΑΡ- στις κρατικές θέσεις και υποθέσεις

ΟΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΤΟΥ «ΛΙΤΟΥ ΒΙΟΥ»

ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ

 ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ*

Διαβάζω τακτικά δηλώσεις «πνευματικών ανθρώπων», για την ανάγκη να γίνουμε πιο ολιγαρκείς, να καταλάβουμε ότι πέρασε ο καιρός των παχιών αγελάδων, να δεχτούμε ότι θα είμαστε όλοι φτωχότεροι. Συχνά συνοδεύονται από διάφορα δακρύβρεχτα για το τέρας του καταναλωτισμού, την αλλοτρίωση της σύγχρονης ζωής, τη χυδαιότητα της βουλιμίας. Είναι, λένε, προσωπική, οικογενειακή και εν τέλει εθνική ανάγκη να ξαναβρούμε το μετρημένο παρελθόν μας.

Μου θυμίζουν πολύ εκείνα που γράφονται στον επίσημο τύπο από περιώνυμους δημοσιογράφους και πολιτικούς. Ότι πρέπει να φτωχύνουμε για να μην πτωχεύσουμε. Ότι υπήρξε φούσκα στην Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία. Ότι ξεσαλώσαμε και τώρα πληρώνουμε τα επίχειρα. Ότι δεν μπορεί να υπάρχει ευμάρεια με δανεικά. Ότι, ακόμη, ο ‘λιτός βίος’ είναι πηγή ψυχικής ηρεμίας και αρετής.

Που βρέθηκαν όλοι αυτοί οι όψιμοι κοσμοκαλόγεροι;

Πως έζησαν στην Ελλάδα που αφήνουμε πίσω οριστικά;

Πως ζούνε στη φτωχή, τρομαγμένη κι ανάστατη Ελλάδα που αναδύεται;

Τι ακριβώς νομίζουν ότι προσφέρουν με όσα λένε;

Που στοχεύουν;

Μοιάζουν βέβαια πολύ μεταξύ τους, έστω κι αν προέρχονται από διαφορετικά σημεία του πολιτικού φάσματος. Άνθρωποι κατά κανόνα επιτυχημένοι, με καταξίωση και απολαβές πολύ πάνω του μέσου όρου. Άνθρωποι που συμμετείχαν ενεργά στα όσα συνέβησαν στην χώρα μας την προηγούμενη δεκαετία, που ανέπνευσαν τον αφηνιασμένο αέρα των ανώτερων στρωμάτων και που συνεχίζουν να διαμορφώνουν τα πράγματα, διότι φυσικά τίποτε δεν έχει αλλάξει, εκτός από το ότι οι ισχυροί έχουν γίνει ισχυρότεροι.

Που όμως είδαν το ξεσάλωμα της προηγούμενης δεκαετίας για τη μεγάλη πλειονότητα του του ελληνικού λαού;

Για ποια φούσκα ο λόγος;

Η κατανάλωση, για παράδειγμα, παρέμεινε σταθερή ως ποσοστό του ΑΕΠ μέχρι να ξεσπάσει η κρίση, και μετά κατέρρευσε. Ναι, το ποσοστό ήταν υψηλό σε σχέση με άλλες χώρες, αλλά η αιτία ήταν το σχετικά χαμηλό ποσοστό των επενδύσεων, δηλαδή η συνέχιση της αποβιομηχάνισης.

Φταίει όμως η «βουλιμία» των εργαζόμενων, των συνταξιούχων και των αυτοαπασχολούμενων γι’ αυτό;

Δεν φταίει η αστική τάξη, που αντί να στηρίξει την εγχώρια επένδυση, έτρεχε να ανοίξει επιχειρήσεις στα Βαλκάνια κι αλλού;

Δεν υπήρξε καμία φούσκα τη δεκαετία του 2000. Ούτε στις τιμές των ακινήτων, ούτε στις τιμές των μετοχών, ούτε στην κατανάλωση. Αυτό που υπήρξε ήταν η τραγική αποτυχία της χώρας να ενταχθεί επιτυχώς στην ΟΝΕ, που έφερε τεράστια εξωτερικά ελλείμματα και άρα γιγαντιαίο εγχώριο και διεθνή δανεισμό. Για τους πολλούς, το ευρώ σήμαινε αδυναμία αποταμίευσης και επιτακτική ανάγκη δανεισμού. Δεν έχει παρά να κάνει κανείς τη σύγκριση με την εποχή των γονιών του, που αγόραζαν σπίτια με αποταμιευμένες δραχμές. Αν δεν υπήρχε η υψηλή παραγωγικότητα των χωρών της Ασίας που επέτρεψε την εισαγωγή φτηνών προϊόντων πρώτης ανάγκης για τα λαϊκά στρώματα, δεν θα υπήρχε καν η επίφαση της καταναλωτικής άνεσης την προηγούμενη δεκαετία.

Ούτε και υπάρχει σήμερα επιστροφή στο ολιγαρκές του Έλληνα, στον «λιτό βίο» και τα παρόμοια. Φτώχεια υπάρχει, τραγική εξαθλίωση και προϊούσα, αλλά σιωπηλή, ανθρωπιστική κρίση. Περίπου 3,5 εκατομμύρια άνθρωποι το 2011 ήταν επισήμως φτωχοί και τα πράγματα έγιναν χειρότερα το 2012. Μεγάλο ποσοστό ζει σε συνθήκες ακραίας υλικής αποστέρησης. Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται, ας κάνουν μιαν επιμορφωτική βόλτα στο Πέραμα. Η φτώχεια και μάλιστα η ξαφνική και βίαιη μετάβαση σ’ αυτήν, μόνο αρετές δεν παράγει. Απόγνωση φέρνει, θυμό, προκατάληψη και τυφλό μίσος.

Όσοι τέλος, νομίζουν ότι η φτώχεια συνιστά εξυγίανση και κάψιμο λίπους, ότι έτσι θα γίνει δυναμική η ελληνική οικονομία και θα προκύψει η ανάπτυξη, δεν έχουν αντιληφθεί ορισμένα από τα βασικότερα μαθήματα των Οικονομικών. Οι χώρες δεν είναι ούτε άτομα, ούτε νοικοκυριά. Το λεγόμενο «συμμάζεμα» που είναι ευεργετικό για ένα νοικοκυριό γιατί φέρει τα έξοδά του στα μέτρα των εσόδων του, είναι δυνάμει καταστροφικό για μια χώρα.

Στις αρχές του 18ου αιώνα ο Μάντεβιλ έγραψε τον Μύθο των Μελισσών, όπου οι μέλισσες δεν έχουν ανησυχίες ηθικής, άρα ξοδεύουν και ζουν με ευμάρεια. Κάποια στιγμή όμως κυριαρχεί η «αρετή» και με αυτήν γίνονται φτωχότερες και δυστυχείς. Στον 20ο αιώνα ο Κέυνς εξέφρασε την ίδια περίπου ιδέα ως το «παράδοξο της φειδούς». Το «συμμάζεμα» για μιαν ολόκληρη χώρα, περιορίζει την κατανάλωση και την επένδυση, άρα μικραίνει την παραγωγή και συνεπώς φέρνει νέα μείωση της κατανάλωσης και της επένδυσης και ούτω καθεξής. Αν σας θυμίζει την Ελλάδα του 2010-13, έχετε απόλυτο δίκιο.

Ποιον ρόλο παίζουν λοιπόν, αυτές οι δηλώσεις;

Στην καλύτερη περίπτωση, από πλευράς «πνευματικών ανθρώπων», δείχνουν αφέλεια και έλλειψη κατανόησης του τι συμβαίνει στην χώρα. Στην χειρότερη, ιδίως από πλευράς προβεβλημένων δημοσιογράφων, δείχνουν απόλυτο κυνισμό. Και οι μεν και οι δε δημιουργούν ενοχές εκεί που δεν υπάρχουν, παροτρύνοντας τους πολλούς να δεχτούν τη μοίρα τους. Φτιάχνουν τον ιδεολογικό μανδύα κάτω από τον οποίο η Ελλάδα οδηγείται στον μαρασμό.

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013