Εκ κακού κόρακος, κακόν ωόν

Σχόλιο στο ‘’Πρώτο Θέμα’’ στο άρθρο : « Μαινόμενος, βγαίνοντας από τα δικαστήρια ο Ηλ.Κασιδιάρης κλώτσαγε και χτύπαγε δημοσιογράφους - Χτύπησε κάμερα του πρακτορείου Reuters, προσπάθησε να κλωτσήσει φωτογράφο και παρέσυρε στο πέρασμά του ακόμη έναν εικονολήπτη» paliomoditis 02/10/201313:18

Ο Τεισίας ήταν μαθητής του φημισμένου ρητοροδιδάσκαλου και πολιτικού Κόρακα, που είχε διακριθεί τον πέμπτο αιώνα στις Συρακούσες, ως έξοχος δικανικός ρήτορας. Χαρακτηριστική της ρητορικής δεινότητας των δύο ρητόρων, μαθητού και δάσκαλου ήταν η εξής ιστορία, που διηγούνταν στις Συρακούσες :

Όταν ο Τεισίας ήταν νεαρός ακόμη, επισκέφθηκε τον Κόρακα και του ζήτησε να του μάθει την τέχνη της ρητορικής. Όμως επειδή ακόμη κι αν πουλούσε όλη του την περιουσία δεν θα έφτανε να πληρώσει ούτε τα μισά δίδακτρα συμφώνησαν, ότι θα τον πλήρωνε, όμως, μόνο αν τον έκανε καλό ρήτορα και κέρδιζε την πρώτη του δίκη στο δικαστήριο. Ο Κόρακας δέχτηκε. Ο Τεισίας έγινε, μετά τετραετή διδασκαλία, εξαίρετος πράγματι ρήτορας, αλλά δεν ανελάμβανε να συνηγορήσει σε δικαστήριο, για να αποφύγει την πληρωμή. 

Ο Κόρακας αναγκάστηκε να καταγγείλει το μαθητή του στα δικαστήρια. Πολύς κόσμος συγκεντρώθηκε τότε σ' αυτή τη δίκη, για να παρακολουθήσει τη μονομαχία ανάμεσα σε δάσκαλο και σε μαθητή. Ας διαβάσουμε την εκπληκτική επιχειρηματολογία και των δύο : 

Ο Κόρακας εξήγησε στους δικαστές τη συμφωνία, που είχε κάνει με τον Τεισία και τέλειωσε με αυτά τα λόγια : «Και τώρα, ω δικαστές, αποφασίστε. Σας ειδοποιώ όμως, πως μου είναι αδιάφορο τι απόφαση θα βγάλετε. Γιατί είτε τον καταδικάσετε τον Τεισία είτε τον αθωώσετε, εγώ τα λεφτά μου θα τα πάρω»! Οι δικαστές του ζήτησαν να εξηγήσει. 

Ο Κόρακας συνέχισε: «Αν το δικαστήριο αποφανθεί, πως οφείλει να με πληρώσει ο μαθητής, σύμφωνα με την απόφασή του, θα με πληρώσει φυσικά. Αν όμως αποφασίσετε, πως δεν υποχρεούται να με πληρώσει, τότε ο μαθητής μου θα έχει κερδίσει την πρώτη του δίκη, οπότε, με βάση τη συμφωνία μας, οφείλει να με πληρώσει». Οι δικαστές έμειναν έκπληκτοι. 

Αλλά ανέβηκε τότε στο βήμα ο νεαρός Τεισίας και είπε: «Και εγώ αδιαφορώ για την απόφαση του δικαστηρίου. Γιατί ότι και αν αποφασίσετε, δεν οφείλω καμιά πληρωμή». Στην νέα έκπληξη των δικαστών ο Τεισίας συνέχισε: «Αν το δικαστήριο, δηλαδή, αποφασίσει να μην πληρώσω το δάσκαλο, τότε δεν θα τον πληρώσω φυσικά. Αν όμως αποφασίσετε πως πρέπει να τον πληρώσω, τότε θα έχω χάσει την πρώτη μου δίκη, οπότε, κατά τη συμφωνία μας, δεν του οφείλω πληρωμή» ! Οι δικαστές, μη ξέροντας ποιόν να πρωτοθαυμάσουν, το δάσκαλο ή το μαθητή είπαν τότε την παροιμιώδη έκτοτε φράση : «Εκ κακού κόρακος, κακόν ωόν» !..... Έτσι λοιπόν λειτουργεί η νομική σκέψη και φυσικά η δικαιοσύνη με τις αποφάσεις της, είτε μας αρέσει είτε όχι.

Συμπέρασμα: Η μετάθεση στην δικαιοσύνη του ποινικού θέματος λειτούργησε εν μέρει- έστω ως απελευθέρωση, λόγω "μη τέλεσης παρόντων ή μελλοντικών αδικημάτων". 

Οι προσδοκίες αντιμετώπισης μιας εγκληματικής, πολιτικής οργάνωσης στο ποινικό επίπεδο και η ελπίδα ότι θα μας 'λυτρώσει' η δικαιοσύνη απο την πολιτική αισχύνη διαψεύστηκαν.

Ο Πολιτικός Λόγος, ως φαίνεται, είναι αμείλικτα αμετάθετος. 

Οι Ναζί και ο Χιτλερισμός αντιμετωπίστηκαν ΠΟΛΙΤΙΚΑ και δευτερευόντως ποινικά , και μόνο μετά την πτώση της πολιτικής ισχύος του ναζιστικού κόμματος.

Άλλωστε η ευθύνη των πολιτών για τις επιλογές τους ΔΕΝ εκδικάζεται - στις αστικές δημοκρατίες- και επομένως δεν αποποινικοποιείται. Απλώς Αναλαμβάνεται.