Περι της κατα Μαραντζίδη ´´κοινοτοπίας του κακού´´

Πηγή: Unfollow

...´´ Γιατί, προφανώς, αν ο Ν. Μαραντζίδης έγινε θύμα μιας επίθεσης, δεν έγινε επειδή αποτελεί έναν τυχαίο, εναλλάξιμο πολίτη -και αυτό διαφοροποιεί ριζικά τον ξυλοδαρμό του από τις καθημερινές πράξεις συστημικής βίας, όπου τα θύματα είναι ο καθένας- αλλά επειδή κατέχει στον υλικό, παραγωγικό ιδεολογικό μηχανισμό που λέγεται Πανεπιστήμιο μια συγκεκριμένη θέση. 

Ασχέτως του αν κανείς διαφωνεί με την επίθεση στον καθηγητή Μαραντζίδη, δεν προσφέρει αναλυτικά τίποτα στην κατανόηση του φαινομένου αν δεν αναστοχαστεί πάνω στον ειδικό ρόλο που επιτελούν συγκεκριμένοι οργανικοί διανοούμενοι στην αναπαραγωγή ενός λόγου συναίνεσης μέσα σε μια συγκυρία κατάλυσης των προϋποθέσων αυτής της συναίνεσης.

Επικαλούμενος έναν τερατώδη ολοκληρωτισμό ως εχθρό, ο Ν. Μαραντζίδης δεν βλέπει τον ελέφαντα στο δωμάτιο: το υπαρκτό σύστημα που υπονομεύει το κράτος δικαίου και την ιδιότητα του πολίτη. 

Με τον τρόπο αυτό θα αποκαλύψει και την συγγένειά του με τους θύτες του: αυτοί λύνουν τις αντιφάσεις τους προσφεύγοντας στο καθέκαστο του ξυλοδαρμού· αυτός στο αφηρημένο μιας καθολικότητας. Και οι δύο χάνουν το έδαφος της συγκεριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης που περνάει πάντα από την περιοχή της διαμεσολάβησης. 

Όπως η προσφυγή στην ατομική βία δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα στην συγκρότηση ενός Υποκειμένου ικανού να επιφέρει ουσιαστικές τομές σε μια ημαρτημένη κοινωνική πραγματικότητα, έτσι και η επίκληση ανώτερων αξιών δεν μπορεί παρά μόνο να θεμελιώσει μια ηθική ανωτερότητα του θύματος, αποτυγχάνοντας να εξηγήσει τα πραγματικά, υλικά, κίνητρα του θύτη. Μένοντας σε αυτό το πήγαιν’ έλα ατομικής βίας και από καθέδρας άρνησής της καθηλωνόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο δογματικής βεβαιότητας. Τόσο ο Ν. Μαραντζίδης όσο και οι θύτες του δεν πρόκειται ποτέ να συνδιαλλαγούν με την έκπληξη του κοινωνικού. Στα προκατασκευασμένα σχήματά τους δεν χωράει τίποτα παρά μια ταυτολογία: σε δέρνω επειδή διαφωνώ μαζί σου, από τη μία, σε απαξιώνω ολοκληρωτικά επειδή με δέρνεις, από την άλλη...Πλήρες άρθρο εδώ

Το ΤΕΕ/τμήμα Δυτικής Μακεδονίας και η "Μικρή ΔΕΗ"

"Ενδεικτική αποτύπωση δεσμεύσεων – υποχρεώσεων της ΔΕΗ Α.Ε. έναντι της κοινωνίας της Δυτικής Μακεδονίας, ως απόρροια των δραστηριοτήτων της στο μεγαλύτερο ενεργειακό κέντρο της Χώρας"

Διεπιστημονική Ομάδα Εργασίας του ΤΕΕ/Τμήμα Δυτικής Μακεδονίας, Ιουν.2014 

"Το ΤΕΕ/τμ. Δυτικής Μακεδονίας είναι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ για λόγους 

ουσιαστικούς που έχουν να κάνουν τόσο με το κοινωνικό αγαθό της ενέργειας όσο και για τις μη 

αναστρέψιμες επιπτώσεις που αναμένεται να επιφέρει. 

Σε μια χώρα που η ενεργειακή πολιτική χαρακτηρίζεται από επιβολές και προχειρότητα, το 

ΤΕΕ/τμ. Δυτικής Μακεδονίας οφείλει να αναδείξει και να προειδοποιήσει για όσα εκτιμά ότι θα 

δημιουργήσουν ζημία στην χώρα και στην Τοπική Κοινωνία. Και μια επισήμανση: η επιβίωση των 

τοπικών κοινωνιών είναι και επιβίωση της χώρας. 

Τα αποτελέσματα της μελέτης, όπως και κάθε μελέτης, όσο σημαντικά και αν είναι, αποτελούν 

απλά εργαλεία. Η πραγματική τους αξία δίνεται από τον τρόπο και το βαθμό χρήσης και αξιοποίησής 

τους"

οι ΑΠΕ, ο λιγνίτης, η ενεργειακή πολυπλοκότητα

Σύμφωνα με την ειδική έκθεση της ΙΕΑ με τίτλο “World Energy Investment Outlook”, 2014 , μέχρι το 2035 θα απαιτηθεί να επενδυθούν 48 τρις δολλάρια για τον ενεργειακό εφοδιασμό και την ενεργειακή αποδοτικότητα, ποσό που αυξάνεται σε 53 τρις δολλάρια αν πραγματοποιηθούν εναλλακτικές επενδύσεις, στο πλαίσιο μέτρων για την κλιματική αλλαγή με στόχο την μείωση της θερμοκρασίας κατά 2ο C. 

Τα ερωτήματα σχετικά με την αξιοπιστία, την οικονομική εφικτότητα και τη βιωσιμότητα του ενεργειακού μας μέλλοντος καταλήγουν κατά κανόνα σε ερωτήματα σχετικά με τις επενδύσεις. Πόσο έτοιμοι είναι οι επενδυτές να δεσμεύσουν κεφάλαια σε έναν ταχέως μεταβαλλόμενο ενεργειακό κόσμο; Η έκθεση της ΙΕΑ αναλύει την εικόνα των ενεργειακών επενδύσεων ως το 2035 σχετικά με: 

• Την ιδιοκτησιακή δομή και τα μοντέλα χρηματοδότησης επενδύσεων στους διάφορους ενεργειακούς τομείς. 
• Την συνεχιζόμενη σημασία των πετρελαϊκών επενδύσεων στη Μέση Ανατολή για την κάλυψη της ζήτησης και τις συνέπειες καθυστερήσεων επενδύσεων. 
• Την δυναμική και το κόστος επενδύσεων υγροποιημένου φυσικού αερίου που διαμορφώνουν το μέλλον του παγκόσμιου εφοδιασμού αερίου. 
• Εαν οι επενδύσεις στον τομέα της ενέργειας δεν καλύψουν τη ζήτηση, θα τεθούν σοβαρά ζητήματα σχετικά με την αξιοπιστία της παροχής ηλεκτρισμού στην Ευρώπη και στην Ινδία. 
• Τις προοπτικές επενδύσεων σε τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών, συμπεριλαμβανομένων των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της ενεργειακής απόδοσης και τα εμπόδια για την υλοποίησή τους. 
• Πώς διαφοροποιούνται οι απαιτήσεις παγκόσμιων επενδύσεων και χρηματοδοτήσεων, εάν οι κυβερνήσεις αναλάβουν ισχυρότερη δράση για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. 

Αυτό το πλαίσιο αναζήτησης διαμορφώνει τις συνθήκες και στην δική μας μικροκλίμακα. Τα δύο παρακάτω άρθρα είναι ενδεικτικά του διαμορφούμενου ενεργειακού περιβάλλοντος στην Ελλάδα.

___________________________________________________________________________

Tο υφιστάμενο πλαίσιο στήριξης των φωτοβολταϊκών ολοκλήρωσε τον κύκλο του

Στ. Λουμάκης (ΣΠΕΦ) 

Πηγή: newmoney.gr 

Συζήτηση στρογγυλής τράπεζας διεξήχθη στο Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής την Πέμπτη, με αντικείμενο το πλαίσιο μηχανισμών στήριξης του κλάδου των ΑΠΕ με ορίζοντα την υγιή περαιτέρω μακροπρόθεσμη ανάπτυξη  του. 

Η ημερίδα διοργανώθηκε από τον τεχνικό σύμβουλο (Deutsche Gesellschaft für Internationale Zusammenarbeit - GIZ) που έχει αναλάβει την εφαρμογή του προγράμματος κατόπιν συμφωνίας την Ελληνικής Κυβέρνησης με την Γερμανική και με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.  Στην συζήτηση κατόπιν πρόσκλησης συμμετείχε δια του Προέδρου του και ο Σύνδεσμος Παραγωγών Ενέργειας με Φωτοβολταϊκά (ΣΠΕΦ).  

Στην ομιλία του ο κος Λουμάκης ανέφερε: 

" Tο υφιστάμενο πλαίσιο υποστήριξης των Φωτοβολταϊκών στην Ελλάδα μάλλον ολοκλήρωσε έναν επιτυχή κύκλο ζωής ως προς την ανάπτυξη τους, αφού στην χώρα μας ήδη υπερκαλύφθηκε ο στόχος του 2020 επτά χρόνια νωρίτερα. 

Το υποστηρικτικό πλαίσιο Feed-in-tariff που επιλέχθηκε (δηλαδή σταθερή τιμή πώλησης ανά kWh και εγγυημένη κατά προτεραιότητα πλήρης απορρόφηση της παραγωγής), όταν καταρτίστηκε απευθυνόταν στα πρωταρχικά χαμηλά έως μέτρια στάδια διείσδυσης των ΑΠΕ, προστατεύοντας έτσι επιτυχώς τους επενδυτές από τις «συνέπειες» της στοχαστικότητας των τεχνολογιών αυτών, τους περιορισμούς σε πραγματικό χρόνο του συστήματος ως προς την δυνατότητα απορρόφησης της παραγωγής και συνεπακόλουθα των αβεβαιοτήτων που υπεισέρχονταν στο επιχειρηματικό τους μοντέλο.

Το αρχικό αυτό στάδιο ανάπτυξης των ΑΠΕ στην χώρα μας ωστόσο τείνει να υπερκερασθεί, καθιστώντας τον ρυθμιστικό κίνδυνο –δηλαδή εν ολίγοις την εμφάνιση συνθηκών κορεσμού και αδυναμίας απορρόφησης της παραγωγής ιδιαίτερα των μεταβλητών ΑΠΕ- ολοένα και μεγαλύτερο για τους εν δυνάμει νέους επενδυτές.   Κοιτώντας τους εθνικούς στόχους του 2020 συνολικά αλλά και το πλήθος των αδειών παραγωγής που έχουν εκδοθεί, ουδείς αισθάνεται ότι αυτά μπορούν να εγκατασταθούν και να λειτουργήσουν ομαλά με το υφιστάμενο ρυθμιστικό πλαίσιο.  Συνιστώσες του ρυθμιστικού αυτού κινδύνου που το όποιο νέο μοντέλο υποστήριξης θα πρέπει επιτυχώς οικονομοτεχνικά να διαχειριστεί, είναι οι ακόλουθες πέντε:

1.    Η χονδρεμπορική ηλεκτρική αγορά τελεί υπό συνθήκες μακροχρόνιας ύφεσης στην κατανάλωση με την παράλληλη ύπαρξη ενός ιδιαίτερα ανεπτυγμένου ηλεκτροπαραγωγικού δυναμικού σε όρους εγκατεστημένης ισχύος (συμβατικής και ΑΠΕ), προϊόν «αισιόδοξων» προβλέψεων για την κατανάλωση από την περασμένη δεκαετία.  Μέσω της ανάπτυξης των ΑΠΕ λοιπόν καλείται να προστεθεί νέα εγκατεστημένη ισχύς στο σύστημα, σε μια αγορά όμως που στο σύνολο της συρρικνώνεται.

2.    Η Ελλάδα στερείται διασυνδέσεων με τα περισσότερα νησιά της, όπου λειτουργώντας εκεί η «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού, αποτελούν σημαντικό πεδίο κατανάλωσης ηλεκτρισμού, που δυστυχώς καλύπτεται από κοστοβόρους πετρελαϊκούς σταθμούς.  Επιπλέον η Ελλάδα λόγω και της γεωγραφικής της θέσης στο άκρο των Βαλκανίων στερείται ισχυρών απευθείας διασυνδέσεων με την βιομηχανική ενεργοβόρο κεντρική Ευρώπη.  Συνεπώς η αύξηση της κατανάλωσης μέσω των διασυνδέσεων παραμένει πρόκληση μεσοπρόθεσμα.

3.    Το συμβατικό ηλεκτροπαραγωγικό δυναμικό στην χώρα μας (λιγνίτης, φυσικό αέριο) δεν φέρει ευέλικτα χαρακτηριστικά, διαθέτοντας εν γένει υψηλά τεχνικά ελάχιστα ισχύος.  Συνέπεια είναι η εκ περιτροπής (σε βάση ημερών πλέον) λειτουργία των μονάδων, ειδικά αυτών του φυσικού αερίου, γεγονός που αυξάνει εν τέλει το κόστος του συστήματος μέσω της θέσπισης υψηλών αποζημιώσεων για λόγους εφεδρείας (διπλά ΑΔΙ – Αποδεικτικά Διαθεσιμότητας Ισχύος).  Το τελικό ενεργειακό κόστος ωστόσο αποτελεί μείζον θέμα σε μια χειμαζόμενη οικονομία όπως η Ελληνική.

4.    Η μακρόχρονη οικονομική ύφεση και η συνεπακόλουθη ανάγκη για φθηνή ενέργεια ασχέτως περιβαλλοντικού αποτυπώματος ή του εξωτερικού κόστους που μακροπρόθεσμα επιφέρει, έχει καταστήσει τον λιγνίτη ως το βασικό καύσιμο ηλεκτροπαραγωγής μακριά από τα υπόλοιπα περιβαλλοντικά επώδυνα χαρακτηριστικά που τον συνοδεύουν.  Οι χαμηλές τιμές δικαιωμάτων εκπομπών CO2 επικουρούν τα μέγιστα προς τον αναπροσανατολισμό αυτό.    Ο λιγνιτικές μονάδες επιπλέον θέτουν ακόμη λιγότερη ευελιξία στο σύστημα, ενώ δεν μπορούν να σταματούν εντελώς την λειτουργία τους για λόγους ασφάλειας εφοδιασμού.  Έτσι σε επίπεδο ισοζυγίου ισχύος καθημερινά τα μεσημέρια (όπου τα Φ/Β αποδίδουν τα μέγιστα και αν μάλιστα φυσάει υπάρχει και σημαντική αιολική παραγωγή) τίθεται εκ των πραγμάτων άνω όριο ως προς την δυνατότητα απορρόφησης ισχύος ΑΠΕ.  Στο περιθώριο απορρόφησης ισχύος ΑΠΕ αυτό πρέπει να συμπεριληφθούν και τα υποχρεωτικά νερά από τα μεγάλα υδροηλεκτρικά φράγματα τους χειμερινούς και ανοιξιάτικους κυρίως μήνες.  Έτσι για παράδειγμα σε μία ημέρα όπου η μεσημεριανή συνολική ζήτηση κατανάλωσης κινείται περί τα 6 - 6,5 GW, το διαθέσιμο για κάλυψη από ΑΠΕ φορτίο δεν υπερβαίνει τα 3 GW.

5.    Με εξαίρεση τις γραμμές μεταφοράς στην ΥΤ που υπάρχει δυνατότητα on-line διαχείρισης από τον TSO, τα δίκτυα ΜΤ και ΧΤ στερούνται παντελώς κάθε τέτοιας δυνατότητας επί του παρόντος.  Συνεπώς το φράγμα των 3 GW για απορρόφηση ισχύος ΑΠΕ που προαναφέρθηκε ως παράδειγμα για μία δεδομένη ημέρα, παραμένει «τυφλό» ως προς το ποιοι παραγωγοί θα συμμετάσχουν από την ΜΤ και ΧΤ και με ποια σειρά προτεραιότητας.  

Στοχεύοντας στην άμβλυνση του ρυθμιστικού κινδύνου αλλά και στην ενεργό συμμετοχή-ανάληψη μέρους του από τους μέλλοντες επενδυτές ΑΠΕ με στόχο και την αυτορρύθμιση της αγοράς, προτείνεται:

1.    Ανάπτυξη των διασυνδέσεων με τα νησιά ώστε να αυξηθεί η «διασυνδεδεμένη» κατανάλωση.  Ενδιαφέρον θα είχε και η ανάπτυξη ισχυρών περιφερειακών διασυνδέσεων με την κεντρική Ευρώπη προς άμβλυνση με οικονομικό τρόπο των ετεροχρονισμών λόγω ΑΠΕ.

2.    Ανάπτυξη δυνατοτήτων ενεργητικής τηλεδιαχείρισης στα δίκτυα ΜΤ, ΧΤ από τον Διαχειριστή με καταληκτική μετατροπή τους σε «έξυπνα» δίκτυα, ενσωματώνοντας δηλαδή προηγμένες δυνατότητες αυτόματης αμφίδρομης διαχείρισης των καταναλώσεων των νοικοκυριών σε σχέση με την διατιθέμενη σε πραγματικό χρόνο παραγωγή.

3. Ενίσχυση των ηλεκτρικών καταναλώσεων των νοικοκυριών (π.χ. θέρμανση χώρων και ζεστού νερού με ηλεκτρισμό) με αναπροσανατολισμό και απομάκρυνση τους από τα εισαγόμενα ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο, αέριο).

4. Ανάπτυξη της χρήσης ηλεκτρικών οχημάτων προς επιθετικότερη απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και περαιτέρω ενίσχυση της ζήτησης ηλεκτρισμού.

5. Ψηφιακή διασύνδεση μέσω κατάλληλου εξοπλισμού και λογισμικού των καταναλώσεων των νοικοκυριών με τα «έξυπνα» δίκτυα.  Μεγάλα τμήματα των καταναλώσεων αυτών (π.χ. θέρμανση-κλιματισμός χώρων και ζεστού νερού) μπορούν υπό συνθήκες συνεχούς λειτουργίας τους και με την συναίνεση, ενεργό και ανταποδοτική οικονομική συμμετοχή του καταναλωτή, να αποτελέσουν τους αποσβεστήρες των διακυμάνσεων λόγω ΑΠΕ (μέσω προεπιλεγμένης διακύμανσης π.χ. της θερμοκρασίας πέριξ της επιλεγμένης από τον καταναλωτή κεντρικής τιμής).   Όσο όμως λόγω της ύφεσης τα νοικοκυριά παραμένουν ενεργειακά καθηλωμένα στα καυσόξυλα ή στην ελάχιστη-περιστασιακή θέρμανση, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να προχωρήσει.

6. Δημιουργία του κατάλληλου ρυθμιστικού πλαισίου με σαφείς, διαφανείς και μακροχρόνια ευσταθείς κανόνες για παραγωγούς ΑΠΕ και καταναλωτές, που θα απαντά επιτυχώς στις ανωτέρω προκλήσεις.   Συγκεκριμένα προτείνεται:

Α. Σεβασμός του μοντέλου (FIT) δηλαδή της κατά προτεραιότητα πλήρους απορρόφησης της παραγωγής των εν λειτουργία υφιστάμενων μονάδων ΑΠΕ μέχρι την χρονική λήξη των σχετικών συμβάσεων τους (27ετία συνολικά κατόπιν του ν. 4254).  Ο κανιβαλισμός και η αναρχία στην αγορά αποκαθηλώνουν κάθε διάθεση για επενδύσεις.

Β.  Μετασχηματισμός του μοντέλου απορρόφησης ενέργειας ΑΠΕ στα από εδώ και πέρα νέα έργα από κατά προτεραιότητα σε ελαστικότερη βάση σύμφωνα με τα περιθώρια του συστήματος σε πραγματικό χρόνο, αλλά πάντοτε στην βάση του “last-in first-out” Το «last-in» αφορά τον χρόνο διασύνδεσης της μονάδας, άρα την εκ των προτέρων καλύτερη γνώση του επενδυτή για το πρόβλημα και την ελαστικότητα απορρόφησης που απαιτείται και θα αντιμετωπίσει αν αποφασίσει να αναπτύξει μονάδα ΑΠΕ.

Στους νέους αυτούς επενδυτές ΑΠΕ που θα υπόκεινται στην διακοψιμότητα του μοντέλου “last-in first-out” μπορεί να δοθεί η δυνατότητα τοπικής αποθήκευσης της πλεονάζουσας παραγωγής τους, ώστε να την εγχέουν σε άλλες ώρες όταν υπάρχει το περιθώριο ετεροχρονισμένα στο δίκτυο προς κατανάλωση.

Προϋπόθεση αποτελεί η δυνατότητα τηλεδιαχείρισης της ΜΤ και ΧΤ από τον Διαχειριστή.  Έτσι με «καθαρό» τρόπο και χωρίς αναδρομικές «εκπλήξεις» οι νέοι κάθε φορά επενδυτές θα καταθέτουν «ρεαλιστικές» αιτήσεις αδειοδότησης νέων έργων ΑΠΕ στα δίκτυα αυτά, με πλήρη συνείδηση  των τεχνοκρατικών περιορισμών που ενδέχεται στην λειτουργία τους να επιβάλλονται απομειώνοντας την παραγωγή τους.

Αυτό θα πιέσει και τις εταιρείες κατασκευής εξοπλισμού ΑΠΕ για περαιτέρω μείωση του κόστους εγκατάστασης, ώστε οι νέες επενδύσεις αυτές να παραμένουν σε κάθε περίπτωση κερδοφόρες.

Γ.  Μετεξέλιξη του συστήματος αποζημίωσης της παραγωγής ΑΠΕ για τα νέα στο εξής έργα, σε όρους πλησιέστερους στην αγορά.  Στα Φ/Β αυτό είναι θεσμοθετημένο για τα νέα έργα με σύνδεση από 1/1/15 ήδη από το 2009 με τον ν. 3734.  Υγιή προϋπόθεση ωστόσο αποτελεί η ορθολογική αποτύπωση του πλήρους συμβατικού κόστους ενέργειας στην ΟΤΣ σε συνέχεια και των μετασχηματισμών στην χονδρεμπορική αγορά που προωθούνται με κατεύθυνση το μοντέλο ΝΟΜΕ και εν τέλει το Target Model.

Κλείνοντας ο Πρόεδρος του ΣΠΕΦ επανέλαβε πως re-engineering του ηλεκτρικού τομέα υπό συνθήκες ύφεσης δεν γίνεται, υπερασπιζόμενος μάλιστα την δυνατότητα της Χώρας μας, στα πλαίσια ενός ολοκληρωμένου ενεργειακού σχεδιασμού, να θέτει εκείνη τους μελλοντικούς στόχους διείσδυσης των ΑΠΕ στο ενεργειακό της μίγμα και όχι να τις επιβάλλονται μονομερώς έξωθεν δεσμευτικά από την Ε.Ε., ασχέτως του σημείου στον οικονομικό κύκλο που εκείνη βρίσκεται.  Σχολιάζοντας μάλιστα τον διάλογο που έχει ανοίξει πρόσφατα στην Ευρώπη και τους φορείς των ΑΠΕ περί απολυταρχισμού και ελλείμματος δημοκρατίας στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο κος Λουμάκης υπογράμμισε πως «δεν παράγει αποτέλεσμα να κατηγορούμε την Επιτροπή για απολυταρχισμό στην λήψη των αποφάσεων της όταν αυτές δεν μας συμφέρουν (π.χ. μετριοπαθής Ευρωπαϊκός στόχος 27% για διείσδυση ΑΠΕ το 2030) και την ίδια στιγμή να ζητούμε από αυτήν την έκδοση μονομερώς άλλων απολυταρχικών αποφάσεων επειδή συναντάται κάποιο συμφέρον».

Τέλος αναφέρθηκε στους καταναλωτές και το μέγιστο ζητούμενο που σε κάθε περίπτωση είναι να υπάρχει σε αυτούς το διαθέσιμο απαιτούμενο ελεύθερο εισόδημα, ώστε μέσω της εύρυθμης καταβολής των λογαριασμών ρεύματος να αποσβεστούν και αποπληρωθούν βιώσιμα οι επενδύσεις αυτές.  Η πράσινη ανάπτυξη άλλωστε δεν γίνεται για τους παραγωγούς εξοπλισμού ή ηλεκτρισμού, αλλά για τους καταναλωτές που τα περιβαλλοντικά οφέλη της αφορούν. "

________________________________________________________________________________

Αυτά απο τους εκπροσώπους των ΑΠΕ. 

Τα στελέχη της ΔΕΗ, όπως ο κ. Γιωτόπουλος, τ.γενικός διευθυντής ΔΕΗ, θέτουν άλλα δεδομένα στην συζήτηση: 

Ο εγχώριος λιγνίτης απομειώνεται στο ενεργειακό μίγμα

"...Το επιχείρημα είναι ότι, με την άρση των εμποδίων εισόδου και την είσοδο στην αγορά μεγάλου αριθμού παραγωγών/προμηθευτών, δημιουργείται έντονος ανταγωνισμός, που καταλήγει σε μείωση των τιμών προς όφελος του καταναλωτή. Ομως ο καταναλωτής με ανησυχία διαπιστώνει ότι, τα τελευταία χρόνια, παρά την είσοδο νέων παραγωγών στην αγορά, οι τιμές αυξάνονται. Το πρόβλημα με τις τιμές, στην αγορά ηλεκτρισμού, έχει τρεις κυρίως διαστάσεις.

Η πρώτη διάσταση έχει σχέση με το χρησιμοποιούμενο καύσιμο στην παραγωγή ηλεκτρισμού. Οι τιμές κρατήθηκαν για πολλά χρόνια στην Ελλάδα χαμηλές, επειδή η παραγωγή ηλεκτρισμού βασίζονταν, κατά περίπου 80%, στον φθηνό εγχώριο λιγνίτη και στο υδροδυναμικό. Η πολιτική αυτή αποσκοπούσε στον περιορισμό της εξάρτησης από εισαγόμενα καύσιμα και στη διατήρηση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας σε χαμηλά επίπεδα.

Η σημαντική μείωση της συμμετοχής του φθηνού εγχώριου λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή, τα τελευταία χρόνια, με την ταυτόχρονη αύξηση του μεριδίου του πολύ ακριβότερου φυσικού αερίου και των ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) με το εξαιρετικά υψηλό κόστος, κατέστησαν αδύνατη τη διατήρηση των τιμών σε χαμηλά επίπεδα.

Η δεύτερη διάσταση έχει σχέση με τη διάρθρωση και τον τρόπο λειτουργίας της αγοράς. Αν πάρουμε πολύ στα σοβαρά την άποψη ότι με την είσοδο των νέων παικτών στην αγορά θα δούμε έναν οξύ ανταγωνισμό μεταξύ τους, που θα βυθίσει τις τιμές, θα δείξουμε μάλλον απλοϊκότητα. Ο πραγματικός και όχι ο εικονικός ανταγωνισμός προϋποθέτει πολύ μεγάλο αριθμό παραγωγών / προμηθευτών, από τους οποίους κανένας δεν μπορεί να ελέγξει μεγάλο μέρος της προσφοράς. Επειδή αυτή η προϋπόθεση είναι δύσκολο να υπάρξει στην αγορά ηλεκτρισμού, θα είμαστε πιο κοντά στην πραγματικότητα αν μιλήσουμε για ολιγοπωλιακή αγορά, και είναι γνωστό πώς ορίζονται οι τιμές στις ολιγοπωλιακές αγορές.

Είναι χρήσιμο να δούμε την εξέλιξη των τιμών ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα, μετά το άνοιγμα της αγοράς. Μόνο την τελευταία περίοδο, μεταξύ του πρώτου εξαμήνου του 2011 και του πρώτου εξαμήνου του 2013, σε περίοδο αποπληθωρισμού και μείωσης της ζήτησης και των εισοδημάτων, η μέση τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων των πάσης φύσεως επιβαρύνσεων, αυξήθηκε κατά 24,8% για τους οικιακούς καταναλωτές και κατά 19% για τη βιομηχανία (Eurostat. Electricity and Natural Gas Price Statistics). Σημειώνεται ότι είχαν προηγηθεί και άλλες αυξήσεις κατά την προηγούμενη χρονική περίοδο. Με δεδομένες τις ατέλειες της αγοράς, καλό είναι να μην επαναπαυόμαστε, με την πεποίθηση ότι για όλα θα φροντίσει ο ανταγωνισμός.

Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίο στις ΗΠΑ ιδιαίτερα γίνεται μεγάλη συζήτηση πάνω στο ζήτημα της φύσης και της έκτασης της αναγκαίας ρυθμιστικής παρέμβασης, για να αποτραπεί η επανάληψη φαινομένων τύπου Καλιφόρνιας, όπου το καλοκαίρι του 2000, οι χονδρικές τιμές εκτοξεύτηκαν στα ύψη σε ολόκληρη την Πολιτεία και στο Σαν Ντιέγκο οι λογαριασμοί διπλασιάστηκαν.

Η τρίτη διάσταση του προβλήματος έχει σχέση με την επιζητούμενη απόδοση του κεφαλαίου και την περίοδο ανάκτησης.

...Είναι φυσικό, οι νέοι παίκτες να μην αρκούνται στις χαμηλές αποδόσεις και στις μεγάλες περιόδους ανάκτησης, στις οποίες αρκούνταν η μονοπωλιακή ΔΕΗ. Αυτό, πρακτικά, σημαίνει υψηλότερες τιμές. Μην περιμένουμε, λοιπόν, να δούμε μειώσεις των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος. Αν συνεχιστεί η αύξηση του μεριδίου του ακριβού φυσικού αερίου και των πολύ ακριβότερων ΑΠΕ στο σύστημα, εις βάρος του φθηνού εγχώριου λιγνίτη, αναπόφευκτα θα δούμε τη συνέχιση της αυξητικής τάσης..."  Πλήρες άρθρο εδώ

Παγκόσμια ημέρα ενοχής για το ανθρώπινο είδος

Η 5^η Ιουνίου είναι παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος αλλά και συγχρόνως αυτοκριτικής και ενοχής για το ανθρώπινο γένος το οποίο απειλεί άμεσα το μέλλον του πλανήτη. 

Ένα μόνο είδος (o Homo Sapiens) από τα 20.000.000 είδη που ζουν στη γη έχει οικειοποιηθεί ή καταστρέψει το 40% του φυσικού κεφαλαίου, καταδικάζοντας τα υπόλοιπα έμβια όντα σε έναν σκληρό αγώνα επιβίωσης ή και εξαφάνισης τους.

Η θεοποίηση της παραγωγής, της παραγωγικότητας και της κατανάλωσης δεν οδήγησε μόνο στην αφαίμαξη των φυσικών πόρων και στην οικολογική υποβάθμιση, αλλά διέψευσε τραγικά το όραμα για περισσότερο πλούτο και ευτυχία. Απλά επέβαλε την αναδιανομή του πλούτου υπέρ των λίγων και την αύξηση των ανισοτήτων.

Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί:

·         Ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι καλούνται να ζήσουν ξοδεύοντας μόνο 1 δολάριο την ημέρα!

·         Η σχέση ανάμεσα στο φτωχό και στο πλούσιο τμήμα του πλανήτη που το 1960 ήταν 1 προς 30 ξεπέρασε το 1 προς 70, δηλαδή το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών υπερδιπλασιάστηκε.

Κατά τη διάρκεια του 20^ου αιώνα, η παγκόσμια χρήση νερού εξαπλασιάστηκε, ακολουθώντας ρυθμό αύξησης διπλάσιο από τον αντίστοιχο του πληθυσμού (Ινστιτούτο Worldwatch). Οι οικογένειες στις ΗΠΑ συχνά χρησιμοποιούν 3.000 λίτρα νερού ημερησίως, (20 περίπου μπανιέρες !), ενώ την ίδια ώρα ένας στους τρεις ανθρώπους στη γη – περίπου 1,5 δις - δεν έχει νερό να πιεί !

Η διεύρυνση αυτή του χάσματος, είναι η κυριότερη αιτία της περιβαλλοντικής υποβάθμισης. Τρέφει τον καταναλωτισμό στην κορυφή της εισοδηματικής πυραμίδας και συντηρεί τη φτώχεια στη βάση.

Ταυτόχρονα η καταστροφή των φυσικών πόρων ενισχύεται από τις πολιτικές των ισχυρών της γης, που ενώ ορκίζονται στο όνομα της αειφορίας μετατοπίζουν τα περιβαλλοντικά «χρέη» και προβλήματα στις φτωχές χώρες και στις επόμενες γενιές, υποθηκεύοντας το μέλλον τους.

Στην Ελλάδα της – μόνιμης πια – κρίσης το περιβάλλον αντιμετωπίζεται ως αναλώσιμο είδος. Η περιβαλλοντική νομοθεσία καταστρατηγείται με βούλα και υπογραφή του Κοινοβουλίου, εκποιούνται περιοχές φυσικού κάλλους μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και όχι μόνο, ο αιγιαλός μαντρώνεται ή παραχωρείται σε ιδιωτικά συμφέροντα, οι εξορύξεις προκρίνονται άνευ όρων, οι πολεοδομικές αυθαιρεσίες νομιμοποιούνται και η λαθροϋλοτομία αποτελειώνει τα δάση μας. Η χώρα δεν έχει ακόμη σχέδιο για την κλιματική αλλαγή  (στην οποία είναι αφιερωμένη η φετινή μέρα περιβάλλοντος), παρότι ο ελληνικός λαός θα κληθεί να πληρώσει για τις κλιματικές καταστροφές 700 δις (δυο φορές το χρέος μας !) μέχρι το 2100.  

Κι όμως το περιβάλλον και η ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων θα μπορούσαν να αποτελέσουν εργαλείο ανάπτυξης και δημιουργίας χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας, κάνοντας  πράξη το σύνθημα «Πράσινη λύση στην κρίση».

Σε τοπικό επίπεδο το άλμα σε μια πράσινη μεταλιγνιτική περίοδο, που θα διαδεχτεί τη μονοκαλλιέργεια του λιγνίτη, παραμένει ακόμη στη σφαίρα του οράματος.

Σοβαρή ελπίδα για στροφή σε βιώσιμες μορφές ανάπτυξης του τόπου καθώς και του δήμου Κοζάνης αποτελεί η πρόσφατη εκλογή του Λ. Ιωαννίδη και της Δημοτικής Κίνησης, οι οποίοι φυσικά θα έχουν – όπως και οι προηγούμενοι- τη βοήθεια μας όπου συμφωνούμε και την αυστηρή κριτική όπου διαφωνούμε.

Κοζάνη, Ιούνιος 2014

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΖΑΝΗΣ

Ύψωσε τη φωνή σου, όχι τη στάθμη της θάλασσας.

17%+13,8%+5% = Μητρική (Μεγάλη) ΔΕΗ

Έτσι θα περάσει ο έλεγχος της ΔΕΗ σε ιδιώτη

του Χάρη Φλουδόπουλου, εφημερίδα "Κεφάλαιο" της 10ης Μαΐου, capital.gr

Παρασκηνιακές διεργασίες και υπόγειες συμμαχίες που κυοφορούνται στο περιθώριο της αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ μπορούν να ανατρέψουν άρδην το σκηνικό γύρω από την ιδιωτικοποίηση-«σημαία» της αγοράς ενέργειας. Ο λόγος για την πώληση του 17% της ΔΕΗ με την είσοδο στρατηγικού επενδυτή, που ήδη έχει προ-καλέσει το έντονο ενδιαφέρον από μεγάλους παίκτες που θεωρούνται «βαριά χαρτιά» στο ηλεκτρικό γίγνεσθαι της Ευρώπης, όπως είναι ο κολοσσός EDF, Νο 1 Ευρωπαίος παίκτης σε επίπεδο τζίρου και κερδοφορίας.

Όπως έδειξε και η πρόσφατη επίσκεψη του επικεφαλής της EDF, Henri Proglio, ο γαλλικός όμιλος ενδιαφέρεται στρατηγικά να εισέλθει στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ. Το ερώτημα είναι εάν το 17% αρκεί για έναν παίκτη όπως η EDF ή θα αναζητηθεί μια πιο ενισχυμένη μετοχική παρουσία.

Και αυτό, βέβαια, ισχύει για το πιθανολογούμενο ενδιαφέρον και άλλων παικτών της ευρωπαϊκής -και όχι μόνο-αγοράς, εάν, δηλαδή, θα αρ-κεστούν στο 17% ή θα αναζητήσουν μερίδια και άλλων μετόχων προκειμένου να αποκτήσουν μεγαλύτερο ποσοστό.

Το σενάριο αυτό τροφοδοτείται και από τις πληροφορίες που θέλουν να έχουν ήδη βολιδοσκοπηθεί οι μέτοχοι μειοψηφίας της ΔΕΗ, δηλαδή τα funds Silchester και Fidelity. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο αγοραστής του 17% μπορεί να βρεθεί με πολύ μεγαλύτερο ποσοστό ακόμα και από το 34,123% του Δημοσίου, φέρνοντας τον απόλυτο έλεγχο της ΔΕΗ σε... «ιδιώτη».

Αν και χρονικά η ολοκλήρωση της σύνθετης συναλλαγής (πριν από την πώληση του 17% θα προηγηθεί η πώληση της «μικρής ΔΕΗ») τοποθετείται επισήμως για τις αρχές του 2016, η αγορά εκτιμά ότι μπορεί να υπάρξουν καθυστερήσεις.

Προετοιμασίες
Ωστόσο, οι πρώτες προετοιμασίες έχουν ήδη ξεκινήσει, με την πρόσφατη μεταβίβαση στο ΤΑΙΠΕΔ τού υπό παραχώρηση ποσοστού του Δημοσίου. Μετά την παραχώρηση των μετοχών στο ΤΑΙΠΕΔ, το ποσοστό του Δημοσίου στη ΔΕΗ έπεσε από το 51% στο 34,123%, με το Ταμείο να κατέχει το υπόλοιπο 17%.

Με την κεφαλαιοποίηση της εταιρείας να ξεπερνά τα 2,6 δισ. ευρώ, η χρηματιστηριακή αξία τού υπό πώληση ποσοστού εκτιμάται στα 440 εκατ. ευρώ και, φυσικά, στόχος είναι τα έσοδα να ξεπεράσουν κατά πολύ την περιοχή των 500-600 εκατ. ευρώ.

Αν και δεν έχει γίνει γνωστό το κόστος κτήσης των μετοχών από τη Silchester, με βάση την αξία της μετοχής της ΔΕΗ στο διάστημα που έγιναν οι αγορές και «έχτισε» της θέση του το fund (αρχές 2010 μέχρι τέλη του 2011), υπολογίζεται ότι διατέθηκαν κάτω από 300 εκατ. ευρώ, ενώ η τρέχουσα αξία του 13,8% ανέρχεται σε 363 εκατ. ευρώ, δηλαδή ήδη η απόδοση ξεπερνά το 20%. Εκτός της Silchester, θέση στη ΔΕΗ έχει και η Fidelity (5% και τρέχουσα αξία 131 εκατ. ευρώ). Πρακτικά, δηλαδή, με ένα ποσό που θα κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα με την προκαταρκτική αποτίμηση για την αξία της λεγόμενης «μικρής ΔΕΗ» (στην οποία θα εισφερθεί το 30% των παγίων της εταιρείας), μπορεί να δοθεί η δυνατότητα απόκτησης της ίδιας της μητρικής.

Σημειώνεται ότι με μια πρώτη εκτίμηση, με βάση το book value, η αξία της «μικρής ΔΕΗ» τοποθετείται στα επίπεδα των 1,5 δισ. ευρώ.

Πάντως, οι τελευταίες εξελίξεις για την αναχρηματοδότηση του δανεισμού και τη μείωση των επιτοκίων βελτίωσαν ακόμα περισσότερο την οικονομική θέση της εταιρείας και δημιουργούν προσδοκίες για μεγαλύτερο τίμημα.

Οι «μνηστήρες»

Σημαντικό δέλεαρ για τους υποψήφιους αγοραστές της ΔΕΗ αποτελεί η τοποθέτηση της ελληνικής εταιρείας σε μια περιοχή με στρατηγικό ενδιαφέρον. Επίσης, στα θετικά πρέπει να υπολογίζεται η εξάλειψη του country risk, αλλά και του ρίσκου της εγχώριας αγοράς ενέργειας, που εμφανιζόταν ιδιαίτερα υψηλό εξαιτίας των επισφαλειών. Θεωρητικά -και αυτό φάνηκε και από την τοποθέτηση του H. Proglio-, η Ελλάδα θα μπορούσε να ενισχύσει ανοίγματα ευρωπαϊκών εταιρειών στα Βαλκάνια, ενώ σημαντικό asset θεωρείται η εξειδίκευση στον λιγνίτη, που φαίνεται να κερδίζει έδαφος στο ενεργειακό μείγμα της Ευρώπης. Παίκτες που εκτιμάται ότι δεν θα μείνουν αδιάφοροι με την αποκρατικοποίηση θεωρούνται οι εξής:

Enel
Η Enel έχει σημαντική παρουσία στην ελληνική αγορά ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Είναι η μεγαλύτερη εταιρεία ηλεκτρισμού της Ιταλίας και η δεύτερη μεγαλύτερη της Ευρώπης, με εργοστάσια 98 GW, παρουσία σε 40 χώρες και κεφαλαιοποίηση 38 δισ. ευρώ. O κύκλος εργασιών της είναι 84,8 δισ. και τα λειτουργικά της κέρδη 16,7 δισ. ευρώ.

EDF

Από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ηλεκτρισμού στον κόσμο και ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη, η EDF έχει χαρτοφυλάκιο μονάδων 139,5 GW (δέκα φορές η ισχύς της ΔΕΗ) σε 26 χώρες και κεφαλαιοποίηση 51,5 δισ. ευρώ. Ο κύκλος εργασιών της είναι 72,7 δισ. ευρώ, ενώ η λειτουργική της κερδοφορία ξεπερνά τα 16 δισ. ευρώ.

RWE
Μεταξύ των 5 μεγαλύτερων εταιρειών ηλεκτρισμού της Ευρώπης, η RWE είναι επίσης ο μεγαλύτερος παραγωγός λιγνίτη, γεγονός που λειτουργεί ως έξτρα κίνητρο για την απόκτηση της ΔΕΗ. Τα εργοστάσιά της έχουν ισχύ 52 GW.Η κεφαλαιοποίηση της γερμανικής εταιρείας είναι 1 6,6 δισ. ευρώ και έχει κύκλο εργασιών 54 δισ. ευρώ.

GDFSuez
Είναι ο μεγαλύτερος ανεξάρτητος παραγωγός ηλεκτρισμού, με μονάδες ισχύος 1 13,7 GW διεσπαρμένες ανά τον κόσμο (Ευρώπη, Ασία, Αμερική, Αυστραλία). Ο κύκλος εργασιών του ομίλου GDF Suez φτάνει τα 97 δισ., ενώ τα λειτουργικά του κέρδη τα 1 7 δισ. ευρώ.

Qatar Petroleum International
Η εταιρεία, που διαχειρίζεται τα κεφάλαια από τα κέρδη του Κατάρ από τους υδρογονάνθρακες, έχει πραγματοποιήσει επενδύσεις σε μονάδες ηλεκτροπαραγωγής στη Βρετανία και την Ελλάδα.

Ο μητρικός όμιλος, Qatar Petroleum, έχει κύκλο εργασιών 51,6 δισ. δολάρια και διαχειρίζεται πάγια αξίας 107,8 δισ. δολαρίων.

Μικρή ΔΕΗ - Μεγάλα βάσανα

Σκέψεις για το σχέδιο νόμου «Δημιουργία νέας καθετοποιημένης εταιρίας ηλεκτρικής ενέργειας» (Μικρή ΔΕΗ)

του Χρήστου Ι. Ιωάννου , Απριλίου 4, 2014

Από την πρώτη, κιόλας παράγραφο (Άρθρο 1, παράγραφος 1) γίνεται σαφές ότι στη νέα εταιρεία εισφέρονται όχι μόνο οι μονάδες αλλά καθετοποιείται όλη η διαδικασία από τις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας έως τον τελικό καταναλωτή. Στις επόμενες παραγράφους και άρθρα γίνεται κατανοητό γιατί συμβαίνει αυτό και τι σημαίνουν οι επιλογές αυτές τόσο για τη ΔΕΗ, όσο και για τους εργαζομένους και τις τοπικές κοινωνίες.

Οι λιγνιτικές μονάδες που αποσχίζονται και μεταφέρονται στη νέα εταιρία είναι όλες εκείνες που περικλείουν τα πλουσιότερα, σε θερμογόνο δύναμη, ορυχεία (πχ Βεύη*)  της περιοχής της Δυτικής Μακεδονίας, τα οποία μπορούν να εμπλουτίσουν το «φτωχότερο» μείγμα άλλων ορυχείων και να καταστήσουν τις μονάδες, που αυτά εξυπηρετούν, βιώσιμες και αποδοτικές. 
(*Το κοίτασμα της Βεύης διαθέτει σύμφωνα με το ΙΓΜΕ αποθέματα 95 εκ. τόνων λιγνίτη πολύ καλής απόδοσης που  μπορεί να τροφοδοτήσει μια ηλεκτροπαραγωγική μονάδα 330MW για 35 έως 40 χρόνια.)

Ο ´μικρός´ ΑΗΣ Μελίτης Ι

Κυρίως αφορά τις μονάδες «φιλέτα» της ΔΕΗ, όπως ο ΑΗΣ Μελίτης – Αχλάδας Ι και η μελλοντική μονάδα ΑΗΣ Μελίτης – Αχλάδας ΙΙ, με σύγχρονο σχεδιασμό, υψηλό βαθμό απόδοσης και παραπροϊόντα που παράγουν εμπορικό και γεωργικό πλεόνασμα (χαρακτηριστικό παράδειγμα η γύψος). 

Θα χρεωθεί ο νέος ιδιοκτήτης με τα επικαιροποιημένα κόστη της μελέτης του ΑΗΣ Μελίτης ΙΙ ή απλά θα καρπωθεί τις επενδύσεις της ΔΕΗ ΑΕ που χρηματοδοτήθηκαν από τους Έλληνες πολίτες; 

Το 'μικρό Ορυχείο και ο ΑΗΣ Αμυνταίου Ι, ΙΙ

Ερωτήθηκαν οι τοπικές κοινωνίες εάν συμφωνούν με τους όρους εκμετάλλευσης των ορυχείων από ιδιώτες; 

Ερωτήθηκαν σχετικά με τα δικαιώματα εκμετάλλευσης κοιτασμάτων, όπως αυτά της Μελίτης και των Κομνηνών; 
Τι θα γίνει με τον Τοπικό Πόρο Ανάπτυξης; Θα συνεχίσει να υπάρχει ή θυσιάζεται στο βωμό της ιδιωτικοποίησης; 
Είναι εντελώς διαφορετικό το Εθνικό συμφέρον που πρεσβεύει η ΔΕΗ ΑΕ σε σχέση με το ιδιωτικό συμφέρον και όφελος του επενδυτή της «μικρής ΔΕΗ»!

Οι σταθμοί ΔΕΗ, τα ορυχεία, η Τηλεθέρμανση, ο ΤΑΡ, στη Δυτική Μακεδονία

Όλες οι μονάδες που παραχωρούνται έχουν άμεση σχέση με την εξυπηρέτηση των τοπικών κοινωνιών με την παροχή θερμικής ενέργειας μέσω Τηλεθέρμανσης γεγονός που δεν ξεκαθαρίζεται με ποιο πλαίσιο θα συνεχιστεί η εξυπηρέτησή τους και ποια τιμολογιακή πολιτική θα ακολουθηθεί. Ας μην ξεχνάμε ότι η συγκεκριμένη πηγή θερμικής ενέργειας είναι μονοπώλιο και ως τέτοιο όφειλε ο νόμος να το αντιμετωπίσει. Έχουν επενδυθεί δισεκατομμύρια ευρώ σε έργα υποδομών στη Δυτική Μακεδονία για την Τηλεθέρμανση σε επίπεδο α) υποδομών των ΑΗΣ και των πόλεων, β) δικτύων μεταφοράς και διανομής, γ) εκσυγχρονισμού των συστημάτων θέρμανσης των κτιρίων και συστημάτων παρακολούθησης, ενώ δ) βρίσκονται σε εξέλιξη επεκτάσεις των δικτύων τηλεθέρμανσης στην Πτολεμαΐδα, στο Αμύνταιο και ε) σχεδιάζονται νέες για Πολεοδομικές Ενότητες των Ενεργειακών Δήμων. 
Για ποιο λόγο παραδίδονται όλοι οι καταναλωτές στα χέρια ενός επενδυτή που θα κληθεί να διαχειριστεί ένα, φύσει και θέσει, μονοπώλιο; 
Πως διασφαλίζεται ο κοινωνικός χαρακτήρας της παροχής θερμικής ενέργειας στα πλαίσια του συμφώνου ανταπόδοσης της ΔΕΗ προς τις πληττόμενες περιοχές;

Η ´μικρή´ λίμνη του Άγρα

Κοιτώντας τις υδροηλεκτρικές μονάδες που παραχωρούνται στη νέα «Μικρή ΔΕΗ» παρατηρούμε ότι έχουν συμπεριληφθεί όλες οι μονάδες που συμπληρώνουν το λεκανοπέδιο Πτολεμαΐδας – Φλώρινας καθώς εκμεταλλεύονται τον υδροφόρο ορίζοντα (υπόγειο κι επιφανειακό) του λεκανοπεδίου Αμυνταίου – Εορδαίας. Μην ξεχνάμε την άντληση υδάτων από τη Βεγορίτιδα λίμνη για την ενίσχυση των ΥΗΣ Άγρα κι Εδεσσαίου! Μην λησμονείται το γεγονός ότι ένας ΥΗΣ δεν είναι μόνο η εγκατάσταση παραγωγής ενέργειας αλλά όλο το σύμπλεγμα που περιλαμβάνει τα συνοδά φράγματα κι έργα υποδομών, παρακολούθησης και διαχείρισης των υδάτινων πόρων. 

Το ´μικρό´ φράγμα του Νέστου

Επιπλέον παραχωρείται το πλέον σύγχρονο Υδροηλεκτρικό κι Αρδευτικό φράγμα του Νέστου στην περιοχή του Θησαυρού, Δράμας, το οποίο όχι μόνο είναι κρίσιμο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αλλά και για την άρδευση όλης της περιοχής της Ανατολικής Μακεδονίας και τμήματος της Θράκης! Είναι το τελευταίο έργο με κοινωνικό πρόσημο που εξετέλεσε η ΔΕΗ λίγο πριν την μετατροπή της από ΔΕΚΟ σε ΑΕ και διαχειρίζεται τεράστιους υδάτινους όγκους σε ευαίσθητες παραμεθόριες περιοχές. 

Το ´μικρό´ Φράγμα Σφηκιάς-ΥΗΣ Πουρναρίου

Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση του ποταμού Άραχθου με τον ΥΗΣ Πουρναρίου.

Σε οικονομικό επίπεδο, οι ΥΗΣ παίζουν καθοριστικότατο ρόλο στον καθορισμό της τιμής βάσης, με την οποία πληρώνονται οι ιδιώτες παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας. 

Τι θα τους εμποδίσει να βγάλουν τους ΥΗΣ εκτός συστήματος εκτοξεύοντας το κόστος της μεγαβαττώρας από τη στιγμή που τους ανήκουν; 

Ποιος θα ελέγχει τις ενέργειές τους; 
Ποιος θα κοστολογεί την άρδευση που γίνεται από αυτούς τους ΥΗΣ με τα συνοδά τους φράγματα; 

Στο σημείο αυτό έρχεται να «ξεκαθαρίσει» την κατάσταση το δεύτερο σχέδιο νόμου του ΥΠΕΚΑ που έχει τεθεί σε διαβούλευση κι αφορά τις κατηγορίες αδειών χρήσης και εκτέλεσης έργων αξιοποίησης των υδάτων για βιομηχανική κι ενεργειακή χρήση, όπως φαίνεται στο παράρτημα 1 του σχεδίου, δείχνοντας τις πονηρές προθέσεις που υποκρύπτονται:

3. Βιομηχανική χρήση

3.1 Άμεση χρήση (ενσωμάτωση)

3.2 Έμμεση χρήση (επεξεργασία προϊόντων –πρώτων υλών)

3.3 Εμφιάλωση − συσκευασία νερού

3.4 Ψύξη –Θερμορύθμιση

3.5 Λατομική/μεταλλευτική χρήση (υποβιβασμός στάθμης)

3.6.Λοιπές χρήσεις νερού που εξυπηρετούν δραστηριότητες δευτερογενούς τομέα

3.7Λοιπές χρήσεις νερού που εξυπηρετούν βιομηχανικές δραστηριότητες

4. Ενεργειακή χρήση

4.1 Παραγωγική κίνηση –Υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις

4.2 Θερμοηλεκτρικές εγκαταστάσεις

4.3 Γεωθερμία

4.4Εξόρυξη ενεργειακών ορυκτών (υποβιβασμός στάθμης)

4.5Λοιπές χρήσεις νερού που εξυπηρετούν ενεργειακά έργα

Στην Ελλάδα, σχεδόν ποτέ, δεν γίνεται κάτι τυχαία και συνήθως οι νόμοι λειτουργούν σαν ένα παζλ. Όσο περισσότερα κομμάτια προστίθενται, τόσο σχηματίζεται μια πληρέστερη εικόνα για τα σχεδιαζόμενα. Με συνδυασμένη ανάγνωση των δύο σχεδίων νόμου γίνεται σαφές ότι όχι μόνο παραχωρείται η εκμετάλλευση των ΥΗΣ και των φραγμάτων αλλά παρέχεται η απόλυτη δυνατότητα εκμετάλλευσης των υδάτινων πηγών από τον ιδιώτη – επενδυτή!!!

Στο Άρθρο 2, παράγραφος 3 αναφέρεται ότι «ως αντάλλαγμα για τον εισφερόμενο κλάδο, η ΔΕΗ Α.Ε. θα λάβει το σύνολο των μετοχών εκδόσεως της νέας εταιρίας, η αξία των οποίων θα είναι ίση προς την αξία της καθαρής θέσης του εισφερόμενου κλάδου.» Σε συνδυασμό με το Άρθρο 3, παράγραφος 2 «Σε περίπτωση που η σύμβαση της απόσχισης του κλάδου δεν έχει συμπεριλάβει ορισμένα από τα στοιχεία του ενεργητικού ή του παθητικού που υπάγονται άμεσα από επιχειρηματικής απόψεως στον εισφερόμενο κλάδο, ο τελευταίος συμπεριλαμβάνει τα ανωτέρω παραλειφθέντα στοιχεία του ενεργητικού και παθητικού, εφόσον από την ερμηνεία της σύμβασης απόσχισης δεν συνάγεται σαφώς ότι τα μέρη επιθυμούσαν τον αποκλεισμό των παραλειφθέντων στοιχείων του ενεργητικού και του παθητικού από τον κλάδο. Από της ολοκλήρωσης της απόσχισης, κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 7 του παρόντος νόμου, τα ανωτέρω παραλειφθέντα από τη σύμβαση απόσχισης περιουσιακά στοιχεία λογίζονται ως εισφερθέντα στη νέα εταιρία.» λογιστικά δημιουργούνται κάποια σημαντικά θέματα. 

Το κυρίαρχο πρόβλημα που δημιουργείται είναι ότι είναι ανοιχτό σε «δημιουργική» λογιστική και συμφωνία με τον ιδιώτη – επενδυτή το «μαγείρεμα» των στοιχείων του ενεργητικού και του παθητικού της νέας επιχείρησης ούτως ώστε η καθαρή θέση της να διαμορφωθεί σε επίπεδα που ο ιδιώτης θα επιλέξει, με αποτέλεσμα η αξία των μετοχών, που θα αντανακλούν αυτήν την καθαρή θέση, να δύνανται να έχουν μηδενική ή ακόμα και αρνητική (!) αξία. Συνεπώς το τίμημα αγοράς της «μικρής ΔΕΗ» μπορεί να είναι εξαιρετικά χαμηλό (καθώς η αξία των μετοχών θα αποτελέσει την αφετηρία της πρόσκλησης για την διαπραγμάτευση της αγοράς) και να δημιουργήσει πλασματική εικόνα. Το πλέον συμφέρον θα ήταν να υπολογιστεί η αξία των παγίων της νέας εταιρίας με βάση την αξία αντικατάστασης, χωρίς να υπολογιστούν αποσβέσεις και λοιπά λογιστικά τρικ. 

Γιατί δεν αναφέρονται στο ίδιο άρθρο όλες αυτές οι παράμετροι; Είναι ηλίου φαεινότερον ότι πρόκειται για νομικά τεχνάσματα απόκρυψης των πραγματικών προθέσεων!

Η παράγραφος 3 του Άρθρου 8 έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις διατάξεις σχετικά με τις βεβαιώσεις περί μη ύπαρξης αυθαιρεσίας στα μεταβιβαζόμενα ακίνητα του νόμου 4178/2013. Η παράγραφος 4 του ιδίου άρθρου παραχωρεί όλες τις εγκρίσεις, απαλλοτριώσεις, παραχωρήσεις κι επιχορηγήσεις στη νέα εταιρεία κατ’ απόκλιση όλων των κειμένων, γενικών ή ειδικών διατάξεων και των προβλέψεων διοικητικών πράξεων, δηλαδή όλες οι επιχορηγήσεις, παραχωρήσεις, άδειες κι εγκρίσεις που δόθηκαν με γνώμονα το Εθνικό συμφέρον μεταβιβάζονται αυτομάτως στον ιδιώτη ο οποίος θα έχει τη δυνατότητα να τις καρπωθεί και να τις εκμεταλλευτεί στο έπακρο χωρίς συζήτηση ή νομική προστασία εκ μέρους των θιγομένων!!!!

Επιπλέον αναφέρεται ότι οι εκκρεμείς δίκες της ΔΕΗ ΑΕ συνεχίζονται αυτοδικαίως από τη νέα εταιρεία χωρίς όμως να αποσαφηνίζεται από πού θα προέρχονται τα στοιχεία (ενδεχόμενο να θιγούν τα συμφέροντα της ΔΕΗ ΑΕ), με ποιες υπηρεσίες θα γίνονται οι εκτιμήσεις και οι μελέτες, ενώ αφήνεται θολό αν στις παραστάσεις των δικαστηρίων θα έχουν την ευθύνη παράστασης ή μαρτυρίας υπάλληλοι της ΔΕΗ ΑΕ οι οποίοι δεν θα έχουν σχέση υπαλληλική με τη νέα εταιρεία (πχ δικαστήρια απαλλοτριώσεων).

Καινοφανής είναι η διατύπωση της παραγράφου 6 του Άρθρου 8 με την οποία η μεταφορά του προσωπικού στη νέα εταιρία γίνεται κατά παρέκκλιση κάθε αντίθετης γενικής ή ειδικής ρύθμισης Νόμου, Κανονισμού, Διαιτητικής Απόφασης, διοικητικής πράξης, συλλογικής ή ατομικής σύμβασης εργασίας. Ταυτόχρονα εισάγεται το θέμα της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα των υπαλλήλων (παράγραφος 7, Άρθρο 8) άνευ συγκαταθέσεως του υποκειμένου!

Στη νέα εταιρεία μεταβιβάζονται αυτούσιες όλες οι συμβάσεις προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας καθώς και οι παρεπόμενες έννομες σχέσεις που συνδέονται με αυτές, άνευ συγκατάθεσης των πελατών! Φυσικά η νέα εταιρεία έχει από την πρώτη στιγμή τη δυνατότητα τροποποίησης των όρων των συμβάσεων αυτών (Άρθρο 9, παράγραφοι 1 &2) και για τουλάχιστον έξι (6) μήνες (ίσως και περισσότερο κατά τις διαπραγματεύσεις) καθώς με την παράγραφο 5, απαγορεύεται στη ΔΕΗ ΑΕ να επαναπροσελκύσει τους πελάτες.

Εφόσον το κέρδος του ιδιώτη – επενδυτή είναι το επιδιωκόμενο, φυσικό κι επόμενο είναι με το Άρθρο 9, παράγραφος 9 να εξαιρεθούν από τον εισφερόμενο κλάδο οι πελάτες των νήσων της ελληνικής επικράτειας. Το κόστος εξυπηρέτησης των πελατών αυτών θα βαρύνει αποκλειστικά τη μητρική ΔΕΗ ΑΕ αυξάνοντας έτσι το ποσοστό απόσχισης καθώς οι εναπομείναντες πελάτες της ΔΕΗ ΑΕ θα έχουν μεγαλύτερη επίπτωση στα κέρδη της εταιρείας και φυσικά με μεγαλύτερο κόστος μεταφοράς και διανομής (έχοντας υπ’ όψη την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ). 

Ταυτόχρονα, με το Άρθρο 10, καταργείται η δυνατότητα λήψης ασφαλιστικών μέτρων κατά της ΔΕΗ ΑΕ ή της νέας εταιρείας και το δικαίωμα της προσωρινής δικαστικής προστασίας (άρθρο 14 Ν.2472/1997) με συνέπεια να μην μπορούν να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους τρίτοι έναντι των εταιρειών. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι προσφυγές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κοζάνης κατά της ΔΕΗ ΑΕ σχετικά με τις απαλλοτριωμένες εκτάσεις, την επαναπόδοσή τους στην κοινωνία και τις αποκαταστάσεις των εδαφών. Ακόμη, κενό είναι το τι θα συμβεί με τις αγωγές των πολιτών για τις απαλλοτριώσεις σε εξέλιξη κατά της ΔΕΗ ΑΕ ενώ ούτε οι υπάλληλοι μπορούν να προστατευτούν από παραβάσεις των προσωπικών τους δεδομένων!

Από όλα τα ανωτέρω γίνεται σαφές ότι το σχέδιο νόμου που έχει τεθεί σε διαβούλευση όχι μόνο θίγει τα συμφέροντα της ΔΕΗ ΑΕ, των εργαζομένων, των ταμείων, των κοινωνιών, των αγροτών και όλων των πολιτών αλλά λειτουργεί σκανδαλωδώς ευεργετικά προς τον ιδιώτη και καταστρατηγεί κάθε έννοια προστασίας του Δημοσίου κι Εθνικού συμφέροντος.

Συμπερασματικά, με βάση τα παραπάνω, πιστεύουμε ότι δεν θα πρέπει να ψηφιστεί το παρόν νομοσχέδιο και να αποσυρθεί εντελώς, καθώς αποτελεί εκχώρηση της Δημόσιας Περιουσίας, του Εθνικού πλούτου και σημαντική απειλή στην Εθνική Ασφάλεια.

Οφείλουμε με βάση το Σύνταγμα να αντιδράσουμε και να ενεργοποιηθούμε για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων της χώρας. Είναι καιρός ν’ αφαιρέσουμε τις παρωπίδες από τα μάτια μας και να δούμε την πραγματικότητα ως έχει: ότι είναι ανάγκη πλέον -και όχι επιλογή- η σύγκλιση και η συνδυασμένη δράση όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων προς την κατεύθυνση της αντίδρασης. Μιας αντίδρασης δημοκρατικής, θεσμικής και βαθιά πολιτικής, με επιχειρήματα κι ενέργειες που θα συνενώσουν, θα συσπειρώσουν και θα εμπνεύσουν την κοινωνία, δίνοντας το στίγμα ότι υπάρχει και άλλη λύση, εφικτή, εφαρμόσιμη, πολιτική, με επίκεντρο τον άνθρωπο, τον πολίτη. Λύση σωτηρίας. Διέξοδος ανάκτησης της αξιοπρέπειάς μας, μακριά από την επικρατούσα – σήμερα – λογική του «διαίρει και βασίλευε». Η επιλογή ανήκει σε ολόκληρη την κοινωνία και αποτελεί κρίσιμο παράγοντα η συμμετοχή όλων των σκεπτόμενων ανθρώπων, που πιστεύω βαθιά ότι υπάρχουν στην Ελλάδα σε πλεόνασμα σε σχέση με άλλες χώρες!

Τη στιγμή που το σπίτι μας φλέγεται από ενέργειες τρίτων, πρωταρχικός στόχος είναι να κατασβεστεί η πυρκαγιά πάση θυσία κι έπειτα θα υπάρξει ο χρόνος να κρίνουμε ήρεμα κι αποστασιοποιημένα ποιος ή τι απέδωσε καλύτερα. Προέχει, όμως, άμεσα η σωτηρία και διάσωση του σπιτιού μας, της Ελλάδας…

Χρήστος Ι. Ιωάννου,

Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός

Εικόνες: αεράκι
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Υπόμνηση 1: Το άρθρο 8 του Καταστατικού της ΔΕΗ το οποίο προέβλεπε ότι το ποσοστό του ελληνικού Δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ δεν μπορούσε να περιοριστεί κάτω από το 51% των μετά ψήφου μετοχών της Εταιρείας, μετά από κάθε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, καταργήθηκε με την ΠΝΠ της 7-9-2012 , που κυρωθηκε με το άρθρο 2 Ν.4092/2012.

Υπόμνηση 2: Με το νομοσχέδιο για τη νέα, ιδιωτική ΔΕΗ, την επονομαζόμενη και «μικρή» ΔΕΗ με τον τίτλο «Δημιουργία νέας καθετοποιημένης εταιρίας Ηλεκτρικής Ενέργειας» στη νέα εταιρία εισφέρονται υπό τους όρους του νόμου τα εξής στοιχεία του παραγωγικού δυναμικού της ΔΕΗ Α.Ε.:

(α) οι κάτωθι μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο λιγνίτη:
(i) η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ΑΗΣ Αμύνταιο Ι & ΙΙ, ισχύος 600MW
(ii) η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ΑΗΣ Μελίτη Ι, ισχύoς 330MW
(β) άδεια ηλεκτροπαραγωγής για τον σταθμό παραγωγής Μελίτη ΙΙ, ισχύος 450 MW
(γ) τα πάσης φύσεως δικαιώματα ΔΕΗ Α.Ε επί των παρακάτω λιγνιτικών παραχωρήσεων, τα οποία με βάση τα διαθέσιμα αποθέματα εξασφαλίζουν παροχή καυσίμου για τη μακρόχρονη λειτουργία των παραπάνω λιγνιτικών μονάδων, ήτοι:

(i) του ορυχείου Αμυνταίου συμπεριλαμβανόμενου του ορυχείου Λακκιάς
(ii) του ορυχείου Κλειδιού
(iii) του ορυχείου Λόφων Μελίτης
(iv) των ορυχείων Κομνηνών Ι & ΙΙ
(v) του ορυχείου Βεύη

(δ) οι κάτωθι υδροηλεκτρικές μονάδες:
(i) η μονάδα παραγωγής ΥΗΣ Πλατανόβρυση, ισχύος 116 MW
(ii) η μονάδα παραγωγής ΥΗΣ Θησαυρού, ισχύος 384 MW
(iii) η μονάδα παραγωγής ΥΗΣ Άγρας, ισχύος 50 MW
(iv) η μονάδα παραγωγής ΥΗΣ Εδεσσαίος, ισχύος 19 MW
(v) η μονάδα παραγωγής ΥΗΣ Πουρνάρι Ι και ΙΙ, συνολικής ισχύος 334 MW 

(ε) η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο φυσικό αέριο ΑΗΣ Κομοτηνής, ισχύος 485 MW

Κρίτων Αρσένης: Πουλώντας το νερό μέσω "μικρής ΔΕΗ"

ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ''Δ.Ε.Η'': Κρίτων Αρσένης: Nτοκιμαντέρ για το πώς η κυβέρνηση...: Τετράλεπτο βίντεο- ντοκιμαντέρ ετοίμασε ο ευρωβουλευτής και υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ, Κρίτωνας Αρσένης σχετικά με το πώς η κυβέρνηση ιδιωτ...

ο αιώνας της Ευρασίας

Πηγή: http://www.commondreams.org/view/2014/05/19

Ελεύθερη μετάφραση: αεράκι

Με τίτλο “Η Γέννηση του αιώνα της Ευρασίας: Η Ρωσία και η Κίνα δημιουργούν το Pipelineistan” ο Pepe Escobar, ανταποκριτής των Asia Times και αναλυτής του Real News Network αναλύει την σινο-ρωσική συμμαχία και αναφέρει τα εξής ενδιαφέροντα:

Η Κίνα κατασκευάζει τα δικά της δίκτυα αγωγών για να διανείμει πόρους της Ρωσίας στο έδαφός της και για εξαγωγή

Ένα  φάντασμα στοιχειώνει Ουάσιγκτον : 

το όραμα μιας σινο-ρωσικής συμμαχίας  προσηλωμένης στην επέκταση συναλλαγών και εμπορίου στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρασιατικής ηπείρου, σε βάρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Αναμφίβολα η Ουάσιγκτον είναι ανήσυχη. Αυτή η συμμαχία είναι ήδη δεδομένη με διάφορους τρόπους: μέσω της ομάδας BRICS των αναδυόμενων δυνάμεων (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική)` με τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης, ασιατικό αντίβαρο στο ΝΑΤΟ` στο εσωτερικό των G20  και μέσω των 120 κρατών μελών του Κινήματος των Αδεσμεύτων (NAM).

Οι εμπορικές συναλλαγές είναι μέρος μόνον των μελλοντικών συμφωνιών. Όπως και οι δελεαστικές συνεργασίες για την ανάπτυξη νέων στρατιωτικών τεχνολογιών. Με το σοφιστικέ, σε στυλ Star Wars, αντιπυραυλικό σύστημα αεράμυνας S-500 της Ρωσίας που έρχεται το 2018, το Πεκίνο είναι σίγουρο ότι θα θέλει μια εκδοχή του. Η Ρωσία είναι επίσης έτοιμη να πουλήσει δεκάδες Sukhoi Su-35 μαχητικά αεροσκάφη στους Κινέζους, καθώς το Πεκίνο και η Μόσχα κινούνται ώστε να επισφραγίσουν μια εταιρική σχέση στην αεροπορική βιομηχανία.

Αυτή την εβδομάδα θα δούμε τα πρώτα πραγματικά πυροτεχνήματα για τον εορτασμό της γέννησης του  Ευρασιατικού αιώνα, όταν ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν συναντηθεί στο Πεκίνο με τον Κινέζο Πρόεδρο, Xi Jinping.

Θυμάστε το " Pipelineistan" , όλους αυτούς τους ζωτικής σημασίας αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου που διασχίζουν την Ευρασία και συνθέτουν ένα πραγματικό κυκλοφοριακό σύστημα για την ζωή της περιοχής.

Φαίνεται ότι τώρα θα υπογραφεί η απόλυτη συμφωνία “Pipelineistan”, αξίας 1 τρισεκατομμύριων δολαρίων που συζητείται εδώ και 10 χρόνια. 

Με αυτήν  , ο  υπό κρατικό έλεγχο ρώσικος ενεργειακός κολοσσός Gazprom θα συμφωνήσει να προμηθεύει στον γιγαντιαίο, κρατικά ελεγχόμενο National Petroleum Corporation (CNPC) της Κίνας 3,75 δισ. κυβικά πόδια υγροποιημένου φυσικού αερίου ημερησίως, για τουλάχιστο  30 χρόνια, αρχής γενομένης από το 2018 , που ισοδυναμεί με το ένα τέταρτο των συνολικών εξαγωγών φυσικού αερίου της Ρωσίας σε όλη την Ευρώπη.

Η τρέχουσα ημερήσια ζήτηση φυσικού αερίου της Κίνας είναι περίπου 16 δισ. κυβικά πόδια την ημέρα, και οι εισαγωγές αντιστοιχούν στο 31,6% της συνολικής κατανάλωσης.

Μπορεί η Gazprom να εισπράττει ακόμη το μεγαλύτερο μέρος των κερδών της από την Ευρώπη, αλλά η Ασία μπορεί να αποδειχθεί το Everest της. Η εταιρεία θα χρησιμοποιήσει αυτό το mega -deal για την τόνωση των επενδύσεων στην Ανατολική Σιβηρία και ολόκληρη η περιοχή θα αναδιαμορφωθεί σε προνομιακό κόμβο φυσικού αερίου για την Ιαπωνία καθώς και τη Νότια Κορέα.

Αν θέλετε να μάθετε γιατί δεν υπάρχει χώρα κλειδί στην Ασία πρόθυμη να " απομονώσει" τη Ρωσία λόγω της ουκρανικής κρίσης - σε πείσμα της κυβέρνησης Ομπάμα – αναζητήστε το “Pipelineistan”.

Έξοδος από τα πετροδολάρια, Είσοδος στο ‘φυσικό αέριο-σε-Yuan’

Στη συνέχεια η Ουάσιγκτον έχει το άγχος να εξετάσει τη μοίρα των πετροδολαρίων, ή καλύτερα την "θερμοπυρηνική" πιθανότητα η Μόσχα και το Πεκίνο να συμφωνήσουν  για τις πληρωμές στα πλαίσια της συμφωνίας Gazprom-CNPC όχι σε πετροδολάρια, αλλά σε κινεζικό γουάν.

Δύσκολα μπορεί να κανείς φανταστεί μεγαλύτερη τεκτονική ανατροπή, με το “Pipelineistan” να διαπερνάει την αυξανόμενη σινο-ρωσική πολιτική-οικονομική-ενεργειακή συνεργασία, και μαζί την μελλοντική πιθανότητα ώθησης, με επικεφαλής και πάλι Κίνα και Ρωσία, προς ένα  νέο, διεθνές αποθεματικό νόμισμα - στην πραγματικότητα ένα καλάθι νομισμάτων - που θα αντικαταστήσει το δολάριο (τουλάχιστον στα αισιόδοξα όνειρα των μελών της BRICS).

Αμέσως μετά την πιθανή αλλαγή του παιχνιδιού  στην σινο-ρωσική σύνοδο κορυφής, τον Ιούλιο ακολουθεί η σύνοδος κορυφής BRICS στη Βραζιλία. Τότε,  η 100 δις $ αναπτυξιακή τράπεζα των BRICS, που ανακοινώθηκε το 2012, θα ανακοινωθεί επίσημα, ως εναλλακτική δυνατότητα απέναντι στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και την Παγκόσμια Τράπεζα, για την χρηματοδότηση έργων στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Η στενότερη συνεργασία των BRICS με στόχο να παρακαμφθεί το δολάριο αντανακλάται στο “Αέριο-σε-γουάν” ,  για την αγορά και πώληση φυσικού αερίου σε κινεζικό νόμισμα. Η Gazprom εξετάζει και την αγορά ομολόγων σε γουάν, ως μέρος του οικονομικού προγραμματισμού επέκτασής της. Ομόλογα σε γουάν ήδη διαπραγματεύονται στο Χονγκ Κονγκ, τη Σιγκαπούρη, το Λονδίνο και πρόσφατα στην Φρανκφούρτη.

Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο λογικό για τη νέα συμφωνία αγωγών, από τη διαπραγμάτευση σε γουάν. Το Πεκίνο θα πληρώσει την Gazprom με αυτό το νόμισμα (μετατρέψιμο σε ρούβλια)’ η Gazprom θα συσσωρεύσει γουάν’ και τότε η Ρωσία θα αγοράσει μυριάδες αγαθά και υπηρεσίες made-in- China σε γουάν μετατρέψιμο σε ρούβλια.

Είναι γνωστό ότι οι τράπεζες στο Χονγκ Κονγκ, από τη Standard Chartered στην HSBC - καθώς και άλλες που συνδέονται στενά με την Κίνα μέσω εμπορικών συμφωνιών - έχουν μετατρέψει τα αποθέματά τους σε γουάν, που σημαίνει ότι το γουάν θα μπορούσε να γίνει ένα εκ των πραγμάτων παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα ακόμα και πριν γίνει πλήρως μετατρέψιμο. (Το Πεκίνο ανεπίσημα εργάζεται για ένα πλήρως μετατρέψιμο γουάν από το 2018.)

Η συμφωνία αερίου Ρωσίας-Κίνας είναι άρρηκτα δεμένη με την ενεργειακή σχέση μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και Ρωσίας. Εν τέλει, το μεγαλύτερο μέρος του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Ρωσίας προέρχεται από τις πωλήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και μεγάλο μέρος της επιρροής της στην κρίση της Ουκρανίας.

Με τη σειρά της, η Γερμανία εξαρτάται από τη Ρωσία για το σημαντικό 30% του εφοδιασμού της με φυσικό αέριο. Ωστόσο, γεωπολιτικές επιταγές της Ουάσιγκτον - συνοδευμένες από την πολωνική υστερία - επέβαλαν πιέσεις στις Βρυξέλλες, να βρουν τρόπους για να «τιμωρήσουν» τη Μόσχα στον ενεργειακό τομέα στο μέλλον (χωρίς να διακινδυνεύουν τις σημερινές ενεργειακές σχέσεις).

Υπάρχει μια σταθερή φήμη στις Βρυξέλλες αυτές τις μέρες σχετικά με την πιθανή ακύρωση του προβλεπόμενου αγωγού South Stream των 16 δις €, η κατασκευή του οποίου πρόκειται να ξεκινήσει τον Ιούνιο. Με την ολοκλήρωση, θα μεταφέρει ακόμη περισσότερο ρώσικο φυσικό αέριο προς την Ευρώπη - κάτω από τη Μαύρη Θάλασσα, παρακάμπτοντας την Ουκρανία, προς Βουλγαρία, Ουγγαρία, τη Σλοβενία, Σερβία, Κροατία, Ελλάδα, Ιταλία και Αυστρία.

Η Βουλγαρία, η Ουγγαρία και η Τσεχία έχουν ήδη ξεκαθαρίσει ότι είναι κατηγορηματικά αντίθετες σε οποιαδήποτε ακύρωση. Η περίπτωση ακύρωσης πιθανώς δεν είναι στα χαρτιά. Τελικά, η μόνη προφανής εναλλακτική λύση είναι το φυσικό αέριο της Κασπίας από το Αζερμπαϊτζάν, αλλά αυτό δεν είναι πιθανό να συμβεί, εκτός εάν η ΕΕ μπορέσει ξαφνικά να συγκεντρώσει την βούληση και τα κονδύλια για ένα νέο πρόγραμμα  κατασκευής του θρυλικού Μπακού-Τιφλίδα-Τσεϊχάν (BTC) , που συνέλαβε την περίοδο Κλίντον, ώστε να παρακάμψει τη Ρωσία και το Ιράν.

Όμως το Αζερμπαϊτζάν δεν έχει επάρκεια να παράσχει τις απαιτούμενες ποσότητες φυσικού αερίου, ενώ άλλοι παραγόντες , όπως το Καζακστάν, που μαστίζεται από προβλήματα υποδομών, ή το αναξιόπιστο Τουρκμενιστάν, που προτιμά να πουλήσει φυσικό αέριο στην Κίνα, είναι ήδη σε μεγάλο βαθμό εκτός εικόνας. Και να μην ξεχνούμε ότι ο South Stream, σε συνδυασμό με τα παράλληλα ενεργειακά έργα, θα δημιουργήσει πολλές θέσεις εργασίας και επενδύσεις σε πολλές κατεστραμμένες οικονομικά χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Έτσι οι εξωπραγματικές απειλές της ΕΕ, χρησιμεύουν μόνο στο να επιταχύνουν την αυξανόμενη σύμπραξη της Ρωσίας με τις ασιατικές αγορές. Για το Πεκίνο ιδιαίτερα, διαμορφώνεται μια win-win κατάσταση. Τελικά, μεταξύ της ενέργειας που παρέχεται σε θάλασσες που αστυνομεύονται και ελέγχονται από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ και των σταθερών  χερσαίων οδών της Σιβηρίας, δεν υπάρχει σύγκριση.

Διαλέξτε τον δικό σας Δρόμο του Μεταξιού

Φυσικά, το δολάριο ΗΠΑ παραμένει το κορυφαίο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, με συμμετοχή 33% στην  παγκόσμια αγορά συναλλάγματος στα τέλη του 2013, σύμφωνα με το ΔΝΤ. Ωστόσο το 2000 ήταν 55%.

Κανείς δεν ξέρει το ποσοστό σε  γουάν (και το Πεκίνο δεν μιλάει), αλλά το ΔΝΤ επισημαίνει ότι τα αποθεματικά σε "άλλα νομίσματα" στις αναδυόμενες αγορές αυξήθηκαν κατά 400% από το 2003.

Η Fed αναμφισβήτητα μετατρέπει σε νόμισμα το 70% του χρέους της κυβέρνησης των ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια να διατηρήσει τα επιτόκια. Ο σύμβουλος του Πενταγώνου Jim Rickards, όπως και κάθε τραπεζίτης με έδρα το Χονγκ Κονγκ, τείνουν να πιστεύουν ότι η Fed χρεωκοπεί (αν και δεν το λέν επίσημα). Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί την έκταση ενός πιθανού μελλοντικού κατακλυσμού που ενδέχεται να αντιμετωπίσει το δολάριο ΗΠΑ στο Αραράτ του 1.4 δις δολαρίων παραγώγων.

Μην σκεφτείτε ότι αυτή θα είναι η πένθιμη καμπάνα για τον Δυτικό καπιταλισμό, οπωσδήποτε όμως ο κλονισμός της κυρίαρχης οικονομικής πεποίθησης, του νεοφιλελευθερισμού, που εξακολουθεί να είναι η επίσημη ιδεολογία των Ηνωμένων Πολιτειών, της συντριπτικής πλειοψηφίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τμημάτων της Ασίας και της Νότιας Αμερικής.

Όσο για τον ονομαζόμενο «αυταρχικό νεοφιλελευθερισμό» του Μέσου Βασιλείου, τι αποδοκιμάζεται αυτή τη στιγμή;

Η Κίνα έχει αποδείξει ότι υπάρχει μια, προσανατολισμένη στα αποτελέσματα, εναλλακτική απέναντι στο Δυτικό «δημοκρατικό» καπιταλιστικό μοντέλο, ώστε τα έθνη να επιτυγχάνουν. 

Κατασκευάζει όχι έναν, αλλά μυριάδες νέους Δρόμους του Μεταξιού , μαζικά δίκτυα σιδηροδρόμων υψηλής ταχύτητας, αυτοκινητόδρομους, αγωγούς, λιμάνια και δίκτυα οπτικών ινών σε τεράστια τμήματα της Ευρασίας, έναν δρόμο της Νοτιοανατολικής Ασίας, ένα δρόμο της Κεντρικής Ασίας, μια "θαλάσσια αρτηρία" στον Ινδικό Ωκεανό και ακόμη μια σιδηροδρομική γραμμή υψηλής ταχύτητας μέσω Ιράν και Τουρκίας που οδηγεί στην Γερμανία.

Τον Απρίλιο, όταν ο Πρόεδρος Xi Jinping επισκέφθηκε την πόλη Duisburg στον ποταμό Ρήνο, με το μεγαλύτερο εσωτερικό λιμάνι στον κόσμο, ακριβώς στην καρδιά της Γερμανικής βιομηχανίας χάλυβα του Ρουρ, έκανε μια τολμηρή πρόταση: ένας νέος «οικονομικός Δρόμος του Μεταξιού» θα πρέπει να οικοδομηθεί μεταξύ Κίνας και Ευρώπης, με βάση τον βάσει σιδηρόδρομο Chongqing-Xinjiang-Ευρώπη, που  ήδη διατρέχει από την Κίνα , το Καζακστάν και στη συνέχεια, μέσω της Ρωσίας, την Λευκορωσία, την Πολωνία, και τέλος τη Γερμανία. Είναι 15 ημέρες με το τρένο, 20 λιγότερες από ό, τι τα φορτηγά πλοία από την ανατολική ακτή της Κίνας. Αυτός θα είναι ο απόλυτος γεωπολιτικός σεισμός για την αναβάθμιση της οικονομικής ανάπτυξης σε ολόκληρη την Ευρασία.

Λάβετε υπόψη ότι, εάν δεν σκάσουν οι φούσκες, η Κίνα πρόκειται να γίνει - και να παραμείνει - η υπ 'αριθμόν ένα παγκόσμια οικονομική δύναμη, μια θέση που απολάμβανε για 18 από τους τελευταίους 20 αιώνες. Αλλά μην το πείτε στους αγιογράφους του Λονδίνου, που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η αμερικανική ηγεμονία θα διαρκέσει για πάντα.

Προς τον Ψυχρό Πόλεμο 2.0

Παρά τις πρόσφατες σοβαρές οικονομικές διαμάχες, οι χώρες BRICS εργάστηκαν συνειδητά, ώστε να γίνουν η αντίρροπη δύναμη στην αρχική Ομάδα G7 - αφού αποβλήθηκε η Ρωσία τον Μάρτιο. Είναι πρόθυμες να δημιουργήσουν μια νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική, για να αντικαταστήσουν αυτήν που επιβλήθηκε στον απόηχο του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και βλέπουν τον εαυτό τους ως μια πιθανή πρόκληση στον  αποκλειστικό και μονοπολικό κόσμο που φαντάζεται η Ουάσιγκτον για το μέλλον μας , με την ίδια, ως παγκόσμιο robocop και το ΝΑΤΟ ως Robo-αστυνομική δύναμη. Η ιστορική μαζορέτα του ιμπεριαλισμού, ο Ian Morris, στο βιβλίο του “ Πόλεμος! Σε τι χρησιμεύει;” , ορίζει τις ΗΠΑ ως το απόλυτο "globocop" και "την τελευταία ελπίδα της Γης ". Εάν αυτό globocop "κουραστεί από το ρόλο του", γράφει, "δεν υπάρχει σχέδιο Β".    

Λοιπόν, υπάρχει ένα σχέδιο που οι BRICS και άλλες χώρες θα ήθελαν τουλάχιστον να σκεφτούν. Και όταν οι χώρες BRICS ενεργούν με αυτό το πνεύμα στην παγκόσμια σκηνή, γρήγορα πλάθεται ένα περίεργο μείγμα φόβου, υστερίας, και φιλονικίας από το καθεστώς της Ουάσιγκτον.Για παράδειγμα ο Christopher Hill, πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών για την Ανατολική Ασία και πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Ιράκ , σήμερα σύμβουλος του Albright Stonebridge Group, μιας εταιρείας συμβούλων βαθιά συνδεδεμένης με το Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Όταν η Ρωσία ήταν εκτός, ο Hill ονειρευόταν μια "νέα παγκόσμια τάξη" με αμερικανική ηγεμονία. Τώρα που οι αχάριστοι Ρώσοι απέρριψαν αυτό  "που πρόσφερε η Δύση" – δηλαδή "ειδικό καθεστώς με το ΝΑΤΟ, προνομιακή σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς και συμμετοχή σε διεθνείς διπλωματικές σχέσεις"- κατά την άποψή του, ασχολούνται με την προσπάθεια να αναβιώσουν τη σοβιετική αυτοκρατορία. Μετάφραση: αν δεν είστε υποτελείς μας, είστε εναντίον μας. Καλώς ήρθατε στον Ψυχρό Πόλεμο 2.0.  

Το Πεντάγωνο έχει τη δική του εκδοχή, που δεν κατευθύνεται  τόσο στη Ρωσία, όσο στην Κίνα, η οποία, όπως ισχυρίζονται τα  think tank σε θέματα μελλοντικού πολέμου, είναι ήδη σε πόλεμο με την Ουάσινγκτον με μια σειρά από τρόπους. Κι αν αυτό δεν είναι Αποκάλυψη τώρα, είναι Αρμαγεδδών αύριο.

Η κυβέρνηση Ομπάμα, χωρίς να το λέει, το εννοεί : για  ό,τι πάει στραβά, "στοχοποιεί" δημόσια την Ασία και τα αμερικανικά μέσα γεμίζουν με συζητήσεις ότι για την αναβίωση της Ψυχροπολεμικής "πολιτικής περιορισμού" στον Ειρηνικό φταίει η Κίνα.

Η τρελή εξόρμηση προς τον Ψυχρό Πόλεμο 2.0 σχετίζεται με κάποια γελοία πραγματικά γεγονότα : η κυβέρνηση των ΗΠΑ, με 17.5 τρις δολάρια εθνικό χρέος, σχεδιάζει μια οικονομική αναμέτρηση με τη Ρωσία, τον μεγαλύτερο παγκόσμιο παραγωγό ενέργειας και μείζονα πυρηνική δύναμη και προωθεί μια, μη βιώσιμη οικονομικά, στρατιωτική περικύκλωση του μεγαλύτερου πιστωτή της, της Κίνας.

Η Ρωσία διαθέτει σημαντικό εμπορικό πλεόνασμα. Γιγαντιαίες κινεζικές τράπεζες δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να βοηθήσουν τις ρωσικές τράπεζες, αν τα Δυτικά κεφάλαια στερέψουν. 

Όσον αφορά την συνεργασία εντός των BRICS, λίγα έργα συναγωνίζονται έναν αγωγό  πετρελαίου 30 δις $ σε επίπεδο σχεδιασμού, που θα εκτείνεται από τη Ρωσία προς την Ινδία, μέσω βορειοδυτικής Κίνας.

Κινεζικές εταιρείες συζητούν ήδη πρόθυμα τη δυνατότητα να λάβουν μέρος στη δημιουργία ενός διαδρόμου μεταφοράς από τη Ρωσία στην Κριμαία, ένα αεροδρόμιο, ναυπηγείο και τερματικό σταθμό υγροποιημένου φυσικού αερίου.

Υπάρχει κι ένα άλλο "θερμοπυρηνικό" τέχνασμα στα σκαριά: η δημιουργία του ισοδυνάμου φυσικού αερίου προς τον Οργανισμό Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών, που θα περιλαμβάνει τη Ρωσία, το Ιράν και τον φερόμενο ως δυσαρεστημένο σύμμαχο των ΗΠΑ, το Κατάρ.

Το (άτυπο) μακροπρόθεσμο σχέδιο των BRICS περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός εναλλακτικού οικονομικού συστήματος, με συστατικά ένα καλάθι νομισμάτων με αναφορά σε χρυσό, που θα παρακάμψει το παρόν Αμερικανοκεντρικό παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αναμφίβολα η Ρωσία και η Κίνα συγκεντρώνουν όσο χρυσό μπορούν. Το ευρώ - ένα υγιές νόμισμα που υποστηρίζεται από μεγάλες αγορές ρευστοποιήσιμων ομολόγων και τεράστια αποθέματα χρυσού - θα ήταν επίσης ευπρόσδεκτο.

Δεν είναι μυστικό στο Χονγκ Κονγκ ότι η Τράπεζα Κίνας έχει χρησιμοποιήσει ένα παράλληλο δίκτυο μετατροπών, για τη διεξαγωγή κάθε είδους συναλλαγών με την Τεχεράνη, που βρίσκεται κάτω από το βαρύ καθεστώς των κυρώσεων των ΗΠΑ.

Με την Ουάσιγκτον να κρατάει την Visa και την Mastercard ως όπλα στην αυξανόμενη, Ψυχροπολεμικού ύφους οικονομική εκστρατεία εναντίον της Ρωσίας, η Μόσχα είναι έτοιμη να εφαρμόσει ένα εναλλακτικό σύστημα πληρωμών και πιστωτικών καρτών, που δεν θα ελέγχονται χρηματοοικονομικά από την Δύση. Μια ακόμα πιο εύκολη διαδρομή θα ήταν να υιοθετηθεί το κινεζικό σύστημα ενιαίων πληρωμών , του οποίου η λειτουργία έχει ήδη ξεπεράσει την American Express σε παγκόσμιο όγκο.  

Με άξονα τον εαυτό μου

Κανένα ποσό της διοίκησης Ομπάμα με "στόχο" την Ασία , ώστε να περιορίσει την Κίνα (απειλώντας την με τον έλεγχο από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ των θαλασσίων ενεργειακών διαδρόμων της) δεν είναι αρκετό για να πιέσει το Πεκίνο να απομακρυνθεί από την εμπνευσμένη από τον  Deng Xiaoping αυτο-οριζόμενη στρατηγική " ειρηνικής ανάπτυξης ", που αποβλέπει στο να την μετατρέψει σε παγκόσμια εμπορική δύναμη.

Ούτε η προώθηση των στρατευμάτων των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη ή παρόμοιες Ψυχροπολεμικού τύπου πράξεις μπορούν να αποτρέψουν τη Μόσχα από την προσεκτική δράση εξισορρόπησης: εξασφάλιση ότι η σφαίρα επιρροής της Ρωσίας στην Ουκρανία θα παραμείνει ισχυρή, χωρίς να διακυβεύεται το εμπόριο , οι συναλλαγές , καθώς και οι πολιτικοί δεσμοί με την Ευρωπαϊκή Ένωση –με μείζονα στρατηγικό εταίρο την Γερμανία. Αυτό είναι το Άγιο Δισκοπότηρο της Μόσχας’ μια ζώνη ελεύθερων συναλλαγών από τη Λισαβόνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ, η οποία (όχι τυχαία) αντικατοπτρίζει το όνειρο της Κίνας για ένα νέο Δρόμο του Μεταξιού προς τη Γερμανία.

Όλο και περισσότερο δύσπιστο προς την Ουάσιγκτον, το Βερολίνο από την πλευρά του απεχθάνεται την ιδέα να αγκιστρωθεί η Ευρώπη στα δίχτυα ενός Ψυχρού Πολέμου 2.0. Οι Γερμανοί ηγέτες έχουν πιο μεγάλα ψάρια να τηγανίσουν, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών να σταθεροποιηθεί η ταλαντευόμενη ΕΕ και να αποκρουστεί η οικονομική κατάρρευση στη νότια και κεντρική Ευρώπη και η άνοδος όλο και περισσότερο ακροδεξιών κομμάτων.

Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Πρόεδρος Ομπάμα και οι ανώτατοι αξιωματούχοι του, όπως δείχνουν όλες οι ενδείξεις, περιπλέκονται στη δική τους περιδίνηση - στο Ιράν, στην Κίνα, στους εξ ανατολών γείτονες της Ρωσίας  και ( υπογείως ) στην Αφρική. Η ειρωνεία όλων αυτών των κατά βάση στρατιωτικών ελιγμών είναι ότι στην πραγματικότητα βοηθούν Μόσχα, Τεχεράνη και Πεκίνο να δημιουργήσουν το δικό τους στρατηγικό βάθος στην Ευρασία και αλλού, όπως φαίνεται στη Συρία, ή σε κρίσιμες, όλο και μεγαλύτερες ενεργειακές συμφωνίες . Βοηθούν επίσης να εδραιωθεί η αυξανόμενη στρατηγική εταιρική σχέση μεταξύ Κίνας και Ιράν. Η αδυσώπητη αφήγηση του Υπουργείου Αλήθειας από την Ουάσιγκτον για όλες αυτές τις εξελίξεις αγνοεί προσεκτικά το γεγονός ότι, χωρίς τη Μόσχα, η «Δύση» δεν θα είχε ποτέ καθίσει να συζητήσει την τελική πυρηνική συμφωνία με το Ιράν ή να καταφέρει μια συμφωνία χημικού αφοπλισμού από τη Δαμασκό.

Όταν οι διαφορές μεταξύ της Κίνας και των γειτόνων της στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, καθώς και της Ιαπωνίας για  τα νησιά Senkaku / Diaoyou συναντούν την κρίση στην Ουκρανία, το αναπόφευκτο συμπέρασμα είναι ότι τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα θα θεωρήσουν τα χερσαία και θαλάσσια σύνορά τους ιδιωτική περιουσία και δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν ήσυχα τις προκλήσεις - είτε μέσω επέκτασης του ΝΑΤΟ, στρατιωτικής περικύκλωσης από τις ΗΠΑ, ή πυραυλικών ασπίδων. Το Πεκίνο και η Μόσχα δεν στρέφονται στις συνηθισμένες μορφές ιμπεριαλιστικής επέκτασης, παρά την εκδοχή των γεγονότων που διοχετεύεται στο Δυτικό κοινό. Οι «κόκκινες γραμμές» τους παραμένουν ουσιαστικά αμυντικής φύσης, ασχέτως αν  μερικές φορές εμπλέκονται επιθετικά για την εξασφάλιση τους.

Όσο κι αν η Ουάσιγκτον μπορεί να θέλει, να φοβάται ή να προσπαθεί να αποτρέψει, τα πραγματικά γεγονότα δείχνουν ότι τα επόμενα χρόνια, το Πεκίνο, η Μόσχα και η Τεχεράνη θα προσεγγίζουν, αργά αλλά σταθερά, δημιουργώντας έναν νέο γεωπολιτικό άξονα στην Ευρασία. Εν τω μεταξύ, μια Αμερική σε σύγχυση υποστηρίζει και υποκίνει την αποδόμηση της δικής της μονοπολικής τάξης πραγμάτων, προσφέροντας στους BRICS μια πραγματική ευκαιρία να προσπαθήσουν να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού.

Ο άξονας Ρωσίας - Κίνας

Στη γη των think-tank της Ουάσιγκτον, έχει επικρατήσει η πεποίθηση ότι η κυβέρνηση Ομπάμα θα πρέπει να επικεντρωθεί στην αναπαραγωγή του Ψυχρού Πολέμου με μια νέα έκδοση της πολιτικής περιορισμού,  για να «περιορίσει την ανάπτυξη της Ρωσίας ως ηγεμονικής δύναμης".

Η συνταγή: στρατιωτικοποίηση των γειτόνων, από την Βαλτική ως το Αζερμπαϊτζάν, ώστε να «περιοριστεί» η Ρωσία. Ο Ψυχρός Πόλεμος 2.0 είναι παρών, επειδή, από τη σκοπιά των ελίτ της Ουάσιγκτον, ο 1.0 ποτέ δεν εγκαταλείφθηκε.

Όμως, όσο κι αν οι ΗΠΑ αντιστρατεύονται  την ανάδυση ενός πολυπολικού, πολυεξουσιαστικού κόσμου, τα οικονομικά δεδομένα υπογραμμίζουν αυτήν την εξέλιξη. Το ερώτημα παραμένει: Η υποχώρηση του ηγεμόνα θα είναι αργή και επαρκώς αξιοπρεπής, ή θα συμπαρασυρθεί όλος ο κόσμος στην ονομαζόμενη " εκδοχή Σαμψών";

Καθώς παρακολουθούμε το θέαμα να ξεδιπλώνεται, χωρίς την τελική  αναμέτρηση στον ορίζοντα, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι μια νέα δύναμη αναπτύσσεται στην Ευρασία, με την σινο-ρωσική στρατηγική συμμαχία να απειλεί να κυριαρχήσει στην Κεντρική Γή*, με μεγάλες εντάσεις στον εσωτερικό δακτύλιό* της. Αυτός είναι ο εφιάλτης Μάκιντερ* από την πλευρά της Ουάσιγκτον. 

Σκεφτείτε, για παράδειγμα, πώς το βλέπει ο Zbigniew Brzezinski, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφαλείας, μέντορας παγκόσμιας πολιτικής του Πρόεδρου Ομπάμα.Το 1997 στο βιβλίο του Η Μεγάλη Σκακιέρα , ο Brzezinski υποστήριξε ότι "ο αγώνας για την παγκόσμια κυριαρχία μπορεί να συνεχιστεί  στην ευρασιατική σκακιέρα, στην οποία  η Ουκρανία θα ήταν ένας γεωπολιτικός άξονας. Αν η Μόσχα ανακτήσει τον έλεγχο της Ουκρανίας, η Ρωσία θα ανακτήσει αυτόματα τα μέσα ώστε να γίνει μια αυτοκρατορία, που θα εκτείνεται σε Ευρώπη και Ασία. " έγραψε εκείνη την εποχή.

Αυτή  παραμένει η βάση της λογικής πίσω από την αμερικανική αυτοκρατορική περιοριστική πολιτική - από το ευρωπαϊκό «εγγύς εξωτερικό» της Ρωσίας ως τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Χωρίς την τελική αναμέτρηση ακόμη στον ορίζοντα , παρατηρούμε  τη στροφή της Ρωσίας προς την Ασία, της Κίνας προς όλο τον κόσμο και τις χωρες BRICS να εργάζονται σκληρά για την ανάδυση του νέου αιώνα της Ευρασίας.

© 2014 Pepe Escobar

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

*Θεωρίες της "Κεντρικής Γης" ("Heartland") και της "Γης του Δακτυλίου" ("Rimland") των Σερ Χάλφορντ Μάκιντερ (1861-1947) και Νίκολας Σπάικμαν (1893-1943)

Τι είπαν οι δύο αυτοί γεωγράφοι και πολιτικοί επιστήμονες που τηρείται με "θρησκευτική ευλάβεια" από τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ για δεκαετίες μέχρι και σήμερα;

Το 1904, ο Βρετανός Μάκιντερ, υποστήριξε για πρώτη φορά, ότι οι πεδιάδες της Ανατολικής Ευρώπης και της Σιβηρίας αποτελούν μία ιδιαιτέρως νευραλγική περιοχή, την οποία ονόμασε "Κεντρική Γη". Η περιοχή αυτή, διαθέτει ανεξάντλητους φυσικούς πόρους και κεντρική θέση στον πλανήτη, που την καθιστούν τη σημαντικότερη από όλες. Ο γεωγράφος Μάκιντερ, πρωτοπόρος της γεωπολιτικής, ισχυρίστηκε ότι οι χερσαίες δυνάμεις θα μπορούσαν κάποια στιγμή - ελέγχοντας την "Κεντρική Γη" - να αποκτήσουν και ναυτική δύναμη. Έτσι, θα μπορούσαν να επικρατήσουν παγκοσμίως!

Αυτό το ενδεχόμενο, πανικόβαλε έκτοτε τις Ναυτικές Δυνάμεις της Αγγλίας και των ΗΠΑ. Έτσι, ήρθε ο Ολλανδο-αμερικανός καθηγητής Σπάικμαν, με τη θεωρία της "Δακτυλίου Γης", επηρεάζοντας περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον την χάραξη της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής εδώ και έξι δεκαετίες!

Ο Σπάικμαν, λέει: Υφίστανται εδάφη που περικλείουν την "Κεντρική Γη". Πρόκειται για την περίφημη "Δακτύλιο Γη" ή "Εσωτερικό Δακτύλιο" που αποτελείται από την Ιαπωνία, την Κίνα, την Νοτιο-ανατολική Ασία, την Ινδία, το Πακιστάν, το Ιράν, τη Μέση Ανατολή, την Τουρκία, τη Χερσόνησο του Αίμου και τη Δυτική Ευρώπη.

Βασικός στόχος της αμερικανικής γεωστρατηγικής - διαχρονικά - είναι η περικύκλωση της Ρωσίας, η αποφυγή δημιουργίας ΜΙΑΣ ισχυρής δυνάμεως στην Ευρασία και η απαγόρευση κάθε εξόδου της στις θερμές θάλασσες. Εκεί οφείλονται οι πόλεμοι της Κορέας, του Βιετ Νάμ, του Αφγανιστάν και του Ιράκ!

Πηγή: http://www.logiosermis.net