Χριστουγέννων ανακεφαλαίωση

Ακόμη και ένας, είναι πολύ! (15/12/11)

Πηγή: http://www.ellinofreneia.net/details.php?id=2284

Κάποιες φορές ζηλεύω αφόρητα τους χριστιανούς. Τους μουσουλμάνους, τους ινδουιστές, σιωνιστές και όσους μπορούν με πολύ απλά λόγια και κανόνες να μεταθέτουν τη ...σωτηρία σε ένα απώτερο, υπερβολικά ασαφές, μη παρόν. Τους Κυνικούς, όσους μπορούν να ζουν τη ζωή τους, με απλότητα, απαλλαγμένοι από τα επιτεύγματα του πολιτισμού που αρχίζουν και τελειώνουν σε μία πρίζα. Όσους μπορούν και βάζουν ένα πραγματοποιήσιμο στόχο. Τους έφηβους που δίνουν πανελλήνιες, τους μετανάστες που διασχίζουν τον Έβρο, τους απεργούς της Χαλυβουργίας, την κατάληψη του Άλτερ.

Ζηλεύω αυτούς που ακόμη και σήμερα, πειράζουν τα αυτοκίνητά τους, τοποθετούν τεράστιας ισχύος ηχεία, τα στολίζουν με φώτα νέον και μετατρέπονται σε τελάληδες του Τερλέγκα ή των Beastie Boys, το ίδιο είναι. Τους ανθρώπους που καπνίζουν στα εστιατόρια, γιατί ίσως να μην το γνωρίζουν, αλλά είναι έτοιμοι να δεχθούν ότι μπορούν κάποιοι, κάποτε, να τους καταπατήσουν ακόμη και το πλέον αυτονόητο δικαίωμα χωρίς συνέπειες. Όσους υποστηρίζουν ότι η χώρα μας πρέπει να παραμείνει συνεπής στις υποχρεώσεις της και να αποπληρώσει τα δάνειά της. Όσους θεωρούν φυσιολογικό να υπάρχουν άνθρωποι με καταθέσεις δισεκατομμυρίων ευρώ, δολαρίων, φράγκων... Όσους δεν έτυχε ποτέ να συνειδητοποιήσουν ότι ο χρόνος είναι μία σύμβαση. Όσους τσουβαλιάζουν.

Ζηλεύω αφόρητα, όσους δεν έχουν ανέβει ποτέ στην ακρόπολη. Όσους δεν ξέρουν τι είναι η Ελευσίνα, όσους δεν έχουν ταξιδέψει, όσους δεν έχουν χωθεί στα γεμάτα υγρασία ερείπια, κατεστραμμένων από την αλμύρα κτηρίων και δεν έχουν παρατηρήσει τη θλίψη στα μάτια των κοριτσιών της κάθε Μαλεκόν αυτού του πλανήτη. Όσους δεν έχουν νιώσει τους "15 Εσπερινούς", όσους δεν νοιάστηκαν για την πτώση του τείχους, όσους δεν πιστεύουν ότι όλοι μαζί ίσως και να μπορούσαμε. Όσους δεν έχουν αμφιβολίες και λειτουργούν με προκαθορισμένα σχήματα, κυρίως τετραγωνάκια.

Ζηλεύω αφόρητα, όσους δεν ένιωσαν έστω και για μια στιγμή, την ανάγκη να οδηγήσουν με κλειστά τα μάτια, όσους δεν σημαδεύτηκαν από τον Γκάτσο που προειδοποιούσε ότι "αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ". Όσους αδιαφορούν για το (παραφρασμένο) απόφθεγμα του ΟΗΕ, "Ακόμη και ένας άνθρωπος χωρίς ελπίδα, είναι πολύ!" Όσους κατηγορούν τα παιδιά που συνεχίζουν να καίνε σημαίες. Όσους βρίζουν στα γήπεδα και πετάνε μπουκάλια στους διαιτητές. Τους οπαδούς του Καρατζαφέρη.

Αλλά πολύ περισσότερο ζηλεύω αφόρητα όσους τολμούν και συνεχίζουν να δίνουν χαμένες μάχες. Όσους γεμίζουν βαλίτσες με όνειρα. Όσους κρεμάνε κάλτσες στο τζάκι. Όσους δακρύζουν. Όσους μπορούν να πουν πολλά με λίγες λέξεις.

Υ.Γ Έχεις σκεφτεί ποτέ, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος εάν τελικά υπήρχε Άγιος Βασίλης;

Κυριάκος Αργυρόπουλος