"...Θα πω λοιπόν το κλασικό «Είμαστε όλοι Κεφαλονίτες», αλλά δεν πρόκειται απλώς για το γνωστό κλισέ που χρησιμοποιείται συνήθως σε περιπτώσεις ασύμμετρων τρομοκρατικών ή ανθρωπιστικών
χτυπημάτων. Το λέω και το εννοώ κυριολεκτικά.
Διαβάζω τα ρεπορτάζ και βλέπω τις εικόνες στην τηλεόραση και σκέφτομαι πόσο μοιάζει η τραγωδία της Κεφαλονιάς με τη σύγχρονη τραγωδία της Ελλάδας. Βλέπω τους κρατήρες που άνοιξε στη ζωή μας και στον περίγυρό μας η κρίση, τις τάφρους, τις σπασμένες προβλήτες όπου δεν μπορεί να πλησιάσει για να δέσει κανένα καράβι, τα ρημαγμένα πεζοδρόμια, τις πεσμένες στέγες, τα κατεστραμμένα νοικοκυριά, τα ερείπια. Βλέπω κολώνες σπιτιών συντετριμμένες, άλλες λυγισμένες, βλέπω τον πολεοδομικό ιστό του νησιού να μοιάζει όλο και περισσότερο με τον κοινωνικό ιστό της χώρας, που συντρίβεται κατά κύματα. Βλέπω την κοινωνία που καταπονείται σωρευτικά...
χτυπημάτων. Το λέω και το εννοώ κυριολεκτικά.
Διαβάζω τα ρεπορτάζ και βλέπω τις εικόνες στην τηλεόραση και σκέφτομαι πόσο μοιάζει η τραγωδία της Κεφαλονιάς με τη σύγχρονη τραγωδία της Ελλάδας. Βλέπω τους κρατήρες που άνοιξε στη ζωή μας και στον περίγυρό μας η κρίση, τις τάφρους, τις σπασμένες προβλήτες όπου δεν μπορεί να πλησιάσει για να δέσει κανένα καράβι, τα ρημαγμένα πεζοδρόμια, τις πεσμένες στέγες, τα κατεστραμμένα νοικοκυριά, τα ερείπια. Βλέπω κολώνες σπιτιών συντετριμμένες, άλλες λυγισμένες, βλέπω τον πολεοδομικό ιστό του νησιού να μοιάζει όλο και περισσότερο με τον κοινωνικό ιστό της χώρας, που συντρίβεται κατά κύματα. Βλέπω την κοινωνία που καταπονείται σωρευτικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου