Αλλόφρονες οι πολιτικοί, συγκλονισμένοι οι δημοσιογράφοι - οι αξιωματούχοι στρατολόγησης του Isis θα ενθουσιαστούν με την εξέλιξη των πραγμάτων, μετά την θηριωδία τους στο Βέλγιο.
The Guardian , του Simon Jenkins, Μάρτιος 24, 2016
"Την Τρίτη, γράφει ο Jenkins, "τα ειδησεογραφικά κανάλια συμπεριφέρθηκαν σαν στρατολογημένοι λοχίες του Isis".
Σκέψου όπως ο εχθρός. Ας υποθέσουμε ότι είμαι ένας τρομοκράτης του ισλαμικού κράτους . Δεν κάνω βόμβες ή σφαίρες. Αφήνω τη βρώμικη δουλειά στους τρελούς στο υπόγειο. Η δουλειά μου είναι τι θα συμβεί μετά. Είναι να μετατρέψω το μακελειό σε συνέπειες, τα διαμελισμένα σώματα σε πολιτική. Είμαι σύμβουλος της τρομοκρατίας. Φοράω κοστούμι, όχι εκρηκτικά. Το αιματοβαμμένο πλήθος είναι μέσο για ένα αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα είναι δύναμη.
Αυτή την εβδομάδα είχα ακόμη μια επιτυχία. Μετέτρεψα μια άθλια ψυχοπαθολογική πράξη σε γεγονός πρόσκλησης σε πόλεμο, τρομοκράτησης του πληθυσμού, αλλαγής πολιτικής. Έστειλα μια ήπειρο σε σοκ. Διάσημοι πολιτικοί έκαναν τα πάντα για να με περιλούσουν με κλισέ. Εστεμμένοι με κατέκλυσαν με ένδοξες ωδές.
Μετρώ την επιτυχία μου σε ίντσες στηλών και τηλεοπτικές ώρες, σε φουσκωμένους προϋπολογισμούς ασφάλειας, σε σφαγιασμένες ελευθερίες, τροποποιήσεις νόμων και - ο απώτερος στόχος μου - σε μουσουλμάνους που διώκονται και στρατεύονται στον αγώνα μας. Δεν ασχολούμαι με τις δράσεις, αλλά με τις αντιδράσεις. Είμαι ένας χειραγωγός της πολιτικής. Δουλεύω μέσω των ανοησιών των υποτιθεμένων εχθρών μου.
Τα συγγράμματα για την τρομοκρατία προσδιορίζουν τις επιδράσεις της σε τέσσερα στάδια: πρώτο η φρίκη, στη συνέχεια η δημοσιότητα, μετά η πολιτική προβολή και τέλος η κλιμακούμενη αλλαγή πολιτικής. Η πρώτη πράξη είναι κοινότυπη. Οι θηριωδίες στις Βρυξέλλες συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά στους δρόμους της Βαγδάτης, στο Χαλέπι και τη Δαμασκό. Πύραυλοι της Δύσης και βόμβες του Isis σκοτώνουν περισσότερους αθώους σε μια εβδομάδα από όσους πεθαίνουν στην Ευρώπη σε ένα χρόνο. Η διαφορά είναι η ανταπόκριση των μέσων ενημέρωσης. Ένας νεκρός μουσουλμάνος είναι ένας άτυχος κακόμοιρος, σε λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Ένας νεκρός Ευρωπαίος είναι πρωτοσέλιδο.
Την Τρίτη τα ειδησεογραφικά κανάλια συμπεριφέρθηκαν σαν στρατολογημένοι λοχίες του Isis. Το πέπλο της υπερβολής τους δεν έδειξε την παραμικρή αυτοσυγκράτηση (το ίδιο και των περισσότερων εφημερίδων). Το BBC έστειλε τον Huw Edwards στις Βρυξέλλες. Έπαιζε τον τρόμο στα ραδιοκύματα συνεχώς για 24 ώρες, τονίζοντας τις λέξεις "πανικός", "απειλή", "κίνδυνος" "τρόμος". Οι εκρήξεις στο Vox απλωμένες με αίμα και τραύματα. Ένας δημοσιογράφος σε κυλιόμενη σκάλα στο Λονδίνο έδειξε πιθανούς μελλοντικές στόχους, τρομάζοντας τους μετακινούμενους. Ήταν το πιο άγριο όνειρο του τρομοκράτη.
Με το έδαφος προετοιμασμένο οι πολιτικοί έπιασαν το σύνθημα. Ο πρόεδρος Hollande δήλωσε: "Όλη η Ευρώπη έχει πληγεί", σαν μεγάφωνο στο έγκλημα του Isis. Η αξιολόγηση του χτυπήματος αναβαθμίστηκε.
Ο Ντέιβιντ Κάμερον μέσα στο καταφύγιο Cobra ανακοίνωσε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο "αντιμετωπίζει μια πραγματική απειλή τρομοκρατίας". Μια επίθεση είναι πλέον «πολύ πιθανή», σύμφωνα με τις υπηρεσίες ασφαλείας. Οι σημαίες κυμματίζουν μεσίστιες. Ο Πύργος του Άιφελ είναι στολισμένος σε βελγικά χρώματα. Ο Πρόεδρος Ομπάμα διακόπτει κατά την επίσκεψή του στην Κούβα "σε ένδειξη αλληλεγγύης στο Βέλγιο". Ο Donald Trump δηλώνει ότι "το Βέλγιο και η Γαλλία έχουν κυριολεκτικά διαλυθεί". Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι θα μπορούσε να προωθήσει πιο αποτελεσματικά τους στόχους του Isis.
Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν δημιούργησε την 9/11 για να εμφανίσει τα δυτικά έθνη ως ανεύθυνα και παρανοϊκά, τον φιλελευθερισμό τους μια επιφανειακή παρωδία που εύκολα μπορεί να τρωθεί. Μερικές εκρήξεις και οι αξίες τους θα χαθούν και θα γίνουν τόσο αυταρχικά , όσο κάθε μουσουλμανικό κράτος.
Από το βράδυ της Τρίτης, ένας τέτοιος τροφοδοτούμενος παροξυσμός ήταν σε πλήρη εξέλιξη , καθώς στοιβάζονταν οι ομάδες ασφαλείας. Το "Σχέδιο παρακολουθήσεων " του Κάμερον (ή νομοσχέδιο "εξουσιών έρευνας") προβαλλόταν ως ζωτικής σημασίας για την εθνική ασφάλεια. Αυτό συμβαίνει παρά την συνέχιση της αντιπαράθεσης, τόσο στο κοινοβούλιο όσο και από εμπειρογνώμονες. Αυτόν το μήνα στους Times, ο πρώην τεχνικός διευθυντής της NSA Bill Binney χλεύασε τις "απίστευτα αδιάκριτες" εξουσίες του νομοσχεδίου με άστοχες υποκλοπές. Το ιστορικό περιήγησης στο διαδίκτυο του κάθε πολίτη θα είναι σύντομα στην κατοχή της κυβέρνησης, ευάλωτο σε υποκλοπή από κάθε πωλητή και εκβιαστή πάνω στη γη.
Στο πλαίσιο της κυβερνητικής στρατηγικής αποτροπής , τα πανεπιστήμια και τα σχολεία πρέπει να αναπτύξουν προγράμματα για την καταπολέμηση του "μη-βίαιου εξτρεμισμού, ο οποίος μπορεί να δημιουργήσει ευνοϊκό κλίμα για την τρομοκρατία". Η γραφειοκρατία θα είναι φοβερή. Δημοτικά σχολεία φέρονται να ζητούν τα παιδιά να κατασκοπεύουν το ένα στο άλλο για να ελέγξουν "ύποπτη συμπεριφορά". Το ίδιο οι επιβάτες της Virgin Trains, που ζητείται μετά από κάθε σταθμό. Η Αγγλία γίνεται παλιά Ανατολική Γερμανία.
Το στρατόπεδο Brexit, στο πρόσωπο του Nigel Farage του UKIP , ισχυρίζεται ότι οι Βρυξέλλες αποδεικνύουν την ανάγκη να εγκαταλείψουν την Ευρώπη. Η Υπουργός Εσωτερικών, Theresa Μay , λέει το αντίθετο. Οι τρομοκράτες τότε θα περιφέρονται ελεύθερα, λέει, γιατί θα χρειαζόταν 143 ημέρες για να επεξεργαστούμε τα δείγματα DNA τρομοκρατών , έναντι 15 λεπτών στην ΕΕ.
Η διαφορετική αντίδραση στις τρομοκρατικές επιθέσεις , με τρόπους που δεν παίζουν στα χέρια της τρομοκρατίας, μπορεί να φαίνεται δύσκολη. Ένα ελεύθερο μέσο αισθάνεται την υποχρέωση να αναφέρει τα γεγονότα, ενώ οι πολιτικοί αισθάνονται την υποχρέωση να αποδείξουν ότι μπορούν να προστατεύσουν το κοινό. Η δυσκολία να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση δεν αποτελεί δικαιολογία ώστε να προωθείται η τρομοκρατία.
Ο καθένας που εμπλέκεται στην αντίδραση αυτής της εβδομάδας, από τους δημοσιογράφους στους πολιτικούς στις ομάδες ασφάλειας, έχει συμφέρον στην τρομοκρατία. Υπάρχουν χρήματα, πολλά χρήματα -όσο πιο τρομακτικό παρουσιάζεται, τόσο περισσότερα χρήματα.
Μπορούμε να ανταποκριθούμε στα γεγονότα των Βρυξελλών με μια ήρεμη και αξιοπρεπή συμπάθεια, με κεριά και σιωπές. Το να υποβαθμίσουμε κάτι δεν σημαίνει να το αγνοήσουμε. Οι τρομοκράτες έχουν συγκεκριμένους στόχους, την ανάπτυξη των θηριωδιών τους για ένα πολιτικό αποτέλεσμα.
Σε μια ελεύθερη κοινωνία δεν υπάρχει καμία λογική άμυνα απέναντι στην θηριωδία. Αλλά υπάρχει άμυνα απέναντι στο σκοπό της. Είναι να αποφευχθεί η υστερία, να επιδειχθεί σύνεση και ένας βαθμός θάρρους, όχι η επίκληση του Κάμερον στον δημόσιο φόβο. Δεν είναι να αλλάξουν οι νόμοι, ούτε να παραβιάζονται οι ελευθερίες, ούτε να καταδιώκονται οι μουσουλμάνοι.
Κατά τη διάρκεια των πιο επικίνδυνων και επίμονων βομβαρδισμών του IRA την δεκαετία του 1970 και του 1980, εργατικές και συντηρητικές κυβερνήσεις επέμειναν στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας ως εγκληματικής και όχι πολιτικής. Στηρίχθηκαν στις υπηρεσίες της αστυνομίας και της ασφαλείας για την προστασία ενάντια σε μια απειλή που δεν θα μπορούσε ποτέ να εξαλειφθεί, μόνο να περιοριστεί. Αυτό στο σύνολό του λειτούργησε, χωρίς αδικαιολόγητη προσβολή των πολιτικών ελευθεριών.
Όσοι ζούν ελεύθερα ξέρουν ότι απαιτείται ένα τίμημα, που περιέχει ένα βαθμό κινδύνου. Πληρώνουμε το κράτος για να μας προστατεύσει - αλλά ήρεμα, χωρίς συνεχή αναταρραχή ή κινδυνολογία. Γνωρίζουμε ότι, στην πραγματικότητα, η ζωή στη Βρετανία δεν ήταν ποτέ πιο ασφαλής. Το ότι βολεύει μερικούς να ισχυρίζονται το αντίθετο δεν αλλάζει αυτό το γεγονός.
Στο εξαιρετικό εγχειρίδιο "Τρομοκρατία: Πώς να απαντήσουμε", ο ακαδημαϊκός απο το Μπέλφαστ Richard English ορίζει την απειλή για τη δημοκρατία όχι ως προς τον "περιορισμένο κίνδυνο» θανάτου και καταστροφής. Ο κίνδυνος βρίσκεται στην "πρόκληση απερίσκεπτων, εξωφρενικών και αντιπαραγωγικών απαντήσεων του κράτους".
Η απειλή των Βρυξελλών δεν βρίσκεται στην τρομοκρατία, αλλά στην αντίδραση στην τρομοκρατία. Την αντίδραση θα πρέπει να φοβόμαστε. Αλλά η ελευθερία δεν προκύπτει από ένα καταφύγιο τύπου Cobra.
© 2015 Guardian
Ο Simon Jenkins είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γράφει στην Guardian, και μεταδόσεις για το BBC. Έχει επιμεληθεί τους Times και την Evening του Λονδίνου.
(Μετάφραση: αεράκι)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου