Sacred Treasures III: Choral Masterworks from Russia and Beyond

Ξεκορονοϊός - Η Χώρα του "ξε"

μικρό  παραμύθι του Τζιάνι Ροντάρι
( Από τα "Παραμύθια απ' το τηλέφωνο" μτφ. Άννας Παπασταύρου, εκδόσεις Μεταίχμιο)
     
 
 Ο Τζοβάνι ο Χασομέρης ήταν σπουδαίος ταξιδευτής. Σε κάποιο από τα πολλά ταξίδια του, έτυχε να βρεθεί στη χώρα του "ξε".
   - Μα τι σόι χώρα είναι αυτή; ρώτησε έναν ντόπιο, που δροσιζόταν κάτω από ένα δέντρο.
   Ο ντόπιος αντί γι' απάντηση, έβγαλε από την τσέπη του ένα ξυράφι και το έδειξε στο μικρό Τζοβάνι, ανοίγοντάς το διάπλατα στην παλάμη του χεριού του.
   - Το βλέπετε αυτό;
   - Είναι ένα ξυράφι.
   - Λάθος. Είναι ένα "ξεξυράφι", δηλαδή ένα ξυράφι με το "ξε" μπροστά. Χρησιμεύει στο να κάνει τα μολύβια να φυτρώνουν πάλι, όταν έχουν ξυστεί πολύ, και είναι πολύ χρήσιμο στα σχολεία.
   - Υπέροχο, είπε ο Τζοβάνι. Και μετά;
   - Μετά έχουμε την "ξεκρεμάστρα".
   - Την κρεμάστρα, θέλετε να πείτε.
   - Η κρεμάστρα χρησιμεύει  σε πολύ λίγα πράγματα, αν δεν έχετε παλτό να κρεμάσετε πάνω της. Με την "ξεκρεμάστρα" μας, όμως, όλα είναι εντελώς διαφορετικά. Μ' αυτή δε χρειάζεται να κρεμάς τίποτα, γιατί ό,τι χρειάζεται είναι ήδη κρεμασμένο. Αν θέλετε παλτό, πάτε και το ξεκρεμάτε. Όποιος έχει ανάγκη από σακάκι, δε χρειάζεται να πάει να το αγοράσει: περνάει από την ξεκρεμάστρα και το ξεκρεμάει. Έχουμε ξεκρεμάστρα για τα καλοκαιρινά και για τα χειμωνιάτικα, για αντρικά και για γυναικεία ρούχα. Έτσι κάνουμε οιονομία.
   - Τέλεια. Κι έπειτα;
   - Έπειτα έχουμε την "ξεφωτογραφική μας " μηχανή, που αντί να βγάζει φωτογραφίες , βγάζει γελοιογραφίες, κι έτσι γελάμε πολύ. Και έχουμε,  βέβαια, και το "ξεκανόνι".
   - Ουοουου, φοβάμαι.
   - Μη φοβάστε καθόλου. Το "ξεκανόνι" είναι το αντίθετο του κανονιού, και χρησιμεύει στο να ξεκάνει τον πόλεμο.
   - Και πώς λειτουργεί;
   - Πανεύκολο. Μπορεί κι ένα παιδάκι να το χειριστεί. Αν γίνει πόλεμος, σφυρίζουμε με την "ξεσάλπιγγα", ρίχνουμε μία  βολή με το "ξεκανόνι" κι αμέσως ο πόλεμος σταματάει.
   Είναι θαυμάσια αυτή η Χώρα του "ξε".

«όταν μια μέρα η Τουρκία ...» Συρία. Σήμερα.

Ο εκπρόσωπος των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF), Μουσταφά Μπαλί, απηύθυνε μια πολύ σοβαρή προειδοποίηση προς τις ευρωπαϊκές και δυτικές χώρες.

«Μια ημέρα, όταν η Τουρκία θα χρησιμοποιεί τους κρατούμενους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους ως απειλή προς την Ευρώπη και τον κόσμο, όπως ακριβώς χρησιμοποιεί τους Σύρους πρόσφυγες τώρα, θα υπενθυμίσουμε σε εκείνους που εμπιστεύτηκαν την Τουρκία στη διαχείριση της κράτησης των τζιχαντιστών ότι η συναινετική σιωπή τους ήταν ο κύριος λόγος που το προκάλεσε».
Και έχει απόλυτο δίκιο.

Ο Ερντογάν εκβιάζει συνεχώς με τους πρόσφυγες ότι «δεν μπορεί να τους κρατήσει» για να αποσπάσει χρήματα από την ΕΕ και να τον αφήσουν να εισβάλει στη Συρία.

Φανταστείτε τι εκβιασμός έχει να πέσει έτσι κι εάν ο Ερντογάν πάρει στα χέρια του, ομήρους και ανθρώπινα λάφυρα, τους αιχμάλωτους τζιχαντιστές.

«Είναι πολύ κοστοβόρα η φύλαξή τους, αποτελούν απειλή για την εθνική μου ασφάλεια, ρίξτε χρήματα και όπλα μην μου φύγουν» και τέτοια συνεχώς θα λέει και την ίδια ώρα θα τους έχει στην πραγματικότητα ελεύθερους, αφού όλοι αυτοί οι αιχμάλωτοι του Ισλαμικού Κράτους, που κρατάνε οι Κούρδοι, είναι αποδεδειγμένα μισθοφόροι του Ερντογάν.

Θα εκβιάζει τη Δύση λέγοντας: «Δώστε μου χρήματα μην μου αποδράσουν κι έρθουν σε εσάς και βάλουν βόμβες».

Υπενθυμίζουμε ότι στο παρελθόν (2016) ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε προαναγγείλει επιθέσεις της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος στην ΕΕ, η μία ήταν στις Βρυξέλλες, για όσους ξεχνάνε.

41 άβολες αλήθειες για την «νέα οικονομία της ενέργειας»

Πηγή : https://www.mikrometoxos.gr/41-avoles-alitheies-gia-tin-nea-oikonomia-tis-energeias/

06/08/2019

Του Mark P. Mills

Σχεδόν κάθε εβδομάδα ένας δήμαρχος, κυβερνήτης, αρμόδιος ή δημοσιολόγος μπαίνει στη χορεία εκείνων που σπεύδουν να απαιτήσουν ή να προβλέψουν ένα ενεργειακό μέλλον που θα βασίζεται εξ ολοκλήρου στην αιολική και την ηλιακή ενέργεια, καθώς και τις μπαταρίες, απελευθερωμένο από το «βάρος» των υδρογονανθράκων που εδώ και αιώνες τροφοδοτούν ενεργειακά τις κοινωνίες.

Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς ως προς το αν, ή το γιατί, χρειάζεται μια ενεργειακή «μεταμόρφωση», τα φυσικά και οικονομικά δεδομένα σε συνδυασμό με την πραγματικότητα των μεγεθών καθιστούν σαφές ότι δεν υπάρχει η πιθανότητα να δούμε κάτι που θα μοιάζει με μια ριζικά «νέα οικονομία της ενέργειας» στο ορατό μέλλον.

Ο Μπιλ Γκέιτς είπε ότι για να καταλάβουμε την ενεργειακή πραγματικότητα «πρέπει να βάλουμε τα μαθηματικά στην εξίσωση». Και έχει δίκιο. Γι’ αυτό λοιπόν στην πρόσφατη έκθεσή μου για το Manhattan Institute με τίτλο «The New Energy Economy: An Exercise in Magical Thinking» (Η νέα οικονομία της ενέργειας: μια άσκηση στη μαγική σκέψη) έκανα αυτό ακριβώς.

Ακολουθεί μια σύνοψη κάποιων από αυτές τις θεμελιώδεις αλήθειες όπως αυτές προκύπτουν από τα μαθηματικά δεδομένα. (Ανατρέξτε στο πλήρες κείμενο της έκθεσης για εξηγήσεις, τεκμηρίωση και αναφορές).

Οι πραγματικότητες ως προς την κλίμακα της ενεργειακής ζήτησης

1. Οι υδρογονάνθρακες παρέχουν πάνω από το 80% της παγκόσμιας ενέργειας: Αν είχαν όλοι τους τη μορφή του πετρελαίου, τότε τα βαρέλια τοποθετημένα σε μια γραμμή θα έφταναν από την Ουάσινγκτον μέχρι το Λος Άντζελες και η γραμμή αυτή θα ψήλωνε κάθε εβδομάδα όσο το Μνημείο του Ουάσινγκτον.

2. Η μικρή μείωση 2% στη συμμετοχή των υδρογονανθράκων στη χρήση της παγκόσμιας ενέργειας είχε ως αποτέλεσμα πάνω από 2 τρις δολάρια συνολικές παγκόσμιες δαπάνες για εναλλακτικές την περίοδο αυτή. Σήμερα η ηλιακή και η αιολική ενέργεια παρέχουν λιγότερο από το 2% της παγκόσμιας ενέργειας.

3. Όταν τα τέσσερα δισεκατομμύρια των φτωχών ανθρώπων του κόσμου αυξήσουν τη ενεργειακή τους χρήση μόλις στο ένα τρίτο του κατά κεφαλήν επιπέδου της Ευρώπης, η παγκόσμια ζήτηση θα αυξηθεί όσο δύο φορές η συνολική κατανάλωση της Αμερικής.

4. Ο εκατονταπλασιασμός των ηλεκτρικών οχημάτων ώστε να φτάσουν τα 400 εκατομμύρια το 2040, θα αντικαταστήσει το 5% της παγκόσμιας πετρελαϊκής ζήτησης.

5. Η ανανεώσιμη ενέργεια θα πρέπει να αυξηθεί 90 φορές ώστε να αντικαταστήσει παγκοσμίως τους υδρογονάνθρακες σε δύο δεκαετίες. Χρειάστηκε μισός αιώνας για να επεκταθεί η παγκόσμια πετρελαϊκή παραγωγή κατά «μόνο» 10 φορές.

6. Η αντικατάσταση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από υδρογονάνθρακες μέσα στα επόμενα 30 χρόνια θα απαιτούσε την κατασκευή κατασκευαστικό πρόγραμμα εκτός του υφιστάμενου δικτύου
14 φορές μεγαλύτερο απ’ ό,τι έχει καταγραφεί ποτέ στην ιστορία.

7. Η εξάλειψη των υδρογονανθράκων για την παραγωγή ενέργειας στις ΗΠΑ (σύντομα αδύναμη, εδώ και δεκαετίες μη εφικτή) θα άφηνε ανεπηρέαστο το 70% της χρήσης υδρογονανθράκων από τις ΗΠΑ – η Αμερική χρησιμοποιεί το 16% της παγκόσμιας ενέργειας.

8. Η αποδοτικότητα αυξάνει την ενεργειακή ζήτηση καθώς καθιστά τα προϊόντα και τις υπηρεσίες φτηνότερα: από το 1990, η παγκόσμια ενεργειακή αποδοτικότητα βελτιώθηκε κατά 33%, η οικονομία αναπτύχθηκε κατά 80% και η παγκόσμια ενεργειακή χρήση κατά 40%.

9. Η αποδοτικότητα αυξάνει την ενεργειακή ζήτηση: Από το 1995, η χρήση καυσίμων / επιβατο-μίλια στην αεροπορία μειώθηκε κατά 70%, η αεροπορική κίνηση υπερδεκαπλασιάστηκε, και η παγκόσμια χρήση καυσίμων αεροπορίας αυξήθηκε κατά 50%.

10. Η αποδοτικότητα αυξάνει την ενεργειακή ζήτηση: Από το 1995, η ενέργεια που χρησιμοποιείται ανά μπάιτ μειώθηκε κατά 10.000 φορές, αλλά η παγκόσμια διακίνηση δεδομένων αυξήθηκε κατά περίπου 1 εκατομμύριο φορές. Η ηλεκτρική ενέργεια που χρησιμοποιείται παγκοσμίως από υπολογιστές έχει εκτοξευθεί.

11. Από το 1995, η παγκόσμια χρήση ενέργειας αυξήθηκε κατά 50%, ένα ποσό που ισούται με την πρόσθεση δύο επιπλέον Ηνωμένων Πολιτειών.

12. Για λόγους ασφάλειας και αξιοπιστίας, ανά πάσα στιγμή είναι αποθηκευμένο το ισοδύναμο δύο μηνών της εθνικής ζήτησης για υδρογονάνθρακες κατά μέσο όρο. Σήμερα, το αντίστοιχο μόλις δύο ωρών της εθνικής ζήτησης για ηλεκτρισμό μπορεί να αποθηκευτεί σε όλες τις μεγάλης χωρητικότητας μπαταρίες συν όλες τις μπαταρίες στο ένα εκατομμύριο ηλεκτρικών αυτοκινήτων στην Αμερική.

13. Οι μπαταρίες που παράγονται κάθε χρόνο στο Gigafactory της Tesla (το μεγαλύτερο εργοστάσιο μπαταριών του κόσμου) μπορούν να αποθηκεύσουν το αντίστοιχο τριών λεπτών της ετήσιας ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας των ΗΠΑ.

14. Για να κατασκευαστούν αρκετές μπαταρίες ώστε να αποθηκευτεί το αντίστοιχο δύο ημερών της ζήτησης για ηλεκτρική ενέργεια των ΗΠΑ Gigafactory της Tesla (το μεγαλύτερο εργοστάσιο μπαταριών του κόσμου) θα χρειαζόταν 1.000 χρόνια παραγωγής.

15. Κάθε 1 δισεκατομμύριο δολάρια που δαπανάται για την κατασκευή αεροσκαφών οδηγεί σε περίπου 5 δις δολάρια κατανάλωσης καυσίμων για τη λειτουργία τους σε διάστημα είκοσι χρόνων. Η παγκόσμια δαπάνη σε νέα αεριωθούμενα υπερβαίνει τα 50 δισεκατομμύρια ετησίως – και αυξάνεται.

16. Κάθε 1 δισεκατομμύριο δολάρια που δαπανάται για κέντρα δεδομένων οδηγεί σε 7 δισεκατομμύρια δολάρια κατανάλωσης ενέργειας σε διάστημα είκοσι ετών. Η παγκόσμια δαπάνη για κέντρα δεδομένων υπερβαίνει τα 100 δις δολάρια ετησίως – και αυξάνεται.

Η πραγματικότητα για τα οικονομικά της ενέργειας

17. Σε μια περίοδο 30 ετών, εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας ηλιακής ή αιολικής ενέργειας αξίας 1 εκ. δολαρίων παράγουν 40 και 55 εκατομμύρια κιλοβατώρες αντιστοίχως. Οι σχιστολιθικές εξορύξεις αξίας 1 εκ. Δολαρίων παράγουν αρκετό φυσικό αέριο για την παραγωγή 300 εκατομμυρίων κιλοβατωρών σε διάστημα τριάντα ετών.

18. Η κατασκευή μιας εγκατάστασης σχιστολιθικής εξόρυξης κοστίζει το ίδιο με δύο αιολικές
τουρμπίνες: οι δύο αυτές τουρμπίνες μαζί παράγουν το ενεργειακό ισοδύναμο 0,7 βαρελιών πετρελαίου την ώρα, ενώ η εγκατάσταση εξόρυξης παράγει κατά μέσο όρο 10 βαρέλια πετρελαίου την ώρα.

19. Η αποθήκευση ενός βαρελιού πετρελαίου ή το αντίστοιχο σε φυσικό αέριο κοστίζει λιγότερο από 0,50 δολάρια, αλλά η αποθήκευση του ενεργειακού ισοδύναμου ενός βαρελιού πετρελαίου σε μπαταρίες κοστίζει 200 δολάρια.

20. Τα μοντέλα του κόστους για την αιολική και την ηλιακή ενέργεια υποθέτουν αντιστοίχως 41% και 29% δυναμικό(δηλαδή πόσο συχνά παράγουν ηλεκτρική ενέργεια). Τα δεδομένα από τον πραγματικό κόσμο αποκαλύπτουν μέχρι και δέκα ποσοστιαίες μονάδες μικρότερο δυναμικό και για τις δύο. Αυτό συνεπάγεται σε 3 εκατομμύρια δολάρια λιγότερης παραγόμενης ενέργειας απ’ ό,τι υποτίθεται στην εικοσαετή διάρκεια ζωής μιας ανεμογεννήτριας 2 μεγαβάτ και κόστους 3 εκατομμυρίων δολαρίων.

21. Για να αναπληρώνουν τις απώλειες από την ασταθή παραγωγή αιολικής και ηλιακής ενέργειας, οι ενεργειακές εταιρίες των ΗΠΑ χρησιμοποιούν γεννήτριες πετρελαίου και αερίου (μεγέθους ντιζελομηχανών κρουαζιερόπλοιων). Από το 2000, έχουν προστεθεί στο δίκτυο διανομής τρεις φορές περισσότερες από όσες τα προηγούμενα 50 χρόνια.

22. Οι συντελεστές δυναμικού των φαρμών αιολικής ενέργειας βελτιώνονται κατά περίπου 0,7% ετησίως. Αυτή η μικρή βελτίωση οφείλεται κυρίως στη μείωση των ανεμογεννητριών ανά εκτάριο, που οδηγεί σε μια αύξηση της χρήσης γης για την παραγωγή μιας ανεμο-κιλοβατώρας κατά 50%.

23. Πάνω από το 90% της ηλεκτρικής ενέργειας της Αμερικής, και το 99% της ενέργειας που χρησιμοποιείται για τις μεταφορές προέρχεται από πηγές που μπορούν εύκολα να παράσχουν ενέργεια στην οικονομία ανά πάσα στιγμή το ζητήσει η αγορά.

24. Οι γεννήτριες αιολικής και ηλιακής ενέργειας παράγουν ενέργεια κατά μέσο όρο το 25% με 30% του χρόνου και μόνο όταν αυτό το επιτρέπει η φύση. Οι συμβατικές εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας μπορούν να λειτουργούν σχεδόν συνεχώς και είναι διαθέσιμες όταν αυτό χρειαστεί.

25. Η σχιστολιθική επανάσταση μείωσε δραματικά τις τιμές του φυσικού αερίου και του άνθρακα, τα δύο καύσιμα που παράγουν το 70% της ηλεκτρικής ενέργειας των ΗΠΑ. Οι τιμές όμως του ηλεκτρικού δεν έχουν μειωθεί, αλλά αυξήθηκαν κατά 20% από το 2008. Τα οφέλη απορροφήθηκαν από άμεσες και έμμεσες επιδοτήσεις για αιολική και ηλιακή ενέργεια.

Η άβολη αλήθεια της φυσικής

26. Οι πολιτικοί και οι δημοσιολόγοι αρέσκονται να επικαλούνται το παράδειγμα της μεταφοράς ανθρώπων στη σελήνη. Όμως η μεταμόρφωση της οικονομίας της ενέργειας δεν μοιάζει καθόλου με τη μεταφορά κάποιων ανθρώπων στη σελήνη κάποιες φορές. Μοιάζει με τη μεταφορά όλης της ανθρωπότητας στη σελήνη, και μόνιμα.

27. Είναι κοινό το κλισέ ότι η επανάσταση στην ενεργειακή τεχνολογία θα ακολουθήσει την αντίστοιχη επανάσταση στην ψηφιακή τεχνολογία. Όμως οι μηχανές που παράγουν πληροφορία και αυτές που παράγουν ενέργεια διαφέρουν σε βάθος ως προς τις αρχές της φυσικής που συνεπάγεται η λειτουργία τους – το κλισέ αυτό είναι πιο ανόητο και από την σύγκριση μήλων με μπάλες του μπόουλινγκ.

28. Αν η ηλιακή ενέργεια μπορούσε να κλιμακωθεί όπως η τεχνολογία υπολογιστών, τότε ένα και μόνο ηλιακό κύτταρο μεγέθους γραμματοσήμου θα μπορούσε να ηλεκτροδοτήσει το Empire State Building. Αυτό όμως συμβαίνει μόνο στα κόμιξ.

29. Αν οι μπαταρίες μπορούσαν να κλιμακωθούν όπως η ψηφιακή τεχνολογία, τότε μια μπαταρία μεγέθους βιβλίου και κόστους τριών σεντ, θα μπορούσε να τροφοδοτήσει με ενέργεια την πτήση ενός επιβατηγού αεριωθούμενου αεροσκάφους από την Αμερική στην Ασία. Αυτό όμως συμβαίνει μόνο στα κόμιξ.

30. Αν οι μηχανές εσωτερικής καύσης μπορούσαν να κλιμακωθούν όπως οι υπολογιστές, μια μηχανή αυτοκινήτου θα μπορούσε να συρρικνωθεί στο μέγεθος ενός μυρμηγκιού και να παράγει χίλιες φορές μεγαλύτερη ιπποδύναμη. Οι σημερινές μηχανές μεγέθους μυρμηγκιού παράγουν 100.000 φορές λιγότερη ενέργεια.

31. Δεν υπάρχουν βελτιώσεις στην ηλιακή τεχνολογία της τάξης του δεκαπλάσιου αντίστοιχες αυτών της ψηφιακής τεχνολογίας. Το φυσικό όριο για τα ηλιακά κύτταρα (το όριο Shockley-Queisser) είναι η μέγιστη μετατροπή του περίπου 33% των φωτονίων σε ηλεκτρόνια – τα εμπορικά κύτταρα σήμερα βρίσκονται στο 26%.

32. Δεν υπάρχουν βελτιώσεις στην αιολική τεχνολογία της τάξης του δεκαπλάσιου αντίστοιχες αυτών της ψηφιακής τεχνολογίας. Το φυσικό όριο για τις ανεμογεννήτριες (το όριο Betz) είναι η μέγιστη σύλληψη του 60% της ενέργειας του κινούμενου αέρα – οι εμπορικές γεννήτριες πετυχαίνουν σήμερα 45%.

33. Δεν υπάρχουν βελτιώσεις στις μπαταρίες της τάξης του δεκαπλάσιου αντίστοιχες αυτών της ψηφιακής τεχνολογίας. Η Μέγιστη θεωρητική ενέργεια σε ένα κιλό πετρελαίου είναι 1.500% μεγαλύτερη από την αντίστοιχη μέγιστη θεωρητική ενέργεια στο καλύτερο κιλό χημικών μπαταρίας.

34. Χρειάζονται περίπου 60 κιλά μπαταρίες για να αποθηκεύσουν την αντίστοιχη ενέργεια ενός κιλού υδρογονανθράκων.

35.Τουλάχιστον 100 κιλά πρώτων υλών απαιτούνται για την αποθήκευση της αντίστοιχης ενέργειας ενός κιλού υδρογονανθράκων.

36. Η αποθήκευση της ενέργειας που αντιστοιχεί σε ένα βαρέλι πετρέλαιο, το οποίο ζυγίζει περίπου 150 κιλά, απαιτεί περίπου 10.000 κιλά μπαταριών Tesla (που στοιχίζουν 200.000 δολάρια).

37. Η μεταφορά της ενέργειας που αντιστοιχεί στα καύσιμα που χρησιμοποιεί ένα αεροσκάφος σε μία πτήση από την Αμερική στην Ασία θα απαιτούσε μπαταρίες τύπου Tesla αξίας 60 εκατομμυρίων δολαρίων, οι οποίες θα ζύγιζαν πέντε φορές περισσότερο από το ίδιο το αεροσκάφος.

38. Για την κατασκευή των μπαταριών που χρειάζονται για την αποθήκευση της ενέργειας ενός μόνο βαρελιού πετρελαίου απαιτείται το ενεργειακό ισοδύναμο 100 βαρελιών πετρελαίου.

39. Ένα βασισμένο σε μπαταρίες δίκτυο και περιβάλλον αυτοκινήτων σημαίνει γιγατόνους περισσότερων εξορύξεων για την πρόσβαση σε λίθιο, χαλκό, νικέλιο, γραφίτη, σπάνιες γαίες, κοβάλτιο κλπ – και τη χρήση εκατομμυρίων τόνων πετρελαίου και άνθρακα τόσο κατά την εξόρυξη όσο και για την κατασκευή μετάλλων και σκυροδέματος.

40. Η Κίνα κυριαρχεί στην παγκόσμια παραγωγή μπαταριών με το δίκτυό της να τροφοδοτείται κατά 70% από άνθρακα: τα ηλεκτροκίνητα οχήματα που χρησιμοποιούν τις κινεζικές μπαταρίες θα δημιουργούν περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα απ’ όσο εξοικονομούν αντικαθιστώντας τις μηχανές πετρελαιοειδών.

41. Είναι το ίδιο απίθανο να χρησιμοποιήσει κανείς ελικόπτερα για τακτικές διατλαντικές μετακινήσεις – κάτι το εφικτό πλην όμως εξαιρετικά ακριβό – με το να χρησιμοποιήσει έναν πυρηνικό αντιδραστήρα για να τροφοδοτήσει με ενέργεια ένα τρένο, ή φωτοβολταϊκά συστήματα για να τροφοδοτήσει με ενέργεια μια χώρα.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο Economics 21

—

Ο Mark P. Mills είναι στέλεχος του Manhattan Institute.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 7 Ιουλίου 2019 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ – Μάρκος Δραγούμης.

Η σπέκουλα με τη ΔΕΗ

Κινδυνολογία, απαξίωση και έλλειψη διαφάνειας. Ποιοι κερδίζουν, πώς οδηγείται στο δρόμο της ΟΑ

ΠΗΓΗ:https://www.sofokleousin.gr, 15 Ιουλίου 2019 

Πολιτικές σκοπιμότητες, άδηλα οικονομικά συμφέροντα και μικροκομματική λογική εμπλέκονται στο «γαϊτανάκι» απαξίωσης της ΔΕΗ, που έχει ήδη κοστίσει ακριβά στους επενδυτές-μετόχους της εταιρείας, έχει αποφέρει τεράστια κέρδη σε επιθετικά funds και μπορεί να κοστίσει τελικά πολύ περισσότερα στο Δημόσιο – δηλαδή στους φορολογούμενους - επ’ ωφελεία επιχειρηματικών συμφερόντων.

Οι επενδυτές έχουν χάσει ήδη τεράστια ποσά από την πτώση της μετοχής και τις μεγάλες διακυμάνσεις που προκάλεσε η ακατάσχετη καταστροφολογία για την οικονομική κατάσταση, τη βιωσιμότητα και τις προοπτικές της εταιρείας.

Η απαξίωση συνεχίζεται με την «συμβολή» του εποπτεύοντος υπουργού Ενέργειας, ο οποίος αντί να προστατεύσει την εικόνα και την αξία της επιχείρησης, την καταβαράθρωσε με τις δηλώσεις του.

«Ούτε για… κολώνες»!

«Η ΔΕΗ δεν έχει χρήματα ούτε για να αγοράσει… κολώνες», δήλωσε ο κ. Χατζηδάκης, με αφορμή τα προβλήματα ηλεκτροδότησης από το καταστροφικό μπουρίνι στη Χαλκιδική. Δοθείσης ευκαιρίας, εξαπέλυσε και μία ακόμη τορπίλη: «Η εταιρεία είναι σε άσχημη κατάσταση, δεν μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί. Κανείς δεν είναι τρελός να την πάρει…».

Πρωτοφανής δήλωση από υπουργό που υποτίθεται ότι θέλει να ιδιωτικοποιήσει μια εταιρεία ή να βρει στρατηγικό επενδυτή, επιτυγχάνοντας το υψηλότερο δυνατό οικονομικό όφελος για το Δημόσιο.

Είναι σαν να βγαίνει ο ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης να την πουλήσει, λέγοντας ότι είναι περίπου χρεοκοπημένη κι ότι χρειάζεται να μπουν πολλά λεφτά για να σωθεί.

Οι δηλώσεις Χατζηδάκη και το όλο κλίμα κινδυνολογίας για το μέλλον του εθνικού ενεργειακού φορέα, οδήγησαν ακόμη πιο χαμηλά τη μετοχή.

Αλλεπάλληλα χτυπήματα

Είναι το τελευταίο «επεισόδιο» σε ένα σίριαλ κινδυνολογίας που ξεκίνησε πέρυσι τον Απρίλιο και έκτοτε επανέρχεται κατά κύματα, κάθε φορά που η μετοχή πάει να «σηκώσει κεφάλι».

Η χρηματιστηριακή αξία της ΔΕΗ ήταν τότε 680 εκατ. ευρώ. Μέσα σε έξι μήνες έπεσε στα 267 εκατ. ευρώ, καθώς η μετοχή υποχώρησε κατά 60%(!), από τα 2,93 ευρώ στο 1,15.

Τις παραμονές των εκλογών, μετά από έντονες διακυμάνσεις και μετακινήσεις μεγάλων πακέτων μετοχών, είχε ανακάμψει στα 598 εκατ. ευρώ. Η μετοχή πήγε έως τα 2,58 ευρώ, βοηθούμενη και από θετικές εκθέσεις διεθνών οίκων, που εκτιμούσαν ότι η ΔΕΗ είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της και ότι δεν διατρέχει κίνδυνο.

Το χρηματιστηριακό παιχνίδι «αγρίεψε», καθώς μεγάλα κερδοσκοπικά funds είχαν ανοιχτές θέσεις σε συμβόλαια Παραγώγων στη μετοχή της ΔΕΗ και η άνοδος ή ή πτώση της «μεταφραζόταν» σε τεράστια κέρδη ή απώλειες.

Την επομένη των εκλογών ξεκίνησε το τρίτο κύμα κινδυνολογίας και δόθηκε ένα ακόμη αποφασιστικό χτύπημα. Μέσα σε τρεις μέρες η χρηματιστηριακή αξία της ΔΕΗ μειώθηκε κατά 10%.

Ποιοι κέρδισαν και πόσο «καθαρά»;

Από τη μεγάλη απαξίωση της μετοχής στη διάρκεια του τελευταίου 15μήνου, τις έντονες διακυμάνσεις της και την πτώση της μετά τις εκλογές επωφελήθηκαν χαρτοφυλάκια και επενδυτές που κινήθηκαν με σωστό timing. Κερδισμένα είναι σίγουρα τα funds που είχαν/έχουν ανοιχτές θέσεις short στα Παράγωγα (πούλησαν δηλαδή μετοχές ΔΕΗ τις οποίες δεν κατείχαν και τις αγόρασαν ή θα μπορέσουν να τις αγοράσουν φθηνότερα).

Ποιοί ποντάρισαν σ’ αυτό το παιχνίδι κινδυνολογίας, μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ. Αν είχε συμβεί κάτι ανάλογο σε άλλο ευρωπαϊκό χρηματιστήριο ή στη Wall Street, οι εποπτικές αρχές θα διενεργούσαν εξονυχιστικούς ελέγχους. Θα εύρισκαν ποιοι αγόρασαν/πούλησαν και σε ποιες τιμές και θα προσπαθούσαν να εξακριβώσουν αν υπήρξε κάτι μεμπτό σ’ αυτές τις συναλλαγές. Οι έρευνες θα αφορούσαν κυρίως το ενδεχόμενο αξιοποίησης εσωτερικής ή εμπιστευτικής πληροφόρησης και κατά πόσο κάποιες κινήσεις μπορεί να συνδέονται με χειραγωγούμενη κινδυνολογία.

Στην ελληνική αγορά αυτά θα ήταν πολύ «τολμηρές» ενέργειες για μία εποπτική αρχή (Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς) που συνηθίζει να «διυλίζει τον κώνωπα και να καταπίνει την κάμηλον»…

Πληρώνοντας κι από πάνω…

Η ΔΕΗ αναγορεύεται πλέον σε μείζον πρόβλημα για την κυβέρνηση, αποτελώντας αντικείμενο συσκέψεων, δηλώσεων, σχεδιασμών «σωτηρίας» και σεναριολογίας.

Η κινδυνολογία αυτή φαίνεται ότι θα συνεχίσει να πιέζει τη μετοχή, προκαλώντας περαιτέρω συρρίκνωση της χρηματιστηριακής αξίας της εταιρείας.

Ωφελημένοι σε πρώτη φάση οι θιασώτες της υποτιμητικής κερδοσκοπίας – τα funds που διατηρούν ακόμη μεγάλες θέσεις short στη μετοχή. Μεγάλοι κερδισμένοι στο τέλος θα είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που ενδιαφέρονται να εξαγοράσουν κομμάτια της ΔΕΗ, ή να την υποκαταστήσουν εν μέρει στην παραγωγή-διανομή—εμπορία ηλεκτρικού ρεύματος, αποσπώντας μεγάλα μερίδια αγοράς.

Όπως εξελίσσεται η κατάσταση φαίνεται ότι η ΔΕΗ θα καταλήξει σαν την Ολυμπιακή: Θα δημιουργηθεί η εντύπωση ότι το Δημόσιο πρέπει να την ξεφορτωθεί πάση θυσία. Ακόμη και… πληρώνοντας από πάνω, αντί να εισπράξει κάποιο ικανοποιητικό τίμημα. Όπως έγινε με την ΟΑ, για την οποία το Δημόσιο (ΙΚΑ κλπ) φορτώθηκε δαπάνες 1,8 δισ. ευρώ για αποζημιώσεις, πρόωρες συντάξεις κλπ, προκειμένου να την πουλήσει εισπράττοντας μόλις 110 εκατ. ευρώ.

Το έδαφος προλειαίνεται μεθοδικά για μια τέτοια λύση.

Χ. ΝΙΑΚΑΣ

Η σκανδαλώδης φορολόγηση του πετρελαίου θέρμανσης και η αγορά φυσικού αερίου

Η σκανδαλώδης φορολόγηση του πετρελαίου θέρμανσης και η αγορά φυσικού αερίου

Ας σοβαρευτούμε και με το λιγνίτη

του Μάριου Λεονάρδου, 12 .09. 2018 , Πηγή: energypress.gr

Η 1η Σεπτεμβρίου είναι μια σημαντική ημέρα για όσους ασχολούνται με το ηλεκτρικό ρεύμα και τις φυσικές καταστροφές. Την 1/9/1859 συνέβη η πλέον γνωστή Στεμματική Εκπομπή Μάζας (CME) από τον ήλιο (το "συμβάν του Carrington") που χτύπησε τη Γή (1) προωθώντας το Βόρειο Σέλας υπερβολικά νότια, έως την Ταϊτή. Οι έντονες γεωμαγνητικές καταιγίδες προκάλεσαν σπινθήρες στις παγκόσμιες τηλεγραφικές γραμμές, βάζοντας φωτιά σε κάποια τηλεγραφικά γραφεία και απενεργοποιώντας το «βικτωριανό διαδίκτυο». Μια παρόμοια θύελλα, σήμερα, μπορεί να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στα σύγχρονα δίκτυα ηλεκτρικού ρεύματος, υπολογιστών και τηλεπικοινωνιών. Μετασχηματιστές πολλών τόνων, που θα καταστρέφονταν από μια τέτοια καταιγίδα, θα απαιτούσαν χρόνια για να επιδιορθωθούν (2), επηρρεάζοντας την εθνική ασφάλεια, και η έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας (ΗΕ) θα μετέτρεπε πόλεις και ολόκληρες περιοχές σε μη κατοικήσιμες. Στις 23 Ιουλίου 2012 συνέβη μια CME σπάνιας ισχύος που ήταν από πολλές απόψεις τόσο ισχυρή όσο και το συμβάν του Carrington. Ευτυχώς, η Γη ξέφυγε από την πορεία της για 15 μόνον ημέρες.

Η ζωή μας κρεμασμένη σε καλώδιο ρεύματος

Δεν είναι απαραίτητο να πληγεί η Γη από μια σφοδρή CME για να γίνει αντιληπτό πόσο απαραίτητη για τη διαβίωσή μας είναι η αδιάλειπτη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας (ΗΕ). Εφέτος το καλοκαίρι, γίναμε μάρτυρες πολλών συμβάντων με μικρές ή παρατεταμένες διακοπές οφειλόμενες σε βλάβες του συστήματος μεταφοράς ΗΕ της χώρας. Κορυφαίο παράδειγμα η Ύδρα, όπου ξεκίνησε κύμα φυγής τουριστών και επισκεπτών του νησιού, ενώ η τοπική αυτοδιοίκηση είχε ζητήσει να κηρυχθεί το νησί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης (3). Εάν η διακοπή είχε κρατήσει πχ μία εβδομάδα, το νησί θα είχε αδειάσει τουλάχιστον από τους επισκέπτες του. Το ηλεκτρικό ρεύμα, μαζί με το νερό, είναι τα σημαντικότερα αγαθά για την επιβίωση του ανθρώπου στον σημερινό «πολιτισμένο» κόσμο και ιδιαίτερα στις πόλεις. Φαντασθείτε την Αθήνα χωρίς ρεύμα. Θα διαπιστώσετε ότι οι βασικές λειτουργίες της πόλης θα σταματήσουν: υδροδότηση και πιθανόν αποχέτευση, φωτισμός, μεταφορές, ασανσέρ, περίθαλψη κτλ. Συμπερασματικά, η σύγχρονη ζωή, ιδιαίτερα στις πόλεις, κρέμεται από ένα καλώδιο ηλεκτρικού ρεύματος και, δυστυχώς, το καλώδιο αυτό δεν είναι και ιδιαίτερα ανθεκτικό.

Η ασφάλεια της τροφοδοσίας με ενέργεια

Προβλήματα στην αδιάλειπτη παροχή ΗΕ προκύπτουν και όταν υπάρχει έλλειψη καυσίμου για την παραγωγή της. Στο πλαίσιο στρατηγικού σχεδιασμού, 38 ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένων όλων των χωρών της ΕΕ, διενήργησαν δοκιμές προσομοίωσης (energy security stress tests) της ενεργειακής ασφάλειας το 2014 (4). Εξέτασαν δύο σενάρια διακοπής της παροχής ενέργειας για περίοδο ενός ή έξι μηνών:

• πλήρης κατάργηση των εισαγωγών ρωσικού φυσικού αερίου στην ΕΕ
• διαταραχή των ρωσικών εισαγωγών αερίου μέσω της ουκρανικής διαδρομής διέλευσης.

Από τις δοκιμές προέκυψε ότι μια παρατεταμένη διακοπή της προσφοράς θα είχε σημαντικό αντίκτυπο στην ΕΕ. Ιδιαιτέρως θα επηρεάζονταν οι χώρες της Ανατολικής ΕΕ και οι χώρες της Κοινότητας Ενέργειας.

Η στρατηγική της ΕΕ (5) καλύπτει τις μακροπρόθεσμες προκλήσεις, όσον αφορά την ασφάλεια του εφοδιασμού, και προτείνει δράσεις εναρμονισμένες με την πολιτική για την Κλιματική Αλλαγή (αύξηση της ενεργειακής απόδοσης , αύξηση παραγωγής από ΑΠΕ, ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς ενέργειας, κοινή ενεργειακή πολιτική και αλληλεγγύη).

Στην Ελλάδα, αυτά τα stress tests πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα και, σύμφωνα με πληροφορίες, ειδικά για την ΗΕ, δεν θεωρήθηκε ότι υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα μια και η ηλεκτροπαραγωγή από εγχώριο λιγνίτη εκτιμήθηκε ότι θα μπορούσε να δώσει 25 TWh ενέργειας στο σύστημα. Η εκτίμηση αυτή ήταν τότε υπερβολική ενώ με τις σημερινές δυνατότητες φαντάζει εξωπραγματική.

Έρχεται κρίση;

Σήμερα, στην ευρύτερη περιοχή μας έχουμε πολλές εστίες από τις οποίες μπορεί να προκύψει μια γενικευμένη κρίση: Ουκρανία, Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη. Υπάρχουν και φωνές που υποστηρίζουν ότι είμαστε στα πρόθυρα σοβαρών εξελίξεων. Συγκεκριμένα, προ μηνός, ο σοφός, και πάντα με επιρροή, γέρων Henry Kissinger δήλωσε στους FT(6): ‘We are in a very, very grave period’. Την ίδια άποψη έχει και ο κ. Παπαχελάς (7): «Η Ιστορία διδάσκει ότι όποτε μία υπερδύναμη μικραίνει ή απομακρύνεται από τον ρόλο της, για δικούς της λόγους, κάτι κακό συμβαίνει. Μπορεί να είναι ένας πόλεμος ή μία μεγάλη οικονομική κρίση. Πάντοτε, πάντως, κάτι κακό και μεγάλο συμβαίνει.»

Εμείς δεν θα εικάσουμε τι θα συμβεί, αλλά θα κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι έχουμε μια εκτεταμένη και σοβαρότατη κρίση. Το άμεσο αποτέλεσμα μιας τέτοιας απευκταίας κατάστασης είναι η διακοπή της τροφοδοσίας της χώρας με πετρέλαιο, φυσικό αέριο και εισαγόμενο ηλεκτρικό ρεύμα.

Πόσο ρεύμα έχει η Ελλάδα σε κατάσταση κρίσης;

Η ποσότητα του ρεύματος μετράται σε TWh (τεραβατώρες) και η κατανάλωσή του δεν είναι ομοιόμορφη όλο το 24ωρο. Η χώρα, το 2017 χρειάστηκε 51,5 TWh, που προήλθαν από (8):

• Λιγνίτη 17,5 TWh (34%)
• Φυσικό αέριο 16,4 TWh (32%)
• ΑΠΕ 9,1 TWh (17%)
• Υδροηλεκτρικά 2,5 TWh (5%)
• Εισαγωγές 6,0 TWh (12%)

Αντίστοιχα, η κατανάλωση το 2017 είχε διαμορφωθεί ως εξής:

• Υψηλή τάση : 11% (Βιομηχανία)
• Μέση τάση: 22% (Βιοτεχνία – ελαφρά βιομηχανία)
• Χαμηλή τάση: 67% (σπίτια – καταστήματα)

Εάν από το μίγμα της παραγωγής αφαιρέσουμε το φυσικό αέριο και το εισαγόμενο ηλεκτρικό ρεύμα, μας μένει το 56%, ποσοστό οριακά επαρκές, με κάποιες θυσίες, για να καλύψει τις βασικές ανάγκες του πληθυσμού. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Όχι, και να γιατί:

• Η υδροηλεκτρική παραγωγή πρέπει να εξυπηρετήσει και τις αρδεύσεις και όχι μόνον την ηλεκτροπαραγωγή

• Οι ανανεώσιμες πηγές (ΑΠΕ) παράγουν όποτε φυσάει αέρας και λάμπει ο ήλιος και όχι όταν χρειάζεται το ρεύμα. 

Οι παραπάνω προβληματικές πηγές ηλεκτρικού ρεύματος πρέπει, όταν δεν παράγουν, να υποκαθίστανται από θερμική παραγωγή που στο συγκεκριμένο σενάριο είναι ο λιγνίτης. Γενικά, ένα ηλεκτρικό σύστημα με τροφοδοσία πάνω από 20% ΑΠΕ είναι ασταθές. Όμως, ο λιγνίτης δεν μπορεί να εξασφαλίσει αυτό το ρεύμα. Η ΔΕΗ, αρχικά, σχεδίασε και ανέπτυξε τα λιγνιτωρυχεία με όλο τον εξοπλισμό ηλεκτροκίνητο. Αυτό είναι θετικό υπό την έννοια ότι, σε περίπτωση προβλημάτων στην τροφοδοσία της χώρας με πετρέλαιο, η λιγνιτική ηλεκτροπαραγωγή δεν σταματάει. Όμως τα τελευταία 10 χρόνια η κατάσταση άλλαξε σημαντικά και συγκεκριμένα ο ιδιόκτητος ηλεκτροκίνητος εξοπλισμός παροπλίζεται και αντ’ αυτού χρησιμοποιούνται εργολάβοι με πετρελαιοκίνητα μηχανήματα σε ποσοστό που φθάνει το 50% των εργασιών. Επίσης, ο σχεδιασμός των ορυχείων τροποποιείται για να ταιριάζει στους εργολάβους, καθιστώντας τα ορυχεία ακατάλληλα για τον βαρύ ηλεκτροκίνητο εξοπλισμό. Έτσι, σε κατάσταση κρίσεως, οι εργολάβοι σταματούν και οι 17,5 TWh του λιγνίτη συρρικνώνονται σε 10 TWh.

Και άλλα προβλήματα για το λιγνίτη

Με τη συναίνεση διαφόρων Ελληνικών Κυβερνήσεων, η ΕΕ υιοθέτησε ακραίες προδιαγραφές εκπομπής ρύπων για τις μονάδες παραγωγής ΗΕ. Έτσι, από τις 14 λιγνιτικές μονάδες εν λειτουργία σήμερα, θα αποσυρθούν, στις αρχές του επομένου έτους, οι 6 και πιθανολογείται και άλλες 4 το 2020 (10). Βέβαια θα προστεθεί μία καινούργια μονάδα το 2021 αλλά και τότε η παραγωγή από λιγνίτη δεν θα ξεπερνά τις 10 TWh λόγω προβλημάτων ένταξης των μονάδων στο σύστημα αφενός από την εξωφρενική τιμή του CO2 και αφετέρου λόγω της σημαντικής ανόδου του κόστους του εγχωρίου λιγνίτη. Η χαμηλή παραγωγή θα οδηγήσει σε κλείσιμο των λιγνιτικών εκμεταλλεύσεων ενώ η επαναφορά τους σε κανονική παραγωγή θα απαιτούσε έτη.

Και λίγο περιβάλλον

Η μεταλλευτική δραστηριότητα διαταράσσει την επιφάνεια του εδάφους, η οποία πρέπει να επανέλθει σε εκμεταλλεύσιμη κατάσταση με το πέρας των εργασιών. Ο προγραμματιζόμενος σήμερα απότομος τερματισμός των λιγνιτικών εκμεταλλεύσεων θα απαιτήσει σημαντικά κονδύλια για την επαναφορά του εδάφους, τα οποία θα πρέπει να διατεθούν από το κράτος, που με την σημερινή κρίση δεν θα διαθέσει. Αντίθετα (11) με την κανονική ολοκλήρωση των εκμεταλλεύσεων θα υπάρξει, χωρίς επιπλέον κόστος, μια επιφάνεια εδάφους σύμφωνα με την εγκεκριμένη περιβαλλοντική Μελέτη. Γι’ αυτό, η περιοχή Κοζάνης – Πτολεμαΐδας πρέπει να απαιτήσει την ομαλή ολοκλήρωση των εκμεταλλεύσεων.

Συμπέρασμα

Με 10 TWh σίγουρη παραγωγή ρεύματος από λιγνίτη και άλλες 15 TWh από μη σταθερές πηγές, το ηλεκτρικό σύστημα της χώρας δύσκολα θα στηρίξει τη χώρα σε συνθήκες κρίσης. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να στηριχθεί ο λιγνίτης με κάθε δυνατό τρόπο ώστε να έχουμε μια λιγνιτική ηλεκτροπαραγωγή της τάξεως των 20 TWh. 

Οι διοικούντες αυτόν τον τόπο πρέπει να προωθήσουν το θέμα της λιγνιτικής ηλεκτροπαραγωγής σε κατεύθυνση διαφορετική εκείνης που έχουν ενστερνισθεί. Αν δεν θέλουν ή δεν μπορούν ας μετατρέψουν το 40% της λιγνιτικής ηλεκτροπαραγωγής που πωλείται σε 100% και τότε, ίσως βρεθεί λύση μια και στην περίπτωση αυτή οι διοικούντες την ιδιωτική εταιρεία θα ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα της εταιρείας (και της χώρας) και όχι με τις κομματικές ιδεοληψίες.

* Ο Δρ. Μάριος Λεονάρδος είναι Μεταλλειολόγος, τ. Διευθυντής Σχεδιασμού και Απόδοσης στα Ορυχεία της ΔΕΗ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ

1. http://spaceweather.com/archive.php?view=1&day=09&month=03&year=2018
2. https://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2014/02may_superstorm
3. http://www.capital.gr/epixeiriseis/3312267/neo-fiasko-me-to-mplak-aout-stin-udra-se-katastasi-ektaktis-anagkis-to-nisi?utmsource=email
4. https://ec.europa.eu/energy/en/news/stress-tests-cooperation-key-coping-potential-gas-disruption
5. https://ec.europa.eu/energy/en/topics/energy-strategy-and-energy-union/energy-security-strategy
6. https://www.ft.com/content/926a66b0-8b49-11e8-bf9e-8771d5404543
7. http://www.kathimerini.gr/973117/opinion/epikairothta/politikh/h-kataigida-plhsiazei
8. ΜΗΝΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ ΗΕΠ, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2017,ΛΑΓΗΕ, http://www.lagie.gr/agora/analysi-agoras/miniaia-deltia-iep/
9. ΜΗΝΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ ΗΕΠ, ΙΟΥΝΙΟΣ 2018, ΛΑΓΗΕ
10. http://www.kathimerini.gr/920206/article/oikonomia/epixeirhseis/kokkinh-grammh-gia-th-deh-h-paraxwrhsh-toy-ahs-ag-dhmhtrioy
11. Marios Leonardos, A view from Greece on LCP BREF, 11th Coal Dialogue, Brussels, 8 July 2015, https://euracoal.eu/events/ec-euracoal-coal-dialogue/

ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ

CME – Στεμματική Εκπομπή Μάζας από τον ήλιο

ΗΕ - Ηλεκτρική ενέργεια

FT - Financial Times

ΛΑΓΗΕ - Λειτουργός της Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας ΑΕ

ΕΕ – Ευρωπαϊκή Επιτροπή  (ή Ένωση)

Η δυσκολία να είσαι Έλληνας

Η δυσκολία να είσαι Έλληνας: Η δυσκολία να είσαι Έλληνας

Η άγνωστη γεωοικονομία του «Σκοπιανού

Στις 14 Σεπτεμβρίου 2017, πραγματοποιήθηκε στο Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα η παρουσίαση της μελέτης του Δρος Jens Bastian, «The potential for growth through Chinese infrastructure investments in Central and South-Eastern Europe along the “Balkan Silk Road”». 

Η μελέτη εκπονήθηκε για την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης. Στη συζήτηση συμμετείχαν οι: Δρ. Jens Bastian (Ανεξάρτητος Χρηματοοικονομικός Αναλυτής & Οικονομικός Σύμβουλος. Πρώην Επικεφαλής Οικονομολόγος στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία για την Ανασυγκρότηση και μέλος του EU Task Force στην Ελλάδα), Δρ. Peter Sanfey (Αναπληρωτής Διευθυντής στον τομέα Οικονομικών και Πολιτικών των Κρατών στο Τμήμα Οικονομικών, Πολιτικής και Διακυβέρνησης στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης [ΕΤΑΑ]) και o Δρ. Πλάμεν Τόντσεφ  (Επικεφαλής του Προγράμματος Ασιατικών Σπουδών, Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων (ΙΔOΣ), Αθήνα. Μέλος του Συμβουλίου για την Ασφάλεια & τη Συνεργασία Ασίας-Ειρηνικού –Ευρ. Επιτροπή) . Τη συζήτηση συντόνισε ο Καθηγητής Λουκάς Τσούκαλης, Πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Ο υδάτινος δίαυλος Δούναβη-Αξιού-Θεσσαλονίκης

Στον απόηχο της επικείμενης ένταξης της Ελλάδας ως μέλους στην αναπτυξιακή Τράπεζα (New Development Bank) των BRICS αποκτά μέγιστη σημασία ένα έργο υποδομής τεραστίων διαστάσεων που προωθεί η Κίνα στα Βαλκάνια και θα αλλάξει τον γεωστρατηγικό χάρτη της περιοχής με κρίσιμο ελληνικό ενδιαφέρον:

Είναι ο υδάτινος δίαυλος που θα συνδέει τη Μεσόγειο Θάλασσα, μέσω του Αξιού ποταμού στη Θεσσαλονίκη, με τον Δούναβη και το υφιστάμενο ποτάμιο δίκτυο μεταφορών στην Ευρώπη και τη Μαύρη Θάλασσα.

Ο «Δρόμος του Μεταξιού» για να υλοποιηθεί και να αποφέρει τα ποθητά για το παγκόσμιο εμπόριο αποτελέσεματα πρέπει από όπου περάει να δημιουργήσει τεράστια έργα υποδομής που θα διευκολύνουν την μεταφορά των εμπορευμάτων και από άποψη ασφάλειας αλλά και από άποψη συντόμευσης χρόνου.

Ο «Δρόμος του Μεταξιού» στήνεται από ξηράς, αέρος και θαλάσσης και φυσικά οι ποτάμιες και παραλήμμνιες συνδέσεις περιλαμβάνονται σε αυτά. Το έργο αυτό είναι τόσο κολοσσιαίων διαστάσεων που η Ελλάδα και οι υπόλοιπες βαλκανικές χώρες δεν διαθέτουν τους πόρους για να το πραγματοποιήσουν αλλά τους διαθέτει η Κίνα η οποία είναι αποφασισμένη να το πραγματοποιήσει.

Πρόκειται για ένα έργο που όταν και εφόσον πραγματοποιηθεί θα δώσει υψηλή «προστιθέμενη» αξία στις χώρες της Χερσονήσου του Αίμου

Σύμφωνα με την «Καθημερινή» και τον Σταύρο Τζήμα, συζητήσεις επ’ αυτού γίνονται τα τελευταία χρόνια σε επίπεδο κορυφής στον άξονα Βελιγραδίου - Σκοπίων - Αθήνας - Πεκίνου, με πιο πρόσφατη περίπτωση αυτήν της συνεδρίασης του Ανωτάτου Συμβουλίου Ελλάδας και Σερβίας, παρουσία του κ.
Αλέξη Τσίπρα και του Σέρβου προέδρου κ. Αλεξάντερ Βούτσιτς, την Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη.

Τι προβλέπει; Δημιουργία κάθετου πλωτού διαδρόμου από τον Θερμαϊκό Κόλπο μέσω του Αξιού που διασχίζει την ΠΓΔΜ (Βαρδάρης), διασύνδεσή του με τον Μοράβα στη Σερ βία και κατάληξη στον Δούναβη. Ποιος ο στόχος; Η μεταφορά φορτίων από τις χώρες της Ανατολής προς την Ευρώπη σε πολύ λιγότερο χρόνο και με σαφώς χαμηλότερο κόστος.

Σύμφωνα με κάποιες αρχικές μελέτες, το κέρδος σε χρόνο, μέσω αυτού του διαδρόμου, υπολογίζεται σε 3,5 μέρες σε σχέση με το λιμάνι Ρότερνταμ, απ’ όπου τα φορτία μπαίνουν στον υδάτινο δρόμο του Δούναβη για να φτάσουν στις αγορές της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης διά των πλωτών διακλαδώσεών του ή και σε εκείνες του Καυκάσου στη Μαύρη Θάλασσα. Διά της ένωσης του Αξιού με τον Δούναβη, παρακάμπτεται ταυτοχρόνως και ο μεγάλος βραχνάς των θαλάσσιων μεταφορών προς και από τις αγορές της Ρωσίας και του Ευξείνου Πόντου, αυτός των στενών του Βοσπόρου, όπου τα φορτηγά πλοία αναγκάζονται να περιμένουν επί πολλές ώρες ή και ημέρες για να πάρουν σειρά για τον διάπλου, χάνοντας οι ενδιαφερόμενοι χρόνο και χρήμα.

Φυσικά το έργο αυτό θα μειώσει και την γεωπολιτική αξία της Τουρκίας κάτι που πολύ θα ήθελαν πολλές δυτικές χώρες που πλέον βλέπουν ότι πρόκειται για έναν μη ελεγχόμενο αστάθμητο παράγοντα.

Η ένταξη της Ελλάδας την αναπτυξιακή Τράπεζα (New Development Bank) των BRICS διευκολύνει την διοχέτευση των απαράιτητων κεφαλαίων στην περιοχή προς επίτευξη του μεγάλου αυτού έργου.

Είναι εφικτό τεχνικά και οικονομικά ένα τέτοιο έργο; Οταν η Κίνα ενδιαφέρεται και το συζητάει τότε, πολύ εύκολα μπορεί να βρεθούν και άλλοι επενδυτές. Η μεταφορά των φορτίων από την Ανατολική Μεσόγειο κατ’ ευθείαν στην «καρδιά» της Ευρώπης, μέσω Αξιού και Δούναβη, χωρίς να χρειάζεται να φτάσουν μέχρι το Γιβλαρτάρ και από εκεί να «ανηφορίσουν» στην Ολλανδία ή να καθηλώνονται στα στενά του Βοσπόρου, με τον κίνδυνο του ατυχήματος να ελλοχεύει, εξάλλου, δεν αφήνει αδιάφορες, πλην της Κίνας, και τις άλλες χώρες της Ανατολικής Ασίας, που στέλνουν εκατομμύρια κοντέινερ ετησίως στις αγορές της Ευρώπης και της Ρωσίας.

Ως προς τα τεχνικά χαρακτηριστικά, προβλέπονται η εκβάθυνση και η διαπλάτυνση του μήκους 275 χλμ. στο έδαφος της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ Αξιού και του μήκους 346 χλμ. (Σερβία) Μοράβα, που καταλήγει στον Δούναβη. Με βάση προμελέτες που έχουν καταρτίσει οι Σέρβοι, θα χρειαστεί να παρακαμφθούν οι πόλεις Σκόπια της ΠΓΔΜ με κανάλι μήκους 35 χλμ., το Νις και το Κράλιεβο της Σερβίας, με παρακαμπτηρίους μήκους 15 και 73 χλμ., αντιστοίχως.

Προβλέπονται σε κάποια σημεία υδάτινες σήραγγες, και στον σερβικό κάμπο μεταφορά από τον ποταμό Σάββα υδάτινων όγκων για τις γεωργικές καλλιέργειες στις περιοχές που διασχίζει ο Μοράβας κ.ά.

Να επισημάνουμε ότι η ιδέα της πλωτής λεωφόρου που θα συνδέει την Κεντρική Ευρώπη με το Αιγαίο έρχεται από πολύ παλιά, από τον 19ο αιώνα, και πιστώνεται στους Αψβούργους της Αυστροουγγαρίας, που ήθελαν να διασυνδέσουν τη Βιέννη με τη Μεσόγειο.

Τουλάχιστον σε δύο περιπτώσεις, συγκεκριμένα τη μία στο διάστημα 1844-64 και την άλλη το 1904, ευρωπαϊκές εταιρείες ναυσιπλοΐας εκπόνησαν ακόμα και προμελέτες για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, πλην όμως ήρθε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Αυστροουγγαρία διαλύθηκε, η Ευρώπη ερειπώθηκε και όλα τα σχέδια έμειναν στα χαρτιά.

«Στη νεότερη περίοδο, το θέμα ήρθε στην επιφάνεια και πάλι κατά τη δεκαετία του 1970, με την πετρελαϊκή κρίση, οπότε αναζητήθηκαν νέοι δρόμοι μεταφοράς αγαθών, με λιγότερη κατανάλωση καυσίμων», λέει στην «Κ» ο ομότιμος σήμερα καθηγητής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΑΠΘ, Νίκος Παπαμίχος, ο οποίος διετέλεσε μέλος της ομάδας του διακεκριμένου καθηγητή-πολεοδόμου Γιάννη Τριανταφυλλίδη, που είχε αναλάβει στις δεκαετίες 1960 και 1970 την κατάρτιση του χωροταξικού σχεδίου της περιοχής Θεσσαλονίκης. Τότε, ένα από τα θέματα ήταν ο Ευρωλιμένας σε σχέση με αυτό το κανάλι.

«Ενα από τα πρότζεκτ τότε ήταν η διαμόρφωση του Αξιού ως πλωτού καναλιού. Υπήρξε μελέτη αρκετά προχωρημένη από την UNIDO, την υπηρεσία του ΟΗΕ για τη βιομηχανική ανάπτυξη, που έδρευε στη Βιέννη. Οι μελέτες που είδα ήταν πολύ προχωρημένες, με τεχνικά στοιχεία, μέγεθος φορτηγίδων κ.λπ. Θυμάμαι ότι η βασική ιδέα προέβλεπε τα δύσκολα σημεία να παρακάμπτονται με παράλληλα κανάλια για να ελέγχεται η ροή του ποταμού και όλο αυτό συνδεόταν με το μεγάλο πρόγραμμα του Ευρωλιμένα. Σε γενικές γραμμές, γινόταν σύνδεση μέσω Μοράβα με τον Δούναβη. Θυμάμαι, επίσης, ότι μιλούσαν για πλωτό διάδρομο, ο οποίος, μέσω κεντροευρωπαϊκών καναλιών, να φτάνει μέχρι τη Βόρεια Θάλασσα».

Το ζήτημα αναθερμάνθηκε λοιπόν στην συνεδρίαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Ελλάδας και Σερβίας και αυτό όχι τυχαία καθώς μετά προέκυψε και η αίτηση της χώρας για να γίνει μέλος της αναπτυξιακής Τράπεζας (New Development Bank) των BRICS

Όπως είναι γνωστό, βάσει πρόσφατης απόφασης του ΚΥΣΟΙΠ, το υπουργείο Οικονομικών εξουσιοδοτήθηκε να αποστείλει επίσημη επιστολή προκειμένου να ξεκινήσουν οι συζητήσεις για τη συμμετοχή της Ελλάδας στη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα (New Development Bank), στην οποία μέτοχοι είναι οι χώρες των BRICS.

Μετά την ολοκλήρωση των προκαταρκτικών συζητήσεων με βάση τους όρους της Τράπεζας μπορούν να αρχίσουν οι επίσημες συζητήσεις που θα αφορούν ανταλλαγή πληροφοριών, πολιτικές και προτεραιότητες της Τράπεζας και της υποψήφιας χώρας, ποσοστό κεφαλαίων που θα διατεθεί στην υποψήφια χώρα, καθώς και χρονοδιάγραμμα έγκρισης και αποδοχής της ως μέλους της NDB.

Μετά το πέρας των επίσημων διαπραγματεύσεων, η Τράπεζα θα ενημερώσει το Διοικητικό Συμβούλιο για την κατάληξή τους, καθώς και για τους όρους συμμετοχής της υποψήφιας χώρας στην NDB.

H Ελλάδα,θα εκπροσωπείται από έναν διοικητή (GOVERNOR) και έναν αναπληρωτή διοικητή (ALTERNATE GOVERNOR), ενώ θα πρέπει να αντιπροσωπεύεται στο Διοικητικό Συμβούλιο από ένα διευθυντή (DIRECTOR) και έναν αναπληρωτή του (ALTERNATE DIRECTOR) που θα ορίζονται από την ομάδα χωρών (προφανώς της ΕΕ) στην οποία θα ενταχθεί η Ελλάδα(υπενθυμίζεται ότι το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της Asian Infrastructure and Investment Bank (AIIB).

Σημειώνεται ότι η NDB ιδρύθηκε από τις Χώρες BRICS και ως εκ τούτου έχει εξασφαλιστεί τόσο ότι η διοίκηση, όσο και ότι η πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου θα ασκείται και θα προέρχεται από τις χώρες αυτές. Η NDB, υποστηρίζει επενδυτικά προγράμματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των χωρών – μελών της, χρηματοδοτεί έργα υποδομών που είναι βιώσιμα στο πλαίσιο της στρατηγικής της 2017-2021.

Επίσης, χρησιμοποιεί όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία για το σκοπό αυτό, όπως εγγυήσεις, έκδοση ομολόγων, συγχρηματοδότηση έργων με άλλους πολυμερείς χρηματοοικονομικούς μηχανισμούς κτλ.

Τα έργα θα αφορούν κυρίως sovereign operations (δηλαδή έργα που χρηματοδοτούνται από κρατικούς φορείς με την εγγύηση του Δημοσίου). Σημειώνεται ότι η επέκταση χρηματοδότησης και στα ιδιωτικά επιχειρηματικά σχέδια (projects) δεν αποκλείεται. Αναλυτικότερα, η NDB θα εστιάσει το ενδιαφέρον της σε έργα καθαρής ενέργειας, υδάτινων πόρων, άρδευσης, αστικής ανάπτυξης, υγιεινής κ.α.

Η Κίνα είναι αποφασισμένη ακόμα και να «οργώσει» τον πλανήτη προκειμένου να δημιουργηθεί ο σύγχρονος «Δρόμος του Μεταξιού» και οι χώρες που περιλαμβάνονται στην διαδρομή του είναι πολύ τυχερές και σωστά μαντέψατε η Ελλάδα παίζει θεμελιώδη ρόλο στο να καταστεί λειτουργικός...

ΠΗΓΗ¨: pronews.gr

ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ

Greece, Israel, and China's"Belt and Road" InitiativeGeorge N. Tzogopoulos,Mideast Security and Policy Studies No. 139

«The potential for growth through Chinese infrastructure investments in Central and South-Eastern Europe along the “Balkan Silk Road”».

Η επιστροφή των «αγανακτισμένων» Ένας πολύ κακός οιωνός

Αναρτήθηκε 24/5 από: Μήλιος Χρήστος , pokethe.gr

Το «αυγό του φιδιού» επωάζεται εδώ και καιρό στη Θεσσαλονίκη (και κατ’ επέκταση σε όλη την Β. Ελλάδα). Στους συντηρητικούς χώρους του αθλητισμού, των αποκαλούμενων Μακεδονικών οργανώσεων(;), των πάσης φύσεως ποντιακών συλλόγων και συλλόγων παλιννοστούντων, στους κόλπους της Εκκλησίας και των αποστράτων. Από αυτούς τους χώρους άλλωστε προέρχονταν και οι μόνες οργανωμένες παρουσίες στο πρόσφατο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.

Το νέο «κίνημα των αγανακτισμένων» διαφέρει από το προηγούμενο καθώς δεν αναπτύσσεται πάνω στην οικονομία και τα μνημόνια αλλά πάνω στο Μακεδονικό ζήτημα κι σε ότι μπορεί να ορισθεί σαν εθνικό θέμα. Πρόκειται καθαρά για ένα εθνικιστικού περιεχόμενου και προσανατολισμού κίνημα με ευρύτατες ήδη διαστάσεις.

Είναι χαρακτηριστικές οι ατομικές αναρτήσεις που συνεχίζουν να γίνονται, μετά τον άγριο προπηλακισμό του Δημάρχου, σε όλα τα μέσα επικοινωνίας της Β. Ελλάδας, όπου καταγράφεται μια τεράστια αποδοχή και επικρότηση των όσων έγιναν. Η αγριότητα των διαθέσεων δεν περιορίζεται σε όσους επιτέθηκαν στον Γ. Μπουτάρη αλλά αγκαλιάζει πλήθος κόσμου. Καθημερινά διακινούνται απίθανα ακραίες απόψεις. Δεν πρόκειται για κάποιους λίγους που παρεισέφρησαν στην συγκέντρωση των ποντίων (που υπάρχουν και τέτοιοι). Δεν είναι τόσο περιορισμένο το φαινόμενο.

Είναι εκτεταμένο και με πολλές εκφάνσεις και είναι λάθος να αποδίδονται τα γεγονότα σε «μερικά φασιστικά στοιχεία» την στιγμή που υπήρξε μαζική, καθολική σχεδόν υβριστική συμμετοχή στην αποδοκιμασία του Δημάρχου και μια σιωπηλή στη συνέχεια αμέτοχη παρακολούθηση των επεισοδίων. Να γιατί δεν βρέθηκε ούτε ένας από τους συμμετέχοντες στην συγκέντρωση να βοηθήσει τον Δήμαρχο (ούτε για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους).

Η Βόρεια Ελλάδα πολύ πιθανόν θα καθορίσει το επόμενο εκλογικό αποτέλεσμα. Όχι για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο για τον λόγο ότι σε αυτήν έχουμε την σταθερή άνοδο, το τελευταίο διάστημα, ενός Μακεδονικού εθνικισμού που αυτή τη περίοδο δυνητικά μπορεί να αποτελέσει τον παράγοντα που θα επιφέρει σημαντικές πολιτικές ανακατατάξεις. Το φαινόμενο είναι ακραίο, είναι αυτόνομο, έχει την δυναμική του και δεν είναι διαχειρίσιμο. Αναζητά την δική του πολιτική έκφραση στο χώρο της άκρας δεξιάς. Κουβαλάει μέσα του οργή και μίσος και εξάπτει διχασμούς και πάθη. Είναι απορριπτικό και αντι-συστημικό και διεκδικεί μιαν αντι-δημοκρατική(με αφηρημένο τρόπο ακόμα) απάντηση στην κρίση. Επί πλέον εμπνέεται μέσα από τις πρακτικές των «αγανακτισμένων» του πρόσφατου παρελθόντος (ξυλοδαρμούς πολιτικών, υβρεολόγια περί πουλημένων, περί προσκυνημένων κλπ.).

Το κίνημα των «αγανακτισμένων» λοιπόν επέστρεψε. Είναι εδώ. Με άλλο πρόσωπο. Ταγμένο αυτή τη φορά να υπερασπιστεί τα εθνικά, ποδοσφαιρικά, θρησκευτικά, φυλετικά δίκαια όπως αυτό τα εννοεί με έναν δικό του απόλυτο και βίαιο τρόπο. «Καμιά ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη» που σημαίνει ότι αυτό που θεωρούν δίκαιο θα το επιβάλουν με την βία. Ακόμα και την «απόσχιση από το κράτος των Αθηνών». Κι όλα αυτά με την ανοχή και την συγκατάθεση όλων των πολιτικών και θεσμικών παραγόντων της Βορείου Ελλάδας. Καθώς στην πολιτική όλοι αυτοί έχουν υποκατασταθεί. Την πολιτική πλέον την ασκούν οι αθλητικογράφοι (πρώτα και κύρια αυτοί), οι Μητροπολίτες, οι απόστρατοι, οι πρόεδροι των Μακεδονικών οργανώσεων, των ποντίων, ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ κλπ

Ποιος έμεινε να τους αντισταθεί; Ποιος θα μπορέσει να αποτρέψει τα επερχόμενα;

X. M.

Αν ήσουν Παλαιστίνιος

Η Παλαιστίνη από το 1947  ως σήμερα

Η αρχή της διαμάχης 

«Για να βρούμε την ρίζα του προβλήματος θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το πέρασμα της περιοχής που είναι σήμερα η Παλαιστίνη υπό την Βρετανική επιρροή. Αυτό συνέβη με ένα σύστημα Διεθνούς Εποπτείας το 1922, το οποίο λέγεται Εντολή. Πρόκειται για εντολές οι οποίες δόθηκαν από την Κοινωνία των Εθνών και έτσι η Παλαιστίνη δόθηκε υπό την εντολή των Βρετανών», λέει ο κ. Σωτήρης Ρούσσος, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και Επιστημονικός Υπεύθυνος του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών. 

«Οι Βρετανοί προκειμένου να βρουν συμμάχους εναντίων των Οθωμανών κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου είχαν δώσει υποσχέσεις για κράτος στην περιοχή και προς τους Εβραίους και προς τους Παλαιστίνιους. Βέβαια, εκείνη την εποχή, οι Παλαιστίνιοι Άραβες στην Παλαιστίνη ήταν πάνω από 85 τοις εκατό του πληθυσμού. Με σταδιακή όμως, εγκατάσταση Εβραίων καθ’ όλη τη διάρκεια του Μεσοπολέμου από το 1922 μέχρι το 1940, η πληθυσμιακή σύνθεση άλλαξε. Αυτό οδήγησε σε μεγάλες συγκρούσεις και μετά ήρθε το Ολοκαύτωμα στην Ευρώπη από τους Ναζί, το οποίο δημιούργησε ακόμα πιο μεγάλες διεθνείς πιέσεις στην Βρετανία για να δημιουργήσει ένα κράτος Εβραίων στην περιοχή της Παλαιστίνης», προσθέτει. Στην απόφαση αυτοί οι Άραβες αντέδρασαν έντονα, καθώς θεώρησαν ότι δεν μπορεί να γίνει ένα τέτοιο κράτος σε μια περιοχή όπου είχαν πλειοψηφία. Έτσι το 1947, τα Ηνωμένα Έθνη και μετά από μεγάλη διπλωματική μάχη, αποφάσισαν ότι θα πρέπει να δημιουργηθούν δύο κράτη στην Παλαιστίνη: ένα Ισραηλινό και ένα Παλαιστινιακό. 

«Οι Άραβες δεν δέχονται αυτή την απόφαση και έχουμε τον πρώτο Αραβοΐσραηλινό πόλεμο το 1948. Το Ισραήλ νικά και αποτέλεσμα είναι να καταλάβει μια σειρά από εδάφη Παλαιστινίων. Από αυτή την πρώτη ‘κατάληψη’ εδαφών, φεύγουν περί το ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, οι οποίοι κατευθύνθηκαν προς την δυτική όχθη του Ιορδάνη, στην Γάζα, στην Συρία και τον Λίβανο», αναφέρει ο κ. Ρούσσος. Θα ακολουθήσουν άλλοι δύο αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι το 1967 και το 1973. Στον πρώτο πόλεμο, γνωστό και ως «Πόλεμο των έξι ημερών», το Ισραήλ θα καταλάβει την δυτική όχθη του Ιορδάνη και ένας μεγάλος πληθυσμός Παλαιστινίων θα βρεθεί υπό κατοχή. (περισσότερα εδώ )

Jerusalem is lost ...

A messenger came, blood on his feet and a wound in his chest, "The Christians are coming!" he said, "I have seen their Cross in the West,"

«Κοινά Ευρωπαϊκά Σύνορα» – Η Γερμανία παραδίδει έξι επιθετικά υποβρύχια στον Ερντογάν

Οι ειδικοί κατηγορούν την Τουρκία ότι παραβιάζει το διεθνές δίκαιο στη Συρία. "Είναι επίσης ακατανόητο το ότι - ενώ οι εξοπλισμοί των αρμάτων μάχης είχαν σταματήσει τουλάχιστον για την ώρα - η εξαγωγή των επιθετικών υποβρυχίων συνεχίζεται ευχαρίστως"

Οι εξαγωγές όπλων προς την Τουρκία είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενες – παρόλα αυτά, η Γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση συνεχίζει να πουλά όπλα στην Άγκυρα.

https://www.eleytheriagora.gr/, 8 Μαΐου 2018

Του Ευθύμη Μαραμή

Δυστυχώς, προς απογοήτευση πολλών «Ευρωπαϊστών» δεν φαίνεται η Γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση να συμμερίζεται το δόγμα της αλληλεγγύης και των «κοινών Ευρωπαϊκών συνόρων». Σύμφωνα με το Spiegel Online: 

«Υπήρξε εντολή παύσης για την αναβάθμιση των αρμάτων μάχης Leopard για την Τουρκία από την Γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση πριν από λίγες εβδομάδες. Αλλά τώρα η Τουρκία παραλαμβάνει έξι νέα επιθετικά υποβρύχια – τα οποία κατασκεύασε η Thyssen Krupp.»

Το ρεπορτάζ συνεχίζει: Οι εξαγωγές όπλων προς την Τουρκία είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενες – παρόλα αυτά, η Γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση συνεχίζει να πουλά όπλα στην Άγκυρα. Ήδη το 2009, έδωσε τη συγκατάθεσή της για την παραγωγή υποβρυχίων για το τουρκικό ναυτικό. Η εταιρεία ThyssenKrupp Marine Systems (TKMS) θα παραδώσει τώρα έξι από αυτά στην Άγκυρα.

Αυτό προκύπτει από την απάντηση σε ερώτηση που έθεσε η αριστερά. Συνεπώς, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε εκδώσει άδεια κατασκευής για τα υποβρύχια της κλάσης 214. Το 2011, η Συνομοσπονδία ανέλαβε επίσης εξαγωγικές εγγυήσεις συνολικού ύψους σχεδόν 2,5 δισ. Ευρώ. Σύμφωνα με πληροφορίες ακόμα και μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, η οποία προκάλεσε μαζικές συλλήψεις, συνεχίστηκε η παραγωγή.

Σύμφωνα επίσης με το Γερμανικό δίκτυο ARD

«Τα εν λόγω υποβρύχια αποτελούν τέλεια επιθετικά όπλα για την τουρκική επεκτατική πολιτική επιθετικότητας στη Μεσόγειο», λέει ο Sevim Dagdelen, ηγέτης της Αριστεράς. Επιπλέον, αυτό συνδέεται με μια «σημαντική μεταφορά τεχνογνωσίας στην Τουρκία».

Συνεχίζει χαρακτηριστικά το ρεπορτάζ του ARD:

Οι ειδικοί κατηγορούν την Τουρκία ότι παραβιάζει το διεθνές δίκαιο στη Συρία. «Είναι επίσης ακατανόητο το ότι – ενώ οι εξοπλισμοί των αρμάτων μάχης είχαν σταματήσει τουλάχιστον για την ώρα – η εξαγωγή των επιθετικών υποβρυχίων συνεχίζεται ευχαρίστως», σημείωσε ο Dagdelen. Είναι προφανές ότι η Τουρκία σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει αυτά τα επιθετικά όπλα κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου εναντίον της Ελλάδας ή της Κύπρου.

Μόλις πριν από μερικούς μήνες έγινε γνωστό ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ενέκρινε εκτεταμένες εξαγωγές όπλων στην Τουρκία στις αρχές του έτους. Σύμφωνα με πληροφορίες του SPIEGEL , μεταξύ 31 Ιουλίου του περασμένου έτους και 15 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους, το Βερολίνο ενέκρινε την εξαγωγή πολεμικού εξοπλισμού αξίας σχεδόν 14 εκατομμυρίων ευρώ.

Οι εξαγωγές όπλων προς την Τουρκία προκάλεσαν έντονη συζήτηση, καθώς εμφανίστηκαν εικόνες επίθεσης με άρματα μάχης Leopard που κατασκευάστηκαν στη Γερμανία κατά την επίθεση εναντίον των Κούρδων στη Συρία. Στη συνέχεια, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Sigmar Gabriel παραιτήθηκε από την προσφορά του να αναβαθμιστούν τα τουρκικά άρματα μάχης. Το προηγούμενο καλοκαίρι είχε υποσχεθεί μια περιοριστική πολιτική εξαγωγών όπλων.

Tο βιομηχανικό μιλιταριστικό σύμπλεγμα της Γερμανίας, σε συνεργασία με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, αποδεικνύεται προμηθευτής εξοπλισμών σε αμφιλεγόμενους – μάλλον επικίνδυνους – Ισλαμιστές ηγέτες. Μακράν από το να ενδιαφέρεται για την ασφάλεια και την ειρήνη στην Ευρώπη, η Γερμανική κυβέρνηση υπονομεύει τους εταίρους της στην Ε.Ε. εξοπλίζοντας τον Ερντογάν.