Η επάνοδος της Ρωσίας από τον "νότιο διάδρομο"
Η δυναμική του East Med Pipeline
O σχεδιασμός του έργου απο την ΔΕΠΑ-Edison
Το Έργο περιλαμβάνεται στη λίστα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τα Έργα Ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος (Projects of Common Interest), βάσει του Ευρωπαϊκού Κανονισμού 347/2013.
Από τα τέλη Ιουλίου 2014, η περαιτέρω ανάπτυξη του έργου πέρασε στη δικαιοδοσία της εταιρείας «ΥΑΦΑ-ΠΟΣΕΙΔΩΝ», στην οποία συμμετέχουν ισομερώς η ΔΕΠΑ και η Edison.
Η ΥΑΦΑ-ΠΟΣΕΙΔΩΝ ανέθεσε στις 11 Μαΐου 2015 τη σύμβαση εκπόνησης όλων των προ της Μελέτης Εφαρμογής (Front End Engineering Design - FEED) τεχνικών μελετών στην Κοινοπραξία INTECSEA – C&M Engineering. Οι μελέτες αναμένεται να ολοκληρωθούν στις αρχές του 2016. Το κόστος των εν λόγω μελετών, συνολικού προϋπολογισμού 4 εκατ. €, συγχρηματοδοτούνται κατά 50% από τους πόρους του προγράμματος «Συνδέοντας την Ευρώπη» (CEF). Επισημαίνεται ότι η εκπόνηση των εν λόγω μελετών χαίρει της στήριξης των Κυβερνήσεων Ελλάδας, Ιταλίας και Κύπρου.
Σημειώνεται ότι με τη συνεχή τεχνολογική εξέλιξη, η δυναμικότητα του αγωγού ενδέχεται να αυξηθεί περαιτέρω, μεταφέροντας με οικονομίες κλίμακας ποσότητες πέραν των 8 δισ. κυβ. μέτρων ετησίως του αρχικού σχεδιασμού του, βελτιώνοντας την οικονομική δυναμική του έργου.
Παίγνια ισχύος
Ενέργεια: Γι'αυτό τα πληρώνουμε όλα;
Η Ελλάδα στο επίκεντρο μιας ενεργειακής δίνης!
http://www.greekamericannewsagency.com/
«Τα έθνη χρειάζονται μεγαλύτερες ποσότητες ενέργειας και πρώτων υλών για να στηρίξουν την ανάπτυξη και να διατηρήσουν ένα πλεονέκτημα στη παγκοσμιοποιημένη αγορά. Οι περιορισμένοι φυσικοί πόροι και τα τρωτά σημεία της διακίνησης αυτών, σε συνδυασμό με την άνιση κατανομή κατανάλωσης της ενέργειας και των πόρων, θα αυξήσουν τη πιθανότητα συγκρούσεων μεταξύ των εισαγωγέων, των εξαγωγέων και των χωρών διέλευσης, ιδίως σε πολιτικά ασταθείς περιοχές. Κάθε έθνος που κατέχει σημαντικές ποσότητες υδρογονανθράκων, ή ορυκτά σπάνιων γαιών και άλλα στρατηγικά υλικά μπορεί να αξιοποιήσει τη θέση του, τόσο για πολιτικούς όσο και οικονομικούς σκοπούς». (Γ.Ε.ΕΘ.Α. Στρατηγική Ανάλυση εξελίξεων για την Ελλάδα μετά το 2030)
Τα τελευταία χρόνια, ο δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα, απασχολείται πολλές φορές με την ύπαρξη ενεργειακών κοιτασμάτων εντός των ελληνικών συνόρων καθώς και με την ανάπτυξη αγωγών που θα μεταφέρουν αυτά τα κοιτάσματα (αν και πότε ανακαλυφθούν), αλλά κυρίως θα λειτουργούν ως μία αναβάθμιση της γεωπολιτικής θέσης της χώρας μας. Το σύγχρονο ρευστό γεωπολιτικό τοπίο έχει επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο με τον εμφύλιο στη Συρία καθώς και με τη τεταμένη ατμόσφαιρα μεταξύ Ρωσίας-Τουρκίας. Ωστόσο, αυτό που έχει μείνει σταθερό είναι η αυξημένη έλλειψη πόρων στον ενεργειακά «πεινασμένο» δυτικό κόσμο. Ειδικότερα, στο χώρο των Βαλκανίων λαμβάνει χώρα ένα είδος νεο-ψυχροπολεμικής έντασης με διακύβευμα τον έλεγχο της διανομής των πόρων στη Κεντρική και Δυτική Ευρώπη. Στη μέση αυτής της σύγκρουσης βρίσκεται η Ελλάδα, η οποία έχει ταλαιπωρηθεί –ειδικά στα χρόνια της οικονομικής κρίσης- από ακούσματα μεγαλεπήβολων σχεδίων, ακυρώσεων και λανθασμένων φανταστικών εκτιμήσεων.
Το αιώνιο γεωπολιτικό δίπολο
Εάν θέλουμε να ορίσουμε, με λίγα λόγια, την έννοια της Γεωπολιτικής, θα μπορούσαμε να πούμε ότι εκφράζει «την αλληλεπίδραση και τις ιδιαίτερες σχέσεις ανάμεσα στο φυσικό γεωγραφικό χώρο και τον ανθρώπινο πολιτισμό» (Λουκάς, 2000). Μέσα από αυτήν την αλληλεπίδραση, επιδιώκεται από ένα κράτος, η απόκτηση Ισχύος. Στη κλασσική γεωπολιτική θεωρία, υπάρχουν δύο κυρίαρχες και
Από την άλλη, Ναυτικές δυνάμεις καλούνται τα έθνη που έχουν άμεση πρόσβαση στη θάλασσα και ναυτικό ικανό και επαρκές για προβολή ισχύος και παρουσία σε όλο τον κόσμο. Μέσω της ναυτικής δύναμης, ελέγχονται σημαντικοί θαλάσσιοι οδοί, οι οποίοι αποτελούν ένα σημαντικό μέσο οικονομικού πλούτου. Η γεωπολιτκή κατεύθυνση των ΗΠΑ, αποτελεί το κυριώτερο παράδειγμα μιας ναυτικής δύναμης.
Όσον αφορά το θέμα μας, λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας της Ευρώπης με τη Ρωσία, οι ΗΠΑ-σαν γεωγραφικά απομακρυσμένες με την Ευρασία- επιθυμούν, εδώ και χρόνια, την ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία μέσω της εγκατάστασης συμμαχιών σε περιφερειακές χώρες της ηπείρου, που χαρακτηρίζονται από αντι-ρωσικά αισθήματα (π.χ. Γεωργία, Βαλτικές χώρες) επιδιώκοντας την ανάσχεση των ρωσικών στρατηγικών επιδιώξεων για πρόσβαση στις επονομαζόμενες «θερμές θάλασσες».
Οι αγωγοί ως προβολές ισχύος
Ακολουθώντας τη λογική που αναφέραμε, η Ρωσία σχεδίασε δύο αγωγούς προς την Ευρώπη: τον αγωγό Nord Stream, που βρίσκεται ήδη σε λειτουργία, συνδέοντας υποθαλάσσια τη Ρωσία με τη Γερμανία, παρακάμπτοντας τις «προβληματικές» χώρες όπως τα Βαλτικά κράτη και τη Πολωνία, και τον South Stream που είχε σχεδιαστεί να περάσει και από την Ελλάδα, τροφοδοτώντας τη Κεντρική και Δυτική Ευρώπη. Όμως, οι πολιτικές ήττες των πρωθυπουργών Βουλγαρίας και Ελλάδας,
Φυσικά οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, που δεν ήθελαν την πραγματοποίηση των δύο αγωγών, είχαν ανάγει σε μείζον ζήτημα την εξεύρεση εναλλακτικών διαδρομών μεταφοράς ενέργειας. Έτσι σχεδιάστηκε ο αγωγός Nabucco, σαν προτεινόμενη λύση για τη μεταφορά φυσικού αερίου από το Ερζερούμ της Τουρκίας στο Baumgarten της Αυστρίας (Χάρτης 1). Ωστόσο μετά από αρκετά χρόνια προσπαθειών, η κατασκευή του ακυρώθηκε το 2013, δίνοντας τη θέση του στον TAP (Trans-Adriatic-Pipeline) για μεταφορά ενέργειας από το Αζερμπαϊτζάν στην Ευρώπη, ο οποίος βρίσκεται υπό κατασκευή.
Η στάση της Γερμανίας
H Γερμανία, με αφορμή την οικονομική και πολιτική κρίση στην Ευρώπη, έχει αναδειχθεί σε ηγετική δύναμη στην Ένωση καθορίζοντας, τις περισσότερες φορές, τις γεωπολιτικές κατευθύνσεις, όπως φάνηκε με τη στάση της στον πόλεμο της Ουκρανίας, την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού και το ζήτημα του προσφυγικού.
Ωστόσο, διαφαίνονται δύο αντίπαλες τάσεις στη γεωπολιτική θεώρηση του Βερολίνου: η μία επιθυμεί την απαγκίστρωση από την Ουάσιγκτον και την ανάπτυξη μιας στενότερης συνεργασίας με τη Ρωσία, ενώ η άλλη έβλεπε πάντα ως επικίνδυνη την επέκταση της Μόσχας μέσω των αγωγών.
Ενδεικτικά παραδείγματα των δύο τάσεων αποτελούν ο πρώην Καγκελάριος Γ. Σρέντερ, που σήμερα είναι πρόεδρος του συμβουλίου της Gazprom και ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Γ. Φίσερ, ο οποίος ήταν σύμβουλος στην κατασκευή του αγωγού Nabucco. Από επίσημης πλευράς, ο αντικαγκελάριος και ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, στη διάρκεια επίσκεψής τους στη Μόσχα δήλωσε ότι είναι δυσαρεστημένος με τη στάση της Ευρώπης εναντίον της Ρωσίας και με τη θλιβερή κατάσταση που επικρατεί στις γερμανο-ρωσικές σχέσεις.
Η Ελλάδα στη μέση της ενεργειακής δίνης
Η στάση της Ελλάδας απέναντι στους εκάστοτε αγωγούς, έχει αλλάξει όσες φορές αλλάζουν οι κυβερνήσεις της. Προηγουμένως αναφερθήκαμε στο «πάγωμα» του South Stream από τη κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου, ώσπου επήλθε και η «χαριστική βολή» από τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, μιας και είχε υιοθετηθεί το σχέδιο της κατασκευής του αγωγού TAP. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε στραφεί, αρχικά, στην επέκταση του Τουρκικού Αγωγού (ITGI), με επισκέψεις του έλληνα πρωθυπουργού και του τότε υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας στη Ρωσία.
Ωστόσο η ακύρωση του αγωγού καθώς και η συνδρομή των ΗΠΑ υπέρ της Ελλάδας στο σχέδιο της Γερμανίας περί Grexit, φαίνεται ότι «έγειραν» την χώρας μας με το μέρος της Ουάσιγκτον. Η πρόσφατη επίσκεψη του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι συμπίπτει με την επιτάχυνση των διαδικασιών υλοποίησης του TAP. Επιπλέον, οι επισκέψεις του Α. Τσίπρα στο Ισραήλ και του αιγύπτιου προέδρου Σίσι στην Αθήνα, δείχνουν μια τάση για ενεργή αξιοποίηση των πρόσφατα ανακαλυφθέντων κοιτασμάτων σε Κύπρο και Αίγυπτο, με αποκορύφωμα το σχεδιασμό του αγωγού φυσικού αερίου East Med Pipeline .
Η υλοποίηση αυτών των σχεδιών, θα απομονώσει γεωπολιτικά την Άγκυρα, η οποία ενδεχομένως να αντιδράσει προκλητικά εναντίον της Ελλάδας. Η πρόσφατη στήριξη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στην κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού καθώς και η συνεχιζόμενη εθελοτυφλία της Δύσης στη στήριξη του ISIS από τη Τουρκία, αποδεικνύει ότι η γείτονα δεν έχει χάσει τα γεωπολιτικά της ερείσματα.
Η νέα χρονιά αναμένεται να είναι πιο καθοριστκή σε πολλά ζητήματα, απ’ ότι το 2015. Η πολυπλοκότητα της περιοχής της νοτιο-ανατολικής Μεσογείου, χρειάζεται μια σταθερή γεωπολιτική κατεύθυνση με άξονα τα εθνικά συμφέροντα. Η ενεργειακή αναβάθμιση της Ελλάδας, σε μια εποχή του μαστίζεται από την οικονομική κρίση, μόνο πλεονεκτήματα θα έχει. Ωστόσο, δεν πρέπει να θεωρείται τίποτα δεδομένο και ο εφησυχασμός σε ένα σχέδιο είναι εγκληματικός, αφού οι ισορροπίες συνεχώς αλλάζουν. Πρέπει όλες οι πολιτικές δυνάμεις να συσπειρωθούν κάτω από ένα κοινό εθνικό πλαίσο στρατηγικού σχεδιασμού, δηλαδή μια γεωπολιτική σταθερά, που να μην μεταβάλλεται υπέρ κομματικών σκοπιμοτήτων της εκάστοτε κυβέρνησης, ούτε υπέρ των σκοπιμοτήτων των οποιονδήποτε δανειστών ή χωρών, μιας και πρέπει να θυμόμαστε ότι η γεωπολιτική πίεση σε ένα έθνος μπορεί να πάρει πολλά «πρόσωπα».
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Λουκάς Ι. Η Γεωπολιτική, εκδόσεις Τροχαλία, 2000
H.J. Mackinder, «The Geographical Pivot of History», Geographical Journal, vol. 23, 1904
Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας (Ζ’ Κλάδος), Στρατηγική Ανάλυση Εξελίξεων για την Ελλάδα μετά το 2030, 2015
Σιούσιουρας Π, Δαλακλής Δ, Παγκόσμια Γεωγραφία: Ο κομβικός ρόλος της Μεσογείου για την ενέργεια, τις μεταφορές και το θαλάσσιο περιβάλλον, εκδόσεις Ι. Σιδέρη, 2014
Οι ρυπαντές της γής ή τι θα επιλύσει η απόσυρση σταθμών της ΔΕΗ λόγω ρύπανσης
Top emitters+developing countries gathered this weekend at Major Economies Forum to shape Paris #climate deal #COP21 pic.twitter.com/NNQSzB4b1y
— Miguel Arias Cañete (@MAC_europa) July 19, 2015
What Russia Offered Greece
Russia’s offer of a pipeline came with an offer of a $5 billion prepayment. This was intended to buy Greece time to apply for a loan from the BRICS Bank. However the Greeks don’t seem to be embracing the offer.
Παρατηρητήριο Μεταλιγνιτικής Περιόδου: Πόσο απέχει η Πτολεμαΐδα από τη Λουσετία και τι μας κληροδοτεί ο λιγνίτης
Πηγή: energypress.gr
Το παρακάτω κείμενο δημοσίευσε στη βρετανική Guardian το Παρατηρητήριο Μεταλιγνιτικής Περιόδου* σχετικά με το λεκανοπέδιο Πτολεμαΐδας και την εκμετάλλευση του λιγνίτη:
Το λεκανοπέδιο απέχει σχεδόν ενενήντα λεπτά από το μεγαλύτερο αστικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Η πόλη μας μετά τις τελευταίες δεκαετίες και την συνεχή εξορυκτική δραστηριότητα που έλαβε μέρος βρέθηκε περικυκλωμένη από στοιχεία τα οποία αλλοίωσαν πλήρως την αρχική εικόνα που την περιέβαλε.
Γειτονικά χωρία κατεδαφίστηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες προκειμένου να συνεχιστεί αδιάκοπα η εξόρυξη του λιγνίτη. Όσα βρέθηκαν στο κέντρο του λεκανοπεδίου εξαφανίστηκαν από τον χάρτη ήδη από τη δεκαετία του ‘80 και όσα δεν απορροφήθηκαν από τα ορυχεία είδαν μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού τους να φεύγει εξαιτίας της σκόνης, της μόλυνσης, του θορύβου και του κινδύνου της επικείμενης καταστροφής των σπιτιών τους.
Η συνεχιζόμενη αυτή διαδικασία αλλά και η διαρκώς μειωμένη παραγωγή είχε σαν αποτέλεσμα την μείωση του πληθυσμού της περιοχής, μέχρις ότου αποφασίστηκε η διακοπή των εργασιών καθώς η διατήρηση των ορυχείων και των συγκεκριμένων εργοστασίων κρίθηκε ασύμφορη. Τότε ήταν που ο κόσμος διαισθανόμενος μια αλλαγή της τύχης της περιοχής αποφάσισε να επιστρέψει πίσω, ξαναχτίζοντας τα σπίτια του και καλλιεργώντας ξανά τα χωράφια και τους κήπους του.
‘’Είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός πληγωμένου τοπίου’’ ανέφερε τότε η υπεύθυνη της εταιρίας σχεδιασμού αναζωογόνησης και ανάπτυξης της περιοχής. ‘’ Πολλοί οικισμοί καταστράφηκαν από τα ορυχεία και ο χαρακτήρας του λεκανοπεδίου άλλαξε εντελώς’’.
Παρ’ όλα αυτά ο λιγνίτης ήταν απαραίτητος για την οικονομία της χώρας, αλλά και μια ζωτική πηγή εισοδήματος για τους κατοίκους της περιοχής. Πριν την βιομηχανοποίηση της, η περιοχή ήταν εξαιρετικά φτωχή και ο κλάδος της ενέργειας κατάφερε να επιφέρει την αίσθηση της οικονομικής ευημερίας.
Όταν όμως τα κοιτάσματα μειώθηκαν και κρίθηκαν ασύμφορα ήρθε στην επιφάνεια το ερώτημα, ‘’τι θα γίνει με τα σημάδια που άφησαν ανεξίτηλα τόσα χρόνια τα ορυχεία στο έδαφος της περιοχής; Πως θα επαναφέρουμε το περιβάλλον στην πρώιμη μορφή του’’; Ήταν ένας γρίφος, αλλά και μια τεράστια ευκαιρία.
Προκειμένου να λύσει το πρόβλημα η κυβέρνηση δημιούργησε την Διαχειριστική Εταιρία Ορυχείων η οποία είχε ως σκοπό την αποκατάσταση και αναδιανομή όλων εκείνων των περιοχών που μέχρι πρόσφατα ήταν ανοιχτά ορυχεία λιγνίτη. Ένας μηχανικός της εταιρίας είχε αναφέρει ‘’Τα ορυχεία μπορεί να κλείσανε μα το κληροδότημα τους είναι ακόμη εδώ. Επανακαλλιέργεια, αποκατάσταση, μετατροπή. Αυτή είναι η δουλειά μας’’. Η εταιρία ήταν υπεύθυνη για την μετατροπή των ορυχείων σε λίμνες, των καθαρισμών του μολυσμένου από τα ορυχεία υδροφόρου ορίζοντα, την αναδάσωση, την πώληση γης για χρήση ανεμογεννητριών και ηλεκτρογεννητριών και την υποστήριξη της γεωργίας.
Ακόμη και ψάρια άρχισαν να εμφανίζονται στις τεχνητές λίμνες μέσω καναλιών που μέχρι πριν ήταν αδύνατον να υποστηρίξουν οποιαδήποτε μορφή ζωής εξαιτίας τη οξύτητας τους. ‘’ Δεν μπορούμε να φέρουμε την περιοχή στην πρότερη κατάσταση της, μα σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε ένα ιδανικό περιβάλλον το οποίο θα παρέχει νέες ευκαιρίες τόσο για τους ανθρώπους που ζουν εδώ όσο και για τις επόμενες γενιές. Όλες οι παλιές φυσικές λειτουργίες της περιοχής, πριν από την εξόρυξη, θα λειτουργήσουν και πάλι’’ ανέφερε εκπρόσωπος της εταιρίας.
Ήταν μια δύσκολή και μακριά διαδικασία. ‘’Όταν κοιτάξαμε για πρώτη φορά στα ορυχεία, ήταν σαν να βρισκόμασταν στο φεγγάρι’’ αναφέρει ένας άλλος οποίος ασχολείται με τη δημιουργία δεσμών ανάμεσα στο παρελθόν και στο περιβάλλον. ‘’ Σκοπός μας δεν είναι να αποκρύψουμε το βιομηχανικό παρελθόν της περιοχής, αλλά να το αναδείξουμε.
Μετά από σχεδόν έντεκα χρόνια, τριάντα αναπτυξιακά σχέδια εμφανίστηκαν στην περιοχή. Μαρίνες και αμμώδεις παραλίες οι οποίες προσφέρουν στους τουρίστες ευκαιρίες για βαρκάδες και θαλάσσια σπορ, ένα πρώην εργοστάσιο μετατράπηκε σε εκθεσιακό κέντρο τέχνης και χώρος συναυλιών, σημεία παρατήρησης του λεκανοπεδίου δημιουργήθηκαν και ένα ορυχείο έμεινε εσκεμμένα ανοιχτό.
Η διαδικασία αποκατάστασης δεν θα μπορούσε να ήταν απαλλαγμένη από αναπάντεχα γεγονότα και προβλήματα. Ένα από αυτά ήταν η συχνή εμφάνιση ενός σκούρου πορτοκαλί χρώματος στα νερά εξαιτίας του αυξημένου υδροξειδίου του σιδήρου μετά από τόσα χρόνια εξορυκτικής δραστηριότητας. Ταυτόχρονα μερικοί κάτοικοι, ειδικά εκείνοι που βρίσκονταν εδώ και πολλά χρόνια στην περιοχή, αντιπαθούσαν τις αλλαγές. Ήθελαν να είναι περήφανοι για το παρελθόν τους και η διατήρηση μιας ισορροπίας ανάμεσα στη ανάδειξη της μεταλλευτικής ιστορίας με την προσπάθεια δημιουργίας μια νέας εικόνας και ενός νέου brand κρίθηκε απαραίτητη.
Σε ολόκληρη τη ζωή τους πίστευαν πως η συγκεκριμένη δουλειά ήταν ευλογία για τον τόπο. Η περιοχή ήταν βρώμικη και μολυσμένη επειδή έπρεπε να είναι. Όταν όμως έμαθαν πως το κράτος είχε όμως στείλει επιστήμονες να εξετάσουν την εικόνα του χάους και της καταστροφής αισθάνθηκαν ντροπή μέσα τους.
Τέλος, πολύ είναι εκείνοι που πιστεύουν πως το μέλλον της περιοχής κρύβεται στον τουρισμό. Πεντακόσιες χιλιάδες τουρίστες διανυκτέρευσαν τον περασμένο χρόνο στην ευρύτερη περιοχή, δημιουργώντας γύρω τους μια ολόκληρη βιομηχανία. Το κάρβουνο μπορεί να σημάδεψε αυτή τη γη, μα το κληροδότημα του θα την βοηθήσει να χτίσει μια νέα πορεία. Μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια πιστεύεται ότι οι επισκέπτες θα φτάσουν τον ένα εκατομμύριο ετησίως.
Τα παραπάνω θα μπορούσαν να αποτελούν μια ιδανική εικόνα για το λεκανοπέδιο της Εορδαίας σε βάθος εικοσιπενταετίας… εάν δεν αποτελούσαν την ήδη υπάρχουσα εικόνα της περιοχής της Λουσατίας στα ανατολικά της Γερμανίας η οποία σχεδιάζει και εφαρμόζει την δική στρατηγική για τη μεταλιγνιτική περίοδο τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Μια μεταλιγνιτική περίοδο η οποία δεν θα έπρεπε να φαντάζει ως κάτι το μακρινό και για εμάς καθώς έχει ήδη ξεκινήσει.
Τέλος την ώρα που οι άλλοι καινοτομούν εμείς αδυνατούμε να διανοηθούμε ακόμη και την αντιγραφή.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
* Παρά τη συμφωνία με την στόχευση του κειμένου, οι εορδαίοι συμπολίτες μου κι εγω αγνοούμε παντελώς οποιοδήποτε στοιχείο σχετικά με τη σύσταση, τον σκοπό και τις αρμοδιότητες του ´´ Παρατηρίου ´´.
Το ΤΕΕ/τμήμα Δυτικής Μακεδονίας και η "Μικρή ΔΕΗ"
"Ενδεικτική αποτύπωση δεσμεύσεων – υποχρεώσεων της ΔΕΗ Α.Ε. έναντι της κοινωνίας της Δυτικής Μακεδονίας, ως απόρροια των δραστηριοτήτων της στο μεγαλύτερο ενεργειακό κέντρο της Χώρας"
οι ΑΠΕ, ο λιγνίτης, η ενεργειακή πολυπλοκότητα
- Την ιδιοκτησιακή δομή και τα μοντέλα χρηματοδότησης επενδύσεων στους διάφορους ενεργειακούς τομείς.
- Την συνεχιζόμενη σημασία των πετρελαϊκών επενδύσεων στη Μέση Ανατολή για την κάλυψη της ζήτησης και τις συνέπειες καθυστερήσεων επενδύσεων.
- Την δυναμική και το κόστος επενδύσεων υγροποιημένου φυσικού αερίου που διαμορφώνουν το μέλλον του παγκόσμιου εφοδιασμού αερίου.
- Εαν οι επενδύσεις στον τομέα της ενέργειας δεν καλύψουν τη ζήτηση, θα τεθούν σοβαρά ζητήματα σχετικά με την αξιοπιστία της παροχής ηλεκτρισμού στην Ευρώπη και στην Ινδία.
- Τις προοπτικές επενδύσεων σε τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών, συμπεριλαμβανομένων των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της ενεργειακής απόδοσης και τα εμπόδια για την υλοποίησή τους.
- Πώς διαφοροποιούνται οι απαιτήσεις παγκόσμιων επενδύσεων και χρηματοδοτήσεων, εάν οι κυβερνήσεις αναλάβουν ισχυρότερη δράση για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
___________________________________________________________________________
Tο υφιστάμενο πλαίσιο στήριξης των φωτοβολταϊκών ολοκλήρωσε τον κύκλο του
Ο εγχώριος λιγνίτης απομειώνεται στο ενεργειακό μίγμα |
Η πρώτη διάσταση έχει σχέση με το χρησιμοποιούμενο καύσιμο στην παραγωγή ηλεκτρισμού. Οι τιμές κρατήθηκαν για πολλά χρόνια στην Ελλάδα χαμηλές, επειδή η παραγωγή ηλεκτρισμού βασίζονταν, κατά περίπου 80%, στον φθηνό εγχώριο λιγνίτη και στο υδροδυναμικό. Η πολιτική αυτή αποσκοπούσε στον περιορισμό της εξάρτησης από εισαγόμενα καύσιμα και στη διατήρηση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας σε χαμηλά επίπεδα.
Η σημαντική μείωση της συμμετοχής του φθηνού εγχώριου λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή, τα τελευταία χρόνια, με την ταυτόχρονη αύξηση του μεριδίου του πολύ ακριβότερου φυσικού αερίου και των ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) με το εξαιρετικά υψηλό κόστος, κατέστησαν αδύνατη τη διατήρηση των τιμών σε χαμηλά επίπεδα.
Η δεύτερη διάσταση έχει σχέση με τη διάρθρωση και τον τρόπο λειτουργίας της αγοράς. Αν πάρουμε πολύ στα σοβαρά την άποψη ότι με την είσοδο των νέων παικτών στην αγορά θα δούμε έναν οξύ ανταγωνισμό μεταξύ τους, που θα βυθίσει τις τιμές, θα δείξουμε μάλλον απλοϊκότητα. Ο πραγματικός και όχι ο εικονικός ανταγωνισμός προϋποθέτει πολύ μεγάλο αριθμό παραγωγών / προμηθευτών, από τους οποίους κανένας δεν μπορεί να ελέγξει μεγάλο μέρος της προσφοράς. Επειδή αυτή η προϋπόθεση είναι δύσκολο να υπάρξει στην αγορά ηλεκτρισμού, θα είμαστε πιο κοντά στην πραγματικότητα αν μιλήσουμε για ολιγοπωλιακή αγορά, και είναι γνωστό πώς ορίζονται οι τιμές στις ολιγοπωλιακές αγορές.
Είναι χρήσιμο να δούμε την εξέλιξη των τιμών ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα, μετά το άνοιγμα της αγοράς. Μόνο την τελευταία περίοδο, μεταξύ του πρώτου εξαμήνου του 2011 και του πρώτου εξαμήνου του 2013, σε περίοδο αποπληθωρισμού και μείωσης της ζήτησης και των εισοδημάτων, η μέση τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων των πάσης φύσεως επιβαρύνσεων, αυξήθηκε κατά 24,8% για τους οικιακούς καταναλωτές και κατά 19% για τη βιομηχανία (Eurostat. Electricity and Natural Gas Price Statistics). Σημειώνεται ότι είχαν προηγηθεί και άλλες αυξήσεις κατά την προηγούμενη χρονική περίοδο. Με δεδομένες τις ατέλειες της αγοράς, καλό είναι να μην επαναπαυόμαστε, με την πεποίθηση ότι για όλα θα φροντίσει ο ανταγωνισμός.
Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίο στις ΗΠΑ ιδιαίτερα γίνεται μεγάλη συζήτηση πάνω στο ζήτημα της φύσης και της έκτασης της αναγκαίας ρυθμιστικής παρέμβασης, για να αποτραπεί η επανάληψη φαινομένων τύπου Καλιφόρνιας, όπου το καλοκαίρι του 2000, οι χονδρικές τιμές εκτοξεύτηκαν στα ύψη σε ολόκληρη την Πολιτεία και στο Σαν Ντιέγκο οι λογαριασμοί διπλασιάστηκαν.
Η τρίτη διάσταση του προβλήματος έχει σχέση με την επιζητούμενη απόδοση του κεφαλαίου και την περίοδο ανάκτησης.
...Είναι φυσικό, οι νέοι παίκτες να μην αρκούνται στις χαμηλές αποδόσεις και στις μεγάλες περιόδους ανάκτησης, στις οποίες αρκούνταν η μονοπωλιακή ΔΕΗ. Αυτό, πρακτικά, σημαίνει υψηλότερες τιμές. Μην περιμένουμε, λοιπόν, να δούμε μειώσεις των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος. Αν συνεχιστεί η αύξηση του μεριδίου του ακριβού φυσικού αερίου και των πολύ ακριβότερων ΑΠΕ στο σύστημα, εις βάρος του φθηνού εγχώριου λιγνίτη, αναπόφευκτα θα δούμε τη συνέχιση της αυξητικής τάσης..." Πλήρες άρθρο εδώ
Παγκόσμια ημέρα ενοχής για το ανθρώπινο είδος
17%+13,8%+5% = Μητρική (Μεγάλη) ΔΕΗ
Όπως έδειξε και η πρόσφατη επίσκεψη του επικεφαλής της EDF, Henri Proglio, ο γαλλικός όμιλος ενδιαφέρεται στρατηγικά να εισέλθει στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ. Το ερώτημα είναι εάν το 17% αρκεί για έναν παίκτη όπως η EDF ή θα αναζητηθεί μια πιο ενισχυμένη μετοχική παρουσία.
Και αυτό, βέβαια, ισχύει για το πιθανολογούμενο ενδιαφέρον και άλλων παικτών της ευρωπαϊκής -και όχι μόνο-αγοράς, εάν, δηλαδή, θα αρ-κεστούν στο 17% ή θα αναζητήσουν μερίδια και άλλων μετόχων προκειμένου να αποκτήσουν μεγαλύτερο ποσοστό.
Το σενάριο αυτό τροφοδοτείται και από τις πληροφορίες που θέλουν να έχουν ήδη βολιδοσκοπηθεί οι μέτοχοι μειοψηφίας της ΔΕΗ, δηλαδή τα funds Silchester και Fidelity. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο αγοραστής του 17% μπορεί να βρεθεί με πολύ μεγαλύτερο ποσοστό ακόμα και από το 34,123% του Δημοσίου, φέρνοντας τον απόλυτο έλεγχο της ΔΕΗ σε... «ιδιώτη».
Προετοιμασίες
Ωστόσο, οι πρώτες προετοιμασίες έχουν ήδη ξεκινήσει, με την πρόσφατη μεταβίβαση στο ΤΑΙΠΕΔ τού υπό παραχώρηση ποσοστού του Δημοσίου. Μετά την παραχώρηση των μετοχών στο ΤΑΙΠΕΔ, το ποσοστό του Δημοσίου στη ΔΕΗ έπεσε από το 51% στο 34,123%, με το Ταμείο να κατέχει το υπόλοιπο 17%.
Με την κεφαλαιοποίηση της εταιρείας να ξεπερνά τα 2,6 δισ. ευρώ, η χρηματιστηριακή αξία τού υπό πώληση ποσοστού εκτιμάται στα 440 εκατ. ευρώ και, φυσικά, στόχος είναι τα έσοδα να ξεπεράσουν κατά πολύ την περιοχή των 500-600 εκατ. ευρώ.
Enel
Η Enel έχει σημαντική παρουσία στην ελληνική αγορά ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Είναι η μεγαλύτερη εταιρεία ηλεκτρισμού της Ιταλίας και η δεύτερη μεγαλύτερη της Ευρώπης, με εργοστάσια 98 GW, παρουσία σε 40 χώρες και κεφαλαιοποίηση 38 δισ. ευρώ. O κύκλος εργασιών της είναι 84,8 δισ. και τα λειτουργικά της κέρδη 16,7 δισ. ευρώ.
EDF
RWE
Μεταξύ των 5 μεγαλύτερων εταιρειών ηλεκτρισμού της Ευρώπης, η RWE είναι επίσης ο μεγαλύτερος παραγωγός λιγνίτη, γεγονός που λειτουργεί ως έξτρα κίνητρο για την απόκτηση της ΔΕΗ. Τα εργοστάσιά της έχουν ισχύ 52 GW.Η κεφαλαιοποίηση της γερμανικής εταιρείας είναι 1 6,6 δισ. ευρώ και έχει κύκλο εργασιών 54 δισ. ευρώ.
GDFSuez
Είναι ο μεγαλύτερος ανεξάρτητος παραγωγός ηλεκτρισμού, με μονάδες ισχύος 1 13,7 GW διεσπαρμένες ανά τον κόσμο (Ευρώπη, Ασία, Αμερική, Αυστραλία). Ο κύκλος εργασιών του ομίλου GDF Suez φτάνει τα 97 δισ., ενώ τα λειτουργικά του κέρδη τα 1 7 δισ. ευρώ.
Qatar Petroleum International
Η εταιρεία, που διαχειρίζεται τα κεφάλαια από τα κέρδη του Κατάρ από τους υδρογονάνθρακες, έχει πραγματοποιήσει επενδύσεις σε μονάδες ηλεκτροπαραγωγής στη Βρετανία και την Ελλάδα.