O mia Patria, sì bella e perduta!
"Ναμπούκο" (Ναβουχοδονόσωρ), Χορός των Εβραίων σκλάβων, Giuseppe Verdi,1842.
...Πέτα σκέψη με χρυσά φτερά
Πήγαινε, στάσου στις πλαγιές και τους λόφους,
Όπου μοσχοβολάει, απαλή κι ευωδιαστή,
Η γλυκιά αύρα της γενέθλιας γής...
Στον Μήτσο ,στο Γκιώνη, στη Σολένα, στη Νατάσα,στη Μαρία, τη Φρόσω, τον Φιλίκο, τους αγωνιζόμενους κάθε γλυκιάς, κάθε λησμονημένης πατρίδας...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ !
ΑπάντησηΔιαγραφή. Και το Μήτσο, την Σολένα, τούς Νίκους, τον Στέφανο, τον Πέτρο, πολύ κόσμο που στην εποχή τής μαυρίλας και τής απογοήτευσης, εξακολουθούν να κρατούν καθαρή την σκέψη τους, προσβλέπουν μακρυά, και κρατούν στούς ώμους τους την εικόνα ενός κόσμου όπως μπορεί να είναι.
. Που μπορεί να μην συμφωνούμε σε όλα, ούτε πάντα, αλλά ξέρουμε οτι είμαστε μαζί !
. Κι αυτό είναι ήδη μεγάλο μέρος από το κέρδος μας !
. Κι η ζωή είναι αγώνας λέγαμε κάποτε ! Μαζί με όλους αυτούς είναι ωραίος αγώνας !
. Κι είμαστε τελικά πολλοί ! Και με πιό πολλούς που ζούν στούς Λειψούς, στα Χανιά, στην Απείραθο, τη Μήλο, στο Ναύπλιο, στο Κάρθι, στην Βαρκελλώη ή τις Βρυξέλλες, θα βρεθούμε, και θα την χτίσουμε αυτήν την Πατρίδα !
Συμφωνώ με τον Γκιώνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε πολλοί.
Μας χωρίζουν λίγα και δευτερεύοντα πράγματα.
Όταν συναντηθούμε (έχω μια αίσθηση ότι δεν είναι μακριά αυτή η ώρα) "θάρθει ανάποδα ο ντουνιάς".
Ω! Οι φίλοι οι παλιοί..."Γλυκειά εληά, Πικρό ψωμί και χώμα νοτισμένο..." μούρχεται στο νού όταν ακούω Κώστας Νικολάου,και πόσα όνειρα...Ναί είμαστε εδώ, γενναίοι ,χρήσιμοι, ταπεινοί και ανήσυχοι έτοιμοι να μοιραστούμε την σκέψη και τη γνώση μας, τις μελωδίες που μας γαλούχησαν, τις ανατροπές που μας δοκίμασαν. Σας αντιχαιρετώ αγαπημένοι.
ΑπάντησηΔιαγραφή