Απολύσεις και κουραφέξαλα…
Του Τάσου Τασιούλα
-Ο δημόσιος τομέας στη χώρα είναι διογκωμένος. Τι αποδείχτηκε από την (πολυετή) καταγραφή του; Ότι είναι σε ίδια αναλογία με το μέσο ευρωπαϊκό όρο. Δεν έχουμε «κάτι εκατομμύρια» δημοσίους υπαλλήλους, αλλά κάτι παραπάνω από 600.000. Και οι μισθοί τους πλέον δεν είναι παχυλοί, ενώ με τις συνταξιοδοτήσεις θα έπρεπε να περιορίζονται δραματικά κάθε χρόνο, τόσο που σήμερα θα έπρεπε να έχουμε απίστευτες ελλείψεις. Αντ’ αυτού οι ελλείψεις είναι χτυπητές σε συγκεκριμένους τομείς και τα πλεονάσματα επίσης βγάζουν μάτι. Προς το παρόν αυτούς που… περισσεύουν τους αφήνουμε να… ξύνονται. Δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς σε ένα χώρο που λειτουργούσε με θολά οργανογράμματα και αχαρτογράφητες ανάγκες.
-Υπάρχουν εκατοντάδες δημόσιοι οργανισμοί που δεν κάνουν τίποτα, απλώς τρώνε χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αφού μας πήρε καμιά διετία για να τους καταγράψουμε αρχίσαμε την ατέρμονη κουβέντα για το αν τελικά προσφέρουν κάποιο έργο ή όχι, αν πρέπει να καταργηθούν ή να συγχωνευτούν, αν οι εργαζόμενοι σ’ αυτούς πρέπει να απολυθούν ή να μετακινηθούν ή να… διατεθούν ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Όποιος δε θέλει να ζυμώσει… Μια ΕΡΤ κλείσανε οι κυβερνώντες για να την ξανανοίξουν με άλλο όνομα και με 500 (λέμε τώρα) υπαλλήλους λιγότερους από πριν. Αυτό το «άντρο της ακολασίας» κατά την κυβέρνηση. Ένα προγραμματάκι συνταξιοδότησης και εθελουσίας να βγάζανε και περισσότεροι θα έφευγαν και δε θα άνοιγε μύτη (πόσω μάλλον να εγερθούν ζητήματα Δημοκρατίας). Αν η ΕΡΤ ήταν η αρχή τότε «είχαμε ένα κακό ξεκίνημα». Αναγνωρίζω ότι η αρχή έπρεπε να γίνει από κάπου. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έγινε από τους οργανισμούς που δεν απασχολούν υπαλλήλους, αλλά έχουν καλοπληρωμένα διοικητικά συμβούλια που πίνουν καφέδες μια στο τόσο για να συντηρούν τις στενές σχέσεις τους με την εκάστοτε εξουσία. Και να πληρώνονται φυσικά ως «δικά μας παιδιά». Κι όχι μισθούς των χιλίων –και αν- ευρώ όπως η πλειοψηφία των εργαζομένων στην πρώην ΕΡΤ.
-Πρέπει να απολυθούν άμεσα οι επίορκοι. Το άμεσα είναι σχετικό. Αν ήμουν επίορκος τώρα θα είχα την ευκαιρία να κάνω περιουσία. Αν άρπαζα εκατό ευρώ στο παρελθόν τώρα θα άρπαζα χίλια. Και θα έβγαινα (αν έβγαινα) «στιγματισμένος» (άραγε απέναντι σε ποιους;) στην κοινωνία ελεύθερο πουλάκι να ανοίξω τα φτερά μου με εφόδιο τρία τέσσερα σεντούκια «αρχικό κεφάλαιο».
Δε συνεχίζω με τις περίφημες εξαγγελίες. Να επισημάνω όμως ότι όσοι με ευκολία μιλούσαν για απολύσεις, καταργήσεις και «κακό Δημόσιο» από τη θέση του βουλευτή, μόλις έγιναν υπουργοί εξαφάνισαν αυτούς τους όρους από το λεξιλόγιό τους. Σαν να μην τους είπαν ποτέ.
Καταφεύγουν πλέον στην ευρηματική φρασεολογία των προκατόχων τους βαφτίζοντας τις απολύσεις μετακινήσεις, διαθεσιμότητες και άλλα τέτοια και τα λουκέτα συγχωνεύσεις, αναδιαρθρώσεις, λειτουργικούς εξορθολογισμούς κτλ.
Απολύσεις έχουν ήδη γίνει στα χαρτιά. Ας πούμε οι 2.500 της πρώην ΕΡΤ. Τα… χαϊβάνια της τρόικας θα το χάψουν. Κι εμείς θα συνεχίσουμε στους γνωστούς ρυθμούς επαναπροσλαμβάνοντας τους 2.000 και πάνω. Βλέπετε, από την περίφημη αναλογία της μιας πρόσληψης για κάθε πέντε αποχωρήσεις, που έπρεπε να γίνει μία για κάθε δέκα, φτάσαμε στο ευφυολόγημα της μιας πρόσληψης για κάθε απόλυση εκεί που μας βολεύει.
Και κάπως έτσι, ο υπέρμαχος των απολύσεων, Κυριάκος Μητσοτάκης, και ο ομοϊδεάτης του, Γιάννης Μιχελάκης, ανακάλυψαν τη σοφία του προκατόχου, Αντώνη Μανιτάκη, και μιλούν πλέον για μετακινήσεις, διαθεσιμότητα κτλ. Θα μου πεις ότι τους κρίνω νωρίς. Ναι, αλλά η τρόικα έρχεται ξανά τον άλλο μήνα… Και η δική της «κριτική» δεν είναι ένα κείμενο σε μια ιστοσελίδα…
Προσωπικά δε θέλω να απολυθεί ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος. Δε θέλω να χάσει τη δουλειά του κανένας. Εξαιρώ τις περιπτώσεις εκείνων που υποπίπτουν σε παραπτώματα, αποδεδειγμένα. Επιασες υπάλληλο να χρηματίζεται, να μην τηρεί το ωράριο, να μην εργάζεται; Κάνε αυτό που πρέπει. Το «τσουβάλιασμα» όμως είναι ανεπίτρεπτο. Ξέρεις ποιοι οργανισμοί κοροϊδεύουν το σύμπαν. Να κλείσουν. Άμεσα, όχι αύριο. Και οι «κολλητοί» αρκετά έβγαλαν μέχρι σήμερα. Φτάνει πια. Ασε τις υπεκφυγές και έλεγξε το πόθεν έσχες και τα περιουσιακά στοιχεία όλων των δημοσίων υπαλλήλων. Σταμάτα να πετάς λάσπη στον ανεμιστήρα και να τους λερώνεις όλους. Όποιος έχει πλουτίσει αδικαιολόγητα να την πληρώσει. Όχι όμως κι ο δύσμοιρος εργάτης των 800 ευρώ που δεν προλαβαίνει ούτε νερό να πιει από την ώρα που θα χτυπήσει την κάρτα.
Αλλά ξέχασα… Η τιμιότητα, η εργατικότητα, η συνέπεια, η αποδοτικότητα, η αποτελεσματικότητα, η ικανότητα, η δημιουργικότητα, η παραγωγικότητα, δεν αποτελούν τυπικά κριτήρια στο δημόσιο τομέα. Εχεις ένα κάρο πτυχία; Μένεις κι ας μη δούλεψες ποτέ στη ζωή σου (μια που πάσχιζες να πάρεις το πτυχίο του ανοιχτού πανεπιστημίου που σε μοριοδοτεί, αντί να εξυπηρετείς τον πολίτη). Και να ήταν μόνο στο Δημόσιο…"(πλήρες άρθρο εδώ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου