Eσωτερικό νόμισμα για την Ελλάδα προτείνει το αμερικανικό think tank Levy Institute
20/02/2014 Greek Money
H ενδεικνυόμενη λύση για την Ελλάδα, σύμφωνα με το αμερικανικό think tank Levy Institute, είναι η υιοθέτηση προγράμματος στην κατεύθυνση της εξασφάλισης απασχόλησης μέσω του κράτους σε ρόλο "ύστατου καταφυγίου για την απασχόληση" -Εmployment of Last Resort-, που το ονομάζει ELR, και το οποίο θα χρηματοδοτηθεί μέσω διάφορων εναλλακτικών, ανάμεσα στις οποίες και ένα προσωρινό παράλληλο χρηματοοικονομικό σύστημα εντός της ευρωζώνης.
Το παράλληλο χρηματοοικονομικό σύστημα, σύμφωνα με τη μελέτη "Strategic Analysis - Prospects and Policies for the Greek economy", θα βασιστεί στην έκδοση νέων κρατικών ομολόγων με τα οποία το Κράτος θα πληρώνει υποχρεώσεις του (π.χ. επιστροφές φόρων, πληρωμές προμηθευτών κ.λπ.) και τα οποία θα δέχεται επίσης για εξόφληση οφειλών προς το Δημόσιο και θα έχουν ίση αξία με το ευρώ.
Ισχυρό επιχείρημα για την αποτελεσματικότητα της πολιτικής αυτής, είναι η μικρή ελαστικότητα που παρουσιάζει το ελληνικό εξωτερικό εμπόριο σε σχέση με την ισοτιμία αλλά και με τη μείωση των αμοιβών (εσωτερική υποτίμηση), με αποτέλεσμα το Levy να καταλήγει στη διαπίστωση ότι η εσωτερική υποτίμηση δεν εξασφαλίζει την άνοδο του ΑΕΠ ούτε τη δημιουργία απασχόλησης, ενώ ούτε η θεωρητική υποτίμηση του νομίσματος (με έξοδο από το ευρώ ή εισαγωγή δεύτερου υποτιμημένου νομίσματος) θα είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα στην άνοδο του ΑΕΠ.
To ινστιτούτο διαπιστώνει ούτε η εσωτερική υποτίμηση ούτε η νομισματική υποτίμηση -ή έξοδος από το ευρώ- σε συνδυασμό με συνεχιζόμενη σφικτή δημοσιονομική πολιτική είναι αρκετές για την οικονομική ανάκαμψη και εστιάζει στην ανάγκη για τόνωση της εσωτερική ζήτησης.
Το Levy Institute απορρίπτει την υποτίμηση του νομίσματος για την ελληνική οικονομία και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η καλύτερη λύση θα ήταν η υιοθέτηση ενός παράλληλου εσωτερικού συστήματος πληρωμών, εντός του ευρώ, το οποίο θα εξασφάλιζε τη ρευστότητα για να χρηματοδοτηθεί ένα πρόγραμμα προσλήψεων από το κράτος, με τον κατώτερο βασικό μισθό, ώστε να ενισχυθεί η απασχόληση και να αυξηθεί το ΑΕΠ.
Το Levy στην έκεθσή του εξετάζει διάφορες εναλλακτικές, όπως ένα σχέδιο Μάρσαλ με ευρωπαϊκά κεφάλαια τα οποία θα διαχειριστούν κυβερνητικοί και κρατικοί φορείς, καθώς και ένα πάγωμα αποπληρωμής των τοκοχρεολυσίων του χρέους για τρία χρόνια με στόχο να κατευθυνθούν οι πόροι στην εγχώρια ζήτηση και στην αύξηση της απασχόλησης.
Επειδή όμως διαπιστώνει ότι υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης από την πλευρά των Ευρωπαίων για να εφαρμοστούν οι λύσεις αυτές, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διέξοδος είναι η χρήστη του παράλληλου συστήματος πληρωμών σε συνδυασμό με την άμεση δημιουργία θέσεων εργασίας από το Κράτος.
Το παράλληλο σύστημα πληρωμών είναι αντίστοιχο με τα φαρμακευτικά ομόλογα, pharma bonds, που εκδόθηκαν για να καλυφθούν οι υποχρεώσεις του Δημοσίου προς τον κλάδο των Φαρμάκων. Αυτά τα ομόλογα σαν εργαλεία είχαν όλα τα χαρακτηριστικά των κλασσικών ομολόγων και θα μπορούσαν να είναι διαπραγματεύσιμα στην αγορά ισότιμα.
Για πολλούς οικονομολόγους, η δημιουργία πραγματικής ρευστότητας διαμέσου τέτοιων χρεογράφων, θα μπορούσε να υλοποιηθεί με την ενεχυρίαση τους στις τράπεζες.
Το νέο χρηματοοικονομικό σύστημα θα προχωρήσει με την έκδοση νέων ομολόγων μηδενικών κουπονιών, χωρίς ημερομηνία λήξης ("perpetual bonds"), χωρίς δηλαδή συγκεκριμένες δεσμεύσεις για αποπληρωμή, που δε θα επιβάρυνε κατά συνέπεια το χρέος. Τα ομόλογα αυτά μπορούν να εκδοθούν για την πληρωμή υποχρεώσεων του Κράτους και να γίνονται αποδεκτά για εξόφληση υποχρεώσεων προς το Δημόσιο. Θα μπορούν δε να χρησιμοποιούνται και για τον συμψηφισμό φορολογικών και άλλων υποχρεώσεων μεταξύ επιχειρήσεων.
Το Levy θεωρεί ότι η νομισματική υποτίμηση δεν είναι αποτελεσματική για την περίπτωση της Ελλάδας, γιαυτό απορρίπτει άλλα σχέδια παράλληλων νομισμάτων που έχουν προταθεί κατά καιρούς, και υιοθετεί την πρόταση του Geuro που δεν συνεπάγεται υποτίμηση, καθώς τα ομόλογα θα έχουν αξίες σε ευρώ.
Υπολογίζει ότι με βάση τη νομισματική κυκλοφορία στην Ελλάδα και τα οικονομικά δεδομένα, θα μπορούσαν να εκδοθούν G-notes 14 δισ. ευρώ.
Εάν με το ποσό αυτό χρηματοδοτηθεί ένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και ενίσχυσης της κατανάλωσης η εσωτερική ζήτηση θα αυξηθεί κατά 6,6 δισ. ευρώ εάν παράλληλα "παγώσουν" οι αποπληρωμές του χρέους.
Εάν τα Geuros χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία απασχόλησης από το κράτος, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν 550.000 άμεσες νέες θέσεις εργασίας (με μισθό 586 ευρώ) ενώ έμμεσα θα δημιουργούνταν 156.000 νέες θέσεις εργασίας. Εξ αυτού και μόνο το ΑΕΠ θα αυξανόταν κατά 12 δισ. ευρώ (7% του ΑΕΠ), ενώ και τα έσοδα του Κράτους θα αυξάνονταν κατά δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα το καθαρό κόστος του προγράμματος να περιορίζεται σε 3,5 δισ. ευρώ.
Διαβάστε περισσότερα από το newmoney.gr εδώ
Τι είναι το Levy Institute
Το περίφημο Ινστιτούτο Λεβί οφείλει τη δημιουργία του και στη συνέχεια την ευμάρειά του στη γενναιοδωρία και στο όραμα του Λεόν Λεβί, ενός δισεκατομμυριούχου χρηματιστή που έμεινε στην Ιστορία ως ο εμπνευστής των αμοιβαίων κεφαλαίων και των περιβόητων hedge funds.
Χάρη σε αυτόν -και με τα χρήματά του- ιδρύθηκε το 1986 το ομώνυμο ινστιτούτο, με στόχο ουσιαστικά να κρατήσει ζωντανή τη δίψα του ιδρυτή του για διαρκή αναζήτηση νέων οικονομικών «όπλων» και για την άσκηση της κατά περίπτωση «ιδανικής» οικονομικής πολιτικής.
Βρήκε στέγη στο campus του Κολεγίου Μπαρντ, ίσως του πιο φημισμένου πανεπιστημιακού κολεγίου-προθάλαμου του Κολούμπια. Ενός κολεγίου στο οποίο ο ίδιος ο Λεόν Λεβί διετέλεσε επίτροπος και με το οποίο κατά καιρούς συνδέθηκαν ορισμένα ιερά τέρατα της διεθνούς πολιτικής και οικονομικής σκηνής. Ονόματα-κολοσσοί του παρελθόντος, όπως ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Φράνκλιν Ρούζβελτ και κροίσοι επιχειρηματίες όπως ο Τζον Ντ. Ροκφέλερ ο νεότερος, ο Τζορτζ Ιστμαν και ο Φρέντερικ Βάντερμπιλτ υπήρξαν είτε απόφοιτοι είτε επίτροποι του κολεγίου. Διάδοχός τους σήμερα θεωρείται ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς.
Στο κάδρο μπαίνει από την αρχή σχεδόν και η Επισκοπική Εκκλησία των ΗΠΑ, η οποία μέχρι σήμερα αποτελεί έναν από τους βασικούς χρηματοδότες του Ινστιτούτου Λεβί και χορηγός υποτροφιών σε φοιτητές του Κολεγίου Μπαρντ, ιδιαίτερα στους τομείς των καλών τεχνών. Η Εκκλησία χρηματοδοτεί τα προγράμματα τέχνης του κολεγίου, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Χέσελ και τα ετήσια φεστιβάλ Bard Summer Scape και Bard Music Festival. Συμπτωματικά, στην ίδια Εκκλησία ανήκουν και τα περισσότερα μέλη του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Λεβί.
H ενδεικνυόμενη λύση για την Ελλάδα, σύμφωνα με το αμερικανικό think tank Levy Institute, είναι η υιοθέτηση προγράμματος στην κατεύθυνση της εξασφάλισης απασχόλησης μέσω του κράτους σε ρόλο "ύστατου καταφυγίου για την απασχόληση" -Εmployment of Last Resort-, που το ονομάζει ELR, και το οποίο θα χρηματοδοτηθεί μέσω διάφορων εναλλακτικών, ανάμεσα στις οποίες και ένα προσωρινό παράλληλο χρηματοοικονομικό σύστημα εντός της ευρωζώνης.
Το παράλληλο χρηματοοικονομικό σύστημα, σύμφωνα με τη μελέτη "Strategic Analysis - Prospects and Policies for the Greek economy", θα βασιστεί στην έκδοση νέων κρατικών ομολόγων με τα οποία το Κράτος θα πληρώνει υποχρεώσεις του (π.χ. επιστροφές φόρων, πληρωμές προμηθευτών κ.λπ.) και τα οποία θα δέχεται επίσης για εξόφληση οφειλών προς το Δημόσιο και θα έχουν ίση αξία με το ευρώ.
Ισχυρό επιχείρημα για την αποτελεσματικότητα της πολιτικής αυτής, είναι η μικρή ελαστικότητα που παρουσιάζει το ελληνικό εξωτερικό εμπόριο σε σχέση με την ισοτιμία αλλά και με τη μείωση των αμοιβών (εσωτερική υποτίμηση), με αποτέλεσμα το Levy να καταλήγει στη διαπίστωση ότι η εσωτερική υποτίμηση δεν εξασφαλίζει την άνοδο του ΑΕΠ ούτε τη δημιουργία απασχόλησης, ενώ ούτε η θεωρητική υποτίμηση του νομίσματος (με έξοδο από το ευρώ ή εισαγωγή δεύτερου υποτιμημένου νομίσματος) θα είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα στην άνοδο του ΑΕΠ.
To ινστιτούτο διαπιστώνει ούτε η εσωτερική υποτίμηση ούτε η νομισματική υποτίμηση -ή έξοδος από το ευρώ- σε συνδυασμό με συνεχιζόμενη σφικτή δημοσιονομική πολιτική είναι αρκετές για την οικονομική ανάκαμψη και εστιάζει στην ανάγκη για τόνωση της εσωτερική ζήτησης.
Το Levy Institute απορρίπτει την υποτίμηση του νομίσματος για την ελληνική οικονομία και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η καλύτερη λύση θα ήταν η υιοθέτηση ενός παράλληλου εσωτερικού συστήματος πληρωμών, εντός του ευρώ, το οποίο θα εξασφάλιζε τη ρευστότητα για να χρηματοδοτηθεί ένα πρόγραμμα προσλήψεων από το κράτος, με τον κατώτερο βασικό μισθό, ώστε να ενισχυθεί η απασχόληση και να αυξηθεί το ΑΕΠ.
Το Levy στην έκεθσή του εξετάζει διάφορες εναλλακτικές, όπως ένα σχέδιο Μάρσαλ με ευρωπαϊκά κεφάλαια τα οποία θα διαχειριστούν κυβερνητικοί και κρατικοί φορείς, καθώς και ένα πάγωμα αποπληρωμής των τοκοχρεολυσίων του χρέους για τρία χρόνια με στόχο να κατευθυνθούν οι πόροι στην εγχώρια ζήτηση και στην αύξηση της απασχόλησης.
Επειδή όμως διαπιστώνει ότι υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης από την πλευρά των Ευρωπαίων για να εφαρμοστούν οι λύσεις αυτές, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διέξοδος είναι η χρήστη του παράλληλου συστήματος πληρωμών σε συνδυασμό με την άμεση δημιουργία θέσεων εργασίας από το Κράτος.
Το παράλληλο σύστημα πληρωμών είναι αντίστοιχο με τα φαρμακευτικά ομόλογα, pharma bonds, που εκδόθηκαν για να καλυφθούν οι υποχρεώσεις του Δημοσίου προς τον κλάδο των Φαρμάκων. Αυτά τα ομόλογα σαν εργαλεία είχαν όλα τα χαρακτηριστικά των κλασσικών ομολόγων και θα μπορούσαν να είναι διαπραγματεύσιμα στην αγορά ισότιμα.
Για πολλούς οικονομολόγους, η δημιουργία πραγματικής ρευστότητας διαμέσου τέτοιων χρεογράφων, θα μπορούσε να υλοποιηθεί με την ενεχυρίαση τους στις τράπεζες.
Το νέο χρηματοοικονομικό σύστημα θα προχωρήσει με την έκδοση νέων ομολόγων μηδενικών κουπονιών, χωρίς ημερομηνία λήξης ("perpetual bonds"), χωρίς δηλαδή συγκεκριμένες δεσμεύσεις για αποπληρωμή, που δε θα επιβάρυνε κατά συνέπεια το χρέος. Τα ομόλογα αυτά μπορούν να εκδοθούν για την πληρωμή υποχρεώσεων του Κράτους και να γίνονται αποδεκτά για εξόφληση υποχρεώσεων προς το Δημόσιο. Θα μπορούν δε να χρησιμοποιούνται και για τον συμψηφισμό φορολογικών και άλλων υποχρεώσεων μεταξύ επιχειρήσεων.
Το Levy θεωρεί ότι η νομισματική υποτίμηση δεν είναι αποτελεσματική για την περίπτωση της Ελλάδας, γιαυτό απορρίπτει άλλα σχέδια παράλληλων νομισμάτων που έχουν προταθεί κατά καιρούς, και υιοθετεί την πρόταση του Geuro που δεν συνεπάγεται υποτίμηση, καθώς τα ομόλογα θα έχουν αξίες σε ευρώ.
Υπολογίζει ότι με βάση τη νομισματική κυκλοφορία στην Ελλάδα και τα οικονομικά δεδομένα, θα μπορούσαν να εκδοθούν G-notes 14 δισ. ευρώ.
Εάν με το ποσό αυτό χρηματοδοτηθεί ένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και ενίσχυσης της κατανάλωσης η εσωτερική ζήτηση θα αυξηθεί κατά 6,6 δισ. ευρώ εάν παράλληλα "παγώσουν" οι αποπληρωμές του χρέους.
Εάν τα Geuros χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία απασχόλησης από το κράτος, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν 550.000 άμεσες νέες θέσεις εργασίας (με μισθό 586 ευρώ) ενώ έμμεσα θα δημιουργούνταν 156.000 νέες θέσεις εργασίας. Εξ αυτού και μόνο το ΑΕΠ θα αυξανόταν κατά 12 δισ. ευρώ (7% του ΑΕΠ), ενώ και τα έσοδα του Κράτους θα αυξάνονταν κατά δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα το καθαρό κόστος του προγράμματος να περιορίζεται σε 3,5 δισ. ευρώ.
Διαβάστε περισσότερα από το newmoney.gr εδώ
Τι είναι το Levy Institute
Το περίφημο Ινστιτούτο Λεβί οφείλει τη δημιουργία του και στη συνέχεια την ευμάρειά του στη γενναιοδωρία και στο όραμα του Λεόν Λεβί, ενός δισεκατομμυριούχου χρηματιστή που έμεινε στην Ιστορία ως ο εμπνευστής των αμοιβαίων κεφαλαίων και των περιβόητων hedge funds.
Χάρη σε αυτόν -και με τα χρήματά του- ιδρύθηκε το 1986 το ομώνυμο ινστιτούτο, με στόχο ουσιαστικά να κρατήσει ζωντανή τη δίψα του ιδρυτή του για διαρκή αναζήτηση νέων οικονομικών «όπλων» και για την άσκηση της κατά περίπτωση «ιδανικής» οικονομικής πολιτικής.
Βρήκε στέγη στο campus του Κολεγίου Μπαρντ, ίσως του πιο φημισμένου πανεπιστημιακού κολεγίου-προθάλαμου του Κολούμπια. Ενός κολεγίου στο οποίο ο ίδιος ο Λεόν Λεβί διετέλεσε επίτροπος και με το οποίο κατά καιρούς συνδέθηκαν ορισμένα ιερά τέρατα της διεθνούς πολιτικής και οικονομικής σκηνής. Ονόματα-κολοσσοί του παρελθόντος, όπως ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Φράνκλιν Ρούζβελτ και κροίσοι επιχειρηματίες όπως ο Τζον Ντ. Ροκφέλερ ο νεότερος, ο Τζορτζ Ιστμαν και ο Φρέντερικ Βάντερμπιλτ υπήρξαν είτε απόφοιτοι είτε επίτροποι του κολεγίου. Διάδοχός τους σήμερα θεωρείται ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς.
Στο κάδρο μπαίνει από την αρχή σχεδόν και η Επισκοπική Εκκλησία των ΗΠΑ, η οποία μέχρι σήμερα αποτελεί έναν από τους βασικούς χρηματοδότες του Ινστιτούτου Λεβί και χορηγός υποτροφιών σε φοιτητές του Κολεγίου Μπαρντ, ιδιαίτερα στους τομείς των καλών τεχνών. Η Εκκλησία χρηματοδοτεί τα προγράμματα τέχνης του κολεγίου, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Χέσελ και τα ετήσια φεστιβάλ Bard Summer Scape και Bard Music Festival. Συμπτωματικά, στην ίδια Εκκλησία ανήκουν και τα περισσότερα μέλη του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Λεβί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου