" Ο καπιταλισμός επιβιώνει, ή ακόμα και ενισχύεται, με τις ανθρώπινες συμφορές, ακριβώς επειδή δεν εμφανίστηκε στην ιστορία για να τις απαλύνει. Κανένα άλλο ιστορικό σύστημα δεν παρήγαγε περισσότερο πλούτο και κανένα δεν παρήγαγε περισσότερη καταστροφή.
Αρκεί να εξετάσουμε παράλληλα αυτές τις δύο κατευθυντήριες γραμμές -την κατευθυντήρια γραμμή του πλούτου και την κατευθυντήρια γραμμή της καταστροφής- για να αντιληφθούμε όλη την αξία του και όλο το μεγαλείο του.
Αυτό το διπλό καθήκον, που είναι το δικό του καθήκον, ο καπιταλισμός το εκπληρώνει καλύτερα από κάθε άλλον και ο θρίαμβός του είναι αμετάκλητος. Και αυτός ο θρίαμβος συνεπάγεται το ότι υπάρχουν όλο και περισσότερα τρόφιμα και όλο και περισσότερη πείνα, όλο και περισσότερα φάρμακα και όλο και περισσότεροι άρρωστοι, όλο και περισσότερα άδεια σπίτια και όλο και περισσότερες άστεγες οικογένειες, όλο και περισσότερη εργασία και όλο και περισσότεροι άνεργοι, όλο και περισσότερα βιβλία και όλο και περισσότεροι αναλφάβητοι, όλο και περισσότερα ανθρώπινα δικαιώματα και όλο και περισσότερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (...).
Οι λύσεις που προτείνουν και θα εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις του πλανήτη διαιωνίζουν σε κάθε περίπτωση τη σύμφυτη με τον καπιταλισμό λογική της διεύρυνσης του κέρδους ως προϋπόθεσης φυσικής επιβίωσης: ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, επιμήκυνση του χρόνου εργασίας, ελευθερία των απολύσεων, μείωση των κοινωνικών δαπανών, απαλλαγές για τους επιχειρηματίες.
Δηλαδή, αν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά είναι επειδή δεν πηγαίνουν χειρότερα. Δηλαδή, αν 950 εκατομμύρια πεινασμένοι δεν αρκούν για να εγγυηθούν αρκετό κέρδος, θα χρειαστεί να διπλασιαστεί αυτός ο αριθμός. Ο καπιταλισμός έγκειται σε τούτο: πριν από την κρίση καταδικάζει στη φτώχεια 4,75 δισεκατομμύρια ανθρώπινες υπάρξεις. Σε καιρούς κρίσης, και για να βγούμε από αυτήν, μπορούμε μόνο να αυξήσουμε το ποσοστό του κέρδους αυξάνοντας τον αριθμό των θυμάτων του.
Το πρόβλημα δεν είναι η κρίση του καπιταλισμού αλλά ο ίδιος ο καπιταλισμός. Σε έναν κόσμο με πολλά όπλα και λίγες ιδέες, με πολύ πόνο και λίγη οργάνωση, με πολύ φόβο και λίγη στράτευση -στον κόσμο που γέννησε ο καπιταλισμός- η βαρβαρότητα είναι πολύ πιο πιθανή από τον σοσιαλισμό." (Σαντιάγκο Αλμπα Ρίκο: «Ο καπιταλισμός επιβιώνει, ή ακόμα και ενισχύεται, με τις ανθρώπινες συμφορές»)
ΙΔΟΥ ΚΑΙ Η ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ.
ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ Ή ΜΕ ΕΜΠΟΛΕΜΕΣ ΖΩΝΕΣ.
ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΜΩΣ ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΕΥΜΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ:
(http://www1.voanews.com/ , 17 Νοεμβρίου 2009)
Νέα έκθεση του Αμερικανικού Υπουργείου Γεωργίας αναφέρει ότι ο αριθμός των αμερικανών που
δεν έχουν πρόσβαση σε αρκετή τροφή αυξήθηκε στα 49 εκατομμύρια.
Η έκθεση δόθηκε στη δημοσιότητα τη Δευτέρα και σύμφωνα με αυτήν το 14,6% των αμερικανικών
νοικοκυριών το 2008 δεν είχαν αρκετά τρόφιμα. Το 2007 το ποσοστό ανέρχονταν στο 11%.
Η έκθεση επίσης δείχνει ότι αυξήθηκαν απότομα τα νοικοκυριά με παιδιά που δεν σιτίζονταν αρκετά. Τέσσερα εκατομμύρια παραπάνω παιδιά υπέφεραν από ελλιπή διατροφή το 2008.
Σε γραπτή του ανακοίνωση ο Πρόεδρος Ομπάμα χαρακτήρισε την έκθεση «ανησυχητική» και
πρόσθεσε ότι η Αμερικανική κυβέρνησή είναι προσηλωμένη στο να αντιστρέψει αυτή την
πραγματικότητα. Ο Αμερικανός Πρόεδρος είπε ότι προτεραιότητά του είναι η δημιουργία νέων
θέσεων εργασίας έτσι ώστε να μειωθεί η οικονομική στενότητα στις οικογένειες.
Ο Υπουργός Γεωργίας των ΗΠΑ, Τομ Βίλσακ, δήλωσε ότι η κατάσταση θα ήταν χειρότερη χωρίς τα
κρατικά προγράμματα επισιτιστικής βοήθειας. Τόσο ο κ. Βίλσακ, όσο και ο Πρόεδρος Ομπάμα
επεσήμαναν ότι συνεργάζονται με το Κογκρέσο για να διασφαλίσουν ότι τα παιδιά έχουν πρόσβαση
σε δωρεάν γεύματα στο σχολείο και στη βελτίωση της θρεπτικής αξίας αυτών των γευμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου